του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου δασκάλου
Οι εκκλησιαστικοί Πατέρες, ερευνώντας το ιερό κείμενο της Παλαιάς Διαθήκης, εντόπισαν πλήθος προτυπώσεων που αφορούν σε γεγονότα της Καινής Διαθήκης και εμφανίζονται άλλοτε ξεκάθαρα και άλλοτε σκιωδώς-συμβολικώς. Το ίδιο παρατηρείται και στο θέμα της Σταύρικής θυσίας του Κυρίου. Ακολουθούν εδάφια, όπου η Παλαιά Διαθήκη, μάλιστα η Πεντάτευχος, προτυπώνει το όργανο της θυσίας του Σωτήρος μας.
Α΄ (Γένεσις, κεφ. α΄, β΄): Το “ξύλον” του Παραδείσου είναι αντί-τύπος του Σταυρού του Κυρίου. Μάλιστα κατ' αντιδιαστολή το “ξύλον του Παραδείσου” έκανε γυμνό τον Αδάμ κάνοντάς τον να κρυφτεί από προσώπου Κυρίου, οδηγώντας αυτόν και κατ' επέκταση την ανθρωπότητα στο θάνατο (Φιλόθεος Κων/λεως). Όμως ο θάνατος του Κυρίου πάνω στο νέο “ξύλον” ανέστησε την από αιώνων νεκρή ανθρωπότητα. Έτσι, το “ξύλον” του παραδείσου από την ηδονή της “βρώσεως” οδήγησε στο σκότος του θανάτου, ενώ το “τιμωρητικόν ξύλον” του Γολγοθά από την οδύνη του Πάσχοντος οδήγησε στο φως της αιώνιας ζωής.