Πέμπτη 6 Σεπτεμβρίου 2012

ΠΕΡΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΩΝ

ΠΕΡΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΩΝ
Αγίου Νεκταρίου
   Η απάντηση του Αγίου Νεκταρίου σε όσους αδιάκριτα και γενικευμένα καταδικάζουν τους αρχαίους Έλληνες
για διαφθορά βίου. 

   Ένας λαός με τέτοιους φιλοσόφους δεν μπορεί παρά να ακολουθεί τον δρόμοπου τουορίζουν. 
Οι αρχαίοι Έλληνες ΔΕΝ ήταν κτήνη παραδομένα στην ακολασία και στην διαφθορά αλλάλαός με ιδιαίτερη ΚΛΗΣΗ! ...αύτη η κλήσις αυτού εν τοις έθνεσιν· μαρτύριον η εθνική αυτού ιστορία· μαρτύριον η φιλοσοφία αυτού· μαρτύριον η κλίσις αυτού· μαρτύριον αι ευγενείς αυτού διαθέσεις· μαρτύριον η παγκόσμιος ιστορία· μαρτύριον η μακροβιότης αυτού, εξ ης δυνάμεθα αδιστάκτως να συμπεράνωμεν και την  αιωνιότητα
αυτού, διά το αιώνιον έργον του Χριστιανισμού μεθ' ου συνεδέθη ο Ελληνισμός.
Αξιότιμοι Κύριοι,
 Το θέμα ταύτης της μελέτης μου προήλθεν εκ των μελετών, εις ας από τινών ετών ασχολούμαι. 

ΟιΈλληνες
συγγραφείς υπήρξαν το υποκείμενον των μελετών μου· ωρμήθην διά φλέγοντος πόθου, όπως
αθροίσω παν  ό,τι περί Θεού, περί ψυχής, και περί αρετής υγιές ειρήκασι, και θησαυρίσω τας σοφάς των σοφών  Ελλήνων
γνώμας εν ενί τεύχει προς διδασκαλίαν των περί τας μελέτας ασχολουμένων.
  Εκ της μελέτης ταύτης και της διευθετήσεως της ύλης επείσθην, ότι οι Έλληνες σοφοί εν όλω και εν μέρει
υπήρξαν διδάσκαλοι της αληθείας, ότι ταύτης εγένοντο ερασταί και ταύτην επεζήτησαν, και ότι ο έρως της γνώσεως της αληθείας ην ο προς την αληθή φιλοσοφίαν αυτούς άγων· ούτος ήγαγε κατά μικρόν το
    Ελληνικόν έθνος προς την ευκρινεστέραν γνώσιν της αληθείας και τελευταίον προς την  αποκαλυφθείσαν αλήθειαν.
    Η Ελληνική φιλοσοφία εγένετο τη Ελληνική φυλή παιδαγωγός προς κατανόησιν της αποκαλυφθείσης
αληθείας. Ο έρως προς την φιλοσοφίαν εγένετο έρως προς τον χριστιανισμόν, και η φιλοσοφία  απέβη πίστις
εις Χριστόν. Ο έρως άρα προς την αλήθειαν υπήρξεν ο λόγος, δι' ον η Ελληνική φυλή άμα τη  εμφανίσει της
αποκαλυφθείσης αληθείας εγένετο ταύτης εραστής και οπαδός και ενεστερνίσθη και ενεκολπώθη  αυτήν και
το αίμα αυτής αφειδώς υπέρ αυτής εξέχεεν. Επειδή λοιπόν τοιαύτη η Ελληνική φιλοσοφία και  ούτος ο λόγος,
δι' ον η Ελληνική φυλή πρώτη ησπάσθη τον χριστιανισμόν, διά τούτο έλαβον ως θέμα μελέτης την
Ελληνικήν
φιλοσοφίαν ως προπαιδείαν εις τον χριστιανισμόν, ως θέμα πολλής σπουδαιότητος διά τους
Έλληνας.
ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΩΣ ΙΙΑΙΔΑΓΩΓΟΥ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΙΙΡΟΣ ΤΟΝ
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΝ
Ελληνική φιλοσοφία. Δύο λέξεις· αλλά λέξεις μεσταί μεγάλων και υψηλών εννοιών· εν αυταίς
εγκολπούται η
τελεία περί ανθρώπου έννοια· εν αυταίς συνάπτονται τα πέρατα της φιλοσοφικής ενεργείας· εν
αυταίς
περιλαμβάνεται το σύνολον των επιστημονικών αρχών· εν αυταίς εκφράζεται το πνεύμα της
αναπτυχθείσης
ανθρωπότητος· εν αυταίς χαρακτηρίζεται η τελεία του ανθρώπου εικών· εν αυταίς ομολογείται το
μέγεθος του
ανθρωπίνου νου· το ύψoς της ανθρωπίνης διανοίας, το βάθος των εννοιών, η ισχύς και το κάλλος
του λόγου, η λεπτότης των διανοημάτων, η ευκρίνεια και η σαφήνεια αυτών, η δύναμις, η χάρις αυτών, καιτέλος η  θειότης του ανθρώπου.

Καθημερινοί Αγγελοι ζουν δίπλα μας.

  Η απίστευτη ιστορία της Κινέζας ρακοσυλλέκτριας Lou Xiaoying η οποία κατάφερε μέσα σε 40 χρόνια να σώσει και να αναθρέψει 30 εγκαταλελειμμένα μωρά!
Στην Κίνα, η βρεφοκτονία και η βρεφική εγκατάλειψη είναι σε τρομερή έξαρση λόγω των σκληρών πολιτικών μέτρων που επιτρέπουν μόνο ένα παιδί σε κάθε οικογένεια που ζει σε πόλη.
Έτσι οι Κινέζοι ωθούμενοι από τη φτώχεια και την τεράστια πολιτική πίεση αναγκάζονται να προβούν σε εγκατάλειψη μωρών εφόσον είναι τα δεύτερα της οικογένειας ή ακόμα και σε βρεφοκτονίες αν το πρώτο τους παιδί είναι κορίτσι. Νομίζουν ότι ένα αγόρι θα ανταποκριθεί καλύτερα στις οικονομικές ανάγκες της οικογένειας.
       Τρομακτικά περιστατικά νεογέννητω
η ζωη στα σκουπίδια
ν μωρών πεταμένων σε κάδους σκουπιδιών, είναι καθημερινό φαινόμενο. Πρόσφατα στα φώτα της δημοσιότητας ήρθε περιστατικό μικρού κοριτσιού το οποίο έφερε μαχαιριά στο λαιμό. (Ευτυχώς, στο μωρό μετά τη γενική κατακραυγή παρασχέθηκαν οι πρώτες βοήθειες και τώρα βρίσκεται σε άριστη υγεία και στο δρόμο για την υιοθεσία).
Ποιος όμως γονιός έχων σώας τα φρένας μπορεί να προβεί σε τέτοιο έγκλημα; Δύσκολο να απαντηθεί. Γεγονός όμως είναι ότι το ανάλγητο κράτος προβαίνει ακόμα και σε υποχρεωτικές εκτρώσεις, όπως στην περίπτωση νεαρής κινέζας που την υπέβαλαν σε έκτρωση μια και δεν είχε να πληρώσει το πρόστιμο (ναι, πρόστιμο για την ανθρώπινη ζωή) και ύστερα της έβαλαν για τιμωρία στο κρεβάτι της σακούλα με το εκτρωμένο έμβρυο. Παγώνει ο νους και μόνο στη σκέψη, γιαυτό και δεν θα αναρτήσουμε τις σχετικές φωτογραφίες που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο και σε κάνουν να νοιώθεις οργή και ντροπή που ανήκεις στο ανθρώπινο γένος.
Και πως μπορεί κανείς να αντισταθεί σε τόσο μεγάλες δυνάμεις;
Στον αντίποδα όλων αυτών, η υπέροχη 88χρονη πια, ρακοσυλλέκτρια Lou Xiaoying η οποία, παρέα με τον άντρα της κατάφεραν να σώσουν και να αναθρέψουν 30 μωρά χωρίς να τους πεθάνει κανένα! Πάμπτωχοι από χρήματα, πάμπλουτοι από αγάπη και ευδαιμονία!
(το άρθρο συνεχίζεται παρακάτω)
η Lou, ο άντρας της και τα παιδιά τους!

Παρασκευή 31 Αυγούστου 2012

Η ΥΠΟΚΡΙΣΊΑ ΣΕ ΘΕΜΑΤΑ ΠΙΣΤΕΩΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΓΝΩΡΙΣΜΑ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ

ΠΡΑΚΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ

   
 Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΣΕ ΘΕΜΑΤΑ ΠΙΣΤΕΩΣ
ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΓΝΩΡΙΣΜΑΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ

ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙ-ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗΣ Ο ΜΗΤΡ. ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ;



Σχόλιο σὲ ἱστολόγιο: «Έκανα μια βόλτα στο διαδίκτυο και είδα ότι το κείμενο του Καλαβρύτων αναδημοσιεύουν αντιβαρθολο-μαιϊκα ιστολόγια, άκρως συντηρητικά. Και σκέφτομαι γιατί τσακώθηκε ο Καλαβρύτων με τον Σημάτη αφού τα ίδια πρεσβεύουν!!!» 
                     (4 Αυγούστου 2012 1:54 π.μ.)


Εἶναι ἀνάγκη, εἰσαγωγικά, νὰ ἐξηγήσω, γιατὶ καὶ πάλι ἀσχολοῦμαι μὲ τὸν μητροπολίτη Καλαβρύτων κ. Ἀμβρόσιο, παρότι θὰ κατηγορηθῶ ἐκ νέου ὅτι, ἡ ἀναφορά μου σ’ αὐτόν, προέρχεται ἀπὸ τὴν πικρία, ἐπειδὴ ὁ κ. Ἀμβρόσιος μὲ ἀφόρισε.
Ἐξηγῶ, λοιπόν, ὅτι ἡ ἀντιπαράθεσή μου μαζί του (ἡ ὁποία προκάλεσε καὶ τὸν ἀφορισμό μου) δὲν ἔχει τὴν ἀφετηρία της σὲ κάποιες προσωπικὲς διαφορές, ἀλλὰ καθαρὰ σὲ θέματα πίστεως, ἐπειδὴ δηλ. οἱ ἐνέργειες καὶ οἱ διδασκαλίες τοῦ Καλαβρύτων ἐντάσσονται καὶ συμβαδίζουν μὲ τὴν ἰδεολογία τῶν ἡγετῶν τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, διὸ καὶ ἔχω διακόψει ἐκκλησιαστικὰ τὶς σχέσεις μου μαζί του (ἀποτείχιση).
Τὸν τελευταῖο καιρό, ὅμως, ὁ Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας Ἀμβρόσιος, δημοσιεύει κείμενα ποὺ δείχνουν ἕνα ἄλλο πρόσωπο, μιὰ ἀλλαγὴ πλεύσεως· καὶ πολλοὶ ἀναρωτιοῦνται: Μήπως ἄλλαξε γραμμή; Κι ἂν ναί, πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ διαφωνεῖς ἀκόμα μαζί του, ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ ὁ Καλαβρύτων ἐκφράζεται κατὰ Οἰκουμενιστικῶν ἐνεργειῶν καὶ προσώπων; (Μὲ αὐτὸ τὸ σκεπτικὸ κατετέθη καὶ τὸ ἐν ἀρχῇ σχόλιο στὸ διαδίκτυο). Δὲν σὲ χαροποιεῖ (λέγουν ἄλλοι) ἡ διαπίστωση πὼς εἶναι δυνατὸν ἡ μεταμέλεια τοῦ Καλαβρύτων νὰ ὀφείλεται καὶ στὶς δικές σου διαμαρτυρίες;
Πράγματι, τὸ τελευταῖο διάστημα ὁ κ. Ἀμβρόσιος καταφέρεται κατὰ συνεπισκόπων του γιὰ ἐνέργειες καὶ δραστηριότητες ποὺ ἐντάσσονται στὸ πλαίσιο τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὅπως γιὰ τὴν προώθηση τῆς μεταπατερικῆς θεολογίας, τὴν μεταγλώττιση τῶν λειτουργικῶν κειμένων καὶ γιὰ τὸ φαινόμενο τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Εἶναι ὅμως,  ἀμφίσημες οἱ τοποθετήσεις του· δὲν παίρνει ξεκάθαρη θέση, γιὰ τὸ ἄν, οἱ παραπάνω κακόδοξες τοποθετήσεις, ἀποτελοῦν αἵρεση.
Οἱ «ἀντι-οικουμενιστικὲς» διατυπώσεις τοῦ κ. Ἀμβρόσιου φαίνεται ὅτι ἐξυπηρετοῦν ἀλλότριους σκοπούς, ἢ δὲν ἔχουν σχέση μὲ τὴν ἀλήθεια καὶ τὴν ὁμολογία τῆς Πίστεως. Πιστεύω δέ, ὅτι δὲν θὰ δίσταζε νὰ καταδικάσει προηγούμενες οἰκουμενιστικὲς θέσεις του (ὅπως ὅτι τὸ Filioque δὲν εἶναι αἵρεση), ἂν δὲν ἐσκέπτετο ὅτι ἔτσι θὰ ἐκτίθετο ὁλοφάνερα ὡς ἀνακόλουθος. Διότι μιὰ τέτοια Ὁμολογία, ἀναιρετικὴ προηγουμένων θέσεων, θέλει γενναιότητα (τῆς ὁποίας, πρέπει νὰ ὁμολογήσω, μᾶς ἔχει δώσει παλαιότερα δείγματα ὁ Σεβασμιώτατος), ποὺ προκαλεῖται μόνο ἀπὸ τὴν μετάνοια. Μακάρι ὅμως, νὰ προχωροῦσε σὲ αὐτὴ τὴν ὀρθόδοξη Ὁμολογία, καὶ ἀπὸ κεῖ καὶ πέρα, ἡ εἰλικρίνεια ἢ μὴ τῆς μετάνοιάς του, εἶναι στὰ χέρια τοῦ ἐτάζοντος νεφροὺς καὶ καρδίας Θεοῦ.

Η ''Ελληνική Νύχτα των Κρυστάλλων"

Η «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΥΧΤΑ ΤΩΝ ΚΡΥΣΤΑΛΛΩΝ» 
Ας θυμίσουμε ορισμένα γεγονότα στον κ. Ανδριανόπουλο που συνέβησαν επί των ημερών μας η ολίγον παλαιότερα. Καθ' όλην την διάρκειαν της Τουρκοκρατίας εφαρμόζονταν μεθοδικά και σαρωτικά η γενοκτονία των Ελλήνων και των Αρμενίων, αλλά και των άλλων Χτιστιανών των Βαλκανικών χωρών. Αν δεν ασπάζονταν οι «άπιστοι» οι «γκιαούρηδες» την ισλαμική πίστη υφίσταντο διώξεις πρωτοφανείς. 
Ευτυχώς που το δουλωμένο γένος μας ζούσε κοντά στην Εκκλησία του και το παράδειγμα και η θυσία της μεγάλης στρατιάς των νεομαρτύρων του θέρμαινε την πίστη και την ελπίδα για την ανάστασή του. Η προσφορά των νεομαρτύρων στη διατήρηση του Ελληνισμού υπήρξε τεράστια. Στις πιο κρίσιμες στιγμές τότε που ο εξαθλιωμένος λαός μας γονάτιζε από τις αφόρητες πιέσεις του Τούρκου και τον εγκατέλειπε η δύναμη αντίστασής του, εμφανίζονταν κάποιοι μάρτυρες της πίστεως μας και οι καταταλαιπωρημένοι από το ζυγό Έλληνες έπαιρναν θάρρος και ζωντάνευε η πίστη τους ξανά για να υπομείνουν τη σκλαβιά και να ελπίζουν στην απελευθέρωση του γένους. 
Χάθηκαν όμως μεγάλες Ελληνικές περιφέρειες όπως η Μ. Ασία αυτή η μεγάλη δεξαμενή του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας. 
Αυτά δεν πρέπει να τα άποσιωπούμε για να μην ξεχνιόμαστε. Υπάρχουν όμως και γεγονότα που συνέβησαν πολύ κοντά σε μας και συγκεκριμένα πριν από σαρανταοχτώ χρόνια που δεν δικαιολογούμαστε να μην τα γνωρίζουμε. Την 6η και 7η Σεπτεμβρίου του 1955 έζησαν οι Έλληνες της Πόλης ένα ανθελληνικό πογκρόμ που έχει μείνει στην ιστορία σαν «Η νύχτα των Κρυστάλλων του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης».
Πρόκειται για μια από τις χειρότερες σελίδες της ιστορίας μας μετά την άλωση. Τούρκοι Λαζοί που μεταφέρθηκαν στην Πόλη δωρεάν με πλοία ναυλωμένα από την κυβέρνηση ξεχύθηκαν, μαινόμενος όχλος, ενισχυμένοι και με πάρα πολλούς Τούρκους της Πόλης, στις Ελληνικές συνοικίες και κατέστρεψαν τα πάντα. Δεν άφησαν τίποτε όρθιο. Οι Έλληνες της Πόλης δεν θα μπορέσουν να ξεχάσουν ποτέ τα φοβερά εκείνα γεγονότα που έζησαν τις 48 ώρες που συγκλόνισαν την Πόλη. 
Η ομογένεια των Κωνσταντινοπολιτών αναφέρει με αριθμούς τις απώλειές της κατά το τρομερό εκείνο διήμερο. Ο όχλος σκότωσε 16 Έλληνες, βίασε 200 Ελληνίδες και κατέστρεψε 1.004 κατοικίες, 4.348 καταστήματα, 21 εργοστάσια, 110 ξενοδοχεία και εστιατόρια, 75 εκκλησίες, 8 αγιάσματα, 26 σχολεία, 5 αθλητικούς συλλόγους και 2 μοναστήρια. Η Πόλη βάφτηκε με το αίμα των Ελλήνων και αφανίστηκε η ελληνική παρουσία σ' αυτήν. Οι Έλληνες χριστιανοί έζησαν μια μεγάλη τραγωδία τις ημέρες του πογκρόμ παρόμοια με εκείνη της Άλωσης της Πόλης από τον Σουλτάνο Μωάμεθ τον Πορθητή. 
Και όλα αυτά συνέβησαν προμελετημένα και προαποφασισμένα. Προηγήθηκε μία ημέρα ενωρίτερα (5 Σεπτεμβρίου 1955) μία προβοκάτσια η οποία έδωσε την «αφορμή» ν' ανοίξει ο ασκός της βίας και των καταστροφών. Ενας μουσουλμάνος φοιτητής ο Οκτάι Εγκίν που συνελήφθη από τις Ελληνικές αρχές και φυλακίστηκε για 9 μόνο μήνες στις φυλακές της Θεσσαλονίκης τοποθέτησε μία βόμβα στο προαύλιο του Τουρκικού Προξενείου που θεωρείται πατρικό σπίτι του Κεμάλ. Η έκρηξη της βόμβας δεν προξένησε ζημιές, προκάλεσε όμως έκρηξη προμελετημένης «οργής» του τουρκικού όχλου με επακόλουθο τα φοβερά γεγονότα των δύο επόμενων ημερών που έχουν περάσει στην ιστορία ως «Σεπτεμβριανά» και που αποτέλεσαν την αντίστροφη μέτρηση για την εξαφάνιση του Ελληνισμού της Πόλης και άλλων περιοχών. Για την ιστορία ο Εγκίν μετά την αποφυλάκισή του επήγε στην Τουρκία και έτυχε μεγάλων «τιμών». Αποτέλεσε σημαίνον στέλεχος της τουρκικής Υπηρεσίας Ασφαλείας και τελικά διορίστηκε Νομάρχης στο Νεβ Σεχήρ. 

Τετάρτη 29 Αυγούστου 2012

ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ ΜΙΑ ΦΩΤΕΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΜΟΡΦΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ZEI ...KAI ΘΑΝΩΝ ΖΕΙ

Για τη συμπλήρωση
 δύο ετών από την εκδημία του.
ΠΗΓΗ:  http://www.augoustinos-kantiotis.gr/
            ZEI ...KAI ΘΑΝΩΝ ΖΕΙ

ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

ΜΙΑ ΦΩΤΕΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΜΟΡΦΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

  Βασιλείου Ν. Θεοτοκάτου

Δικηγόρου – Προέδρου της  Aνωτάτης Συνομοσποδίας Πολυτέκνων Ελλάδος

Απήλθε προ διετίας (28-8-2010) εκ του κόσμου τούτου, αφού διήνυσε βίο πλέον του αιώνος, και πορεύεται στον δρόμο της αιωνιότητος ο πρώην Μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης. Μία φωτεινή, ιστορική και ηγετική  μορφή της Ορθοδοξίας, που η φυσιογνωμία του κυριάρχησε στο στερέωμα της Ελληνικής Εκκλησίας για χρονική περίοδο εξήντα πέντε ετών (1935-2000). Υπήρξε σ΄ όλη τη ζωή του ένας ανεπίληπτος ιερωμένος, ασκητικός και απολύτως αφιλοχρήματος. Όσοι τον γνώρισαν από κοντά, είναι σε θέση να βεβαιώσουν τούτο το ανεπανάληπτο και σπάνιο φαινόμενο: ουδέποτε έπιασε χρήματα στα χέρια του. Τον μισθό του τον εισέπραττε κάποιος από την ακολουθία του. 

Ήταν ο αδιάφθορος κληρικός, μαχητικός, ασυμβίβαστος και διαπρύσσιος κήρυκας της καθάρσεως της Εκκλησίας από τα στοιχεία εκείνα που την εκθέτουν. Αποτελούσε την εστία της αντιστάσεως σε όλες εκείνες τις φθοροποιές δυνάμεις που απειργάζοντο την υπονόμευση της Ελληνικής Ορθοδόξου Εκκλησίας και ο υπερασπιστής των αδίκως καταδιωκομένων και κατατρεγμένων. Ο φόβος ήταν άγνωστος στον Αυγουστίνο Καντιώτη. Το θάρρος και η παρρησία του ήταν πανελληνίως γνωστά. Ουδέποτε ενδιαφέρθηκε για την προαγωγή του σε Μητροπολίτη. Χαρακτηριστική είναι η αρχή της προσφωνήσεως του ευπατρίδη τότε Δημάρχου της Φλώρινας, αειμνήστου                Αναστασίου Σούλα, όταν τον είχε προσκαλέσει να ομιλήσει στην Φλώρινα περί το έτος 1966, παραφράζοντας την φράση του Αποστόλου Παύλου: «Αυγουστίνος μέγας γενόμενος ηρνήσατο λέγεσθαι Επίσκοπος, μάλλον ελόμενος συγκακουχείσθαι τω λαώ του Θεού ή έχειν πρόσκαιρον εξουσίας απόλαυσιν». Ως Αρχιμανδρίτης είχε δώσει δείγματα του θάρρους και της μαχητικότητος του. Όταν απεβίωσε, περί το 1963, ο διακεκριμένος και αληθινός υπηρέτης της Εκκλησίας του Χριστού Αρχιμανδρίτης Γερβάσιος Παρασκευόπουλος, ιεροκήρυξ των Πατρών, μιλώντας στην εξόδιο ακολουθία του είπε και αυτά τα λόγια: « Και όπως αναφέρει ο Πλάτων ότι σε μία φαύλη Πολιτεία δεν έχουν θέση οι τίμιοι άνδρες, έτσι και σε μία φαύλη Εκκλησία δεν έχουν θέση οι τίμιοι Αρχιμανδρίται, ως ο Γερβάσιος Παρασκευόπουλος». Και αυτά ενώπιον Αρχιερέων και αρχόντων.

   Στη Λάρισα διεξήγετο  μία δίκη, που αφορούσε τα της Εκκλησίας πράγματα και περί Εισαγγελέως   όνου Κυπριακής καταγωγής!!!

Χαρακτηριστικό του απαράμιλλου θάρρους του απέναντι σε οποιαδήποτε  μορφή εξουσίας αποτελεί  και το ακόλουθο γεγονός: Αρχές του έτους 1964 διεξήγετο στη Λάρισα μία δίκη, που αφορούσε τα της Εκκλησίας πράγματα, στην οποία ήταν μάρτυς υπερασπίσεως του κατηγορουμένου. Όταν τελείωσε η ακροαματική διαδικασία, αγορεύων ο Εισαγγελεύς, άρχισε να υποστηρίζει, χωρίς αυτό να έχει σχέση με την υπόθεση, τη γνωστή θεωρία περί της δήθεν καταγωγής του ανθρώπου από τον πίθηκο. Ο τότε Αρχιμανδρίτης, που ευρίσκετο στο ακροατήριο του επετέθη γι’ αυτά που υποστήριζε, με αποτέλεσμα να διακόψει ο Πρόεδρος τη συνεδρίαση για να ηρεμήσουν τα πνεύματα. Ακολούθως, μετά το πέρας της δίκης, απέστειλε ένα τηλεγράφημα στον Πρόεδρο του Αρείου Πάγου Μαυρομιχάλη, ο οποίος ήταν και πρόεδρος τότε της υπηρεσιακής Κυβερνήσεως, που θα διεξήγαγε τις εκλογές. Ο Πρόεδρος του Αρείου Πάγου διέταξε την διενέργεια ανακρίσεως. Την ανάκριση ανέλαβε ο Εισαγγελεύς του Αρείου Πάγου Κων. Κόλλιας, ο οποίος εκάλεσε τον Αρχιμανδρίτη Αυγουστίνο Καντιώτη για να καταθέσει. Καταθέτοντας διημείφθησαν και τα ακόλουθα:

Εισαγγελεύς Α.Π.: Τί φρονείται περί του εν λόγω Εισαγγελέως;
Αρχ. Αυγ. Καντιώτης: Πρόκειται περί όνου Κυπριακής καταγωγής!!!
Εισαγγελεύς: Φρίττω πρό της γλώσσης σας.
Αρχ. Αυγ. Καντιώτης: Και εγώ φρίττω πρό τοιούτου Εισαγγελέως!!!
Το αποτέλεσμα της καταγγελίας αυτής ήταν η τιμωρία του Εισαγγελέως Λαρίσης με δίμηνη παύση.

     Στο ζήτημα της καθάρσεως της Ελληνικής Ορθοδόξου Εκκλησίας ήταν ασυμβίβαστος. Είναι γνωστοί οι αγώνες πριν από τη δικτατορία, όπου το αίτημα της καθάρσεως είχε λάβει πανελλήνιο χαρακτήρα. Είναι δε χαρακτηριστικό πρωτοσέλιδο δημοσίευμα των ετών εκείνων της εφημερίδος «TA ΝΕΑ» με εντυπωσιακό τίτλο: «ΑΡΙΣΤΙΝΔΗΝ ΣΥΝΟΔΟΣ», που ζητούσε τη σύσταση της, με σκοπό να επιληφθεί του ζέοντος τότε ζητήματος της καθάρσεως της Εκκλησίας από τους σκανδαλοποιούς. Η δικτατορία του 1967 βρήκε το θέμα αυτό και πράγματι συνέστησε « Αριστίνδην Σύνοδο», με την διαφορά ότι απέκλεισε από την σύνθεση τον πρωτοστατούντα τότε για την κάθαρση μαχητικό Ιεράρχη Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιο. Η Σύνοδος εκείνη ανέδειξε ως Αρχιεπίσκοπο τον Αρχιμανδρίτη Ιερώνυμο Κοτσώνη, καθηγητή Πανεπιστημίου, ιερωμένο σπανίας μορφώσεως, ανεπιλήπτου ήθους και με οραματισμό για την Ορθόδοξη Ελληνική Εκκλησία.     Στο θέμα, όμως, της καθάρσεως της Εκκλησίας, την οποία και ο ίδιος επιθυμούσε δεν ακολούθησε την οδό των Ιερών Κανόνων. Ο τότε Φλωρίνης Αυγουστίνος είχε ειπεί στον ίδιο και τους τότε Συνοδικούς Ιεράρχες ότι: «τα καθεστώτα έρχονται και παρέρχονται και η κάθαρση πρέπει να γίνει βάσει των όσων προβλέπουν οι Ιεροί Κανόνες. Αυτό που πρέπει να γίνει είναι να ορισθούν ανακριτές και να σταλούν στις Μητροπόλεις εκείνες, που έχουν δημιουργηθεί ζητήματα. Ο ανακριτής θ’  ανακοινώσει τον σκοπό του και θα καλέσει όσους έχουν στοιχεία να προσέλθουν να καταθέσουν. Εάν δεν προσέλθουν τότε δεν θα μπορούν να καταφέρονται κατά του Μητροπολίτη τους, και αυτόν αξίζουν να έχουν και βεβαίως όσοι τιμωρηθούν να έχουν το δικαίωμα να κριθούν σε δεύτερο βαθμό. Με αυτό τον τρόπο ουδείς θα μπορεί ν΄ αμφισβητήσει την κάθαρση, όταν το καθεστώς της δικτατορίας πέσει». Δεν εισακούσθηκε όμως και η κάθαρση, που στη συνέχεια έγινε, χωρίς οι καταδικαζόμενοι να έχουν δικαίωμα να κριθούν σε δεύτερο βαθμό, έδωσε την ευκαιρία στους σκανδαλοποιούς κληρικούς, μετά την πτώση της δικτατορίας, να επανέλθουν, εμφανιζόμενοι ως δήθεν διωχθέντες!!

     Κατά τον ενθρονιστήριο λόγο του στην Μητρόπολη Φλωρίνης ήσαν χαρακτηριστικά τα λόγια του: «θα προτιμήσω να θυσιάσω τον Θρόνο μου χάριν των αρχών μου και όχι τις αρχές μου χάριν του Θρόνου». Φράση την οποίαν, ο προεξάρχων της ενθρονίσεως τότε Μητροπολίτης Ξάνθης Αντώνιος του εζήτησε να την επαναλάβει!

            Προασπιζόμενος τις αρχές του δεν άργησε και η σύγκρουση με το καθεστώς της δικτατορίας. Αρχές του έτους 1968 έπεισε τους δημοτικούς άρχοντες της πόλεως του Αμυνταίου Φλωρίνης να μην διοργανώσουν τις κατ’ έτος καρναβαλικές εορτές. Πληροφορήθηκε αυτό ο τότε υπουργός Βορείου Ελλάδος της δικτατορίας στρατηγός Πατίλης και αξίωσε από τον Δήμαρχο Αμυνταίου να διοργανώσει τις καρναβαλικές εορτές, πράγμα βεβαίως που δέχθηκε ο τελευταίος. Όταν ο Μητροπολίτης έμαθε αυτή την εξέλιξη δήλωσε ότι την Κυριακή, που θα ελάμβαναν χώρα οι εορτές, θα κατέβει στο Αμύνταιο, όπου και θα μιλήσει στον Μητροπολιτικό Ναό. Στη συνέχεια ο υπουργός πληροφορηθείς αυτές τις δηλώσεις του Μητροπολίτη του τηλεφώνησε και αφού είπαν τα προκαταρκτικά, διεξήχθη ο ακόλουθος διάλογος μεταξύ του εν λόγω υπουργού και του Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου:

Υπουργός: πληροφορήθηκα Σεβασμιώτατε ότι την Κυριακή θα πάτε στο       Αμύνταιο και πρόκειται να εκφωνήσετε λόγο.
Μητροπολίτης: Βεβαίως και θα πάω.
Υπουργός: Γνωρίζετε ότι αυτό που κάνετε αντιστρατεύεται στις αρχές της 21ης Απριλίου;
Μητροπολίτης: Δεν γνώριζα ότι η 21η Απριλίου ενδύθηκε το ένδυμα του καρναβάλου!!
  Ακολούθως του προσέθεσε τα εξής: «Ακούστε, μέχρι τώρα σας μιλούσα ως Μητροπολίτης προς υπουργό, τώρα ξεχάστε ότι σας ομιλεί ο Μητροπολίτης και σας ομιλεί ο Καντιώτης, την Κυριακή θα κατέβω στο Αμύνταιο και να πάτε να κάνετε ο,τι θέλετε». Και του κλείνει το τηλέφωνο!!

Βέβαια το τηλέφωνο του Μητροπολίτη ήταν υπό παρακολούθηση και οι υπάλληλοι του ΟΤΕ που το παρακολουθούσαν άκουγαν όλη τη συνομιλία, με αποτέλεσμα να διαρρεύσει το περιεχόμενο της συνομιλίας. Μετά από αυτή την εξέλιξη και επειδή από διάφορα μέρη της Ελλάδος άρχισαν προετοιμασίες για να μεταβούν πιστοί στο Αμύνταιο, η δικτατορία φρόντισε ν΄ ασκεί ασφυκτικό έλεγχο  σ΄ όλα τα Ι.Χ. και τα λεωφορεία, που είχαν προορισμό τη Φλώρινα και να τους απαγορεύει την μετάβαση τους. Την Κυριακή πράγματι ο Μητροπολίτης μετέβη στο Αμύνταιο, όπου είχε συρρεύσει πλήθος κόσμου για να τον ακούσει και εξεφώνησε πύρινο λόγο αρχίζοντας την ομιλία του με αυτά τα λόγια:

«Σήμερα τα Αμύνταιο χωρίσθηκε σε Ανατολικό και Δυτικό Βερολίνο.  Από εκεί είναι το Ανατολικό Βερολίνο, οι δυνάμεις της βίας και από εδώ είναι το Δυτικό Βερολίνο, οι δυνάμεις της Ελευθερίας»!

Η σύγκρουση με τη δικτατορία είχε και συνέχεια: πλησίαζε το ίδιο έτος 1968 η εορτή της 25ης Μαρτίου και ο Νομάρχης ζήτησε να εκφωνήσει τον πανηγυρικό της ημέρας κατά την δοξολογία στον Μητροπολιτικό Ναό. Ο Μητροπολίτης του ζήτησε να του υποβάλλει την ομιλία του (γιατί δεν ήθελε ο Ναός να μεταβληθεί σε βήμα προπαγάνδας της 21ης Απριλίου) και αφού την ελέγξει τότε θα του επέτρεπε. Φυσικά ο Νομάρχης δεν δέχθηκε κάτι τέτοιο. Εκείνες τις ημέρες ο Μητροπολίτης ευρίσκετο στην Αθήνα. Ένα πρωί του τηλεφώνησε ο εκ της τριανδρίας της δικτατορίας υπουργός Εσωτερικών Παττακός. Από τη συνομιλία που είχαν, ο Μητροπολίτης κατάλαβε ότι κάτι του ετοιμάζουν και μόλις τελείωσε η συνομιλία τους, λέει στον οδηγό του: «γρήγορα να φύγουμε αμέσως για τη Φλώρινα. Αυτοί κάτι μου ετοιμάζουν. Το λιοντάρι είναι ισχυρό όταν βρίσκεται στη φωλιά του και όχι όταν είναι μακρυά από τη φωλιά του» και  αμέσως έφυγε για τη Φλώρινα. Η συνέχεια ήταν να ενταθούν οι αφόρητες πιέσεις για να μιλήσει ο Νομάρχης, πλην όμως ο Μητροπολίτης ήταν ανένδοτος και δεν δεχόταν, αποτέλεσμα ήταν να υποχωρήσουν οι της δικτατορίας και τελικώς συμφώνησαν να εκφωνήσει τον πανηγυρικό της ημέρας ένας επιθεωρητής της Δημοσίας Διοικήσεως από την Αθήνα. Είχε λάβει τέτοια έκταση η διάσταση με τον Νομάρχη, αφού και μέσα στα λεωφορεία οι πολίτες διεχωρίζοντο ποιός είναι με το Νομάρχη και ποιός με τον Μητροπολίτη, η δε δικτατορία, επειδή οι πολίτες είχαν κατακλύσει τον ΟΤΕ και έστελναν τηλεγραφήματα διαμαρτυρίας κατά εκατοντάδες, απηγόρευσε την αποστολή τέτοιων τηλεγραφημάτων!!

Στη συνέχεια, η δικτατορία προσπάθησε να επιτύχει την απομάκρυνση από τη Μητρόπολη Φλωρίνης, αποστέλλοντας τρεις ιατρούς – καθηγητές πανεπιστημίου και μίσθαρνα όργανά της φυσικά, προκειμένου να τον εξετάσουν και να αποφανθούν ότι δεν μπορεί ν΄ ασκεί τα καθήκοντα του, θεωρώντας τον Μητροπολίτη ως «τρελλό»!!  Όταν μετέβησαν ένα βράδυ (νύχτα) οι ιατροί στη Μητρόπολη Φλωρίνης, την οποία η δικτατορία είχε περικυκλώσει με στρατό περιμένοντας το πόρισμα των ιατρών, ο Μητροπολίτης, που βρισκόταν στον πρώτο όροφο, τους έστειλε στο ισόγειο τον πρωτοσύγκελλο του, δηλώνοντάς τους τα εξής: «ο Μητροπολίτης Φλωρίνης, που δέχθηκε και τον τελευταίο πολίτη αυτής της πόλεως, αρνείται να σας δεχθεί και να σηκωθήτε αμέσως να φύγετε».  Πράγμα βεβαίως  που έπραξαν. Έτσι ματαιώθηκε η προσπάθεια εκθρονίσεως του.

Μετά από αυτές τις εξελίξεις τότε ήταν που ο Παττακός είπε την φράση: «κυριαρχούμε σ΄ όλη την Ελλάδα, εκτός από την Φλώρινα που κυβερνάει ο Καντιώτης»!!

Εκείνη την εποχή είχε και μία συνάντηση με τους Συνοδικούς Ιεράρχες, εξ αιτίας των παραπάνω γεγονότων, στους οποίους πρότεινε: «Δέχομαι να γίνει δημοψήφισμα στη Μητρόπολη μου και εάν λάβω ποσοστό κάτω του 75% τότε θα παραιτηθώ. Εάν λάβω ποσοστό 100% και πάλι θα παραιτηθώ». Οι συνοδικοί του απήντησαν: «αντιλαμβανόμαστε το να παραιτηθείς όταν  λάβεις ποσοστό κάτω του 75%, αλλά για ποιό λόγο να παραιτηθείς όταν λάβεις ποσοστό 100%;» Και η απάντηση του Φλωρίνης: « γιατί αυτό θα σημαίνει ότι έχω και τους φαύλους μαζί μου»!!  Πραγματικός άνδρας αρχών!!

 Όταν παραιτήθηκε ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος και το δικτατορικό καθεστώς του Ιωαννίδη επέβαλε ως αρχιεπίσκοπο τον Μητροπολίτη     Ιωαννίνων Σεραφείμ, αποκλείοντας από τη σύνθεση της Ιεραρχίας τους περισσότερους Μητροπολίτες, το καθεστώς Σεραφείμ χωρίς απολύτως καμμία διαδικασία εξεδίωξε δώδεκα ανεπίληπτους Μητροπολίτες. Τότε ο Φλωρίνης Αυγουστίνος πρότεινε στους αποκλεισθέντες από τη σύνοδο Ιεράρχες τ΄ ακόλουθα: «ελάτε όλοι στη Θεσσαλονίκη να συγκαλέσουμε δική μας Σύνοδο         Ιεραρχίας και να εκλέξουμε δικό μας Αρχιεπίσκοπο. Εκ προοιμίου σας δηλώνω ότι προσωπικώς δεν επιθυμώ να εκλεγώ. Συγχρόνως με την εκλογή από εμάς του νέου Αρχιεπισκόπου θα καταγγείλουμε και το δικτατορικό καθεστώς. Το καθεστώς δεν πρόκειται να μας συλλάβει, γιατί εάν αποτολμήσει κάτι τέτοιο, τότε θα ξεσπάσει τέτοιος παγκόσμιος σάλος ότι συνέλαβε 36 Μητροπολίτες, που θα έχει ως αποτέλεσμα την πτώση του». Δυστυχώς οι Μητροπολίτες δεν εδέχθησαν αυτή την πρόταση, η οποία εάν επραγματοποιείτο είναι σχεδόν βέβαιο ότι άλλη θα ήταν η εξέλιξη των εθνικών μας θεμάτων, αφού θα είχε δημιουργηθεί στο εσωτερικό τέτοιο κατάσταση, που είναι αμφίβολο εάν το δικτατορικό καθεστώς  Ιωαννίδη θα αποτολμούσε το πραξικόπημα στην Κύπρο.

Αυτός υπήρξε ο Μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης. Είναι χαρακτηριστικό ένα στιγμιότυπο κατά την πορεία του προς την Φλώρινα για την ενθρόνιση του. Μιλώντας στο λαό του Αμυνταίου, που είχε συρρεύσει στον Μητροπολιτικό Ναό, αναφέρθηκε στην θυσία, κατά την έναρξη των βαλκανικών πολέμων (1912), των ηρωικών λοχαγών Κοσκινά και Δελλαπόρτα, οι οποίοι έπεσαν μαχόμενοι στην περιοχή του Αμυνταίου, αντιστεκόμενοι με την πυροβολαρχία τους στην επίθεση των Τούρκων. Τότε ένας γέρος από το πλήθος του φώναξε: «μπράβο, βρέ λεβέντη, όλα τα ξέρεις»! Η λαοθάλασσα που τον συνόδευσε στην χειροτονία ως Μητροπολίτη Φλωρίνης στον ιερό Ναό του Αγίου Κωνσταντίνου Ομονοίας, η ίδια λαοθάλασσα τον συνόδευσε και στην εξόδιο ακολουθία του εις μνημόσυνον αιώνιον. Πράγματι για τον φλογερό Ιεράρχη υπήρξε  « Ισχύς του η αγάπη του λαού του Θεού».

Κυριακή 26 Αυγούστου 2012

ΜΗΠΩΣ ΕΧΑΣΑΝ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ !!!


   ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ  ΑΓΩΝΑΣ http://www.agonas.org Α.Φ. 182-183
      μήπως έχασαν τον δρόμο!!!
        (πατριάρχες- αρχιεπίσκοποι- μητροπολίτες;) 
    Α΄. «Μη γινόμαστε μπακάληδες…»
Το τί ακούσαμε κι εξακολουθούμε καθημερινά ακούμε δεν περιγράφεται. Ο Μητροπολίτης Κοζάνης Παύλος, μπροστά στο σάλο που προκλήθηκε στην Κοζάνη, όσον αφορά την πολυέξοδη επίσκεψη του Οικ. Πατριάρχη Βαρθολομαίου στην πόλη τους (27/6/2012), αναγκάστηκε να δώσει διευκρινήσεις, οι οποίες εξόργισαν τον κόσμο αλλά και μερίδα του Δημοτικού Συμβουλίου, δεδομένου ότι υπήρξαν ανάρμοστες για έναν αρχιερέα, αφού, ενώ έπρεπε να μελετά τα σημεία των καιρών, και να κατανοεί και ανάλογα να καθοδηγεί το ποίμνιό του, συμπεριφέρθηκε τελείως αδιάκριτα, περιφρονητικά και ειρωνικά προς τον δοκιμαζόμενο λαό της περιοχής του όπου η ανεργία ξεπερνάει το 28%.
Ο μητροπολίτης στην αντιμετώπιση των άμεσων αναγκών του ποιμνίου του γίνεται… φειδωλός, σφιχτοχέρης, «μπακάλης» (τσιγκούνης), ενώ στην αντιμετώπιση των εξόδων υποδοχής του Πατριάρχη μεταβάλλεται σε ανοιχτοχέρη, εφευρετικό, ταμειούχο, όχι της Χάριτος του Θεού, αλλά άφθονου υλικού πλούτου για να μη λείψει τίποτε στον Παναγιώτατο και το επισκοπικό μετακινούμενο αδελφάτο. Είπε χαρακτηριστικά ο Κοζάνης Παύλος σ’ απάντηση των κριτών του: «Η φιλοξενία είναι αρετή. Μη γινόμαστε μπακάληδες. Μια φορά θα έλθει ο Πατριάρχης…». Και τώρα, Σεβασμιώτατε, που ο Πατριάρχης και οι λοιποί συνδαιτυμόνες με τις ακολουθίες τους ήρθαν, έφαγαν, ήπιαν κι έφυγαν, πόσους Χριστιανούς κάνατε καλύτερους;

Β΄. Πρόχειρος απολογισμός
(εκτός των 110.000 ευρώ της Περιφέρειας)

1. Η επίσκεψη του δεσπότη Κοζάνης με τη συνοδεία των δημάρχων της περιοχής στην Κωνσταντινούπολη για την επίσημη πρόσκληση του Πατριάρχη ασφαλώς στοίχισε κάποιες χιλιάδες ευρώ.
2. Τα έξοδα μετακίνησης των 40 δεσποτάδων και του Αρχιεπισκόπου από τις μητροπόλεις τους στην Κοζάνη (εκτός έδρας οδηγών, καύσιμα, διανυκτερεύσεις κ.ά.) δεν ανήλθαν σε κάποιες χιλιάδες ευρώ;
3. Τα δώρα των δημάρχων Κοζάνης, Αιανής, Βελβενδού προς τον Πατριάρχη δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητα.
4. Το δώρο των ιερέων του αγ. Κωνσταντίνου και Ελένης αγγίζει τις κάποιες χιλιάδες ευρώ.
5. Τα 4.000 ευρώ που κρατήθηκαν από τους μισθούς των ιερέων (στη σημερινή οικονομική κρίση) για ν’ αγοραστεί ένα… συμβολικό δώρο στον Πατριάρχη δεν αποτελούν παρονυχίδα.
6. Τα έξοδα της κινητοποίησης της αστυνομίας για την περιφρούρηση όλων αυτών, μηδέ εξαιρουμένης και της δαπάνης των πολυτελών οχημάτων ασφαλώς είναι υπολογίσιμα.
Ο απολογισμός με αριθμούς δικός σας.

Γ΄. Το φαγοπότι
Στην Κοζάνη το “μενού” του Πατριάρχη και των 150-300 συνδαιτυμόνων καλεσμένων δεν έγινε γνωστό λόγω της νηστείας των αγίων Αποστόλων και ίσως για να μην σκανδαλίσουν τον κόσμο.
Κάποιος που υπογράφει ως «ορθόδοξος ιερεύς» γράφει: «… Σε ημέρα ανάλαδης (Τετάρτη) νηστείας και υπαρχούσης κρίσεως να παρατίθεται ψάρι και μάλιστα ξιφίας…».
Διαβάζοντας την εφ. «ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΡΟΔΟΠΗΣ»,  σε ανάλογη επίσκεψη που έκανε ο Πατριάρχης στη Καβάλα ημέρα Τετάρτη (18-5-2012), βλέπουμε να γράφει: «… Σύμφωνα με τα ντοκουμέντα που έχει στα χέρια της η εφημερίδα, θα φάει φιλέτο σολωμού, ψαρόσουπα μεσογειακή, φαγκρί ή συναγρίδα, μους γιαούρτι με ανανά, ή κακαβιά με χριστόψαρο και φιλέτο γλώσσας με κρέμα λάϊμ και σπαράγγια, γαρίδες ποσέ, μηλόπιτα με κρέμα μαστίχας, συνοδεία κρασιού από 19-26 ευρώ τη φιάλη…».
Μας θύμισε το “φτωχικό” τραπέζωμα στην Λάρισα 15/5/2008 με τους πεντακόσιους (500) που γεύτηκαν το γκουρμέ γεύμα. Συγκεκριμένα ο τοπικός τύπος έγραφε:
«- Φωλιά παρμεζάνας με φαρφάλες τρικολόρε.
- Ρόκα, Λόλο Ράσο, Σικορέ με μανούρι, ντοματάκι και σος βινεγκρέτ.
- Ψαρονέφρι γεμιστό με φέτα και λιαστή ντομάτα, λαχανάκια Βρυξελών, καρότο με μέλι και σουσάμι.
- Σουφλέ σοκολάτας με παγωτό βανίλιας.
- Κρασί κτήμα Καρλούπη»

Δ΄. Ακριβά στοίχισε ο Πατριάρχης στην Καβάλα

«Ακριβή για το λαό της Περιφέρειας Αν. Μακ/νίας & Θράκης αποδείχθηκε η πρόσφατη επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου στην Καβάλα.
Ο Περιφερειάρχης Α.Μ.& Θ. κ. Γιαννακίδης ο οποίος υποδέχθηκε τον Πατριάρχη δώρισε μια ποιμαντορική ράβδο. Δεν γνωρίζουμε σε τί επίπεδα τιμών κυμαίνονταν, όμως η τιμή της συγκεκριμένης, μάλλον ήταν ιδιαίτερα «αλμυρή».
Εκτός της ποιμαντορικής ράβδου η Π.Ε. Καβάλας προμηθεύτηκε και 200 πάνινες τσάντες – κόστος 1450 € – οι οποίες χρησιμοποιήθηκαν για την τοποθέτηση δώρων.
Εάν υπολογίσουμε το κόστος των δώρων που τοποθετήθηκαν στις τσάντες αυτές, καθώς και τα έξοδα διαμονής, παράθεσης γεύματος – μίας ημέρας – κ.λ.π. καταλαβαίνουμε όλοι ότι η επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχη, μας στοίχισε λίγο ακριβά» (ΦΩΝΗ ΡΟΔΟΠΗΣ).

Ε΄. Τους δούλευε και από πάνω

Ο Πατριάρχης, αφού γονάτισε – όπως μάθαμε – τους προϋπολογισμούς δήμων και μητροπόλεων με την χλιδάτη και γαλαντόμα αυτή επίσκεψη στην Κοζάνη και Καστοριά – πρόκληση γι’ αυτήν την περίοδο – έγινε και εμπόδιο στην προσπάθεια των δήμων και μητροπόλεων να βοηθήσουν τους πληττόμενους από την οικονομική κρίση, αφού επιδίδονται σε φιέστες εγκαινίων ενός επισκοπείου ή της γιορτής του τοπικού μητροπολίτη, έλεγε στέλεχος της τοπικής αυτοδιοίκησης».
Το ωραίο είναι ότι τους δούλευε και από πάνω ο Παναγιώτατος! Τι τους είπε: «Η φιλοχρηματία είναι η μήτηρ πάντων των κακών», «Ο κλήρος του χριστιανού… είναι η στενή και τεθλημμένη οδός», «Η ζωή των αγίων είναι δι’ ημάς πρότυπον και παρηγορία…», «Οι αποστολικές παραινέσεις είναι ιδιαίτερα επίκαιρες στη σημερινή περίοδο της παγκοσμίου οικονομικής και ηθικής κρίσεως… Τα αίτιά της είναι δυνατόν να ανευρεθούν… Μέγα μέρος της ανθρωπότητος τις είχε αγνοήσει και είχε προβεί εις κατανάλωσιν προϊόντος εργασίας μη προσφερθείσης, επί τη ελπίδι ότι αύτη θα προσφερθεί και θα προσπορίσει τα αναγκαία έσοδα για την εξόφληση των προσφερομένων δανείων». Καλά δεν βρέθηκε ούτε ένας να τον σταματήσει και να του υποδείξει ότι συκοφαντεί το Χριστό και τους αγίους που επικαλείται και βεβαιώνει ότι έχει πρότυπο (!) στη θλίψη και την προσωπική κακοπάθειά τους; Ούτε ένας από τους «ευλαβείς βλαμμένους» δεν τόλμησε να διαμαρτυρηθεί και να του πει ότι έπρεπε να συμπάσχει με τους πάσχοντας, αποποιούμενος ακόμη και την παραμικρή αναψυχή; Να του θυμίσει τη στάση του Αλέξανδρου στην έρημο; «Ουαί υμίν τοις δηλοίς».

ΣΤ΄. Οι περιοδείες

Ο Πατριάρχης και οι μητροπολίτες μας λέγουν ότι είναι “εις τόπον και τύπον Χριστού και διάδοχοι των Αποστόλων”. Το ποιος δικαιούται να φέρει αυτό το αξίωμα ας το δούμε στα λεγόμενα του Παύλου (Β΄ Κορ. 11, 25-27 κ.ά.).
- Πέντε φορές από τους Ιουδαίους πήρα 40 μαστιγώσεις παρά μια,
- Τρεις φορές ραβδίστηκα, μία φορά λιθοβολήθηκα, τρεις φορές ναυάγησα, ένα μερόνυχτο με έδερναν τα άγρια κύματα.
- Υπηρέτησα τον Κύριο με οδοιπορίες πολλές φορές, με κινδύνους ποταμών, με κινδύνους ληστών, με κινδύνους από το γένος, με κινδύνους από τα έθνη, με κινδύνους στην πόλη, με κινδύνους σε ερημιά, με κινδύνους στη θάλασσα, με κινδύνους από ψευδάδελφους.
- Υπηρέτησα με κόπο και μόχθο, με αγρυπνίες πολλές φορές, με πείνα και δίψα, με νηστείες πολλές φορές, με ψύχος και γυμνότητα…».
Τα χρήματα που ξόδευε για τον εαυτό του και τους συνεργάτες του ο Απόστολος Παύλος (μας το λέει ο ίδιος στην Α΄ Θεσ. 2, 9 και Β΄ Θεσ. 3, 7-9) τα αποκτούσε φτιάχνοντας σκηνές, καταπληγώνοντας τα χέρια του. Δεν δέχθηκε να πάρει την ελάχιστη αμοιβή από την Εκκλησία, ούτε κάποια άλλη ενίσχυση για τις ανάγκες, του βιοπορισμού του. Εργαζόταν για να παραμένει αβαρύς και να μην ενοχλεί κανένα όσον αφορά τον επισιτισμό του.
Τι συμβαίνει όμως, με τους σημερινούς “διαδόχους των Αποστόλων”; Μία επίσκεψη του Πατριάρχη Βαρθολομαίου σε κάποια πόλη της Ελλάδας και αδειάζουν τα “ταμεία” της Εκκλησίας. Υποδοχές, τραπεζώματα, εκλεκτά φαγητά, πανάκριβα δώρα, ύπνο στα καλύτερα δωμάτια και ξενοδοχεία. Στο πόδι όλοι οι Εκκλησιαστικοί και κοσμικοί άρχοντες. Ανάστατη η αστυνομία για την περιφρούρησή του (από ποιόν και γατί; Το ίδιο έκαναν προς το Χριστό και οι άρχοντες της εποχής εκείνης;). Ροδοπέταλα στο διάβα του, γιατί; Μήπως για να τονισθεί η αγιότητα, η καθαρότητα και η εμμονή τους στο γνήσιο ορθόδοξο πνεύμα;
Και ο κόσμος ψάχνει τους κάδους μήπως και βρει κάτι να φάει!
Το ίδιο σε μικρότερη κλίμακα συμβαίνει με τους δεσποτάδες – υπάρχουν εξαιρέσεις – όταν λειτουργούν σε ναούς ή σε πανηγύρια.

Ζ΄. Πόσο μας κόστισε ο ερχομός του στη Λάρισα;

Σήμερα επανερχόμαστε και ρωτάτε για πολλοστή φορά: Πόσο κόστισε ο ερχομός του Πατριάρχη στη Λάρισα;
Γιατί, σε άλλες πόλεις όλο και κάτι γράφτηκε. Αίφνης στη Φλώρινα για μια ημέρα τα έξοδα έφθασαν τις 83.523 ευρώ, στην Καλαμάτα τις 120.000 ευρώ, στην Κοζάνη μόνον η Περιφέρεια (εκτός δήμων, μητρόπολης, κράτος…) 110.000 ευρώ, στην Τρίπολη …, στο Λαγκαδά …, στην Ελασσώνα …, στην Λαμία … και σε άλλες πόλεις.
Για το φέσι της Λάρισας δεν έγινε καμιά ανακοίνωση. Σιγοψιθυρίζεται – χωρίς να γνωρίζουμε αν αληθεύει – ότι μαζί με τα “ψιλο” δωράκια: (Αρχιερατική σχολή, μίτρες, πατερίτσες, ωμοφόρια, μανικετόκουμπα …, ξενοδοχεία, φαγοπότια και για 500 αστυνομικούς από όλη την Ελλάδα) μας στοίχισε σαν πόλη, πάνω από 300.000 ευρώ!
Και ύστερα αναρωτιόμαστε γιατί φθάσαμε στο σημερινό χάλι να σπαταλιέται το χρήμα του λαού για φιέστες εφήμερες που, το μόνο που αφήνουν σαν ανάμνηση, είναι ότι «περάσαμε καλά» (οι συνδαιτυμόνες) «και να γίνονται συχνά τέτοιες επισκέψεις!», αφού «οι ευλαβείς βλαμμένοι» (χαρακτηρισμός π. Παΐσιου) κοιμούνται ύπνο βαθύ.




ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΑΜΦΙΩΝ ΤΟΥ ΙΕΡΑΤΕΙΟΥ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ



Συνέχεια από το προηγούμενο τεύχος
     Επίσης, να αφαιρεθεί και όλο αυτό το κακόγουστο, και εντελώς άσχετο με την τέλεση του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, παραγέμισμα της Ιερατικής Ακολουθίας - Θειας Λειτουργίας, όταν Ιερουργεί ο Επίσκοπος, και το οποίον ουσιαστικά δείχνει, στην ολότητα του, την απουσία του Πανταχού παρόντα Κυρίου μας Ιησού Χριστό, από την όλη τέλεση της Θείας Ευχαριστίας, ο Οποίος, σημειωτέον, είναι ο Τελετάρχης της Θείας Ευχαριστίας, και τούτο το επιβεβαιώνει ο Ίδιος λίαν κατηγορηματικά, «και ιδού εγώ μεθ’ υμών ειμί πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος. Αμήν». (Ματθ. 28,20).
Ανάγκη λοιπόν, και αυτή η εξεζητημένη και μάλλον θεατρινίζουσα εμφάνιση του Επισκόπου, και οι στομφώδεις ανούσιοι βερμπαλισμοί, που παρεμβάλλονται, κατά την διάρκεια της Θείας Ευχαριστίας, να λείψουν, και να πάψουν να προστίθενται και να απαγγέλλονται κατά την διάρκεια της Πατερικής συσταθείσας ΤΑΞΕΩΣ της Θειας Λειτουργίας. Ο Επίσκοπος απλώς προΐσταται του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, ως Αρχιερέας, εκφράζων τον Κύριο Ιησού Χριστό, καθώς και ο Πρεσβύτερος εν απουσία του Επισκόπου.
     Απόδειξη των όσων αναφέρονται παραπάνω, είναι η ενδυμασία του πρώτου Επισκόπου της Ορθοδόξου Εκκλησίας στην Ιερουσαλήμ, «την μητέρα των Εκκλησιών», του ΙΑΚΩΒΟΥ του αδελφοθέου, όταν τελούσε την Θεία Ευχαριστία. Και ήταν: Μόνον το ΦΕΛΟΝΙΟΝ και το απέριττο ΩΜΟΦΟΡΙΟΝ. Η απέριττη αυτή αμφίεση του Επισκόπου συνεχίστηκε και κατά τη διάρκεια των ΚΑΤΑΚΟΜΒΩΝ, αλλά και μετά την έξοδο από τις Κατακόμβες. Τούτο το μαρτυρεί περίτρανα η απέναντι από την Αγία Τράπεζα του Ιερού Ναού αγιογράφηση της χορείας των Αγίων Πατέρων της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας: Βασιλείου, Γρηγορίου, Χρυσοστόμου, Αθανασίου, και άλλων, των οποίων, η Ιερατική τους ενδυμασία, είναι ακριβώς εκείνη του Ιακώβου του Αδελφοθέου, «εκ γαρ των άνωθεν χρόνων, πας Ιερατικός ανήρ μετά μετρίας και σεμνής αμφιέσεως επολιτεύετο», (Καν. 16ος Ζ΄ Οικ. Συνόδου).
       Αυτά λοιπόν, και μόνον αυτά, είναι τα απλά και απέριττα Ιερατικά Άμφια του Επισκόπου της Ορθοδόξου Εκκλησίας, πέραν της Ιερατικής στολής του Πρεσβυτέρου της Εκκλησίας, απόδειξη δε τούτου αποτελεί το γεγονός, όπου όταν ο Επίσκοπος, για διαφόρους λόγους, δεν έχει έγγαμο Πρεσβύτερο δίπλα του, (και όχι Ιερομόναχο, γιατί τότε θα ήταν Ηγούμενος), Ιερουργεί ως Πρεσβύτερος της Εκκλησίας. Μία είναι η Ιερωσύνη. Τα Διακονήματα είναι εκείνα που παρουσιάζουν την διαφορά. Αρχιερέας είναι ο Επίσκοπος, και όχι Ηγούμενος Ιεράς Μονής, όπως, πολλές φορές, καταντά σήμερα.
ΑΡΑ, όλη αυτή η κακόγουστη «Βλακώδης ένδυση» του Επισκόπου, η οποία μεταφερόμενη, εκάστοτε, από Ναό σε Ναό, θυμίζει τσάντα τεχνίτη που μεταφέρει τα εργαλεία του από σπίτι σε σπίτι για βλάβες: Υδραυλικής εγκατάστασης ή Ηλεκτρικών οικιακών συσκευών. Αυτή λοιπόν η απαράδεκτη και «Βλακώδης Αμφίεση που έχει καταστεί μίασμα στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας» (ένθ’ αν.), θα πρέπει να λάβει τέλος, και να επανέλθουμε στην αρχαία εκκλησιαστική Κανονική τάξη και Πράξη, γιατί, «ου γαρ έστι ακαταστασίας ο Θεός, αλλά, ( τάξεως και) ειρήνης», (Α΄ Κορ. 14,33).
      Επιτακτική λοιπόν απαίτηση της Κανονικής Τάξεως, και αιτήματος του πιστού λαού του Θεού είναι: Όλη αυτή η Βυζαντινή γαργαλιστική, άμα δε και προκλητική, «ΒΛΑΚΕΙΑ, σωματικής και μόνον κόσμησης» του Επισκόπου, (η αρχή της οποίας ανάγεται, μάλλον, ευθύς αμέσως με το θάνατο του τελευταίου Αυτοκράτορα του Βυζαντίου, ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΥ, και έχει εκτραχυνθεί και εκτραχύνεται να τεθεί στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, και ας εμφανίζεται με αυτή ο Επίσκοπος, παρά το άσχετόν της με τη Θεία Ευχαριστία, έστω τρεις φορές το χρόνο, τις μεγάλες Εορτές της Χριστιανοσύνης, ήτοι: Χριστούγεννα, Πάσχα και Πεντηκοστή.
   Πρεσβύτερος ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ΚΟΛΛΑΣ
    Ορθόδοξος Θεολόγος
-     Εκκλ/κός Συνήγορος
      Επ/μος πρ/δρος Συνδέσμου
       Κληρικών Ελλάδος


Αποκαλυψη του Ιωαννου


Ομιλίες στο βιβλίο της Αποκάλυψης του Αγ. Ιωάννου του Θεολόγου από το μακαριστό γέροντα π. Αθανάσιο Μυτιληναίο.
Ερμηνεία   εις την Αποκάλυψη (B)
3η συνέχεια από τη 2η Ομιλία που έγινε 18 -10-1980
Tι δηλαδή;
Η Εκκλησία -προσέξτε αυτό!- έπρεπε οπωσδήποτε να σταθή, να επικρατήση και να φθάση περιμένοντας τον Χριστόν μέχρι τη δευτέρα Του Παρουσία. Δεν λέγει ο απόστολος Παύλος ότι το μυστήριον της θείας Ευχαριστίας θα γίνεται «άχρις ου αν έλθη»24, έως ότου έλθη; Έως πότε; Έως τη δευτέρα Του Παρουσία. Και συνεπώς η αντίδρασις του κόσμου, ως αδιάλλακτος - ο κόσμος είναι αδιάλλακτος. ό,τι θέλετε πήτε-, καθιστά αυτό το «δει» της Εκκλησίας αναπόφευκτον. Αυτό είναι όλο. Δηλαδή αυτό το αναπόφευκτο των γεγονότων εκ των σχέσεων κόσμου και Εκκλησίας εκφράζεται με το «α δει γενέσθαι», εκείνα τα οποία πρέπει να γίνουν.
Αυτό το «δει» συνεπώς δεν εκφράζει την αναγκαιότητα των γεγονότων -λένε πολλοί ότι εδώ έχομε μίαν αναγκαιότητα των γεγονότων, δηλαδή έχομε έναν εξαναγκασμό, έναν περιορισμό της ελευθερίας- δεν εκφράζει την αναγκαιότητα των γεγονότων, αλλά την αναγκαιότητα της σωτηρίας, από την οποίαν προέρχονται ‘όλα αυτά τα ποικίλα γεγονότα.
Η σωτηρία δηλαδή είναι ένα γεγονός αμετάκλητο της αγάπης του Θεού. Ακούστε: αμετάκλητο! Ο Θεός αγαπά, και θέλει να σώση τον κόσμο. Δεν πα’ να λυσσάξουν οι εχθροί της Εκκλησίας, δεν πα’ να φρυάξη ο διάβολος, ο Θεός θέλει να σώση τον κόσμο! Έτσι εισάγεται αυτό το «δει», αυτό το πρέπει. Ο διάβολος είναι επίσης αμετάκλητος και αμετανόητος, και η σωτηρία, όπως είπαμε, είναι αμετάκλητη, συνεπώς σύγκρουσις! Να γιατί λοιπόν μπαίνει το «δει». Αποτέλεσμα: τα γεγονότα παρόντος και μέλλοντος, ούτως ή άλλως, πρέπει, «δει», να γίνουν, «γενέσθαι». «Α δει γενέσθαι». αυτό σας ανέλυσα.