ΔΗΜΟΣΙΕΜΑΤΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ : ΑΓΩΝΑΣ Α.Φ.188
http://www.agonas.org
http://www.agonas.org
ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ
Με υψωμένα πανό στην αριστερή όχθη του Πηνειου ποταμού οι
αγωνιζόμενοι έδωσαν το παρόν την ημέρα των Θεοφανείων, στέλνοντας μηνύματα στις
πολιτικές αρχές.
«ΡΩΤΑΜΕ:
ΟΙ 200 ΣΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΔΕΣΠΟΤΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΑΠΟ ΠΟΙΟ ΤΑΜΕΙΟ
ΠΛΗΡΩΘΗΚΑΝ;»
ΚΥΡΙΕ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΕ: 17 ΧΡΟΝΙΑ Η ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΛΑΡΙΣΑΣ ΔΕΝ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥΣ. ΤΟΣΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΠΟΥ ΠΑΝΕ;;;»
Αγωνιζόμενοι Λαρισαίοι έξω από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
(Βόλο) διανέμουν την εφημερίδα «Αγώνα» σε ημερίδα που έγινε με θέμα «Η
Παναίρεση του Οικουμενισμού και οι εκφραστές του από τον Χρυσόστομο Σμύρνης
στον μητροπολίτη Περγάμου (Ιωάννη Ζηζιούλα)» για το οποίο θα γράψουμε προσεχώς.
ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΟΡΙΑ
Πολλοί αναξιοπαθούντες αδελφοί διαβάζοντας τα αποτελέσματα
του απολογισμού του εράνου της «Ημέρας Αγάπης» του έτους 2012 που δημοσιεύτηκε
στις 6/1/2013 (απέδωσε 135.952 ευρώ) μας ρώτησαν σε ποιανού τα χέρια πήγαν τα
χρήματα, γιατί, στις ημέρες των εορτών, κάποιοι ζήτησαν οικονομική βοήθεια –
όπως μας πληροφόρησαν – από την μητρόπολη και αυτή τους έστειλε στις ενορίες.
Οι ενορίες ζητούσαν ταυτότητες και άλλα στοιχεία. Μερικοί πήραν κάποια τρόφιμα
ενώ ελάχιστοι 10-15 ευρώ.
Εύλογα λοιπόν να αναρωτιούνται για την τύχη των χρημάτων του
εράνου. Διότι τα 135.952 € του εράνου αθροιζόμενα με τα έσοδα που απέφεραν τα
τσάγια, οι καφέδες, οι δισκοφορίες των ναών, οι δωρεές των συμπολιτών, το 10%
του τελευταίου τριμήνου κ.ά. θα έπρεπε να φτάνουν τις 400.000 ευρώ.
Τα χρήματα αυτά θα επαρκούσαν ώστε κάθε λαρισαϊκή οικογένεια
να πάρει από 10 ευρώ. Δεδομένου ότι ελάχιστοι έγιναν αποδέκτες του παραπάνω
χριστουγεννιάτικου εράνου θα παραμείνουμε με την απορία: Υπάρχει κανένας
αρμόδιος που να ελέγχει το επισκοπικό αυτό μυστηριώδες άβατο;
ΟΙ ΕΠΙΤΡΟΠΟΙ ΞΕΣΠΑΘΩΣΑΝ
Μετά το τελευταίο σχόλιο του «Λαμπαδάριου» με τίτλο «ΕΙΝΑΙ
ΦΟΒΕΡΟ» οι επίτροποι των ναών – «το κύτταρο της ενορίας» κατά τον νομικό
σύμβουλο του δεσπότη – πήραν θάρρος και άρχισαν να μας περιγράφουν περιστατικά
απείρου κάλλους!
Ένας καλός σεναριογράφος θα σκηνοθετούσε φοβερό θεατρικό
έργο με τα τόσα κωμικοτραγικά που συμβαίνουν, και οι εισπράξεις του θα έσπαζαν
ταμεία.
Οι σχέσεις επιτρόπων, παπάδων και δεσποτάδων, που θα έπρεπε
να διακρίνονται για την αγάπη, την ειλικρίνεια και την εμπιστοσύνη, κατάντησαν εφιαλτικές
για τους ευσυνείδητους που υπηρετούν τις ανάγκες των ναών.
Δε θα ξεχάσουμε την εικόνα απλών ανθρώπων, όταν, με
δακρυσμένα μάτια και ψυχική αγωνία, μας έλεγαν ότι τις νύχτες δεν μπορούν να
κοιμηθούν και βλέπουν εφιάλτες, αναλογιζόμενοι αν πρέπει να υποκύψουν στις
μητροπολιτικές πιέσεις και να εξασφαλίσουν χρήματα, πάση θυσία, κόβοντας ακόμη
και το λαιμό τους.
- Δεν μπορούμε να το κάνουμε – επαναλάμβαναν. Θεωρούμε
αμαρτία, το κεράκι του πιστού, που προσφέρεται για τις βασικές ανάγκες του
ναού, και δεν επαρκεί καν, να φυγαδεύεται σιωπηλά, αδικαιολόγητα και
καταπιεστικά!
Αχ, άγιοι επίτροποι! Άραγε να έχουν και οι δεσποτάδες
αϋπνίες και αγωνίες για τους ίδιους λόγους με ’σας; Ο Θεός το γνωρίζει. Σας
ευχόμαστε τέλος, να ενεργείτε στη ζωή σας κατά Θεόν και όχι κατ’ άνθρωπον.
ΨΕΜΑΤΑ ΤΩΝ ΔΕΣΠΟΤΑΔΩΝ
Ερωτηθείς κάποτε ο μακαριστός επίσκοπος π. Αυγουστίνος
Καντιώτης αν τα επισκοπικά χείλη λένε ψέματα δεδομένης της φράσης «χείλη
Αρχιερέως ού ψεύδονται» απάντησε: «Χείλη Αρχιερέως, ου!, ψεύδονται».
Πολύ λυπηθήκαμε όταν πληροφορηθήκαμε, ότι 295 κάτοικοι της
Ναυπάκτου κατήγγειλαν σε μηνυτήρια αναφορά τον δεσπότη τους Ιερόθεο Βλάχο γιατί
παρέδωσε ψευδή στοιχεία σε διάφορες υπηρεσίες – κρατικές, δικαστικές,
οικονομικές κ.α. – προκειμένου να πετύχει τη διάλυση της μοναστικής αδελφότητας
«Μεταμορφώσεως του Σωτήρος».
«Σπεύδε βραδέως» συνιστά ο Θέογνις ο Μεγαρέας σ’ εκείνους
που απερίσκεπτα βιάζονται να εκφέρουν γνώμη.
Στην προκειμένη περίπτωση πολλοί εκφράστηκαν με κολακευτικά
λόγια για τον «άγιο Ναυπάκτου» χαρακτηρίζοντάς τον «πνευματικό ανάστημα και
καμάρι της εκκλησίας». Δεν πέρασε καιρός και ξέσπασε το σκάνδαλο της διαμάχης
της Ι.Μ. Μεταμορφώσεως του Σωτήρος και του δεσπότη Ιερόθεου για να αποκαλυφθεί
ο εσωτερικός κόσμος του «πνευματικού εργάτη» και να βγουν στην επιφάνεια ψεύδη,
πάθη και αδυναμίες που δεν περιποιούν τιμή στον εν λόγω αρχιερέα.
Θαυμαστής του δεσπότη Λάρισας αποφάσισε να τον μιμηθεί στα
κατά διάβολον ψεύδη. Την δαιμονική αυτή τακτική οι Λαρισαίοι αγωνιζόμενοι
χριστιανοί την έχουμε για τα καλά βιώσει στο πετσί μας φέροντας ακόμα και
σήμερα στο σώμα και στην ψυχή μας τα στίγματα του δεσποτικού κατατρεγμού για
χάρη του Χριστού. Προκειμένου να τους φιμώσει πήρε ψυχές στο λαιμό του με
ψεύτικες μαρτυρίες και πολλές οικογένειες – ιδιαίτερα πολύτεκνες – δεινοπάθησαν
οικονομικά και ψυχολογικά.
Όμως, θα πρέπει να γνωρίζουν αυτοί οι κύριοι ότι ο Θεός που
παρατείνει αυτόν τον αγώνα έχει πολλούς και σοβαρούς λόγους. Έτσι ο Ιγνάτιος –
ένας από τους κατά παραχώρηση Θεού ποιμένας και όχι κατ’ ευλογίαν – μη δυνάμενος
να ποιμάνει το ποίμνιο «εκουσίως και προθύμως, τύπος γινόμενος αυτού» - μιμητής
των κακών γεωργών της παραβολής – προτίμησε να επισκοπεί «αναγκαστώς»,
αισχροκερδώς και κατακυριεύων των κλήρων» (Α΄ Πετ. 5, 2-3) και, αδιαφορώντας
για τα εντελλόμενα υπό του Χριστού, να γίνει θύτης αντί για θύμα θυσιάζοντας το
ποίμνιο προς ίδιον όφελος. Αυτόν, ο κ. Ιερόθεος, έχει για πρότυπο.
Θα πρέπει επί πλέον να γνωρίζουν ότι, αν και επί 40 χρόνια
«το μικρό ποίμνιο» των Λαρισαίων Αγωνιστών διώκεται λυσσωδώς από συνεργαζόμενες
δυνάμεις, ο Θεός το κρατάει ζωντανό αφενός για να ελέγξει τους καιροσκόπους
(δεσποτάδες, ιεροκήρυκες κ.α.) που προσφέρουν στήριγμα στον αντιΚανονικό,
παράνομο και διώκτη Ιγνάτιο, κι αφετέρου να τους καταστήσει γνωστό ότι κι αυτοί
θα γίνουν παρελθόν όπως εκείνοι που καταδίωξαν τον δίκαιο μακαριστό Θεολόγο και
το λογικό ποίμνιό του. Ας μην επαναπαύσονται λοιπόν, τόσο ο κ. Ιγνάτιος, που
κατάφερε να καταδικάσει τον π. Ευθύμιο Τρικαμηνά ψευδολογώντας και παραποιώντας
τους Ιερούς Κανόνες, και τους Αγωνιζόμενους Λαρισαίους εν μέρει να φιμώσει, όσο
και οι διάφοροι Ιερόθεοι που εζήλωσαν την «δόξα» Ιγνατίου, γιατί « ουδέν κρυπτόν ό ού
γνωσθείσεται» (Ματθ. 10, 26) και συνεπώς, ψεύτης και ο κλέφτης - που τον πρώτο χρόνο χαίρεται - τον δεύτερο οπωσδήποτε θα μαραθεί.
ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ;
Ο δεσπότης Λάρισας μας ξαφνιάζει με αυτά που κάθε φορά
κάνει. Κάτι “καλό” θα ανακοινώσει, λέμε. Εδώ έχει καθαρή εφαρμογή αυτό που λέει
ο σοφός λαός: «Την αλήθεια την μαθαίνεις από…».
Στο τελευταίο «ΤΑΛΑΝΤΟ» (τεύχος 94) εκφράζει τον απέραντο
θαυμασμό του προς τον αείμνηστο Τάκη Δημητρακόπουλο, ιδρυτή, ιδιοκτήτη,
Διευθυντή της εφημερίδας «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» και θερμό του υποστηρικτή.
Ας δούμε καλύτερα το ξέσπασμα της ευγνωμοσύνης:
Όταν μούλεγε: «Σεβασμιώτατε, εσύ δε θα στενοχωριέσαι για
τίποτε· όλα θα μου τα λες εμένα», μου έδιναν τα λόγια του μια τέτοια σιγουριά,
μου διοχέτευαν τόση αυτοπεποίθηση που με ασφάλιζε πνευματικά.(!) (Αυτό είναι
γεγονός αφού ο ίδιος στήριξε τον Σεραφείμ
Ορφανό και τον Δημήτριο Μπεκιάρη και πολέμησε με πάθος τον Θεολόγο).
Όταν του ζήτησα – συνεχίζει ο Ιγνάτιος – να εκδώσω το
περιοδικό της Ιεράς Μητροπόλεως «Το Τάλαντο», μου είχε πει: «Μέχρι να βρεις
τρόπο ν’ αντιμετωπίσεις τα έξοδα θα σου το τυπώνω εγώ». Ναι, η «Ελευθερία» μας
πρόσφερε αυτό το δώρο για δύο σχεδόν χρόνια. Δύο χρόνια, εντελώς δωρεάν, μας
εξέδιδε «Το Τάλαντο». Δεν ξεχνιέται αυτή η ευεργεσία. Πολλά από τα παραπάνω θα
μπορούσε να σχολιάσει κανείς δεδομένου ότι ανακύπτει πλήθος αποριών και
ερωτημάτων όσον αφορά την περίεργη αυτή εξάρτηση του δεσπότη – όλως αδιάκριτη,
επιπόλαια και ανάρμοστη για έναν αρχιερέα διότι για την έκδοση ενός περιοδικού
αμφίβολης αξίας, αφού αποτελεί έντυπο προσωπικής προβολής, δεσμεύτηκε σε βαθμό
να αδυνατεί να αρνηθεί οποιοδήποτε αίτημα του «ευεργέτη» - με έναν επιχειρηματία
που σκοπός του είναι να πάνε καλά οι δουλειές. Δε θα επεκταθούμε άλλο στις
εύλογες αυτές σκέψεις, αλλά θα περιοριστούμε σε ένα μόνο συλλογισμό.
Αφού για 2 χρόνια η Μητρόπολη δεν πλήρωσε τίποτε και οι ναοί
κατέθεταν προκαταβολικά το αντίτιμο των 5000 περιοδικών ανά δίμηνο – άσχετα αν
δεν πωλούνταν – σημαίνει ότι εισπράττονταν μεγάλο χρηματικό ποσό. Δηλαδή τα
5000 περιοδικά πολλαπλασιαζόμενα με το 3 – τιμή μονάδας – απέφεραν 15.000 ευρώ
την κάθε έκδοση (δίμηνη). Στα 2 χρόνια έχουμε 12 εκδόσεις των 15.000 € με
συνολικά έσοδα για τη Μητρόπολη 180.000 € ανέξοδα, αφού τη δαπάνη είχε αναλάβει
ο «ευεργέτης».
Και ρωτάμε: Ποια η τύχη αυτών των χρημάτων;
