ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ όπως το γράφουν τα “ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΑ ΤΩΝ ΣΟΦΩΝ ΤΗΣ ΣΙΩΝ

Γράφει ο Ιωάννης Λαμπρόπουλος

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Η σημερινή κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στην Ελλάδα και με τον τρόπο που έχει δημιουργηθεί, έχει “τρελάνει” τους Έλληνες, διότι κανείς δεν μπορεί να διακρίνει, ΚΑΝΕΝΑ ΙΧΝΟΣ ΛΟΓΙΚΗΣ σε όλα αυτά που συμβαίνουν.

Δικαίως λοιπόν έχουν αντιληφθεί πως ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ χωρίς όμως να γνωρίζουν ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ, αφού ακόμα και στα σχέδια συνομωσίας , η εικόνα είναι μπερδεμένη. Σήμερα θα το ξεμπερδέψουμε αυτό το «κουβάρι», για να μάθουμε ΑΚΡΙΒΩΣ βάσει ποιού σχεδίου φθάσαμε στη σημερινή κατάσταση, αλλά και να ΑΠΟΚΑΛΥΦΘΕΙ όλο το βρώμικο και ύπουλο σχέδιο, που ετοιμάζουν για το μέλλον.

Αυτή η αποκάλυψη θα έχει ένα αποτέλεσμα. ΤΗΝ ΜΑΤΑΙΩΣΗ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΟΣΙΩΝΙΣΤΙΚΩΝ ΣΧΕΔΙΩΝ, προς όφελος των Ελλήνων.


ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΙΩΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ «ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΑ»

Όταν στις αρχές της δεκαετίας του 80’ διάβασα κάποια έντυπα και αργότερα κάποια βιβλία, που είχαν ως αντικείμενο την προσπάθεια κάποιας οργάνωσης να ελέγχξει την ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ και μέσω αυτής να ελέγχξει το μέλλον των κρατών και των λαών, τότε μου φάνηκε σαν ένα σενάριο συνομωσίας. Την οργάνωση την έλεγαν «ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΙΩΝΙΣΜΟΣ» και ο καταστατικός χάρτης της οργάνωσης, ήταν τα «ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΑ των σοφών της ΣΙΩΝ».


Τα «Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών» για όσους αναγνώστες δεν γνωρίζουν, ΕΙΝΑΙ ΓΡΑΠΤΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ που περιγράφουν με ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ όλο το ΤΕΛΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ που έχουν καταστρώσει οι ΣΙΩΝΙΣΤΕΣ, με σκοπό την μεθοδική και ΒΗΜΑ-ΒΗΜΑ εφαρμογή τους, μέχρι να πετύχουν τον βασικό τους στόχο, που είναι η κατάκτηση της ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ. 

Σήμερα, γνωρίζω πως αυτό το «σενάριο» , είναι ο μεγαλύτερος ΕΦΙΑΛΤΗΣ της ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ, που μόνο ο ΘΕΟΣ και οι ΕΛΛΗΝΕΣ μπορούν να το σταματήσουν.

Μνήμη Λαρίσης Θεολόγου

 ΜΝΗΜΗ ΛΑΡΙΣΗΣ ΘΕΟΛΟΓΟΥ

Λυκούργος Νάνης, 

Σαν σήμερα,στις 31 Ιουλίου 1996, μετέστη εκ των λυπηροτέρων επί τα θυμηδέστερα ο αείμνηστος μητροπολίτης Λαρίσης κυρός Θεολόγος Πασχαλίδης.Ένας πολύεδρος αδάμας ορθοδόξου εκκλησιαστικού ήθους και αρετής.Ενσάρκωνε στο πρόσωπό του το πρότυπο του ιδεώδους ευαγγελικού ποιμένος που έθεσε την αγία ψυχή του υπέρ των λογικών προβάτων της Λαρισαικής ποίμνης κυρίως αλλά όχι μόνο αυτής. 

  Γι αυτόν ακριβώς το λόγο και αγαπήθηκε με πάθος απ τον πιστό λαό που ΣΥΣΣΩΜΟΣ αντέδρασε όταν η επισκοπική μισαδελφία και εμπάθεια τον στέρησε ετσιθελικά και παρά πάσαν έννοιαν ηθικής και δικαίου απ το ποίμνιό του.Ο αοίδιμος επίσκοπος ευτύχησε να ποδηγετηθεί πνευματικά απ το σέμνωμα της Ελλαδικής Εκκλησίας, θεμελιωτή της αναγέννησης του μοναχισμού των Μετεώρων, κρατούμενο του Νταχάου,αγωνιστή της Εθνικής Αντιστάσεως και του κυπριακού εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα,οραματιστή μιας Εκκλησίας που θα εμπνέει με την πνευματικότητα που εκπέμπουν οι ταγοί της μακαριστό μητροπολίτη Τρίκκης και Σταγών κυρό Διονύσιο Χαραλάμπους.

   Ο Διονύσιος επέλεξε σαν στενούς και έμπιστους συνεργάτες,αρχικά στη Λήμνο και κατόπιν στα Τρίκαλα όπου και θεοφιλώς κατά την αψευδή μαρτυρία πλήθους επαιόντων διακόνησε, τους μακαριστούς Πολύκαρπο Βαγενά μετέπειτα μητροπολίτη Κερκύρας και Παξών και Θεολόγο Πασχαλίδη μετέπειτα μητροπολίτη Λαρίσης,Πλαταμώνος και Τυρνάβου. Και η συγκεκριμένη επιλογή του αποδείχθηκε απόλυτα επιτυχής όπως κατεδείχθη απ την πολιτεία των δύο αυτών κληρικών που σαγήνεψαν και μάγεψαν με την αρετή της κατά Χριστόν βιοτής τους τα ποίμνιά τους.Δε θα ξεχάσω που μικρό παιδάκι βρέθηκα στην Κέρκυρα στον Άγιο Σπυρίδωνα περί το 1981. Μετά τη Θεία Λειτουργία την οποία τέλεσε ο μακαριστός Πολύκαρπος όλο το εκκλησίασμα,πολυπληθέστατο,περίμενε υπομονετικά να πάρει την ευχή και να ασπαστεί τη δεξιά χείρα του ποιμενάρχου του. Κι όλα αυτά γιατί; Γιατί ο αείμνηστος,όπως και ο μακαριστός Θεολόγος,ενέπνεαν με την αγία ζωή τους τα ποίμνιά τους.Ο λαός του Θεού που ποθεί τη γνησιότητα έβλεπε την ανιδιοτέλειά τους,την αφιλοχρηματία τους,την ασκητικότητά τους,το γεγονός ότι είχαν πάρει την ιερότατη και μοναδική στο είδος της αποστολή τους στα σοβαρά, το γεγονός ότι εκδαπανήθηκαν υπέρ του ποιμνίου τους,το γεγονός ότι δεν υπήρξαν απλοί διαχειριστές της επισκοπικής εξουσίας και διεκπεραιωτές εγκυκλίων και γραφειοκρατικών πράξεων αλλά υπεύθυνοι ποιμένες που πυρπολούνταν απ το αποστολικό ιδεώδες.  Και γι αυτό όχι απλώς τους αγάπησε αλλά τους λάτρεψε.  Οι συγκεκριμένοι επίσκοποι υπήρξαν ιεροπρεπείς,σεμνοί,όχι πομπώδεις και στομφώδεις.  Δε δημιουργούσαν τεχνητό θόρυβο γύρω απ το πρόσωπό τους.                Η οσία βιοτή τους κραύγαζε από μόνη τους για την αξία τους.         Ο αείμνηστος Θεολόγος όταν κηρύχθηκε έκπτωτος το μαύρο Ιούλιο του 1974 δε διέθετε χρήματα,ένεκα του ότι σκόρπιζε το μισθό του στους έχοντες ανάγκη,προκειμένου να πληρώσει το εισιτήριο του ταξιδίου της εξορίας από τη Λάρισα προς την Αθήνα.
 Ποτέ δεν κατέκρινε τον κατ εξοχήν υπεύθυνο της διώξεώς του και μάλιστα όταν κάποιοι συνομιλητές του καταφέρονταν με δριμύτητα εναντίον του εκείνος έλεγε χαρακτηριστικά: α τον ευλογημένο!Και μόνο η θέα της μορφής του σαγήνευε και προκαλούσε δέος! Κάθε φορά που αντίκρυζες τη μορφή του έλεγες ότι αυτός ο άνθρωπος είναι άγιος!

   Η καθαρότητα της καρδιάς του αντιφεγγιζόταν στο κεχαριτωμένο και φωτεινό του πρόσωπο!Ο Θεολόγος συνδύαζε τη μειλιχιότητα με την ακεραιότητα.Πράος,ευγενής,γλυκύς,μειλίχιος στη γενικότερη αναστροφή του..

    Αλλά άκαμπτος,παραδοσιακός,σταθερός,αταλάντευτος σε θέματα ορθοδόξου ήθους και κανονικής τάξεως.Αντιτάχθηκε σθεναρά στην τοπική μασσωνική στοά κι αυτήν του την επιλογή προφανώς την πλήρωσε ακριβά.Διαθέτει και περγαμηνές αντιστάσεως στη δικτατορία όπως διά στοιχείων κατέδειξε ο πρώην αντιπρόεδρος της Βουλής Νικόλαος Κατσαρός στον επικήδειό του.Συκοφαντήθηκε κατά τρόπο ΕΛΕΕΙΝΟ και από ιδιοτελείς και ζηλόφθονους εκκλησιαστικούς αξιωματούχους αλλά και από άσχετους με την εκκλησιαστική ζωή δημοσιογράφους που έφθασαν οι ευλογημένοι στο σημείο να ισχυρίζονται ότι ο ΑΦΙΛΟΧΡΗΜΑΤΟΣ Θεολόγος και οι άνθρωποι που αγωνίστηκαν για την επάνοδό του στόχευαν .Πληροφορώ τους αγαπητούς αναγνώστες ότι επί των ημερών του μακαριστού Θεολόγου σημειώθηκε ΠΛΕΟΝΑΣΜΑ εσόδων στο ιερό προσκύνημα της Αγίας Παρασκευής Τεμπών ενώ εξ όσων έχω αναγνώσει επί των ημερών κάποιων μοιχεπιβατών σημειώθηκε αντίστοιχο έλλειμμα.Προφανώς η δημιουργία πλεονάσματος αποτελεί καθρέφτη σχεικής χρηστής διαχειρίσεως και διοικήσεως .
   Η καταλυτική προσωπικότητα του αειμνήστου Θεολόγου συνετέλεσε κατά γενική ομολογία στη ΣΥΜΠΝΟΙΑ των μελών διαφόρων χριστιανικών κινήσεων της μητροπόλεως Λαρίσης.  Απαξάπαντες οι πιστοί χριστιανοί της εν λόγω μητροπόλεως συνένωσαν τις δυνάμεις τους προκειμένου να αποκατασταθεί η ΔΕΙΝΩΣ ΤΡΩΘΕΙΣΑ κανονική τάξη διά της επαναφοράς του μητροπολίτη Θεολόγου στη διαποίμανση της μητροπόλεως Λαρίσης.

   Ο Θεολόγος ΕΝΩΝΕ.Αποτελεί η περίπτωσή του το ιδεώδες πρότυπο του ΑΚΑΤΑΛΥΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΠΟΙΜΝΙΟΥ ΚΑΙ ΠΟΙΜΕΝΟΣ.Η Εκκλησία της Λάρισας καυχάται για το μακαριστό ποιμενάρχη της.Αγάλλεται και χαίρει γιατί ωφελήθηκε πνευματικά απ την παρουσία και δράση του αγίου επισκόπου της.Αντικειμενικά στα πλαίσια ενός σχετικώς βραχείας εκτάσεως κειμένου δεν μπορεί να σκιαγραφηθεί ουδ επ ελάχιστον η προσωπικότητα του ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΑ της Θεσσαλικής γης όπως ευστοχότατα τον χαρακτήρισε ο επίσης μάρτυρας μητροπολίτης Αττικής και Μεγαρίδος Νικόδημος.Να έχουμε την ευχή του και να μας συνέχει και μας το αίτημά του όπως το διατύπωσε στην μεστή πνευματικότητος διαθήκη του:ΕΠΙ ΤΗΝ ΑΣΑΛΕΥΤΟΝ ΠΕΤΡΑΝ ΤΩΝ ΕΝΤΟΛΩΝ ΣΟΥ ΣΤΕΡΕΩΣΟΝ ΚΥΡΙΕ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ!Αγιε γέροντα που αγάπησες με πάθος το Χριστό και την Εκκλησία Του!Πρέσβευε υπέρ της αποκαταστάσεως της κανονικής τάξεως σ Αυτήν!Και πρέσβευε υπέρ της δεινώς χειμαζομένης πατρίδας μας!Πολύκλαυστε άγιε ιεράρχα Θεολόγε!ΕΙΗ Η ΜΝΗΜΗ ΣΟΥ ΑΙΩΝΙΑ!

Λ.Ν....

Επικήδειοι λόγοι εις τον μακαριστό Θεολόγο Μητροπολίτη Λάρισας +31 Ιουλίου 1996 ΒΙΝΤΕΟ 1-2-3 Επιμέλεια: Οδυσσέας Τσολογιάννης Δημοσιογράφος

Θεολόγος Λαρίσης: «Ο Ιγνάτιος θα κάνει μεγάλο κακό στην Εκκλησία, είναι κακός»…

Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΛΑΡΙΣΗΣ 

«Ο Ιγνάτιος (Λάππας) θα κάνει μεγάλο κακό στην Εκκλησία, είναι κακός»…

Αντηχούν ακόμα στ’ αφτιά μας οι κουβέντες αυτές του μαρτυρικού  Θεολόγου   Μητροπολίτη Λαρίσης.

Χαράχτηκαν βαθειά μέσα μας γιατί ήταν η πρώτη φορά που μιλούσε έτσι για κάποιον. Τόσοι τον πίκραναν, τόσοι τον αδίκησαν, τόσοι τον πολέμησαν, και πάντα  τα αντιμετώπιζε με κείνο το αφοπλιστικό χαμόγελο που πλημμύριζε συγχρωρητικότητα.  Ήταν η μόνη φορά που συννέφιασε το πρόσωπό του, κάρφωσε το βλέμμα στο άπειρο και με τρόμο θάλεγα, σαν να είδε κάτι είπε: «Ο Ιγνάτιος θα κάνει μεγάλο κακό στην Εκκλησία, είναι κακός»…

Αισθανθήκαμε αμήχανα,. Το αποδώσαμε στην ανθρώπινη πίκρα, στο ξέσπασμα το ανθρώπινο…

Το κρατήσαμε στην μνήμη και από τότε και κάθε μέρα επιβεβαιώνεται. Μη δώσεις σε μοχθηρό εξουσία …έλεγαν.

ΙΓΝΑΤΙΟΣ  ΛΑΠΠΑΣ 

Δεν θα αναφερθώ στα σκάνδαλα, την αθωωτική ψήφο στο Παντελή  Μπεζενίτη, τις εκατοντάδες στολές, τις διώξεις (δικαστικές)  κυρίως πολυτέκνων επιδικάζοντας χιλιάδες ευρώ, τον σφαγιασμό του Ευθυμίου Τρικαμηνά, στη δίκη του οποίου υπήρξε και κατήγορος και πρόεδρος!!! του επισκοπικού δικαστηρίου.

Θα αναφερθώ στον πόλεμο προς την Κομνήνειο Μονή του Στομίου Λαρίσης (που είναι  και επίκαιρος λόγω των γεγονότων της Ναυπάκτου.)

Το πρώτο που έκανε ήταν να απαγορεύσει τον Γέροντα  Αθανάσιο Μυτιληναίο να κάνει κηρύγματα στη Λάρισα, που συνέχιζε για δεκαετίες και πολλά ακούγονται σήμερα από ραδιοφωνικούς  σταθμούς στα πέρατα της οικουμένης.

Σημειώνεται ότι δεν ακούστηκε η φωνή του γέροντος ποτέ μα ποτέ από το ραδιοφωνικό σταθμό της μητρόπολης… Λογοκρισία όπως στα ολοκληρωτικά καθεστώτα !!!!

 Ίσως έτσι να είναι καλύτερα σύμφωνα με  τον Αγ. Θεόδωρο τον Στουδίτη  «Ού μίγει ο Θεός κορώνην και περιστεράν»  (P.G. 99, 1229).   Έτσι δηλώνεται η  ειδοποιός διαφορά μεταξύ των προσώπων όπως  της κουρούνας και της περιστέρας. Του λύκου και του αρνίου.

Τον έθεσε σε κατ’ οίκον περιορισμό (στο μοναστήρι) μέχρι που τον οδήγησε στο θάνατο…

Εξουδετέρωσε τον ποιμένα και άρχισε το καταστροφικό του έργο. Σιγά –σιγά μαρτυρικά έξυνε τις σάρκες του μοναστηριού με δαιμονική ηδονή αποσπώντας μοναχούς με δέλεαρ περίοπτες θέσεις σε «κερδοφόρες» ενορίες. Ακόμη και το γκεσέμι του Θεολόγου, τον διάκο του, τον κατάφερε.

   Προ διετίας «ευλόγησε» την διάσπαση της αδελφότητος, αποδυναμώνοντας το μοναστήρι που βρίσκονται οι τάφοι του Θεολόγου και του Αθανασίου. Τους έδωσε αμέριστη την στήριξή του για ίδρυση νέου μοναστηριού στον Πυργετό  έχοντας την πνευματική καθοδήγηση και γυναικείου ησυχαστηρίου που βρίσκεται στην περιοχή.

Η ανέγερση του ησυχαστηρίου, από ετών έγινε από πνευματικό τέκνο του γ. Αθανασίου με εγκαταστάσεις σύγχρονες, προσεγμένες και αξιοζήλευτες.  

    Πριν από  τρείς  μήνες έγιναν και τα εγκαίνια του καθολικού.

    Ο πονηρός  το έβλεπε το συγκρότημα όπως η γάτα το ψάρι και από ενδιαφέρον πρότεινε να το κάνουν μοναστήρι.  Πράγματι σε χρόνο ρεκόρ (δεν χάνονται τέτοιες ευκαιρίες) δημοσιεύθηκε  στο  ΦΕΚ.. και έτσι η ιδιοκτησία της  νεοχειροτονηθείσας  ηγουμένης   που έδωσε εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ για το συγκρότημα, έγινε κτήμα της μητροπόλεως!!!!

Όλα ήρθαν όπως τα σχεδίασε ο φθονερός και άπληστος νους του.

Προ ημερών παίχθηκε η τελευταία (;) πράξη του δόλιου σχεδίου.

Εύκολα ενέσπειρε διχόνοια κατά του γέροντος της μονής, και περίμενε για λίγο, ώσπου η ηγουμένη να τον επισκεφθεί  να του  ανοίξει την καρδιά της για τα προβλήματα, πως δεν αντέχει άλλο, και «συμπονώντας την»  να της δώσει την ευλογία να εγκαταλείψει το μοναστήρι…παραδίδοντάς του τα κλειδιά!!!!

Ένα κακό ακόμη στην τοπική εκκλησία…

«Κάτι» ήξερες Θεολόγε …

  Όλες  οι παρακαταθήκες σου επαληθεύονται  μετ΄ ακριβείας  στην μαρτυρική τοπική  Εκκλησία της Λάρισας που  διακόνησες και θυσιάστηκες.

Η ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΙΚΑΣ. ΓΙΑ ΝΑ ΦΘΑΣΕΙ... Η ΛΑΡΙΣΑ ΣΤΟΝ ΙΓΝΑΤΙΟ ΛΑΠΠΑ ΤΟ ΠΙΣΤΟ ΤΟΥ ΤΕΚΝΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΤΕΡΟ ΑΡΒΑΝΙΤΗ ΙΕΡΩΝΥΜΟ ΛΙΑΠΗ Ο ΦΡΙΚΑΛΕΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΕΞΟΝΤΩΣΗΣ ΤΩΝ 12.

ΠΗΓΗ:http://apotixisi.blogspot.com

O θηριοψυχος αρχιεπισκοπος των ΤΑΝΚΣ Σεραφειμ Τικας με τον οδοστρωτηρα των Δικτατορων ισοπεδωσε την Εκκλησια και την περιεφερε σε καταστασι καπνιζοντων ερειπιων. Στο τελος της ζωης του μαυρισε ολοκληρος λογω της αλλαγης του αιματος του, και κατοπιν πεθανε καταμαυρος σαν αραπης. Ηρθαν στη συνεχεια και οι αλλοι δυο αξιοθρηνητοι συνενοχοι του και χωρις φοβο Θεου και εντροπη ανθρωπων, ολοκληρωσαν τα εγκληματα του, μεχρι και τους προσφατους εμπαιγμους Ιερωνυμου Λιαπη, προς τον τελευταιο απο τους δωδεκα αρτι κοιμηθεντα μητροπολιτη Αττικης και Μεγαριδος ΝΙΚΟΔΗΜΟ. 

Ο ΦΡΙΚΑΛΕΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΕΞΟΝΤΩΣΗΣ ΤΩΝ ΔΩΔΕΚΑ, απο τους ΚΑΪΝ αρχιερεις, κατα τον ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΜΟΥΡΑΤΙΔΗ.

Συμφώνως προς τη μαρτυρία αυτόπτου και αυτηκόου ιεράρχου, συνεκλήθη απ τον αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ σύσκεψη στην αρχιεπισκοπή μελών της "Ιεραρχίας", η οποία την επομένη (11-7-1974) θα "εδίκαζε" ή μάλλον θα επέβαλε με την ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΡΩΝ ληφθείσα σε ιερωνυμικούς μητροπολίτες, από τον μονάρχη αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ απόφαση, την εσχάτη για μητροπολίτες ποινή της εκπτώσεως , από το θρόνο, χωρίς δίκη, χωρίς το στοιχειώδες δικαίωμα να υπερασπισθούν τον εαυτό τους.

Στη σύσκεψη αυτή μετέσχον πολλά μέλη της λεγόμενης πρεσβυτέρας Ιεραρχίας, καθώς και οι εκλεγέντες μέχρι τότε απ το Σεραφείμ νέοι επίσκοποι.

Κατά τη σύσκεψη αυτή ο Σεραφείμ επισείων υπεράνω των κεφαλών, των υπ αυτού κληθέντων ιεραρχών, ως δαμόκλειο σπάθη την υπ αριθμόν 7 συντακτική Πράξη της δικτατορίας, τους προειδοποίησε, ότι κατά τη συνεδρία της Ιεράς Συνόδου της επόμενης μέρας θα κριθούν και καταδικασθούν ωρισμένοι αρχιερείς. Ουδεμία άλλη διευκρίνηση έδωσε. 

Αντιθέτως τους είπε ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΑ ΚΑΙ ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΑ: "Δε σας λέγω, ούτε πόσοι, ούτε ποίοι είναι. ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΝΑ ΜΗ ΦΕΡΕΤΕ ΑΝΤΙΡΡΗΣΕΙΣ. ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΜΑΛΙΣΤΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΩΣ ΕΣΕΙΣ ΟΙ ΝΕΟΙ"!!!

Περί προπαρασκευής αυτών διά της μελέτης των σχετικών φακέλλων ουδείς βεβαίως λόγος.

Η μοναδική και αποκλειστική συμμετοχή τους εις τη σχετική απονομή της δικαιοσύνης θα συνίστατο στην αποδοχή απλώς της προτεινομένης απ το Σεραφείμ καταδίκης ανεξακριβώτου και αγνώστου εις αυτούς αριθμού μητροπολιτών.

Με τον τρόπο αυτό παρουσιάσθηκε το ΠΡΩΤΟΦΑΝΕΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ, να εισέρχωνται στην αίθουσα του..."δικαστηρίου" (;), δικαστές την 9η πρωινή με σκοπό να ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΟΥΝ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ αδελφούς τους μητροπολίτες, στην εσχάτη των ποινών, χωρίς να γνωρίζουν, έστω κι ένα λεπτό πριν απ την πρόταση του Προέδρου τους Σεραφείμ, ποια και πόσα είναι τα υποψήφια θύματα.

Με αυτόν το φρικώδη τρόπο αναγκάσθηκαν απ το δημοκράτη(!) Σεραφείμ νεώτεροι μητροπολίτες να καταδικάσουν παλαιότερους.

 =======================

 Και πιο κατω δημοσιευουμε και την μαρτυρια του πατρος Πηρουνακη για να ολοκληρωθη η περιγραφη των Φρικαλεων γεγονοτων της εξοντωσης των Ιερωνυμικων αρχιερεων.

"Εκείνη την ώρα που ήμουν εκεί (στο σπίτι του Ιακώβου Βαβανάτσου)...αναγγέλεται η έλευση του Μητροπολίτη Ιωαννίνων και των άλλων δύο μητροπολιτών. 

Οπότε εγώ ετοιμάστηκα να φύγω απ το δωμάτιο. 

Μπήκαν εκείνοι, τον χαιρέτησαν και χαιρέτησαν κι εμένα και επέμεναν να μείνω. 

Εγώ είχα δισταγμούς, επέμεναν πολύ, οπότε παρακολουθώ το εξής θέαμα: να πέφτει στα γόνατα ο Σεραφείμ μπροστά στον Ιάκωβο, να του αγκαλιάζει τα πόδια και να του λέει: Μακαριώτατε, σου οφείλω πάρα πολλά. 

Συ μ έκανες μητροπολίτη Άρτης, συ Ιωαννίνων και τώρα πρέπει εσύ να με κάνεις αρχιεπίσκοπο, αφού επιμένουν ΑΥΤΟΙ", εννοώντας τους δικτάτορες, "να γίνω εγώ αρχιεπίσκοπος".

Ο άλλος του λέει: "τι είναι αυτά που λες παιδί μου; Όλα αυτά τα χαρίσματα είναι του Θεού και όχι από μένα. 

Όσον αφορά δε την α΄ποψη, του να γίνεις αρχιεπίσκοπος, αυτό θέλει πάρα πολύ να το σκεφθείς". 

Λέει: "μα αυτοί επιμένουν να με κάμουν και με δύο και με τρεις ψήφους ακόμη". 

Απαντά ο Ιάκωβος: "αυτό είναι απαράδεκτο και πρέπει να αντιμετωπισθεί η εκλογή σου, η οποία να χει κανονικότητα".

Με τα πολλά σηκώθηκε απ τη γονυκλισία του και άρχισαν να συσκέπτονται οι τέσσερις πλέον..."

Ὁ Λαρίσης Θεολόγος Ὁ στεφανωμένος μάρτυρας.

Ὁ ἄνθρωπος, πού μέ τή σιωπή του ἔγραψε ἱστορία.

Ὁ ποιμένας, πού μέ τό χαμόγελό του θεράπευσε πληγές.

Ὁ ἐπίσκοπος, πού μέ τήν ὑπομονή του ἔφραξε στόματα λεόντων. 

Ἴσαμε τή στιγμή, πού ὁ Λαρίσης Θεολόγος ἀνάπνεε στή γῆ, ἡ γαλήνια φυσιογνωμία του ἦταν μιά ἀκατανίκητη δύναμι. 

Ἐνίσχυε τήν ἀφοσίωσι τῶν πιστῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας. 

Kαί φλόγιζε τίς ταραγμένες συνειδήσεις τῶν ἀντιπάλων του. 

Ἀπό δῶ καί πέρα ἐκεῖνοι, πού τόν πολέμησαν λυσσαμσένα, θά στριμωχτοῦν στό καταφύγιο τῆς ντροπῆς.

 Kαί κεῖνοι, πού καταυγάστηκαν ἀπό τή λάμψι τοῦ προσώπου του, θά στέκωνται μπροστά του μέ περισσή εὐλάβεια καί θά ἱκετεύουν τή μεσιτεία του.

Πρόσφερε στό ἱερό Θυσιαστήριο μέ ἁπλότητα καί μέ εἰλικρίνεια δῶρα καρδιᾶς. 

Tήν ἁγνότητα τῶν προθέσεών του. 

Tήν πληρότητα τῆς ἀγάπης του. 

Kαί τή θερμότητα τῶν προσευχῶν του. 

Ὡς «συμπολίτης τῶν ἁγίων καί οἰκεῖος τοῦ Θεοῦ»(Ἐφεσ. β΄19). 

Kαί χάρισε στό λαό, στό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας, τή γνήσια πνευματική πατρότητα καί τήν ἀνεπιτήδευτη ἀδελφωσύνη.

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΛΑΡΙΣΗΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΕΝΑΣ ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΣΕ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΚΔΟΣΗ

 

YΠΟ ΤΟΥ ΝΙΚ. ΒΟΪΝΕΣΚΟΥ

Στις 26 Νοεμβρίου 1983 αξίωσε ο Θεός εμέ και τη μητέρα μου να συναντήσουμε στη Νέα Σμύρνη έναν άγιο αρχιερέα, τον μακαριστό πλέον κανονικό μητροπολίτη Λαρίσης πατέρα Θεολόγο Πασχαλίδη. Μας φέρθηκε με τόση αγάπη και ταπείνωση, ώστε νομίζαμε πως δεν μιλούσαμε με έναν δεσπότη, αλλά με τον πατέρα μας και ακόμη καλύτερα. Έτσι πέρασαν κοντά του δύο, δυόμιση ώρες χωρίς να το καταλάβουμε.

Κατά τη διάρκεια αυτής της ευλογημένης συναντήσεως, είπε πολλές φορές από την καρδιά του «δόξα τω Θεώ» παρότι είχε πρόβλημα σοβαρό με την καρδιά του και αρκετές άλλες αρρώστιες. Για τον άδικο διωγμό του είπε με απόλυτη ειρήνη: «Με μας τους δώδεκα επισκόπους συνέβη το εξής. Σαν να μπήκαν σε ένα σπίτι και άρπαξαν τον πατέρα χωρίς λόγο».

Έμπειρος ο ίδιος στις θλίψεις και δοκιμασίες της ζωής, μας ενίσχυσε με πολλά εποικοδομητικά και παρηγορητικά λόγια. «Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, είπε, όταν ήταν στην εξορία, διεκήρυξε ότι ο πόνος είναι η ανώτατη ακαδημία από την οποία απεφοίτησαν τα ευγενέστερα πνεύματα της ανθρωπότητος και στην οποία ακαδημία πρέπει να φοιτήσει πάς άνθρωπος. Ο αββάς Δωρόθεος έλεγε: «Θεέ μου σ’ αγαπώ, όχι από φόβο, ούτε γιατί μου έχεις ετοιμάσει τον παράδεισο. Σ’ αγαπώ, γιατί σταυρώθηκες για μένα. Κάποτε, είχε γεμίσει το σώμα του από πληγές κι ο αββάς Δωρόθεος γεμάτος εμπιστοσύνη στην αγάπη του Θεού, έλεγε: «Θεέ μου, είμαι έτοιμος να δεχτώ από το χέρι σου ό,τι θέλεις, ό,τι θέλεις, Θεέ μου, ας γίνη. Θέλεις να γίνω λωβός; Θέλεις να γίνω λεπρός; Θέλεις να γίνω σκωληκόβρωτος; Ότι θέλεις, Θεέ μου, θα το δεχτώ. Μόνο ένα σε παρακαλώ μη μου στερήσεις, μη μου κλείσεις την πόρτα του παραδείσου».
Ο μακαριστός Μητροπολίτης Τρίκκης, Διονύσιος, ήταν πνευματικός μου πατέρας. Τον τελευταίο μήνα της ζωής του κοινωνούσε καθημερινά. Μερικές φορές πήγα εγώ να τον κοινωνήσω. Κάποια μέρα που πήγα, είδα το δωμάτιο γεμάτο λουλούδια. Τότε, ρώτησα την αδελφή του να μου πή τι είχε συμβεί. Κι εκείνη μου είπε: «Το πρωί, ενώ ήμουν έξω από το δωμάτιο ο δεσπότης φώναξε δυνατά: «Αριάδνη!» Μπήκα μέσα ανήσυχη και τον ρώτησα τι θέλει. Κι εκείνος μου είπε: «Τρέξε, Αριάδνη, τρέξε να φέρεις λουλούδια. Έρχεται ο Κύριος!» Κι εγώ υπάκουσα, έφερα λουλούδια και τα σκόρπισα στο δωμάτιο». Σημειωτέον ότι και στο νοσοκομείο που ήταν ο πατήρ Διονύσιος συνέγραφε βιβλία.
Όταν ζούσε ο μακαριστός π. Ευσέβιος Ματθόπουλος έπεσε κάποτε σε μελαγχολία. Οι αδελφοί της αδελφότητος «ΖΩΗΣ» παραξενεύτηκαν και διερωτώντο από ποιά αιτία ήταν τόσο στεναχωρημένος ο π. Ευσέβιος. Κάποια μέρα ένας αδελφός βρήκε το θάρρος και ρώτησε τον π. Ευσέβιο: «Τι συνέβη, πάτερ, και είστε τόσο στεναχωρημένος;». «Ώστε δεν καταλάβατε τίποτε, αδελφοί;», είπε ο π. Ευσέβιος. «Όχι», απάντησαν εκείνοι. Τότε ο π. Ευσέβιος είπε τονισμένα: «Είναι ένας χρόνος που δεν αρρώστησε κανένας και αυτό είναι εγκατάλειψη Θεού».

Την Ζ. Καραϊσκάκη γνώριζα από κοπέλα. Ήταν η προσωποποίηση της αγνότητας. Σπούδασε, έγινε δασκάλα και παντρεύτηκε. Ο Θεός της χάρισε τρία παιδάκια. Σε νεαρά ηλικία αρρώστησε από καρκίνο. Πήγα να την επισκεφτώ στο νοσοκομείο. Στο δρόμο σκεπτόμουν σε ποια κατάσταση ψυχολογική θα την έβρισκα. Ήταν ευδιάθετη και ειρηνική. Κουβεντιάσαμε αρκετή ώρα. Παρατήρησα ότι δίπλα της είχε κάτι χαρτιά. Την ρώτησα τι είναι κι εκείνη μου απάντησε ότι είναι τα τετράδια των μαθητών της, τα οποία φρόντιζε να διορθώσει, για να μην αφήσει εκκρεμότητες. Σήκωσε αγόγγυστα και δοξολογικά τον σταυρό της, δίνοντας κουράγιο η ίδια στους συγγενείς της και εκοιμήθη ειρηνικά σε ηλικία 32 ετών.

Τα δύσκολα προβλήματα τα βάζουν στους καλούς μαθητές, είπε χαριτωμένα κάποια στιγμή ο π. Θεολόγος, εννοώντας τις θλίψεις. Μερικοί άνθρωποι καυχώνται ότι, ενώ ζουν στην αμαρτία, δεν παθαίνουν τίποτε στην υγεία τους. Όμως, το ΑΎΡΙΟ κανείς δεν το ξέρει».
Είναι πολύ ωφέλιμο, είπε ο π. Θεολόγος να διατηρούμε διαρκώς την μνήμη του Θεού και του θανάτου, να αγωνιζόμαστε τον καλό αγώνα και να είμαστε πάντοτε έτοιμοι, όταν μας καλέσει ο Θεός με το θάνατο. Όπως ο απόστολος Παύλος που ηγωνίζετο και έλεγε: «επιθυμώ αναλύσαι και σύν Χριστώ είναι».

Κάποια στιγμή τον ερώτησα: «Γιατί πολλοί άνθρωποι δεν εξομολογούνται;». Κι εκείνος απάντησε: «Οι κυριότεροι λόγοι για τους οποίους πολλοί άνθρωποι δεν εξομολογούνται, είναι η άγνοια, ο εγωισμός και η αμαρτωλή ζωή. Άλλες αιτίες είναι η ιεροκατηγορία και το αντιεκκλησιαστικό πνεύμα της εποχής μας».

Υπάρχει η τάση, παρατήρησε, μερικοί άνθρωποι να θέτουν στην άκρη την αγία Γραφή και να μελετούν τους Πατέρες της Εκκλησίας. Αυτό όμως δεν είναι σωστό. Πρέπει να μελετούμε και την Αγία Γραφή και τους αγίους Πατέρες. Ένα υπέροχο βιβλίο, το καλύτερο στο είδος του, είναι «Το μυστήριο του θανάτου». του κ Ν. Βασιλειάδου.

Στην ερώτηση πώς να αντιμετωπίζουμε τους λογισμούς της υπερηφάνειας, έδωσε την παρακάτω σοφώτατη απάντηση: «Εμείς οι άνθρωποι κάνουμε το λάθος και συγκρίνουμε τους εαυτούς μας με τους άλλους ανθρώπους, ενώ θα έπρεπε να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με τους αγίους, οπότε θα βλέπαμε πόσο μηδαμινοί και αμαρτωλοί είμαστε. Έπειτα ο απόστολος Παύλος λέει: «Τι έχεις ο ούκ έλαβες; Ει δε και έλαβες, τι καυχάσαι ως μη λαβών;». Αλλά έστω ότι φτάσαμε στο πέντε της αρετής. Ντροπή σου, πρέπει να λέμε στον εαυτό μας, διότι μπορούσαμε να είμαστε στο δεκαπέντε ή και στο πενηνταπέντε ακόμη.

Όταν μας εξεθρόνισαν άδικα από τις μητροπόλεις μας, το 1974, συγκεντρωθήκαμε και σκεφτήκαμε τι να κάνουμε. Χτυπήσαμε μερικές πόρτες, για να βρούμε το δίκιο μας. Όμως, όλοι μας περιφρόνησαν. Σε κάποια συγκέντρωση ο αείμνηστος μητροπολίτης Θεσσαλονίκης, Λεωνίδας είπε: «Δεν περιφρονούν εμάς, περιφρονούν το σχήμα μας». Και έπειτα ομολόγησε: «Πενήντα χρόνια εργάστηκα για τον κόσμο, τώρα βρήκα τον εαυτό μου».

Κάποτε, είπε ο π. Θεολόγος, συνάντησα τον κ. Τρεμπέλα, ο οποίος μου ευχήθηκε: «Εύχομαι να γυρίσετε το συντομότερο στη μητρόπολη σας, αγιότερος». Τότε είπα στον εαυτό μου: «Το σπουδαιότερο είναι να γίνω αγιότερος».


Η μητέρα μου είδε την φωτογραφία ενός δεσπότου και ρώτησε ποιος είναι. Ο π.Θεολόγος είπε πως είναι ο μακαριστός μητροπολίτης Λήμνου, Διονύσιος, ο οποίος ήταν πνευματικός πατέρας του μακαριστού μητροπολίτου Τρίκκης Διονυσίου. Τότε είπα στον π.Θεολόγο: «Δηλαδή ο μητροπολίτης Λήμνου είναι ο παππούς σας». Και ο π.Θεολόγος είπε χαριτωμένα : «Ναι, Νίκο μου, εγγονάκι του είμαι».

Κάποια ώρα μου είπε: «Νίκο, θέλω να σε παρακαλέσω κάτι». «Ό,τι θέλετε», απάντησα. Και συνέχισε: «Σε παρακαλώ να προσεύχεσαι για μένα». Έμεινα άναυδος με την αξιοθαύμαστη και αξιομίμητη ταπείνωση του και σκέφτηκα: «Ένας δεσπότης παρακαλεί εμένα τον μικρό και αμαρτωλό να προσεύχομαι γι’αυτόν!».

Με πολλή αγάπη μας δώρισε την θαυμάσια «Κλίμακα» του αγίου Ιωάννου του Σιναΐτου και όταν ήλθε η ώρα να αναχωρήσουμε, μας έδωσε την ευλογία του και μας συνόδευσε ως την εξώπορτα. Φύγαμε, και πετούσαμε από χαρά και αγαλλίαση. Από δε τα βάθη της καρδιάς μας ξεπηδούσε ευχαριστία και δοξολογία προς τον άγιο Τριαδικό Θεό γι’ αυτή τη μεγάλη ευλογία.

Από τότε είχαμε συχνή επικοινωνία με το ΤΗΛΈΦΩΝΟ και με αλληλογραφία. Ακόμη μας αξίωσε ο Θεός να τον επισκεφτούμε άλλες δυο φορές στην Ν.Σμύρνη. Τον Δεκέμβριο του 1989 μου διέμηνυσε με την αδελφή μου: «Η ανωτέρα και θετικοτέρα προσφορά είναι η προσευχή».

Όταν έμενε στο Ψυχικό, στο σπίτι του αδελφού του, μερικοί παλαιοημερολογίτες του πρότειναν να γίνει επίσκοπος τους, αλλά εκείνος γνωρίζοντας τα προβλήματα των παλαιοημερολογιτών δεν εδέχθη.

Στα τέλη του 1991 έφυγαν για τον ουρανό οι άγιοι γέροντες Ιάκωβος Τσαλίκης και Πορφύριος Μπαιρακτάρης. Τον Ιανουάριο του 1992 συζητώντας στο τηλέφωνο μου είπε ο π.Θεολόγος: «Τώρα, μόνο ο γέρων Παΐσιος μας έμεινε». Άλλοτε είπε: «Τι σχέση έχω εγώ με τον άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο;».

Μια χρονιά του αγίου Αλέξιου με ρώτησε: «Ποιός είναι ο άνθρωπος του Θεού;», ενώ ήταν ο ίδιος ο άνθρωπος του Θεού.
Στις 10 Σεπτεμβρίου 1992 μας αξίωσε ο Θεός να τον συναντήσουμε για τέταρτη φορά στη μητρόπολη Λαρίσης. Περιμέναμε λίγο και συζητήσαμε με μια Λαρισαία, η οποία μας είπε: «Εμείς, οι Λαρισαίοι χάρις στον π.Θεολόγο, στον π.Ιγνάτιο Μανδελίδη και τον π.Αθανάσιο Μυτιληναίο στεκόμαστε». Όταν εμφανίστηκε ο π. Θεολόγος, σηκωθήκαμε όλοι με χαρά και σεβασμό. Ήταν πολύ καλά και όλος αγάπη, όπως πάντα. Ερώτησε αν τον ήθελε τίποτε κανένας Λαρισαίος και έπειτα μας οδήγησε στο γραφείο του, όπου συζητήσαμε αρκετή ώρα.

Μεταξύ των άλλων μας είπε αρκετά για τον γέροντα Γαβριήλ ηγούμενο μιας μονής της μητροπόλεως Δημητριάδος: «Όταν ήμουν μητροπολίτης από το 1968-1974 όλο και έλεγα θα πάω να τον επισκεφτώ, αλλά τελικά δεν τα κατάφερα. Αργότερα, όταν έμενα στην Ν.Σμύρνη, μου τηλεφώνησε ένας Λαρισαίος και μου είπε πως ήθελε να έλθει να με δει μαζί με έναν ιερομόναχο. Ευχαρίστως, τους είπα και ήλθαν. Ο πατήρ Γαβριήλ ήταν ένα παπαδάκι, πολύ χαριτωμένο. Ήταν εβδομήντα ετών, αλλά το πρόσωπό του ήταν σα μικρού παιδιού. Είχε πάει στην μονή Λογγοβάρδας με την οποία είχε πνευματικό σύνδεσμο. Τον ρώτησα ποιο βιβλίο να διαβάσω κι εκείνος μου είπε: «Εγώ θα σας πώ ποιο βιβλίο να διαβάσετε;». Αφού επέμενα, μου είπε: «Έχετε διαβάσει τον Αόρατο Πόλεμο;». Απήντησα ναι. «Πόσες φορές;». Μία. Τότε έσκασε τα γέλια και μου είπε : «Ο Τρεμπέλας είχε διαβάσει τον Αόρατο Πόλεμο εκατό φορές». Κάποια στιγμή τον ρώτησα κάτι, που στο βάθος δεν το πίστευα: Ο Θεός θα επέμβει σαν τιμωρός ή ως πατέρας; Κι ο π. Γαβριήλ είπε με έμφαση : «Τιμωρός, τιμωρός ο Θεός! Όχι, ο Θεός είναι Αγάπη. Μπορεί να επέμβει ο Θεός ως παιδαγωγός, αλλά ποτέ σαν τιμωρός».
Μας μίλησε ακόμη για την Πέμπτη φάλαγγα,
δηλαδή την παραπληροφόρηση, με την οποία τα αντίχριστα και μασονικά κανάλια και εφημερίδες αλλοιώνουν και διαστρεβλώνουν την αλήθεια.

Η οσιακή κοίμησίς του στις 31 Ιουλίου 1996 συγκίνησε και συγκλόνισε ολόκληρο τον ευσεβή Ελληνικό λαό. Η λαοθάλασσα που πλημμύρισε τον μητροπολιτικό ναό αγίου Αχιλλίου Λαρίσης στην κηδεία του στις 3 Αυγούστου, θα διαλαλεί στις επερχόμενες γενεές πόσο άξιος, γνήσιος, αληθινός, καλός και άγιος Ποιμήν ήταν ο π. Θεολόγος.

Στον επικήδειο λόγο του ο μακαριστός πλέον π. Αθανάσιος Μυτιληναίος είπε: «Όταν εκλήθην να δώσω μαρτυρική κατάθεση στην Ιερά Σύνοδο μεταξύ των άλλων είπα, και αυτό κατεγράφη. Ο επίσκοπός μας, Θεολόγος, θα σταθεί ένας άγιος Νεκτάριος σε δεύτερη έκδοση».
Δύο από τις ομοιότητες του π.Θεολόγου με τον άγιο Νεκτάριο, που ανέφερε σε ομιλία του στα εννιάμερα ο π. Αθανάσιος Μυτιληναίος σημειώνω εδώ: α)ο Θεολόγος στάθηκε φτωχός με την ίδια του την προαίρεση. Είχε την δυνατότητα να πλουτίσει, αλλά δεν το θέλησε ποτέ. Με αποτροπιασμό έδιωχνε τον πειρασμό του πλουτισμού. Ήταν αληθινά φτωχός σε απίθανο βαθμό. Πλούτιζε όμως από τα αγαθά της Βασιλείας του Θεού. β) Ο Θεολόγος πάντοτε συγχωρούσε τους σταυρωτάς, του ηύχετο γι’ αυτούς επικαλούμενος το έλεος του Θεού και την μετάνοιά τους.

Είθε με τις ευχές του αειμνήστου και μακαριστού μητροπολίτου Λαρίσης Θεολόγου ο άγιος Τριαδικός Θεός να χαρίσει στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας πολλούς αγίους Ποιμένας και είθε όλοι μας να έχουμε την ευχή και την ευλογία του.