Εἰς τὴν ἐφημερίδα «Νέα Κρήτη» τῆς 3ης Δεκεμβρίου 2024 ἐπεσημάνθη εἰς ἄρθρον τοῦ κ. Ἠλία Σταμπολιάδη μὲ τίτλον «Ἡ ὑποτέλεια τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος» πολὺ χαρακτηριστικὰ ἡ ἔλλειψις τόλμης τῆς Ἐκκλησίας μας σχετικὰ μὲ τὸν νόμον διὰ τὸν γάμον τῶν ὁμοφυλοφίλων. Κατ’ ἀρχὰς ὁ ἀρθρογράφος πολὺ σωστὰ ἀποκαλεῖ αἵρεσιν, νὰ δέχεται κανεὶς περισσότερα ἀπὸ τὰ δύο φῦλα, τὸν ἄνδρα καὶ τὴν γυναῖκα, καὶ νὰ θεωρῆ ὅτι δικαιοῦνται καὶ αὐτὰ γάμον. Ἐπισημαίνει ἐν συνεχείᾳ:
«Ἐδῶ πρέπει νὰ ποῦμε ὅτι τοὺς ὁμοφυλόφιλους ποὺ συνδέονται μὲ μία ἀφύσικη σχέση καὶ ἡ Ἐκκλησία τοὺς θεωρεῖ σὰν ἀσθενεῖς, τοὺς ὁποίους καλεῖται νὰ θεραπεύσει, καὶ ἡ Πολιτεία τοὺς ἔχει παραχωρήσει τὸ σύμφωνο συμβίωσης γιὰ τὶς καθημερινές τους ἀνάγκες, πρέπει νὰ τοὺς διαφοροποιήσουμε ἀπὸ τοὺς βουλευτὲς ποὺ μὲ τὴν ψῆφο τους θεσμοθέτησαν τὸν ἀφύσικο γάμο τῶν ὁμοφυλοφίλων καὶ αὐτομάτως ἔθεσαν τοὺς ἑαυτούς τους ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, τοὺς δημάρχους ποὺ τὸν καταχωροῦν καὶ αὐτοὺς ποὺ συνδέονται μὲ τέτοιο γάμο, διεκδικώντας δικαιώματα υἱοθεσίας ἀνύποπτων παιδιῶν, ὡς ἐὰν ἦταν φυσιολογικὰ ζευγάρια.
Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος διὰ τῆς Ἱερᾶς αὐτῆς Συνόδου μὲ τρόπο διπλωματικὸ μίλησε τάχα γιὰ ἀγάπη πρὸς τὸν ἐκτραπέντα ἄνθρωπο, ἀλλὰ δὲν μίλησε καθόλου γιὰ τοὺς θεσμοθετήσαντας, τοὺς καταγράφοντας καὶ ἐκτελοῦντας τὴν ἐκτροπή, ἡ ὁποία συνιστᾶ αἵρεση, καὶ συνεχίζει νὰ τοὺς θεωρεῖ μέλη της, αὐτοὺς τοὺς ἐξ ὁρισμοῦ αἱρετικούς, καὶ περιόρισε τὴν ἀντίδρασή της στὸ νὰ μὴ ἐκτελεῖ γάμους ὁμοφυλοφίλων, ἐνῶ ἐμμέσως τοὺς ἀναγνωρίζει μὲ τὴν ἀνοχή της».
Καὶ ἀκολούθως, ἐπικεντρώνων τὸ λόγο εἰς τὴν τεραστίαν εὐθύνην τῆς διοικήσεως τῆς Ἐκκλησίας μας, ὑπογραμμίζει:
«Σήμερα ὁ Ἑλληνισμὸς βιώνει μία κατάσταση ἠθικῆς παρακμῆς, οἰκονομικῆς ἐξάρτησης, ἐθνικῆς ὑποτέλειας, ὑπογεννητικότητας καὶ συστημικῆς ἐθνομηδενιστικῆς προπαγάνδας, ποὺ τὸν καθηλώνουν. …Σκεφθεῖτε πόσο θὰ ἀφύπνιζε καὶ θὰ ἐνεθάρρυνε τοὺς ὑπὸ ἐξαφάνιση Ἕλληνες ἡ ὑποστήριξη τῆς ἀλήθειας ἐκ μέρους τῆς Ἐκκλησίας μὲ μία ἀπόφαση νὰ καταγγείλλει ὡς ἀποσυνάγωγους ὅλους αὐτοὺς ποὺ ὄχι μόνο ἐξουσιάζουν μὲ ἀντισυνταγματικοὺς νόμους, ἀλλὰ τολμοῦν καὶ παραβιάζουν τὴ φύση τοῦ ἀνθρώπου, ὁδηγώντας τον σὲ μία κατάσταση ἐξαρτημένου μετανθρώπου, ποὺ ἔχει μόνο ἀτομικὲς ἐλευθερίες χωρὶς ταυτότητα, πατρίδα καὶ ὅραμα ζωῆς, παρὰ μόνο τὴν ἀτομική του ἐπιβίωση».
