Παν. Δ. Παπαδημητρίου
Στό προηγούμενο ἄρθρο μας, «Ἡ Θεολογία τοῦ Σταυροῦ μέ τόν Ἐσταυρωμένο στήν Ἁγία Τράπεζα»,1 ἀναλύσαμε τὴν Θεολογία τοῦ Σταυροῦ μὲ τὸν Ἐσταυρωμένο, καὶ δείξαμε ὅτι ἀνέκαθεν ὁ μεγάλος Σταυρός (μὲ τὸν Ἐσταυρωμένο ἰδίως μετὰ τὴν Εἰκονομαχία) ἦταν στὴν Ἁγία Τράπεζα. Ὅσο ὑπάρχουν Ὀρθόδοξοι Τάφοι χωρὶς Σταυρό, ἄλλο τόσο ὑπάρχει Ὀρθόδοξη Ἁγία Τράπεζα χωρίς Σταυρό! Καὶ σήμερα, ἡ Ἁγία Τράπεζα στὶς Ἐκκλησίες μας, ὅπως παλαιά, εἶναι Τάφος Μαρτύρων. Ἡ Ἁγία Τράπεζα συμβολίζει τὸν θρόνο τοῦ Θεοῦ, καὶ τὸν Γολγοθᾶ τῆς Θυσίας τοῦ Χριστοῦ.
2 Τί λυπηρὸ εἶναι νὰ βλέπει κανεὶς νεωτεριστὲς σημερινοὺς Ἐπισκόπους3 νὰ ἀφήνουν τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση, γιὰ νὰ ἀκολουθήσουν πράξεις αἱρετικῶν (ἴσως καὶ τινῶν σλαβοφώνων) καὶ νὰ ἀποβάλλουν ἀνερυθριάστως τὸν Ἐσταυρωμένο ἀπὸ τὴν Ἁγία Τράπεζα, σκολιῶς καὶ πανούργως,4 καὶ νὰ βάζουν γιὰ τὸ θεαθῆναι, ἐπιλεκτικά ἀπὸ τὴν ἰστορία, νεοφανῆ νεωτεριστικὰ Σύνθρονα ποὺ βλέπουν πρὸς τὴν Δύση (στὴν Δύση προσεύχονται οἱ Ὀρθόδοξοι;), τὰ ὁποῖα εἶχαν καταργήσει οἱ Ἅγιοι Πατέρες, ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας, καὶ συνάμα, νὰ παραθεωροῦν τὰ παλαιοχριστιανικὰ Ἱερὰ Κιβώρια μὲ τὰ Παραπετάσματα αὐτῶν, ἐπειδὴ προφανῶς τοὺς κόβουν τὴν …θέα.5Σὲ αὐτὸ τὸ ἄρθρο δυστυχῶς, ὡς μὴ ὤφελε, ἀναγκαζόμαστε νὰ ἀναφέρουμε τὴν Προτεσταντική6 «θεολογία» γιὰ τὸν Ἐσταυρωμένο, γιὰ νὰ τὴν ἀντιπαραβάλλουμε μὲ τὴν «θεολογία» τοῦ Μητρ. Περιστερίου Γρηγορίου, ὥστε νὰ ἀνακοπεῖ αὐτὴ ἡ νεωτεριστικὴ γάγγραινα τῆς ἀποβολῆς (ἢ μετακόμισης) τοῦ Ἐσταυρωμένου ἀπὸ τὴν Ἁγία Τράπεζα, καὶ ὁ ἐπιδιωκόμενος ἐκπροτεσταντισμός τῆς σκέψεως τῶν Ὀρθοδόξων, Κληρικῶν καὶ Λαϊκῶν, γιὰ τὴν ἐπιδιωκόμενη ψευδο-ἔνωση μὲ τοὺς Αἱρετικούς.
1 Η ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΚΗ «ΘΕΟΛΟΓΙΑ» ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟ
Τὸ κυριώτερο Ἐγχειρίδιο (“Textbook”, δηλ. Πανεπιστημιακό βιβλίο) τῶν Προτεσταντικῶν Σεμιναρίων (“Seminaries”, δηλ. Ἀκαδημίες θεολογικῶν σπουδῶν) στὴν Βόρειο Ἀμερική εἶναι τό 3-τομο “Systematic Theology” τοῦ Augustus Hopkins Strong (1836-1921).
Στόν 2ο τόμο, “The Doctrine of Man” (δηλ. τό δόγμα τοῦ ἀνθρώπου), λέει “the crucifix presents to us not a risen and living Redeemer, but a mangled and lifeless body”,7 δηλ. «ἡ Σταύρωσις [ὁ Σταυρός μὲ τὸν Ἐσταυρωμένο Χριστό] δὲν μᾶς παρουσιάζει ἕναν ἀναστημένο καὶ ζωντανὸ Λυτρωτή, ἀλλὰ ἕνα παραμορφωμένο καὶ νεκρό σῶμα»!
Ὅτι δηλαδὴ ψιθύρισε ὁ Δαίμων τῆς βλασφημίας8 στὸν λογισμὸ (δηλ. στὴν σκέψη) τῶν αἱρετικῶν Προτεσταντῶν γιὰ τὸν Ἐσταυρωμένον Χριστόν μας, αὐτοὶ τὸ κατέγραψαν καὶ τὸ ἔκαναν «θεολογία» τους, τῷ ὄντι θολολογία.
Ἕναν αἰῶνα μετὰ ἀπὸ τὸν A. H. Strong, βρήκαμε καί τόν Norman A. Olson, νὰ ἀναλύει περισσότερο τὴν αἱρετικὴ Προτεσταντικὴ «θεολογία»7 γιὰ τὸν Ἐσταυρωμένο:
Olson-1: “The chief reason we do not use crucifixes is that they, in essence, “keep” Jesus Christ on the cross, when He not only died but also was buried, rose from the dead on the third day, and then ascended into Heaven. While we want to keep the message of the cross ever before us, we also must keep before us the fact that He did not stay on the cross. Instead we serve a living Savior Who will come for us someday. An empty cross speaks of these realities”,9
δηλ. «Ο κύριος λόγος που δεν χρησιμοποιούμε σταυρούς (με Εσταυρωμένο) είναι ότι στην ουσία «κρατούν» τον Ιησού Χριστό στον σταυρό, όταν όχι μόνο πέθανε αλλά και θάφτηκε, αναστήθηκε από τους νεκρούς την τρίτη ημέρα και μετά ανέβηκε στον ουρανό. Ενώ εμείς θέλουμε να κρατήσουμε το μήνυμα του σταυρού πάντα μπροστά μας, πρέπει επίσης να κρατήσουμε μπροστά μας το γεγονός ότι δεν έμεινε στον σταυρό. Αντίθετα εμείς [οἱ Προτεστάντες] υπηρετούμε έναν ζωντανό Σωτήρα που θα έρθει για εμάς κάποια μέρα. Ένας άδειος σταυρός μιλά για αυτές τις πραγματικότητες».
Olson-2: “We also avoid crucifixes because of their association with the Mass. The religion that celebrates the Mass has always stressed that Christ is re-sacrificed over and over again in that service. […]. Bible-believing Baptists and other groups reject this teaching because Hebrews 10:10–14 teaches us that Jesus Christ died once for all, and offering repeatedly the same sacrifices can never take away sins.”,10
δηλ. «Αποφεύγουμε επίσης τους σταυρούς λόγω της συσχέτισής τους με τη Λειτουργία. Η θρησκεία [μᾶλλον ἐννοοῦν τοὺς Παπικοὺς] που γιορτάζει τη Λειτουργία πάντα τονίζει ότι ο Χριστός ξαναθυσιάζεται ξανά και ξανά σε αυτή τη λειτουργία. […]. Οι Βαπτιστές που πιστεύουν στη Βίβλο και άλλες ομάδες απορρίπτουν αυτή τη διδασκαλία επειδή το Εβραίους 10:10–14 μας διδάσκει ότι ο Ιησούς Χριστός πέθανε μια για πάντα και ότι η προσφορά επανειλημμένα των ίδιων θυσιών δεν μπορεί ποτέ να αφαιρέσει αμαρτίες».
Που σημαίνει ὅτι οἱ Προτεστάντες (Βαπτιστές) δὲν ἔχουν οὔτε «Λειτουργία», παρὰ μόνο μία ἐθιμοτυπικὴ σύναξη.
Ἡ Προτεσταντική «θεολογία» γιὰ τὸν Ἐσταυρωμένο εἶναι βλάσφημη, ἔργον αὐτοῦ τοῦ δαίμονος τῆς βλασφημίας, ποὺ βρῆκε «χῶρο» στοὺς διδασκάλους τῶν Προτεσταντῶν καὶ στὸν ἀρχιαιρεσιάρχη Λούθηρο.8
2 Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΜΗΤΡ. ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟ
Ὁ Καθηγητής καὶ Μητροπολίτης Περιστερίου Γρηγόριος,12 σὲ μιὰ ἄνευ προηγουμένου (στήν γνωστή μας Ἐκκλησιαστική Ἰστορία) κατὰ μέτωπον ἐπίθεσιν στόν Ἐσταυρωμένον Χριστόν (καί στὸν Σταυρόν) πίσω ἀπό τήν Ἁγία Τράπεζα, ἔφτασε σὲ σημεῖο νὰ ἀμφισβητεῖ τὴν ὕπαρξη τοῦ Σταυροῦ πίσω ἀπὸ τὴν Ἁγία Τράπεζα στὴν Ὀρθόξοξον Ἐκκλησίαν μέσῳ ἀτεκμηριώτων καὶ ἀνιστόρητων καινῶν θέσεων, νὰ ἀπαιτεῖ νὰ πᾶνε οἱ Σταυροί καὶ τὰ Ἐξαπτέρυγα στὰ σκευοφυλάκια. Βλ. τὴν ἀναίρεσιν τῶν θέσεών του σὲ προηγούμενο ἄρθρο μας.5
3 ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΔΥΟ «ΘΕΟΛΟΓΙΩΝ» – ΣΧΟΛΙΑ
Ἂν βάλουμε κατ’ ἀντιπαράθεση τὰ ἀποσπάσματα ἀπὸ τὶς δύο «θεολογίες» ἔχουμε τὸν παρακάτω πίνακα:
| Προτεσταντική «θεολογία» | «θεολογία» Μητρ. Γρηγορίου |
| «ἡ Σταύρωσις [ὁ Σταυρός μὲ τὸν Ἐσταυρωμένο Χριστό] δὲν μᾶς παρουσιάζει ἕναν ἀναστημένο καὶ ζωντανὸ Λυτρωτή, ἀλλὰ ἕνα παραμορφωμένο καὶ νεκρό σῶμα»7 «Ο κύριος λόγος που δεν χρησιμοποιούμε σταυρούς (με Εσταυρωμένο) είναι ότι στην ουσία «κρατούν» τον Ιησού Χριστό στον σταυρό, όταν όχι μόνο πέθανε αλλά και θάφτηκε, αναστήθηκε από τους νεκρούς την τρίτη ημέρα και μετά ανέβηκε στον ουρανό. Ενώ εμείς θέλουμε να κρατήσουμε το μήνυμα του σταυρού πάντα μπροστά μας, πρέπει επίσης να κρατήσουμε μπροστά μας το γεγονός ότι δεν έμεινε στον σταυρό. Αντίθετα εμείς [οἱ Προτεστάντες] υπηρετούμε έναν ζωντανό Σωτήρα που θα έρθει για εμάς κάποια μέρα. Ένας άδειος σταυρός μιλά για αυτές τις πραγματικότητες»9 | «Ο «Εσταυρωμένος της Μ. Παρασκευής» είναι ο στιγμιαία 3ήμερος νεκρός Χριστός επάνω στον Τίμιο Σταυρό. Έτσι, έχουμε έναν νοητό και αόρατο Τριαδικό Θεό πίσω από την Αγία Τράπεζα, όπως μας προσφέρονται και βεβαιώνουν οι Θ. Λειτουργίες που τελούμε και, από την άλλη, συνυπάρχοντα στο ίδιο σημείο έναν ορατό νεκρό Χριστό “Εσταυρωμένο” την ίδια στιγμή που είναι εκεί ο Ίδιος Αναστημένος και Ερχόμενος από την Βασιλεία: «Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος…», αυτό λέμε. Ο “Εσταυρωμένος” δεν μπορεί να έρθει, γιατί είναι νεκρός επάνω στον σταυρό, και ως εκ τούτου στατικός και ακίνητος ολόκληρο τον χρόνο… Λέμε ποτέ σε ακίνητο και νεκρό, «Έλα!»; Αστεία πράγματα! Έρχεται Αυτός που κινείται και μάλιστα, όπως λέει ο Ίδιος ζωντανά, «Ἔρχομαι ταχύ»! (Αποκ. 22, 20). Η λανθασμένη αυτή τοποθέτηση δίνει την εντύπωση ότι ο Χριστός είναι μόνιμα νεκρός και πεθαμένος, όπως προβάλλεται σε μόνιμη βάση από την Δυτική Χριστιανοσύνη, και το μιμηθήκαμε πρόσφατα στην Ελλάδα. Τραγικό και άδικο και σε βάρος της Εμπειρίας της Ανάστασης και της Βασιλείας δεν είναι αυτό που ζούμε μόνον στην Ελλάδα; Και επί πλέον, η ορατή θέα του “Εσταυρωμένου” για τους βλέποντες προς αυτόν εκμηδενίζει την νοητή και αόρατη παρουσία της Αγίας Τριάδος πίσω από την Αγία Τράπεζα! Πόσο άραγε δύσκολο είναι ακόμη αυτό, για να γίνει κατανοητό;»13 |
Ἔχει νὰ κάνει ὅλο αὐτό μὲ τὴν συμμετοχή του στὶς μικτὲς (οἰκουμενιστικὲς) ἐπιτροπὲς διμεροῦς διαλόγου μὲ τοὺς Προτεστάντες;12
Ἡ Ἐκκλησία πρέπει τάχιστα νὰ ἐπιληφθεῖ τῆς «θεολογίας» τοῦ Μητρ. Περιστερίου Γρηγορίου,13, 14 χωρὶς περαιτέρω χρονοτριβή, γιὰ νὰ μὴν παρασυρθοῦν καὶ ἄλλοι Ὀρθόδοξοι, ὅπως ἤδη παρεσύρθησαν Κληρικοὶ καὶ Λαϊκοὶ τῆς Μητροπόλεώς του καὶ πέραν αὐτῆς.
Εἶναι ἐπίσης ἀνησυχητικό ὅτι ὁ Μητρ. Περιστερίου, δὲν ἔχει ὁλοκληρώσει τὴν «θεολογία» του γιὰ τὸν Ἐσταυρωμένο. Π.χ. τί πιστεύει γιὰ τοὺς πιστοὺς ποὺ φορᾶνε τὸν Σταυρὸ μὲ τὸν Ἐσταυρωμένο, τί πιστεύει γιὰ τὴν ἐπέκταση τῆς αἱρετικῆς Προτεσταντικῆς «θεολογίας» τοῦ Ἐσταυρωμένου στὴν Θεία Λειτουργία (Olson-2),10 κ.ἄ;
Κατὰ τὴν γνώμη μας, αὐτὴ ἡ «θεολογία» τοῦ Μητρ. Περιστερίου Γρηγορίου, ὁδηγεῖ μὲ μαθηματικὴ ἀκρίβεια στὸν Προτεσταντισμό, ἢ ἀκριβέστερα εἶναι Προτεσταντισμός, ὁδηγεῖ σὲ Προτεσταντίζουσα «Λειτουργία», καὶ στὴν Προτεσταντοποίηση τῆς σκέψης καὶ τῆς ζωῆς τῶν Κληρικῶν καὶ τῶν Πιστῶν.
Στὰ ἐπόμενα 2 κεφάλαια, παραθέτουμε ἀποσπάσματα ἀπὸ τὶς ἐπιστολὲς τοῦ Μητρ. Κυθήρων Σεραφείμ, καί τοῦ Μητρ. πρ. Καλαβρύτων Ἀμβροσίου πρὸς τὸν Μητρ. Περιστερίου Γρηγόριον.
4 ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΜΗΤΡ. ΚΥΘΗΡΩΝ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΠΡΟΣ ΜΗΤΡ. ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΝ
Παρακάτω παραθέτουμε δύο (2) ἀποσπάσματα (οἱ ὑπογραμμίσεις δικές μας) ἀπὸ τὴν Ἐπιστολὴ τοῦ Μητρ. Κυθήρων Σεραφεὶμ πρὸς τὸν Μητρ. Περιστερίου Γρηγόριον γιὰ τὸν Ἐσταυρωμένο·15
«Ὁ Ἐσταυρωμένος Χριστός, λοιπόν, τοποθετημένος ὄπισθεν τῆς Ἁγίας Τραπέζης, ἡ ὁποία εἶναι ὁ Τάφος τοῦ Χριστοῦ καί ὁ Σταυρός εἰς τήν ἀνατολικήν πλευράν τοῦ τάφου, ὅπως συνηθίζεται εἰς ὅλα τά μνήματα τῶν κεκοιμημένων,1 κατ’ οὐδένα τρόπον δέν παρακωλύει, δέν «ἐκμηδενίζει» καί δέν «ἐκθρονίζει τήν ἀόρατη παρουσία τῶν Τριῶν Προσώπων τῆς Ἁγίας Τριάδος πίσω ἀπό τήν Ἁγία Τράπεζα», τήν Βασιλεία τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἀφοῦ ἀποτελεῖ τόν Θρόνον τοῦ δευτέρου Προσώπου τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ὁ λογικός αὐτός ἰσχυρισμός προσψαύει, δυστυχῶς, τά κράσπεδα συγχρόνου αἱρέσεως καί συνιστᾶ αἱρετικήν διδασκαλίαν.»
«Μέ ἁγίαν τόλμην καί ἀρετήν ἐπαναφέρατε, Σεβασμιώτατε, «ἕως ἡμέρα ἐστίν» τόν Ἐσταυρωμένον εἰς τόν Θρόνον Του, ὄπισθεν τῆς Ἁγίας Τραπέζης, εἰς ἀπέραντον χαράν καί εὐφροσύνην τῶν Ὀρθοδόξων καί εἰς ἀπογοήτευσιν καί καταισχύνην τῶν κακοδόξων (καί δή τῶν «μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ», οἱ ὁποῖοι τώρα τρίβουν τάς χεῖρας των ἀπό δαιμονικήν χαράν, καί λοιπῶν πεπλανημένων).»
5 ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΜΗΤΡ. ΠΡΩΗΝ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΑΜΒΡΟΣΙΟΥ ΠΡΟΣ ΜΗΤΡ. ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΝ
Παρακάτω παραθέτουμε δύο (2) ἀποσπάσματα (οἱ ὑπογραμμίσεις δικές μας) ἀπὸ τὴν Ἐπιστολὴ τοῦ Μητρ. πρώην Καλαβρύτων Ἀμβροσίου πρὸς τὸν Μητρ. Περιστερίου Γρηγόριον γιὰ τὸν Ἐσταυρωμένον·16
“Παρακαλῶ Ὑμᾶς, νά μοῦ συγχωρήσετε τήν δημοσίαν ταύτην παρέμβασίν μου, τήν ὁποίαν ἐπιχειρῶ, ἐπικαλούμενος τά λόγια τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, ὁ Ὁποῖος μᾶς συμβουλεύει: “Τά δημοσίως λεγόμενα καί πραττόμενα, δημοσίως νά ελέγχωνται.” (βλ. ΕΠΕ, τόμ.23, 393).
Ἀλλά καί ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης ἐπίσης μᾶς συμβουλεύει: «Αν ο προεστώς σου είναι σφαλερός εις την πολιτείαν και τα έργα του (δηλ. εἰς τήν προσωπικήν του ζωήν), μη περιεργάζεσαι. Αν όμως είναι σφαλερός κατά την πίστιν, φεύγε και παραίτησέ τον, όχι μόνο αν είναι άνθρωπος, αλλά κάν άγγελος είναι από τον ουρανόν» (βλ. Περί συνεχοῦς Μεταλήψεως, σ. 175).
Κατόπιν τῶν ἀνωτέρω προτροπῶν, ὑπακούων εἰς τήν φωνήν τῆς ἀρχιερατικῆς μου συνειδήσεως, ἐπικαλούμενος δέ καί τήν δημοσίως γενομένην ΑΠΟΔΟΚΙΜΑΣΙΑΝ ΥΜΩΝ κατά τήν 8ην τρ. μηνός ἐκ μέρους δύο χιλιάδων (2.000) περίπου πιστῶν Χριστιανῶν τῆς Ἐπαρχίας Σας, ἀπεφάσισα νά ἀπευθυνθῶ πρός Ὑμᾶς διά τῆς παρούσης ΑΝΟΙΚΤΗΣ ΑΔΕΛΦΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ μου καί νά Σᾶς παρακαλέσω, ΟΠΩΣ τό συντομώτερον δυνατόν ΠΑΡΑΙΤΗΘΗΤΕ ἐκ τῆς θέσεως τοῦ Μητροπολίτου Περιστερίου, ἀποσυρθῆτε δέ εἴς τινα τόπον ἡσυχαστικόν, προκειμένου νά θρηνήσετε καί νά κλαύσετε διά τό συντελεσθέν ΗΘΙΚΟΝ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΑΣ, τ.ἔ. τήν ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΙΝ ΤΟΥ ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ΚΑΘΩΣ ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ, ΕΚ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΒΗΜΑΤΟΣ τῶν ἱερῶν Ναῶν τῆς Ὀρθοδοξίας μας!”
“Σεβασμιώτατε, μέ τήν ἀνάρμοστον καί ἐγωϊστικήν συμπεριφοράν Σας πληγώνετε τήν Ἁγίαν Ἐκκλησίαν μας. Συγχρόνως εἶσθε καί ΠΑΡΑΒΑΤΗΣ ΤΟΥ ΟΡΚΟΥ, τόν ὁποῖον ἐδώσατε κατά τήν ὥραν τῆς εἰς Ἀρχιερέα χειροτονίας Σας! Σᾶς τόν ὑπενθυμίζομεν:
… «Προὐργιαίτατα δέ μοι ὁμολογεῖται, ἵνα τηρῶ τήν ἑνότητα τῆς Πίστεως ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης, πάντα μέν, ὅσα ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία τῶν Ὀρθοδόξων πρεσβεύουσα δογματίζει, ταῦτα πρεσβεύων κἀγώ καί πιστεύων, μηδέν προστιθείς, μηδέν ἀφαιρῶν, μηδέν μεταβάλλων, μήτε τῶν δογμάτων, μήτε τῶν Παραδόσεων, ἀλλά τούτοις ἐμμένων καί ταῦτα μετά φόβου Θεοῦ καί ἀγαθῆς συνειδήσεως διδάσκων καί κηρύττων, πάντα δέ ὅσα Ἐκείνη κατακρίνουσα ὡς ἑτεροδιδασκαλίας ἀποδοκιμάζει, ταῦτα κἀγώ ἀποδοκιμάζων καί ἀποδιοπομπούμενος διά παντός.
Πείσομαι δ’ ἐσαεί προθύμως ἐν τοῖς Ἐκκλησιαστικοῖς καί τῇ Ἱερᾷ Συνόδῳ, ὡς Ἀνωτάτῃ Ἀρχῇ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, σεβόμενος καί τηρῶν τάς δωρηθείσας Αὐτῇ προνομίας, πρός καταρτισμόν τε καί στηριγμόν τῆς παρ’ ἡμῖν Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί ἐπιμελήσομαι ὅση μοι δύναμις περίεστι ὀρθοτομεῖν τόν λόγον τῆς ἀληθείας εἰς δόξαν τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τῆς Μιᾶς ὑπερουσίου καί ἀδιαιρέτου Τριάδος, τοῦ ἑνός καί Μόνου ἀληθινοῦ Θεοῦ, καί πρός σωτηρίαν τῶν πιστῶν» (Βλ. ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΟΝ, Ἔκδοσις Ἀποστολικῆς Διακονίας, Ἀθῆναι 1999, σελ. 111).
Λησμονήσατε, λοιπόν, τήν ὑπόσχεσίν Σας, ὅτι θα πρεσβεύετε καί θά διδάσκετε «ὅσα ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία τῶν Ὀρθοδόξων πρεσβεύουσα δογματίζει, ταῦτα πρεσβεύων κἀγώ καί πιστεύων, μηδέν προστιθείς, μηδέν ἀφαιρῶν, μηδέν μεταβάλλων, μήτε τῶν δογμάτων, μήτε τῶν Παραδόσεων»!”
6 ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΑΣ ΑΡΘΡΑ
(διαθέσιμα εἰς τό Ἀναλόγιον 67, καὶ εἰς τό Academia 68):
[ΠΠ1]. Πῶς ἐτέλεσε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς τὴν «θείαν Εὐχαριστίαν εἰς τὸν Μυστικὸν Δείπνον, μυστικῶς ἢ εἰς ἐπήκοον;», Παν. Δ. Παπαδημητρίου 2/12/2020.
[ΠΠ2]. Τὰ τρία Ἀμήν (Ἀμήν, ἀμήν, ἀμήν) εἰς τὴν μυστικὴν στιγμὴν τῆς εὐλογήσεως τοῦ Ἁγίου Ἄρτου καὶ τοῦ Ἁγίου Ποτηρίου, Παν. Δ. Παπαδημητρίου, 8/11/2020 (27/10/20).
[ΠΠ3]. Ἐπιτρέπεται ἡ Γονυκλισία τὶς Κυριακές;, Παν. Δ. Παπαδημητρίου, 2004/5.
[ΠΠ4]. Διάταξις τῆς Θείας Λειτουργίας 1334, Ἁγίου Φιλοθέου, V.480 [ΔΘΛ], Π. Δ. Παπαδημητρίου (πρόχειρον, 23/11/2020).
[ΠΠ5]. Διάταξις τῆς Πατριαρχικῆς Λειτουργίας 1386 (Ἁγία Σοφία), παρὰ τοῦ πρωτονοταρίου τῆς Ἁγίας Σοφίας, διακ. Δημητρίου Γεμιστοῦ, V.135 [ΔΘΛ], Π. Δ. Παπαδημητρίου (πρόχειρον, 22/11/2020).
[ΠΠ6]. Σύγχρονοι (Ἅγιοι) Γέροντες καὶ οἱ Μυστικὲς Εὐχές, [Ὀρθόδοξος Τύπος, τ. 2431, 2432, 2433 (13, 20, 27 Ἰαν. 2023)], Παν. Δ. Παπαδημητρίου 8/2/2022.
[ΠΠ7]. Ὁ ΙΘʹ Κανὼν τῆς Συνόδου τῆς Λαοδικείας (364), καὶ ἡ ἀνάγνωσις τῶν Λειτουργικῶν Εὐχῶν, Παν. Δ. Παπαδημητρίου, 3/4/2022.
[ΠΠ8]. Ποιοῦντος τοῦ Διακόνου τὴν Εὐχήν, ὁ Ἱερεὺς ἐπεύχεται τὴν Εὐχήν, Παν. Δ. Παπαδημητρίου, 30/10/2022.
[ΠΠ9]. Εὐχή διά Προσφωνήσεως (Διακονικά), 5/12/ 2022.
[ΠΠ10]. Ἱερατικόν Συλλείτουργον – σύγκρισις διατάξεων, Ἱερατικῶν, καὶ σχόλια, Παν. Δ. Παπαδημητρίου, 21/12/2022.
[ΠΠ11] Ἀνάλυσις τῶν Παλαιοχριστιανικῶν Βασιλικῶν (Ναῶν) τοῦ Δʹ αἰῶνος ἐν Ἑλλάδι, 3/2/2024.
[ΠΠ12] Τὸ ἀθέατον τῆς Ἁγίας Τράπεζας, στὴν Κωνσταντινούπολη, στὴν Ἑλλάδα, καὶ ἀπό Ἀνατολή σὲ Δύση, τὴν ὥρα τῆς Ἀναφορᾶς — Τὰς θύρας, τάς θύρας· Ποιὲς θύρες; Τό Ἱερόν Κιβώριον, τά Καταπετάσματα-Παραπετάσματα-Βῆλα, τὸ Φράγμα τοῦ Ἱεροῦ Βήματος, τὸ Φράγμα τοῦ Πρεσβυτερίου (Σολέα), τὸ Σύνθρονον, , β’ ἔκδ. 23/4/2024 (α’ ἔκδ. 5/2/2024). Στὴν ἐργασία αὐτὴ ἀναλύουμε ἐκτενῶς καὶ πολλὰ ἐπιμέρους σχετικά θέματα, π.χ.:
i. Κεφ. 5ον, Ὁ διαχωρισμὸς τῶν Φύλων στὸν Ναόν.
ii. Κεφ. 18ον, Τὸ κλείσιμο τῆς Ὡραίας Πύλης τοῦ Ἱεροῦ (τὰ Βημόθυρα καὶ τὸ Καταπέτασμα) στὴν Θεία Λειτουργία στὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος.
iii. Κεφ. 19ον, Τό κλείσιμο τῆς Ὡραίας Πύλης τοῦ Ἱεροῦ (τά Βημόθυρα καί τό Καταπέτασμα) στά Ἱερατικά τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας — Σύγκριση, σχόλια.
iv. Κεφ. 77ον, 95ον, Τὸ Καταπέτασμα στὸν Ἅγιο Συμεὼν Ἀρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης (+1429).
v. κλπ.
[ΠΠ13] Ἡ ἐξέλιξη τοῦ Καταπετάσματος (Τέμπλου, Εἰκονοστασίου, Φράγματος τοῦ Βήματος) [Βίντεο], 30/4/2024.
[ΠΠ14] Ὅτι τό χαμηλό Τέμπλο κυρίως, καὶ ἡ ἀνοιχτή Ὡραία Πύλη, ἐμποδίζουν τόν πιστόν Λαόν νὰ προσευχηθεῖ, καὶ πόσο κακὸ κάνει στοὺς Ἱερεῖς, αʹ ἔκδοσις (v.1.1), 31-30/5/2024.
[ΠΠ15] Εὐχές τῶν Κατηχουμένων (Εὐχή διά Προσφωνήσεως, Συναπτή)· Πόσοι προσεύχονται παράλληλα καί ταυτόχρονα; Ἀναφορές Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, καί περί Προσευχῆς στήν Λειτουργία, αʹ ἔκδοσις, 22/7/2024.
[ΠΠ16] Ὁ Διάκονος τό «Δεηθῶμεν» τό λέει πρῶτα γιά τόν Ἱερέα, καί φυσικά γιά τόν Λαόν — «Τό γάρ, ∆εηθῶμεν, οὐ τοῖς Ἱερεῦσι λέγεται μόνον, ἀλλά καί τοῖς εἰς τόν Λαόν συντελοῦσιν», Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, αʹ ἔκδοσις, 22/7/2024.
[ΠΠ18] Ἡ Θεολογία τοῦ Σταυροῦ μέ τόν Ἐσταυρωμένο στήν Ἁγία Τράπεζα, αʹ ἔκδοσις, 6/12/2024.
Σχετικά Περιληπτικά μας ἄρθρα (διαθέσιμα εἰς τό Ἀναλόγιον 67):
1. Σταματεῖστε τούς Πειραματισμούς στήν Θεία Λατρεία, στήν Θεία Λειτουργία, στό Τυπικόν, αʹ ἔκδοσις, 29/5/2024.
2. Ἀπάντησις στὸν π. Δανιήλ Γ. Αεράκη, γιὰ τὸ «Οὔτε μυστικά, οὔτε ψιθυριστά, οὔτε… ἀνύπαρκτα», αʹ ἔκδοσις, 11/6/2024.
Ὑποσημειώσεις
ΠΗΓΗ analogion.gr
