Γράφει ο Δημήτριος Νικ. Δασκαλάκης, Δικηγόρος Αθηνών
Ευελπιστούμε –συν Θεώ– ότι μόλις ανακοινωθεί από την κυβέρνηση η έκδοση του Προεδρικού Διατάγματος που θα καθορίζει τις προϋποθέσεις, τις τεχνικές λεπτομέρειες και την διαδικασία ηλεκτρονικής έκδοσης και χορήγησης του προσωπικού αριθμού, να επανέλθουμε, θέτοντας στην δημοσιότητα ένα πληρέστερο κείμενο, στο οποίο θα περιγράφονται αναλυτικά οι πνευματικές, νομικές και κοινωνικές παράμετροι του αυταρχικά επιβαλλόμενου συστήματος προσωπικής ψηφιοποίησης και αναγνώρισης.
Προς διευκόλυνση των αναγνωστών, στο κείμενο που ακολουθεί θα προτάσσεται η θέση του κ. Αποστολάκη και εν συνεχεία θα ακολουθεί η τεκμηριωμένη αναίρεσή της υπό την μορφή του αντιρρητικού λόγου.
ΘΕΣΗ 1
Όσον αφορά τον Προσωπικό Αριθμό (ΠΑ) κατ' αρχήν θα πρέπει να εστιάσουμε στο μεγαλύτερο και πιο σημαντικό πρόβλημα του ΠΑ το οποίο είναι η ΔΙΑΣΥΝΔΕΣΗ. Και θα δώσω κάποια παραδείγματα για να καταλάβουμε τι σημαίνει ο όρος “διασύνδεση” και πως αυτός ο όρος ταυτίζεται με την χρήση οποιουδήποτε αριθμού είτε το θέλουμε, είτε όχι.
Σήμερα αν η αστυνομία σε σταματήσει στον δρόμο για εξακρίβωση στοιχείων, σε περίπτωση που δεν έχεις πάνω σου την ταυτότητα, έχει δικαίωμα από το νόμο, να σε οδηγήσει στο ΑΤ για εξακρίβωση στοιχείων. Και εκεί μπορεί μόνο με το όνομα, το επίθετο, και πατρώνυμο να σε βρει στο ηλεκτρονικό αρχείο και να σε ταυτοποιήσει. Βλέπουμε δηλαδή ότι με ένα απλό όνομα, βγαίνει και ο αριθμός. Επομένως κάποιος που θα πει ότι "εγώ δεν χρησιμοποιώ τον ΠΑ", στην ουσία θα τον χρησιμοποιεί έμμεσα δίνοντας απλά τον παλιό αριθμό ταυτότητας ή ακόμη και το όνομα.
ΑΝΤΙΡΡΗΣΗ
Η εξακρίβωση των στοιχείων των πολιτών στα Αστυνομικά Τμήματα ασφαλώς και δεν ισοδυναμεί με την λήψη και χρήση του προσωπικού αριθμού, καθόσον η διαδικασία της ταυτοποίησής τους θα υλοποιείται στο πλαίσιο άσκησης δημόσιας εξουσίας, ενάντια στην εκπεφρασμένη ελεύθερη βούλησή τους. Ο πολίτης, αναφέροντας στον Αστυνόμο το όνομα, το επώνυμο και το πατρώνυμό του θα του γνωστοποιείται –για τις ανάγκες της ψηφιακής ταυτοποίησης– ο δωδεκαψήφιος προσωπικός αριθμός, χωρίς τούτο να συνιστά «υποχώρηση» από την θέση του να μην λάβει τον Π.Α., ούτε εγείρονται πρόσθετες υποχρεώσεις για τον ίδιο, δεδομένου ότι η εκφώνηση του Π.Α. από τον αρμόδιο αστυνομικό υπάλληλο δεν συνεπάγεται αυτοδικαίως την απόδοσή του στον πολίτη, αλλά ούτε και την αποδοχή του.
Όπως, δηλαδή, η γνωστοποίηση του περιεχομένου της κατηγορίας από τον αστυνόμο στον πολίτη που προσάγεται (στο πλαίσιο της αυτόφωρης διαδικασίας) δεν στοιχειοθετεί την ενοχή του, κατ’ ανάλογο τρόπο, και η αναγγελία του προσωπικού αριθμού στον πολίτη που προσάγεται στο πλαίσιο της εξακρίβωσης στοιχείων δεν ισοδυναμεί με την ψηφιοποίησή του, αφού σύρεται άδικα στο αστυνομικό τμήμα, με σκοπό τον εκφοβισμό του και την μελλοντική συμμόρφωσή του στον νόμο «της τάξης και της ασφάλειας».
Επομένως, στο πλαίσιο του αστυνομικού ελέγχου που διενεργείται για την εξακρίβωση στοιχείων, το κρίσιμο ζήτημα δεν είναι «να βγαίνει» ο αριθμός, αλλά να «μην μπαίνει» ο αριθμός στην προσωπική ζωή του πολίτη, υπό την έννοια να μην υπογράφει στο αστυνομικό τμήμα ότι τον αποδέχεται.
Όσο ο πολίτης παραμένει σταθερός και ακλόνητος στον αξιακό του κώδικα, υπηρετώντας με συνέπεια, θάρρος και αποφασιστικότητα την προσωπική του ελευθερία και αξιοπρέπεια, αρνούμενος να παραλάβει και να χρησιμοποιεί άμεσα ή έμμεσα τον προσωπικό αριθμό της ψηφιακής του φυλακής, η γνωστοποίηση του Π.Α. από τον αστυνομικό υπάλληλο δεν θα λογίζεται οπωσδήποτε ως έμμεση συναίνεση ή αποδοχή της λήψης του αριθμού, αλλά η ταλαιπωρία ή η ενδεχόμενη κακομεταχείρισή του θα αποτελεί το καύχημα και το παράσημό του στον αξιέπαινο αγώνα του ενάντια στον ψηφιακό ολοκληρωτισμό της Νέας Τάξης Πραγμάτων.
ΘΕΣΗ 2
Το ίδιο περίπου μπορεί να γίνει για ένα απλό πιστοποιητικό γεννήσεως ή οικογενειακής κατάστασης. Αν πάει κάποιος στον Δήμο ή σε ΚΕΠ, μπορεί να ζητήσει την έκδοση πιστοποιητικού μόνο με το όνομα και αρκετές φορές με τον αριθμό ταυτότητας. Όμως αμέσως στο τυπωμένο έγγραφο αναγράφεται ΚΑΙ ένας ακόμη αριθμός. Ο αριθμός δημοτολογίου χωρίς να τον έχεις δώσει εσύ και χωρίς να θέλεις να κάνεις χρήση του. Άρα, έμμεσα, εκδίδοντας και χρησιμοποιώντας αυτό το έγγραφο, κάνεις χρήση ΚΑΙ του αριθμού δημοτολογίου. Ένα ακόμη παράδειγμα που αποτελεί καθημερινή πραγματικότητα, είναι η διασύνδεση που υπάρχει ήδη στα ΑΤ με τα δημοτολόγια. Έτσι, αν κάποιος θέλει να βγάλει ταυτότητα ή διαβατήριο, πλέον δεν χρειάζεται να πάρει πιστοποιητικό δημοτολογίου και να το προσκομίσει στην αστυνομία. Ήδη το ξέρουν και ήδη χρησιμοποιούν τον αριθμό δημοτολογίου, είτε το θέλουμε είτε όχι. Όσον αφορά τώρα τη λήψη και τη χρήση του ΠΑ: Ένας απλός πολίτης που –για τον α΄ή β΄ λόγο– δεν θα θέλει να πάρει τον ΠΑ αλλά και δεν θα θέλει επίσης να τον χρησιμοποιήσει, δεν θα μπορεί.
Γιατί απλά, ενώ θα δίνει τον παλιό αριθμό ταυτότητας, ταυτόχρονα λόγω της διασύνδεσης θα εμφανίζεται είτε ηλεκτρονικά, είτε εγγράφως ΚΑΙ ο ΠΑ, όπως στα παραπάνω παραδείγματα που, ενώ δίνεις όνομα ή άλλον αριθμό, εμφανίζεται και κάποιος ακόμη αριθμός που δεν τον χρησιμοποίησες.
Δηλαδή, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι, ακόμη και αν ζητήσουμε και αν κάνουν δεκτό το αίτημά μας να μην χρησιμοποιούμε τον ΠΑ, αλλά πχ τον παλιό αριθμό ταυτότητας, λόγω διασύνδεσης αυτός θα χρησιμοποιείται. Πρέπει να το ξεκαθαρίσουμε αυτό: Μόνο και μόνο μια απλή συναλλαγή του απλού πολίτη με το δημόσιο ή και με ιδιώτες ακόμη (βλέπε Τράπεζες), θα οδηγεί στην χρήση του ΠΑ είτε το θέλουμε είτε όχι.
ΑΝΤΙΡΡΗΣΗ
Ο κ. Αποστολάκης υπολαμβάνει εσφαλμένα ότι όσοι πολίτες απορρίψουν ενσυνειδήτως το προσωπικό αριθμό θα εξακολουθούν ανέμελα να συναλλάσσονται με τις ηλεκτρονικές υπηρεσίες του Ψηφιακού Δημοσίου και του Ιδιωτικού Τομέα, αξιοποιώντας κατά περίπτωση, είτε τον Α.Φ.Μ., είτε τον Α.Μ.Κ.Α. ή τον αριθμό δελτίου ταυτότητας, που θα παραπέμπουν στον προσωπικό αριθμό.
Κατ’ αρχήν, οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε ότι ο προσωπικός αριθμός του πολίτη δεν είναι ένας προδήλως χρηστικός αριθμός, αλλά αποτελεί την αιχμή του δόρατος του ψηφιακού μετασχηματισμού του κράτους, της οικονομίας, εν τέλει της ίδιας της κοινωνίας, και επομένως συνιστά το πρώτο και αποφασιστικό βήμα στην κατεύθυνση της συγκρότησης της απαιτούμενης θεσμικής βάσης επί της οποίας θα οικοδομηθεί το τερατώδες και ελεγκτικό Παγκόσμιο Ψηφιακό Κράτος της Νέας Εποχής.
Είναι απαραίτητο οι πολίτες να γνωρίζουν ότι οι νεοταξίτικες κυβερνήσεις επιδιώκουν να εφοδιάσουν κάθε άνθρωπο του πλανήτη με την ψηφιακή ταυτότητα, στην οποία θα έχουν καταχωριστεί τα βιομετρικά αναγνωριστικά του στοιχεία με τον προσωπικό αριθμό, προκειμένου να μετατρέψουν το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας σε μία άβουλη και καθοδηγούμενη μάζα ρομποτοποιημένων, επιτηρούμενων και αριθμοποιημένων σκλάβων.
Ο γράφων υποστηρίζει μια τελείως διαφορετική θεώρηση και στάση ζωής, η οποία εδράζεται στην συνολική απόρριψη του ψηφιακού εικονικού κόσμου, που επιβάλλει την εξαναγκαστική ηλεκτρονικοποίηση των συναλλαγών, καθώς πλέον έχει καταστεί ήδη ορατός ο κίνδυνος διολίσθησης της κοινωνίας προς ένα ψηφιακό απαρτχάιντ, αφού όσοι πολίτες αποφασίσουν να μην καταχωρίζουν το ψηφιακό τους αποτύπωμα στις ψηφιακές βάσεις δεδομένων, θα ζουν ελεύθεροι και απαλλαγμένοι από τα βασανιστικά δεσμά της ψηφιακής αιχμαλωσίας, ωστόσο την ίδια στιγμή θα είναι εντελώς ανύπαρκτοι για τις ηλεκτρονικές υπηρεσίες του Ψηφιακού Δημοσίου.
Όσοι πολίτες απορρίπτουν για λόγους θρησκευτικής και κοινωνικής συνείδησης το ολοκληρωτικό μοντέλο της ψηφιακής διακυβέρνησης οφείλουν να απέχουν εξ ολοκλήρου από κάθε διαδικασία ή πλατφόρμα ηλεκτρονικών συναλλαγών, διαφυλάσσοντας το απαραβίαστο του ιδιωτικού τους βίου και την ακεραιότητα των προσωπικών τους δεδομένων από τα αδιάκριτα βλέμματα και τις κακόβουλες προθέσεις της τυραννικής εξουσίας, η οποία καταφεύγει στην αξιοποίηση των σύγχρονων εφαρμογών της ψηφιακής τεχνολογίας, όχι με σκοπό την εξυπηρέτηση των πολιτών, αλλά την επιτήρησή τους, επιδιώκοντας να γνωρίζει και την παραμικρή λεπτομέρεια από την ζωή τους.
Οι πολίτες, ακολουθώντας την πιο πάνω συνεπή ομολογιακή στάση, διατρανώνουν την αντίθεσή τους στον προσωπικό αριθμό της ψηφιακής επιτήρησης, αλλά την ίδια στιγμή είναι πολύ πιθανό να οδηγηθούν σε κατάσταση οικονομικής και κοινωνικής ασφυξίας, γεγονός, που οφείλει να μην προκαλεί φόβο και ταραχή στις ψυχές των ανθρώπων, απλώς αποτυπώνει την κορύφωση της έντασης της Εσχατολογικής και Αποκαλυπτικής περιόδου, στην οποία έχουμε εισέλθει, προσμένοντας καρτερικά την εξ Ύψους παρηγορία και βοήθεια και παραθέτοντας ολόκληρη την ζωή μας στα Χέρια του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού.
Όσοι πολίτες τελικώς λάβουν την γενναία προσωπική απόφαση να απορρίψουν το ηλεκτρονικό σύστημα ταυτοποίησης και συναλλαγής θα αποτελέσουν για το κράτος την ομάδα των «αόρατων ανθρώπων», ενώ την ίδια στιγμή θα σχηματίσουν την ομάδα των «ορατών φίλων» του Θεού, που εναντιώνονται στον παγκόσμιο ψηφιακό φασισμό, δίνοντας θυσιαστική μαρτυρία ορθόδοξης χριστιανικής συνειδήσεως, αλλά και ελεύθερου δημοκρατικού φρονήματος.
ΘΕΣΗ 3
Σε όλους θα δοθεί (ενν. τον Π.Α.) είτε το θέλουμε είτε όχι.
Ακόμη και ο πιο απομακρυσμένος ασκητής θα έχει ΠΑ, και ας μην πήγε ο ίδιος να τον παραλάβει. Ακόμη και “στα βουνά” να φύγει κάποιος, εννοείται ότι θα έχει ΠΑ και ας πήγε όπου θέλει. Δεν υφίσταται επιχείρημα “δεν θα τον πάρουμε”. Ακόμη και ένας που έχει βγει εκτός συστήματος, κάποια στιγμή θα συμβάλει στην έμμεση, έστω, χρησιμοποίηση του ΠΑ, ακόμη και εν αγνοία του. Απλά σε έναν έλεγχο της αστυνομίας ή πχ ένας ασκητής που είναι στο Άγιον Όρος, απλά με μόνη την έξοδο του από το ΑΟ.
ΑΝΤΙΡΡΗΣΗ
Η πνευματικώς επιλήψιμη συμπεριφορά δεν έγκειται στο γεγονός της αυθαίρετης –χωρίς την συναίνεση του πολίτη– απόδοσης του προσωπικού αριθμού, αλλά στην εκούσια άμεση ή έμμεση χρήση και αξιοποίησή του, που πραγματώνεται εντός του πλαισίου της κυρίαρχης ελεύθερης βούλησης του ανθρώπου.
Αν π.χ. μια εγκληματική οργάνωση ορίσει με τρόπο αδικαιολόγητο, αυταρχικό και ετσιθελικό ένα συγκεκριμένο πρόσωπο να παραλάβει από τον σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης ένα σφραγισμένο φάκελο με πλαστά χαρτονομίσματα, με σκοπό να τα διοχετεύσει στην αγορά, αλλά το πρόσωπο αυτό, εκδηλώνοντας την κατηγορηματική αντίθεσή του δεν εμφανιστεί ποτέ, θα διωχθεί για την συμμετοχή του σε αξιόποινη πράξη, ενώ δεν είχε την παραμικρή, είτε άμεση, είτε έμμεση ανάμιξη;
Επομένως, ο κάθε απομακρυσμένος ασκητής, αλλά και ο κάθε αφυπνισμένος πολίτης, που πάρει –κυριολεκτικά ή μεταφορικά– τα βουνά, προκειμένου να γλυτώσει από την παράνοια της επιβαλλόμενης νεοταξίτικης ψηφιακής διακυβέρνησης και από την μέγγενη της διαρκούς ψηφιακής επιτήρησης της οργουελικής εξουσίας, όσο αντιστέκεται και δεν καταχωρίζει τα προσωπικά του στοιχεία στις ηλεκτρονικές πλατφόρμες της άνεσης και της ευκολίας, επιλέγοντας στο όνομα της Ελευθερίας και της Αξιοπρέπειας να διαρρήξει οριστικά και αμετάκλητα τις σχέσεις του με το Ψηφιακό Ολοκληρωτικό Κράτος, «γυρίζοντας την πλάτη του» στο σύστημα των ηλεκτρονικών συναλλαγών, θα παραμένει μέχρι τέλους ένας εν Χριστώ Χαριτωμένος Ελεύθερος Πολίτης, αρνούμενος να μετασχηματιστεί σε ψηφιοποιημένο είλωτα της υπερεθνικής ολιγαρχικής ελίτ.
ΘΕΣΗ 4
Είναι όμως τελικά ο ΠΑ πνευματικό θέμα από την προσωπική και ατομική πλευρά του κάθε Χριστιανού; Προσωπική μου γνώμη είναι ότι δεν είναι πνευματικό θέμα. Εννοώ με την έννοια ότι η χρήση του συνιστά κάποιας μορφής πτώση ή αμάρτημα. Κατ' αρχήν να το ξεκαθαρίσουμε ότι ο Π.Α. δεν είναι ο επονομαζόμενος "δυσώνυμος αριθμός". Δεν είναι ούτε qr code, ούτε bar code, ούτε τσιπάκι που σε τελική δεν ξέρεις τι περιέχει μέσα. Είναι ένας αριθμός, όπως π.χ. ο ΑΜΚΑ ή το ΑΦΜ. Και θα δοθεί υποχρεωτικά σε όλους χωρίς να ρωτηθούμε αν συναινούμε ή όχι. Σε κάθε παιδί με τη γέννησή του στο μαιευτήριο θα δίνεται υποχρεωτικά και πάλι ένας αριθμός, ο ΠΑ, χωρίς να το ρωτήσουμε αν συμφωνεί. Επίσης, θα πρέπει να ξαναθυμηθούμε τα λόγια του Αγίου Παϊσίου: "Όταν, ας υποθέσουμε, αν δεν μού ζητούσαν υπογραφή, θέλω να πω, και μού ‘διναν ένα χαρτί, σού ‘λεγαν, αυτή είναι η ταυτότητα σου, λοιπόν, τέλος πάντων, δεν θα πείραζε. Αλλά, όταν, να πούμε, έχουν το σύμβολο του διαβόλου, είναι λέγεται ταυτότητα μου, υπογράφω, κι αυτό δεν είναι μικρό πράγμα. Δηλαδή, άρα το αποδέχομαι αυτό το πράγμα." Λέξη «κλειδί», εδώ, είναι η συναίνεσή μας με μια ενεργή πράξη από πλευράς μας. Αυτό θέλουν τελικά και αυτό επιζητούν. Τη συναίνεσή μας! Γι' αυτό ο Άγιος Παΐσιος επεσήμανε την ΥΠΟΓΡΑΦΗ! Για να βγάλει κάποιος ταυτότητα, χρειάζεται και η υπογραφή. Αντιθέτως με τον ΠΑ, κανένας δεν θα μας ρωτήσει αν τον θέλουμε ή αν τελικά θα τον χρησιμοποιήσουμε. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι η κατοχή και χρήση του ΠΑ είναι ένας ακόμη κρίκος στα ψηφιακά μας δεσμά και ο τελικός προορισμός του είναι να «ενωθεί», να αποθηκευτεί στο τσιπάκι της ηλεκτρονικής ταυτότητας, ώστε αυτή από μέσο πιστοποίησης και διασύνδεσης αρχείων να γίνει και «κάρτα δικαιωμάτων», μάλιστα να καταστεί σταδιακά το μοναδικό μέσο ασκήσεως των δικαιωμάτων του πολίτη, ώστε ο μη κατέχων ηλεκτρονική κάρτα (= τσιπάκι) και Προσωπικό (μοναδικό) Αριθμό, αν δεν γίνει απόκληρος της κοινωνίας, οπωσδήποτε θα δυσκολεύεται σε μέγιστο βαθμό να εξυπηρετείται. Συμπερασματικά: Πιστεύω ότι επί του παρόντος και όσο α) δεν είναι αποθηκευμένος στη νέα ταυτότητα και β) είναι δυνατή η χρήση του χωρίς και ανεξάρτητα από την ηλεκτρονική ταυτότητα, ο Π.Α. δεν είναι πνευματικό θέμα, δεν είναι «κόκκινη γραμμή» που δεν πρέπει να διαβούμε, όπως υποστηρίζουν κάποιοι. Αν είναι «κόκκινη γραμμή», όπως είναι πράγματι η παραλαβή της νέας ηλεκτρονικής ταυτότητας, οπότε δεν πρέπει να τον χρησιμοποιούμε, μολονότι δεν έχουμε πάρει ηλεκτρονική ταυτότητα και όσο έχουμε την «περίοδο χάριτος» της συνισχύος και των δύο τύπων ταυτοτήτων (παλιάς και νέας), τότε πρέπει να αποδεχθούμε ότι στο σημερινό χρονικό σημείο θα τεθούμε άμεσα εκτός κοινωνίας. Χωρίς τη χρήση του Π.Α. δεν θα μπορείς να πιστοποιείσαι στο στενό και ευρύτερο Δημόσιο, αλλά και στις Τράπεζες. Δεν θα μπορείς να πάρεις το μισθό σου, τα επιδόματά σου, τη σύνταξή σου. Δεν θα μπορείς να νοσηλευθείς, να πάρεις φάρμακα. Να γράψεις παιδιά στο σχολείο. Να ταξιδέψεις. Είναι κανένας έτοιμος για μια τέτοια κοινωνική «αυτοεξορία»; Δεν άκουσα κανένα φωτισμένο Μητροπολίτη, Αρχιμανδρίτη, Ηγούμενο, Γέροντα, Πνευματικό να βγει και να έχει πει: «μην χρησιμοποιείτε τον Π.Α., είναι αμαρτία, είναι πτώση. Πώς, λοιπόν, βγαίνουν κάποιοι και άκριτα χαρακτηρίζουν τον ΠΑ ως «κόκκινη γραμμή» που δεν πρέπει να διαβούμε; Ότι δεν πρέπει να τον χρησιμοποιούμε;».
ΑΝΤΙΡΡΗΣΗ
Είμαστε υποχρεωμένοι να υπενθυμίσουμε στον κ. Αποστολάκη ότι ο αρχικός κυβερνητικός σχεδιασμός προέβλεπε την ενσωμάτωση του Προσωπικού Αριθμού του Πολίτη στην ψηφιακή ταυτότητα βιομετρικών δεδομένων. Επειδή όμως, μια σημαντική μερίδα πολιτών εναντιώθηκε στην έκδοση των ψηφιακών ταυτοτήτων, η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη –προκειμένου να μην οδηγηθεί σε φιάσκο ο περιβόητος ψηφιακός μετασχηματισμός– πονηρά σκεπτόμενη αποσυνέδεσε τον προσωπικό αριθμό από την νέα ταυτότητα, με σκοπό την απενεργοποίηση των κοινωνικών αντανακλαστικών των πολιτών και τον εγκλωβισμό τους στην ψηφιακή φάκα του Π.Α.
Συνεπώς, το γεγονός ότι α) ο Π.Α. δεν είναι αποθηκευμένος στην ψηφιακή ταυτότητα και β) προβλέπεται η χρήση του ανεξάρτητα από αυτήν, συνιστά ευφυή κυβερνητικό ελιγμό παραπλάνησης των πολιτών, δεδομένου ότι, μέσω της ηλεκτρονικής ταυτοποίησης –που συντελείται διά του προσωπικού αριθμού– υλοποιείται (χωρίς να καθίσταται επιβεβλημένη η προηγούμενη έκδοση της νέας ταυτότητας, και σε αυτό ακριβώς το σημείο έγκειται η τεχνική της κοινωνικής χειραγώγησης) η δυστοπική ατζέντα του συστηματικού ελέγχου, της καταγραφής, ταξινόμησης, επεξεργασίας και συλλογής των προσωπικών δεδομένων των πολιτών.
Όσοι επιχειρούν να παρασύρουν τους πολίτες, πείθοντάς τους να λάβουν τον προσωπικό αριθμό, και χρησιμοποιούν το κάλπικο επιχείρημα, που συνοψίζεται στην άκρως πονηρή και παραπλανητική φράση «πάρε τον προσωπικό αριθμό, την ηλεκτρονική ταυτότητα μην πάρεις», στην πραγματικότητα τους ωθούν στην καλοστημένη παγίδα του ηλεκτρονικού φακελώματος. Επειδή, μέσω της ευρύτατης και γενικευμένης χρήσης και αξιοποίησης του Π.Α. επιτυγχάνεται η ηλεκτρονική διασύνδεση μεταξύ όλων των αρχείων των δημοσίων υπηρεσιών και των προσωπικών δεδομένων των πολιτών, με αποτέλεσμα κάθε κακόβουλη αρχή ή υπηρεσία να αποκτά πλήρη πρόσβαση στο οικονομικό, κοινωνικό, επαγγελματικό, ιατροφαρμακευτικό και καταναλωτικό προφίλ των ανθρώπων, οι οποίοι θα τελούν υπό καθεστώς αδιάλειπτης παρακολούθησης και επιτήρησης.
«Τι πρόβλημα υπάρχει στην λήψη της νέας ταυτότητας; Όπως τόσο καιρό, έχεις εξοικειωθεί, χρησιμοποιώντας ανεμπόδιστα τον Π.Α., κάνοντας την δουλειά σου, το ίδιο θα εξακολουθήσει να γίνεται και με την ηλεκτρονική ταυτότητα, στην οποία απλώς θα έχει ενσωματωθεί και ο προσωπικός αριθμός. Η καθημερινότητά σου δεν αλλάζει, ίσα, ίσα αναβαθμίζεται!».
Και αμέσως, ο ευκολόπιστος πολίτης θα χαμηλώσει το κεφάλι και το βλέμμα του, αναλογιζόμενος, πόσο πολύ τον ενέπαιξαν, όσοι «ήθελαν το καλό του», αλλά τότε θα είναι πολύ αργά για δάκρυα..!
Δεν εκπλησσόμαστε από την πανουργία ορισμένων κύκλων εξουσίας, οι οποίοι επιδιώκουν να ακυρώσουν την διδασκαλία του Οσίου Παϊσίου, παραπλανώντας τον λαό με το επιχείρημα ότι για την έκδοση της ψηφιακής ταυτότητας απαιτείται η συναίνεση και η υπογραφή μας, ενώ για τον προσωπικό αριθμό του πολίτη προβλέπεται απαλλαγή από κάθε μορφή συναίνεσης, και ως εκ τούτου μπορούμε άφοβα και ανενδοίαστα να τον παραλάβουμε.
Οφείλουμε να αντικρούσουμε την πιο πάνω ύπουλη επιχειρηματολογία, επισημαίνοντας τα ακόλουθα, προς αποκατάσταση της φίλτατης αλήθειας:
Η βάση για τον σχηματισμό του δωδεκαψήφιου προσωπικού αριθμού θα είναι ο αριθμός του φορολογικού μητρώου συν τρία αλφαριθμητικά ψηφία μπροστά από τον Α.Φ.Μ. Σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά μέχρι σήμερα, από τα τρία επιπλέον αλφαριθμητικά στοιχεία που θα προστεθούν στον Α.Φ.Μ. ο πολίτης θα μπορεί να επιλέξει –από τα κοινά γράμματα του ελληνικού και λατινικού αλφαβήτου και από τους αριθμούς– ένα γράμμα και έναν αριθμό της προτίμησής του, ενώ η ηλεκτρονική πλατφόρμα «my info» θα επιλέγει το τρίτο στοιχείο, τον αριθμό, δηλ. το «check digit» (ψηφίο ελέγχου), το οποίο επαληθεύει την ορθότητα του μοναδικού αριθμού.
Επομένως, ο πολίτης, συμμετέχοντας αυτοβούλως στην διαδικασία σχηματισμού του προσωπικού μοναδικού αριθμού, ουσιαστικά παρέχει στο κράτος την άυλη συναίνεσή του στην λήψη και αποδοχή του. Στην περίπτωση, κατά την οποία ο πολίτης δεν συμμετέχει στον σχηματισμό του προσωπικού του αριθμού, τότε ο Π.Α. παράγεται τυχαία και εκδίδεται από την Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων και Ψηφιακής Διακυβέρνησης.
Όμως, και πάλι θα απαιτείται η συναίνεση του πολίτη, αφού, μόλις ολοκληρωθεί από το σύστημα η διαδικασία έκδοσης του Π.Α., εκείνος θα ενημερώνεται για τον αριθμό, είτε μέσω της προσωπικής πληροφόρησης (my Info), είτε μέσω της Ενιαίας Ψηφιακής Πύλης της Δημόσιας Διοίκησης (gov.gr-Ε.Ψ.Π) ή μέσω του Εθνικού Μητρώου Επικοινωνίας. Και επομένως, η μέριμνα και το ενδιαφέρον του πολίτη να πληροφορηθεί τον επιλεγέντα από την Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων (για τον ίδιο) προσωπικό αριθμό, επέχει στην πραγματικότητα θέση άυλης υπογραφής, αφού, διά της συμμετοχής του, στην διαδικασία ενημέρωσής του με έναν από τους τρεις πιο πάνω αναφερομένους τρόπους, εκδηλώνει την συναίνεσή του στην λήψη και χρησιμοποίηση του προσωπικού αριθμού.
Επομένως, βλέπουμε ότι η κατά τον Όσιο Παϊσιο απαιτούμενη προϋπόθεση της συναίνεσης και της υπογραφής εξακολουθεί να υφίσταται και κατά την διαδικασία του σχηματισμού και της πληροφόρησης του προσωπικού αριθμού μόνο, που έχει μετασχηματιστεί σε άυλη μορφή. Έτσι, οι Νεοταξίτες, έχοντας αποσπάσει με δόλιο τρόπο την συναίνεση των πολιτών, τους παρασύρουν να δοκιμάσουν «τον απαγορευμένο αριθμό» του «δένδρου» της άνεσης και της ευκολίας, χάνοντας οριστικά την «παραδείσια ελευθερία» της ιδιωτικής τους ζωής!
Ερωτάται ο κ. Αποστολάκης:
Απαιτείται να ενσωματωθεί ο προσωπικός αριθμός στην νέα ψηφιακή ταυτότητα για να θεωρηθεί επιπλέον «κάρτα δικαιωμάτων», όταν κάθε πολίτης, που δεν θα παραλαμβάνει και δεν θα χρησιμοποιεί τον δωδεκαψήφιο, μοναδικό, προσωπικό αριθμό θα τίθεται αυτομάτως στο περιθώριο και θα στερείται την πρόσβαση σε βασικές λειτουργίες της οικονομικής, επαγγελματικής και κοινωνικής ζωής;
Οφείλουμε να υπογραμμίσουμε ότι ο προσωπικός αριθμός από την στιγμή που εκμηδενίζει και καταργεί (έστω και σιωπηρά) κάθε άλλο αναγνωριστικό αριθμό ταυτοποίησης του πολίτη, συνιστά αναμφίβολα την «κάρτα», στην οποία αναφερόταν ο Όσιος Παϊσιος στην θεοφώτιστη επιστολή του «Σημεία των Καιρών».
Μάλιστα, ο Όσιος, με το διορατικό του χάρισμα, διαχώριζε την κάρτα, τουτέστιν τον προσωπικό αριθμό του πολίτη από την ταυτότητα (!), τονίζοντας χαρακτηριστικά τα εξής:
Κι ενώ τα σημεία φαίνονται ξεκάθαρα. Το «Θηρίο» στις Βρυξέλλες με το 666 έχει σχεδόν ρουφήξει όλα τα κράτη στο κομπιούτερ. Η κάρτα, η ταυτότητα, η εισαγωγή του σφραγίσματος, τι φανερώνουν; (Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου, Επιστολή «Σημεία των Καιρών», σελ. 2-3).
Αν έπρεπε δηλαδή, ο προσωπικός αριθμός –η κάρτα κατά τον Όσιο Παϊσιο– να ενσωματωθεί προηγουμένως στην ταυτότητα για να απειλήσει την πνευματική ελευθερία των ανθρώπων, δεν θα έγραφε στην επιστολή «η κάρτα, η ταυτότητα..», αλλά θα τόνιζε νέτα-σκέτα «η ταυτότητα, η εισαγωγή του σφραγίσματος…», απαλείφοντας «την κάρτα», και επομένως, για να προτάξει την «κάρτα», δηλαδή τον προσωπικό αριθμό, θεωρούσε ασφαλώς την λήψη και αποδοχή του ως σοβαρή πνευματική πτώση και προάγγελο του εωσφορικού σφραγίσματος.
Η αποδοχή, χρήση και αξιοποίηση του προσωπικού αριθμού εκ μέρους των πολιτών αποτελεί κορυφαίο ζήτημα της Ορθόδοξης Πνευματικότητας, καθόσον η κυβέρνηση υποχρεώνει τους πολίτες να αποδεχθούν –επί ποινή οικονομικού, επαγγελματικού και κοινωνικού αποκλεισμού– το νεοταξίτικο σύστημα της ψηφιακής ταυτοποίησης και των ηλεκτρονικών συναλλαγών, δεσμεύοντας υπέρμετρα την ελευθερία του ανθρώπου και εξουδετερώνοντας το θεόσδοτο αυτεξούσιό του, αφού η απόφαση του πολίτη για την λήψη του προσωπικού αριθμού δεν θα αποτελεί προϊόν της ελεύθερης βούλησής του, αλλά επώδυνο αποτέλεσμα κοινωνικού εξαναγκασμού, ψυχολογικής βίας και τηλεοπτικής χειραγώγησης.
Συνεπώς, η φαλκίδευση της θεόσδοτης ανθρώπινης ελευθερίας, ο επηρεασμός και ο έλεγχος της βούλησης των πολιτών, καθώς και η έντεχνη καλλιέργεια του φόβου του κοινωνικού αποκλεισμού και της απομόνωσης συνιστούν πανούργα τεχνάσματα της σατανοκίνητης κυβερνητικής εξουσίας, που επιχειρεί να υποτάξει τον άνθρωπο σε μια απρόσωπη και απάνθρωπη παγκοσμιοποιημένη Ψηφιακή Αρχή και να τον καταστήσει δέσμιο ενός ανελεύθερου, και εν τέλει αντίχριστου συγκεντρωτικού συστήματος διακυβέρνησης.
Επομένως, η λήψη και αποδοχή του προσωπικού αριθμού θα έχει βαρύτατες πνευματικές και δυνητικά μη αναστρέψιμες συνέπειες, δεδομένου ότι ο άνθρωπος πλασμένος «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν» του Θεού, υποβιβάζεται σε απρόσωπο, άβουλο, αριθμοποιημένο ον, υποτασσόμενος στην κοσμική δύναμη του «Θηρίου-Αριθμού».
Ο ίδιος ο Υπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης δήλωσε ότι, μόλις γεννιέται ένα παιδί, θα αποκτά τον προσωπικό του αριθμό, δηλαδή επιδιώκει το βρέφος να μην ορίζεται ως πλάσμα του Άγιου Τριαδικού Θεού, αλλά ως ψηφιακός κρατούμενος της δαιμονικής Νέας Τάξης Πραγμάτων.
Ο μεγάλος Άγιος της σύγχρονης εποχής, ο Όσιος Παϊσιος ο Αγιορείτης, είχε συνδέσει την παγκόσμια κυβέρνηση, την ψηφιακή επιτήρηση και τον έλεγχο του ανθρώπου με τα Έσχατα της Ιστορίας και την ανελέητη κυριαρχία του αντίχριστου.
Ο Όσιος, διαβλέποντας τα προδρομικά στοιχεία της εμφάνισης του αντίχριστου, αλλά και τον τεράστιο κίνδυνο εγκαθίδρυσης μιας παγκόσμιας (ψηφιακής) δικτατορίας, τόνιζε πολύ χαρακτηριστικά τα ακόλουθα:
«Θα ελέγχουν οι άλλοι με το κομπιούτερ όλη την ζωή τους, τι λένε, τι κάνουν, όλα. Βλέπεις τι δικτατορία σκέφθηκε ο διάβολος! Στις Βρυξέλλες έχουν ολόκληρο μέγαρο με το 666, όπου στεγάζουν το κομπιούτερ. Αυτό το κομπιούτερ μπορεί να ελέγξει δισεκατομμύρια ανθρώπους-έξι δισεκατομμύρια είναι σχεδόν όλος ο κόσμος. Εξομολόγηση όλοι με ένα κουμπί! Μερικοί Ευρωπαίοι αντέδρασαν, γιατί φοβούνται παγκόσμια δικτατορία. Εμείς οι Ορθόδοξοι αντιδρούμε, γιατί δεν θέλουμε τον Αντίχριστο, αλλά φυσικά ούτε την δικτατορία. Μας περιμένουν γεγονότα, αλλά δεν θα σταθούν πολύ. Όσο εξαλείφθηκε η Ορθοδοξία με τον κομμουνισμό, τόσο θα εξαλειφθεί και τώρα». (Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι Β΄, «Πνευματική Αφύπνιση», Ιερόν Ησυχαστήριον Μοναζουσών «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Β΄ Έκδοση 2000, σελ. 182-183).
Οι πολίτες οφείλουν να έχουν συνολική και όχι αποσπασματική εικόνα, κρατώντας σταθερά το βλέμμα τους στο εγγύς μέλλον, έχοντας κατά νου τα ακόλουθα και ύστερα ας αποφασίσουν αβίαστα σύμφωνα με την ελεύθερη βούλησή τους, αν θα λάβουν ή όχι τον προσωπικό αριθμό:
Όσοι πολίτες παραλαμβάνουν και χρησιμοποιούν άμεσα ή έμμεσα τον προσωπικό αριθμό, καθίστανται, έστω και ανεπίγνωστα, άμεσοι συνεργοί των Νεοταξιτών πολιτικών στο «έγκλημα» του ριζικού μετασχηματισμού της κοινωνίας σε αόρατο ψηφιακό στρατόπεδο συγκέντρωσης, όπου οι πάντες θα βρίσκονται υπό διαρκή επιτήρηση και παρακολούθηση, μέσω ενός εκτεταμένου δικτύου ψηφιακών καμερών με ενσωματωμένο λογισμικό αναγνώρισης προσώπου, που θα ταυτοποιούν και θα αναγνωρίζουν τους πολίτες, «διαβάζοντας» τον μοναδικό προσωπικό αριθμό της ψηφιακής τους κράτησης.
Κάθε λεπτό που περνάει το ψηφιακό κράτος γιγαντώνεται, ενώ η ανθρώπινη ελευθερία συρρικνώνεται. Κάθε λεπτό που περνάει ο αδιάφορος πολίτης βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στον νεοταξίτικο ψηφιακό κόσμο της ευκολίας και της άνεσης, ενώ την ίδια στιγμή η πόρτα της Ελευθερίας τείνει να κλείσει ερμητικά πίσω του, εγκλωβίζοντάς τον διά παντός στο αιώνιο σκοτάδι της φρικτής και αναπόδραστης ψηφιακής του φυλακής, στην οποία θα αναγνωρίζεται και θα ταυτοποιείται αποκλειστικά και μόνο από τον μοναδικό δωδεκαψήφιο προσωπικό του αριθμό.
Συνεπώς, η εξαναγκαστική αριθμοποίηση του πολίτη με την αντίστοιχη εκμηδένιση της σημασίας του βαπτιστικού του ονόματος και συνακόλουθα του επωνύμου του –ως θεμελιώδους στοιχείου προσωπικής ταυτοποίησης– θα οδηγήσει μοιραία στην υποβάθμιση της ανθρώπινης αξίας και θα τον μεταβάλλει σε τυποποιημένο άψυχο προϊόν της παγκόσμιας νεοταξίτικης αγοράς, όπου ο προσωπικός αριθμός θα επέχει θέση κωδικού αναγνώρισης-ταυτοποίησης του ανθρώπινου προϊόντος, ενώ το μόνο που θα υπολείπεται για την ολοκλήρωση του απόλυτου ελέγχου και την πλήρη καταρράκωση της προσωπικότητας και της αξιοπρέπειας του ανθρώπου θα είναι το σφράγισμά του στο δεξί χέρι ή στο μέτωπο.
Η Ισχύς και η Ελευθερία του Ανθρωπίνου Πνεύματος, η έντονη Μυστηριακή και Προσευχητική ζωή και η γνήσια αγάπη για την ελεύθερη και αξιοπρεπή ζωή μπορούν να καταφρονήσουν κάθε άνομη και απαράδεκτη απειλή κοινωνικού αποκλεισμού και να καταισχύνουν τόσο τους δαιμονοκίνητους Νεοταξίτες, όσο και τους φανερούς ή κρυφούς υποστηρικτές τους.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το παρόν άρθρο δημοσιεύτηκε σε συμπτυγμένη μορφή στην εφημερίδα «ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ», 24/11/2024, σελ. 59.
Πηγή:https://kvathiotis.substack.com/
