«Ενδεχομένως εάν τελείωνα την ομιλία αυτή χωρίς τον ΕΠΙΛΟΓΟ θα αναρωτιόσασταν και σεις μαζί με μένα: ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΠΗ.
Τι είναι όμως αγάπη, που ζητά ο καθένας μας με την κραυγή του «Άνθρωπον ουκ έχω»; ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΩ!
Επέλεξα όμως να μας απαντήσει (ο Καζαντζάκης),
ένας σπουδαιότατος άνθρωπος του πνεύματος, της ζωής και της αναζήτησης, και του Θεού, και του προσώπου, και της αγάπης, και όχι του ηθικισμού αλλά της ζωής, της εν Χριστώ ζωής και της ζωής γενικότερα. Ένας άνθρωπος ανοιχτός και απέραντος ο οποίος ερμηνεύει την πίστη και το Αναστάσιμο βίωμα της Εκκλησίας, και είναι ο Νίκος Καζαντζάκης.
«Τι είναι αγάπη; Δεν είναι συμπόνια, μήτε καλοσύνη. Στη συμπόνια είναι δύο, αυτός που πονά κι αυτός που συμπονάει. Στην καλοσύνη είναι πάλι δύο, αυτός που δίνει κι αυτός που δέχεται. Μα στην αγάπη είναι ένα. Δεν ξεχωρίζουν. Το εγώ και το εσύ αφανίζονται. Αγαπώ θα πει χάνομαι».
Ευχαριστώ.»
(Χειροκροτήματα)
