Δρ. Νεκτάριος Δαπέργολας
Περί ἠλιθίων λόγος. Ξέρω φυσικά ὅτι εἶναι μάταιο – γιατί οἱ ἐγκέφαλοι τῶν ἠλιθίων ἀδυνατοῦν νά προβοῦν στίς κατάλληλες διεργασίες – ὅμως θά τό ἀφήσω ἐδῶ νά βρίσκεται (πρός ὁποιαδήποτε ἐνδεχόμενη μελλοντική χρήση).
Ὁ λόγος γιά ἐκείνους πού ἐδῶ καί τόσο καιρό ὑποστηρίζουν φανατικά τό Ἰσραήλ ὡς ἀντίπαλο δέος στόν ἰσλαμικό κίνδυνο, ἀλλά ἀπό προχτές ζητωκραυγάζουν γιά τήν ἐπικράτηση τῶν ἰσλαμοκανίβαλων στή Συρία, πού πραγματοποιήθηκε ὡστόσο μέ τίς εὐλογίες καί τήν στήριξη τοῦ Ἰσραήλ.
Καί ἐνῷ γιά τό πρῶτο (ἤτοι τίς ζητωκραυγές) ὑπάρχει ὡς «ἐξήγηση» τό παραμύθι τοῦ αὐταρχικοῦ καθεστῶτος Ἄσαντ (παρ’ ὅτι βεβαίως, ἀκόμη καί ἄν τό καταπιεῖς ὅλο καί ἀμάσητο, καί πάλι εἶναι ἀδιανόητο νά χαίρεσαι γιά τήν ἀντικατάστασή του ἀπό τά τζιχαντιστικά δίποδα), τό δεύτερο ὅμως (δηλαδή τήν στήριξη τοῦ Ἰσραήλ) μᾶλλον ἀδυνατοῦν νά τό ἐγγράψουν κἄν ὡς γεγονός (μέ τό πού πάει νά προσληφθεῖ ἡ συγκεκριμένη πληροφορία, πέφτει αὐτομάτως τό ρελέ).Πολύ περισσότερο φυσικά ἀδυνατοῦν νά ἐγγράψουν τήν εὐρύτερη ἀλήθεια, πού μάλιστα ἔχει ἐπανειλημμένα ἀποδειχθεῖ, ὅτι κάθε ἰσλαμοκανιβαλική κίνηση πού ἐμφανίστηκε στήν Μέση Ἀνατολή κατά τίς τελευταῖες 2-3 δεκαετίες, ὄχι μόνο δέν πείραξε οὔτε ἴχνος ἰσραηλινῆς τρίχας, ἀλλά καί ὠφέλησε πασιφανῶς τόν σιωνιστικό ἀρχιτρομοκράτη τῆς περιοχῆς, στρεφόμενη ἐνάντια στά ἐχθρικά πρός αὐτόν ἀραβικά καθεστῶτα. Καί ἐπειδή αὐτός πού κρύβεται πίσω ἀπό μία πράξη, εἶναι πάντα (μά πάντα) ἐκεῖνος πού ἐπωφελεῖται ἀπό αὐτήν, ὁ ἠθικός αὐτουργός εἶναι καί ἐδῶ πασίδηλος.
Ἀλλά ἅμα τούς τό πεῖς αὐτό, δέν θά πέσει ἁπλῶς τό ρελέ. Ἐκεῖ πλέον θά τιναχτεῖ στόν ἀέρα ὁλόκληρος ὁ ἠλεκτρολογικός πίνακας…
