Η AIMΑΤΟΒΑΜΜΈΝΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΛΑΡΙΣΑΣ

ΜΕ ΑΙΜΟΣΤΑΓΕΙΣ ΕΝΘΡΟΝΙΣΕΙΣ
ΧΥΝΟΝΤΑΣ ΑΙΜΑ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ
ΕΓΙΝΑΝ ΔΕΣΠΟΤΑΔΕΣ ΣΤΗ ΛΑΡΙΣΑ Ο
ΑΠΟΠΕΜΦΘΕΙΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΜΠΕΚΙΑΡΗΣ ΚΑΙ  Ο
ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΛΑΠΠΑΣ   ΤΟΥ ΣΕΡΑΦΕΙΜΙΚΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ  ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ
http://agonasax.blogspot.gr

14 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1989 ΝΕΟ 

ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΑΓΩΝΩΝ ΓΙΑ 

ΕΛΕΥΘΕΡΑ 

ΚΑΙ ΖΩΣΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ 

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ  ΤΗΝ 

ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ

  ΜΑΡΤΥΡΙΚΟΥ 

 ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ ΛΑΡΙΣΗΣ

 

"ΛΑΠΠΑ ΔΕΣΠΟΤΗ ΣΕ ΚΑΝΑΝΕ ΤΑ ΜΑΤ...." ΤΟ

 ΣΥΝΘΗΜΑ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ 

ΛΑΡΙΣΑΣ

ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΠΑΠΑΣ ΓΙΝΕΣΑΙ ...

ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΞΕΛΙΠΕ Η ΝΤΡΟΠΗ ΑΠΟ ΤΗΝ 

ΔΙΟΙΚΟΥΣΑ  ΕΚΚΛΗΣΙΑ

ΑΝΤΙΠΕΡΙΣΠΑΣΤΙΚΗ  ΦΥΓΑΔΕΥΣΗ  ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

 ΜΠΕΚΙΑΡΗ  ΔΙΑ ΤΗΣ 

ΑΤΡΑΠΟΥ ΤΟΥ ΕΦΙΑΛΤΗ  ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΡΟΑΣΠΙΣΤΕΣ 

ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ...

ΦΥΓΑΔΕΥΣΗ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ  ΜΠΕΚΙΑΡΗ ΜΕ 

ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΛΑΡΙΣΗΣ  ΥΠΟ ΤΗΝ 

ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ  ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ - ΦΡΑΓΚΟΥ 

-ΑΣΦΑΛΕΙΤΩΝ -ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ ΚΑΙ ΚΥΠΑΤΣΙΔΩΝ .....

ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΛΑΠΠΑ 

ΚΕΚΛΕΙΣΜΕΝΩΝ ΤΩΝ ΘΥΡΩΝ  ΤΟΥ ΔΕ ΛΑΟΥ

 ΣΤΕΝΤΟΡΙΟΣ  ΔΙΑΔΗΛΩΝΟΝΤΟΣ 

  ΑΝΑΞΙΟΣ ΑΝΑΞΙΟΣ ΑΝΑΞΙΟΣ !!! .

 ΜΠΟΡΕΙ ΑΥΤΗ ΝΑ ΕΙΝΑΙ 

ΣΥΜΦΩΝΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΙΕΡΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ;;; 

 Η ΕΠΙΔΕΙΧΘΕΙΣΑ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΚΑΙ  Η ΣΥΝΤΕΛΕΣΘΕΙΣΑ  ΑΔΙΚΙΑ ΣΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΛΑΡΙΣΗΣ ΔΕΝ ΞΕΧΝΙΕΤΑΙ .
 ΚΑΤΑΓΡΑΦΗΣΑΝ ΒΑΘΙΑ ΣΤΙΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΣΥΝΕΙΔΗΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ  ΚΑΙ ΣΤΙΓΜΑΤΙΣΑΝ ΕΝ ΣΩΜΑΤΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ 

ΣΥΛΛΗΨΗ ΤΟΥ Κ. ΓΙΑΝΝΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ΑΡΧΗΓΟ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ Κ. ΦΡΑΓΚΟ. Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΝΤΑΜΟΙΒΕΤΑΙ... Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΥΧΙΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΩΤΟΦΑΝΗ  ΚΑΤΟΡΘΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΠΙΒΟΛΗΣ ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΩΝ ΔΕΣΠΟΤΑΔΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥΣ  ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ  ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΡΠΟΥΣ ΤΟΥ... 

ΟΙ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΛΑΡΙΣΗΣ ΔΙΑΤΡΑΝΏΝΟΥΝ  ΤΟ ΑΝΑΞΙΟΣ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΟΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥ  ΝΑΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΧΙΛΛΕΙΟΥ 

ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ ΕΙΣΟΔΟΥ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ  ΣΤΟΝ  ΑΓΙΟ ΑΧΙΛΛ

ΕΙΟ ΛΑΡΙΣΗΣ. 
 ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΕ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΥΣ ΤΟΥ ΔΕΣΠΟΤΗ ΚΑΙ  ΑΣΧΕΤΟΥΣ, ΑΥΤΟ  ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΠΙΛΕΚΤΟ ΠΟΙΜΝΙΟ ΤΩΝ ΣΗΜΕΡΙΝΩΝ ΔΕΣΠΟΤΑΔΩΝ...

==============================================
πηγη:http://apotixisi.blogspot.gr/

Μεχρι και μαχαιροβγαλτες (σικαρίους) χρησιμοποιηθηκαν στις ενθρονισεις των μοιχεπιβατων της Λαρισας απο το ελεεινοτατο Σεραφειμικο κατεστημενο.

Μια και ασχοληθηκαμε με τα κατορθωματα του αδιστακτου Σεραφειμισμου δημοσιευουμε παλαιοτερο κειμενο του ιστολογου της Αποτειχισης εις ενδειξιν τιμης προς τους ηρωϊκους αδελφους μας Αγωνιζομενους Λαρισαιους χριστιανους τους παρομοιους των Ιωαννιτων του Μεγαλομαρτυρα Αγιου Ιωαννου του Χρυσοστομου.

Ο ΠΟΛΥΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ   ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΛΑΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ 

Από δώ ψηλά από τη Μακεδονία, αγναντεύω και πάλι στη Λάρισα. Την αιματοβαμμένη πόλι. Την πολιορκούμενη πόλι.
Εκεί όπου χτυπά η καρδιά της Ελλάδος.
Ο άγιός της ο Αχίλλειος παρότι γιόρταζε, δεν εμφανίσθηκε στην πόλι.
Την πόλι που εδώ και 35 χρόνια παραμένει απορφανισμένη. Απορφανισμένη από γνήσιο, στοργικό πατέρα και ποιμένα. Την πόλι που δεν έχει πατέρα, αλλά πατρηϊό.
Πατρηϊό αντάξιο ενός Αρσάκιου και ενός Αττικού.
Ενός ανελέητου και απηνούς διώκτου της εποχής μας.
Ενός σκληρού και άστοργου πατρηϊού, που ασταμάτητα στέλνει τους χριστιανούς στα κοσμικά δικαστήρια, και στις φυλακές, επειδή αρνούνται να αναγνωρίσουν την μικρή «εξοχότητά» του.

ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΛΑΠΠΑΣ ΠΡΟΣΚΥΝΑ ΤΟΝ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΙΚΑ
ΣΥΝΑΛΛΗΛΙΑ ΜΕΤΑΞΥ ΜΟΙΧΕΠΙΒΑΤΩΝ 

Περιπολώ την πόλι, που ασυνείδητοι και αυτοπρόβλητοι δεσποτάδες της εποχής μας, βάρβαροι και άσπλαχνοι, μοχθηροί και ασυνείδητοι, πραγματική συναγωγή πονηρευομένων ρασοφόρων, λαίλαπα και μάστιγα της Εκκλησίας του Χριστού, εδώ και 35 χρόνια και ενώ ζούσε εξορισμένος ο απλούς και άγιος ποιμένας τους ο Θεολόγος Πασχαλίδης, συνεχώς του έστελναν μοιχούς και άρπαγας, κατά την πατερικήν έκφρασιν, για να τον «ποιμάνουν» στανικώς.
Και ο λαός του Θεού, οι πιστοί άνθρωποι της Εκκλησίας, η δόξα της Ολκάδος του Κυρίου, αντιδρούσε και συνεχίζει να αντιδρά.

Και όλοι οι μοιχοί και οι αρπαγες του θρόνου με την βοήθεια του Σατανοκρατούμενου Καίσαρα, έχυσαν πολύ αίμα χριστιανικό στη Λάρισα.
Αλήθεια, είναι δυνατόν, όταν ζή ο πατέρας σου, να δεχθής έναν άλλον πατέρα;
Είναι δυνατον να εγκαταλείψη ο λαός έναν τέτοιον πατέρα σαν τον Θεολόγο Πασχαλίδη; Όχι, ποτέ!

Η Εκκλησιαστική ιστορία διδάσκει ότι όταν ο ποιμήν ο καλός, ο εισελθών δια της θύρας εις την αυλήν των προβάτων, εκβληθή βιαίως της μάνδρας των προβάτων, αναλαμβάνουν πλέον τα πρόβατα καθήκοντα ποιμενικά, γίνεται αυτός ο λαός ο ανυστακτος ποιμήν και ο φρυκτωρός της Μάνδρας.

ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΛΑΠΠΑΣ ΛΑΡΙΣΑΣ  ΚΑΙ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ ΛΙΑΠΗΣ   ΑΡΧΙΕΠ/ΠΟΣ  ΑΠΟ ΘΗΒΩΝ ΚΑΙ ΛΕΒΑΔΕΙΑΣ  ΑΜΦΟΤΕΡΟΙ ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ ...   

Και ιδού ένα παράδειγμα εκ των πολλών.
Ο μοναδικός μας, Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ, η μεγάλη παραφωνία της αδίστακτης αρχιερατικής (δεσποτικής) κάστας της εποχής του, από την ημέρα που ανήλθε στον θρόνο της Κωνσταντίνου Πόλεως, οι ραδιούργοι δεσποτικοί κύνες, από μίσος και κακίαν, μοχθηρίαν και φθόνον, δεν τον άφησαν σε «χλωρό κλαρί». « Πάντα ταύτα διά τον ΦΘΟΝΟΝ εποίησαν», θα μας το επιβεβαιώση και ο ίδιος ο άγιος Ιεράρχης. (ΕΠΕ 38,236). 

Κατάφεραν, με την ανήθικη συμμαχία του Καίσαρα, να τον εκδιώξουν της ποίμνης του.
Και τότε, ώ τότε, ο πιστός και ανδρείος και αξιομίμητος λαός του, όταν είδε τους λύκους (δεσποτάδες) ερχομένους να καταλάβουν τον θρόνο του πατέρα και ποιμενάρχη τους, ανέλαβε αυτοβούλως τα ηνία της ιεράς Ολκάδος Κυρίου Παντοκράτορος.
Και ο καταπικραμένος ιεράρχης, που επληροφορείτο από την εξορία, την ανδρεία του πιστού λαού εχαίρετο και ηγάλλετο σφόδρα-σφόδρα.
Οταν δε μετά από γενόμενο σεισμό που η δεισιδαίμων Ευδοξία τον θεώρησε ως θεήλατον επέμβασι έδωσε εντολή επιστροφής του εξορίστου ιεράρχου, η αιμάσσουσα καρδία του καταταλαιπωρουμένου στα κακοτράχαλα βράχια της Αρμενίας Ιεράρχου, κατεχάρη και κατελαμψε γιατί θα έβλεπε και πάλι τον υπέροχο λαό του.

Την δε ημέρα της ευλογημένης επιστροφής του, αφού ανήλθε κατασυγκινημένος πάνω στον άμβωνα της περικαλούς Αγίας Σοφίας τον προσφώνησε ως εξής:

«Κατησχήνθησαν(καταντροπιάστηκαν) οι μοιχοί (δεσποτάδες)….
Τι ποιήσω, ίνα υμίν αξίαν αποδώ της αγάπης την αμοιβήν; Αξίαν μεν ού δύναμαι, ήν δε έχω, δίδωμι….
Ουδείς έχει τέκνα τοιαύτα, ουδείς αγέλην (ποίμνιο) τοιαύτην, ουδείς άρουραν ούτως ευθαλή (γή τόσο ανθηρή).
Ου χρεία μοι γεωργίας (να την καλλιεργώ).
Εγώ καθεύδω, και οι στάχυες κομώσιν (ωριμάζουν).
Ου χρεία μοι πόνου.
Εγώ ησυχάζω, και τα πρόβατα των λύκων (των δεσποτάδων) περιγίνονται (νικούν).
Τι υμάς καλέσω;
Πρόβατα ή ποιμένας ή κυβερνήτας ή στρατιώτας και στρατηγούς;
Πάντα υμίν αληθεύω τα ρήματα (αποδεικνύονται αληθινά για σας).
Όταν ίδω την ευταξίαν (πειθαρχίαν), πρόβατα καλώ.
Όταν ίδω την πρόνοιαν, ποιμένας προσαγορεύω.
Όταν ίδω την σοφίαν, κυβερνήτας ονομάζω.
Όταν ίδω την ανδρείαν και την ευτονίαν (γενναιότητα), σταρτιώτας και στρατηγούς υμάς άπαντας λέγω.
Ω πόνος, ώ πρόνοια λαού.
Ηλάσατε (απομακρύνατε) τους λύκους (τους δεσποτάδες) και ουκ αμεριμνήσατε (αδιαφορήσατε)…
Οι μεθ’ ημών (δεσποτάδες) καθ’ ημών γεγόνασιν.
Οι μεθ’ ημών (δεσποταδες) το πλοίον κυβερνώντες, το πλοίον καταποντίσαι ηθέλησαν.
Εθαύμασα υμών την σύνεσιν.
Ταύτα λέγω, ουκ εις στάσιν υμάς (ετοιμάζων) αλείφων. ΣΤΑΣΙΣ γαρ τα εκείνων,
τα δε υμέτερα ΖΗΛΟΣ» (ΕΠΕ 33,432). 
Κατά τι διαφέρει ο αγώνας των χριστιανών της Κωνσταντίνου Πόλεως της εποχής του ιερού Χρυσοστόμου από τους αγώνες των σημερινών ηρωϊκών χριστιανών της εποχής μας;
Ουδεν διαφέρουν. Είναι ίδιοι και απαράλλακτοι.
Και τα εγκώμια του ιερού Πατρός απευθύνονται διαχρονικά και προς τους χριστιανούς της Λάρισας.

«Μακάριοι και τρισμακάριοι υμείς…ότι τοσαύταις παλαίειν οδύναις, φόβοις, απειλαίς, δεσμωτηρίοις, απαγωγαίς, δικαστηρίοις, δημίων χερσί, συκοφαντών αναισχύντοις γλώτταις, ονείδεσι, λοιδωρίαις, σκώμμασι.
Εγγέγραπται υμών τα ονόματα εν βίβλω ζωής, μετά των αγίων κατηριθμήθητε μαρτύρων» (38,48) 

Ανδρείοι και γενναίοι αδελφοί μας Λαρισαίοι χριστιανοί.
Ψηλά τα λάβαρα. Ορθιες οι καρδιές. Ηρωϊκό το φρόνημα.
Με φωτιά στα δόντια, με φτερά στα πόδια.
Οι αναίσχυντοι και ραδιούργοι λυκοποιμένες, δεν θα επικρατήσουν.
Το όνομά τους ακούεται και θα ακούεται με αποτροπιασμό.
Και φρίσσουν και τους οδόντας τρίζουν.
Η ιστορία θα τους εντάξη σε αφάνεια και σε ανυπαρξία.

 

"ΟΙ ΠΡΟΕΞΑΡΧΟΝΤΕΣ" ΕΝ ΑΠΑΘΙΑ  ΕΥΡΙΣΚΟΜΕΝΟΙ  ΕΝΩ ΕΚ ΤΟΥ ΤΡΟΥΛΟΥ  ΑΝΤΗΧΟΥΝ ΤΑ ΑΝΑΞΙΟΣ!!!

ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ Ο  ΤΙΜΩΜΕΝΟΣ  ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΛΑΠΠΑΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΟΜΟΓΑΛΑΚΤΟΥΣ  ΙΓΝΑΤΙΟ ΒΟΛΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΚΛΗΤΟ ΚΟΥΜΑΡΙΑΝΟ - ΕΜΠΡΟΣΘΕΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ  Ο ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΠΕΙΡΑΙΩΣ  ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΚΟΙΝΩΝΟΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΛΑΠΠΑ - ΕΞΩ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΟΙ ΑΓΩΝΙΖΩΜΕΝΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ  ΔΙΑΤΡΑΝΏΝΟΥΝ   ΑΝΑΞΙΟΣ  - ΑΝΑΞΙΟΣ- ΑΝΑΞΙΟΙ!!!

Πιο πάνω, δημοσιεύω φωτογραφίες αρχιερέων εξ Αραβίας, ή εκ του Αιγαίου και Ιονίου πελάγους ελθόντες στην πολύπαθη πόλι, που «χαζεύουν» και αποθαυμάζουν άθελά τους, την μαχητικότητα των αγωνιζομένων χριστιανών.
Και αλήθεια, πώς να μην θαυμάσουν, εχθροί και φίλοι, λύκοι και λυκοποιμένες, ένα τέτοιο εξαίσιο θέαμα και φαινόμενο;
 

Αποτελεί παραφωνία στην εποχή μας το να παρακολουθείς, μέσα στην γενική άπνοια και στην γενική αδιαφορία και χριστιανική μαζοποίησι, ανθρώπους ακούραστους και ακάματους να αγωνίζονται και να βροντοφωνάζουν υπέρ των δικαίων, Κυρίου Παντοκράτορος.
Και οι φωνές τους, να ξεπερνούν τα σύννεφα, να διέρχονται τα αστρα, να αφήνουν τους γαλαξίες, να υπερβαίνουν τα Σύμπαντα και να φθάνουν στον θρόνο του Θεου.
 

Και ο Θεός καταγράφει εις τας δέλτους Του τους αγώνες και τα παλαίσματά τους, και ετοιμάζει τους αμαράντινους στεφάνους.

Κωστή Μπαστιά: Παπουλάκος

Ο Παπουλάκος -τό πραγματικό του όνομα Χριστόφορος Παναγιωτόπουλος- γεννήθηκε τό 1790 μέ 1795 στό χωριό Άρμπουνα τών Καλαβρύτων.

τού Κώστα Παπαδημητρίου, επ. Σχολικού Συμβούλου 

Θά ήταν ασυγχώρητο λάθος, άν θεωρούσαμε τόν «Παπουλάκο» τού Κωστή Μπαστιά σάν ένα λογοτεχνικό είδος, ένα μυθιστόρημα π.χ. ή ένα άλλο είδος αφηγήματος. Είναι κάτι πολύ περισσότερο. Είναι η ανάγκη έκφρασης τής πίστεως ενός Ορθόδοξου Χριστιανού. Είναι ένα έργο ειλικρίνειας, μιά στάση ζωής, πού ο συγγραφέας αντλεί τήν δύναμη από τίς κατασταλαγμένες ιδέες του καί τόν στέρεο μεταφυσικό του προσανατολισμό.

Σέ όλο αυτό τό έργο είναι φανερή η αγωνία τού Μπαστιά γιά τήν μοίρα τής Ορθοδοξίας καί τού Ελληνικού Έθνους. Καί είναι σταθερή η άποψή του ότι τό νεοελληνικό κράτος θά ξαναβρή τόν σωστό δρόμο, άν στραφή καί κτίση τό μέλλον του πάνω στίς στέρεες παραδόσεις τής νεοελληνικής Ορθοδοξίας.

Κόπηκε τό ρεύμα τών έργων τής ελληνικής λογοτεχνίας, πού στηριζόταν στήν παράδοση τού Βυζαντίου μέ τούς ανακαινιστές τού είδους καί κορυφαίο τόν Κοραή, καί ειδικά στά εκκλησιαστικά θέματα τόν Θεόκλητο Φαρμακίδη. Θιασώτης τού Ουμανισμού ο τελευταίος, μέχρι τό 1837, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στά εκκλησιαστικά προβλήματα. Στίς απόψεις τού Φαρμακίδη στηρίχθηκε ο Μάουερ καί μέ διάταγμα τού 1833 καθιέρωσε τήν ανεξαρτησία καί τό αυτοκέφαλο τής Ελληνικής Εκκλησίας, τήν υπαγωγή της στό κράτος καί τήν διάλυση εκατοντάδων ορθοδόξων μοναστηριών, όσων είχαν λιγότερους από πέντε μοναχούς.

Όπως ήταν φυσικό, αναπτύχθηκε γρήγορα καί η αντίδραση σ’ αυτόν τόν κατήφορο τής Ορθοδοξίας. Κάπως δειλά στήν αρχή καί ύστερα δυναμικά κάποιοι κορυφαίοι τών Γραμμάτων μας, όπως ο Ίων Δραγούμης, ο Γιάννης Βλαχογιάννης, ο Φώτος Πολίτης, ο Φώτης Κόντογλου καί προπαντός ο μεγάλος Παπαδιαμάντης, επεσήμαναν τίς αντινομίες καί τήν ανθελληνικότητα καί ανορθοδοξία τού νόμου τού Μάουερ καί επέκριναν τίς πολιτικές καί πνευματικές κατευθύνσεις του. Ο Μπαστιάς μέ τόν «Παπουλάκο» καί τά άλλα βιβλία του επάξια θεωρείται άξιος συνεχιστής τού έργου εκείνων.

Στό έργο αυτό προβάλλεται η νεοελληνική Ορθοδοξία. Τήν εκπροσωπεί ένας μοναχός, ο Παπουλάκος, πού κατά τόν Μπαστιά παίρνει επάνω του ολόκληρη τήν πνευματική, θρησκευτική καί πολιτική ζωή τής νεώτερης Ελλάδας. Γι’ αυτό λέμε πώς τό βιβλίο τούτο τού Μπαστιά δέν είναι μόνο λογοτεχνικό αφήγημα, αλλά καί ένα θεμελιακό δοκίμιο κριτικής τού νεώτερου ελληνικού πολιτισμού, πού κανείς δέν μπορεί νά τό αγνοήση ή νά τό προσπεράση αδιάφορος, όσο καί άν φαίνεται ξεπερασμένο. Είναι ένα έργο πού απλώνεται σέ πλήθος θεμάτων καί τά κρίνει από τήν σκοπιά τής νεοελληνικής Ορθοδοξίας καί αποδεικνύει τήν αντινομία ανάμεσα στήν παράδοση καί τήν σημερινή πραγματικότητα πού βιώνει τό Έθνος μας.

Ο Παπουλάκος -τό πραγματικό του όνομα Χριστόφορος Παναγιωτόπουλος- γεννήθηκε τό 1790 μέ 1795 στό χωριό Άρμπουνα τών Καλαβρύτων. Νέος εξασκούσε τό επάγγελμα τού χασάπη. Σέ ώριμη ηλικία εγκατέλειψε τά εγκόσμια καί ασκήτεψε σέ ένα μοναστήρι πού έκτισε ο ίδιος. Έμαθε μόνος του γραφή καί ανάγνωση καί διάβασε πολλά εκκλησιαστικά βιβλία. Ύστερα άρχισε νά περιοδεύη στά χωριά τής Αχαΐας πρώτα καί μετά καί σέ άλλους νομούς. Δίδασκε τό Ευαγγέλιο, συγκέντρωνε τρόφιμα καί τά μοίραζε στούς φτωχούς. Διέθετε γλωσσική ευχέρεια καί σπάνια πειστικότητα. Ενθουσίαζε τούς ακροατές του καί τόν περίμεναν μέ θερμές υποδοχές. Τού απέδιδαν θαύματα καί έτρεχαν από παντού νά τόν συναντήσουν.

«Γιατί σιγά-σιγά απ’ όλον τό Μοριά, μπουλούκια-μπουλούκια οι Χριστιανοί μπαίνανε σέ σκούνες καί θαλασσοδερνόταν γιά νά φτάσουνε στήν Άντρο, ν’ ανεβούνε στό μοναστήρι καί νά προσκυνήσουν τό γέροντα. Τό ίδιο, καραβάνια προσκυνητές ξεμπαρκάριζαν από τή Σύρα, τήν Τήνο, τήν Κύμη, τήν Κάρυστο καί τίς Σποράδες. Φέρνανε μαζί τους τρόφιμα γιά τό γέροντα, αλλά καί τάματα γιά τήν εκκλησιά καί χαρίσματα στόν ηγούμενο». («Παπουλάκος» σελ. 244)

Καταφερόταν μέ πάθος κατά τής προόδου καί τού μοντερνισμού καί συνιστούσε τήν απλή παραδοσιακή ζωή.

Συγχαρητήριος Επιστολή για Αποτείχιση π. Ευθυμίου Χαραλαμπίδη, από τον π. Σταύρο Βάϊο

ΟΛΙΓΑ ΤΙΝΑ ΔΙΑ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΣΥΡΟΥ, του π. Ευθύμιου Τρικαμηνά

        Δέν εἶχα σκοπό νά ἀσχοληθῶ μέ ὁ,τιδήποτε ἀφορᾶ τούς 

Ἐπισκόπους, ὡς πρός τήν νοοτροπία, τά κόμπλεξ πού ἔχουν, τό πῶς θεωροῦν τό ἐπισκοπικό τους ἀξίωμα καί κυρίως τήν σχέσι πού ἔχουν μέ τόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία, διότι τό θεωρῶ ματαιοπονία καί, ἐπιπλέον, ὅτι εἶναι ἡ μόνιμη καί ἀνθρωπίνως ἀθεράπευτη πληγή τῆς Ἐκκλησίας καί ἡ αἰτία ὅλων τῶν δεινῶν τά ὁποῖα ὑφίσταται ὡς σῶμα Χριστοῦ, ἄν δέν ἐλάβαινα γνῶσι γιά μία χαρακτηριστική ἀντίδρασι τοῦ συγκεκριμένου Ἐπισκόπου Σύρου, τήν ὁποία ἄκουσα ἀπό πρῶτο, κατά τό δή λεγόμενο χέρι, καί πρέπει ὡς ἐκ τούτου νά θεωρηθῆ ἀληθινή ἀπό τούς ἀναγνῶστες τοῦ κειμένου αὐτοῦ. Ἐγώ ἐπειδή γνωρίζω, ὡς παθών, τήν νοοτροπία τῶν Ἐπισκόπων καί τά κόμπλεξ τά ὁποῖα ἔχουν, ἐθεώρησα φυσική αὐτήν τήν ἀντίδρασι τοῦ Μητροπολίτου Σύρου καί τήν καταγράφω πρός διαφώτισι τῶν ἀφελῶν Ἀντιοικουμενιστῶν καί, βεβαίως, ἐνημέρωσι τοῦ ἀτυχοῦς καί δυστυχοῦς Ὀρθοδόξου λαοῦ, ὁ ὁποῖος, ἄν μή τί ἄλλο, νομίζω θά ἐδικαιοῦτο νά ἔχη καλύτερους ποιμένες.

          Εἶναι γεγονός ὅτι ὅταν «τά πᾶς καλά» μέ τόν Ἐπίσκοπό σου, ὅταν ὑποτάσσεσαι εἰς αὐτόν ἀδιακρίτως καί χειραφετεῖσαι κατά τόν τύπο τοῦ τυφλοῦ, ὅταν ὄχι μόνο δέν τόν ἐλέγχεις, ἀλλά ἀπεναντίας ἐπικροτεῖς τίς πράξεις του, ὅταν τέλος πάντων σκύβεις τό κεφάλι καί τόν προσκυνᾶς, κατά τόν τύπο τοῦ Χατζιαβάτη τοῦ θεάτρου σκιῶν, τότε ἔχεις καί ὅλες τίς ἀπολαβές, τίς τιμές, τίς καλύψεις, τήν ἐπισκοπική ὀμπρέλλα νά σέ προστατεύη, τούς ἐπαίνους γιά τό ἔργο πού ἐπιτελεῖς καί, βεβαίως, ἔχεις καί τήν ἐλπίδα προαγωγῆς λόγῳ αὐτῆς τῆς ἀνικανότητός σου νά ἐκφέρης λόγο καί νά ὑποβάλλης ἔνστασι γιά οἱοδήποτε θέμα.

       

Εἶναι χαρακτηριστικό ἐν προκειμένῳ αὐτό πού εὐρέως κυκλοφορεῖ μεταξύ τῶν κληρικῶν, ὅτι δηλαδή ἀλοίμονό σου, ἄν πέσης στήν δυσμένεια τοῦ δεσπότη!  Στήν περίπτωσι αὐτή, ἔχει τήν δύναμη νά σέ ξεκάνη σέ χρόνο ρεκόρ καί, ἐπί πλέον, τήν ἱκανότητα νά τό κάνη αὐτό ἀπό θέσεως ἰσχύος, ὡς ἀντιπρόσωπος τοῦ Χριστοῦ, ὡς ἁρμόδιος νά καθαρίση τόν ἀγρό τοῦ Κυρίου ἀπό τά ζιζάνια κ.λπ.

          Στό σημεῖο αὐτό καταθέτω τήν προσωπική μου ἐμπειρία καί ἀναφέρω ὅτι, ὅσο χρονικό διάστημα τά ἐπήγαινα καλά μέ τόν τότε Μητροπολίτη Δημητριάδος Χριστόδουλο, μέ ἐκθείαζε, μοῦ παρεῖχε κάθε ἐξυπηρέτησι, ὑπεστήριζε τήν μονή μου, μοῦ ἔστελνε ἀνθρώπους μέ διάφορα προβλήματα πρός πνευματική των καθοδήγησι, μέ παρακαλοῦσε νά προσεύχωμαι δι’ αὐτόν κ.λπ. Ὅταν, κατά τό
δή λεγόμενο, τά χαλάσαμε, καί ἀντέδρασα γιά τά θέματα τῆς πίστεως, καί ἔκανα ἀνυπακοή, καί ἐσήκωσα ὅπως λέμε κεφάλι καί, βεβαίως, τόν ἤλεγξα γιά τήν παθητική καί προδοτική στάσι τῶν Ἐπισκόπων, τότε ἄλλαξε τό σκηνικό καί ἔγινα ἐχθρός του. Μέ ἐπολέμησε μέ κάθε τρόπο ἀπό θέσεως ἰσχύος, μέ κατηγοροῦσε ὡς ἀντάρτη καί ἀνυπάκουο στήν Ἐκκλησία, μέ ἀπομάκρυνε ἀμέσως ἀπό τήν Μητρόπολί του καί, κοντολογίς, ἔδειξε τό πραγματικό του πρόσωπο· ὅτι δηλαδή δέν ἦταν ποιμένας καί πατέρας καί προστάτης τοῦ ποιμνίου, ἀλλά στρατηγός καί Σουλτάνος, διοικητής κατά τά ναζιστικά πρότυπα, καί τά ὁλοκληρωτικά καθεστῶτα καί, κυρίως, ἔδειξε ἐμπράκτως τήν παγία θέσι τῶν Ἐπισκόπων ὅτι τό ἱερατεῖο τό ἐκλαμβάνουν ὄχι γιά νά λειτουργῆ καί νά ὑπηρετῆ τόν Κύριο καί τά μέλη τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά γιά νά ὑπηρετῆ τόν Ἐπίσκοπο καί μάλιστα μέ δουλικό καί ἀνελεύθερο τρόπο, χωρίς καμμία ἀντίδρασι, ἀκόμη καί γιά τά θέματα τῆς πίστεως.  Πιστεύω ὅτι αὐτήν τήν ἀνελεύθερη ὑποταγή καί τήν μέ θεοκρατικό τρόπο ἐπιβολή τῆς πειθαρχίας θά τήν ἐζήλευε καί ὁ Χίτλερ καί ὁ Στάλιν καί οἱ Μασῶνοι καί ὁ ἴδιος ὁ διάβολος.

          Θά ἔλθω ὅμως, γιά νά μήν μακρυγορῶ γιά θέματα, τά ὁποῖα ἐν πολλοῖς εἶναι γνωστά, στόν συγκεκριμένο Ἐπίσκοπο Σύρου Δωρόθεο καί, μάλιστα, θά σχολιάσω τήν ἀντίδρασί του στό θέμα τῆς ἀποτειχίσεως τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Εὐθυμίου Χαραλαμπίδη. Ὑπενθυμίζω καί πάλι ὅτι τό γεγονός καί τά λόγια τοῦ Μητροπολίτου Σύρου Δωροθέου τά ἄκουσα ἀπό πρῶτο χέρι καί, μάλιστα, τά κατέγραψα ἐκείνη τή στιγμή γιά νά μήν ἀδικήσω τόν Ἐπίσκοπο καί νά μήν σχηματίσουν λανθασμένη γνώμη οἱ ἀναγνῶστες αὐτοῦ τοῦ κειμένου.

        Ὅταν λοιπόν ἔλαβε ὁ Μητροπολίτης Σύρου τήν γραπτή ὁμολογία 

περί ἀποτειχίσεως καί διακοπῆς τοῦ μνημοσύνου του ἀπό τόν π. Εὐθύμιο, ἐπῆρε τηλέφωνο τόν ἡγούμενο τῆς μονῆς του καί τοῦ εἶπε τά ἑξῆς: «Ἔλαβα ἕνα γράμμα ἀπό τόν π. Εὐθύμιο. Ἤ ἔρχεται καί βάζει μετάνοια, ζητᾶ συγνώμη, καί τό σκίζω τό γράμμα καί δέν τό ὑπολογίζω, ἤ αὔριο τό μεσημέρι προχωρῶ στήν καθαίρεσί του. Ἀκοῦς ἐκεῖ νά μέ πῆ αἱρετικό. Εἶμαι ἐγώ αἱρετικός;».

Ἐπίσης στόν γέροντα καί ἡγούμενο τῆς μονῆς διέταξε καί τά ἑξῆς: «Πρόσεξε καλά, ἀπὸ αὔριο τὸ πρωϊ μήν τόν ἀφήσης νά βάλη πετραχήλι, οὔτε στὴν ἐνορία του, οὔτε στὴν Ἱερὰ Μονή».

          Θά ἔπρεπε κανονικά νά ἀφήσωμε ἀσχολίαστα τά λόγια αὐτά τοῦ δεσπότη, διότι καί ὁ πλέον ἁπλός καί ἀφελής Ὀρθόδοξος δύναται νά σχηματίση καθαρή εἰκόνα περί τῶν προθέσεων τοῦ Ἐπισκόπου καί τῶν ὅσων ἀνωτέρω εἰσαγωγικά ἀναφέραμε καί θά ἔπρεπε νά λυπηθοῦμε καί νά δακρύσωμε γιά τό κατάντημα αὐτό καί τόν ξεπεσμό τῶν Ἐπισκόπων, ἐνθυμούμενοι τά λόγια τοῦ Χρυσορρήμονος ἁγίου, τά ὁποῖα ἀπό τήν ἐξορία ἀνεφώνησε: «Οὐδένα γάρ λοιπόν δέδοικα ὡς τούς ἐπισκόπους πλήν ὀλίγων» (ΕΠΕ 37,440).

Ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος Λιάπης και οι ποιμένες μας αποδείχθηκαν επιεικώς κατώτεροι των περιστάσεων, καθιστώντας την Εκκλησία θεραπαινίδα

Με επικεφαλής τον, κρίμασιν οις οίδε Κύριος, τον Αρβανίτη  Ιερώνυμο Λιάπη . Οι ποιμένες μας αποδείχθηκαν επιεικώς κατώτεροι των περιστάσεων, καθιστώντας την Εκκλησία θεραπαινίδα του αντίχριστου Καίσαρα στον οποίο ούτε μια ντουφεκιά δεν είναι ικανοί να δώσουν!

Το έγκλημα συνετελέσθη! 

Το άνομο νομοσχέδιο περιεβλήθη, επί τέλους, για κάποιους, αγωνιωδώς αναμένοντες, παράγοντες της αποσύνθεσης και της ανωμαλίας, της συμφοράς και της παρακμής,, την ισχύ νόμου! Το έκτρωμα και τερατούργημα που στραγγαλίζει την ελευθερία της εκφράσεως και ποινικοποιεί την εκφορά και κατάθεση του γνήσιου, αγιογραφικού και αγιοπατερικού, εκκλησιαστικού λόγου κατέστη νόμος του κράτους προς αιώνια καταισχύνη των όσων συνετέλεσαν, καθ οιονδήποτε τρόπο, στη δρομολόγηση της απευκταίας αυτής εξελίξεως!
    Το επαίσχυντο δήθεν "αντιρατσιστικό" νομοσχέδιο έγινε νόμος του κράτους με τη σκανδαλώδη ανοχή της "διοικούσας" Εκκλησίας! Εκτός ολίγων επαινετέων εξαιρέσεων που διέσωσαν την αξιοπρέπεια και το κύρος του αρχιερατικού αξιώματος οι πλείστοι των ιεραρχών διακρίθηκαν για την εκκωφαντική τους σιωπή, τη βοώσα και κράζουσα απραξία, αφωνία και ατολμία τους!

 Με επικεφαλής τον, κρίμασιν οις οίδε Κύριος, κατέχοντα την αρχιεπισκοπική καθέδρα της κατ Ελλάδα Εκκλησίας και ακολουθούσης της πλειοψηφίας των μελών του αρχιερατικού σώματος οι ποιμένες μας αποδείχθηκαν επιεικώς κατώτεροι των περιστάσεων καθιστώντας την Εκκλησία θεραπαινίδα του αντίχριστου Καίσαρα στον οποίο ούτε μια ντουφεκιά δεν είναι ικανοί να δώσουν!
      Και σαν να μην έφθανε η σιωπή και ο συμβιβασμός είδαν το φως της δημοσιότητος και κάποιες επιεικώς ατυχείς, μολονότι βαρύτερη έκφραση θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε, επισκοπικές δηλώσεις γνωστής σκέψεως και κατευθύνσεως ιεραρχών, σφόδρα αρεστών στο πολιτικο-δημοσιογραφικό (καφρικό) κατεστημένο που διαφενετεύει τη δημόσια ζωή και "εκλεκτών" των συστημικών μέσων μαζικής εξαχρειώσεως (ΜΜΕ), που επεχείρησαν να απαξιώσουν στα μάτια της , ανηλεούς πλύσεως εγκεφάλου υφισταμένης, κοινής γνώμης εκείνους τους ποιμένες που δεν ταύτισαν την αρχιερατική τους τιμή και αξιοπρέπεια με την απαθή θέαση των όσων σατανικών τεκταίνονται στο ερεβώδες παρασκήνιο αλλά, υπείκοντες στη φωνή της αρχιερατικής τους συνειδήσεως και κατά ποιμαντικό χρεός ενεργούντες, καυτηρίασαν και στηλίτευσαν το ελεεινό προιόν του περιεχομένου της εγκεφαλικής κάψας ενίων πολιτικών "φωστήρων", υπηρετών της νέας θεότητας του αιώνα μας, της περιβόητης και διαβόητης και δυσώνυμης "θεότητας" του "αιώνος τούτου του απατεώνος και καταργουμένου", της "πολιτικής ορθότητας" δηλονότι!

   Παρά τον ένοχο συμβιβασμό, όμως, της "διοικούσας" Εκκλησίας τα πιστά της μέλη, κληρικοί και λαικοί, δεν πρόκειται να υποστείλουν τη σημαία του αγώνα αναντίον της νομοθετικής κατοχυρώσεως του στραγγαλισμού της ελευθερίας της εκφράσεως που απεργάζεται, χρησιομοποιώντας ποικίλες και γελοίες σοφιστείες, το επαίσχυντο αυτό νομοθέτημα.
"Νυν κρίσις εστί"! Όχι μόνο των συμβιβασμένων ποιμένων αλλά και των πιστών τέκνων της Εκκλησίας, κληρικών και λαικών, και, ειδικά, των επιφορτισμένων με την απονομή της δικαιοσύνης! 

   "Πειθαρχείν δει Θεώ μάλλον ή ανθρώποις" εντέλλεται ο απολύτου κύρους και αιωνίας ισχύος νόμος του Θεού προς τα μέλη της Εκκλησίας, μεταξύ των οποίων και προς τους επιφορτισμένους με την απονομή της δικαιοσύνης!! Νόμος με Ν κεφαλαίο και όχι νόμος με ν μικρό,άνομος και άθεσμος, που "αντινομοθετεί τω αιωνίω νομοθέτη Χριστώ" κατά τον άγιο Ιωάννη το Χρυσόστομο!
  Η νέα τάξη και οι υπηρέτες της έχουν "λυσσάξει" να μας απο-ορθοδοξοποιήσουν, να μας αφελληνίσουν, να μας εκμαυλίσουν, να παραλύσουν τις αντιστάσεις μας. Και στοχεύουν στην αλλοίωση του φρονήματός μας! Χτυπάνε με μένος την Ορθοδοξία, την Πατρίδα, την Οικογένεια, το γάμο, την πολυτεκνία. Προάγουν τον οικουμενισμό και την εκκοσμίκευση στην Εκκλησία, απαξιώνουν τον πατριωτισμό και εθνισμό "βαφτίζοντάς" τον "εθνικισμό", καλλιεργούν το διεθνισμό και την κατάργηση των συνόρων, λανσάρουν τη σεξουαλική ανωμαλία και διαστροφή σαν "εναλλακτικό τρόπο σεξουαλικής συμπεριφοράς" ανατρέποντας την ανθρώπινη οντολογία και φυσιολογία, φορολογούν αγρίως τους πολυτέκνους, εξοβελίζουν τους ιερείς-εξομολόγους απ τα σχολεία, απο-ορθοδοξοποιούν το μάθημα των Θρησκευτικών, μας έχουν ζεύξει στο άρμα της "πολυπολιτισμικότητας" και του "πολυθρησκειασμού". 

   Πολιτικοί, δημοσιογράφοι, (ψευδο) πνευματικοί άνθρωποι, κανάλια, ιστολόγια όλα υπηρετούν το δαιμονικό αυτό σκοπό. Κι από κοντά, με τον τρόπο τους, κάποιοι εξ αυτών ίσως και ανεπιγνώστως, "αβαντάρουν" την όλη κατάσταση και κάποιοι εκκλησιαστικοί καθώς και κάποιοι εκπρόσωποι των, κατ όνομα και κατ ευφημισμόν, θεολογικών σχολών!
Θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι για αγώνες! Για ύβρεις, απαξιώσεις, λοιδορίες, χλεύη, καγχασμούς, απαξίωση, επαγγελματική και κοινωνική εξουθένωση και για μαρτύριο ακόμη! Οι πιστοί όμως δεν είναι φορείς συστολής της αγωνιστικότητας και υποστολής της σημαίας του αγώνα αλλά φορείς ηρωικού και αγωνιστικού πνεύματος!
 ΣΧΟΛΙΟ  στις Ακτίνες :Λ.Ν.

Μέσα σε τζαμί τους διδάσκει πως να σφάζουν Χριστιανούς. Σε λίγο και στην Αθήνα και στα παιδιά μας…. ΒΙΝΤΕΟ

“Όταν αποκεφαλίζετε τον άπιστο, μην το κάνετε αδιάφορα οπως όταν σφαζετε ενα πρόβατο. Όταν αποκεφαλίζετε τον άπιστο να είστε συγκεντρωμένοι για να νιώθετε την ηδονή”. Χίλια χρόνια οι τσέτες σε σφαζουν ραγιά, αλλα τα λαδωμενα αφεντικά σου σε ταΐζουν με τον μπαμπούλα για να παραμένεις πειθήνιο σφαχταρι. Βγάζουν άδειες για το τζαμί > ΒΗΜΑ Στην έκδοση των πολεοδομικών αδειών για τη δημιουργία του μουσουλμανικού τεμένους των Αθηνών προχωρεί το υπουργείο Υποδομών έπειτα από την απόρριψη των προσφυγών κατά της κατασκευής του από πολίτες, μεταξύ των οποίων και ο Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ, από το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ). Ωστόσο, σύμφωνα με πληροφορίες, η Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εργων δεν έχει ακόμη υπογράψει τη σύμβαση κατασκευής με την υποψήφια ανάδοχο κοινοπραξία (Ακτωρ – ΤΕΡΝΑ – JP & Αβαξ – Ιντρακάτ), που ήταν και το μόνο σχήμα που κατέθεσε προσφορά, έπειτα από τέσσερις άγονους διαγωνισμούς για τη μετασκευή του υφισταμένου κτιρίου του Ναυτικού στον Ελαιώνα. Ωστόσο το υπουργείο Υποδομών χορήγησε παράταση στις εγγυητικές επιστολές του αναδόχου προκειμένου να ολοκληρώσει τις διαδικασίες αδειοδότησης. 

ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ, ΔΕΙΛΙΑ ή ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ;

Στὴν τελευταία «Θεοδρομία» (τ. 2, 2014, σελ. 195-198) δημοσιεύεται ἐπιστολὴ Ἁγιορειτῶν Πατέρων πρὸς τὴν Ἱερὰν Κοινότητα, μὲ τὴν ὁποίαν ζητοῦν τὴν «Διακοπὴ Ἐπικοινωνίας μὲ τὸν Δήμαρχο Θεσσαλονίκης» κ. Μπουτάρη, διότι «προσπαθεῖ καί πάλι νά παγιώσει τόν αἰσχρό θεσμό τῆς ἐτησίου δημοσίας θριαμβεύσεως τῆς σοδομιτικῆς ἁμαρτίας στίς «παρελάσεις ὁμοφυλοφιλικῆς» λεγομένης “ὑπερηφανείας”».

Δὲν μπορεῖ κανεὶς παρὰ νὰ ἐπικροτήσει τὸ αἴτημα αὐτὸ τῶν Ἁγιορειτῶν. Ἀλλὰ ὅποιος τὸ διαβάσει, ἀντιλαμβάνεται ὅτι σὲ αὐτὸ ὑπάρχει μιὰ μεγάλη ἀντινομία. Οἱ δραστηριότητες τοῦ Μπουτάρη, ποὺ εἶναι Δήμαρχος τέσσαρα χρόνια, σκανδάλισε καὶ πείραξε τοὺς Ἁγιορεῖτες. Ὁ ἄλλος, χειρότερος «Μπουτάρης» τοῦ Φαναρίου, δὲν τοὺς πείραξε;

Δὲν πῆραν εἴδηση ὅτι ἐπὶ δεκαετίες (κι ὄχι γιὰ τέσσερα χρόνια) τὸ Φανάρι, εἴτε μὲ τὸν Ἀθηναγόρα, εἴτε μὲ τὸν Δημήτριο, εἴτε μὲ τὸν πατρ. Βαρθολομαῖο (ποὺ ἔχει ὑπερβεῖ ὅλους σὲ ἀσέβεια, ἀσφαλῶς καὶ τὸν ὅποιο Μπουτάρη), ἀσχημονοῦν στὸ Σῶμα τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας; Δὲν κατάλαβαν ὅτι διέστρεψε τὸ «Σύμβολο» τῆς Πίστεως (καταλύοντας τὰ 9^ο καὶ 10^ο ἄρθρα του) καὶ κατέλυσαν τὴν μοναδικότητα τῆς «Μίας» Ἐκκλησίας; Δὲν γνωρίζουν ὅτι οἱ μόλις πρὸ πεντηκονταετίας Ἁγιορεῖτες (γιὰ νὰ μὴν ἀναφερθοῦμε στοὺς ἐπὶ Βέκκου) διέκοψαν τὸ Μνημόσυνο τοῦ Ἀθηναγόρα γιὰ μικροτέρας ἐκτάσεως παρανομίες;

Καὶ ἀφοῦ τὰ γνωρίζουν ὅλα αὐτά, ἐξήντλησαν ὅλη τὴν αὐστηρότητά τους στὸν Μπουτάρη, ποὺ στὸ κάτω κάτω εἶναι πολιτικὸς καὶ δεδηλωμένος ἄθεος; Θίχτηκαν ἐπειδή ὁ Μπουτάρης θέλει νὰ παγιώσει τὸν αἰσχρὸ θεσμὸ τῆς παρελάσεως τῶν σοδομιτῶν στὴν πόλη τῆς Θεσσαλονίκης καὶ δὲν ἐξανίστανται κι ἀγανακτοῦν ποὺ ὁ Πατριάρχης ἔχει καταλύσει ὅλους τοὺς ἱεροὺς Θεσμούς, Κανόνες καὶ Παραδόσεις τῆς Ἁγίας Ὀρθοδοξίας μας;

Γιατί δὲν διακόπτουν τὴν ἐπικοινωνία μὲ τὸν πατριάρχη Βαρθολομαῖο; Καὶ μάλιστα χωρὶς νὰ ζητήσουν τὴν ἔγκριση τῆς Ἱ. Κοινότητος, ἀφοῦ γνωρίζουν ὅτι σὲ θέματα Πίστεως δὲν χρειάζονται ἐγκρίσεις ἀπὸ ὅσους συμπoρεύονται καὶ ὑποδέχονται τοὺς αἱρετικούς; Μήπως, ἐπειδὴ θὰ τοὺς κοστίσει ἡ διακοπή τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐπικοινωνίας τους μὲ τὸν Πατριάρχη, ἀρκέστηκαν σὲ κάτι πιό ἀνώδυνο, ἀκίνδυνο καὶ σύμφωνα μὲ τὰ μέτρα τους;

Πῶς νὰ χαρακτηρίσουμε τὴν στάση τους; ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ, ΔΕΙΛΙΑ ἢ ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ;

Παραθέτουμε τὴν ἐπιστολὴ τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων.

Ἁγιορεῖτες Πατέρες

Διακοπὴ επικοινωνίας

μὲ τὸν Δήμαρχο Θεσσαλονίκης

Πρός τήν Ἱεράν Κοινότητα
τοῦ Ἁγίου Ὄρους Ἄθω
Ἐνταῦθα

Καρυαί, 5 Ἰουνίου 2014

Ὁσιολoγιώτατοι καί σεβαστοί Πατέρες,

Κατά τήν πρό ὀλίγων ἡμερῶν ἀλλαγή τῆς Ἱερᾶς Ἐπιστασίας καί ἐγκατάστασι τοῦ Ὁσιολογιωτάτου Μοναχοῦ Γέροντος Συμεών Διονυσιάτου ὡς Πρωτεπιστάτου, στόν ὁποῖον εὐχόμεθα εἰλικρινῶς καί ταπεινῶς τά βέλτιστα, σημειώθηκε ἕνα πολύ δυσάρεστο γεγονός, ἡ σκιά τοῦ ὁποίου δέν βάρυνε μόνον  τήν τελετή, ἀλλά θίγει καιρίως καί τήν πνευματική αἴγλη τοῦ Ἁγίου Ὄρους, τοῦ ἱεροῦ Περιβόλου τῆς Θεοτόκου, καθώς μάλιστα δέν διέλαθε καί τῆς προσοχῆς τῶν εὐσεβῶν πιστῶν καί προσκυνητῶν τοῦ Περιβόλου τῆς Παναγίας μας, πού πάντοτε ἀτενίζουν μέ πνευματική προσμονή πρός τό παράδειγμα καί τίς ἐμπνευσμένες κατευθύνσεις τοῦ Ἁγιορειτικοῦ Μοναχισμοῦ καί τῶν θεσμῶν του.

Η ΔΙΟΙΚΟΥΣΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΥΠΝΩΤΤΕΙ ΥΠΟ ΤΟΝ ΑΝΑΞΙΟ ΙΕΡΩΝΥΜΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΣ ΔΕΣΠΟΤΑΔΕΣ . Πέρασε τελικά το Αντιρατσιστικό! Ο διωγμός των Ελλήνων μόλις ξεκίνησε και επίσημα…

Πέρασε τελικά το Αντιρατσιστικό! Ο διωγμός των Ελλήνων μόλις ξεκίνησε και επίσημα…
http://www.pentapostagma.gr/     

Με ονομαστική ψηφοφορία για τα τρία κυριότερα άρθρα του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου, που είχαν ζητήσει οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και της Χρυσής Αυγής, ολοκληρώθηκε στο Γ” Θερινό Τμήμα η επί των άρθρων υπερψήφισή του. Έτσι λοιπόν, πέρασε τελικά από τη Βουλή το πολυσυζητημένο «αντιρατσιστικό» νομοσχέδιο, αλλά «μέχρι το κόκκαλο» ρατσιστικό για τους Έλληνες πολίτες…

Τα θερμά μας συγχαρητήρια στην Κυβέρνηση και σε όσους το υπερψήφισαν, καταργώντας επί της ουσίας κάθε ελευθερία της έκφρασης και δυνατότητα κατάκρισης των «κακώς κειμένων» που συμβαίνουν γύρω μας. Για να γνωρίζετε, δεν έχετε πλέον δικαίωμα να επικρίνετε την εισβολή λαθρομετανάστων στη χώρα μας. Και βέβαια απαγορεύεται από εδώ και στο εξής να τους αποκαλείτε«λαθρομετανάστες», καθώς ο επίσημος πλέον όρος είναι «παράτυποι μετανάστες»! Επίσης, δεν σας επιτρέπεται να επικρίνετε τις ομοφυλοφιλικές θέσεις, ακόμα και την προπαγάνδισή τους, ως κάτι αφύσικο και λάθος, γιατί θα κατηγορηθείτε και πάλι ως ρατσιστές και θα διωχθείτε ανάλογα. Με απλά λόγια, η δημοκρατία σε όλο της το μεγαλείο…

π. Αναστ. Γκοτσόπουλος : Κανονικό εκκλησιαστικο δικαίωμα το της Αποτειχίσεως

 Ἐπιστολὴ π. Ἀναστάσιου Γκοτσόπουλου

γιὰ τὸν ἀποτειχισμένο Ἱερομόναχο π. Ευθύμιο Χαραλαμπίδη καὶ τὸν Σύρου Δωρόθεο

  

κ. Κωστόπουλε,

      Δημοσιεύσατε άρθρο στο οποίο ο  Σεβ. Σύρου αναφέρετε, χωρίς να τον μνημονεύει ονομαστικά –γιατί άραγε;–  στον ο πανοσιολ. Αρχιμ. Ευθύμιο Χαραλαμπίδη της Ι. Μ. Αγ. Νικολάου Άνδρου.

     Ο  π. Ευθύμιος Χαραλαμπίδης έκανε χρήση του κανονικού δικαιώματος που παρέχει η κανονική εκκλησιαστική παράδοση (15^ος κανόνας της Πρωτοδευτέρας Συνόδου) και διέκοψε το μνημόσυνο του ονόματος του  Επισκόπου του (του Σεβ. Σύρου Δωροθέου)  για συγκεκριμένους λόγους, τους οποίους με εξαιρετική σαφήνεια εκθέτει στην από Ιουλίου 2014 επιστολή του.

Αγαπητέ Αναστάσιε, νομίζω ότι μετά τη δημοσίευση των καταγγελιών του Σεβ. Σύρου επιβάλλεται να δημοσιεύσεις και την επιστολή του π. Ευθυμίου Χαραλαμπίδου, ώστε οι αναγνώστες σου να μπορούν να σχηματίσουν αντικειμενική άποψη (σας την αποστέλλω συνημμένως).

Πάντως, για να είμαι ειλικρινής,

1. στην επιστολή του π. Ευθυμίου δεν μπόρεσα να διαπιστώσω τίποτα απ’ όσα του καταμαρτυρεί ο Σεβ. Σύρου : «Όποιος απροκατάληπτος διαβάσει κείμενά τους, θα διαπιστώσει με πόση εμπάθεια, με πόσο μίσος στρέφονται καθ` όσων, κατά την αλάθητη άποψή τους, προδίδουν την Ορθοδοξία, ιδιαιτέρως δε αν αυτοί είναι Επίσκοποι, και καθ` όσων ευρίσκονται εκτός της Ορθοδοξίας, ένα μίσος και μια εμπάθεια, που απάδουν σε γνήσιο Χριστιανό, και μάλιστα Ορθόδοξο... Συνέπειες και αυτά του υπέρμετρου εγωισμού και της τάσεως αυτοπροβολής, που τους διακρίνει, και, έτσι,  χωρίς να το συνειδητοποιούν, οδηγούνται εκτός Εκκλησίας, … τοποθετώντας τον εαυτό τους πάνω από την Εκκλησία, ή και ταυτίζοντάς τον - βαβαί της βλασφημίας - μ` Αυτήν !» και

2. θα περίμενα από το Σεβ. Σύρου να αναφερθεί κυρίως στα συγκεκριμένα σοβαρά εκκλησιολογικά και κανονικά ζητήματα τα οποία θέτει ο π. Ευθ. Χαραλαμπίδης.

                  

                       Πάτρα 8.9.2014   

        π. Αναστάσιος Κ. Γκοτσόπουλος

  Εφημέριος  Ι. Ν. Αγ. Νικολάου Πατρών

τηλ. 6945-377621  -  agotsopo@gmail.com

Πηγή:  anastasiosk

ΑΠΟΚΡΙΣΗ ΣΕ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΥΡΟΥ κ. ΔΩΡΟΘΕΟΥ

Ο κ. Δωρόθεος δημοσίευσε στην ιστοσελίδα της Μητροπόλεώς του (διαβάστε το εδώ) ένα άρθρο με τίτλο "l'église c'est moi" ("Η Εκκλησία είμαι εγώ"), στο οποίο στηλιτεύει την "νοοτροπία και πρακτική ενίων Χριστιανών, Κληρικών  και Λαϊκών" να ασκούν κριτική στον Επίσκοπο και έτσι να υποκαθιστούν, κατά την γνώμη του συγγραφέως, την Εκκλησία.

Το άρθρο αυτό περιλαμβάνει τις προσωπικές απόψεις του κ. Δωροθέου, οι οποίες όμως δεν υποστηρίζονται από καμία σχετική γραφική ή πατερική παραπομπή, πέραν δύο ευαγγελικών ρήσεων, άσχετων με το θέμα, και ενός ατυχούς παραλληλισμού, ο οποίος μάλλον αποβαίνει εναντίον του, όπως θα δούμε παρακάτω.

Κακίζει λοιπόν ο κ. Δωρόθεος όσους ασκούν κριτική για θέματα πίστεως και δεν αναγνωρίζει ένα τέτοιο δικαίωμα σε όσους το κάνουν γιατί τάχα "δεν είναι, ούτε μπορούν να λέγονται, Ορθόδοξοι όσοι διεκδικούν για τον εαυτό τους το Παπικό αλάθητο και διέπονται από την  προτεσταντική  αντίληψη ότι ο κάθε ένας φωτίζεται απευθείας από το Άγιο Πνεύμα!".

Επομένως συνιστά τη σιωπή των Ορθοδόξων, αφού σε αντίθετη περίπτωση "αναιρούν αυτό τούτο το Συνοδικό πολίτευμα της Εκκλησίας, το οποίο θεόπνευστοι Οικουμενικές Σύνοδοι και Θεοφόροι Πατέρες θέσπισαν, και οικειοπούνται ρόλο, έργο και λόγο υπερ-Εκκλησίας και υπέρ-Συνόδου!".

Ας δούμε όμως τι λένε οι Θεοφόροι Πατέρες περί του θέματος.

Ο Μέγας Βασίλειος: "πας φιλόθεος άνθρωπος προς διδασκαλίαν αυτεπάγγελτος" (P.G. 32, 1037).

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος: "Ταύτα και λαϊκοίς νομοθετώ, ταύτα και πρεσβυτέροις εντέλλομαι, ταύτα και τοις άρχειν πεπιστευμένοις. Βοηθήσατε τω λόγω πάντες όσοις το δύνασθαι βοηθείν εκ Θεού" (P.G. 36, 308).

Ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης:

"Εντολή γάρ Κυρίου μη σιωπάν εν καιρώ κινδυνευούσης πίστεως... Ώστε, ότε περί πίστεως ο λόγος, ουκ εστιν ειπείν, εγώ τίς ειμί; Ιερεύς, άρχων, στρατιώτης, γεωργός, πένης; Ουδείς μοι λόγος και φροντίς περί του προκειμένου. Ουά οι λίθοι κεκράξουσι και συ σιωπηλός και άφροντις;» (P.G. 99, 1321).

Δηλαδή "Είναι εντολή Κυρίου να μη σιωπούμε όταν κινδυνεύει η πίστης... Συνεπώς, όταν πρόκειται για την πίστη, δεν πρέπει να πει κανείς: ποιός είμαι εγώ; Ιερέας, άρχοντας, στρατιώτης, γεωργός, πτωχός; Δεν μου πέφτει εμένα λόγος και φροντίδα για το ζήτημα. Τι λες, οι πέτρες θα φωνάξουν, και συ θα μείνεις σιωπηλός και άπραγος;".

Ο Άγιος Θεόδωρος μάλιστα αναφερόμενος στο "φοβερόν της σιωπής κρίμα" (P.G. 99, 1072) προειδοποιεί ότι
 "και αυτός ο πένης πάσης απολογίας εστέρηται εν ημέρα κρίσεως, μη τανύν λαλών, ως κριθησόμενος και διά τούτο μόνον" (P.G. 99, 1321).

Επιπροσθέτως, επαινεί την ομολογία ακόμη και μιας γυναίκας.  Γράφει στην πατρικία Ειρήνη: "Δια τούτο σού υπενθυμίζω να μη ξεφύγης καθόλου από την ένστασι, συ που έχεις στηριχθή πάνω στην ασάλευτη πέτρα της Ορθοδοξίας, μήτε να γίνης ευκολοπτόητη και διχόγνωμη, εξ αιτίας των πτώσεων [στην αίρεσι] είτε λαϊκών είτε μοναστών και όσων νομίζουν ότι είναι κάτι, η γενικώς οποιουδήποτε άλλου. Αυτοί είναι ψευδάδελφοι, ψευδαπόστολοι, που έχουν μόρφωσιν  ευσεβείας, αλλά έχουν αρνηθή τη δύναμί της [Β΄Τιμ. 3, 5]. Πολλοί δοκησίσοφοι και «αρχιεροφανείς» [φαινομενικοί αρχιερείς] και «αγιόδοκοι» [φαινομενικοί άγιοι] νικήθηκαν  στις παλαιές γενεές· αντιθέτως, έλαμψαν ως φωστήρες εν τω κόσμω [Φιλιπ. 2, 15] ολίγοι και αληθινοί σοφοί, οι οποίοι διαβιούν με φόβο Θεού, επειδή αρχή σοφίας είναι το να βοβήται κάποιος τον Κύριο [Ψαλμ. 110, 10], μολονότι δεν έχουν θεωρηθή και σπουδαίοι, επειδή ο άνθρωπος βλέπει στο πρόσωπο, αλλά ο Θεός στην καρδιά" (Επιστολή (156) Ειρήνη Πατρικία, ενTheodori Studitae Epistulae, τόμ. Β΄,  εκδ. De Gruyter, Corpus Fontium Historiae Byzantinae, Series Berolinensis 31, Berlin 1992, σελ. 276.277 -μεταγλωττισμένο εδώ: 

http://www.impantokratoros.gr/769A2154.el.aspx ).

Αυτό είναι το φρόνημα των Αγίων Πατέρων, παντελώς διαφορετικό από του κ. Δωροθέου.