Σάββατο 9 Μαΐου 2015

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ, Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ
Κα τι πρπει ν καταφρονομε τ παρντα
γου Γρηγορου το Παλαμ
 λη ατ τν περοδο πο διανομε τρα, πεκτεινομνη σ πενντα μρες, ορτζομε τν π τος νεκρος νστασι το Κυρου κα Θεο κα Σωτρος μας ᾿Ιησο Χριστο, δεικνοντας μ ατ τν παρτασι τν περοχ της πναντι στς λλες ορτς. Αν κα ββαια ατ περοδος τν μερν περιλαμβνει κα τν πτειο μνμη τς πανδου στος ορανος, λλ κα ατ δεικνει τ διαφορ το ναστντος Δεσπτου πρς τος νθρπους κενους πο κατ καιρος χουν ναβισει.

9 ΜΑΪΟΥ : ΑΓΙΟΥ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΤΟΥ ΕΝ ΒΟΥΝΕΝΟΙΣ - ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΡΟΗΣ ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΥΓΡΟΥ ΑΠΟ ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ ΠΟΥ ΒΑΣΑΝΙΣΘΗΚΕ (ΒΙΝΤΕΟ)

Βιογραφία
      Ο Άγιος Νικόλαος ο Νέος γεννήθηκε στα μέρη της Ανατολής από γονείς ευσεβείς και ενάρετους. Όταν ενηλικιώθηκε κατατάχθηκε στον Αυτοκρατορικό Στρατό, με το αξίωμα του Δούκα, γυμνάζοντας τους στρατιώτες του, στο να είναι γενναίοι και ατρόμητοι πολεμιστές, κυρίως όμως τους νουθετούσε και τους δίδασκε να πιστεύουν στον Θεό, να προσεύχονται, να μην αδικούν ποτέ κανέναν και να ζητούν από τον Χριστό να τους δίνει δύναμη για να πολεμούν τους εχθρούς. Δεν ήταν όμως μόνο οι εξωτερικοί εχθροί που έπρεπε να αντιμετωπίσουν, αλλά και οι διάφορες εξεγέρσεις που συνέβαιναν στο εσωτερικό της Αυτοκρατορίας. Σε μία τέτοια εξέγερση εστάλη ο Νικόλαος, από τον Αυτοκράτορα Λέοντα τον Ίσαυρο τον Εικονομάχο, για να επιβληθεί στους εξεγερθέντες και να επαναφέρει την ειρήνη και την ευστάθεια.

Σκέφτομαι το χθες και το σήμερα της μητροπόλεως Λαρίσης...



Δωροδοκία και προδοσία….
Σκέφτομαι το χθες και το σήμερα στην Λάρισα .Πόσοι ήταν παρά τω Θεολόγω τον οποίον υπερασπίζονταν λυσσωδώς, εκκλησιαστικοί Λεωνίδες που θα υπερασπίζονταν μέχρι θανάτου την κανονικότητα στην εκκλησία, που ακόμα και στην κηδεία του εξέφραζαν την ευχή να έρθει  «ένας άξιος δεσπότης στη Λάρισα» ενώ γύριζε σαν χασαπόσκυλο ο μοιχεπιβάτης..
Αλλά…άνθρωποι κι αυτοί τι να κάνουν;!!!
    Έπαιρνε ο καθένας το δωράκι του και λούφαξαν,. Εξαφάνισαν τα αντίτυπα των βιβλίων για τον  Μακαριστό  τραυλίζουν όταν αναγκάζονταν να προφέρουν τις λέξεις Θεολόγου και Αθανασίου Μυτιληναίου…
      Βέβαια δεν έλαβαν αργύρια ,αφού έπεσαν σε τσιφούτη και δεινό φιλάργυρο, αλλά πήραν προνόμια όπως χειροτονίες, τοποθετήσεις σε ναούς –μαγαζιά γωνία, άδειες, οφίκια, διευκολύνσεις, μεταθέσεις,  προβολή από το ραδιόφωνο, και φωτογραφίες (πολλές φωτογραφίες!!), αλλά και μεταπτυχιακά.
Τους μπούκωσε, δεν μιλούν πλέον…
   Ο Λογγίνος αντιστάθηκε κόλλησε στον Χριστό και κανείς δεν μπόρεσε να τον αποσπάσει από κει…
   Οι σημερινές πνευματικές περικοκλάδες με την κοίμηση του Θεολόγου, έχασαν το υποστήριγμα και αγωνιωδώς αναζητούσαν ένα κάποιο άλλο στήριγμα. Το εύκαμπτο πνευματικό τους «ανάστημα» χωρίς την στήριξη του Επίσημου ,θα σερνόταν κατά γης…
    Πνευματικά ακάρεα και παράσιτα που για την επιβίωση χρειάζονται κάποιον με την ζωντάνια της εξουσίας να κολλήσουν πάνω του ας είναι άπλυτος και βρωμερός αρκεί νάχει εξουσία.…


Πρ.Μ.

Βίος Αγίου Χριστοφόρου του Μεγαλομάρτυρα


Ο Άγιος Χριστόφορος ο Μεγαλομάρτυρας τιμάται στις 9 Μαΐου

Zoom in (real dimensions: 700 x 629)Εικόνα

Ο Άγιος Χριστοφόρος γεννήθηκε περί το 200 μ.Χ. σε μια βάρβαρη χώρα της Ανατολής και της Ασίας. Γεννήθηκε από μια φυλή ανθρωποφάγων. Ήταν γιγαντόσωμος αλλά όμως
και πολύ άσχημος. Γι' αυτό και τον ονόμασαν Ρέπροβο, που σημαίνει, κακομούτρης δηλ σκυλομούρης «κυνοπρόσωπος». Αλλά είχε καλή καρδιά και ο Θεός τον καθοδήγησε
ώστε να τον γνωρίσει.

Γνωρίζει τον Βασιλέα Χριστό
Ο Άγιος επειδή είχε μεγάλη σωματική δύναμη, αποφάσισε να πάει προς τα Δυτικά μήπως βρει κάποιον Βασιλέα μεγάλο για τον υπηρετήσει. Στον δρόμο του όμως συνάντησε έναν
ασκητή, τον οποίο ρώτησε εάν γνωρίζει κανέναν μεγάλο βασιλέα. Ο ασκητής τον φιλοξένησε στο καλύβι του και του είπε ότι γνωρίζει τον πιο Μεγάλο Βασιλέα. Έτσι ο ασκητής τον
κατήχησε εις Χριστόν και τον προέτρεψε Αυτόν τον Βασιλέα να υπηρετήσει, με νηστείες και προσευχές. Ο Άγιος όμως τους είπε ότι για το πρώτο του ήταν αδύνατον να νηστέψει
και για το δεύτερο δηλαδή να προσευχηθεί δεν ήεξερε. Τότε ο ασκητής του έδειξε ένα ποτάμι, το οποίο δεν είχε γεφύρι και τον παρότρυνε να περνάει όλους τους διαβάτες από
τους ώμους του δωρεάν. Αυτό ο Άγιος είπε ότι μπορούσε να το κάνει γιατί τον βοηθούσε η σωματική του διάπλαση. Έτσι έχτισε ένα καλύβι εκεί και υπηρετούσε όλους τους

Γιατί ονομάστηκε Χριστοφόρος;
Ένα βράδυ ο Άγιος ήταν στο κελί του και προσευχόταν ενώ έξω είχε σφοδρή καταιγίδα και το ποτάμι είχε φουσκώσει. Άκουσε τότε κλάματα ενός μικρού παιδιού και όταν βγήκε
έξω άκουσε το παιδί που έκλαιγε και Τον φώναζε να τον περάσει πέρα, για να μην πεθάνει από το κρύο και την βροχή. Πήρε λοιπόν ο Άγιος ένα μεγάλο ξύλο, έκαμε το σταυρό του
και μπήκε στο ποτάμι. Πέρασε πέρα και πήρε στον ώμο του το παιδί. Όταν μπήκε στο ποτάμι, το παιδί του φαινότανε, πως βάραινε διαρκώς. Στηριζόταν με δύναμη στο ξύλο, για
να περάσει και να μη παρασυρθεί από το φουσκωμένο ποτάμι. Η δοκιμασία ήταν μεγάλη. Επιτέλους έφθασε στη αντίπερα όχθη. Όταν άφησε το παιδί του είπε:
- Παιδί μου, τον κόσμο όλον, αν σήκωνα, δεν θα ήταν τόσο βαρύς όσο συ.
- Και όμως! του είπε το παιδί. Μετέφερες όχι μόνον τον κόσμο όλον, αλλά Εκείνον, που έπλασε τον κόσμο. Είμαι ο Βασιλεύς Χριστός, τον Οποίον εδώ υπηρετείς. Έπειτα από τα
λόγια αυτά, το παιδί έγινε άφαντο.
Ο Άγιος γι’ αυτό και ζωφραφίζεται περνώντας το ποτάμι, στηριζόμενος στο ξύλο και με το παιδίον - Χριστό στον ώμο. Επειδή δε μετέφερε τον Χριστό ονομάστηκε, κατόπιν όταν
βαπτίσθηκε, από Ρέπροβος, Χριστοφόρος. Από το περιστατικό αυτό, που μετέφερε τον Χριστό, είναι και ο προστάτης των μεταφορών. Είναι ο προστάτης των αεροπόρων, των
αυτοκινητιστών, των ταξιδιωτών και όλων των επαγγελμάτων, που απαιτούν μεγάλες δυνάμεις.

Παρασκευή 8 Μαΐου 2015

ΑΓΙΟΣ ΣΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ Ο ΛΑΡΙΣΗΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ


ΑΓΙΟΣ ΣΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ Ο ΛΑΡΙΣΗΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ

Ο μακαριστός Θεολόγος σταυρώθηκε απ’ το άνομο εκκλησιαστικό κατεστημένο. Η περίπτωσή του είναι πανομοιότυπη μ’ αυτή του ιερού Χρυσοστόμου. Ειδικά οι αντιδράσεις του πιστού λαού, των περίφημων Ιωαννιτών και των αγωνιζόμενων Λαρισαίων χριστιανών! Μέχρι και στο πυρ έθεσαν το ναό της Αγίας Σοφίας οι Ιωαννίτες ενώ επεχείρησαν να πετάξουν το Θεόφιλο Αλαξανδρείας, κλασσικό και διαχρονικό εκπρόσωπο του εκκλησιαστικού κατεστημένου, στη θάλασσα! 
 Του Ιατρού κ. Λυκούργου Νάνη




ΠΑΤΜΟΣ ΚΑΙ ΙΕΡΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ


ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΩΣ ΠΑΤΜΟΥ



Ο Άγιος Απόστολος και Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος (8 Μαΐου)


Ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος υπαγορεύει το Ευαγγέλιο στο μαθητή του Πρόχορο. Τοιχογραφία Πρωτάτου Αγίου Όρους.
Ο Απόστολος κι Ευαγγελιστής Ιωάννης καταγόταν από τη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας. Ήταν αγράμματος, όπως κι οι άλλοι Απόστολοι, άλλα από ευκατάστατη οικογένεια. Γιατί ο πατέρας του ο Ζεβεδαίος, είχε τράτες, όπου δουλεύανε πολλοί μισθωτοί. Σ’ αυτές δουλεύανε και τα δυο του παιδιά, ο Ιάκωβος κι ο Ιωάννης. Όσο για τη μητέρα του Ιωάννη, τη Σαλώμη, αύτη ήταν εξαδέλφη της Παναγίας, και από τα Ευαγγέλια γνωρίζουμε πως διακονούσε τον Χριστό, πηγαίνοντας πίσω του μ’ άλλες ευσεβείς γυναίκες.
Όταν ο Πρόδρομος άρχισε να κηρύττει στην έρημο του Ιορδάνη τον ερχομό του Χριστού, ο Ιωάννης με τον Ανδρέα, τον αδελφό του Πέτρου, που ήτανε κι αυτοί ψαράδες, πήγανε κοντά του κι έγιναν μαθηταί του.
Μια μέρα, λίγο καιρό μετά τη Βάπτιση, ο Πρόδρομος έδειξε σ’ αυτούς τον Ιησού, που περπατούσε αντίκρυ, κι είπε:
– Να ο αμνός του Θεού. Τότε εκείνοι σίμωσαν τον Χριστό και σαν Αυτός τούς είδε, ρώτησε:
Τί ζητάτε;
Ο Ανδρέας κι ο Ιωάννης του είπανε:
Ραβί (δηλ. Διδάσκαλε), πού μένεις;
-Ελάτε να δείτε, αποκρίθηκε Ο Χριστός.
Ήρθαν στο σπίτι που έμενε και καθίσανε ως το βράδυ, ακούοντας από το θεϊκό στόμα για πρώτη φορά τα λόγια της ζωής.
Ύστερα από δυο μήνες, ο Υιός του Θεού κάλεσε κοντά του τον Ανδρέα και τον Πέτρο κι ευθύς κατόπιν τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη. Αυτό έγινε στο γιαλό τής λίμνης Γεννησαρέτ. Τα δυο ζευγάρια των αδελφών παρατήσανε βάρκες και δίχτυα και από κείνη την ώρα προσκολληθήκαμε στον Χριστό. Αλλάξανε τέχνη, κατά το λόγο που τους είπε, και από ψαράδες ψαριών, έγιναν ψαράδες ανθρώπων.
Ανάμεσα στους Αποστόλους ο Ιωάννης ήτανε ο πιό νέος. Αφοσιώθηκε στον Ιησού μ’ ενθουσιασμό.
Είχε στην αρχή χαρακτήρα αψύ. Με τον πύρινο ζήλο και τα παράφορα αισθήματα που φανέρωνε, θύμιζε συχνά τον πρώτο δάσκαλο που είχε, τον Πρόδρομο.

Βίος Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου και Ευαγγελιστή

Zoom in (real dimensions: 600 x 805)Εικόνα 
Ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος και Ευαγγελιστής εορτάζει στις 8 Μαΐου Σύναξις της αγίας κόνεως της εκπορευομένης εκ του τάφου του Ιωάννου του Θεολόγου, και στις 26 Σεπτεμβρίου η Μετάσταση του

Zoom in (real dimensions: 303 x 422)

Ο Ευαγγελιστής και Απόστολος Ιωάννης, ήταν αδελφός του Αποστόλου Ιακώβου. Η οικογένεια του και ο ίδιος καταγόταν απ’ την Γαλιλαία και ήταν ψαράδες στο επάγγελμα. Ο πατέρας του λεγόταν Ζεβεδαίος και η μητέρα του Σαλώμη. Ο Ιωάννης από μικρός βοηθούσε τον πατέρα του στο ψάρεμα, καθώς και ο αδελφός του ο Ιάκωβος. Δεν είχε καμια μόρφωση ούτε έμαθε πολλά γράμματα. Άπλα ψάρευε, όπως τον δίδαξε ο πατέρας του. Δεν είχε φίλους ούτε συναναστρεφότανε με μορφωμένους και σοφούς της εποχής εκείνης. Νέος ακόμη, από αγάπη προς τον Θεό, πήγαινε συχνά στις όχθες του Ιορδάνη ποταμού, για να ακούσει το κήρυγμα του Ιωάννου του Προδρόμου, του βαπτιστή, του οποίου έγινε μαθητής.

Ένα απόγευμα πού περπατούσε ο Ιησούς κοντά στην θάλασσα της Γαλιλαίας, είδε τον Ιωάννη να ψαρεύει και τον κάλεσε κοντά Του. Εκείνος άφησε αμέσως τα δίχτυα του και το ψάρεμα και μαζί με τον αδελφό του Ιάκωβο τον ακολούθησε χωρίς κανένα δισταγμό και χωρίς να ρωτήσει το παραμικρό. Η θεϊκή δύναμη του Κυρίου τον κατέκτησε αμέσως.

10 Μαΐου 1956: Μνήμη Ηρώων: Μιχαήλ Καραολής - Ανδρέας Δημητρίου

10 Μαΐου 1956: Μνήμη Ηρώων:
Μιχαήλ Καραολής - Ανδρέας Δημητρίου
ΓΕΝΙΚΑ: Στις 10 Μαΐου 1956 απαγχονίστηκαν στις Κεντρικές Φυλακές της Λευκωσίας από τους Άγγλους αποικιοκράτες, που σημειωτέον κατέχουν ακόμη τμήμα του εδάφους της μαρτυρικής Μεγαλονήσου, ο Μιχαήλ Καραολής και ο Ανδρέας Δημητρίου.

 Οι δύο εθνικοί αυτοί αγωνιστές αποτέλεσαν τους πρωτομάρτυρες του αντιαποικιοκρατικού Κυπριακού Αγώνα δίνοντας τη ζωή τους για την απελευθέρωση και Ένωση της Κύπρου με την Μητέρα Ελλάδα και όχι για κάποιο “δικοινοτικό ή διζωνικό σύστημα”, ή όπως αλλιώς χαρακτηρίζονται από τα διάφορα σχέδια Ανάν, κ.ά. .
ΣΤΗΝ ΕΟΚΑ: Οι Καραολής και Δημητρίου προέρχονταν από την αγροτική τάξη, η οποία στις δεκαετίες των ΄40 και ΄50, επιβίωνε μέσα στη τη φτώχεια και την εξαθλίωση. Εντάχθηκαν σε νεαρή ηλικία στην ΕΟΚΑ (Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών) και αγωνίστηκαν ηρωικά για την απελευθέρωση και την Ελληνικότητα της Κύπρου μας. Η δράση τους στην ΕΟΚΑ υπήρξε πολυδιάστατη.
Ο Καραολής μεταξύ Άγγλων
 και συνεργατών τους.
ΟΙ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΓΧΟΝΕΣ: Ο Μιχαήλ Καραολής μαζί με τον συναγωνιστή του Ανδρέα Παναγιώτου κατηγορήθηκαν ότι σκότωσαν σε μια συγκέντρωση του ΑΚΕΛ στις 28 Αυγούστου 1955, έναν αστυνομικό ελληνικής καταγωγής συνεργάτη των Άγγλων. Ο Καραολής, αντίθετα με τον Παναγιώτου, συνελήφθη αργότερα σε ενέδρα. Οι Βρετανοί που τηρούσαν αρχείο στο Τμήμα Οδικών Μεταφορών τον ανακάλυψαν από το ποδήλατό του που δεν μπόρεσε να πάρει από τη συγκέντρωση. Ο Ανδρέας Δημητρίου συνελήφθη και κατηγορήθηκε ότι πυροβόλησε και τραυμάτισε στην Αμμόχωστο τον πράκτορα της Ιντέλιτζενς Σέρβις, Σίντνεϊ Τέιλορ, στις 28 Νοεμβρίου 1955. Οι δύο αγωνιστές δεν αποκάλυψαν τίποτα στις αγγλικές αρχές, φυλακίστηκαν στις Κεντρικές Φυλακές Λευκωσίας και καταδικάσθηκαν σε θάνατο και απαγχονίστηκαν στις 10 Μαΐου 1956.
ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ: Όπως ήταν αναμενόμενο, η εκτέλεσή τους προκάλεσε έκρηξη αντιδράσεων στη Μεγαλόνησο. Η Ε.Ο.Κ.Α. εκτέλεσε τους Άγγλους στρατιώτες Γκόρντον Χιλ και Ρόναλντ Σίλτον, που είχαν απαχθεί και κρατούνταν ως όμηροι ενώ σχεδιάστηκε επίθεση στον αστυνομικό σταθμό Παλαιχωρίου η οποία ματαιώθηκε την τελευταία στιγμή. Στην Ελλάδα την προηγούμενη μέρα της εκτέλεσης, άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και 200 τραυματίστηκαν στην Αθήνα, από τις συγκρούσεις αστυνομικών και διαδηλωτών σε μια πρωτοφανούς έντασης διαδήλωση, με κεντρικό αίτημα την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Άλλωστε για τον πατριώτη Έλληνα η Κύπρος δεν “κείται μακράν” κατά το ρηθέν του “μακαριστού εθνάρχου”.
ΟΙ ΤΑΦΟΙ ΤΟΥΣ: Οι σωροί των δύο ηρώων του απελευθερωτικού αγώνα της Κύπρου θάφτηκαν μαζί με άλλους 11 Έλληνες ήρωες στα λεγόμενα «Φυλακισμένα Μνήματα», ένα μικρό κοιμητήριο που είχαν κατασκευάσει οι Άγγλοι αποικιοκράτες στις κεντρικές φυλακές της Λευκωσίας και το οποίο βρισκόταν δίπλα από τα κελιά των μελλοθάνατων και την αγχόνη. Οι Άγγλοι δεν επέτρεψαν στις οικογένειές τους να πάρουν τα σώματά τους και να τα θάψουν με τον προσήκοντα σεβασμό. Η εκτέλεση αυτών των Ελλήνων αγωνιστών της Κύπρου προκάλεσε εντονότατο ρεύμα αγανάκτησης σ΄ ολόκληρο τον κόσμο. Τιμής ένεκεν ο Δήμος Αθηναίων μετονόμασε την οδό Λουκιανού όπου και το οίκημα της Αγγλικής Πρεσβείας σε οδό Καραολή και Δημητρίου, το ίδιο έπραξε και ο Δήμος Πειραιά μετονομάζοντας την οδό Ναυάρχου Μπητ στη σημερινή οδό Καραολή και Δημητρίου. Επίσης, στην Καισαριανή δύο δρόμοι φέρουν τα ονόματα των δύο αγωνιστών, ο ένας του Μιχαήλ Καραολή και ο άλλος του Ανδρέα Δημητρίου.
ΕΠΙΛΟΓΙΚΑ: Ο Μιχαλάκης Καραολής κατά την διάρκεια της κράτησης του έδωσε ένα γράμμα προς τους φίλους του με τα παρακάτω:
“Τα ελληνόπουλα δεν ξέρουν
μόνο πως πρέπει να ζουν
Ξέρουν και πώς να πεθαίνουν
Kαι πως την πατρίδα να τιμούν”.

Τα λόγια αυτά ας θυμόμαστε εμείς οι Ελλαδίτες Έλληνες αλλά και οι Κύπριοι αδελφοί μας μη ξεχνώντας πως ο θάνατός τους ήταν απότοκος του αγώνα των Ελλήνων της Κύπρου για Ένωση με τη Μάνα Πάτριδα και τίποτε λιγότερο.

Ο άγιος Αρσένιος Ελασσόνας εκ Καλογριανών (8 ΜΑΪΟΥ)



Ο Άγιος Αρσένιος Ελασσόνας1 εκ Καλογριανών (8 ΜΑΪΟΥ)
του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου, δασκάλου -συγγραφέα
Ο Άγιος Αρσένιος γεννήθηκε το 1550 στα Καλογριανά της Καρδίτσας και ήταν μέλος της πολύτεκνης οικογένειας του ιερέα Θεοδώρου και της Χρυσάφης. Η μητέρα του, που ήταν ανιψιά του Αγίου Βησσαρίωνα, μετά το θάνατο του ιερέα-συζύγου της εκάρη μοναχή με το όνομα Χριστοδούλη.
Στα Τρίκαλα μορφώθηκε ο Αρσένιος, έπειτα εκάρη μοναχός και χειροτονήθηκε διάκονος στην Ι. Μ. Δουσίκου. Το 1579 χειροτονήθηκε ιερέας, ενώ λίγο αργότερα σπούδασε στη Σχολή του Πατριαρχείου και έγινε εφημέριος στον Ι. Ν. της Παμμακαρίστου. Το 1584 ο οικουμενικός πατριάρχης Ιερεμίας Β΄ ο Τρανός, ο από Λαρίσης (που είχε ανεβεί στο θρόνο για δεύτερη φορά), χειροτόνησε τον Αρσένιο Επίσκοπο Ελασσόνας και Δομενίκου.
Δυο έτη αργότερα μετέβη για μια διορθόδοξη συνάντηση στη Μόσχα, αλλά κατά την επιστροφή του διέμεινε επί διετία στην πόλη Λβωφ της Ουκρανίας, μετά από παράκληση των εκεί Ορθοδόξων της ελληνικής παροικίας, για να ενισχύσει τον αγώνα τους κατά της Ουνίας.

[ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η Ουνία οργανώθηκε από τη Ρωμαιοκαθολική εκκλησία, σαν δούρειος ίππος, με σκοπό να αλώσει “εκ των ένδον” την Ορθοδοξία σε διάφορες Ανατολικές χώρες της Ευρώπης. Το θέμα της Ουνίας αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα αγκάθια στη συνεννόηση της Ορθοδοξίας με την Παπική εκκλησία, το οποίο, παρά τους “εναγκαλισμούς” διαφόρων μεγαλόσχημων κληρικών, παραμένει στο προσκήνιο, με υπαιτιότητα των Παπικών που δεν δείχνουν διάθεση επανόδου στην ορθή πίστη.]
Το 1588 συνόδεψε τον πατρ. Ιερεμία, που είχε αποκατασταθεί για Τρίτη φορά στον πατριαρχικό θρόνο της Κων/λης, στη Μόσχα, όπου, μετά από παρότρυνση του τσάρου Θεοδώρου Ιβάνοβιτς, εγκαταστάθηκε. Δεν ξέχασε όμως ποτέ τους σκλάβους ομοδόξους του. Πολύ συχνά έστελνε εικόνες και άλλα δώρα στις Ι. Μονές και τα Πατριαρχεία που υπέφεραν από τον οθωμανική κυριαρχία. Το 1597 έγινε αρχιεπίσκοπος Αρχαγγέλων (Αρχαγγέλσκ) και το 1613 αρχιεπίσκοπος Τβέρης (Τβερ) και Κασίν. Από το 1615, τέλος, δεποίμανε την Αρχιεπισκοπή Σουζντέλ και Ταρουσίου.
Εκοιμήθη την 13η Απριλίου του 1621. Άφησε πίσω του αξιόλογο συγγραφικό έργο. Ο μητροπολίτης Κύριλλος Β΄ την 19η Ιουνίου του 2006 προνόησε για την αποθησαύριση ενός τεμαχίου των ιερών λειψάνων του Αγίου στον Ι. Ναό Ζωοδόχου Πηγής Καλογριανών.

1. Η Ελασσόνα τιμά τη μνήμη του την 8η Μαϊου, εορτή του Αγίου Αρσενίου του Μεγάλου. Η Εκκλησία έχει ορίσει επιπλέον ημέρα τιμής του την 13 Απριλίου (1621).

Αφιερωμένο σε εκείνες τις Ορθόδοξες αδελφότητες που επιμένουν "να τα έχουν καλά" με όλους και δεν αντιδρούν στα Οικουμενιστικά ολισθήματα και τις διώξεις αντι-Οικουμενιστών κληρικών.


Το τηλεοπτικό εκκλησιαστικό κανάλι 4Ε, έσκυψε οριστικά το κεφάλι στον Οικουμενισμό.

"ὥστε πλανῆσαι, εἰ δυνατὸν, καὶ τοὺς ἐκλεκτούς" (κατά Ματθαίον, κεφ 24, στίχ 24)


Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία θυμούνται ότι κάποτε -πχ επί αρχιεπισκόπου Σεραφείμ -οι περισσότεροι μητροπολίτες πολεμούσαν τις Ορθόδοξες αδελφότητες (Σταυρός, Ζωή, Σωτήρ κλπ).
Αφού οι "δεσποτάδες" δεν έκαναν πνευματικό έργο και γέμιζε η εκκλησία με "επαγγελματίες" παπάδες και "επαγγελματίες" διαδόχους τους που αρκούνταν στο να τελούν τα μυστήρια,
ήταν αυτονόητο να φθονούν το πνευματικό έργο των "παρεκκλησιαστικών", όπως προσβλητικά τους ονόμαζαν.




Οι καιροί αλλάζουν και όπως φαίνεται ο Οικουμενισμός  βρήκε έναν πιο έξυπνο τρόπο να "αλώσει" τις Ορθόδοξες χριστιανικές αδελφότητες. Πλέον οι μητροπολίτες τις επισκέπτονται στις εγκαταστάσεις τους και έτσι στήνουν "συμμαχίες" και εξασφαλίζουν την "σιωπή" τους. Με τον τρόπο αυτό διασφαλίζουν ότι όποιο ατόπημα και να κάνει ο μητροπολίτης -ή ο Πατριάρχης-, οι αδελφότητες "θα κάνουν υπακοή", θα σιωπήσουν. Λόγω των καλών "δημοσίων σχέσεων" με τον μητροπολίτη και τον Πατριάρχη, ξέρουν ότι δεν θα τολμήσουν ξανά, να αμφισβητήσουν το επισκοπικό ή πατριαρχικό "αλάθητο". Πολύ περισσότερο, δεν θα τολμήσουν να αντιδράσουν.
Γι αυτό, ενώ βλέπουμε προκλήσεις πολύ μεγαλύτερες από όσα συνέβαιναν επί Πατριάρχου Αθηναγόρα,  ακόμη και οι αφοσιωμένοι-αφιερωμένοι εργάτες του ευαγγελίου, ακόμη και οι μοναχοί-ες, αποδέχονται τον ρόλο του Ποντίου Πιλάτου.

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ


«Ἀγαπῶ πάρα πολύ τή νεότητα, γιά νά μήν πάθει κακό καί βλάβη»
(Κατηχήσεις Ἁγ. Κυρίλλου, ὁμιλία 164η)
Συλλογή ἀναφορῶν
 τοῦ Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου
 γιά τούς νέους

                                                        Πρόλογος
  Ὁ Γέροντας Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος μᾶς ἄφησε μιά μεγάλη πνευματική κληρονομιά. Μᾶς παρέδωσε ἕναν τεράστιο ἀριθμό κατηχητικῶν ὁμιλιῶν, κατανεμημένων σέ διαφορετικές θεματικές σειρές.
 Ἀκούσαμε καί συλλέξαμε ἀπό μεγάλο ἀριθμό ὁμιλιῶν, κατά τήν κρίση μας, ἐνδεικτικές ἀναφορές τοῦ πατρός Ἀθανασίου, πού μᾶς ἔκαναν ἰδιαίτερη ἐντύπωση καί ἀφοροῦσαν τούς νέους καί τά προβλήματά τους.
  Τίς παρουσιάζουμε καί εὐελπιστοῦμε νά γίνουν ἀφετηρία προβληματισμοῦ γιά κάθε νέο καί νέα, γιά κάθε γονιό καί ἐκπαιδευτικό, γιά κάθε ἄνθρωπο πού ἐνδιαφέρεται γιά τούς νέους καί τήν προκοπή τους.
 Στό τέλος κάθε ἀναφορᾶς ὑπάρχει ἡ παραπομπή της, προκειμένου νά μπορεῖ ὁ κάθε ἀναγνώστης νά ἀνατρέξει στή συγκεκριμένη σειρά καί ὁμιλία γιά περαιτέρω ἐμβάθυνση.
Εἴθε ὁ Ἅγιος Τριαδικός Θεός δι΄εὐχῶν τοῦ μακαριστοῦ Γέροντά μας, π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου να εὐλογήσει τήν πνευματική καρποφορία στις ψυχές ὅλων μας.  
Εἰσαγωγή
Ὁ Γέροντας Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος ἀγαποῦσε πάρα πολύ τή νεότητα, ὅπως ἄλλωστε μᾶς ἀναφέρει καί στήν 164η ὁμιλία του, στή σειρά Κατηχήσεις Ἁγίου Κυρίλλου.
Ἐξομολογοῦσε ἤ ἔδινε πνευματικές συμβουλές κατά προτεραιότητα σέ νέους ἀνθρώπους, κυρίως ὅμως σέ φοιτητές καί στρατιῶτες, πέρα ἀπό τό προκαθορισμένο καί βεβαρυμμένο πρόγραμμα ἐξομολόγησης, μελέτης καί προσφορᾶς τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ.
Τόν ἐνδιέφερε οἱ νέοι νά μήν πέσουν πρωτίστως σέ σαρκικά ἁμαρτήματα, γιατί, ὅπως ἔλεγε, ἡ νεότητα εἶναι ἐπιρρεπής σέ αὐτά, ἀλλά ἐπίσης τόν βασάνιζε καί τό πρόβλημα τῆς ψυχαγωγίας τους. Ἔλεγε χαρακτηριστικά:  «Ὁ σύγχρονος πιστός δέν θέλει νά ἀποδεχτεῖ τήν ἀναμάρτητη ψυχαγωγία. Θέλει νά ἁμαρτήσει στήν ψυχαγωγία καί μάλιστα, γενετήσια νά ἁμαρτήσει».
Παράλληλα, ἐφιστοῦσε τήν προσοχή στό νά μήν γλιστρήσουν οἱ νέοι καί σέ ἄλλες παγίδες τῶν μεθοδιῶν τοῦ διαβόλου, ὅπως στά ναρκωτικά, στή μόδα, στίς κακές παρέες, στή ρυπαρή λογοτεχνία, στή ρόκ μουσική, στήν τηλεόραση καί στό διαδίκτυο. Μάλιστα γιά τό διαδίκτυο εἶχε πεῖ πώς ὅ,τι ἄφησε ἀνέπαφο ἡ τηλεόραση θά τό σαρρώσει τό διαδίκτυο.
Συμβούλευε τούς νέους πῶς νά σταθοῦν στό σχολεῖο, στίς σπουδές, στό στρατό τά ἀγόρια. Νά ἀγαποῦν καί νά μελετοῦν τή φύση καί νά ἐπιδιώκουν νά βρίσκονται τακτικά σέ αὐτή, νά μελετοῦν τό λόγο τοῦ Θεοῦ, νά ἀγαποῦν τή γλῶσσα καί τήν ἱστορία μας, νά ἔχουν ὑγιῆ καί ψυχωφέλιμη ψυχαγωγία, ἀλλά καί τρόπους καλῆς συμπεριφορᾶς. 



                                                                                          Ἐπιμέλεια: Παντελῆς Γκίνης


«Ἀγαπῶ πάρα πολύ τή νεότητα, γιά νά μήν πάθει κακό καί βλάβη».
(Κατηχήσεις Ἁγ. Κυρίλλου, ὁμιλία 164η)
«Ὅταν μέ ἀκοῦτε καμιά φορά νά ἐπιμένω σέ μερικά πράγματα, ἴσως νά θεωροῦμαι ὑπερβολικός, ἤ γενικά ὁ πνευματικός σας νά θεωρεῖται ὑπερβολικός, ἤ ὁ ὁμιλητής τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ ὅτι εἶναι ὑπερβολικός. Δέν εἴμαστε ὑπερβολικοί. Ἁπλῶς γνωρίζουμε τίς μεθοδεῖες τοῦ διαβόλου».
 (Περί παθῶν, ὁμιλία 22η)
«Μοῦ τό λένε συχνά τά κορίτσια, ὅταν τίς λέω: «Παιδί μου, μή φορᾶς παντελόνι», ὅταν τίς ἐρωτήσω, ἤ τό ποῦν μόνες τους στό χῶρο τῆς ἐξομολογήσεως. Καί ἐπειδή πολλές κοπέλες δέν ξανάρχονται γιά ἐξομολόγηση, ἐπειδή, ἐπειδή … Τί νά πεῖ κανείς, νά κάνω ἀβαρία; Νά μοῦ κόψει ὁ Θεός τά χέρια! Ἀβαρία στό νόμο τοῦ Θεοῦ; Ἄς μήν ξανάρθει, λυποῦμαι πάρα πολύ, δέν θά κάνω ἀβαρία. Τό ξέρετε αὐτό, ἔχω βγάλει τό ὄνομα ὅτι εἶμαι αὐστηρός. Δέν εἶμαι αὐστηρός, τίποτε, δέν λέω τίποτε τό παραπάνω. Ἐκεῖνο πού λέει ὁ Θεός, ἐκεῖνο πού λένε οἱ ἐντολές τοῦ Θεοῦ, τίποτε περισσότερο! Ἄν κάνομε ἀβαρίες, τότε εἴμαστε γιά πνίξιμο, νά μέ συγχωρέσετε πού μιλάω ἔτσι …».
(Σειράχ, ὁμιλία 161η)

Πέμπτη 7 Μαΐου 2015

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ - ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ


«Μοῦ ἔλεγε ὁ π. Παΐσιος, πού τόν εἴχαμε ἐπισκεφτεῖ πρότινος [27-3-1978], τό ἑξῆς. Μοῦ εἶπε καί κάτι καταπληκτικά πράγματα, δέν μπορῶ νά σᾶς τά πῶ. Μοῦ εἶπε λοιπόν τό ἑξῆς: Ὅτι πολλοί λένε ὅτι ἔνιωσαν μιά χαρά, γιατί εἶδαν κάτι κτλ., ἴσως πνευματικό πρᾶγμα κτλ. Μοῦ εἶπε ὅτι εἶναι πάρα πολύ χοντρική αὐτή ἡ χαρά. Εἶναι χοντροειδέστατη, εἶναι σάν τή χαρά πού αἰσθάνεται κανείς ἀπό τήν ἐρωτική ζωή, ἀπό τόν ρημαγμόν τῆς καρδιᾶς. Ἡ πνευματική χαρά ἔχει μιά τέτοια λεπτότητα, ἡ ὁποία εἶναι ἀσύλληπτη! Λοιπόν, σέ ἄπειρο βαθμό ὑπάρχει αὐτός ὁ ρημαγμός τῆς καρδιᾶς, ὅταν πληγωθεῖ ἀπό τό βέλος «Ἰησοῦς Χριστός!».

(Ψαλμοί, ὁμιλία 18η)
«Ὁ π. Παΐσιος, κάποτε τόν φιλοξενήσαμε στό μοναστήρι μας, καί πολλές φορές ἀνέφερε τή λέξη «ἀνθρωπιά», τοῦ ἄρεσε πολύ αὐτό. Ὁ Χριστιανός, ὅταν τηρεῖ τόν κώδικα, τό εὐαγγελικό ἦθος, ἔχει ἀνθρωπιά. Ἔλεγε καί κάποια ἄλλη λέξη, «ἀρχοντιά». «Ὁ ἄνθρωπος», λέει, «γεμίζει ἀπό ἀνθρωπιά, γεμίζει ἀπό ἀρχοντιά, και εἶναι πολύ ὡραῖο πρᾶγμα, ἀνεξάρτητα ἄν εἶναι φτωχός, πλούσιος, μορφωμένος, ἀμόρφωτος, νά ἔχει τήν τιμή, αὐτή τήν ἀνθρωπιά, αὐτή τήν ἀρχοντιά!».
(Πρός Ρωμαίους, ὁμιλία 17η)

«Ὁ μακαριστός π. Παΐσιος, πού κάποτε μᾶς ἐπισκέφτηκε ἐδῶ στό μοναστήρι, ἦταν προσφιλής του χαρακτηρισμός ἡ λέξη «ἀρχοντιά». «Νά ἔχει ὁ ἄνθρωπος ἀρχοντιά», καί θά πεῖ ὁ ἀνώτερος ἄνθρωπος, ὁ ὄντως ὡραῖος ἄνθρωπος!».
(Σειράχ, ὁμιλία 219η)

«Εἴχαμε φιλοξενήσει πρό ὀλίγου καιροῦ τόν πατέρα Παΐσιο [1978], καί μιλοῦσε γι’ αὐτήν τήν ἀρχοντιά πού ὑπάρχει στούς ἀνθρώπους, στούς ἀληθινά πνευματικούς, ἔχοντας μέσα τους Πνεῦμα Θεοῦ. Ξέρετε, δέν κάνει ἄρχοντα τόν ἄνθρωπο τό χρῆμα. Ἐκεῖ, βλέπετε πῶς τό χαρακτήρισε; «Γυφτιά». Χτυπᾶς μιά πόρτα, δέ σοῦ λένε: «Πεινᾶς; Διψᾶς; Εἶσαι κουρασμένος;» … γυφτιά! Ἐνῶ, ποιά εἶναι ἡ ἀρχοντιά; Ἡ ἀρχοντιά εἶναι νά κατανοήσεις τόν ἄλλον ἄνθρωπο. Αὐτή εἶναι ἡ ἀρχοντιά, εἶναι ἡ φιλοτιμία!».
(Τωβίτ, ὁμιλία 11η)

«Ὁ π. Παΐσιος ὁ μακαριστός ἔλεγε ὅτι στέλνει ὁ διάβολος τήν τηλεόρασή του. Μοῦ τό ἔγραφε σέ μιά ἐπιστολή του γιά κάποια περίπτωση. «Ἔστειλε», λέει, «σέ αὐτό τό πρόσωπο ὁ διάβολος τήν τηλεόρασή του, τή φαντασία». Δουλεύει ἡ φαντασία!».
(Σειράχ, ὁμιλία 257η)

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ



Συλλογή ἀναφορῶν 
τοῦ Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου
γιά τήν ἑλληνική γλῶσσα




«Μήν ξεχνᾶτε ὅτι ἐκεῖνο πού στηρίζει τήν ἑνότητα ἑνός λαοῦ εἶναι ἡ γλῶσσα. Δέν διστάζω νά σᾶς πῶ ὅτι δέν εἶναι ἡ θρησκεία, εἶναι ἡ γλῶσσα».
(Πράξεις, ὁμιλία 244η)


«Ὅσο πλουσιοτέρα εἶναι ἡ γλῶσσα, τόσο περισσότερο ἔχομε πολιτισμό ψυχῆς!».
(Πρός Ρωμαίους, ὁμιλία 15η)

«Πόσες φορές ἔχω πεῖ καί ὅσο ἔχω τό μυαλό μου, μέχρι πού νά πεθάνω θά τό λέγω αὐτό: Τό μεγαλύτερο ἔγκλημα στή φυλή μας, ἡ βεβήλωση τῆς γλώσσας μας. Δέν μέ ἐνδιαφέρει αὐτή τή στιγμή τίποτε ἄλλο. Ἡ γλῶσσα, γιατί ὅλα ἄν χαθοῦν, ἡ γλῶσσα ἅμα μείνει, διατηρεῖ τήν αἴσθηση τοῦ ἔθνους. Ὅταν ἡ γλῶσσα χαθεῖ, τότε δέν ἔχομε τήν αἴσθηση τοῦ ἔθνους, τότε τό ἔθνος χάνεται. Ἐπιμένω καί θά ἐπιμένω μέχρι νά μέ βαρεθεῖτε».
(Πράξεις, ὁμιλία 87η)

«Ἀγαπητοί μου, μάθετε τά παιδιά σας ἑλληνικά, νά καταλαβαίνουν, κάθε φορά σᾶς τό λέω, εἶναι τό πάθος μου».
(Κατηχήσεις Ἁγ. Κυρίλλου, ὁμιλία 88η)

«Μήν ξεχνᾶτε ὅτι ἐκεῖνο πού στηρίζει τήν ἑνότητα ἑνός λαοῦ εἶναι ἡ γλῶσσα. Δέν διστάζω νά σᾶς πῶ ὅτι δέν εἶναι ἡ θρησκεία, εἶναι ἡ γλῶσσα. Λέμε: «Εἴμαστε Χριστιανοί Ὀρθόδοξοι», ὅλα καλά καί ὡραῖα. Τό πρῶτο ὅμως εἶναι ἡ γλῶσσα, δεύτερο ἡ κοινή ἱστορία, τρίτο εἶναι ἡ θρησκεία καί ἐμεῖς εἴμαστε συμπαγής λαός. Ἔχομε κοινή γλῶσσα, κοινή ἱστορία καί κοινή θρησκεία. Εἶναι κάτι καταπληκτικό. Ἄν καταφέρουν οἱ ἐχθροί μας νά μᾶς κάνουν νά μιλᾶμε … φράγκικα, δέν ξέρω πῶς, ἀγαπητοί μου, θά χάσομε τήν ἐθνική μας ταυτότητα! Θέλω νά συνειδητοποιήσομε τήν ἀξία τῆς γλώσσας. Εἶναι πάρα πολύ σημαντικό τό θέμα αὐτό πού σᾶς λέγω».
(Πράξεις, ὁμιλία 244η)

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Συλλογή ἀναφορῶν
τοῦ Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου
για τήν Ἑλλάδα


«Μόνο ἡ μετάνοια καταργεῖ ἤ μεταθέτει τό σχέδιο τοῦ Θεοῦ. Ἄν προσέχαμε ὅλα αὐτά τά σημάδια πού μᾶς δίνονται, θά ἤμαστε καί προσεκτικότεροι στή ζωή μας. Ἐγώ δέν σᾶς κρύβω ὅτι φοβᾶμαι, τρέμω, ὅτι ὁ λαός μας θά πληρώσει, γιατί ἀποδώσαμε, μέ τήν ἀρχαία ἔννοια τῆς λέξεως, τήν ὕβριν στόν Ἰησοῦ Χριστό. Ναί, θά πληρώσουμε καί πολύ ἀκριβά. Δέν ξέρομε πότε. Σᾶς εἶπα, ἡ κιβωτός 120 χρόνια κατασκευαζόταν, γιατί περίμενε ὁ Θεός τήν ἐπιστροφή τῶν ἀνθρώπων. Δέν ξέρω, ὁ Θεός πάντως νά μᾶς ἐλεήσει, ὅσο ἐγκαίρως, νά μετανοήσουμε καί νά ἐπιστρέψομε στήν καθαρά πίστη, στόν Ἰησοῦ Χριστό».
(Πράξεις, ὁμιλία 170ή)




«Εἶχε πεῖ ὁ Πλήθων μία κουβέντα -πού δίδασκε εἰδωλολατρία-, ὅταν πρό ἐτῶν τή διάβασα ἔμεινα ἔκπληκτος: «Καί ὅμως [εἶπε], κάποια ἡμέρα ἡ Ἑλλάς θά ξαναγίνει εἰδωλολατρική»! Αὐτό, ὅταν τό διάβασα ἀνατριχίασα, γιατί τό πίστεψα καί ἐκεῖ στούς πρόποδες τοῦ Ταΰγετου, ἐκεῖ πού ἦταν ὁ Πλήθων καί δίδασκε, πῆγε ὁ δικός μας ὁ Θεοδωρακόπουλος, νά ἱδρύσει Σχολή, συνεχιστής ἐκείνης τῆς Σχολῆς τοῦ Πλήθωνος, πού δίδασκε εἰδωλολατρία. Εἶναι ἀξιοθρήνητο πρᾶγμα!».
(Βασιλειῶν Γ΄, ὁμιλία 19η)