Παρασκευή 29 Μαΐου 2015

κ. Σεραφείμ Πειραιώς Ορθοδοξίας φιγουρατζή, μοιχεπιβατών και οικουμενιστών συνόμιλε



 Ο ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΟΣ  ΤΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ (ΛΑΠΠΑ) ΛΑΡΙΣΑΣ  ΜΕ  ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΑΚΡΙΒΩΣ  ΣΤΟΛΗ ΣΤΗΝ ΠΟΛΥΠΑΘΗ  ΛΑΡΙΣΑ 15-5-2015

Ορθοδοξίας φιγουρατζή, μοιχεπιβατών και οικουμενιστών συνόμιλε

  Ακουγα και διάβαζα πολλά για τα έργα σου ως Πειραιώς. Προβληματιζόμουν από το σκωτσέζικο ντους των απόψεών σου και των ενεργειών σου. Το συζητούσα  και  με άλλους αδελφούς και σήκωναν και αυτοί τους ώμους. Μόνο με μια σχιζοφρενική θεώρηση θα μπορούσε κανείς να τα εξηγήσει. Η με μια διπλωματική ασάφεια  να τάχεις μ’όλους καλά, ώστε και η πίττα νάναι ολάκερη (ορθοδοξοαμύντωρ) και  ο σκύλος (οικουμενιστές ,σκανδαλοποιοί) χορτάτος.

  Σε είχα στο μυαλό μου από παλιότερες φωτογραφίες και βίντεο με το σφηνοειδές ντεκαπάζ της γενειάδας σου, σαν σταλακτίτης, ή σαν να σούτρεξε από τα χείλη ξινόγαλο.

  Σε είδα στην Λάρισα ,άσπρισες, κουρασμένος, έμ δεν είναι εύκολο σπόρ η σχοινοβασία.

  Αλήθεια εσύ  σαν αρχιγραμματέας της συνόδου δεν υποδέχθηκες δίπλα στο Χριστόδουλο τον Πάπα όταν ήρθε στην Αθήνα;

  Εσύ δεν διάβασες μια Κυριακή Ορθοδοξίας τα αναθέματα, και δεν το ξανάκανες; Μιλάς κατά του Οικουμενισμού και συναγελάζεσαι με τους εκπροσώπους του; Λένε πως αν θέλεις να πολεμήσεις μια ιδέα ένα όραμα ο καλύτερος τρόπος είναι να βάλεις έναν γελοίο ή φαύλο να το υπερασπίζεται.

  Για να εξετάσεις ένα οικοδόμημα αν είναι στέρεο, θα πρέπει να βρεις ένα μηχανικό εμπιστοσύνης, εγνωσμένου κύρους, και να ήταν παρών  από τα θεμέλια να βλέπει τα υλικά και το κτίσιμο.

  Για το «πνευματικό» ανάστημα που λέγεται
Μεντζελόπουλος ανέτρεξα  στον μακαριστό Αττικής Νικόδημο, που κανείς δεν αμφισβήτησε το ήθος του και την οξυδέρκειά του. Μάλιστα παραβρέθηκες νομίζω και στη κηδεία του.

  Είσαι το μόνο πρόσωπο για το οποίο μιλάει με τρόμο, σαν αδίστακτο «επιδέξιο κυνηγό των αξιωμάτων».Είναι από δημοσιεύματα της Ελεύθερης πληροφόρησης με υπογραφή  «Ο ΑΤΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΡΙΔΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ».

Παραθέτω συνοπτικά κάποια στοιχεία και ίσως επανέλθω σε άλλο σημείωμα πιο αναλυτικά :

 1.Κλαψουρίζοντας σαν ζήτουλας ότι ο Χριστόδουλος σε αδικεί, δεν σε προωθεί έπιασες φιλία με τον ανεψιό του Αυστραλίας ο οποίος και πίεσε τον θείο του να σου δώσει το ωμοφόριο.

   Γράφει ο Στυλιανός «κατέστησε τούτον συμπαθή εις εμέ ως αδικούμενον, ώστε να ενδώσω εις τας εισηγήσεις του σπλαχνισθέντος αυτόν πρωτανεψιού μου κ Ν.Καλλιούρη  (μεθ ού είχε κατορθώσει να συνάψη φιλίαν προκειμένου να προσεγγίση την ταπεινότητά μου).

  Με μέσον σαν Μάρθα Βούρτση των παλιών ταινιών πήρες το ωμοφόριο…

  2. Η κατάθεσή σου ως μάρτυρας στην δίκη του Μπεζενίτη με τους ομοφυλοφιλικούς διαλόγους που έγιναν καθημερινή προβολή στα παράθυρα των τηλεοράσεων και τα οικονομικά του σκάνδαλα είναι  το «εφαλτήριο» για την ανέλιξή σου. Και αναρωτιέται ο σεβάσμιος γέροντας: «Θα φτάσει άραγε μια μέρα που αυτό το στιγματισμένο άτομο, θα προβληθεί ως άξιο και θα προωθηθεί να ποιμάνει ολόκληρη Μητρόπολη;» (16/12/2005)

  Ο κόσμος βοούσε και εσύ κατέθετες «ουδέποτε κατηγορήθη ο υπό κατηγορίαν μητρ.Αττικής Παντελεήμων για κανένα εκκλησιαστικό παράπτωμα…τιμάται από το ποίμνιό του και θεωρείται ως ένας μετ επιγνώσεως ασκών τα καθήκοντά του Ιεράρχης»!!!

  Και ερωτά ο Γέροντας :. «αν προσήλθες να καταθέσεις  με δική σου πρωτοβουλία, η σπουδή σου αποδεικνύει ότι είσαι φίλος της διαφθοράς εξοικειωμένος με τις απαράδεκτες ιδιαιτερότητες των κραγμένων ρασοφόρων..»

«αν η προσέλευσή σου στα Δικαστήρια δεν αποτελούσε παρότρυνση των δικό σου πεποιθήσεων, ψυχική σου κατάφαση στις ομοφυλοφιλικές ιδιαιτερότητες και στις άλλες ηθικές παρεκτροπές

αλλά από σύσταση άνωθεν ή εντολή…» στην οποία υποκύπτεις,  δείχνει έλλειψη ανδρικής(!!!) σταθερότητος(!!!) που σε «καθιστά ανίκανο και ανάξιο, να προστεί, ως Μητροπολίτης»…

   3.Και επισημαίνει με νόημα ο μακαριστός

Στο παραδικαστικό κύκλωμα, ο Γιοσάκης πήγε φυλακή, δικαστές έχασαν την δουλειά τους, ο Παντελεήμων και ο Θεόκλητος έχασαν τους θρόνους τους, και μόνο ο ψευδομάρτυρας Μεντζελόπουλος τιμ..ήθηκε με μητρόπολη.

 

  Αγαπητέ Σεραφείμ, ’όλοι ήμαστε αμαρτωλοί, αλλά δεν ανεχόμαστε με λερωμένα χέρια να μας δείχνεις τον δρόμο να μας διδάσκεις… και μην πετροβολάς όταν είσαι σε γυάλινο πύργο.

Με λερωμένη την φωλιά σου μη μας μιλάς για καθαριότητα.

Λούφαξε…

Θα επανέλθω με περισσότερες λεπτομέρειες 

Ασκληπιάδης

Η ΚΑΡΤΑ ΠΟΛΙΤΗ και ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ξεκάθαρα μας αλώνουν!

ΜΥΣΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΓΙΑ
ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΤΩΝ ΜΕΤΡΗΤΩΝ!




ΜΥΣΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ για ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ των ΜΕΤΡΗΤΩΝ!
"να μή τις δύνηται γοράσαι πωλσαι ε μ χων τ χάραγμα" (ποκ. 13, 17)
φιερωμένο γιά πολλοστή φορά σέ σους κοιμονται ρθιοι
( χουν λλους λόγους καί παραπλανον τόν κόσμο...).
πίσης καί σέ σους χουν καταπιε τόν λοστό
καί δέν βγάζουν χνα περί κάρτας πολίτη
καί ποχρεωτικν πιστωτικν καρτν.
πίσης καί σέ σους παραλείπουν θεολογήτως
νά ναφερθον:
στά ρηθέντα τν γίων, στό χάραγμα, τό 666,
τόν ντίχριστο,
τήν πώλεια Χάριτος,
τήν πώλεια τς σφραγίδας το γίου Βαπτίσματος,
μιλνε γιά "πολιτικοοικονομικές λευθερίες"
καί χι γιά τήν μετάλλαξη τς θεόσδοτης φύσεως
το νθρώπου
πό μψυχη εκόνα το Θεο σέ ρομπότ δεδομένων
καί γιά τήν διαγραφή πό τό Βιβλίο τς Ζως,
...
μόνο τίς τελευταες μέρες πού τρέχουν τά γεγονότα ταχέως
κι πειδή λαμβάνουμε πόψιν τά ρηθέντα τν γίων
σχετικά μέ τό θέμα,
τά γεγονότα καί μιλμε μέ ποδείξεις, ΕΓΚΑΙΡΩΣ,
σς χουμε παρουσιάσει τά ξς ρθρα:

Ρωμηοί απροσκύνητοι μιλάνε για την Άλωση




Γράφει ο Φώτης Μιχαήλ, ιατρός
Ο Ιωσήφ Βρυένιος , ονομαστός  διδάσκαλος του Γένους μας,  σε λόγο του ενώπιον του αυτοκράτορα, τριανταπέντε χρόνια πριν από την Άλωση, όρισε την αιτία, της διαφαινόμενης πτώσης της Πόλης, με τα παρακάτω λόγια:
’’Όλοι οι Χριστιανοί έγιναν υπερήφανοι, αλαζόνες, φιλάργυροι, φίλαυτοι, αχάριστοι, απειθείς, λιποτάκται, ανόσιοι, αμετανόητοι, αδιάλλακτοι. Έγιναν οι άρχοντες κοινωνοί ανόμων, οι υπεύθυνοι άρπαγες, οι κριτές δωρολήπτες, οι μεσίτες ψευδείς, οι νεώτεροι ακόλαστοι, οι αστοί εμπαίκτες, οι χωρικοί άλαλοι και οι πάντες αχρείοι. Χάθηκε ευλαβής από της γης, εξέλιπε στοχαστής, ουχ εύρηται φρόνιμος. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον επέπεσαν εκ δυσμών και εξ ανατολών διάφοροι εχθροί και λυμαίνονται την αυτοκρατορία’’.
Στο τέλος της ομιλίας του, ως ανάχωμα στην επερχόμενη  Άλωση, πρότεινε, σε όλους, μετάνοια και υπακοή στις εντολές του Θεού.
Ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός ήταν μαθητής του Ιωσήφ Βρυένιου και ως επίσκοπος Εφέσου, συμμετείχε και αυτός σ’ εκείνη την ψευτοσύνοδο της Φερράρας, στην οποία, δεκαπέντε χρόνια πριν από την Άλωση, σύρθηκαν οι Έλληνες κάτω από την απειλή των Τούρκων και τις εκβιαστικές απαιτήσεις του πάπα, να ζητήσουν βοήθεια από την Δύση.
Τελικά, την δυσσεβή εκείνη συμφωνία περιφρόνησης της Ανατολικής Ορθόδοξης παράδοσης και της υποταγής μας στην παπική αίρεση, την υπέγραψαν όλοι, πλην ενός. Του Μάρκου του Ευγενικού.
Θα μου πείτε, και τι θα μπορούσε να πετύχει η αντίσταση του ενός; Και όμως! Τα αποτελέσματα της αντίστασης, του ενός και μόνον, προέκυψαν καθοριστικά.
Πρώτον, ανάγκασε τον τότε πάπα να παραδεχθεί την πλήρη αποτυχία του, στην προσπάθειά του να υποτάξει την Ορθοδοξία, λέγοντας την γνωστή φράση: ’’Ει Μάρκος ουχ υπέγραψεν, ουδέν εποιήσαμεν’’. Εάν ο Μάρκος δεν υπέγραψε, δεν κάναμε τίποτε.
Και δεύτερον, η αντίσταση του ενός παραδειγμάτισε τόσο δυνατά τους Ρωμηούς, που πίστεψαν ακράδαντα, ότι τα Έθνη χάνονται, όχι όταν απωλέσουν την κρατική τους οντό­τητα, αλλά όταν χάσουν την πολιτισμική τους ταυτότητα, δηλαδή, την ψυχή τους.

Ο Γέροντας Παΐσιος για την Παιδεία και τον δάσκαλο


Δημήτρης Νατσιός, Δάσκαλος-Κιλκίς

Εν πρώτοις μία φράση που ειπώθηκε από τον ιστορικό και λογοτέχνη των Αθηνών, τον σπουδαίο Δημ. Καμπούρογλου: «Όλα τα έθνη για να προοδεύσουν πρέπει να βαδίσουν εμπρός, πλην του ελληνικού που πρέπει να στραφεί πίσω». Είναι βέβαιο ότι ο σοφός αθηναιογράφος, όπως ονομάστηκε, εννοούσε την παράδοσή μας, που δεν είναι κάτι το νεκρό, αλλά η ζωντανή φωνή των κεκοιμημένων. Μόνο οι νεκροί λαοί έχουν παράδοση νεκρή. «Εμείς θα γινόταν να ζήσουμε χωρίς τους νεκρούς;» αναρωτιέται ο ποιητής. Υπακούοντας, λοιπόν, στην προτροπή του συγγραφέα, θα στρέψουμε το βλέμμα μας πίσω, για να δούμε, εν συντομία, και να καμαρώσουμε τον δάσκαλό, όπως μας τον προβάλλει η έξοχη παράδοσή μας. Και θα κλείσουμε με τα λόγια, του αγίου Γέροντα Παϊσίου. Κατ’ αρχάς, τι σημαίνει η λέξη δάσκαλος; «αρχή σοφίας ονομάτων επίσκεψις». Η λέξη δάσκαλος, σύμφωνα με μία ετυμολογική ερμηνεία, πολύ όμορφη, γι’ αυτό ίσως να είναι και παρετυμολογία, προέρχεται από το αρχαίο ρήμα, συνηρημμένο, δάω-ώ, που σημαίνει φωτίζω. (Από δω η δάδα, το δαδί). Με ενεστωτικό διπλασιασμό γίνεται δαδάσκω και διδάσκω. Από το διδάσκω παράγεται ο διδάσκαλος. Άρα δάσκαλος και Παιδεία, γενικότερα, στα καθ’ ημάς, σημαίνει φως. (Οι Δάσκαλοι του Γένους, ονομάζονταν Φωτιστές του Γένους)

Γράφει ο Πλάτων: «Παιδεία εστί ου την υδρία πληρώσαι, αλλά άναψαι αυτήν». Παιδεία είναι, όχι το γέμισμα ενός άδειου δοχείου (ο εγκέφαλος του παιδιού), αλλά άναμμα ψυχής, είναι φως δηλαδή. Σήμερα τι κάνουμε στα σχολεία; Εγκαταλείψαμε, σβήσαμε την ψυχή του παιδιού και στραφήκαμε στον εγκέφαλό του, γεμίζοντάς τον με περιττές, πολλές φορές, πληροφορίες. Γι’ αυτό οι μαθητές δεν αγαπούν το σχολείο και το πετροβολούν. Ίσως και τις καταλήψεις πρέπει να τις εκλάβουμε σαν κραυγή απόγνωσης των νέων για τον χαμένο δάσκαλο, για την ανύπαρκτη παιδεία. Ανηφορίζουμε την ιστορία, την παράδοση και στεκόμαστε με θαυμασμό στον δεύτερο χρυσό αιώνα, μετά του Περικλή, του Ελληνισμού. Στον χρυσό αιώνα των Πατέρων της Εκκλησίας. Γράφει ο ουρανοφάντωρ Μέγας Βασίλειος. Ο δάσκαλος πρέπει να είναι «αρχέτυπον βίου, νόμος έμψυχος και κανών αρετής». Επαναλαμβάνει ο άγιος τον Πλούταρχο στο εξαίσιο «περί παίδων αρετής» πόνημά του. Έλεγε ο Πλούταρχος. «Διδασκάλους ζητητέον τοις τέκνοις, οι και τοις βίοις εισίν αδιάβλητοι και τοις τρόποις ανεπίληπτοι και ταις εμπειρίαις άριστοι».