Ο «θεοποιημενος» Διαλογος

 ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ :ΑΓΩΝΑΣ α.φ197
http://www.agonas.org/

ΕΠΙΚΑΙΡΑ

Ο «θεοποιημενος» Διαλογος

♦ ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ Κοινοβούλιο, επέλεξε αυτή τη φορά να ομιλήσει ο επίσκοπος Μεσσηνίας κ. Χρυσ. Σαββάτος. Και προσέθεσε άλλη μια επιτυχία στο πλούσιο ενεργητικό των διαλέξεών του. Βεβαίως την ομιλία αυτή κάλλιστα θα μπορούσε να την εκφωνήσει κι ένας οποιοσδήποτε άλλος εκπρόσωπος ομογενοποιημένου θρησκεύματος.

♦ Η «ΛΑΜΠΡΗ» αυτή ομιλία του κ. Χρυσ. Σαββάτου, σημαίνει ότι εφ’ όσον εκπροσωπούσε την Ορθόδοξη Ελλαδική Εκκλησία, η Εκκλησία αυτή νοσεί βαθύτατα και έχει ανάγκη να εισαχθεί στην εντατική για θεραπεία από την... μεσσηνιακή αναιμία!

♦ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ Μεσσηνίας υποστήριξε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ότι «μόνο με το διάλογο θα πετύχουμε την ειρηνική συμβίωση», ο οποίος «...είναι ο μόνος παράγοντας που θεμελιώνει τη συνεργασία μεταξύ των διαφορετικών Θρησκειών και Θρησκευτικών Πολιτισμών».

♦ ΤΟ ΟΤΙ ο επίσκοπος κ. Χρυσ. Σαββάτος μίλησε στο παρδαλό Ευρωκοινοβούλιο έχοντας μια μικρή δικαιολογία να τους συγχύσει περισσότερο από όσο είναι συγχυσμένοι, αυτό δεν τον αμνηστεύει. Ο επίσκοπος κ. Χρυσ. Σαββάτος αφού επέλεξε να ομιλήσει στον χώρο αυτό, έπρεπε να ομιλήσει ως ορθόδοξος χριστιανός επίσκοπος και όχι ως μεταπράτης της Νέας Εποχής ή ο,τιδήποτε άλλο..

♦ ΚΑΘΕ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ της ομιλίας του προσφέρεται ευχερώς για να απορεί κάποιος, ποίος ο σκοπός αυτής της ομιλίας; Κρίμα, που ο επίσκοπος κ. Χρυσ. Σαββάτος, έχασε μια μοναδική ευκαιρία να ομολογήσει Χριστόν, την πηγή της Μόνης Αλήθειας και όχι την «πανθρησκεία» της παγκοσμιοποιημένης Βαβυλωνίας.

♦ ΤΟ ΒΑΡΥΓΔΟΥΠΟ θέμα της ομιλίας του ήταν «Οι θρησκείες και οι Εκκλησίες, παράγοντες ειρήνης, καταλλαγής και αλληλεγγύης» και απ’ αυτή την βάση, θεώρησε ως πρωταρχικό παράγοντα «ειρήνης και καταλλαγής» τον «διάλογο μεταξύ των θρησκειών και κοινωνιών». (!)

♦ ΚΑΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙ: «Μέσα από αυτήν λοιπόν την διαλεκτική διαδικασία το αξιολογικό ερώτημα πλέον δεν είναι ποιος Πολιτισμός, ποια Εκκλησία, ή ποια Θρησκεία είναι ορθή στο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον, αλλά πώς, και ποιες λύσεις μπορούν να προτείνουν έμπρακτα στο αδιέξοδο των σημερινών σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων αλλά και μεταξύ τους σε μία διαλεκτική με την κοινωνία»(!!)

♦ ΔΗΛΑΔΗ αν καταλάβαμε καλά, το «Εγώ είμι η Αλήθεια και η ζωή» έστω και αν είναι ορθό, δεν βαρύνει στον Παγκόσμιο Διάλογο αλλά μόνον ο τελευταίος θα οδηγήσει στην... ειρήνη και στην καταλλαγή του κόσμου...; Ο αληθινός Θεός των χριστιανών δεν επαρκεί πλέον «στο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον» γι’ αυτό και εξορίζεται στα αζήτητα και θεοποιείται ο... Διάλογος ως νέος... σωτήρας του κόσμου (!!)

♦ Η ΜΟΝΗ αναφορά στον «εξορισμένο» Θεό, από την πεντασέλιδη ομιλία του κ. Χρυσ. Σαββάτου, αναφέρεται στο τέλος, όταν χαρακτηρίζει τον θεοποιημένο «Διάλογό» του ως «δώρον Θεού». Πάλι καλά. Αλλά τίνος «Θεού»; τίνος «Δώρον»; Του «θεού» Διαλόγου με τους «θεούς» της Πανθρησκείας;

ΤΟΥ «ΓΙΑΧΒΕ» των Σιωνιστών, υπονομευτών της παγκόσμιας τάξης και θανάσιμων εχθρών των ορθοδόξων χριστιανών;

ΤΟΥ «ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΟΣ» της Στοάς των τεκτόνων, που όπως λέγεται και «επίσκοποι» είναι μέλη της;

TOΥ «ΑΛΛΑΧ» των ισλαμιστών, της Αλ Κάιντα, των ταλιμπάν, των σιϊτών, των σουνιτών, που προσφέρουν σαν λύση την επικράτηση της Τζιχάντ και θάνατος στους άπιστους χριστιανούς;

ΤΟΥ «ΒΟΥΔΑ», της νιρβάνα και της απραξίας και του μίσους για τη ζωή;

ΤΟΥ «ΘΕΟΥ» των ολυμπίων θεών της δωδεκαθεΐτισσας θρησκείας των «Ελλήνων» νεοπαγανιστών;

ΤΟΥ «ΠΡΩΤΕΥΟΝΤΟΣ» θεοποιημένου πάπα επικυρίαρχου πασών των... θρησκειών και αυτοκρατοριών;

ΤΟΥ «ΘΕΟΥ» της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης των σκοτεινών δυνάμεων του εωσφόρου του σκότους;

ΤΟΥ «ΘΕΟΥ» των νεοναζί γερμανοαμερικανών τοκογλύφων απάνθρωπων, των λαών γενοκτόνων;

ΤΟΥ «ΘΕΟΥ» των διαβολικών σατανιστών και της μαύρης μαγείας των πυρομανών;

ΤΟΥ «ΘΕΟΥ» των μορμόνων και των συν αυτοίς 2000 και πλέον ομάδων-σεκτών, της αμερικανικής παραφροσύνης;

ΤΟΥ «ΘΕΟΥ» της σκοτεινής Λέσχης Μπίντελμπεργκ;

ΤΙΝΟΣ «ΘΕΟΥ» από όλους αυτούς τους «θεούς» και άλλους τόσους δώρον είναι, επιτέλους, ο «Διάλογος της καταλλαγής»;

♦ ΓΙΑ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ο ίδιος μίαν απάντηση στα πολλαπλά ερωτήματα που ανακύπτουν από την ομιλία του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ο επίσκοπος Μεσσηνίας κ. Χρυσ. Σαββάτος, τον παραπέμπουμε στο βιβλίο του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς «Αργά βαδίζει ο Χριστός» (Εκδ. Εν Πλω, Αθήνα 2012) για να διαπιστώσει πόσο υπομονητικός είναι Αυτός που δεν βιάζεται να ανεβεί και να ξεπεράσει βουνά και χαράδρες αποστασίας, απέραντες ερήμους καυτής άμμου απιστίας, αποκλίσεων και ντροπής, σαν αυτές που «ορθόδοξοι επίσκοποι» και λοιποί «εκκλησιαστικοί», ομογενοποιημένοι πανθρησκειακοί, οικουμενιστές, δεν διστάζουν, ως «λύκοι βαρείς», να συγχύζουν κατασπαράζοντας το ποίμνιο του Χριστού!

♦ Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ Μεσσηνίας κ. Χρυσ. Σαββάτος, ατύχησε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, εκθέτοντας την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος, και ως εκ τούτου η Ι. Σύνοδος έχει υποχρέωση να του ζητήσει εξηγήσεις και να αφήσει κατά μέρος το «φιλάδελφον» (!!)

«Χρ. Βιβλιογραφία

Θεολόγος»

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ συνέχεια 33ον πρωτ. ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ ΚΟΛΛΑ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ :  ΑΓΩΝΑΣ Α.Φ.197 http://www.agonas.org/

Η ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ

ΥΠΕΡΦΥΣΙΚΗ ΘΕΙΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

Ο Χριστός αποτελεί το κέντρο, το τέλος και την αρχή του Θείου σχεδίου περί του κόσμου. Ο Χριστός είναι ο σωτήρας, διότι είναι η αρχή και ο δημιουργός του κόσμου. Ο Χριστός σώζει τον κόσμο, γιατί είναι η αρχή και το θεμέλιο του κόσμου. Ο Χριστός υπήρχε προ του κόσμου, και ο κόσμος δημιουργήθηκε ύστερα, από το Χριστό, «δι’ ού και τους αιώνας εποίησεν» [Εβρ. 1, 2]. Η αρχή και το τέλος του κόσμου κινούνται δια του Χριστού και εν Χριστώ, για το λόγο αυτό τείνει διαρκώς και συνεχώς προς Αυτόν, λυτρώνεται εν Χριστώ και κατατείνει δι’ Αυτού σε ένα έσχατο τέλος. Η αποκάλυψη εν Χριστώ είναι το πλήρωμα. Ο Χριστός εκπληρώνει κάθε προσδοκία του παρόντος και του μέλλοντος και είναι η μοναδική ελπίδα σωτηρίας. Η ενανθρώπηση του Θεού εν Χριστώ είναι κάτι το νέο για τον κόσμο, όχι όμως και για το Θεό, «και προσκυνήσουσιν αυτόν πάντες οι κατοικούντες επί της γης» [Απ. 13, 8]· Ο Χριστός υπήρξεν προηγουμένως, και είναι το αρνίον το εσφαγμένον προ καταβολής κόσμου για τον κόσμο. Ο Χριστός είναι ο Θεός Λόγος, ο οποίος υπήρχε προαιωνίως «εν τω Θεώ πατρί» και χάριν Αυτού και δ’ Αυτού έγινε ο κόσμος. Ο Λόγος του Θεού ως πραγματικότητα είναι Θεία, Θεός, και εμφανίζεται στον κόσμο ως κάτι το μη όν, το μη Θείον, ως κόσμος. Η Εκκλησία είναι το Σώμα του Χριστού, είναι η ιστορική πραγματικότητα, ο χώρος όπου κορυφώνεται το μυστήριο του Χριστού και ζή.

Σωτηρία είναι η αποκατάσταση της διασαλευθείσας τάξης σχέσεως και αρμονίας μεταξύ ανθρώπου και Θεού. Στην Παλαιά Διαθήκη αποφασιστικής, κυρίως, σημασίας είναι το μέλλον, ενώ στην Καινή Διαθήκη βασική κατηγορία εν Χριστώ είναι το «νυν», το τώρα, το παρόν, «ότε δε ήλθε το πλήρωμα του χρόνου ….». [Γαλ, 4, 4]. Ο Χριστός είναι ο αναντικατάστατος και η μοναδική ελπίδα του κόσμου, και εκπληρώνει κάθε προσδοκία του παρελθόντος. Το πλήρωμα των καιρών, το «νυν» της αποκαλύψεως αφορά τους ανθρώπους όλων των εποχών και όλων των αιώνων και ουδέποτε τούτο γίνεται παρελθόν, διότι ο Χριστός δια της Εκκλησίας και εν τη Εκκλησία είναι πάντοτε «νυν», παρών, [Κήρυγμα, Μυστήρια]. Βεβαίως, υπάρχει ελπίδα και προσδοκία στον ερχόμενο Χριστό της Βασιλείας στα έσχατα, η οποία συνδέεται με την ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ του Χριστού. Η ελπίδα αυτή έχει διάφορον σημασία από την ελπίδα της Παλαιάς Διαθήκης.

Αποκάλυψη του Ιωάννου Ερμηνεία ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΙΟΥ εις την Απακάλυψη 2η συνέχεια αποτην 6η Ομιλία που έγινε στην Λάρισα 23-11-1980

δημοσιευμα        εφημεριδοσ:   αγωνασ  α.φ. 197       http://www.agonas.org/

Αποκαλυψη  του  αγιου Ιωαννου του θεολογου

«Καὶ ἐγενόμην νεκρός, 

καὶ ἰδοὺ ζῶν εἰμι».

Aποκάλυψις 1.18 

Ερμηνεία  ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΙΟΥ εις την Απακάλυψη 2η συνέχεια αποτην 6η Ομιλία που έγινε   στην Λάρισα 23-11-1980 

Δηλαδή: Θά ’ρθεῖ ὁ Μεσσίας· θά ’ρθεῖ μέ χάρη. Θά Τόν δοῦν οἱ ἄνθρωποι. Ποιοί ἄνθρωποι; τῆς Παλαιστίνης. Θά Τόν περιφρονήσουν· θά γελάσουν. Θά ἀντιληφθοῦν ποιός εἶναι μετά· μέ τό Πάθος πάνω στόν Σταυρό καί τά σημεῖα τοῦ Σταυροῦ καί τήν Ἀνάσταση. Τότε θά κτυποῦν τό κεφάλι τους. Ἀλλά αὐτό εἶναι μία μικρογραφία τοῦ τί θά γίνει στό τέλος τῆς Ἱστορίας. Ἀκοῦστε το πῶς.

Θυμᾶστε ὅτι ὅταν ὁ ἑκατόνταρχος εἶδε τόν σεισμό, εἶδε τόν σκοτισμό τοῦ ἡλίου, εἶδε, εἶδε ὅ,τι εἶδε, καί ἄκουσε τούς λόγους τοῦ Ἰησοῦ –μεγαλειώδεις οἱ λόγοι πάνω στόν Σταυρό! «πάτερ, ἄφες αὐτοῖς, οὐ γὰρ οἴδασι τί ποιοῦσι.» καί λοιπά καί λοιπά– εἶδε πόσο ἄκακος ἦταν ὁ Ἰησοῦς –οὔτε καταριοῦνταν οὔτε ἔβριζε, οὔτε τίποτα, ἀπό τούς φρικτούς πόνους τοῦ Σταυροῦ– καί τότε εἶπε: «ἀληθῶς Θεοῦ υἱὸς ἦν οὗτος»¹², πραγματικά Αὐτός εἶναι παιδί τοῦ Θεοῦ! Τά δέ πλήθη πού εἶχαν βρεθεῖ ἐκεῖ στόν Σταυρό, μᾶς σημειώνει ὁ εὐαγγελιστής Λουκᾶς, 23 κεφάλαιο, «τύπτοντες ἑαυτῶν τὰ στήθη ὑπέστρεφον» ¹³, χτυπῶντας τά στήθη τους, μέ γροθιά χτυποῦσαν τό στῆθος καί ἐπέστρεφαν· δηλαδή ἦταν ἕνα δεῖγμα μετανοίας· «Τί κάναμε!... Ποιόν σταυρώσαμε!...». Αὐτό ἤτανε μία μικρογραφία –ὁ Ἰσραήλ δέν πίστεψε– μιά μικρογραφία πῶς ἦρθε κατά τήν πρώτη Του παρουσία, καί πῶς ἐκεῖνοι πού εἶδαν ποιός ἦταν ἄρχισαν νά κόπτονται.

Ἔ, λοιπόν, ἀγαπητοί· λέει τώρα ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης: «Ὅταν θά ξανάρθει ὁ Χριστός» –θά ’ρθεῖ βεβαίως «μετὰ τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ»· ἡ προφητεία τοῦ Δανιήλ– «καὶ» τότε «ὄψεται αὐτὸν πᾶς ὀφθαλμὸς», θά Τόν δεῖ κάθε μάτι, «καὶ οἵτινες αὐτὸν ἐξεκέντησαν». Ἐκεῖ τό κείμενο δέν ἔχει κόμμα· βάζουμε ἕνα κόμμα, γιά νά καταλάβουμε τό νόημα. Καί ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι Τόν ἐλόγχισαν θά Τόν δοῦν. Καί τότε αὐτοί πού Τόν ἐλόγχισαν «κόψονται», θά χτυποῦν τό στῆθος τους, «ἐπ’ αὐτὸν», γιά λογαριασμό Του, γιά λογαριασμό τους, ἀλλά βλέποντας Αὐτόν. «πᾶσαι αἱ φυλαὶ τῆς γῆς.»¹⁴  Ποιές εἶναι τώρα ὅλες αὐτές «οἱ φυλές τῆς γῆς»; Εἶναι, ἀγαπητοί μου, ὁλόκληρη ἡ ἀνθρωπότητα.

Στήν μικρογραφία, στό πρῶτο πλάνο πραγματώσεως τῆς προφητείας τοῦ Ζαχαρίου, ἔχουμε τίς δώδεκα φυλές τοῦ Ἰσραήλ· στό δεύτερο πλάνο ἔχουμε ὁλόκληρη τή γῆ, ὁλόκληρη τήν οἰκουμένη.

ΑΔΙΑΝΟΗΤΟΝ, ΠΛΕΟΝ, ΤΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ! Και πάλι περί της "μη κοινωνίας" με αιρετικούς.

  πηγή http://paterikiparadosi.blogspot.gr/

Ερωτήματα. Τρίτη ανάρτηση προς Επισκόπους που δεν συγκινούνται!

Ὅσον κι ἂν φαίνεται ἀδιανόητο, εἶναι τόσο μεγάλη ἡ διάβρωση τῶν πιστῶν ἀπὸ τὴν οἰκουμενιστικὴ προπαγάνδα δεκαετιῶν, ὥστε ἀδελφοί μας μὲ γνήσιο ἐνδιαφέρον γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία μας, νὰ ἀδυνατοῦν νὰ κατανοήσουν, νὰ προσλάβουν, νὰ παραδεχθοῦν, νὰ «χωνέψουν» τὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων, εἰδικὰ ὡς πρὸς τὸ θέμα τῆς ἀπομακρύνσεως ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, τῆς «μὴ κοινωνίας» μετ’ αὐτῶν, εἴτε οἱ αἱρετικοὶ εἶναι Παπικοί, εἴτε εἶναι Οἰκουμενιστές.

Ἔχουμε δημοσιεύσει δεκάδες ἁγιοπατερικὰ χωρία, στὰ ὁποῖα ξεκάθαρα παρουσιάζεται ἡ διδασκαλία τῶν Πατέρων ὡς πρὸς τὴν σχέση μας μὲ τοὺς αἱρετικούς: πὼς δηλαδή, δὲν νοεῖται κοινωνία τῶν Ὀρθοδόξων μὲ αἱρετικούς, σὲ ἐκκλησιαστικὸ κυρίως ἐπίπεδο. Ἀλλὰ παρόλα αὐτά, οἱ πιστοί (καί τινες Ἐπίσκοποι), ἐνῶ ἀναγνωρίζουν ὅτι οἱ Οἰκουμενιστὲς εἶναι αἱρετικοί, ἀδυνατοῦν νὰ ἐφαρμόσουν τὶς Ἐντολὲς τῶν Πατέρων, ψελλίζοντες τὶς δικαιολογίες ποὺ ἐπὶ χρόνια «ὑποβάλλουν» οἱ Οἰκουμενιστές!

Ἄλλη μιὰ φορά, λοιπόν, παρουσιάζουμε κάποια μικρὰ κείμενα, μὲ ἀφορμὴ παρόμοιες ἀπορίες, ἀλλὰ καὶ τὴν ἐπισήμανση ἑνὸς κειμένου τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ.

Ἀκούσατε, τί λέγουσιν οἱ ἐπικατάρατοι Μανιχαῖοι, οἱ ἐσκοτισμένοι περὶ τὸ φῶς, τὸ στόμα τοῦ διαβόλου. ...Τούτοις ὁμιλήσομεν; Τούτους εἰς κοινωνίαν δεξόμεθα;  Ὁ κοινωνῶν αὐτοῖς ὅμοιος αὐτοῖς ἐστι καὶ τῆς μερίδος αὐτῶν ἔσται καὶ ἐν τῷ νῦν καὶ ἐν τῷ μέλλοντι αἰῶνι. Ἀδελφοί, κοινωνία λέγεται· ἀποθάνωμεν καὶ μὴ δεξώμεθα εἰς κοινωνίαν τοὺς Μανιχαίους. Ἀποθάνωμεν, ἵνα ζήσωμεν· ὁ δεχόμενος αὐτοὺς εἰς κοινωνίαν Μανιχαῖός ἐστιν, ὅμοιος αὐτοῖς. Κρεῖττόν ἐστιν ἰουδαΐσαι καὶ Ἰουδαῖον ἀποθανεῖν ἤπερ κοινωνῆσαι τοῖς Μανιχαίοις... Ἀκούσατε δὴ πρὸς θεοῦ, ὦ ἄνδρες, ἀκούσατε, τί φησιν ὁ θεώλεστος Μάνης. Οὐκ ἔστι, φησίν, ὁ κόσμος τοῦ θεοῦ, ἀλλὰ τοῦ διαβόλου. Ἀπαλλοτριῶσαι ἡμᾶς βούλονται τοῦ θεοῦ ἡμῶν.

(Ἰω. Δαμασκηνοῦ, Κατὰ Μανιχαίων).

Ἕνα ΧΑΣΤΟΥΚΙ στὸν ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ ἢ ΔΙΑΚΟΠΗ τοῦ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ του;

Ὁ ἅγ. Νικόλαος χαστουκίζων τὸν μὴ καταδικασθέντα, ακόμα ὑπόδικο, Ἄρειο

Ὁ ἅγ. Νικόλαος χαστουκίζων τὸν μὴ καταδικασθέντα, ακόμα ὑπόδικο, Ἄρειο

Ἕνα  ΧΑΣΤΟΥΚΙ   στὸν   ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ

ἢ   

ΔΙΑΚΟΠΗ  τοῦ  ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ  του;

Εἶναι ἀναμφισβήτητο γιὰ κάθε Ὀρθόδοξο, ὅτι σήμερα οἱ πιστοὶ ζοῦμε περικυκλούμενοι ἀπὸ τὴν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Παναίρεση τὴν ὀνόμασε ὁ ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς, ἐσχάτη αἵρεση τῆς ἱστορίας ὁ π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος.

Εἶναι ἀναμφισβήτo ὅτι ὅλοι οἱ συνειδητοὶ Ὀρθόδοξοι αὐτὸ τὸ ξέρουν.

Εἶναι ἀναμφισβήτητο ὅτι ἀρχηγέτης τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ εἶναι ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, μὲ συμπαραστάτες-πιόνια του τὸν Ἀλεξανδρείας Θεόδωρο, τὸν Σερβίας Εἰρηναῖο, τὸν Ἱεροσολύμων Θεόφιλο καὶ θλιβερὰ ἐξαπτέρυγα κάποιον Ἐπίσκοπο Περγάμου (Ἰωάννη Ζηζιούλα), κάποιον Δημητριάδος Ἰγνάτιο, κάποιον Μεσσηνίας Χρυσόστομο.

Εἶναι ἀναμφισβήτητο ὅτι ἡ Ἁγία Γραφὴ καὶ οἱ Ἅγιοι Πατέρες, αἰῶνες τώρα, διδάσκουν νὰ ἀπομακρυνόμαστε ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, εἴτε αὐτοὶ εἶναι καταδικασμένοι (ἡ ἀπομάκρυνση τότε εἶναι αὐτονόητη), εἴτε αὐτοὶ δὲν ἔχουν ἀκόμα καταδικασθεῖ, ἀλλὰ λυσσασμένα (ὅπως π.χ. ὁ Ζηζιούλας καὶ ὁ Βαρθολομαῖος) πρωτοστατοῦν στὴν διάδοση τῆς σατανοκίνητης αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ τῆς ὁποίας προΐστανται, διὰ Διαλόγων, διὰ συμπροσευχῶν, διὰ κακοδόξων διδασκαλιῶν· ἡ ἀπομάκρυνση τότε εἶναι τὸ ζητούμενο, καὶ ἀσφαλῶς ἀποτελεῖ μιὰ πράξη ὁμολογίας.
  Εἶναι ἀναμφισβήτητο, λοιπόν, ὅτι αὐτὸ ἀποτελεῖ τὴν διαχρονικὴ διδασκαλία καὶ πράξη τῆς Ἐκκλησίας: «ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε», «αἱρετικὸν ἄνθρωπο παραιτοῦ» καὶ «χαίρειν αὐτῷ μὴ λέγε» (προφ. Ἡσαΐα καὶ ἀπόστ. Παῦλος, Εὐαγγ. Ἰωάννης).

Αὐτὸ τὸ ἀναμφισβήτητο,  τ ὸ  ἀ μ φ ι σ β η τ ο ῦ ν, ὅμως, οἱ σύγχρονοι Ἐπίσκοποι καὶ πνευματικοί. Μὲ ποικίλες δικαιολογίες καὶ ὀρθολογικὲς ἑρμηνεῖες, πηγαίνουν κόντρα στὴν Ἱερὴ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας, καὶ διδάσκουν ὅτι μποροῦμε νὰ ἐπικοινωνοῦμε μὲ τὴν αἵρεση, ἕως ὅτου αὐτὴ καταδικασθεῖ ἀπὸ Σύνοδο!!!

Απαρέγκλιτη τήρηση των Ιερών Κανόνων (π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)

Επισκέφθηκε κάποτε το Μοναστήρι ένας Κόπτης Θεολόγος. Στη συζήτηση, την οποία είχε με τον Γέροντα, αυτός του ευχήθηκε να τον οδηγήσει σύντομα ο Θεός στην Ορθοδοξία. Επειδή, όμως οι ιεροί Κανόνες απαγορεύουν τη συμπροσευχή με αιρετικούς, ο Γέροντας δεν του επέτρεψε να παρακολουθεί τις Ακολουθίες από το Ναό, αλλά από το Αρχονταρίκι, το οποίο βρίσκεται δίπλα σʼ αυτόν. Θυμάμαι, αναφέρει ο διασώσας το περιστατικό, ότι μεταξύ άλλων είπε:

- Στη ζωή μου δεν έχω να επιδείξω τίποτε καλό, πιστεύω όμως ότι οι ιεροί  Κανόνες θα απολογηθούν υπέρ εμού στον Θεό.

Όταν ο ετερόδοξος επισκέπτης επρόκειτο να αναχωρήσει από το Μοναστήρι, ο Γέροντας τον χαιρέτησε με πολλή ταπείνωση και του έβαλε μετάνοια λέγοντας:

- Παιδί μου, αν σου έδωσα την εντύπωση ότι έχω προσωπικά μαζί σου, συγχώρεσέ με. Η συμπεριφορά μου δεν είχε καμμία αντιπάθεια στο πρόσωπό σου, αλλά έτσι μου επέβαλλαν οι ιεροί Κανόνες.

* * *

Ο Γέροντας ιερουργούσε στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών ύστερα από γραπτή άδεια του εκάστοτε Αρχιεπισκόπου, την οποία και έφερε πάντοτε μαζί του.

Συνέβη όμως κάποτε να στείλει ο Πρωτοσύγκελλος έναν Βοηθό Επίσκοπο στους Τρείς Ιεράρχας για να ελέγξει αν ο π. Επιφάνιος είχε άδεια.

Μόλις εκείνος είδε ότι ο Γέροντας ήταν τόσο επιμελής ώστε  να έχει σε πρώτη ζήτηση ό,τι έγγραφο χρειαζόταν, τηλεφωνεί στον αποστείλαντα λέγοντάς του χαριτολογώντας:

- Έχει όχι μόνο πτυχίο, αλλά και άδεια εξασκήσεως του επαγγέλματος!

* * *

- Πάτερ, απολυτοποιείτε τους ιερούς Κανόνες!

ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΒΑΡΒΑΡΑ

ΓΕΡ.ΠΑΙΣΙΟΣ: ΤΗΣ ΚΑΚΟΦΑΝΗΚΕ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΒΑΡΒΑΡΑΣ, ΓΙΑΤΙ ΕΙΠΑ ΚΑΝΑ-ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΜΕ ΠΑΡΑΠΟΝΟ!

Καθένας από κάποιο γεγονός που του έχει συμβή με την βοήθεια ενός Αγίου, έχει και μία ιδιαίτερη αγάπη στον Άγιο αυτόν. Μπορεί να είναι σοβαρό αυτό το γεγονός, μπορεί να είναι και απλό.

Να, εγώ επειδή από μικρός πήγαινα στο Εκκλησάκι της Αγίας Βαρβάρας, εκεί στην Κόνιτσα, έχω σε μεγάλη ευλάβεια την Αγία Βαρβάρα. Η Αγία με βοήθησε και στον στρατό, όταν με πήραν στους ασυρματιστές, ενώ ήμουν αγράμματος με βοήθησε ύστερα και στο Σανατόριο μετά την εγχείριση στους πνεύμονες.  

Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

Ο Άγιος των θαλασσών

6 Δεκεμβρίο     Αγιολογία   

Στο νοτιοανατολικό άκρο της Μικράς Ασίας, στη πόλη Πάταρα της Λυκίας γεννήθηκε ο άγιος Νικόλαος κατά τον 3^ο αι. ( ρόνοι διωγμών του Διοκλητιανού και Μαξιμιανού) από ευσεβείς και πλούσιους γονείς που για πολλά χρόνια ήσαν άτεκνοι. Από τη παιδική του ηλικία φάνηκε ότι ο Θεός τον προώριζε για την ζωή της αγιότητας και της αφιερώσεως σ’ αυτόν. Το ότι θα γινόταν «εγκρατείας διδάσκαλος» φανερώνει το ότι Τετάρτη και Παρασκευή θήλαζε μόνο μια φορά την ημέρα. Οι γονείς τους τον ανέτρεφαν στην ευσέβεια, την ευλάβεια και τον δίδασκαν τα ιερά γράμματα. Πολύ νωρίς οι χριστιανοί της πόλεως των Πατάρων θεώρησαν ότι θα ήταν άξιος ποιμένας και ζήτησαν από τον επίσκοπο των Μύρων της Λυκίας να τον χειροτονήσει ιερέα. Τα λόγια του επισκόπου ότι ο Νικόλαος θα ήταν η παρηγοριά για τους πενθούντες, θα είναι καλός ποιμένας που θα επιστρέψει στη πίστη τους πλανεμένους και θα σώσει πολλούς που θα κινδυνεύουν βγήκαν αργότερα αληθινά.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΕΝΟΣ ΘΑΥΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΕΝΟΣ ΘΑΥΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

ΤΙ ΑΝΤΑΠΟΔΩΣΩΜΕ ΤΩ ΚΥΡΙΩ ΠΕΡΙ ΠΑΝΤΩΝ ΩΝ ΑΝΤΑΠΕΔΩΚΕΝ ΗΜΙΝ;

Το θαύμα έγινε στο Νοσοκομείο Ευαγγελισμός. Λίγες ώρες μετά το θαύμα, στις 7-10-1964, μίλησε στο ναό του Νοσοκομείο. Ιερεύς του νοσοκομείου ήτο ο π Ηλίας. Θέμα της ομιλίας ήτο· ΤΙ ΑΝΤΑΠΟΔΩΣΩΜΕ ΤΩ ΚΥΡΙΩ ΠΕΡΙ ΠΑΝΤΩΝ ΩΝ ΑΝΤΑΠΕΔΩΚΕΝ ΗΜΙΝ; Η ομιλία διασώθη, ακούστέ την· Το θαύμα θα το θυμούνται ακόμα,  όχι μόνο ευλαβείς χριστιανοί, που είναι άνω των 60 ετών, αλλά και κάποιοι σημερινοί επίσκοποι που παρακολουθούσαν τότε τα κηρύγματά του και συμμετείχαν στους αγώνες του.

Ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης το 1964 ήτο ιεροκήρυκας της Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Είχε γίνει  ο φόβος και ο τρόμος των κακών επισκόπων και των κακών αρχόντων με τους αγώνες του. Στις αρχές Αυγούστου το 1964 μπήκε επειγόντως στο Νοσοκομείο του Ευαγγελισμού για μια απλή επέμβαση. Έπαθε μόλυνση κατά την εγχείρηση και έμεινε 65 ημέρες στον Ευαγγελισμό με υψηλό πυρετό, που έφτανε στους 40 βαθμούς κελσίου. Έπαθε σηψαιμία. Στα σημεία που του έκαναν ενέσεις, για να πέσει ο πυρετός, μάζευαν πύον και άνοιγαν μεγάλες ουλές. Τα σημάδια των ουλών, όπως έλεγε, τα έφερε στο σώμα του ως το βαθύ του γήρας. 


Κάποια μέρα διηγούμενος το θαύμα αυτό του Θεού, που έγινε χάρη στις προσευχές των πιστών, μας έλεγε: «Οι γιατροί του Ευαγγελισμού έκαναν ότι μπορούσαν, αλλά ο πυρετός δεν έπεφτε. Σήκωσαν τα χέρια τους ψηλά και όρισαν την ημέρα και την ώρα ακόμη του θανάτου μου· μάλιστα κάποιος, -να σας πει ο π. Ιερόθεος ποιός-, (ο θεολόγος Κ. Κούρκουλας), ετοίμασε και τον επικήδειο μου. Ο Διευθυντής της κλινικής κ. Απόστολος Δεληβελιώτης έστειλε στο θάλαμο έναν νεαρό γιατρό, για να βρίσκεται δίπλα μου, τις τελευταίες στιγμές της ζωής μου και να μου κλείσει τα μάτια. Εγώ, τον έβλεπα και παραξενευόμουν που δεν έφευγε. Άρχισα να του μιλώ για την άλλη ζωή και την αιωνιότητα. Εκείνος με κοίταζε περίεργα, δεν καταλάβαινα το γιατί. Της 12 η ώρα τα μεσάνυχτα, που οι γιατροί όρισαν ως ώρα του θανάτου μου, μ’ έπιασε δυνατό ρίγος. Ο νεαρός γιατρός σηκώθηκε και με κρατούσε. Όταν συνήλθα έβαλε θερμόμετρο και είδε ότι ο πυρετός έπεσε απότομα. Τηλεφώνησε τον διευθυντή του κ. Δεληβελιώτη και εκείνος δεν το πίστευε. Του είπε να ξαναβάλει το θερμόμετρο. Υπήκουσε. Ο πυρετός έπεσε και ο οργανισμός ήταν στην φυσιολογηκή του θερμοκρασία. Ο διευθυντής δεν μπορούσε να το πιστέψει. Ήρθε στο νοσοκομείο εκείνη την ώρα τα μεσάνυκτα, για να βάλλει ο ίδιος θερμόμετρο. Τότε φώναξε: Εδώ έχουμε 100% θαύμα! Βγάλτε του τους ορούς, δεν χρειάζεται καμιά βοήθεια από εμάς.
  Ο κ. Απόστολος Δεληβελιώτης ανήγγειλε στον π. Αυγουστίνο την θαυμαστή θεραπεία και του είπε· ότι μετά από 65 μέρες θα έβγαινε  το πρωϊ από το Νοσοκομείο υγειής. Ο π. Αυγουστίνος κατά την έξοδό του πήγε στον ναό, για να λειτουργηθεί και να ευχαριστήσει το Θεό. Στο τέλος της θείας λειτουργίας έκανε κήρυγμα στο προσωπικό του νοσοκομείου και στους πιστούς, που βρίσκονταν εκείνη την ώρα στο ναό. Την ιστορική αυτή ομιλία ακούτε σ” αυτό το ηχητικό βίντεο. Μετά από εκείνο το θαύμα, ο γιατρός κ. Απόστολος Δελβελιώτης με την συνοδεία του, πήγε στο Άγιον Όρος. Κάποιος φωτισμένος μοναχός από τα Καρούλια τους είδε και με αγωνία ρωτούσε να μάθει για την υγεία του φλογερού ιεροκήρυκα π. Αυγουστίνου. Τους διηγήθηκε ένα όραμα που είδε, και είχε σχέση με τον π. Αυγουστίνο. Ακούστέ το, όπως μας το διηγήθηκαν κάποιοι αδελφοί. Ο π. Αυγουστίνος ήτο νεκρός στο έδαφος και κάποιος άγγελος του έπιασε το χέρι λέγοντας· Σήκω, δεν αφήνουν οι προσευχές των πιστών για να σε πάρω. Ήταν το βράδυ που έπεσε ο πυρετός. Η θαυμαστή αυτή θεραπεία είναι ένα από τα πολλά θαύματα που υπάρχουν στην ζωή του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου. Τα γράφουμε αυτά για να δυναμώσουμε την πίστη των χριστιανών και για να μη ξεχαστεί το θαύμα. Δεν μας ενδιαφέρει η αναγνώριση και αγιοποίηση του π. Αυγουστίνου από έναν πατριάρχη αρχιοικουμενιστή και μασόνο ούτε από μια σύνοδο του οικουμενικού Πατριαρχείου μαριονέτα, που συμπορεύεται με τα αιρετικά ανοίγματα του πατριάρχη Βαρθολομαίου.

Ο δεσπότης Λάρισας Ιγνάτιος (Λάππας) είναι Κανονικός και νόμιμος μητροπολίτης;;; ΨΑΛΤΙΚΑ ΛΑΜΠΑΔΑΡΙΟΥ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ ΑΓΩΝΑΣ α.φ.197

Δημοσιεύματα Εφημερίδος:ΑΓΩΝΑΣ α.φ.197http://www.agonas.org/

 Ο ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΛΑΡΙΣΗΣ  ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ;

Πολλοί σκεπτόμενοι χριστιανοί, που δε θα ήθελαν με κανένα τρόπο να συγκαταλέγονται στο χώρο της εκκλησίας σαν άλογα πρόβατα αγόμενα και φερόμενα από αναξιόπιστους ποιμένες και πνευματικούς, συνεχώς μας ερωτούν αν ο δεσπότης Λάρισας Ιγνάτιος είναι Κανονικός και νόμιμος μητροπολίτης. Και η αμφιβολία τους αυτή στηρίζεται στο γεγονός ότι οι πνευματικοί τους καθοδηγητές άλλα τους έλεγαν παλαιότερα και άλλα τώρα. Αρχικά βεβαίωναν τα ακροατήριά τους για την παράνομη και αντιΚανονική εισπήδηση του Ιγνατίου, στη Μητρόπολη Λάρισας, παρουσιάζοντας μάλιστα αγιογραφικό, πατερικό και Κανονικό δεκάλογο επιχειρημάτων. Τελευταία όμως, διαγράφοντας τα όσα στο παρελθόν διεκήρυτταν, τους βλέπουμε να εναγκαλίζονται τον Ιγνάτιο, να κάμπτουν δουλικά την οσφύν και να τον προσκαλούν στις αίθουσες κηρυγμάτων να τους κάνει αγιασμούς και κηρύγματα μετανοίας και υπακοής στους Ιερούς Κανόνες της εκκλησίας επικαλούμενος μάλιστα τους διωχθέντας, από συνεπισκόπους, πατέρες της εκκλησίας. Τί ειρωνεία να μιλάει για αγάπη, συγχώρηση και μετάνοια ο εκθρονίσας τον μακαριστό Θεολόγο, ο παύσας του κηρυκτικού έργου τον μ. π. Αθανάσιο Μυτιληναίο, ο καθαιρέσας τον ασκητή ιερομόναχο π. Ευθύμιο Τρικαμηνά, ο διώκων τους Αγωνιζόμενους χριστιανούς, ο αθεράπευτα αμετανόητος!

Ακόμη πιο οικτρό καταντάει το θέμα των παράξενων αυτών σχέσεων – σχέσεων προβάτου και λύκου – δεδομένου ότι οι διοικούντες τις θρησκευτικές οργανώσεις (τοπικές τουλάχιστον) είναι γνώστες του βιογραφικού του κ. Ιγνατίου και παρ’ όλα αυτά έσπευσαν να κλίνουν γόνυ στον προβατόσχημο λύκο (οι χαρακτηρισμοί της Αγ. Γραφής) πείθοντας τη συνείδησή τους ότι πέρα από τον καιροσκοπισμό του Ιγνατίου κάτι θα μείνει και για την Οργάνωση.

Με βάση το σκεπτικό αυτό – και με ελαφρά συνείδηση – ανταλλάσσουν επισκέψεις και συνεργασίες, γεμάτες φαρισαϊσμό και υποκρισία, συνοδευόμενες με ένα μόνιμο ψευτοχαμόγελο και υποκλίσεις ευσεβείας, θυμίζοντάς μας το καταπληκτικό ποίημα του Γ. Σουρή «ΔΙΑΧΥΣΕΙΣ» που μας λέει: «Ο ένας τον άλλον περγελά με ψευτοδιαχύσεις…», αλλά και τον ιερέα με τον λευίτη της παραβολής του «καλού Σαμαρίτη» οι οποίοι ιδόντες τον ομοεθνή τους ημιθανή αντιπαρήλθον.

Δεν συμβιβάζονται, αγαπητοί «σκεπτόμενοι χριστιανοί», όλα αυτά που αναφέραμε παραπάνω γι’ αυτό μαζί με σας ρωτάμε κι εμείς τους «αδελφούς» των οργανώσεων να μας απαντήσουν μια και είναι ερμηνευτές των Γραφών.

Η εκλογή, η χειροτονία, η ενθρόνιση και η κατάληψη της Ιεράς Μητρόπολης Λάρισας έγινε βάσει των Ιερών Κανόνων και του ιερού Πηδαλίου; Έγιναν νομότυπα, όπως επιτάσσει το σύνταγμα του ελληνικού κράτους και ο Καταστατικός χάρτης της Εκκλησίας της Ελλάδος; Εάν ΝΑΙ, τότε θα πρέπει να σβήσετε από το αγιολόγιο της Εκκλησίας τον Ι. Χρυσόστομο, τον Μ. Αθανάσιο, τον Γρηγόριο Θεολόγο, τον Μάξιμο το Γραικό κ.α. και να κυκλοφορήσετε τον βίο των διωκτών αυτών των πατέρων της Εκκλησίας.

Εάν όμως λέτε ΟΧΙ, τότε σταματήστε αυτό το αλισβερίσι, γιατί έχετε σκανδαλίσει εκατοντάδες Λαρισαίους και χιλιάδες σ’ όλη την Ελλάδα.

 

«Τους ξεγελασαμε κι αυτους»

Κάποτε η Λάρισα δυστύχησε να έχει κάποιο δεσπότη ονόματι Σεραφείμ Ορφανός. Όταν πέθανε, μάθαμε ότι είχε κατακλέψει τη Λάρισα. Οι χριστιανικές αδελφότητες στην αρχή ήταν κουμπωμένες – όπως ήταν και με τον Ιγνάτιο Λάππα. Σιγά, σιγά άρχισαν να τον προσκαλούν σε διάφορες εκδηλώσεις, ομιλίες… Σε κάποια εκδήλωση που παραβρέθηκε, στο τέλος τους μίλησε για “ψυχοφελή πράγματα”, και φεύγοντας, σύσσωμο το “φιλόπιστο” ακροατήριο τον ξεπροβόδισε. Μπαίνοντας στο αυτοκίνητο για να φύγει, είπε στον οδηγό:  «…Άντε τους ξεγελάσαμε κι αυτούς… Τώρα πάμε και στους άλλους…». Αυτή είναι η συνηθισμένη τακτική των δεσποτάδων! Και δυστυχώς, ενώ τα γνωρίζουν αυτά οι οργανώσεις, κάνουν τον “αφελή” για να κάνουν τη δουλειά τους!!!

Ας μην απορούμε λοιπόν γιατί φθάσαμε εδώ που φθάσαμε.

Η ΠΡΟΙΚΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ;

Το κακό παραέγινε. Κάθε Κυριακή και δισκοφορία. Έγινε μάστιγα. Το καινούργιο σλόγκαν μεταξύ ιερέων και επιτρόπων είναι: “δώστε και σώστε”. Δεν προλαβαίνουν οι δύστυχοι να ανασάνουν και νέα εγκύκλιος καταφθάνει για δίσκο.

Τελευταία έλεγε: Δώστε για το γηροκομείο, γιατί έχει μεγάλη ανάγκη – φιλοξενεί 15 γέροντες.

Ανάστατα τα εκκλησιαστικά συμβούλια ρωτούν: Αφού το γηροκομείο εισπράττει τις συντάξεις των γερόντων, τις δωρεές συμπολιτών μας και παράλληλα προς το αντίτιμο των λειτουργιών και άλλων μυστηρίων, που δεν είναι και λίγα, αφήνουν και για το γηροκομείο χρήματα, τρόφιμα κ.ά.

Μα δεν είναι μόνο αυτά. Η φράση του δεσπότη: «Η μεγάλη δωρήτρια – κτήτορας του γηροκομείου – μας προίκισε... » τί άλλο σημαίνει απ’ το ότι το κατέστησε οικονομικώς ανεξάρτητο;

Και ρωτούμε: Αφού «η προίκα» καλύπτει τις ανάγκες του ιδρύματος προς τί οι συνεχείς εγκύκλιοι προς οικονομική ενίσχυσή του;

Ντροπη για τους «χριστιανουληδες»

Ακούστηκε από την τηλεόραση  πως θα φορολογηθούν τα μαντριά.

Έβγαλαν απ το ταγάρι το κινητό οι τσοπάνηδες και πήραν τηλέφωνο στο βουλευτή τους και με δύο λόγια του είπαν ορθά κοφτά αυτό να μη γίνει γιατί αν ξαναπεράσει απ το χωριό θα τον κλείσουν στη στάνη με τα ζώα.

Και τι βλέπουμε; Πανικόβλητος εκείνος να τρέχει στον υπουργό και παίρνει την διαβεβαίωση ότι οι στάνες θα εξαιρεθούν του φόρου. Είναι εντυπωσιακός ο αριθμός των 111 βουλευτών που τους συμπαραστέκονται.

 Οι τσομπάνηδες(προς άρση παρεξηγήσεως και εγώ εκτρέφω ζώα, είμαι ένας απ αυτούς) με ένα σφύριγμα, μια φωνή, ένα κούνημα της γκλίτσας τα ζώα τους υπακούουν όπως και η γραφή λέει «της φωνής του ακούει», βλέπω όμως πως και οι βουλευτές τους ακούν…γιατί είναι ντόμπροι, συνεπείς, λιγόλογοι, μπεσαλήδες.

Ο λόγος τους είναι συμβόλαιο.. Είναι original,αυθεντικοί.. Τους θαυμάζω. Κι αν είναι μόνο 5-10 χιλιάδες άτομα, η αποφασιστικότητα τους και η επιρροή είναι τεράστια.

Τα εκατομμύρια των χριστιανών που βλέπουν την κατάργηση της αργίας της Κυριακής, αντίθετο προς μια εκ των δέκα εντολών, τι έκαναν.;

ΟΙ ..αερο…κύρηκες ξόδεψαν ώρες πύρινων λόγων,ενώ οι τόσοι μπαστουνάδες της συνόδου της εκκλησίας, υπήρξαν αδύναμοι, παράλυτοι στην παρέμβασή τους.Άφωνοι σαν τον Ζαχαρία απέναντι στους κρατούντας.

Η ροζιασμένη γκλίτσα του ορεσίβιου τσοπάνη πιο ισχυρή από τις επίχρυσες, διακοσμημένες πατερίτσες, Ο αυθεντικός λόγος χλευάζει την ευγένεια  την αποφασιστικότητα(;)των λαλίστατων imitations χριστιανούληδων.

Ακόμη και οι άνθρωποι –βουλευτές δεν τους παίρνουν στα σοβαρά, δεν τους πιστεύουν…

Είναι δυνατόν βλέποντας πως 5-10 χιλιάδες χτυπώντας την γκλίτσα πάνω στο βουνό να εισακούονται και τα εκατομμύρια των «χριστιανών» που είναι σ όλα τα επίπεδα τις εξουσίας να αγνοούνται;

Μπράβο στους μεν ,ντροπή για τους δε.

 Ασκληπιάδης

ΝΑ ΓΕΛΑΕΙ Ή ΝΑ ΚΛΑΙΕΙ ΚΑΝΕΙΣ

Στις 27/10/13 ημέρα Κυριακή ο δεσπότης Ιγνάτιος λειτούργησε προς τιμήν της Παναγίας της Εσφαγμένης. Μετά το «εξαιρέτως της Παναγίας…» βγήκε στην Ωραία Πύλη ο Πρωτοσύγκελος και σαν άλλος καρδινάλιος ανακοίνωσε στους πιστούς ότι θα περιαχθεί δίσκος για τις ανάγκες της εκκλησίας καθότι το έργο της “ενοριακής διακονίας” είναι μεγάλο!

Ο κόσμος άνοιξε τα πορτοφόλια να βοηθήσει. Δεν άργησε όμως να πέσει κεραμίδα στο κεφάλι του εκκλησιάσματος, όταν με το «δι’ ευχών» ο προϊστάμενος του ναού τίμησε με αργυρό μετάλλιο της Υπεραγίας Θεοτόκου τον δεσπότη Ιγνάτιο για την πατρική αγάπη και συμπαράσταση στο έργο της ενορίας και τον Πρωτοσύγκελο για την αγαθή συνεργασία με τις κυρίες και την αδελφότητα.

Ε, αυτό ήταν. Σοκαρισμένοι οι πιστοί μ’ αυτά που είδαν και άκουσαν άρχισαν να ψιθυρίζουν μεταξύ τους: «Εμείς, ρίχνουμε στο δίσκο από το υστέρημά μας για να βοηθήσουμε την ενορία στο φιλόπτωχο έργο της κι αυτοί αγοράζουν και παρασημοφορούν ανίδρωτους ανθρώπους με ασημένιους σταυρούς και εγκόλπια αλληλολιβανιζόμενους; Δεν αντιλαμβάνονται ότι μ’ αυτόν τον τρόπο και το φιλόπτωχο ταμείο θα μετράει χάλκινα νομίσματα»;

Είναι λοιπόν να μην κλαίει κανείς για το κατάντημα αυτό; Γιατί για γέλια δεν είναι.

Ρωτάμε, γιατί μας ρωτούν!

Το προσκύνημα της Παναγίας του Αρμενίου – Αρμενιώτισσας – με ποιο κανονισμό λειτουργεί;

Είναι ένα ερώτημα απλών ανθρώπων, ιερέων, εκκλησιαστικών συμβουλίων κ.ά., που δεν θα το υπέβαλαν αν δεν τους αφορούσε άμεσα.

Η ανηλεής οικονομική αφαίμαξη, που έχει επιβάλει η Μητρόπολη σε μικρές και μεγάλες ενορίες, έχει ξεπεράσει κάθε όριο, σε βαθμό μάλιστα, κι αυτοί, οι πλούσιοι εισπρακτικά ναοί, να αδυνατούν να αντιμετωπίσουν τα λειτουργικά τους έξοδα. Η πίεση που ασκείται από τη Μητρόπολη είναι κατάφορα ασφυκτική με αποτέλεσμα, πέραν των ψυχολογικών προβλημάτων, να τους δημιουργούνται και συνειδησιακά (εφάμαρτα) προβλήματα, όταν ωθούνται να προβούν σε αθέμιτες ενέργειες. Μπροστά σ’ αυτή την τραγική κατάσταση, δικαιολογημένα παρατηρούν, ερευνούν, σχολιάζουν και αναρωτιένται για τα συμβαίνοντα στη Μητρόπολη, όπως και για το προσκύνημα της Παναγίας του Αρμενίου.

Οι πληροφορίες τους αναφέρουν ότι τα έσοδά του πρέπει να ξεπερνούν ακόμα κι αυτά του Προσκ. της αγίας Παρασκευής Τεμπών. Εκατοντάδες τα πραγματοποιούμενα μυστήρια (γάμοι, βαπτίσεις…) αφού εκεί καταφεύγουν πλήθος βολιωτών ιδιαίτερα μετά την απαγόρευση από το δεσπότη Δημητριάδος της τέλεσης διπλών μυστηρίων (γάμων γονέων και στη συνέχεια βαπτίσεις παιδιών των ίδιων ζευγαριών) στη Μητρόπολή του, δεδομένου ότι το εν λόγω προσκύνημα υπάγεται εκκλησιαστικά στη Μητρόπολη Λάρισας. Σ’ αυτό λοιπόν γίνονται και δεκάδες ιδιωτικές λειτουργίες, παρακλήσεις… από πιστούς και των δύο Μητροπόλεων. Τα κηριά – μας πληροφορούν – μεταφέρονται με φορτηγάκια.

Εδώ παρατηρείται κάτι αξιόλογο: Ο μεν δεσπότης Βόλου προτίμησε να χάσει εισπράξεις μένοντας πιστός σ’ αυτό που θεωρούσε απαράδεκτο για χριστιανούς, ο δε Ιγνάτιος Λάρισας αποδέχτηκε ευχαρίστως τους εκ Βόλου προστρέχοντας στο Προσκύνημά του (Παναγιάς Αρμενίου) και ως εκ τούτου και τα χρήματα που δεν είναι και λίγα, αλλά πολλά ώστε να αντιμετωπίσει τις όποιες προφασιζόμενες ανάγκες της Μητρόπολής του, χωρίς να καταντήσει δυνάστης και καταπιεστής των φουκαράδων ώστε να μισηθεί όσο κανείς άλλος.

Μήπως το Υπουργείο Οικονομικών πρέπει να αλλάξει τακτική και η ΣΔΟΕ να κάνει καμιά βόλτα προς τα ’κει κλειδώνοντας τα πάσης φύσεως παγκάρια για ένα μήνα; Μήπως πρέπει να ελέγξει τις αποδείξεις – αν κόβονται – τα ποσοστά και τις δηλώσεις που κάνουν;

Για όλα αυτά μας ρωτούν,  κι εμείς με τη σειρά μας δημοσιεύουμε τα ερωτήματά τους και τις αγωνίες τους.

Εξομολογείσθε τω Κυρίω Ψαλμός 135