Γράφει ο Δημήτριος Νικ. Δασκαλάκης, Δικηγόρος Αθηνών
Λεπτομέρειες σχετικά με την συνδρομή υπάρχουν στον ακόλουθο σύνδεσμο:
kvathiotis.substack.com/subscribe
Με την επικύρωση της επαίσχυντης και προδοτικής συμφωνίας των Πρεσπών από το Ελληνικό Κοινοβούλιο κατέστη εφικτή –ενάντια στην εκπεφρασμένη βούληση και θέληση της συντριπτικής πλειονότητας του κυρίαρχου ελληνικού λαού, όπως αυτή διατρανώθηκε στα μεγαλειώδη και μαζικά συλλαλητήρια της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης– η παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας, της «μακεδονικής ιθαγένειας» και της «μακεδονικής γλώσσας» στο κρατικό μόρφωμα των Σκοπίων.
Η Ελληνική κυβέρνηση της «πρώτης φοράς Αριστερά», υπακούοντας στην ανάγκη εξυπηρέτησης των ευρύτερων νατοϊκών γεωπολιτικών σχεδιασμών, περιφρόνησε επιδεικτικά την πάνδημη πατριωτική βούληση των Ελλήνων πολιτών και συλλογικών φορέων (Ομοσπονδιών, Ενώσεων, Μητροπόλεων) που αξίωναν την απαγόρευση της χρήσης του ονόματος «Μακεδονία» από την κρατική οντότητα των Σκοπίων. Μόνο το 2018 υπολογίζεται ότι διοργανώθηκαν πάνω από 100 μικρά και μεγάλα συλλαλητήρια για την Μακεδονία σε πόλεις της Ελλάδας και του εξωτερικού.
Επομένως, η έγκριση της Συμφωνίας των Πρεσπών από την Βουλή των Ελλήνων, δηλαδή από την σύσσωμη Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και από οκτώ ανεξάρτητους βουλευτές, μπορεί να χαρακτηριστεί ως συνταγματική εκτροπή, καθώς ευτέλισε την δημοκρατική αρχή της λαϊκής κυριαρχίας. Αξίζει όμως να ξαναθυμηθούμε τα ονόματα των οκτώ ανεξάρτητων βουλευτών, αφού σήμερα οι περισσότεροι απ’ αυτούς βρίσκονται στην πολιτική αφάνεια, αλλά την κρίσιμη στιγμή δεν δίστασαν να «μαχαιρώσουν πισώπλατα» (άραγε έναντι ανταλλαγμάτων;) την Μακεδονία:
Έλενα Κουντουρά, Κατερίνα Παπακώστα, Σταύρος Θεοδωράκης, Σπύρος Δανέλλης, Γιώργος Μαυρωτάς, Σπύρος Λυκούδης, Θανάσης Θεοχαρόπουλος.
Δηλαδή, στο πλαίσιο της Συμφωνίας των Πρεσπών, δεν περιοριστήκαμε μόνο στην ανεπίτρεπτη εκχώρηση του πανάρχαιου ελληνικού ονόματος της Μακεδονίας, αλλά επιπλέον συναινέσαμε, με πρωτοφανή επιπολαιότητα και εθνική ασυνειδησία (αν όχι και με εθνικά κακουργηματικό δόλο), να αποδοθεί στους πολίτες των Σκοπίων «μακεδονική ιθαγένεια» και η γλώσσα τους να χαρακτηριστεί ως «μακεδονική», θέτοντας οριστικά ταφόπλακα στα προ αιώνων κεκτημένα του Ελληνισμού της Μακεδονίας.
«ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ ΑΛΥΤΡΩΤΙΣΜΟΣ»
Παρατηρούμε με ιδιαίτερο προβληματισμό, θλίψη και ανησυχία ότι η δημοσίευση του νόμου Ν. 4588/25-1-2019 που κυρώνει την Συμφωνία των Πρεσπών στην χώρα μας, αντί να συμβάλει στην οριστική επίλυση των διαφορών και στην ανάπτυξη κλίματος ειρήνης, σταθερότητας και συνεργασίας μεταξύ των δύο κρατών, Ελλάδας και Βόρειας Μακεδονίας, έχει οδηγήσει σε ένα γαϊτανάκι εμπρηστικών δηλώσεων από την Πρόεδρο, τον Πρωθυπουργό, τους υπουργούς και τους βουλευτές της γείτονος χώρας.
Ο σημερινός Πρωθυπουργός του κράτους των Σκοπίων Χρίστιαν Μίτσκοσκι, που ηγείται του κυβερνώντος εθνικιστικού κόμματος VMRO-DPMNE, επαναφέρει τους αλυτρωτικούς και ανεδαφικούς ισχυρισμούς περί «άλυτου μακεδονικού ζητήματος1», ενώ στις δημόσιες δηλώσεις του δεν αποκαλεί την χώρα του με την συνταγματικά και διεθνώς αναγνωρισμένη ονομασία της, δηλαδή «Βόρεια Μακεδονία», αλλά αναφέρεται σε αυτήν ως «Μακεδονία», προλειαίνοντας το έδαφος για την συνολική απόρριψη της Συμφωνίας των Πρεσπών.
Όμως, το δυστύχημα για την Ελλάδα είναι ότι θα εξακολουθεί να δεσμεύεται από την αναγνώριση του ονόματος, της ιθαγένειας και της γλώσσας. Στο άρθρο 20 παρ. 9 της Συμφωνίας των Πρεσπών ορίζονται επί λέξει τα ακόλουθα:
«Οι διατάξεις της παρούσας Συμφωνίας θα παραμείνουν σε ισχύ για αόριστο χρονικό διάστημα και είναι αμετάκλητες. Δεν επιτρέπεται καμία τροποποίηση της παρούσας Συμφωνίας που περιέχεται στο Άρθρο 1(3) και στο Άρθρο 1(4)».
Οφείλουμε να σημειώσουμε ότι η Συμφωνία των Πρεσπών σχεδιάστηκε και καταρτίστηκε με έναν μοναδικό σκοπό: Να δέσει «χειροπόδαρα» το Ελληνικό Κράτος, καθιστώντας την αποδέσμευσή του από τις προβλέψεις της εν λόγω Συμφωνίας εξαιρετικά δύσκολο νομικό εγχείρημα.
Αξίζει να υπογραμμιστεί ότι η πρώτη πολίτης των Σκοπίων, η νέα Πρόεδρος Γκορντάνα Σιλιάνοφσκα, κατά την τελετή της ορκωμοσίας της ενώπιον του Κοινοβουλίου αρνήθηκε να κάνει χρήση της συνταγματικής ονομασίας της χώρας, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων της την Συμφωνία των Πρεσπών (την οποία ο τότε Υπουργός των Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς εξυμνούσε ως «νίκη της ειρήνης» και της συνεργασίας, διακηρύσσοντας ότι στάθηκε στην σωστή πλευρά της Ιστορίας2!), καθώς αποκάλεσε την χώρα της «Μακεδονία»3.
Είναι βέβαιο, ότι η επικράτηση των εθνικιστικών πολιτικών δυνάμεων στην κυβέρνηση των Σκοπίων θα πολλαπλασιάσει τις διπλωματικές προστριβές με την Ελλάδα και θα οδηγήσει στην ολοένα συχνότερη καταστρατήγηση των διατάξεων της Συμφωνίας των Πρεσπών, ενώ δεν αποκλείεται να πυροδοτήσει στο εσωτερικό της γειτονικής χώρας και το ψευτοϊδεολόγημα του «μακεδονικού αλυτρωτισμού».
Επίσης, ο βουλευτής της σημερινής αντιπολίτευσης Ντάρκο Καέφσκι κινήθηκε στο ίδιο μήκος κύματος, αφού πριν από τρία χρόνια, με αφορμή την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και Σκοπίων, είχε δηλώσει τα ακόλουθα: «Μετά από 17 χρόνια υποψηφιότητας, επιτέλους ξεκινήσαμε επάξια τις διαπραγματεύσεις για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση» και συνέχισε λέγοντας περιχαρής τα εξής:
«Όλα αυτά τα πετύχαμε με τη διατήρηση της μακεδονικής γλώσσας σε καθαρή διατύπωση, με προστατευμένη μακεδονική ταυτότητα, αναγνωρισμένη από όλο τον κόσμο. Μπαίνουμε στην ΕΕ ως “Μακεδόνες” που μιλούν τη μακεδονική γλώσσα και αυτό φαίνεται ήδη από την πρώτη διακυβερνητική διάσκεψη και από τη διαδικασία ελέγχου4».
Επομένως, η κακόβουλη χρήση και απόδοση του ονόματος «Μακεδονία» για τον προσδιορισμό του κράτους των Σκοπίων, τόσο από τους νόμιμα εκλεγμένους πολιτειακούς παράγοντες και βουλευτές, όσο και από τους απλούς πολίτες και ιδιωτικούς φορείς, συνιστά κατάφωρη παραβίαση της Συμφωνίας των Πρεσπών, εκκολάπτει την εχθρότητα και τον ιστορικό αναθεωρητισμό, και τέλος ναρκοθετεί τις σχέσεις καλής γειτονίας μεταξύ Ελλάδας και Βόρειας Μακεδονίας.
Δεν χωρεί καμία αμφισβήτηση ότι οι δηλώσεις της Προέδρου και του Πρωθυπουργού της Βόρειας Μακεδονίας τροφοδοτούν τις επεκτατικές βλέψεις των εθνικιστικών κύκλων των Σκοπίων, οι οποίοι εποφθαλμιούν την γεωγραφική περιοχή της ελληνικής Μακεδονίας, φθάνοντας στο σημείο να την αποκαλούν «Μακεδονία του Αιγαίου» ή «Μακεδονία της Λευκής Θάλασσας».
Μετά την πιο πάνω εξέλιξη, οφείλουμε να σημειώσουμε ότι η κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών ήταν το αποτέλεσμα μιας εθνικά καταστροφικής διαπραγμάτευσης που σωρεύει επιπλέον προβλήματα στην ελληνική εξωτερική πολιτική, ενώ αποδεικνύει πέρα από κάθε αμφιβολία την έλλειψη πολιτικής οξυδέρκειας και διορατικότητας του ελληνικού πολιτικού συστήματος εξουσίας, αλλά και την παντελή ανικανότητά του να εκπροσωπήσει αποτελεσματικά τα εθνικά συμφέροντα στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης.
Το σύνολο του πολιτικού κόσμου, δηλ. τόσο η κυβέρνηση Τσίπρα, όσο και τα κόμματα της μείζονος και ελάσσονος αντιπολιτεύσεως (με εξαίρεση το «Ποτάμι») –τα οποία, μολονότι αρχικά διαφώνησαν στην συνέχεια αποδέχθηκαν και σεβάστηκαν την Συμφωνία με το προσχηματικό και υποκριτικό επιχείρημα της ενότητας και συνέχειας του ελληνικού κράτους– προτίμησε να συμβιβαστεί στις «πλάτες» της Ιστορικής Αλήθειας, ικανοποιώντας τα ευρω-νατοϊκά συμφέροντα, αντί να υπερασπιστεί την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας και το καλώς νοούμενο πατριωτικό αίσθημα του ελληνικού λαού.
Όμως, το χειρότερο είναι ότι η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη βρίσκεται σήμερα σε κατάσταση προφανούς αμηχανίας, παρακολουθώντας αιφνιδιασμένη και απαθής την ανώτατη πολιτική ηγεσία του γειτονικού κρατιδίου όχι μόνο να αποκαλεί την χώρα της «Μακεδονία», αλλά και να προβαίνει σε προκλητικές δηλώσεις αλυτρωτικού περιεχομένου.
Το Υπουργείο Εξωτερικών καλείται να προβεί σε έντονα και αυστηρά διπλωματικά διαβήματα, και ακολούθως να προσφύγει στον Γενικό Γραμματέα του Ο.Η.Ε., απαιτώντας την συμμόρφωση του κράτους των Σκοπίων στις προβλέψεις της Συμφωνίας των Πρεσπών, οι οποίες επιβάλλουν την erga omnes (= έναντι πάντων) συνταγματική χρήση του ονόματος «Βόρεια Μακεδονία» και την αποφυγή κάθε είδους προπαγάνδας που υποδαυλίζει τον αναθεωρητισμό.
Η ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΗ ΣΤΑΣΗ
Η πολιτική ηγεσία της Βουλγαρίας είχε ασκήσει βέτο στην έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων των Σκοπίων με την Ευρωπαϊκή Ένωση, θέτοντας ως απαράβατο όρο και προ-απαιτούμενο για το άνοιγμα κάθε νέου ενταξιακού κεφαλαίου την θεσμική υποχρέωση της κυβέρνησης της Βόρειας Μακεδονίας να προβεί στην τροποποίηση του Συντάγματός της, με σκοπό την συμπερίληψη και την επίσημη αναγνώριση της βουλγαρικής εθνικής μειονότητας που ζει στα Σκόπια.
Η βουλγαρική πολιτική τάξη έχει εκθέσει ανεπανόρθωτα την αντίστοιχη της Ελλάδας, παραδίδοντας μαθήματα πολιτικής αξιοπρέπειας, καθώς υπερασπίστηκε αποφασιστικά τα βουλγαρικά εθνικά συμφέροντα, ενώ η ελληνική ηγεσία έσπευσε να παραδώσει το ατίμητο όνομα της Μακεδονίας, την μακεδονική ιθαγένεια και γλώσσα στο Σκοπιανό κράτος.
Για να μπορέσει ο αναγνώστης να συνειδητοποιήσει το μέγεθος της διαφθοράς, διαπλοκής, ανικανότητας και ξενοδουλείας που χαρακτηρίζει το ελληνικό πολιτικό σύστημα εξουσίας εν σχέσει προς αυτό της Βουλγαρίας, αξίζει να αναφέρουμε με έμφαση τα ακόλουθα:
Τα τελευταία χρόνια η Βουλγαρία έχει κατορθώσει να μπλοκάρει την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων των Σκοπίων με την Ε.Ε. εξαιτίας εθνικών, γλωσσολογικών και ιστορικών διαφορών μεταξύ των δύο κρατών, γεγονός που θορύβησε τους ευρωπαϊκούς κύκλους, εξαναγκάζοντας την Γαλλία να καταρτίσει συμβιβαστική διπλωματική πρόταση, με σκοπό την ικανοποίηση των απαιτήσεων της Σόφιας και την άρση του βέτο στις «ευρωσκοπιανές» συνομιλίες.
Τελικώς, η Βουλγαρία απέσυρε το βέτο, αφού η προηγούμενη κεντροαριστερή κυβέρνηση των Σκοπίων υποχώρησε στις βουλγαρικές αξιώσεις, υποσχόμενη να προχωρήσει στην τροποποίηση του Συντάγματος που θα αναγνωρίζει την ύπαρξη βουλγαρικής εθνικής μειονότητας. Όμως, η κυβέρνηση της κεντροαριστεράς δεν μπόρεσε εν τέλει να εξασφαλίσει την συγκέντρωση της απαιτούμενης κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας των 2/3 για να περάσει την συνταγματική τροποποίηση εξαιτίας της σφοδρής αντίδρασης του δεξιού και νυν κυβερνώντος κόμματος της χώρας VMRO-DPMNE, του Πρωθυπουργού Χρίστιαν Μίτσκοσκι.
Συνεπώς, η ενταξιακή πορεία των Σκοπίων έχει εκ νέου παγώσει, καθώς προσκρούει στην πολιτική αδιαλλαξία του Πρωθυπουργού του κυβερνώντος εθνικιστικού κόμματος, ο οποίος εμφανίζεται ανυποχώρητος5, δηλώνοντας σε όλους τους τόνους ότι απορρίπτει κατηγορηματικά το ενδεχόμενο της συνταγματικής τροποποίησης, αρνούμενος να αποδεχθεί το πολιτικό τελεσίγραφο της Σόφιας. Από την άλλη πλευρά, οι Βρυξέλλες και η Σόφια υπενθυμίζουν σταθερά στην κυβέρνηση των Σκοπίων την υποχρέωσή της να προβεί στην τροποποίηση του Συντάγματος της χώρας, που αποτελεί τον ουσιώδη όρο για την επανεκκίνηση των ενταξιακών διαπραγματεύσεων.
Καρπός της εθνικά σταθερής θέσης της πολιτικής ηγεσίας της Βουλγαρίας ήταν η έγκριση από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο6 της Εκθέσεως Προόδου των Σκοπίων για τα έτη 2023-2024, στην οποία απαλείφεται κάθε αναφορά σε «μακεδονική εθνική ταυτότητα» και σε «μακεδονική γλώσσα», γεγονός που αποτελεί ηχηρό ράπισμα στον εθνικό ρεβανσισμό των Σκοπιανών, ενώ συνιστά αξιοσημείωτη επιτυχία της ευρωπαϊκής στρατηγικής της βουλγαρικής κυβέρνησης.
Η αφαίρεση από την Έκθεση Προόδου των αναφορών σε «μακεδονική εθνική ταυτότητα» και σε «μακεδονική γλώσσα» δημιουργεί ανάμικτα συναισθήματα χαράς και θλίψης στον ελληνικό λαό, ο οποίος σίγουρα αισθάνεται ικανοποίηση για την έστω μερική αποκατάσταση της ιστορικής αδικίας εις βάρος της ελληνικότητας της Μακεδονίας, όμως την ίδια στιγμή θλίβεται, διαπιστώνοντας ότι το αποτέλεσμα αυτό δεν προήλθε από την συντονισμένη δράση της ελληνικής κυβέρνησης, αλλά από την κυβέρνηση ξένης χώρας. Χαριτολογώντας, θα ζητούσαμε από το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών να προτείνει την φωταγώγηση της Βουλγαρικής Πρεσβείας στην Αθήνα, με πολύ πιο δυνατούς προβολείς από εκείνους που είχαν επιλεγεί για την ντροπιαστική φωταγώγηση της Βουλής με τα χρώματα του ουράνιου τόξου επί τη ευκαιρία της παρέλασης Athens Pride 2019 στην ελληνική πρωτεύουσα.
Οι Βούλγαροι πολιτικοί υποστήριξαν ότι η γλώσσα των Σκοπίων δεν είναι παρά μια διάλεκτος των βουλγαρικών (!), ενώ το «Βόρειο-μακεδονικό έθνος» στην πραγματικότητα αποτελείται από άτομα βουλγαρικής καταγωγής (!), προσθέτοντας ότι η κρατική υπόσταση των Σκοπίων οφείλεται σε λανθασμένη σύλληψη των Γιουγκοσλάβων κομμουνιστών. Η επιχειρηματολογία των πολιτικών εκπροσώπων της Βουλγαρίας έφθασε πραγματικά στο αποκορύφωμά της, υποστηρίζοντας εμφατικά ότι «οι Βόρειο-Μακεδόνες» κλέβουν την βουλγαρική ιστορία»!7
ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ
Παρακολουθώντας όλοι οι Έλληνες μη-υπνωτισμένοι πολίτες –η καρδιά των οποίων επιμένει να σκιρτά ακόμη γλυκά για την ελληνική γη της Μακεδονίας– τις δηλώσεις των Βούλγαρων πολιτικών, μένουν στην κυριολεξία άφωνοι, αδυνατώντας να συλλάβουν το μέγεθος της συντελεσθείσας ιστορικής προδοσίας εις βάρος της Μακεδονίας από την ελληνική πολιτική τάξη και για όσα δεν τόλμησαν να ψελλίσουν ποτέ τα χείλη των Ελλήνων (;) πολιτικών.
Όφειλαν δηλαδή οι Έλληνες πολιτικοί, ακολουθώντας (τουλάχιστον) το παράδειγμα των Βουλγάρων συναδέλφων τους να καταγγείλουν erga omnes ότι οι Σκοπιανοί υφαρπάζουν την μακραίωνη ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά και παράδοση της Ελλάδας! Εκείνοι, όμως, επέλεξαν να μην διαπραγματευτούν, αλλά υπακούοντας πειθήνια στα ξένα αφεντικά τους «έστησαν» την ιλαροτραγωδία των Πρεσπών, πετώντας στον «κάλαθο των αχρήστων» Ελληνική Ιστορία 2.500 χρόνων!
Ο συγγραφέας Αρχιμ. Χρίστος Κυριαζόπουλος στο εξαιρετικό πόνημά του με τον τίτλο «Η Ελληνικότητα της Μακεδονίας»8 παραθέτει χρήσιμα στοιχεία και πληροφορίες που καταρρίπτουν την επιχειρηματολογία των Σκοπιανών περί «μακεδονικής γλώσσας».
Διαβάζουμε με πολύ ενδιαφέρον όσα καταγράφονται από την πένα του π. Χρίστου Κυριαζόπουλου:
«Με το γιουγκοσλαβικό σύνταγμα αναγνωρίστηκε ως επίσημη γλώσσα μια τοπική διάλεκτος η οποία ονομάστηκε “μακεδονική” και θεωρήθηκε ισότιμη με την σερβοκροατική και την σλοβενική. Η ψευδώνυμη αυτή “μακεδονική” γλώσσα είναι διάλεκτος της βουλγαρικής, απέχει από την επίσημη βουλγαρική διότι το Βουλγαρικό κράτος επέλεξε ως πυρήνα της επίσημης εθνικής βουλγαρικής γλώσσας ιδιώματα της βορειοανατολικής Βουλγαρίας. Η ομάδα γλωσσολόγων που συγκροτήθηκε επί τούτω και ανέλαβε να διαμορφώσει την γλώσσα των Σκοπίων, πήρε ως βάση το βουλγαρικό γλωσσικό ιδίωμα της περιοχής Περλεπέ (αρχ. ελλ. Πρίλαπος, 38 χλμ. ΒΑ του Μοναστηρίου) στο οποίο εισήγαγε λεξιλόγιο και γραμματικά στοιχεία από τις γύρω περιοχές που μιλούσαν Σερβικά, ώστε η τοπική βουλγαρική να αποκτήσει σερβική γλωσσική μορφή και να περιοριστεί κάπως ο βουλγαρικός γλωσσικός της χαρακτήρας. Η τεχνητά “εκσερβισμένη” αυτή βουλγαρική γλώσσα έλαβε την παραπλανητική ονομασία “Μακεδονική”, έγινε η επίσημη γλώσσα της περιοχής και η γλώσσα που διδάσκεται στα σχολεία. Η τεχνητή αυτή σερβοβουλγαρική γλώσσα του κράτους των Σκοπίων δεν ταυτίζεται με τα λεγόμενα “Σλαβομακεδονικά”, δηλαδή την τοπική διάλεκτο που παλαιότερα γνώριζε και μιλούσε παράλληλα με την ελληνική γλώσσα και ένας αριθμός Ελλήνων των συνοριακών περιοχών. Η γλώσσα αυτή δεν εκσερβίστηκε, και είναι μόνο προφορική. Έρευνες πάντως έχουν αποδείξει πως το τοπικό αυτό γλωσσικό ιδίωμα βρίθει ελληνικών λέξεων, έστω και με παρεφθαρμένη προφορά»9.
Δυστυχώς, αποτελεί θλιβερή διαπίστωση ότι η ελληνική πολιτική ελίτ καταξεσκίζει τις σάρκες του Ελληνικού λαού, καταποντίζοντας το διεθνές κύρος της πατρίδας μας και καθιστώντας την ανυπόληπτη και αξιοθρήνητη μεταξύ εχθρών και φίλων, σε επονείδιστη και κραυγαλέα αντίθεση με το εθνικό κοινοβούλιο της Βουλγαρίας, το οποίο ψήφισε υπέρ της άρσης του βέτο στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις του κράτους των Σκοπίων με την Ε.Ε., δηλώνοντας ρητά ότι δεν αναγνωρίζει την «μακεδονική γλώσσα», την οποία η Σόφια θεωρεί βουλγαρική διάλεκτο!10
Αντιθέτως, η ελληνική κυβέρνηση έσπευσε πρόθυμα και ξεδιάντροπα να την εκχωρήσει στους Σκοπιανούς παραχαράκτες της Ιστορίας, προκαλώντας άφατη θλίψη σε όλους τους Έλληνες απανταχού της γης.
ΟΙ ΖΩΝΤΑΝΟΙ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΑ
Ο σπουδαίος ιστορικός και συγγραφέας Σαράντος Καργάκος είχε παραχωρήσει πριν από ένδεκα χρόνια αποκλειστική συνέντευξη στην δημοσιογράφο Μαρία Γιαχνάκη, στην οποία εξέφραζε την έντονη πεποίθησή του ότι στην αρχαία Αμφίπολη φιλοξενείται ο τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου (βλ. το βίντεο που ακολουθεί από το 23.30 λεπτό μέχρι και το 25.02).
Στην ίδια συνέντευξη, μεταξύ πολλών άλλων, είχε προβεί και στην ακόλουθη συγκλονιστική δήλωση, που εντυπωσιάζει με την διαχρονική της αξία, καθώς αποτυπώνει με τον πλέον ανάγλυφο τρόπο την άνευ προηγουμένου πνευματική και ηθική διάβρωση της ελληνικής κοινωνίας:
«Τώρα κάποιοι είπαν “μακάρι να μην βρεθεί τίποτε και να είναι άδειος ο τάφος” (σ.σ. εννοεί στον αρχαιολογικό χώρο της ανασκαφής στην Αμφίπολη), ο καθένας μιλάει κατά το περιεχόμενο της ψυχής του, όταν έχεις άδεια ψυχή θέλεις να είναι και ο τάφος άδειος. Οι άνθρωποι αυτοί κατά την ταπεινή μου άποψη είναι νεκροί, αλλά δεν τους το έχει πει κανένας. Και δυστυχώς στην πατρίδα μας οι περισσότερο ζωντανοί είναι αυτοί που βρίσκονται στα νεκροταφεία. Ζωντανούς στην Ελλάδα βρίσκεις μόνο στα νεκροταφεία. Η Ελλάδα αυτή την στιγμή κατοικείται από ανθρώπους, οι οποίοι είναι άψυχοι, και που έτσι και τολμήσεις να πεις το όνομα Ελλάδα, το όνομα πατρίδα ή την λέξη έθνος χαρακτηρίζεσαι εθνικιστής από κάποια τσόφλια της δημοσιογραφίας και της υποκουλτούρας. Είναι ντροπή. Είναι ντροπή το να ντρέπεται κάποιος για την καταγωγή του, είναι ντροπή να ντρέπεται για την δόξα των προγόνων του, γιατί δεν μπορούμε εμείς στο χάλι που έχουμε φθάσει να δημιουργήσουμε μια δόξα για τα παιδιά μας. Τουλάχιστον, ας αφήσουμε την δόξα των παλαιών, μην την σπιλώνουμε και αυτή. Μην την σπιλώνουμε και αυτή» (σ.σ. επαναλαμβάνει εμφατικά).
Και ο μεγάλος σύγχρονος διανοητής καταλήγει, λέγοντας την τελευταία του φράση, στην οποία περικλείεται ολόκληρη η κακοδαιμονία του ελληνικού κράτους, που έχει παγιδευτεί στα δίχτυα μιας διαπλεκόμενης, διεφθαρμένης και εθνομηδενιστικής πνευματικής και πολιτικής ελίτ:
«Δεν μπορούν οι νάνοι του σήμερα να υψώνουν το ανάστημά τους στους γίγαντες του χθες».
ΥΒΡΙΔΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ
Πριν από επτά χρόνια, ο ελληνικός λαός έδινε μαζικό και βροντερό παρών στα ογκώδη συλλαλητήρια, απαιτώντας από την πολιτική του ηγεσία να απορρίψει κάθε συμφωνία που θα περιελάμβανε την χρήση του ονόματος «Μακεδονία».
Σήμερα, ο ίδιος λαός παραμένει απαθής και αδιάφορος, ακούγοντας την Πρόεδρο και τον Πρωθυπουργό του Κράτους των Σκοπίων να αποκαλούν την χώρα τους όχι με την συνταγματική της ονομασία, αλλά «Μακεδονία».
Η παρασιτική και εξωνημένη πολιτική τάξη εκπαίδευσε τον Έλληνα πολίτη, μέσω των τηλεοπτικών υπο-προϊόντων της δαιμονοκίνητης woke κουλτούρας να υποβαθμίζει ή ακόμη και να χλευάζει την αξία της Πίστης και την ανιδιοτελή αγάπη προς την Πατρίδα, υιοθετώντας ευδαιμονιστικά πρότυπα συμπεριφοράς. Η Ελλάδα διαρκώς φθίνει και παρακμάζει. Η Ελλάδα αργοπεθαίνει. Η αγαπημένη μας πατρίδα βρίσκεται αντιμέτωπη με μια υβριδική απειλή, η οποία δεν συνδέεται με την ύπαρξη εξωτερικών κινδύνων (που οπωσδήποτε υφίστανται), αλλά αφορά κυρίως και πρωτίστως την πνευματική, ηθική συγκρότηση και ποιότητα των πολιτών της. Οι Έλληνες έχουν παραδοθεί στον κακό τους εαυτό, έχοντας ξεχάσει να αγαπούν, αλλά και να θυσιάζονται για όσα αγαπούν.
Πολλοί μάλιστα, έχουν φθάσει στο σημείο να μισούν την Πίστη, την Εκκλησία, την Πατρίδα, τους Αγίους, τους Ήρωες. Δηλαδή, απεχθάνονται τις αξίες, τα ιδανικά και τα πρόσωπα που νοηματοδοτούσαν μέχρι σήμερα την Ιστορική Πορεία του Ελληνικού Έθνους στο διάβα των αιώνων. Ο Έλληνας πολίτης έχει αυτο-παραιτηθεί από κάθε τι μεγάλο, ευγενικό και σπουδαίο, επιλέγοντας να βυθιστεί στον μικρόκοσμο ενός υλιστικού και ψεύτικου τρόπου ζωής.
Όσοι πολίτες, κυρίως νέοι άνθρωποι, κατορθώσουν να αντισταθούν επιτυχώς στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα της πνευματικής, ηθικής και πολιτισμικής αποσύνθεσης, παραμένοντας ακλόνητοι στα Ιδανικά της Πίστης και της Ελευθερίας, η Ελλάδα θα τους οφείλει αιώνια τιμή και αναγνώριση, επειδή δέχθηκαν να κουβαλήσουν σιωπηλά και καρτερικά στους ώμους τους την χειμαζόμενη Πατρίδα, κρατώντας «Θερμοπύλες», την στιγμή κατά την οποία, οι περισσότεροι γύρω τους έμοιαζαν με τον Εφιάλτη.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το παρόν κείμενο δημοσιεύθηκε σε συμπτυγμένη μορφή στο φύλλο της «ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ» της 31/8/2025, σελ. 56 και 57.
Βλ. σχετικώς: Αρχιμ. Χρίστος Κυριαζόπουλος, Η Ελληνικότητα της Μακεδονίας μέσα από τον αλάνθαστο λόγο της Ιστορίας, Εκδόσεις «Ενωμένη Ρωμηοσύνη», 2017.
Κυριαζόπουλος, ό.π., σελ. 44, 45 και 46.