Η θεολογία του Σταυρού Ομιλία του Γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου Κυριακή 25-3-1979 Θέμα:20ον μέρος 2ον

Ομιλία του Γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

Κυριακή 25-3-1979 

Θέμα:20^ον  μέρος 2^ον

 Η θεολογία του Σταυρού

(Ακριβής απομαγνητοφώνηση ομιλίας από τον        κ. Αθανάσιο Κ...)

     Και τώρα, αγαπητοί μου, ερχόμεθα εις την συνέχεια του περασμένου θέματός μας, σ’ ένα ακόμα βαθύτερο νόημα του μυστηρίου του Σταυρού. Αν λάβετε δε υπόψιν ότι το βάθος της θεολογίας του Σταυρού είναι ανεξάντλητον, ουδέποτε θα εξαντληθεί εις τους αιώνας, όσο και αν οι αιώνες βαθαίνουν μέσα εις το μυστήριο αυτό. Φυσικά εδώ δεν γίνεται καμία άλλη απόπειρα, παρά μία προσπάθεια ενός γενικού σκαριφήματος, μιας στοιχειώδους αντιλήψεως του μυστηρίου της θεολογίας του Σταυρού. Και σήμερα θα είναι ειδικά ως προς τον Σταυρόν το τελευταίο μα θέμα, διότι πρώτα ο Θεός, από την ερχόμενη Κυριακή θα εισέλθομε σε ένα άλλο κεφάλαιον, εις την ταφήν του Κυρίου και την εις Άδου κάθοδον του Κυρίου.

Βάλτε ὅλοι σας στὸ λαιμὸ τὸν σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ καὶ ὅλοι σας νὰ τὸν χαράξετε μέσα στὴ δική σας καρδιά!

 Ἂς μὴν ὑπάρχει μεταξύ μας κανεὶς ποὺ νὰ μὴν φοράει σταυρό!

Ξέρω ὅτι δὲ τὸν φορᾶτε ὅλοι. 

Φορᾶτε χάντρες καὶ μενταγιὸν καὶ τὸν σταυρὸ δὲν φορᾶτε. 

Μὴν δικαιολογεῖτε τὸν ἑαυτό σας μὲ τὸ ὅτι δὲν ἔχετε ποῦ νὰ τὸν ἀγοράσετε, γιατί ἂν ἀγαπούσατε τὸν Σταυρὸ θὰ βρίσκατε δυνατότητα,θὰ παίρνατε ἕνα κομμάτι ξύλο καὶ θὰ τὸ κάνατε σταυρό.

Σκεφτεῖτε το καὶ βάλτε ὅλοι σας στὸ λαιμὸ τὸν σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ καὶ ὅλοι σας νὰ τὸν χαράξετε μέσα στὴ δική σας καρδιά! 

Αὐτὸς θὰ σᾶς σώσει  καὶ θὰ σᾶς ὁδηγήσει στὴν αἰώνια ζωή.

(+Αγίου Λουκά Του Ιατρού)

Ύψωσις του Τιμίου Σταυρού: Ιστορικό εορτής, θεολογική σημασία, περιγραφή εικόνος

Ἡ Ὕψωσις τοῦ Τιμίου Σταυροῦ

Ἡ 14η Σεπτεμβρίου εἶναι γνωστή εἰς τούς Χριστιανούς ὡς ἡμέρα «τῆς παγκοσμίου Ὑψώσεως τοῦ τιμίου καί ζωοποιοῦ Σταυροῦ. Εἶναι ἡμέρα ἀργίας καί νηστείας, διά νά δυνηθοῦν οἱ πιστοί νά προσκυνήσουν «τό ζωομύριστον ξύλον» καί τόν «θαυμάτων θησαυρόν», τόν «συνθετοτρισόλβιον» Σταυρόν καί «χαρίτων παροχέα» (α’ Οἶκος εἰς τόν τίμιον Σταυρόν). 

Πρίν προχωρήσωμεν εἰς τήν περιγραφήν τῆς εἰκόνος τῆς Ὑψώσεως, εἶναι ἀνάγκη νά ἴδωμεν τό ἱστορικόν τῆς ἑορτῆς καί τήν θεολογικήν της σημασίαν. 

Στο Σταυρό (ποίημα 18/4/22 - Αριστείδης Δασκαλάκης)

 

 

Στο Σταυρό  (ποίημα 18/4/22 - Αριστείδης Δασκαλάκης)

 

Απ’ ένα ψεύτικο φιλί η αιματηρή πορεία ,

εκκίνησε στου Γολγοθά το δύσβατ’ ανηφόρι,

πήραν  βουλή  αρχιερείς, ελήφθη απριόρι,

για Σἐνα που μας πρόσφερες δώρο, υιοθεσία.

 

Φραγκελωμένος, με βρισιές , σέρνεσαι  σαν τον σκλάβο,

ύβρεις και σχόλια καρφιά , σε συνοδεύουν στα ψηλά,

σβαρνίζεσαι με το Σταυρό , μόνος , ελπίδα πουθενά,

της τιμωρίας τ’ όργανο, βαρύ, στου Γολγοθά το μαύρο .

 

Ο Σταυρός του Χριστού, το αιώνιον καύχημά μας (β΄ έκδοσις) - π. Αθ. Μυτιληναίος (10/9/2000)

 

Ο Σταυρός Του Κυρίου, το Τίμιο Ξύλο αποτελείται από κέδρο,πεύκο και κυπαρίσσι

Το Τίμιο Ξύλο αποτελείται από κέδρο, πεύκο και κυπαρίσσι, το οποίο οι προσκυνητές των Αγίων Τόπων, το συναντούν και στις δύο μορφές του: την φυσική σαν δέντρο και στον Ι.Ν. της Αναστάσεως, σαν προσκύνημα, το εμποτισμένο Τίμιο Ξύλο, με τις θείες ρανίδες αίματος Του Σταυρωθέντος Χριστού. (Ζωντανό καθώς αφομοιώνει θαυμαστά, το φυσικό ξύλο από έτος σε έτος, οπότε δεν ελαττώνεται), Ζωοδόχο (γιατί δέχτηκε το Αίμα της Ζωής=Χριστός) και Ζωοπάροχο, εκ του πρώτου θαύματος (και όχι μόνο) στην ανεύρεσή του από την Αγία Ελένη, της αναστάσεως της νεκρής διερχόμενης Ιουδαίας).

Ἰωάννης Λίτινας: Ὁ Ἐσταυρωμένος στό Ἱερό Βῆμα (ε)

μελέτημα περί τῆς ἐπιχειρούμενης ἀποβολῆς Του

 

Τὰ μέρη (α) ΕΔΩ (β) ΕΔΩ (γ) ΕΔΩ καί (δ) ΕΔΩ

 

Γράφει ὁ  Ἰωάννης Λίτινας

 

7. Ἱεροκανονικός ἔλεγχος τῆς ἀποβολῆς τοῡ Ἐσταυρωμένου.

 

Ἡ χρήση τοῦ διακριτοῦ καὶ ἀποσπώμενου σώματος τοῦ Ἐσταυρωμένου ἐπὶ τοὐλάχιστον δύο αἰῶνες, (κατὰ δὲ τὴν ἀρχαιολογικὴ ἑταιρεία ἐπὶ πέντε αἰῶνες)[1], στὸν ἑλλαδικὸ χῶρο καὶ ἐπὶ πολλοὺς περισσότερους σὲ ἄλλες τοπικὲς Ἐκκλησίες, ἔχει κατασταθῆ παράδοση τέτοια ὥστε τὸ Τυπικὸν ὁρίζει κατὰ τὴν ἀκολουθία τῶν Παθῶν ὅτι «ψαλλομένου τοῦ 15ου  ἀντιφώνου γίνεται ἡ ἔξοδος τοῦ Σταυροῦ ὡς συνηθίσθη ἤδη πανταχοῦ», πρᾶγμα ποὺ δεικνύει, ὅπως ἐπισημάναμε ἀρχικά, τὴν ἐθιμικὴ ἰσχύ του, κατὰ τὸ "ἡ δέ συνήθεια οὕτω κεκράτηκεν" (Κανών ΚΑ΄ Μ.Βασιλείου).

Ἰωάννης Λίτινας: Ὁ Ἐσταυρωμένος στό Ἱερό Βῆμα (β) και (γ)

 

Ἰωάννης Λίτινας: Ὁ Ἐσταυρωμένος στό Ἱερό Βῆμα (γ)

μελέτημα περί τῆς ἐπιχειρούμενης ἀποβολῆς Του

 

Τὰ μέρη (α) ΕΔΩ καὶ (β) ΕΔΩ

 

Γράφει ὁ  Ἰωάννης Λίτινας

 

3. Θέα καὶ προσκύνηση τοῦ Ἐσταυρωμένου καὶ τῆς θυσίας Του στὰ μυστήρια καὶ στὴν πνευματικὴ ζωή. Οἱ θεωθέντες ἅγιοι δὲν ἐπισημαίνουν καμμία βλάβη ἀπὸ τὴν ὕπαρξή Του ὄπισθεν τῆς Ἁγίας Τραπέζης.

 

Προκειμένου ἡ προσπάθεια ἐξοβελισμοῦ τοῦ Ἐσταυρωμένου νὰ περιβληθῆ μὲ ἕνα πέπλο «ὀρθόδοξης εὐαισθησίας» ὑποστηρίζεται ὅτι ἀλλοιώνει τὴν λειτουργικὴ ἐσχατολογική προοπτικὴ τῶν πιστῶν. Ἡ ἀποδιδόμενη ὅμως βλάβη τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ πληρώματος στὴν εἰκονικὴ ἀναζωγράφηση τοῦ Ἐσταυρωμένου, στὴ θέση του στὸ Ἱερὸ Βῆμα καὶ στὴ χρήση του στὴν λειτουργικὴ πρακτική, ἐκτὸς τῆς ἐπικινδυνότητας γιὰ βλασφημία ποὺ ἐνέχει ἀπὸ μόνη της (πῶς εἶναι δυνατὸν ἡ μορφὴ τοῦ Ἐσταυρωμένου ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ νὰ προκαλῆ βλάβη;), δὲν ἀπαντᾶται στὴν διδασκαλία καὶ πράξη τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ καὶ οὔτε κατεδείχθη ποτὲ ἀπὸ τοὺς ἁγίους ποὺ θεώθηκαν τηρώντας αὐτὴν τὴν παράδοση στὴν λειτουργικὴ τους ζωή.

Ἰωάννης Λίτινας: Ὁ Ἐσταυρωμένος στό Ἱερό Βῆμα (α)

   μελέτημα περί τῆς ἐπιχειρούμενης ἀποβολῆς Του

 

Γράφει ὁ  Ἰωάννης Λίτινας

 

Ἀνέστησαν γάρ τινες λέγοντες, ὡς οὐ δεῖ εἰκονίζειν καὶ προτιθέναι εἰς θεωρίαν καὶ δόξαν καὶ θαῦμα καὶ ζῆλον τὰ τοῦ Χριστοῦ σωτήρια θαύματά τε καὶ Πάθη καὶ τὰς τῶν ἁγίων ἀνδραγαθίας κατὰ τοῦ Διαβόλου. Καὶ τίς ἔχων γνῶσιν θείαν καὶ σύνεσιν πνευματικὴν οὐκ ἐπιγινώσκει, ὅτι ὑποβολὴ τοῦ Διαβόλου ἐστίν;[1]  Ἰωάννης Δαμασκηνός

 

Προλεγόμενα

 

Ὁ Ἐσταυρωμένος ὡς ἀποσπώμενη καὶ διακριτὴ μορφὴ ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ εἰσήχθη στὴν Ἑλλάδα, σύμφωνα μὲ τὸν καθηγητὴ λειτουργιολόγο Ι. Φουντούλη[2], ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἀντιοχείας μὲ πρωτοβουλία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου περὶ τὰ μέσα τοῦ 19ου αἰῶνος[3], θέλοντας νὰ μιμηθῆ κυρίως τὴν πράξη τῆς Ἐκκλησίας αὐτῆς, ἡ ὁποία πολὺ παραστατικὰ ἐξεικονίζει τὰ σχετικὰ γεγονότα τῶν παθῶν τοῦ Χριστοῦ κατὰ τὶς τελετὲς τῆς Σταυρώσεως καὶ Ἀποκαθηλώσεως. Γενομένη προσφιλὴς στὸν κλῆρο καὶ τὸν λαό, γρήγορα διαδόθηκε καὶ στὶς λοιπὲς περιοχὲς στὴν Ἑλλάδα. Στὴν Ἀντιόχεια ἡ τελετὴ τῆς Ἀποκαθήλωσης τοῦ Ἐσταυρωμένου ὑφίστατο «ἀπὸ πολὺ παλαιὰ» καὶ μάλιστα -ὅπως σημειώνει ὁ ἴδιος καθηγητὴς- τὰ χέρια τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ εἶναι κατεσκευασμένα μὲ τέτοιο τρόπο, ὥστε νὰ μποροῦν νὰ διπλωθοῦν πρὸς τὰ κάτω κατὰ τὴν Ἀποκαθήλωση[4].

Παγκόσμια Ύψωση του Τιμίου Σταυρού - Ερμηνεία της Αποστολικής περικοπής από τον Ιερό Χρυσόστομο

 

Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΥΨΩΣΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ[: Α΄Κορ. 1,18-25]

     «῾Ο λόγος γὰρ ὁ τοῦ σταυροῦ τοῖς μὲν ἀπολλυμένοις μωρία ἐστί, τοῖς δὲ σῳζομένοις ἡμῖν δύναμις Θεοῦ ἐστι. Γέγραπται γάρ· ἀπολῶ τὴν σοφίαν τῶν σοφῶν, καὶ τὴν σύνεσιν τῶν συνετῶν ἀθετήσω. Ποῦ σοφός; Ποῦ γραμματεύς; Ποῦ συζητητὴς τοῦ αἰῶνος τούτου; Οὐχὶ ἐμώρανεν ὁ Θεὸς τὴν σοφίαν τοῦ κόσμου τούτου;

Η Γιάμαλη χρησιμοποιεί ρητορική μίσους και υποκινεί βία. Η απάντηση ήλθε από το Ευρωκοινοβούλιο.

Άλλη μία αντικοινωνική παρέμβαση της «I am too good to be true»! Γιάμαλη.

*«ακροδεξιός ψευτοδιανοούμενος Τσάρλι Κερκ» (Αν ο Τσάρλι Κερκ, ο οποίος εξέφραζε παραδοσιακές θέσεις που έχουν θρέψει γενιές και γενιές είναι ακροδεξιός, η Γιάμαλη με τις ακραίες απόψεις που δεν τις συμμερίζονται οι Έλληνες στην συντριπτική τους πλειοψηφία, σε ποιό άκρο του φάσματος βρίσκεται, ή καλύτερα, πόσο έξω από τα άκρα βρίσκονται οι εξωγήινες τοξικές απόψεις της;)

*«νομιμοποίηση και εξιδανίκευση των μισαλλόδοξων απόψεών του» (ο ορισμός της μισαλλοδοξίας να αποκαλείς την άποψη του άλλου μισαλλόδοξη χωρίς καν να παρουσιάζεις επιχειρήματα)

*«στο ερώτημα άν η δεκάχρονη κόρη έπεφτε θύμα βιασμού και έμενε έγκυος απάντησε ότι το παιδί θα έπρεπε να γεννηθεί» (της φάνηκε περίεργο αυτό που είπε ο Κέρκ)

Αρχιμανδρίτα – αμάντρωτε, η Εκκλησία δεν χρειάζεται like για να δικαιώσει την αλήθεια της.

 

Του Σωτήρη Μ. Τζούμα 

Αρχιμανδρίτα-  αμάντρωτε, που αποφαίνεσαι ως Σύνοδος, εν πρώτοις, μην λησμονείς ότι στην Εκκλησία των Ορθοδόξων ουδεμία προσωπική εμπειρία  και ουδεμία ατομική θεώρηση, όσο κι αν φαίνεται «μοντέρνα», δεν αποτελεί διδασκαλία.

Η διδασκαλία δίδεται εν Συνόδω! 

Καταλαβαίνουμε ότι στην ηγεσία της Εκκλησίας μας αυτή τη στιγμή υπάρχει κενό κεφαλής( αφού περί άλλα μεριμνά και τιρβάζει) όμως υπάρχει η Σύνοδος· και η Σύνοδος αν είναι να αλλάξει γνώμη θα το κάνει εν Σώματι: η καύση των νεκρών δεν συνάδει με την Ορθόδοξη παράδοση.

Δεν μας τα λες καλά Δέσποτα (Λαρίσης Ιερώνυμε)

ΠΗΓΗ: Ομάδα Εκπαιδευτικών «Ο Παιδαγωγός» ΕΔΩ

«Εἴ τίς Χριστιανός ἔλαιον ἀπενέγκοι εἰς ἱερόν ἐθνῶν,

ἤ εἰς συναγωγήν Ἰουδαίων ἐν ταῖς ἑορταῖς αὐτῶν, ἤ λύχνους ἅπτοι, ἀφοριζέσθω». 

 

 Ιεροί Κανόνες (Ο΄ και ΟΑ΄ Αποστολικοί) :

 

Δεν συναγωνίζονται μόνον οι πολιτικοί μας να επιδείξουν πόσο πολύ αγαπάνε τους Εβραίους.

Όπως θα διαπιστώσετε, ο συγκεκριμένος επίσκοπος -Λαρίσης Ιερώνυμος- φτάνει στο σημείο να αμφισβητήσει ή και να διαστρεβλώσει την ουσία των λόγων του Ιερού Χρυσοστόμου, για να δικαιολογήσει τα «κατορθώματά» του στην Εβραϊκή Συναγωγή Λάρισας!

Όσο για το ερώτημα -τοποθέτηση του δεσπότη Λαρίσης :
«Τί χρειάζεται ἡ Συντονιστική Ἐπιτροπή πιστῶν; Δέν ἀρκεῖ ἡ Ἐκκλησία;»

του απαντάμε:

Προσκυνούμεν τα πάθη του Ποντιακού Ελληνισμού

Δημήτρης Νατσιός, δάσκαλος ΚΙλκίς

«Αν εξεράθη το κλαδί, πάντα χλωρή ειν’ η ρίζα» (Αριστοτέλης Βαλαωρίτης.)

Γενάρης του 1952, πέρα από τον Άγιο Νικόλαο και πάνω στους πρόποδες του Πάικου βρέθηκε μισοφαγωμένη από άγρια θηρία του βουνού η ενενηντάχρονη γριούλα Παλάσα Παχατουρίδου. Κανένας συγχωριανός της δεν παραξενεύτηκε. Γνώριζαν καλά το δράμα της μεγαλοκυράς από την Χαμενία του Καρς πάνω στον Καύκασο. Η δύστυχη έχασε δέκα γιους λεβέντες και τον άνδρα της στην Μικρασιατική Καταστροφή. Τελευταία είχε χάσει και το μυαλό της. Αναζητούσε κάθε μέρα να βρει το δρόμο για την μεγάλη επιστροφή στην “πατρίδα”. Εκείνο το βράδυ έψαχνε το δρόμο για την γη που ήταν σπαρμένη με τα κόκαλα των παιδιών της…

11 Σεπτεμβρίου 1921 : Το Ολοκαύτωμα της Σάντας του Πόντου.

Θεοφάνης Μαλκίδης 

11 Σεπτεμβρίου  1921 : Το Ολοκαύτωμα της Σάντας του Πόντου. 

Ήταν εκατό και ένα χρόνια  πριν,  την 11η  Σεπτεμβρίου 1921, όταν πάνω από 500 Ελληνίδες και Έλληνες της Σάντας του Πόντου, κυνηγημένοι από τους Γενοκτόνους Τούρκους και για να μην προδωθούν, αποφάσισαν να θυσιάσουν επτά νήπια, των οποίων το κλάμα αποκάλυπτε τη θέση τους.

Τα βρέφη της Σάντας έσωσαν τους γονείς τους, τα αδέλφια τους, τους παππούδες και τις γιαγιάδες τους και αποτελούν την κορυφαία ίσως στιγμή του Ελληνικού Ολοκαυτώματος,  τραγική και επώδυνη πράξη που σημάδεψε τις επτά μητέρες που αποχωρίστηκαν τα σπλάχνα των σπλάχνων τους.

Μία από αυτές ήταν και η προγιαγιά μου Ελένη......

Στα σχέδια του παυμένου Σιναίου Δαμιανού και Αιγύπτου ήταν να εκτεθεί το Ιερό Λείψανο της Αγίας Αικατερίνης σε μουσείο μαζί με τις Φαραωνικές μούμιες!

Η Σύναξις των Σιναΐτών Αγίων – Εικόνα του 20ου αιώνα.

Ελεύθερη απομαγνητοφώνηση ιστολογίου ‘τας θύρας’ ενός πολύ σημαντικού βίντεο για την Μονή της Αγίας Αικατερίνης στο Σινά. Η συνέντευξη έγινε στον δημοσιογράφο κ. Αλέξανδρο Στεφανόπουλο.

Συνέντευξη του καθηγητή Αναστάσιου Νικόπουλου, Διδάκτορος του Ελεύθερου Πανεπιστημίου του Βερολίνου (Freie Universität Berlin) στο Βυζαντινορωμαϊκό Δίκαιο και Ειδικά Μοναστικά Καθεστώτα (Άγιο Όρος και Σινά που είναι οι εφαρμογές του Βυζαντινορωμαϊκού Δικαίου).

Μητροπολίτης Ἀντινόης Παντελεήμων, «Ἀρχ. Σιναίου, ἐὰν θέλητε ὀρθὴν κανονικότητα, ὑποβάλητε τὴν παραίτησίν Σας»

 

Γράφει ὁ Μητροπολίτης Ἀντινόης Παντελεήμων, Ἐφησυχάζων Μητροπολίτης Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας καὶ πάσης Ἀφρικῆς

Πρὸς Σεβασμιώτατον Ἀρχιεπίσκοπο Σιναίου, κ.κ. ΔΑΜΙΑΝΌΝ.

Εἰς τὴν Αὐτοκρατορικὴν καὶ Βασιλικὴν Μονὴν τοῦ Θεοβαδίστου Ὄρους Σινᾶ.

Σεβασμιώτατε καὶ λίαν ἀγαπητὲ ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ ἡμῶν, σεβάσμιε Γέροντα, κ.κ. Δαμιανέ, μὲ πολὺ σεβασμὸ ἀσπάζομαι τὴν δεξιάν τῆς Ὑμετέρας Σεβασμιότητος, ἐπικαλούμενος τὰς ἁγίας καὶ πατρικὰς Ὑμῶν εὐχὰς καὶ εὐλογίας.

Σεβασμιώτατε, τὰ ὅσα θὰ γράψω ἐν τῇ παρούσῃ ἡμῶν ἐπιστολῇ, τὰ γράφω μὲ πολὺ ἀγάπη καὶ σεβασμὸ πρὸς τὴν γερασμίαν Ὑμῶν ἀγάπην, ἁπλῶς ὡς ἀδελφὸς Ἀρχιερεύς, ἀλλὰ κυρίως ὡς τέκνον πρὸς τὸν γεραιὸν Πατέρα αὐτοῦ.

Μελέτησα μετὰ μεγάλης προσοχῆς τὰ ὅσα ἔλαβον χώραν ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης.

«ΧΞϚ»: ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΞΕΝΟΣ ΣΤΑΥΡΟΥ

 

«χξϛ» (666): Χριστιανισμὸς Ξένος Σταυροῦ
Τὸ κατρακύλισμα στὴν ἐκκοσμίκευσι

.        Μία ἀξιολογότατη ἑρμηνεία, ποὺ δὲν «κλειδώνει» μὲν ἀσφαλῶς τὸ θέμα, λειτουργεῖ ὅμως συμπληρωματικῶς καὶ διαφωτιστικῶς, ἑρμηνεύει τὰ γράμματα τοῦ πολυσυζητουμένου ἀριθμοῦ «χξϛ» ὡς δυνάμενα νὰ σημαίνουν ΚΑΙ τὸ γεγονὸς ὅτι τὸ «πνεῦμα» τοῦ Ἀντιχρίστου διακηρύσσει καὶ καθυποβάλλει στὸν κόσμο ἕναν νόθο χριστιανισμό, ἐμποτισμένον ἀπὸ τὸ «πνεῦμα τῆς ἐκκοσμικεύσεως», τραγικὴ καρικατούρα τῆς αὐθεντικῆς Πίστεως στὴν διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ! Διακηρύττει ἕναν «Χριστιανισμὸ Ξένον Σταυροῦ». Δηλαδὴ ἕναν πλαδαρό, ἄνευρο, χλιαρό, ἀνέραστο, γλυκανάλατο, νόθο καὶ ἀλλοτριωμένο «χριστιανισμό», ξένον πρὸς τὸ πνεῦμα τῆς αὐταπαρνήσεως, τῆς θυσίας, τῆς ταπεινώσεως, τῆς ὑπομονῆς στὶς θλίψεις, τῆς ἀρνήσεως τῶν δηλητηρίων τῆς ἀλαζονείας, φιλοδοξίας, καὶ φιλαργυρίας. Κηρύττει γενικῶς τὸ ἀντίχριστο «πνεῦμα», ποὺ εἶναι ἡ ἄρνησι τοῦ Σταυρικοῦ νοήματος τῆς Πίστεως!

ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ : «Το Χάραγμα – Αποκάλυψις (13, 16-18)»

                               

                                        «Το Χάραγμα – Αποκάλυψις (13, 16-18)» 

(Ο Ρόλος των Εξουσιών στο Εσχατολογικό φως της Αποκαλύψεως)

Έγραψε ο Απόστολος και Ευαγγελιστής Ιωάννης (πριν από το 100 μ.Χ.):

«Και ποιεί πάντας τους μικρούς και τους μεγάλους, και τους πλουσίους και τους πτωχούς, και τους ελεύθερους και τους δούλους, ίνα δώσιν αυτοίς χάραγμα επί της χειρός αυτών της δεξιάς ή επί των μετώπων αυτών, και ίνα μη τις δύνηται αγοράσαι ή πωλήσαι ειμή ο έχων το χάραγμα, το όνομα του θηρίου ή τον αριθμόν του ονόματος αυτού. Ώδε η σοφία εστίν∙ ο έχων νούν ψηφισάτω τον αριθμόν του θηρίου∙ ο αριθμός γαρ ανθρώπου εστί και ο αριθμός αυτού χξς΄».

Στα εδάφια (13, 16-18) παρουσιάζεται η διμελής επεξήγηση του χαράγματος, οι δύο όψεις του, που είναι «το όνομα του θηρίου» ή «ο αριθμός ονόματος χξς΄», ως ισοδύναμα χαράγματα του Αντιχρίστου.

ΚΥΠΡΙΟΙ: «OYAI ΥΜΙΝ ΦΑΡΙΣΑΙΟΙ ΥΠΟΚΡΙΤΑΙ»

  Ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου ἐδημοσίευσε τὴν ἀκόλουθον ἀνακοίνωσιν, σχετικὰ μὲ τὸ ζήτημα τῆς Ἱ.Μ. Σινᾶ:

«Ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου γνωρίζει πολὺ καλά, ἐκ πείρας, ὅτι ὁ Ἑλληνισμὸς ἔχει καταβάλει πολὺ βαρὺ τίμημα ἐξαιτίας τῶν ἐθνικῶν διχασμῶν καὶ τῆς ἐκ­κλησιαστικῆς διάσπασης. Ὅλοι ἀντιλαμβανόμαστε ὅτι ἡ διασάλευση τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἑνότητας καὶ τάξης πάντοτε ὁδηγεῖ σὲ ἐθνικὴ διχόνοια, μὲ πολλαπλὲς ἀρνητικὲς συνέπειες γιὰ τὸν Ἑλληνισμό.

«Κοσέρ» και «Χαλάλ» : Δύο βάρβαρες θρησκευτικές πρακτικές

 

 

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 8η Σεπτεμβρίου 2025

«ΚΟΣΕΡ» ΚΑΙ «ΧΑΛΑΛ»: ΔΥΟ ΒΑΡΒΑΡΕΣ

 ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ

        Τόσο η Ισλαμική, όσο και η Εβραϊκή θρησκεία, όσο και αν διατείνονται οι ίδιες, αλλά και οι θιασώτες του διαθρησκειακού συγκρητισμού ότι είναι «μονοθεϊστικές προηγμένες θρησκείες», με «πνευματικό υπόβαθρο» και ότι αποτελούν «διαφορετικά μονοπάτια, τα οποία οδηγούν στον ένα Θεό», όπως είχε δηλώσει Ανώτατος εκκλησιαστικός ταγός[1], οι δοξασίες τους και οι θρησκευτικές πρακτικές τους τους διαψεύδουν οικτρά. Όχι μόνον δεν είναι (και δεν μπορούν να είναι) «διαφορετικά μονοπάτια, τα οποία οδηγούν στον ένα Θεό» και να έχουν όντως γνήσιο πνευματικό υπόβαθρο, αλλά αντίθετα, διακατέχονται από απανθρωπιά και βαρβαρότητα, η οποία εκδηλώνεται στην καθημερινή ζωή των οπαδών τους.

Ποιμενικοί κύνες και όχι κυνάρια.

ΣΧΕΤΙΚΟΙ ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΛΑΡΙΣΗΣ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ

Επιμέλεια ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

                   

Γράφει ὁ κ. Γεώργιος Τραμπούλης, θεολόγος

  Εἶναι γεγονός ὅτι στήν σύγχρονη ἐκκλησιαστική πραγματικότητα, ἐπειδή σχεδόν κατά κανόνα οἱ ἐκκλησιαστικοί θεσμοί ἔχουν πάψει νά λειτουργοῦν ὡς χαρισματικές ἐκδηλώσεις πού ἀπεργάζονται τήν Χριστοποίηση τῶν μελῶν τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος, αὐτό ἔχει ὡς ἐπακόλουθο νά λειτουργοῦν οἱ θεσμοί αὐτοί ὡς δομές ἐξουσίας καί ὑποταγῆς. Ἔτσι, ἡ ὑποκοή καί ἡ  σιωπή ἔχουν καταστῆ σημαία καί λάβαρο ἐκκλησιαστικῆς δεοντολογίας, ὑπόμνηση καί ὑπόδειξη χρέους, οἱ ὁποῖες ταυτίζονται μέ τήν φαινομενική εὐπρέπεια καί σεβασμό τῶν θεσμῶν, τήν πνευματική καλλιέργεια καί τήν δῆθεν ἐναρμόνισή τους μέ τήν Πατερική Παράδοση. Ὅλοι ὀφείλουν ὑποταγή, συμμόρφωση πρός τίς ἀποφάσεις τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἡγεσίας, τήν ἐκκοπή τῶν ἀμφιβολιῶν καί τῶν ἀντιδράσεων, στίς ὅποιες ἐκκλησιαστικές ἐκτροπές τῶν ἐπισκόπων, ἀντιδράσεις πού ἐκφράζουν τήν ἀγωνία τοῦ ποιμνίου στήν ἐκκοσμίκευση τῆς Ἐκκλησίας.

Ανοικτή επιστολή προς τον Σεβ. Μητροπολίτη Λαρίσης κ. Ιερώνυμο

 Επιμέλεια ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

ΣΧΕΤΙΚΟΙ ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΛΑΡΙΣΗΣ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ

     ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΙΣΤΩΝ Ι.Μ.

 ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ

 ΛΑΡΙΣΗΣ κ.ΙΕΡΩΝΥΜΟ

Περιστέρι, 07/09/2025

«ἕτοιμοι δὲ ἀεὶ πρὸς ἀπολογίαν παντὶ τῷ αἰτοῦντι ὑμᾶς λόγον περὶ

 τῆς ἐν ὑμῖν ἐλπίδος» (Α΄Πετρ.3,15)

Σεβασμιώτατε,

Πειθόμενοι στήν ἀνωτέρω ἀποστολική ἐντολή, μετά προσευχῆς, προβαίνουμε στήν συντάξη τῆς παρούσης ἀνοικτῆς ἐπιστολῆς, ὡς ἀπολογία σέ ὅσα δυστυχῶς ἀναληθῆ καί ἀπαξιωτικά περί ἡμῶν διαβάσαμε στό κείμενό σας ὑπό τόν τίτλο «Κυνάρια» καί παράλληλα ὡς ἕνα ἀκόμα, τελευταῖο, κάλεσμα μετανοίας πρός δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ καί ἀποκατάστασης τοῦ βαρυτάτου σκανδαλισμοῦ τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας ἀπό συγκεκριμένες ἀντικανονικές καί ἀντιεκκλησιαστικές σας πράξεις, πού μνημονεύσαμε στό κείμενό μας μέ τίτλο «Εἰς συναγωγήν ἐμβᾶς… ἐξῆλθεν τῆς Ἀληθείας».

Κατ' ἀρχάς γνωρίζουμε ὑμῖν, ὅτι ἐκφράζουμε πάντοτε ταπεινά τίς θερμές μας εὐχαριστίες στήν Ἱ.Μ. Κυθήρων καί ἰδιαιτέρως στόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κυθήρων κ.Σεραφείμ, γιά τήν μακρόχρονη καί συνεχῆ ὑπεράσπιση τῆς Ὀρθοδοξίας καί Ὀρθοπραξίας μέ τίς προσωπικές του ὁμολογιακές τοποθετήσεις καί παρεμβάσεις, ἀλλά καί μέ τήν στελέχωση τοῦ οἰκείου Γραφείου ἐπί τῶν Αἱρέσεων τῆς Μητροπόλεως μέ πανάξια στελέχη, ὅπως ὁ π. Παῦλος Δημητρακόπουλος, ὁ ὁποῖος ἀποτελεῖ καύχημα γιά τήν τοπική Ἐκκλησία καί ἐν γένει τήν Ἑλλαδική Ἐκκλησία, μέ ὁμοίως μακρόχρονη εὐκλεῆ ὁμολογιακή διακονία τοῦ λόγου, ὥστε ἡ μικρά αὐτή σέ μέγεθος Μητρόπολη, νά εἶναι σήμερα μεγίστη στίς συνειδήσεις τῶν πιστῶν. Εὐχόμαστε πάντοτε ὁ Κύριος, δι’ εὐχῶν τοῦ Σεβασμιωτάτου, νά στερεώνει τήν Μητρόπολη καί τό συγκεκριμένο Γραφεῖο ἐπί τῶν Αἱρέσεων, ὥστε ἡ Ἐκκλησία μας νά ἀπολαμβάνει πάντοτε τήν παρηγορία τοῦ Πνεύματος «ἐν μέσῳ γενεᾶς σκολιᾶς καὶ διεστραμμένης». (Φιλ.2,15)

Πανελλήνια Κίνηση κατὰ τοῦ Ψηφιακοῦ Ὁλοκληρωτισμοῦ «ΕΞΟΔΟΣ»

eksodos.gr

Ἡ ὑποχρεωτική ἐπιβολὴ προσωπικοῦ ἀριθμοῦ καὶ ψηφιακῆς ταυτότητας στοὺς Ἕλληνες πολῖτες μᾶς φέρνει ἀντιμέτωπους μὲ μιὰ ἱστορικὴ εὐθύνη. Ἀντιλαμβανόμενοι τὸν μεγάλο κίνδυνο, ἀποφασίσαμε νὰ προχωρήσουμε σὲ μιὰ ἑνωτικὴ κίνηση ἀνθρώπων καλῆς προαίρεσης, μὲ κοινὸ σημεῖο τὴν ἐγρήγορση καὶ ἐπαγρύπνηση, τὸν προβληματισμὸ καὶ τελικὰ τὴν ἄρνησή μας στὴν ἐπιβολὴ τῶν ψηφιακῶν μέσων ἐλέγχου τῶν πολιτῶν.
Δὲν ἀρνούμαστε τὴ χρησιμότητα τῆς ψηφιακῆς τεχνολογίας. Διαβλέπουμε, ὅμως, τοὺς κινδύνους ποὺ ἐλλοχεύουν ἀπὸ τὴν ἐργαλειοποίησή της καὶ ἀφοροῦν στὸν περιορισμὸ τῆς ἐλευθερίας τῶν ἀνθρώπων. Γι΄ αὐτὸ κρούουμε τὸν κώδωνα τοῦ κινδύνου σὲ κάθε σκεπτόμενο πολίτη. Ἡ εἴσοδος στὴν ψηφιακὴ ἐποχὴ... μπορεῖ μὲν νὰ προσφέρει περισσότερη εὐκολία καὶ ταχύτητα στὴν ἐξυπηρέτηση, ἀλλὰ μὲ μαθηματικὴ ἀκρίβεια ὁδηγεῖ στὸ φακέλωμα καὶ στὴ δημιουργία ἐλεγχόμενων καὶ γι’ αὐτό ἐξαρτημένων πολιτῶν, παντελῶς ἀδύναμων ἀπέναντι σὲ ὅσους θὰ κατέχουν τὰ προσωπικὰ δεδομένα καὶ τὸν ψηφιακὸ φάκελό τους.