Ἔχει πάρει ποτὲ Πάπας, ὡς, πολιτικὸς ἡγέτης, ἀρχηγὸς τοῦ κράτους τοῦ Βατικανοῦ, πού εἶναι, μία σαφῆ θέση ὑπὲρ τῶν σημερινῶν ἐθνικῶν μας δικαίων;

ΠΕΘ: Νὰ μιλήσουμε μὲ τὴ γλώσσα τῆς ἀλήθειας γιὰ τὴν ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα στὴ Λέσβο

Δελτίου Τύπου

 «Πανελλήνιας Ἕνωσις Θεολόγων» (ΠΕΘ)

Ἡ Πανελλήνια Ἕνωση Θεολόγων(ΠΕΘ), ἐκπροσωπώντας τοὺς Θεολόγους καθηγητὲς/τριες τῆς Ἑλλάδας, οἱ ὁποῖοι διακονοῦν τὰ σχολεῖα τῆς χώρας, διδάσκοντας τὴ χριστιανικὴ ἀλήθεια στοὺς μαθητὲς/τριές μας, κατόπιν αἰτήματος πολλῶν ἐξ  αὐτῶν, ὀφείλει δημόσια νὰ ὁμολογήσει ὀρθόδοξο χριστιανικὸ λόγο, ὅσον ἀφορᾶ στὸ θέμα τῆς ἐπίσκεψης τοῦ Πάπα Φραγκίσκου Μπεργκόλιο στὴν Ἑλλάδα καὶ συγκεκριμένα στὴ Λέσβο
.

Ἡ ἐν λόγω ἐπίσκεψη, ἔχει, ὑποτίθεται, ὡς σκοπό, «τὴν εὐαισθητοποίηση τῆς παγκόσμιας κοινότητας γιὰ τὴν ἄμεση παύση τῶν πολεμικῶν συγκρούσεων στὴν εὐρύτερη περιοχὴ τῆς Μεσογείου καὶ τῆς Μέσης Ἀνατολῆς ποὺ πλήττουν σφόδρα τὶς χριστιανικὲς κοινότητες, ἀλλὰ καὶ στὴν ἀνάδειξη τοῦ μείζονος ἀνθρωπιστικοῦ προβλήματος ποὺ ἔχει προκληθεῖ ἀπὸ τοὺς ἀπεγνωσμένους πρόσφυγες, οἱ ὁποῖοι ἀναζητοῦν ἕνα καλύτερο μέλλον στὴν εὐρωπαϊκὴ ἤπειρο».

Ἂν θέλουμε ὅμως, νὰ εἴμαστε ἀληθινοὶ καὶ πέραν τῶν δημοσιογραφικῶν δηλώσεων,  τῶν ἀσπασμῶν καὶ τῶν ἐπικοινωνιακῶν φιεστῶν ποὺ τροφοδοτοῦν τὴν ἀκόρεστη δίψα τῶν ἁπλῶν καὶ ἀνυποψίαστων ἀνθρώπων, γιὰ «ἄρτον καὶ θεάματα», πρέπει νὰ ἐπισημάνουμε τὶς παρακάτω ἀλήθειες, ποὺ ἐπιμελῶς καὶ μεθοδευμένα ἀποκρύβονται:

1. Ὀφείλουμε, στὸ ὄνομα τῆς ἀλήθειας, νὰ θυμίσουμε ὅτι: Ὁ Παπισμὸς εἶναι μία χριστιανικὴ αἵρεση ποὺ ἐπέφερε βαρύτατες ἀλλοιώσεις καὶ φθορὲς στὸ χριστιανικὸ πιστεύω καὶ...
ἐξαιτίας τοῦ λόγου αὐτοῦ, εἶναι ὑπεύθυνος γιὰ πολλὲς ἀπὸ τὶς στρεβλώσεις τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ πολιτισμοῦ (Ἱερὰ Ἐξέταση, Διαφωτισμός, διάσπαση καὶ ἐκκοσμίκευση τοῦ Χριστιανισμοῦ, κ.λ.π). Ὡς ἐκ τούτου, γιὰ τοὺς Ὀρθοδόξους, ὁ Πάπας εἶναι αἱρετικὸς καὶ ἀποκομμένος ἀπὸ τὴν Μία καὶ Ἁγία Ἐκκλησία. Οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Πίστης μας ἔχουν διατρανώσει τὰ παραπάνω ἀκόμη καὶ μὲ τὴ μαρτυρία τῆς ἴδιας τους τῆς ζωῆς, καθώς, πολλοὶ ἐξ αὐτῶν διώχθηκαν ἢ καὶ «δολοφονήθησαν φρικωδῶς ἀπὸ τοὺς προκατόχους καὶ ὁμοπίστους τοῦ κ. Φραγκίσκου Μπεργκόλιο ἀνὰ τοὺς αἰώνας».

Ἀναφέρουμε ἐνδεικτικὰ μερικὲς ἀπὸ τὶς ἀλλοιώσεις τῆς χριστιανικῆς πίστης ποὺ προῆλθαν ἀπὸ παρεμβάσεις τῶν Λατίνων-Παπικῶν: "πρωτεῖο", "ἀλάθητο", "παπικὸ κράτος", "Φιλιόκβε" (filioqve), "δικαστὴς - τιμωρὸς Θεός",  "καθαρτήριο πῦρ", "ἡ ἄσπιλη σύλληψης τῆς Θεοτόκου", "ἄζυμα" στὴ Θεία Εὐχαριστία (ὄστιες), ἡ στέρηση τῶν λαϊκῶν ἀπὸ τὴ μετάληψη τοῦ Ἁγίου Αἵματος, τὸ ράντισμα ἀντὶ τοῦ Βαπτίσματος, ὁ χωρισμὸς τοῦ Χρίσματος ἀπὸ τὸ Βάπτισμα, ἡ χορήγηση τοῦ Εὐχελαίου μόνο στοὺς ἑτοιμοθάνατους, ἡ ὑποχρεωτικὴ ἀγαμία τῶν κληρικῶν κ.λ.π. Ὅλες αὐτὲς οἱ κακοποιήσεις καὶ ἀλλοιώσεις ἀποτελοῦν τεράστιες διαφορὲς ἔναντι τῆς Ὀρθόδοξης πίστης καί, ἐπιτρέπουν μὲν τὸ διαλογο  μὲ  τους  Παπικούς, ὄχι ὄμως  καὶ  τὶς πανηγυρικὲς φιέστες, τοὺς ἀσπασμοὺς καὶ τὰ συλλείτουργα  μαζί  τους. Φυσικὰ καὶ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἡ ὁποία εἶναι ἡ μόνη Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, εὔχεται ὑπὲρ τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως, ἀλλὰ ἐννοεῖ καὶ ἐπιδιώκει τὴν ἐν ἀληθεία Ἕνωση.

2. Οφείλουμε νὰ ἀναρωτηθοῦμε, ἂν ὁ Παπισμὸς καὶ οἱ ἐκπρόσωποί του, ἔχουν ὑπάρξει ποτὲ εὐγενικοὶ καὶ συμπάσχοντες, ὄχι μόνο στὰ λόγια ἀλλὰ καὶ στὶς πράξεις τοὺς ἀπέναντι στὴν Ὀρθοδοξία, στοὺς Ὀρθόδοξους Χριστιανικοὺς λαοὺς καὶ στοὺς Ὀρθοδοξους  Ἕλληνες, εἰδικότερα, καθὼς σήμερα, στὸ ὄνομα τῆς εὐγένειας καὶ τῆς ἀνθρωπιᾶς, ζητεῖται ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες Ὀρθοδόξους νὰ ὑποδεχτοῦν εὐγενικὰ τὸν Πάπα καὶ νὰ ἀποδεχθοῦν μὲ εὐμένεια τὰ μηνύματά του. Καὶ συγκεκριμένα:

Ἔχει πάρει ποτὲ  Πάπας, ὡς, πολιτικὸς ἡγέτης, ἀρχηγὸς τοῦ κράτους τοῦ Βατικανοῦ, πού εἶναι, μία σαφῆ θέση ὑπὲρ τῶν σημερινῶν ἐθνικῶν μας δικαίων; Ἀντίθετα, γιὰ νὰ ἀναφέρουμε ἕνα μόνο παράδειγμα, ἀναγνωρίζουν τὰ Σκόπια ὡς Μακεδονία...

Ἔχει βοηθήσει ποτὲ τοὺς Ὀρθόδοξους Ἕλληνες σὲ ὥρα ἀνάγκης; Ὄχι!  Ἀντίθετα, τοὺς λεηλάτησε μὲ τὶς Σταυροφορίες καὶ προσπάθησε νὰ τοὺς ἀλλάξει τὴν πίστη,  προσπαθώντας νὰ τοὺς προσηλυτίσει μὲ δόλια μέσα, ὅταν βρίσκονταν σὲ δύσκολες συνθῆκες ἀμέσως μετὰ τὴν ἑλληνικὴ  ἐπανάσταση τοῦ  1821.

Ἔχει βοηθήσει ποτὲ κάποιους Ὀρθόδοξους Χριστιανικοὺς λαούς; Ὄχι. Ἀντίθετα, εὐλόγησε τὴ σφαγὴ τῶν Ὀρθοδόξων Σέρβων τὸ 1940 καί, στὴ σύγχρονη ἐποχή, τάχθηκε μὲ τὸ μέρος τῶν Μουσουλμάνων τῆς Βοσνίας καὶ τοῦ Κοσσυφοπεδίου καὶ ἐναντίον τῶν Ὀρθοδόξων  τῆς  Σερβίας, ἐνῶ, ἐπίσης, διχάζει τοὺς Ὀρθόδοξους λαοὺς τῆς Ρωσίας, τῆς  Οὐκρανίας  καὶ  τῆς  Ρουμανίας,  μὲ  την   Οὐνία (Ἕνωση).

Ἔχει μήπως, ἀπαρνηθεὶ  τὴν πρακτική τῆς Οὐνίας (αὐτὸν τὸν δόλιο τρόπο προσηλυτισμοῦ τῶν Ὀρθοδόξων στὴν ἐξουσία του); Ὄχι!

Ἔχει κλείσει μήπως, τὸν Οὐνιτικὸ ναὸ πού διατηρεῖ στὴν Ἀθήνα, ἐπὶ τῆς ὁδοῦ Ἀχαρνῶν; Ὄχι!

Ἔχει μεταμεληθεῖ γιὰ τὶς αἱρετικές του θέσεις καὶ τὶς ἀπαράδεκτες καινοτομίες πού εἰσήγαγε στὸν Παπισμό; Ὄχι!

Ἔχει ζητήσει ποτὲ ἀπὸ τοὺς Ὀρθοδόξους συγγνώμη γιὰ ὅλα αὐτὰ τὰ ἀνομήματά του; Ὄχι!

Ὅλα τὰ παραπάνω, λοιπόν, καθιστοῦν ἐπιφυλακτικὸ καὶ τὸν πιὸ καλοπροαίρετο μελετητὴ τῶν πεπραγμένων τοῦ Παπισμοῦ, στὸ νὰ ἀποδεχθεῖ τὴν εἰλικρίνεια τῶν σημερινῶν ἀγαπολογιῶν τοῦ Πάπα Φραγκίσκου καὶ δοκιμάζουν τὴν μακροθυμία κάθε ἑλληνορθόδοξης ψυχῆς, ἔναντι τῆς ἱστορίας καὶ τῆς ἀλήθειας τῆς πίστεώς της.

3. Θα μπορούσαμε νὰ προτείναμε στὸν Πάπα Φραγκίσκο, ἂν θέλει νὰ προσφέρει κάτι σημαντικὸ στὸν κόσμο ποὺ δοκιμάζεται ἐξ αἰτίας τῶν πολεμικῶν συγκρούσεων, προκειμένου νὰ εὐαισθητοποιήσει τὴν ἤδη εὐαισθητοποιημένη ἀνθρωπότητα ἐπὶ τοῦ προσφυγικοῦ θέματος, ἀντὶ τῆς ἐπίσκεψης στὴ Λέσβο, νὰ πραγματοποιήσει ἐπίσκεψη, ὡς Ἀρχηγὸς τοῦ κράτους τοῦ Βατικανοῦ, στὶς ἕδρες τῶν ἰσχυρῶν τῆς γῆς καὶ νὰ ἀπαιτήσει ἀπὸ ἐκείνους ποὺ κινοῦν τὰ νήματα τῶν παγκόσμιων πολιτικῶν ἐξελίξεων καὶ προκαλοῦν τὶς πολεμικὲς συρράξεις ποὺ ἀποτελοῦν καὶ τὴ βασικὴ αἰτία τοῦ μεταναστευτικοῦ προβλήματος, νὰ σταματήσουν ἄμεσα τούς ἀνὰ τὸν κόσμο ἐμφύλιους σπαραγμούς, τὸ αἱματοκύλισμα, τὸν ξεριζωμὸ καὶ τὸν ἀφανισμὸ χριστιανικῶν πληθυσμῶν, τὴν ταχύτατα ἑξαπλούμενη στὸ δυτικὸ κόσμο χριστιανοφοβία καὶ τὰ ἐν ἐξελίξει σχέδια ἰσλαμοποίησης τῆς Ἑλλάδας καὶ τῆς Εὐρώπης.

4. Τέλος, θὰ θέλαμε νὰ τοῦ θυμίσουμε, ὅτι καὶ οἱ Ἕλληνες, τὴν χώρα τῶν ὁποίων θὰ ἐπισκεφτεῖ, εἶναι ἄνθρωποι κι ἐκεῖνοι, πού, μάλιστα, δοκιμάζονται πικρὰ στὸν οἰκονομικὸ τομέα κυρίως τὰ τελευταία χρόνια, ὄχι μόνο ἀπὸ τὶς ἀστοχίες τῶν κυβερνώντων τους, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὶς πολιτικὲς ἐπιλογὲς τῶν δυτικῶν κυβερνήσεων, τὶς ὁποῖες -ὡς ὁμόθρησκες ἢ τουλάχιστον, ὡς πιὸ κοντὰ στὰ πιστεύω τοῦ Παπισμοῦ- θὰ μποροῦσε, ἂν ἤθελε, νὰ ἐπηρεάσει μὲ τὴν ἐπίδειξη καὶ γι’ αὐτοὺς ἀντίστοιχου ἐνδιαφέροντος μὲ ἐκεῖνο ποὺ ἐπιδεικνύει ὑπὲρ τῶν μεταναστῶν.

Τὸ ΔΣ τῆς ΠΕΘ