Κινητοποίησις Αρχιερέων κατά της Αντικανονικής Αντιπροσωπείας;

Κίνδυνος διά ἐσωτερικάς διαμάχας καί ἀξιοκατάκριτα σχίσματα

ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΙΣ ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΙΑΣ;

Μυστικαί διαβουλεύσεις τῶν Ἐπισκόπων. Αἱ φανεραί καί ἀφανεῖς ἀντιδράσεις καί κινήσεις.

Παρελήφθη Σχέδιον

Αρχιερατικής διακηρύξεως

Κατ’ αυτήν την περίοδον περιήλθεν εις χείρας μας μία Διακοίνωσις, με την οποίαν ενδεχομένως, θα εκδηλωθή η όποια απόφασις η αντίδρασις των συνειδητών Διαδόχων των Αποστόλων, των Αρχιερέων, εάν παρεμποδισθούν να συμμετάσχουν εις την Μεγάλην Σύνοδον, (εάν βέβαια και εφ’ όσον, οψέποτε, αύτη λάβη χώραν και πραγματοποιηθή).

Δεν λαμβάνομε θέσιν επάνω εις το περιεχόμενον, ούτε προβαίνομε επί του παρόντος, εις αξιολογικήν κρίσιν, αλλά φοβούμεθα, μήπως, εάν δεν συμμετάσχουν απαξάπαντες οι Αρχιερείς, τότε θα  προκληθούν εσωτερικοί αναβρασμοί, μυστικοί «πόλεμοι», σχίσματα και συγκρουσιακές καταστάσεις, εντός των τειχών της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, προς άφατον χαράν των εχθρών και αντιπάλων της, ακόμη δε και αυτού του Διαβόλου.

Καθίσταται φανερόν πως, εις κάθε περίπτωσιν παρεμποδίσεως συμμετοχής των Επισκόπων, θα υπάρξουν βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες συνέπειες δια την ακώλυτον και ελευθέραν λειτουργίαν του Ιεροσυνοδικού μας Συστήματος και θα εμφυτευθούν αφανή ναρκοπέδια δια την ουσιαστικήν εσωτερικήν ενότητα της Εκκλησίας μας. (Βλέπε εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος» της 18ης Δεκεμβρίου 2015, άρθρον με τίτλον: «ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΟΝ ΝΑ ΣΥΓΚΛΗΘΗ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΔΙ’ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΩΝ»).

Προβαίνομεν εις απαθή, αδιάφορον και ψυχράν δημοσίευσιν της Διακοινώσεως, προς ενημέρωσιν του φιλοχρήστου λαού μας, καθώς και των ενθέρμων πυρφόρων Πατέρων μας, Μοναχών η Κληρικών εις άπασαν την Υφήλιον. Νιώθουμε υποχρεωμένοι να λειτουργούμε ως γνήσιοι διακονητές της αληθείας, ως υπερασπισταί της εν αγάπη ενότητος  και ως συνειδητοί αγωνισταί της Ορθοδοξίας και Ορθοπραξίας.

Εν τέλει, μας καθιστούν λίαν προσ­εκτικούς και υποψιασμένους, εις όλα τα σχετικά θέματα των εκτροπών του Συνοδικού Συστήματος της Εκκλησίας οι υπεραληθείς διαπιστώσεις του κορυφαίου μας Οικουμενικού Πατρός, του Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου, ο οποίος εδιώχθη και ουσιαστικά «εδολοφονήθη», μετά από «συν­οδικάς» αποφάσεις, οι οποίες ελήφθησαν λόγω των αντιεκκλησιαστικών ραδιουργιών και των πονηρών μυστικών βασιλικών κατευθύνσεων. Ιδού λοιπόν, εις ποίον ζήτημα μας καθιστά προσεκτικούς ο «Μεγαλομάρτυς» Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως:

«Ουδέν ούτως Εκκλησίαν δυνήσεται διαιρείν͵ ως φιλαρχία· ουδέν ούτω παροξύνει τον Θεόν͵ ως το Εκκλησίαν διαιρεθήναι. … Τούτο γαρ εστιν ο πάντα άνω και κάτω πεποίηκε͵ και ου την οικουμένην μόνον͵ αλλά και την Εκκλησίαν μυρίων ενέπλησε θορύβων».

Εφαρμογή

Επειδή, κατά την ταπεινότητά μας, η ενότης της Εκκλησίας αποτελεί ύψιστον αγαθόν, το οποίον πρέπει να διαφυλάσσεται με μεγίστην προσοχήν, χωρίς βεβαίως να σημαίνη ότι θα θυσιάζουμε την Αλήθειαν και το Δόγμα, δι’ αυτόν τον λόγον, ημείς εισηγούμεθα με την ισχνήν μας φωνήν, να μη προωθηθή η Ρηματική Διακοίνωσις, επί του παρόντος και μέχρι να ίδωμεν τις τελικές κινήσεις.

Εισηγούμεθα όμως, ο ευσεβής λαός του Θεού να ενεργή εκείνο, το οποίον αναφέρει ο Μέγας αγωνιστής της Ορθοδοξίας, ο Αγ. Αθανάσιος Πατριάρχης Αλεξανδρείας. Όταν, αναφέρει, εις την Ρώμην ανήλθε κάποιος διεφθαρμένος Πάπας, τότε εις όσους Ι. Ναούς εκείνος μετέβαινεν, οι ευσεβείς Χριστιανοί δεν προσήρχοντο, η εάν ευρίσκοντο ήδη εκεί ανεχώρουν με ησυχίαν. Τον επλήρωναν με το νόμισμα της ανθρωπίνης περιφρονήσεως και της εφαρμογής της παραγγελίας του θείου Παύλου:

«Παραγγέλλομεν δε υμίν͵ αδελφοί͵ εν ονόματι του Κυρίου Ιησού Χριστού͵ στέλλεσθαι υμάς από παντός αδελφού ατάκτως περιπατούντος και μη κατά την παράδοσιν ην παρέλαβον παρ᾽ ημών… 3.14 ει δε τις ουχ υπακούει τω λόγω ημών δια της επιστολής͵ τούτον σημειούσθε͵ μη συναναμίγνυεσθαι αυτώ͵ ίνα εντραπή· 3.15 και μη ως εχθρόν ηγείσθε͵ αλλά νουθετείτε ως αδελφόν». (Σας παραγγέλλομεν δε, αδελφοί, εν ονόματι του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, να μη έχετε στενάς σχέσεις, αλλά να αποχωρίζεσθε σεις από κάθε αδελφόν που συμπεριφέρεται άτακτα και όχι σύμφωνα με την παράδοσιν, την οποίαν και αυτοί που ατακτούν παρέλαβον από ημάς. … Εάν δε κανείς δεν υπακούη εις τον λόγον μας, που σας γράφομεν με την επιστολήν ταύτην, σημαδεύετε τούτον και μη τον συναναστρέφεσθε με οικειότητα, δια να διορθωθή και εντραπή. Και μη τον θεωρήτε ως εχθρόν, αλλά συμβουλεύετέ τον ως αδελφόν.) (Β. Θεσ. γ  6, 14,15).

Επίσης προτείνομεν, οι Επίσκοποι να ενεργούν εν Πνεύματι Κυρίου τα δέοντα: Να ομιλούν με παρρησία και δύναμιν ελέγχοντες τις εκτροπές. Να γράφουν με νηφαλιότητα και καθαρότητα την αλήθειαν. Να απομακρυνθούν από τους τα αντικανονικά πράσσσοντας. Να μη ψηφίζουν, κατά τις Αρχιερατικές εκλογές, τους εκλεκτούς όσων μετέρχονται αντικανονικάς μεθοδείας. Να διατυπώνουν τις Ιεροκανονικές και Ευαγγελικές θέσεις και να κατακεραυνώνουν τας αντικειμένας απόψεις. Να μελετούν προσεκτικά τα οικουμενιστικά κείμενα, διότι γίνεται μεθοδική προσπάθεια, ώστε να χρησιμοποιούνται αμφίσημες εκφράσεις και διατυπώσεις εμφανίζουσες το ψεύδος ως αλήθεια και την αίρεσι ως Ορθοφροσύνη.

Εν συμπεράσματι

Απαιτείται πνευματικός αγών, τόσον προς τους εξωτερικούς αντιπάλους της Εκκλησίας μας (αιρετικούς, αθέους, οικουμενιστάς κ.τ.λ.), αλλά και προς τους ενθάδε εσωτερικούς παρεισάκτους εκ του αντιθέου στρατοπέδου (διεφθαρμένους, επιόρκους, φιλοδόξους, φιλοαιρετικούς, κ.τ.λ.).

Ας έχουμε συνείδησιν ότι, ενώ οι αντίπαλοι ευρίσκονται απέναντι, και δεν τους αγνοούμε, οι εχθροί βρίσκονται απ’ εδώ, εντός των Τειχών της Εκκλησίας. Το επισημειώνει δε γλαφυρά ο Αετός της Ορθοδοξίας Αγ. Γρηγόριος ο Θεολόγος, Αληθής και Γνήσιος Αρχιεπίσκοπος της Κωνσταντινουπόλεως: «Εν εκτρέπου (=αποφεύγω) μοι, τους κακούς Επισκόπους, Μηδέν φοβηθείς του θρόνου την αξίαν. Πάντων το ύψος, ουχί πάντων δ᾽ η χάρις.  Το κώδιον (=μαλακόν έριον,) πάρελθε, τον λύκον βλέπε.  Μη τοις λόγοις με πείθε, τοις δε πράγμασι.

Μισώ διδάγμαθ’, οις εναντίος βίος». (Φεύγε μακριά από τους κακούς Επισκόπους. Μη φοβηθής την αξίαν των θρόνων τους. Για όλους είναι το ύψος του αξιώματος, αλλά όχι η Χάρις. Το δέρμα προβάτου που φορούν να αποφεύγης, και να βλέπης από μέσα τον λύκον.Μη με πείθης όχι με τα λόγια, αλλά με τα πραγματικά έργα. Μισώ τους διδάσκοντας, των οποίων είναι αντίθετος ο βίος. (Γρηγορίου Θεολόγου, Βίβλος Βʹ. Έπη ιστορικά, Τομ. Αʹ. Περί εαυτού, ΙΒʹ. Εις εαυτόν και περί Επισκόπων).

Ν.Σ.

* * *

ΙΕΡΟΚΑΝΟΝΙΚΗ ΔΙΑΚΟΙΝΩΣΙΣ

Ορθοδόξων Επισκόπων εξ απάσης

της Οικουμένης

«Ο Επίσκοπος …….., της Ορθοδόξου Εκκλησίας, συν τοις Αδελφοίς μου, ως γνήσιος Διάδοχος των Αποστόλων, κατά την υποχρέωσιν την οποίαν έχω εκ των Ιερών Κανόνων και εκ του Ιερού Ευαγγελίου, διακοινώνω, ότι θα προσέλθω, συν Θεώ, αυτοπροσώπως, αυτοδικαίως και αυτοβούλως, εις την Μεγάλην Σύνοδον, καθώς εποίησαν και άπαντες οι Απόστολοι κατά την Αγίαν Αποστολικήν Σύνοδον (το 48 μ.Χ. εις Ιεροσόλυμα), καθότι, υπ’ ουδενός επιτρέπεται να αντιπροσωπευθώ, και ούτε εξουσιοδοτώ τινά να με εκπροσωπήση εν Συνόδω. Εάν δε ήθελον παρεμποδισθή, καθ’ οιονδήποτε τρόπον, άμεσον η έμμεσον, πολιτικόν η Εκκλησιαστικόν, ώστε να παραστώ και να επιτελέσω εν συν­ειδήσει το Συνοδικόν μου Αρχιερατικόν καθήκον, τότε προτίθεμαι μετά των αδελφών, να προβώ εις τας  κάτωθι βασικάς Ιεροκανονικάς ενεργείας και κινήσεις:

Θα προσέλθω αυτοδικαίως εις Μεγάλην Κανονικήν Σύνοδον, συγκροτουμένην εξ όλων των Ιεραρχών, η οποία θα συγκληθή, συν Θεώ, εις τα Αθήνας, λογικόν τινά χρόνον, μετά την παρεμπόδισιν εμού και των άλλων αδελφών,  των Αποστολικών Διαδόχων.

Έκαστος εκ των Αποστολικών Διαδόχων, κατά τον Ιερόν Ευαγγέλιον και τους Ιερούς Κανόνας θα διαθέτη αυτόβουλον ελευθέραν γνώμην και ΜΙΑΝ ισχυράν προσωπικήν ψήφον. Δεν θα έχη ουδεμία δυσκολία η εμπόδιο να μετατρέπη την άποψί του εις ψήφον. Προφανώς όχι, όπως ίσως να επισυμβή εις την αυτοαποκαλουμένη «Μεγάλη Σύνοδο», όπου επιβάλλεται η αχαρακτήριστος πρακτική, ώστε να καθιερωθή το νεοφανές αντικανονικόν και αντιευαγγελικόν ολίσθημα της μιας ψήφου ανά Αυτοκέφαλον Εκκλησίαν. Εκεί, ο καθείς εκ των Αρχιερέων εκάστης 24-μελούς αντιπροσωπίας θα έχη το «1/24 μιας ψήφου», κάτι εντελώς πρωτόφαντον και απαράδεκτον.

Εις την Μεγάλην ταύτην Κανονικήν Σύνοδον, θα Προεδρεύσουν κατά σειράν, οι έχοντες τα Πρεσβεία Χειροτονίας Αρχιερείς, (εφ’ όσον θα απουσιάζουν οι Προκαθήμενοι), τας δε ευθύνας της οργανώσεως, θα επωμισθή αριθμός τις Επισκόπων, εκ των νεωτέρων κατά τα πρεσβεία, ως Ιερογραμματείς. (Οι Προεδρεύοντες και οι Ιερογραμματείς θα είναι εξ όλων των Αυτοκεφάλων Εκκλησιών).

Η ούτως συγκροτηθησομένη Μεγάλη Ιερά Σύνοδος της Ορθοδοξίας, εν Πνεύματι Αγίω, εκπροσωπούσα ολόκληρον τον ευσεβή λαόν, ως και τους Κληρικούς και Μοναχούς της Οικουμένης, θα ενδιατρίψη δεόντως, επί των υπαρχόντων κορυφαίων ζητημάτων και θεμάτων. Επί πλεον, η εξ “αυτοδιορισμένων” αυθαιρέτως αντιπροσώπων συγκροτηθησομένη «Συνάντησις», η αυτοαποκαλουμένη «Μεγάλη Σύνοδος», ούσα «Λειψή και Ελλιπής» εκ του συνόλου των Επισκόπων, θα οριοθετηθή με τας δεούσας Ιεροκανονικάς διατυπώσεις, κάτι το οποίον ασφαλώς θα αποδώση και η Εκκλησιαστική Ιστορία.

Επισημειούμεν ότι, προσδιορίζομεν ως τόπον αυτής της Συνόδου τας Αθήνας, την Παύλου Πόλιν, καθαρά δια λόγους διαχρονικού συμβολικού τονισμού, καθότι είναι, μία εκ των Αποστολικών Πόλεων, αλλά η μόνη, σήμερον, Ελευθέρα Πρωτεύουσα Ορθοδόξου Χριστιανικού Εθνους, εις ολόκληρον την Οικουμένην».

Η Διακοίνωσίς μας απορρέει από την Κυριακήν εντολήν, με την οποίαν ο ίδιος ο γλυκύτατος Ιησούς, διακελεύει, τα τέκνα Του, τους Επισκόπους Του, τους όντας εις Τόπον και Τύπον του Ιδίου, να είμεθα άπαντες, παρόντες και ενωμένοι εις την Εκκλησίαν, εν Πνεύματι Αγίω, αγάπη και εσωτερική κοινωνία: «Εν τούτω γνώσονται πάντες ότι εμοί μαθηταί εστε͵ εάν αγάπην έχητε εν αλλήλοις» (Ιωάνν. ιγ  35). «… Πατερ Άγιε͵ τήρησον αυτούς εν τω ονόματί Σου ω δέδωκάς μοι͵ ίνα ώσιν εν καθώς ημείς. …. ίνα πάντες εν ώσιν͵ καθώς συ͵ πάτερ͵ εν εμοί καγώ εν σοι͵ ίνα και αυτοί εν ημίν ώσιν͵ ίνα ο κόσμος πιστεύη ότι συ με απέστειλας…» (Ιωάνν ιζ  11, 21).

Εν κατακλείδι, διακηρύττουμε την βαθυτάτην αγάπη μας  εις την «Μίαν Αγίαν Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν», εις τας Διαχρονικάς Παρακαταθήκας της, εις τους Θεοπνεύστους Ιερούς Κανόνας της και εις τας ακαταλύτους Αγιοπατερικάς Παραδόσεις της.

Ο ελέω Θεού Επίσκοπος

Συν τοις αδελφοίς μου

(ΥΠΟΓΡΑΦΗ)