Για τον Σταύρο που "έφυγε" στη Χίο...
Ο Σταύρος ήταν ένα πολύ πιστό, σεμνό και αγαπητό παιδί. Ήταν μέλος για πολλά χρόνια των μαθητικών ομάδων των Χαρούμενων Αγωνιστών, μέλος της Χ.Φ.Δ. και κατασκηνωτής στο Αθαμάνιο της Άρτας.
Δημοσιεύουμε
τον αναστάσιμο, αποχαιρετιστήριο λόγο με τον οποίο τον κατευόδωσαν στο
ουράνιο ταξίδι οι Χαρούμενοι Αγωνιστές των Αθηνών.
Ας τον αναπαύει ο Θεός!
Ας τον αναπαύει ο Θεός!
«Έλα ουράνιε βασιλιά
και της ψυχής παρηγοριά,
το Πνεύμα της αλήθειας...
Έλα Παράκλητε, σ’ εμάς που σε διψάμε...»
Πριν δυο εβδομάδες, αυτό το τραγούδι διάλεξε ο Σταύρος για να αποχαιρετήσει την φοιτητική κατασκήνωση στο Αθαμάνιο της Άρτας. Αυτή την ολόθερμη κραυγή προς το Πανάγιο Πνεύμα. Αυτή την διάπυρη εκζήτησή Του, την οποία εξέφραζε καθημερινά στην προσευχή που αγαπούσε τόσο πολύ: «ἐλθέ καί σκήνωσον ἐν ἐμοί».
Και εισακούστηκε η ικεσία του. Και το Άγιο Πνεύμα όχι απλά του έδωσε τη Χάρη Του, αλλά τον έφερε ολόκληρο μέσα στο φως της Βασιλείας Του. Δεν ήλθε μόνο για να κατασκηνώσει μέσα του, αλλά τον επέλεξε, τον ξεχώρισε, τον πήρε δίπλα Του στη δική του αιώνια κατασκήνωση. Εκεί όπου είναι «ἡ σκηνή τοῦ Θεοῦ μετά τῶν ἀνθρώπων» (Ἀποκ. κα΄ 3). Γιατί τον έκρινε έτοιμο, άξιο για αυτή την μέγιστη τιμή.
Έτσι ήταν πάντοτε ο Σταύρος: έτοιμος για να κατασκηνώσει στον Παράδεισο. Έτσι τον γνωρίσαμε από τα πρώτα μαθητικά του χρόνια στα «Χελιδόνια», στις Χριστιανικές Ομάδες και στις κατασκηνώσεις των «Χαρούμενων Αγωνιστών» μέχρι και φέτος στην κατασκήνωση της «Χριστιανικής Φοιτητικής Δράσης» στο Αθαμάνιο.
Ένα διαμάντι που αντανακλούσε το φως του Χριστού μέσα στον λασπωμένο κόσμο. Μια ήσυχη, λεπτή αύρα που θώπευε τις καρδιές όλων μας.
Ήταν ο πάντοτε χαρούμενος, αυτός που θα μετέδιδε και στο υπόλοιπο περιβάλλον του την εσωτερική του γαλήνη. Δεν ακούσαμε ποτέ να βγαίνει από τα χείλη του λόγος κατακρίσεως. Δεν τον είδαμε ποτέ οργισμένο, ακόμα και σε στιγμές παιχνιδιού, που ο χαρακτήρας των παιδιών μεταβάλλεται. Ποτέ δεν μας προβλημάτισε σε θέματα ανυπακοής, ασυνέπειας. Πάντοτε επιζητούσε τις πνευματικές ευκαιρίες όσο και τις ψυχαγωγικές. Μάλιστα τα τελευταία χρόνια, χρόνια εφηβείας, το πρόγραμμα πνευματικής ζωής, η μελέτη πνευματικών βιβλίων, η δίψα του για πνευματικές ευκαιρίες, ο πνευματικός αγώνας που τηρούσε με συνέπεια, έφεραν στη ζωή του εύχυμους καρπούς, κάποιοι εκ των οποίων γίνονταν φανεροί και στους άλλους γύρω του.
Το τελευταίο απόγευμα στη φοιτητική κατασκήνωση είχε μια προσωπική επικοινωνία με τον αρχηγό. Ο Σταύρος ήταν σκεπτικός και ιδιαίτερα σοβαρός. Οι ερωτήσεις του όλες γύρω από την πέραν του τάφου ζωή και την αιωνιότητα. Προετοίμαζε τις αποσκευές του για την μεγάλη κλήση.
Ναι, λοιπόν, ο Σταύρος «ἡρπάγη, μὴ κακία ἀλλάξῃ σύνεσιν αὐτοῦ, ἢ δόλος ἀπατήσῃ ψυχὴν αὐτοῦ», όπως διατρανώνει για τέτοιες ψυχές ο Σοφός Σολομών (Σοφ. Σολομ. δ΄ 11)
Τον κάλεσε κοντά Του ο Κύριος, ημέρα Κυριακή, και ενώ είχε ενωθεί μαζί Του στο Ποτήριο της Ζωής. Τον κάλεσαν στην παρέα τους την ημέρα της εορτής τους οι άγιοι επτά παίδες της Εφέσου, οι κήρυκες της Αναστάσεως. Τον κάλεσε κοντά Της η Παναγία Μητέρα μας για την εορτή της οποίας προετοιμαζόταν κατάλληλα.
Ας έχουν λοιπόν οι γονείς του και τα αδέλφια του τη σεμνή καύχηση ότι ο πνευματικός αγρός της οικογένειας με τη βοήθεια του πνευματικού, των Χριστιανικών Ομάδων, των Κατασκηνώσεων καλλιέργησαν έναν εύχυμο καρπό, έναν ουρανοπολίτη.
Αγαπητέ Σταύρο σε λίγες μέρες θα ήσουνα Ομαδάρχης στην κατασκήνωση των Χελιδονιών στο Ελληνικό. Θα είσαι! Θα σε περιμένουμε εκεί! Να είσαι παρών με τις προσευχές σου και τις πρεσβείες σου στον θρόνο της Χάριτος, για όλα τα παιδιά και τα στελέχη. Για να λάβουμε όλοι και φέτος την πνευματική δροσιά πού δρόσιζε και αναζωογονούσε και τη δική σου ψυχή.
Καλό Παράδεισο, καλή αντάμωση Σταύρο!
Χαρούμενοι Αγωνιστές Αθηνών
6.8.2019
http://kataskinosi-agkyra.blogspot.com/2019/08/blog-post_96.html?m=1
