Ὁλοκληρώθηκαν σήμερα, Τετάρτη 28 Αυγούστου οἱ ἐργασίες τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς 162ης Συνοδικῆς Περιόδου.
Κατά τήν διάρκεια τῶν ἐργασιῶν τέθηκε
καί τό θέμα τῆς ἀναγνωρίσεως τῆς νέας Αὐτοκέφαλης Ἐκκλησίας τῆς
Ουκρανίας. Τό ἐπίσημο ἀνακοινωθέν τῆς Δ.Ι.Σ., γιά τό Οὐκρανικό
ἐκκλησιαστικό ζήτημα ἀναφέρει ὅτι:
«Κατόπιν εισηγήσεως των Συνοδικών
Επιτροπών Δογματικών και Νομοκανονικών Ζητημάτων και Διορθοδόξων και
Διαχριστιανικών Σχέσεων περί του Ουκρανικού Ζητήματος, η Δ.Ι.Σ.
αναγνωρίζει το κανονικό δικαίωμα του Οικουμενικού Πατριάρχου για την
παραχώρηση του Αυτοκεφάλου, καθώς και το προνόμιο του Προκαθημένου της
Εκκλησίας της Ελλάδος να χειρισθεί περαιτέρω το ζήτημα της αναγνωρίσεως
της Εκκλησίας της Ουκρανίας».
Παρατηρήσεις:
Εἶναι προφανές, ὅτι τό κείμενο εἶναι
σιβυλλικό, δηλαδή ἀσαφές καί διφορούμενο, διότι μπορεῖ νά δοθῆ σέ αὐτό
ὁποιαδήποτε ἀμφίσημη ἑρμηνεία.
Συγκεκριμένα:
1) «η Δ.Ι.Σ. αναγνωρίζει το κανονικό
δικαίωμα του Οικουμενικού Πατριάρχου για την παραχώρηση του
Αυτοκεφάλου»: Ἡ Δ.Ι.Σ. δέν ἔχει τέτοιο δικαίωμα ἀναγνωρίσεων. Διότι
ἀποτελεῖ ὑπέρβαση ἁρμοδιότητος. Εἶναι μεῖζον δικαίωμα, τό ὁποῖον ἔχει
μόνον ἡ Ἱεράρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.
2) Γράφουν «την παραχώρηση τοΙυ
Αυτοκεφάλου»: Ἐδῶ δέν προσδιορίζει συγκεκριμένα ποῦ ἀναφέρεται αὐτό τό
αὐτοκέφαλο. Οὔτε ἐννοεῖται κάτι τέτοιο. Στά σοβαρά ἐκκλησιαστικά ἤ ἄλλα
δημόσια κείμενα πρέπει νά ὑπάρχη σαφής καί κατηγορηματικός προσδιορισμός
τῶν ἀναφορῶν.
3) Ἡ Δ.Ι.Σ. ἀναγνωρίζει ἐπιπρόσθετα «και
το προνόμιο του Προκαθημένου της Εκκλησίας της Ελλάδος να χειρισθεί
περαιτέρω το ζήτημα της αναγνωρίσεως της Εκκλησίας της Ουκρανίας»: Καί
ἐδῶ ἡ Δ.Ι.Σ. παραχωρεῖ προνόμιο, κάτι τό ὁποῖο δέν δικαιοῦται νά πράξη
καί δέν διαθέτει τέτοιο δικαίωμα. Αὐτό μόνον ἡ Ἱεραρχία καί κανένας
Προκαθήμενος δέν δικαιοῦται νά τό ἀποφασίση καί καμία Διαρκής. Ἡ
Ἱεραρχία εἶναι ἡ μόνη πού ἔχει δικαίωμα νά ἀποφαίνεται ἐπάνω σέ μείζονα
ἐκκλησιαστικά ζητήματα.
4) Σημειώνει «να χειρισθεί περαιτέρω το
ζήτημα»: Εἶναι λίαν σκοτεινό καί ἀσαφές τό χρονοδιάγραμμα τῶν χειρισμῶν
τῆς ὑποθέσεως. Τό πότε, πῶς καί μέ ποιούς ὅρους. Π.χ. μέ κανονική
χειροτονία τῶν αὐτο-χειροτονήτων καί καθηρημένων.
5) Γράφει «το ζήτημα της αναγνωρίσεως
της Εκκλησίας της Ουκρανίας»: Προφανῶς ἐδῶ ὁμοιάζει ὅτι δίνει ἐντολή
στόν Ἀρχ. Ἱερώνυμο νά ἀναγνωρίση τούς αὐτο-χειροτονήτους, καθηρημένους
καί σχισματικούς τῆς Οὐκρανίας. Κάτι πού ἐπίσης εἶναι ἡλίου φαεινότερον
δέν ἔχει δικαίωμα νά τό προστάξη ἡ Διαρκής.
6) Προφανῶς ἡ Δ.Ι.Σ. δέν παραπέμπει τό
θέμα στήν Ἱεραρχία, οὔτε καί τό ἀναγράφει στήν ἡμερησία διάταξη τῶν
θεμάτων τῆς Ἱεραρχίας τοῦ Ὀκτωβρίου. Ἐπομένως δέν πρόκειται νά συζητηθῆ
τό θέμα τόν Ὀκτώβριο καί προφανῶς δέν μπορεῖ νά ληφθῆ καμία ἀπόφαση οὔτε
ἀπό τόν Προκαθήμενο, ἐφ’ ὅσον δέν ἔχει ψηφίσει ἡ Ἱεραρχία. Κατά
συνέπεια τό θέμα παραπέμπεται τεχνηέντως εἰς τάς καλένδας τοῦ χρόνου.
Ἐν κατακλεῖδι
Ἔχουμε νά τονίσουμε μέ λύπη μας ὅτι οἱ
ἐκ 12 Μητροπολιτῶν Δ.Ι.Σ., ὁμοιάζει νά ἀποφαίνεται καί νά ἀποφασίζη ὡς
Οἰκουμενική Σύνοδος. Διότι:
1) Μοιράζει «δικαιώματα» σέ Προακθήμενο ἄλλης Ἐκκλησίας (Πατρ. Βαρθολομαῖος).
2) Παραχωρεῖ «προνόμια» στόν ἡμέτερο Προκαθήμενο (Ἀρχ. Ἱερώνυμος).
3) Καί προστάζει αὐθαιρέτως αὐτόν νά ἐνεργήση ἀντικανονικά, ἀντιεκκλησιαστικά καί ἀντιευαγγελικά.
orthodoxostypos
orthodoxostypos
