«Η πατρίς αξιοί από υμάς, όχι απλώς να αποθάνητε υπέρ αυτής. Αυτό θα ήτον το ολιγώτερον. Αξιοί να νικήσητε»!

 ΟΜΟΛΟΓΙΑ: Ολα καλα και ωραια τα θεωρητικα σου κε Παπαθεμελη, αλλα οταν ηρθε η ωρα και για σενα προσωπικα να πης το ΟΧΙ στην διαφθορα σαν υπουργος δημοσιας Ταξεως του αθλιου ΠΑΣΟΚ, ειπες ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΤΩΝ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΩΝ. Οταν ενας ολοκληρος λαος, ο Λαρισαϊκος λαος αγωνιζονταν για την αποκαταστασι της Κανονικης Ταξεως και την νομιμη και Κανονικη ανοδο στον επισκοπικο θρονο του αγιου και Μαρτυρικου μητροπολιτου ΘΕΟΛΟΓΟΥ, δηλαδη για τα ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΤΟΥΣ, αλλα και τα ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ, εσυ εστειλες τα αγριωπα ΜΑΤ και τσακισες στο ξυλο τους χριστιανους που τον υπερασπιστηκαν και εχυσες ποταμηδον αιμα χριστιανικο στους δρομους της Λαρισαϊκης πολεως. Και βεβαια υπεστης καποιαν προσωπικην ταλαιπωριαν και εκλαψες με μαυρο δακρυ, αλλα ακομα απομενει πολυ μεγαλη οφειλη απο μερους σου, την οποιαν θα σου ζητηση οψεποτε ο Δικαιοκριτης Κυριος. Καλα τα λογια σου τα μεγαλα, αλλα δεν εχουν πλεον για σενα και για μας, κανενα αντικρυσμα. Αποτελουν ...επεα πτεροεντα και

μονον.....και λογια ενος ......φαφλατα!!!!!

ΟΜΟΛΟΓΙΑ

«Αν δεν αγωνισθούμε για τα δικαιώματά μας, ποιος θα μας τα δώσει;»

 -- του Στέλιου Παπαθεμελή*

Πανηγυρίζουμε και φέτος την μεγάλη Γιορτή, της Μεγαλόχαρης, το Πάσχα του καλοκαιριού.

    Βροντολαλούσε το δημοτικό τραγούδι στα 1821:

«Χαρά που το’ χουν τα βουνά, // γιατί γιορτάζει η Παναγιά,// γιορτάζει κι η Πατρίδα».
  Στις μέρες μας όμως κλονίζονται βάναυσα και συθέμελα οι σταθερές του Γένους. Έσχατο αλλά όχι μοναδικό παράδειγμα η αφαίρεση από τον Υπουργό Επικρατείας της κρίσιμης παραγράφου του άρθρου 113, του νομοσχεδίου που αφορούσε τη συγκρότηση της Επιτροπής για τα 200 χρόνια της Επανάστασης του 1821. Αναφερόταν στην «ανάπτυξη εθνικού αφηγήματος της Ελλάδας με σκοπό τη δημιουργία ενιαίας εικόνας και ταυτότητας της χώρας και των φορέων του ελληνικού κράτους»
Με παρέμβαση του (αριστερού) τ. Προέδρου της Βουλής ο (δεξιός) υπουργός Επικρατείας έσπευσε νααποσύρει την παράγραφο, που όφειλε όμως να υπερασπισθεί (Αναλυτικά στο λαμπρό άρθρο της Ελένης Παπαδοπούλου («Δ», 9/8/19). Αριστεροδέξιος εθνομηδενισμός!
   Ασφαλώς τις συνεχώς κλιμακούμενες εμπράγματες απειλές του αρχινταή της περιοχής η Ελλάς πρέπει να τις αντιμετωπίζει με ψυχραιμία μεν, αποφασιστικότητα δε. Οφείλουμε εν πάση περιπτώσει άνευ υπαιτίου βραδύτητος να νεκραναστήσουμε την αμυντική μας βιομηχανία. Να υποχρεώσουμε τις ΗΠΑ να περάσουν από τα λόγια στα έργα. Μπορούμε! Άλλωστε δεν θα μας το κάνουν δωρεάν – διαθέτουμε το καταλληλότερο γι’ αυτούς γεωστρατηγικό οικόπεδο της περιοχής. Δεν χρειαζόμαστε αμερικανούς να πολεμήσουν για μάς. Χρειαζόμαστε άμεσο εκσυγχρονισμό και εμπλουτισμό της πολεμικής μας μηχανής. Και αφού απέσυραν τη συμπαραγωγή των F35 από τον τούρκο να την εμπιστευτούν σε μάς.
    Είναι εξάλλου ώρα η θετική συνεργασία Ελλάδος – Κύπρου – Ισραήλ – Αιγύπτου να προαχθεί τάχιστα σε στρατιωτική συνδρομή. Ανήκει στις επείγουσες κινήσεις μας.
    Στη σωστή κατεύθυνση η πρόσφατη δήλωση του Ισραηλινού υπουργού Ενεργείας:

«Όλοι μας υποστηρίζουμε το δικαίωμα της Κυπριακής Δημοκρατίας να προχωρά σε έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων εντός της ΑΟΖ» της.
   Πολύ καλή και καλά ακούγεται η δήλωση του προέδρου της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών: «Είμαστε η πλέον ισχυρή ναυτιλιακή δύναμη στον κόσμο, παίζουμε αποφασιστικό ρόλο στις διεθνείς εξελίξεις, πρέπει να αναβαθμίσουμε το ναυτικό επάγγελμα και να βελτιώσουμε την εικόνα του προς την κοινωνία…».
    Ο ελληνικός εμπορικός στόλος είναι το 53% του ευρωπαϊκού και το 21% του παγκόσμιου στόλου. Είμαστε υπερήφανοι για την ναυτοσύνη των Ελλήνων, την ελληνόκτητη ναυτιλία και την συνεισφορά των ανθρώπων της στους αγώνες του Έθνους.
     Όμως στις κρίσιμες ώρες μιας σφόδρα πιθανής στρατιωτικής αναμέτρησης με τον προαιώνιο διεκδικητή της ελευθερίας μας, μία γενναιόδωρη συνεισφορά των εφοπλιστών μας στον εκσυγχρονισμό της αμυντικής θωράκισης της χώρας θα είναι μάνα εξ ουρανού και εδώ καλείται να πρωταγωνιστήσει ο εφοπλιστικός κόσμος.
   Η ιστορία εκθειάζει την καταλυτική συνδρομή του θωρηκτού ΑΒΕΡΩΦ στους νικηφόρους Βαλκανικούς Πολέμους 1912-1913.
   Τότε το Έθνος σύσσωμον έδωσε τον αγώνα απελευθέρωσης των δούλων αδελφών και των δούλων εδαφών και ο Πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος κατευοδώνοντας τα πληρώματα το σημαδιακό εκείνο πρωϊνό της 5/18 Οκτωβρίου 1912 με πάλλουσα συγκίνηση τους έλεγε:

«Η πατρίς αξιοί από υμάς,
όχι απλώς να αποθάνητε υπέρ αυτής.
Αυτό θα ήτον το ολιγώτερον.
Αξιοί να νικήσητε»!

   Η «κλεμένη Ελλάδα», δηλαδή οι μοναδικοί θησαυροί-θαύματα των προγόνων μας βρίσκονται «αιχμάλωτοι» στα μουσεία του κόσμου και αποδίδουν πακτωλούς χρήματος στους κλεπταποδόχους τους. Ο πραγματικός κληρονόμος, ο ελληνικό λαός δεν ρωτήθηκε ποτέ γι’ αυτό το διαρκές έγκλημα. Αλλά μεταξύ μας, ούτε και οι εκάστοτε ηγεσίες μας, πολιτικές, ακαδημαϊκές κ.λ.π. έδειξαν ποτέ ενδιαφέρον να διεκδικήσουν το ωστόσο απαράγραπτο δίκαιό μας.
                        «Ώρα ημάς εκ του ύπνου εγερθήναι»!
  Η Ακαδημία Αθηνών και τα Πανεπιστήμια της χώρας να ξεκινήσουν αμέσως μια διεθνή καμπάνια για επιστροφή της «κλεμένης Ελλάδας». Να ξεσηκώσουν τους απανταχού της γης Έλληνες και Φιλέλληνες με στόχο την επιστροφή. Επ’ ευκαιρία να πάψει η κοροϊδία με προτάσεις του είδους: να μας δώσουν αντίγραφοτης Αφροδίτης της Μήλου ή της Νίκης της Σαμοθράκης. Να κρατήσουν για τον εαυτό τους τα αντίγραφα οι κλεπταποδόχοι και να επιστρέψουν τα πρωτότυπα. Αυτό επιβάλλει η δικαιοσύνη.
   Η νεαρή Αναστασία, η κόρη τού ήρωα Τάσου Ισαάκ που δολοφονήθηκε άνανδρα μαζί με τον Σολωμό Σολωμού, από τους εγκαθέτους του κατοχικού καθεστώτος στη Κύπρο, σ’ ένα γενναίο ξέσπασμα αλήθειας θυμίζει σε Κυπρίους και Ελλαδίτες το ξεχασμένο καθήκον τους:
  «Κλειστήκαμε στο εγώ μας. Χωνεύουμε τα εγκλήματα, απλοποιούμε τα γεγονότα, ώστε να συμφιλιωθούμε μαζί τους. Χαρακτηριζόμαστε από αδράνεια. Αποδεχόμαστε και αδιαφορούμε για το διαρκές έγκλημα εις βάρος της πατρίδας μας. Δύσκολα βρίσκουμε την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Οι δολοφόνοι βαφτίζονται βουλευτές και υπουργοί.
      Ο δολοφόνος τού πατέρα μου καμαρώνει για την έδρα του στην ψευτοβουλή. Ο δολοφόνος τού Σολωμού ζει ανενόχλητος στα Κατεχόμενα. Κι εμείς ανοίγουμε τα οδοφράγματα της ντροπής και παρακαλούμε τους διεθνείς οργανισμούς να μας προστατέψουν. Κυκλοφορούν ελεύθεροι οι δολοφόνοι. Το ένταλμα της Ιντερπόλ είναι στα ράφια εδώ και 23 χρόνια».
Και η επωδός τού ανδρείου κοριτσιού:

«Αν δεν αγωνισθούμε για τα δικαιώματά μας, ποιος θα μας τα δώσει;»

Δυνατό το ράπισμα, και αφυπνιστικό.
Τάσος Ισαάκ, Σολωμός Σολωμού στη Κύπρο, Κωνσταντίνος Κατσίφας στη Β. Ήπειρο, είναι οι νεότεροι ήρωές μας. Και οι τύψεις μας.