Γράφει ο π.
Φώτιος Βεζύνιας
Μεγάλη συζήτηση και από παλιά, αλλά ιδιαίτερα στις μέρες του κορωναϊού. Είναι ή δεν είναι δυνατόν δια της Θείας Κοινωνίας να μεταδοθεί ο ιός. Χθες συνάντησα τυχαία έναν παλιό φίλο ιερέα. Κουβέντα στη κουβέντα για τα όσα συμβαίνουν γύρω μας, μου διηγήθηκε μία εμπειρία του, και θεώρησα ότι πρέπει να γίνει γνωστή σε όσους ακόμα διαθέτουν ίχνος ευλάβειας και ευσέβειας. Σε όσους απληροφόρητοι βλασφημούν. Δυστυχώς όμως και σε όσους καλά πληροφορημένοι, φορείς του «ιού της απωλείας» του βδελυρού οικουμενισμού, ως επίσκοποι, βλασφημούν το Πανάγιο Πνεύμα, με μέτρα που αρχίζουν από την ανθρωποκεντρική εφευρετικότητα… (χαρτοπετσέτες… χαρτομάντηλα.. γάντια) ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ έως την ανθρωποκεντρική απολυτότητα της απαγόρευσης της Θείας Κοινωνίας ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ.
Ήμουν τότε στην πρώτη μου ενορία. Ερχόταν
κοντά μου και ένας πολιός ιερέας. Συλλειτουργούσαμε. Βοηθούσε γεμάτος χαρά. Ευλαβής και
ευσεβής παπάς.
Ήταν
Σάββατο των ψυχών και θυμάμαι είχαμε διαβάσει οι δύο μαζί, συνολικά
περίπου δύο χιλιάδες ονόματα κεκοιμημένων.
Ήταν από τις πρώτες μας κοινές λειτουργίες και ο παππούλης παρατηρούσε
τα πάντα. Μετά τον καθαγιασμό των τιμίων δώρων και αφού κοινωνήσαμε των αχράντων μυστηρίων και οι δύο, συνέχισε
την διήγηση ο φίλος μου, ήλθε η στιγμή να
ετοιμάσω την Θεία Κοινωνία για τους πιστούς. Έφθασε λοιπόν η ώρα όπου πήρα το
άγιο δισκάριο και λέγοντας την ευχή: «Απόπλυνον Κύριε, τα αμαρτήματα των ενθάδε
μνημονευθέντων δούλων Σου τω αίματί Σου τω Αγίω…» έριχνα σιγά και
προσεχτικά τα ψυχουλάκια των ψυχών στο
Άγιο Ποτήριο… Δίπλα μου ο παππούλης παρατηρούσε εκστατικός…
Σε μία στιγμή βλέπω
να σηκώνει τα χέρια του να λέγει Κύριε Ελέησον, και πιάνοντας το πρόσωπό του να
αναλύεται σε αναφιλητά. Δυνατά αναφιλητά!. Κατάλαβα ότι κάτι έγινε. Ολοκλήρωσα
την ετοιμασία και αφού σκέπασα τα τίμια δώρα, τον πλησίασα. Έκλεγε ακόμα. Τον
ρώτησα: «Παππούλη μου τι έπαθες; Τι είδες;» Με φωνή που έτρεμε από το
κλάμα και τη συγκίνηση μου λέγει: «Πάτερ τι ήταν αυτό; Εκεί που έρριχνες τα ψυχουλάκια,
ξαφνικά όλα επήραν την μορφή ανθρώπων!. Χιλιάδες άνθρωποι!. Και όλοι έπεφταν μέσα
στο Άγιο αίμα του Κυρίου!. Σε μια στιγμή τρελάθηκα ανοιγόκλεινα τα μάτια μου
μήπως ήταν όνειρο. Είδα τον Πατέρα μου και την Μητέρα μου!. Γύρισαν τα κεφάλια τους,
με είδαν, χαμογέλασαν και έπεσαν μέσα στο Άγιο Ποτήριο!. Πάτερ μου τι ήταν αυτό;
Και πάλι κλάματα.»
Τον ηρέμησα και του είπα ότι ο Κύριος
παραχώρησε αυτήν την Ευλογία, για δικούς Του λόγους. Σε λίγες μέρες το είπε το
γεγονός και στον επίσκοπό μας.
Εδώ ο φίλος μου ιερέας αναστέναξε. Τέτοιες
αλήθειες και εμείς να ανεχόμαστε αδαείς, βλάσφημους και αιρετικούς να εμπαίζουν
το μυστήριο των μυστηρίων.
Ελέησον
ημάς Κύριε. Ελέησον ημάς. Πάσης γαρ απολογίας απορούντες, ταύτην την ικεσίαν ως
Δεσπότη, οι αμαρτωλοί προσφέρομεν. Ελέησον ημάς.
π. Φώτιος Βεζύνιας.
15-5-2020
