Ἀλυχτάει ἐπειδή προβλήθηκε στήν πρόσοψη τῆς Βουλῆς ἕνα βίντεο πού ὄντως εἶναι ταιριαστό γιά τόν ἑορτασμό τῆς ἡμέρας τῆς Ὑπερμάχου Στρατηγοῦ καί τῶν ἑλληνικῶν ἐνόπλων δυνάμεων. Τό ζήτημα εἶναι ὁ λόγος πού ὁδηγεῖ σέ αὐτήν τήν συμπεριφορά. Καταρχᾶς νά τονίσουμε ὅτι μέ τόν τίτλο σορώνητη διανόηση δέν ἀναφερόμαστε σέ ὅλους ὅσοι ἀντέδρασαν, ἀλλά μόνο στούς πρωτοστάτες τῆς ἀντίδρασης, ἐκείνους πού φτιάχνουν τό σύνθημα, ὄχι αὐτούς πού ἁπλῶς, πολλές φορές καλόπιστα, τό ἀναπαράγουν. Τί ἐνόχλησε, λοιπόν, αὐτούς τούς σιτιζόμενους ἀπό τίς ΜΚΟ τῶν ἀνοικτῶν συνόρων τοῦ βασικοῦ μετόχου τοῦ φιλελέφτ χώρου παγκοσμίως;
Ἰδίως, σέ αὐτές τίς μισητές χῶρες τῆς Εὐρώπης, ὅπου οἱ ἄνθρωποι ἔχουν μάθει σέ δικαιώματα πού περιορίζουν κάπως τήν τραπεζοκρατία, τήν ὁποία θά ἀπολυτοποιήσει ἡ παγκόσμια διακυβέρνηση πού θέλει ὁ Σόρος καί οἱ ὑπόλοιποι φιλελέφτ ὀλιγάρχες μέ τίς περίεργες μεταφυσικές ἀπόψεις. Γιά αὐτό πλερώνουν τούς διανοούμενους πού δέν θέλουν νά ἐργαστοῦν πραγματικά, ἀλλά εἶναι ἕτοιμοι προκειμένου νά ζοῦν μία ζωή χαλαρή νά πουλήσουν τό μυαλό τους στήν ὑπηρεσία τους, νά γίνουν δηλαδή σορώνητοι.
Ἰδίως γιά τήν ἑλληνική περίπτωση παρόμοιες θέσεις ἐκφράζονταν παλαιότερα ἀπό δημοσιογράφους, πανεπιστημιακούς ἀλλά καί δημόσιους ὑπαλλήλους. Σήμερα, οἱ δημιουργοί αὐτῶν τῶν θέσεων δέν ἀνήκουν σέ καμία περίπτωση στήν τρίτη κατηγορία, ἀλλά καί ὅσοι ἀνήκουν στίς ἄλλες δύο, δημοσιογράφοι καί πανεπιστημιακοί, ἔχουν σχέση ἄμεση καί ἐγχρήματη μέ ΜΚΟ. Περισσότερο, ὅμως, ἀπό τίς δύο αὐτές κατηγορίες, τῶν δημοσιογράφων καί τῶν πανεπιστημιακῶν τῶν ΜΚΟ, σήμερα, τέτοιες θέσεις παράγονται ἀπό αὐτό πού λέγεται στήν ὁρολογία τῶν ΜΚΟ, Κοινωνία τῶν Πολιτῶν.
Εἶναι τό ὄνομα πού ἔχουν δώσει στούς ἐργαζομένους τῶν ΜΚΟ, σέ αὐτούς πού ἐργάζονται ἀποκλειστικά γιά τῆς ΜΚΟ καί οἱ ὁποῖοι μή ἔχοντας ἄλλο ἀντικείμενο ἐργασίας ἔχουν δημιουργήσει λογαριασμούς στά μέσα κοινωνικῆς δικτύωσης καί ἐκεῖ προωθοῦν τήν πραγμάτεια τους, τίς ἀπόψεις δηλαδή τοῦ φιλελέφτ μεγάλου κεφαλαίου, ἀπό τό ὁποῖο ἀμείβονται.
Πρόκειται, δηλαδή, γιά τούς νέους δημοσίους ὑπάλληλους στήν πραγματικότητα, τούς δημόσιους ὑπαλλήλους τοῦ 21ου αἰώνα, οἱ ὁποῖοι δέν εἶναι ἐν τέλει δημόσιοι, ἀλλά ἰδιωτικοί ἀπολαμβάνοντας ὄχι μόνο τά ἴδια προνόμια μέ τούς ὑπαλλήλους τοῦ δημοσίου, ἀλλά καί πολύ καλύτερους μισθούς. Ὅπως δηλαδή ἡ ἰδεολογία πού προάγουν εἶναι φιλελέφτ, ἔτσι καί ἐκεῖνοι εἶναι δημόσιοι καί ἰδιωτικοί μαζί. Σέ κάθε περίπτωση ὑπάλληλοι μέ τήν χειρότερη ἔννοια τοῦ ὄρου. Καμία δουλειά δέν εἶναι ντροπή.... οἱ ἐξαιρέσεις πάντα ἐπιβεβαιώνουν τόν κανόνα.
