ΠΥΡΙ-ΚΑΥΣΤΟΣ ΛΟΓΟΣ: «ΤΕΚΝΑ, ΟΧΙ ΘΕΟΥ,
ΜΑ ΝΟΘΑ ΔΙΑΒΟΛΟΥ»
ΔΙΩΓΜΟΣ: Τίς θέσεις “Κλειδιά” κατέλαβον Ἀνάλγητοι, Ἄπιστοι
[Κύριος Ἰησοῦς]: «Ὑμεῖς ποιεῖτε τὰ ἔργα τοῦ πατρὸς ὑμῶν».
[Φαρισαῖοι, Ἄρχοντες]: «Εἶπαν [οὖν] αὐτῷ͵ Ἡμεῖς ἐκ πορνείας οὐ γεγεννήμεθα· ἕνα πατέρα ἔχομεν τὸν Θεόν».
[Κύριος Ἰησοῦς]: «Ὑμεῖς ἐκ τοῦ πατρὸς τοῦ Διαβόλου ἐστὲ καὶ τὰς ἐπιθυμίας τοῦ πατρὸς ὑμῶν θέλετε ποιεῖν» (Ἰωάνν. η’ 41-44).
Α. ΔΙΑΤΑΓΕΣ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΑ ΑΝΤΙ-ΘΕΕΣ
[Γιά ζωάκια ἐπιτρέπεται ἡ ἔξοδος]
Δύο ἔνστολοι νεαροί Ἀστυνομικοί, ἀναγκαστικῶς καί κατ’ ἄνωθεν ἐντολήν, σταματοῦν γιά “Ἔλεγχο” δύο εὐγενικές κυρίες, ἐν μέσω “Κορωναϊκῆς” ἀπαγορεύσεως κυκλοφορίας. Ἐξετάζουν λοιπόν τά ἔγγραφα “Αἰτιολογίας Μετακινήσεως”.
Ἡ πρώτη ἀμέσως ἀφίεται ἐλεύθερη γιά νά μεταβῆ στή δουλειά της. «Γιά τίς ἀνάγκες κατοικιδίου ζώου», ὅπως σημειώνεται στήν νόμιμο “Βεβαίωσι Μετακινήσεως”.
[Γιά Τρισάγιο παιδιοῦ, ἀπαγορεύεται ἡ μετακίνησις]
Ἀτυχῶς, ἡ δευτέρα κυρία, θά ἔπρεπε κατά Ἄνομον “Νόμον”, νά καταβάλλη, ὄχι τό ποσό τῶν 150 εὐρώ, ἀλλά, τό αὐξημένο στά 300 εὐρώ. Δηλ., λίγο λιγώτερο ἀπό τή μηνιαία σύνταξί της.
-Μεταβαίνω, παιδιά μου στήν Ἐκκλησία
νά προσευχηθῶ καί νά κάνω ἕνα Τρισάγιο
γιά τό ἐγγονάκι μου πού “ἔφυγε”... Ἐπιθυμῶ
καί νά κοινωνήσω, ἐάν βέβαια μοῦ τό ἐπιτρέψουν οἱ τρεῖς .
Ἐμφανέστατα ὑπονοεῖ τούς «τρεῖς Ἀφωρισμένους Σωματοφύλακες τοῦ ... σώματός μας».
Ὁ Ἀστυνομικός συγκλονισμένος ἀτενίζει πρός τόν συνάδελφό του καί ἐκεῖνος δικαίως στρέφει τό βλέμμα του πρός τόν Οὐρανό.
-Θεέ μου, Θεέ μου ψελλίζει. Τί διαταγές εἶναι ὅλες αὐτές; Ποιός τίς συνέταξε. Εἴτε τόσο ἀφελής εἶναι, εἴτε τόσο διεστραμμένος λογίζεται;
-Γιά τά ζωάκια, καί καλῶς, ἐλευθέρα ἡ μετακίνησις, γιά τά ἐγγονάκια πού “ἄφησαν” τόν κόσμο, ἀπαγορεύεται ἀκόμη καί τό τρισάγιο!
-Αὐτοί πού συντάσσουν τίς Ἐντολές, σίγουρα ΔΕΝ πιστεύουν σέ κανένα Θεό. Ἐκδηλώνουν δέ, ἐν προκειμένω, μία ἀπροκάλυπτο Προκλητικότητα.
-Μᾶλλον “πατέρας” τους εἶναι ὁ Διάβολος, συμπληρώνει ὁ πρῶτος Ἀστυνομικός καί ὑπενθυμίζει τά λόγια τοῦ Κυρίου: ««Ὑμεῖς ἐκ τοῦ πατρὸς σας τοῦ Διαβόλου ἐστέ» (Ἰωάνν. η’ 44). Χωρίς ἀμφιβολία, δέν θεωροῦνται πλέον τέκνα τοῦ Χριστοῦ!
[Ὀρθόδοξος Χώρα μέ “Ὑλιστές” στίς θέσεις “Κλειδιά”]
Φαίνεται πώς ἡ Πατρίδα μας, πού
εἶναι Ὀρθόδοξος Χώρα, καί κατωχύρωσε “Σύμβασι” καί “Συμβόλαιο Συμμαχίας” μέ τόν Κύριο Ἰησοῦ, ἐδῶ καί δύο χιλιάδες χρόνια, ἔχει ἕνα κρυφό ὑποχθόνιο πρόβλημα.
Στίς θέσεις κλειδιά ἐπικάθηνται ἄθεοι, ὑλισταί, ἀντίθεοι καί ... τέκνα συνειδητά τοῦ Διαβόλου, κατά τήν μνημονευθεῖσα ἤδη τρομερή ρῆσι τοῦ Κυρίου.
Πῶς εἶναι δυνατόν, μέσα σέ ἕνα ἔγγραφο νά προβλέπεται μόνον ἡ ἐλευθέρα μετακίνησις γιά κάθε ἀνάγκη τοῦ ἀνθρώπου, ὑλική, σωματική, ὑγείας; Εἰδικά, ἀκόμη καί γιά τά ἀγαθά ζωάκια; Ἀλλά, γιά τίς ἀνάγκες καί τήν τροφοδοσία τῆς Ψυχῆς δέν ὑφίσταται οὐδεμία ἀναφορά καί μέριμνα. Πλήν τῆς περιπτώσεως κηδείας, γάμου, βαπτίσεως. Βέβαια, αὐτό ἔλειπε νά μείνουν ἄταφοι καί οἱ προσφιλεῖς κεκοιμημένοι μας.
Φοβερός καί κατ’ ἐξακολούθησι ἐξευτελισμός τῆς Ἐκκλησίας. Ὑπάνθρωπο “Μάντρωμα” ὅλων τῶν Χριστιανῶν, ἀπό τούς δολίους καταληψίες τοῦ Εὐσεβοῦς Γένους.
[Ἄψυχοι, Ἄκαρδοι, πού δέν πιστεύουν στήν ὕπαρξι Ψυχῆς]
Τά κομμωτήρια κ.τ.λ., καί καλῶς, ἀνοικτά. Τά Ἱερά σεβάσματα ἑρμητικά κλειστά!
Ἆραγε, ἡ ψυχή δέν ἔχει ἀνάγκη ἀπό τήν Ζωοποιό Δύναμι, γιά τήν πνευματική της τροφοδοσία, ἡ ὁποία τήν ἀναπτερώνει καί τήν ἐνδυναμώνει; Ὁ ψυχικός κόσμος τοῦ προσώπου, δέν χρειάζεται νά ἐνισχυθῆ στίς δυσκολίες καί στά προβλήματά του, καταφεύγοντας στόν Θεό καί στήν βοήθειά Του;
Δέν ἀπαιτεῖται νά ἐπαναπαυθῆ στόν Τριαδικό Θεό, νά γευθῆ τήν Θεία Χάρι μέσα ἀπό τά Ἱερά καί Ζωοπάροχα Μυστήρια; Νά προσέλθη στήν Φυσίζωο Μετάληψι τοῦ Ἁγίου Σώματος καί Αἵματος τοῦ Κυρίου;
Κατ’ ἀνάγκην ναί. Ἀλλά τότε, ἐάν τό πράξη, παρανομεῖ. Τόση στενοκεφαλιά, τόση ἀπύθμενος σκληρότης, δέν δικαιολογεῖται, παρά μόνον ἀπό τήν βαθυτάτη καί καταλυτική ἑρμηνεία τοῦ Κυρίου μας: Οἱ ἐν λόγω ἄρχοντες λογίζονται ὡς τά «Τέκνα Διαβόλου», καί ὄχι τοῦ Θεοῦ. Δέν ἀποδέχονται τήν ὕπαρξι ψυχῆς μέ τίς ἄϋλες καί ἀόρατες ἀνάγκες της.
[“Ἐφιάλτες” ἀπαγορεύον καί τίς Ἐθνικές Ἑορτές]
Τί νά καταγράψη, τί νά πρωτοθυμηθῆ
καί τί νά πρωτοθαυμάση κανείς;
Καταφανέστατα ἀποκαλύπτεται ἕνας συγκεκαλυμένος καί προκλητικός Ἀντιχριστιανικός καί Ἀντεθνικός Διωγμός.
Ἐπιτρέπονται οἱ “Καλλιτεχνικές” Ἐκδηλώσεις πρό τοῦ Μεγάρου Μαξίμου (27/4/20), οἱ “Ἐργατικές Πρωτομαγιές” (1-5-20), οἱ “Ἀντιφαστιστικές” συγκεντρώσεις πρό τῶν Δικαστηρίων (6/10/20). Οὐδέν πρόβλημα!
Ἀλλά, ἀπαγορεύονται αὐστηρότατα, οἱ Ἐκδηλώσεις, οἱ Παρελάσεις καί οἱ Δοξολογίες γιά τίς δύο Ἐθνικές Ἑορτές. Τουτέστιν, τῆς Ἐθνικῆς Παλιγγενεσίας τῆς 25ης Μαρτίου καί τοῦ Ἐνδόξου Ἔπους τοῦ Σαράντα τῆς 28ης Ὀκτωβρίου.
Ἐπεκτείνοντας τά ἀνωτέρω λόγια τοῦ Κυρίου περί τῶν «τέκνων τοῦ Διαβόλου», ὄχι τοῦ Χριστοῦ, ἐπικαίρως ἐπιβεβαιώνουμε: «Μήν ἐλπίζετε εἰς ξένους // καί υἱούς νενοθευμένους. // Ἀλλά μόνον στήν ἀνδρείαν // τῶν Ἑλλήνων τήν καρδίαν» [Ρήγας Φεραῖος (1757-1798), “πρωτομάρτυς” Ἑλληνικῆς Ἐλευθερίας].
Β. ΠΟΣΕΣ ΠΑΣΧΑΛΙΕΣ ΘΑ ΖΗΣΟΥΜΕ;
[Δύο Πασχαλιές μαζί, οὐδεμία Πασχαλιά]
Ἐπιζητοῦμε νά ἐντρυφήσουμε στίς Προφητεῖες τοῦ Ἐθναποστόλου καί Ἰσαποστόλου Πατρο-Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ. Ἀναπολοῦμε τίς προρρήσεις του, πού διαπερνοῦν κάθε χρονικότητα καί προσωρινότητα.
Ἀνασύρουμε μία κωδικοποιημένη Προφητεία, ἡ ὁποία ἀναφέρει πώς, «τό Ποθούμενο (ἡ Ἀπελευθέρωσις) θἄρθη, ὅταν θά ἔρθουν δύο Πασχαλιές μαζί». Κάτι πού πραγματικά συνετελέσθη κατά τό 1912-13, μέ τήν ἀπελευθέρωσι τῆς Ἠπείρου καί τῆς Μακεδονίας μας.
Ἀντιστρέφουμε τήν Προφητεία. Ἀσφαλῶς, τό ἔτος 2020, ὁπότε δέν ἑορτάσαμε οὔτε μία Πασχαλιά, μοιάζει νά ἐπικρατοῦν καί νά θριαμβεύουν οἱ “Ἐσω-Ἐξωτερικοί” ἐχθροί τῆς Πίστεως καί τοῦ Γένους μας.
Δέν ἔχει καταχωρηθῆ Προφητεία, ἡ ὁποία νά ἀναφέρεται «εἰς Οὐδεμία Πασχαλιά». Οὔτε μία. Διότι τό ἐφετεινό Πάσχα τοῦ 2020, Πάσχα δέν βιώσαμε. Τό ἀπηγόρευσε μέ ἕνα γελοῖο “Twitter”, ὁ “Προβληματικός”, ὁ “Λίγος”, ὁ “Φερόμενος” ὡς “Σκαιός” “Κυβερνήτης”. Καί τό ἐνέκρινε δουλικῶς ἡ ἐν τῆ Ἐκκλησιαστικῆ Διοικήσει Ἐπιστασία.
Ἰδού, Ἀντισυνταγματικά, οὔτε κἄν μέ τήν αὐστηρά τήρησι τῶν ἀπαραιτήτων “μέτρων” ὑγείας και ἀσφαλείας:
· «Χαιρετισμούς», δέν ἀπολαύσαμε γονατίζοντας μπροστά στήν Ὑπέρμαχο Στρατηγό μας.
· Μεγάλη Ἑβδομάδα, δέν βιώσαμε μέσα στήν Κατάνυξί της.
· Ὁ Γλυκύτατος «Νυμφίος», δέν ἀφίχθη, «ἐν τῶ μέσω τῆς νυκτός».
· «Σήμερον Κρεμᾶται ἐπί ξύλου», δέν ἀντήχησε γιά τόν Ἐσταυρωμένο Κύριο.
· Ἐπιτάφιο, δέν ἀσπασθήκαμε ἐν συγκινήσει. Μοιάζει ἡ «Ζωή ἐν Τάφω», νά παρέμεινε μέσα στόν “Ἄξενο Τάφο”.
· Δέν λαμπαδοδρομήσαμε μέ τό περίλαμπρο Φῶς τῆς Ἀναστάσεως ἀπό τόν Πανάγιο Τάφο.
· Προσέτι, δέν ἀνεμίσαμε τή Σημαία τῆς Νίκης. Οὔτε ψάλαμε τή θριαμβευτική ἰαχή, τόν παιᾶνα τοῦ ἀνακαινιστικοῦ «Χριστός Ἀνέστη».
· Κλειστά μεγάφωνα, «Βουβές Καμπάνες, // σβησμένες Δάδες, // (ἐρειπωμένες) ἀδειανές Ἐκκλησιές // λίγο ἀκόμα // ἔφθασε ἡ ὥρα!...» (Δέν τήν Ξεχνοῦμε, Β. Ἤπειρος, Κύπρος, Μ. Ἀσία, Πόντος ...).
[“Χαρτοβασίλειο” καί “Δουλο-Βασίλειο”]
Ὅποιος δέν “Τρελλαίνεται” μέ ὅλα αὐτά πού συμβαίνουν γύρω μας, μᾶλλον εἶναι “Ἀνισόρροπος”. Μεταδίδεται ὁ Ἰός μέ τόν ἦχο τῆς Καμπάνας καί ἀπό τά Μεγάφωνα; Πραγματικά, τόσο παράφρονες καί βαρειά ἀνόητοι καθοδηγοῦ τό πηδάλιο τῆς Ἱερᾶς Ὁλκάδος τοῦ Μεγαλειώδους Ἔθνους μας;
Ὡστόσο, ὁ Ἅγιος Πατρο-Κοσμᾶς, μᾶς παρέδωσε μία φανταστική προφητική πρόρρησι. Μυστηριωδῶς μνημονεύει: «Πρῶτα θά ἔλθη ἕνα “Χαρτο-Bασίλειο” καί μετά θά ζήσουμε στό κανονικό ὑπέροχο “Βασίλειο”».
Φαίνεται πῶς διατελοῦμε στήν ἐποχή τοῦ “Χαρτο-Bασιλείου” καί ὄχι τοῦ κανονικοῦ “Βασιλείου”. Ἐκτιμᾶται πώς, ὑφιστάμεθα τό “Χαζο-Βασίλειο”, τό “Στραβο-Βασίλειο”, τό “Παλιο-Βασίλειο”, τό “Δουλο-Βασίλειο”, τό “Προτεκτοράτο-Βασίλειο”.
Μετεξελίχθη δῆθεν εἰς “Εὐρω-Βασίλειο”, πού ὡστόσο κατευθύνεται ἀπό Ἀλλοεθνείς, Ὑπόγειες, Καταχθόνιες, Μυστικές καί Φανερές Ἐξουσίες καί Διαδικασίες. Κατ’ αὐτόν τόν τρόπο, ἡ Ἐθνική Ἐπικράτεια, κατήντησε ἕνα “Ἀντι-Βασίλειο”, συμπορευόμενο μέ μία παράλληλο ἀντίστοιχο “Ἀντι-Ἐκκλησία”.
Σίγουρα, ἀμφότερα γίνεται προσπάθεια, ὥστε νά ἐπικαλύπτωνται ἀπό ἕνα ἀφανές πέπλο, τό ὑπαρκτό Παγκοσμιοποιημένο “Ὑπέρ-Διαβολο-Βασίλειο”.
Ἐνῶ τό πραγματικό “Βασίλειο”, Κρυπτο-Βιώνει. Ζῆ βαθειά, Μυστηριακά. Ριζώνει, ψάχνει γιά Φτερά. Ὀφείλουμε ἀπαραιτήτως νά τό Ἀπελευθερώσουμε καί νά Ἀνασύρουμε πρός τό φῶς. Νά τό Στεφανώσουμε μέ Ἰριδοχρώματα. Νά τό Καινοποιήσουμε καί νά τό Ἀνακαινίσουμε ἐκ βάθρων, ἐν Χριστῶ Ἰησοῦ. Νά τό Μεταποιήσουμε εἰς ὁλοφώτεινο “Βασίλειο”. Μέγα Ἑλληνικό. Ἐλεύθερο Χριστιανικό. Ρωμαίϊκο πολυδιάστατο.
[Θά ἑορτάσουμε τρεῖς Πασχαλιές μαζί]
Ἀπωλέσαμε τή διάνοιά μας, ἀλλά πρέπει νά ἐπανακάμψουμε καί νά τήν ξαναλειτουργήσουμε στούς Θείους Ρυθμούς. Μεταφέρουμε κάτι πού πραγματικά μᾶς συγκλονίζει.
«Ὅταν ἤμουν παιδάκι, αὐτή ἡ καλή γιαγιά μου ἔλεγε ὅτι, θά ἔρθει καιρός πού ἡ Πατρίδα μας θά περάσει αὐτά πού πέρασε αὐτός ὁ Ἅγιος (Νεκτάριος), δήλ. τήν προδοσία, τήν συκοφαντία καί τήν ἀδικία καί μετά θά ζήσει τρεῖς συνεχόμενες ΠΑΣΧΑΛΙΕΣ μέσα στήν ἴδια χρονιά».
«Τί εἶναι αὐτά πού λές “Παπποῦ”, τοῦ εἶπα ἔκπληκτος. Ἄντε γιά τήν συκοφαντία καί τήν ἀδικία, τά καταλαβαίνω, ἀλλά ποῦ κολλᾶνε οἱ τρεῖς συνεχόμενες Πασχαλιές;»
«Ἄκου νά δεῖς, πρῶτα θά κάνουμε Πασχαλιά στίς Ἐκκλησιές μας, μετά θά κάνουμε Πασχαλιά στούς δρόμους ἀπό τήν χαρά μας, πού θά ξεκουμπισθεῖ αὐτό τό Βρωμοσύστημα, πού ταλαιπωρεῖ τίς ζωές μας ἐδῶ καί χρόνια, καί μετά ὅταν λειτουργηθεῖ ἡ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ, θά αἰσθανόμαστε πάλι μέσα στίς ψυχές μᾶς Πασχαλιά».
Φίλε μου, ἔμεινα κάγκελο ἀπό αὐτά πού μου εἶπε ὁ “Παππούς” καί τά ἔλεγε μάλιστα αὐστηρά. Μόλις πρόλαβα νά τόν ρωτήσω πώς τόν ἔλεγαν, καί μοῦ ἀπάντησε κοφτά:
«..Νεκτάριο μέ ὀνομάζουν καί κοίτα παιδί μου, νά μήν πετάξεις τό παξιμάδι πού σου ἔδωσα, διότι σέ λίγο καί αὐτό θά εἶναι δυσεύρετο!!!»
Ὁ “Παππούς” κατηφόρισε πρός τόν κάτω μεγαλοπρεπῆ Ἱερό Ναό, τόν καθιερωμένο πρός τιμήν τοῦ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ. Ἐκεῖ τόν ἔχασα. Στάθηκα καί ἔβγαλα μία φωτογραφία μέ τά ἀνθισμένα λουλούδια, γιά νά θυμᾶμαι αὐτό τό θρύλο πού ἔμαθα μέ τίς ΤΡΕΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΑΣΧΑΛΙΕΣ». (Δρ. Κωνσταντῖνος Βαρδάκας).
[Κύριος: Ἐπιθυμία ἐπεθύμησα, τοῦτο τό Πάσχα, νά συμφάγω μαζί σας]
Οἱ σκοτεινοί Ἄρχοντες αὐτοῦ τοῦ Κόσμου, Πολιτικοί καί Ἐκκλησιαστικοί, μέ ἀναλγησία βρυχῶνται:
-«Λησμόνησε Ἰησοῦ Ναζαρηνέ, Ἐσύ καί οἱ Χριστιανοί Σου αὐτά πού γνωρίζατε. Τώρα ἐμεῖς παντοῦ κάνουμε “κουμάντο”, μαζί μέ τόν “Ἀφέντη” μας, τόν “Κοσμοκράτορα”, τόν Διάβολο. Εἰρηνικά δέν θά ἀνακλιθῆς πιά στόν Μυστικό Σου Δεῖπνο μέ τά παιδιά Σου!». «Λοιπόν, Χριστιανοί! Τέρμα οἱ ἐλεύθερες Θεῖες Λειτουργίες, ὅπως τίς γνωρίζατε! Μόνη σας καταφυγή οἱ σύγχρονες Κατακόμβες!».
Προφανῶς ἐμεῖς, μέ ἀκατάλυτο ἐλπίδα, βιώνουμε τήν ἀγωνία τῶν πιστῶν ἀδελφῶν μας, τόσο στήν Ἑλλάδα, ὅσο καί σέ πολλές ἄλλες Χριστιανικές Χῶρες. Παντοῦ, ἐκεῖ ὅπου ἡ εὐσέβεια διώκεται, εἴτε ἄμεσα καί ἀπροκάλυπτα, εἴτε ἔμμεσα καί συγκεκαλυμένα. Ἀλλά, ... νιώθουμε ὅτι πνέει ἄνεμος σεμνῆς Ἱερῆς Ἀντιστάσεως.
Ὁ Κύριος νοσταλγικά, γλυκύτατα, πατρικά καί δακέθυμα ἀποτείνεται:
-«Ἐπιθυμίᾳ ἐπεθύμησα τοῦτο τὸ Πάσχα φαγεῖν μεθ΄ ὑμῶν πρὸ τοῦ με παθεῖν·» (Λουκ. κβ’ 15).
Μαζί μέ τήν ἠχώ καί τό ἀπήχημα τῶν αἰώνων μᾶς ἀνακαλεῖ κοντά Του:
-«Ποῦ ἐστιν τὸ κατάλυμά μου, ὅπου τὸ Πάσχα μετὰ τῶν μαθητῶν μου φάγω;» (Μαρκ. ιδ’ 14)
Ἀποκρινόμεθα ἐν συνειδήσει καί ταπεινώσει: «Ἡμεῖς Κύριε, παιδιά Σου, ἄθλια, μά παιδιά Σου. Ἀνάξια, μά τέκνα Σου. Συγκλονιζόμεθα ἀπό τήν περισή ἀπό τρυφερότητα πρόσκλησί Σου. Καί, ἐν φόβω, τρόμω καί ἱερᾶ κατανύξει προσεγγίζουμε στήν Ζωοποιό Σου Ἁγία Τράπεζα».
«Τοῦ Δείπνου Σου τοῦ Μυστικοῦ, σήμερον Υἱέ Θεοῦ, κοινωνόν με παράλαβε...» (Εὐχή Θείας Μεταλήψεως).-
Γράφει για τον Ορθόδοξο Τύπο
ο Λεωνίδας Αλεξάνδρου Θεολόγος[1] Ἐδημοσιεύθη εἰς τήν Ἐφημερίδα “Ὀρθόδοξος Τύπος” Νο 2229, τῆς 13/11/2020,
