Περί βλάσφημης κινηματογραφικῆς ταινίας
ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ
Μεγάλης προβολῆς καί διαφήμισης ἔτυχε ἡ νέα κινηματογραφική δημιουργία τοῦ διεθνοῦς φήμης Ἕλληνα σκηνοθέτη Γιώργου Λάνθιμου μέ τόν τίτλο «βλήχη». Στήν πρεμιέρα πού πραγματοποιήθηκε στήν Ἐθνική Λυρική Σκηνή τοῦ ἱδρύματος Σταῦρος Νιάρχος, παρευρέθηκε καί ἡ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας, κ. Σακελλαροπούλου. Στήν ἐν λόγῳ ταινία, ἡ κεντρική ἠθοποιός προβαίνει σέ ἀσελγεῖς πράξεις γλύφοντας μία εἰκόνα τῆς Παναγίας. Ἀλλά καί οἱ συμβολισμοί ὅπως τούς ἀναλύουν οἱ κριτικοί κινηματογράφου παραπέμπουν σέ θρησκευτικά πρόσωπα τά ὁποῖα στήν ταινία φέρονται νά συμμετέχουν σέ σεξουαλικές πράξεις.
Θά ἀντιπαρέλθουμε τήν «καλλιτεχνική» ἀξία τοῦ ἔργου ὡς ἀναρμόδιοι. Ὡστόσο, δέν μποροῦμε νά μήν ἀποδοκιμάσουμε τή βλασφημία καί τήν βάναυση πρόκληση τοῦ θρησκευτικοῦ αἰσθήματος τῶν χριστιανῶν.
Γιατί ἄραγε νιώθουν κάποιοι τήν ἀνάγκη νά προσβάλλουν τήν πίστη κάποιων συνανθρώπων τους; Γιατί πασχίζουν νά ἐξευτελίσουν ἕνα πρόσωπο πού πιστεύουν ὅτι ἁπλῶς πέθανε ὅπως ὅλοι; Γιατί ἐπιμένουν νά ἀποδώσουν δικά τους πάθη σ’ Ἐκεῖνον καί στήν Πάναγνη Μητέρα Του; Τί εἶναι αὐτό πού «ἐξιτάρει» τόν καλλιτεχνικό «οἶστρο» κάποιων νά τά βάλουν μέ τόν «Ἀνυπεράσπιστο» Ἐσταυρωμένο;
Κανένα πρόσωπο στήν παγκόσμια ἱστορία δέν δέχτηκε τέτοια ἐμμονική ἐπίθεση εἴτε μέ ψευδοεπιστημονικά ντοκιμαντέρ, εἴτε μέ πεζοδρομιακές καί σεξουαλικῆς φύσεως ὕβρεις, ντυμένες τό μανδύα τῆς τέχνης. Ἐκεῖνοι πού πολεμοῦν νά ἐπιβάλουν τήν ἀπενοχοποίηση κάθε σεξουαλικῆς διάθεσης, τή φορτώνουν σέ Ἐκεῖνον πού δέν τόν ἀγγίζουν αὐτές οἱ διαστροφές. Ἐξηγεῖται μέ τή λογική τέτοια ἐμμονή μέ τά Ἱερά Πρόσωπα τοῦ χριστιανισμοῦ σέ ἀντίθεση μέ τά ἀντίστοιχα ἱερά πρόσωπα τῶν ἄλλων θρησκειῶν, τά ὁποῖα ὅποιος τολμᾶ νά ἀγγίξει, σβήνεται ἀπό τό χάρτη τῆς τέχνης;
Δυό χιλιετίες μετά τή Σταύρωσή Του, ὁ Θεάνθρωπος δέν σταμάτησε νά ἀποτελεῖ πρόκληση γιά ὅσους αὐτοβούλως παραδόθηκαν στόν διάβολο. Ὅπως ὁ διάβολος φρίττει καί τρέμει τή δύναμη τοῦ Σταυροῦ, ἔτσι καί οἱ μαθητές του φρίττουν καί τρέμουν τό Σταυρό καί τά Ἱερά Πρόσωπα, γι’ αὐτό συνεχῶς ἐπιτίθενται μέ μανία κατά τοῦ Θεανθρώπου. Εἶναι καί αὐτό τό φαινόμενο μία ἀπόδειξη τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, καθώς στούς νεκρούς δέν ἐπιτίθεται κανένας. Οὔτε στό Μωάμεθ, οὔτε στό Βούδα, οὔτε στόν Κομφούκιο, οὔτε σέ ἄλλους ἱδρυτές θρησκειῶν συμβαίνει παρόμοια διαχρονική «καλλιτεχνική» ἐπίθεση, διότι αὐτοί ἀπέθαναν καί ἐτάφησαν ὡς ἄνθρωποι θνητοί. Ὁ Ἀναστημένος Χριστός, ὅμως, ἀνέστη καί ζεῖ ἀποτελώντας τή μόνη διέξοδο ἐλπίδας στό ἀδιέξοδο τῆς ἀπελπισίας ἑνός ἄγριου κόσμου πού ἑτοιμάζουν οἱ «μεγάλοι» τῆς γῆς.
Ἡ διεθνής καταξίωση πού ἔχει γνωρίσει ὁ ἐν λόγῳ σκηνοθέτης, κατά τή μικρονοϊκή κοσμική νοοτροπία, τοῦ δίνει τό δικαίωμα νά προσβάλλει τά ἱερά καί τά ὅσια. Κανείς δέν τολμάει νά τοῦ ἀσκήσει κριτική, ἀλλά ἀντίθετα ἡ πρώτη πολίτης τῆς χώρας, τιμάει μέ τήν παρουσία της τό βλάσφημο ἔργο του. Δυστυχῶς καί σέ αὐτή τήν περίπτωση, συμβαίνει ὅ,τι συνέβη πολλές φορές στό παρελθόν. Ταλαντοῦχοι ἄνθρωποι χαράμισαν τό ταλέντο τους στόν πόλεμο κατά τοῦ Χριστοῦ, ἐπικεντρώνοντας τό ἔργο τους στήν «ἀποϊεροποίηση» τῶν Ἱερῶν Προσώπων στά μάτια τοῦ κοινοῦ.
Αὐτό πού δέν κατανόησαν ὅλοι αὐτοί οἱ σπουδαῖοι κατά κόσμον καλλιτέχνες εἶναι ὅτι τό μόνο πού κατάφεραν μέ αὐτή τήν ἐμμονή εἶναι νά κάνουν κακό στόν ἑαυτό τους καί στούς ἀκολούθους τους. Ὁ Χριστός οὔτε μειώθηκε, οὔτε ἔπαψε νά ἐμπνέει τίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων πού Τόν ἀγαποῦν, παρά τίς ἐπίμονες πρός αὐτή τήν κατεύθυνση προσπάθειές τους.
Ὅμως, παρόμοιες προκλήσεις, μᾶς φέρουν πρό τῶν εὐθυνῶν μας. Ἡ ἱστορία τῆς ἄδικης καταδίκης τοῦ Ἀθώου, συνεχῶς ἐπαναλαμβάνεται καί ἐμεῖς καλούμαστε σέ κάθε περίπτωση νά ἐπιλέξουμε ποιό ρόλο θά ἔχουμε σέ αὐτή τήν αδικία.
Τό ἐλάχιστο προσωπικό μας χρέος εἶναι νά μή στηρίζουμε τέτοια ἔργα καί τέτοιους καλλιτέχνες. Νά προσευχόμαστε νά τούς φωτίσει ὁ Θεός, ἀλλά νά κόψουμε κάθε εἴδους στήριξη στά ἔργα τους. Ἴσως μέ αὐτό τόν τρόπο, κάποιοι ἀναγκαστοῦν νά περιορίσουν τίς «ἐλευθεριότητές» τους καί νά καταλάβουν ὅτι οἱ χριστιανοί ξέρουν νά σέβονται τήν πίστη τους καί νά «ἐκδικοῦνται» μέ αὐτό τόν εἰρηνικό τρόπο ὅσους τήν προσβάλλουν. Ἄν αὐτό δέν τό κάνουμε ἤ πολύ περισσότερο ἐνισχύουμε μέ τήν παρουσία μας τέτοιες «καλλιτεχνικές» ἀπρέπειες, εἴμαστε δυστυχῶς καί ἐμεῖς συμμέτοχοι στή βλασφημία. Ἡ ἀδιαφορία μας καί ὁ ὑποκριτικός εὐσεβισμός τῆς ψευδοαγαπολογίας πού καλλιεργεῖ αὐτή τήν ἀδιαφορία, ἔχουν δώσει τή δυνατότητα στούς βλάσφημους νά προβαίνουν σέ τέτοιου εἴδους προσβολές, χωρίς καμία ἐπιφύλαξη.
Βασικοί ὑπεύθυνοι, βέβαια, εἶναι καί οἱ ἐκλεγμένοι ἀπό ἐμᾶς βουλευτές πού ἀρχικά κατήργησαν καί κατόπιν δέν ἐπανέφεραν τόν ποινικό νόμο περί κακόβουλης βλασφημίας, ὥστε νά μπορεῖ ὁ καθένας νά ἀσχημονεῖ ἀνενόχλητος ἀπέναντι στή χριστιανική πίστη.
