Ἐπίσκοπ. Αὐγουστῖνος Καντιώτης: «ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΑΚΕΛΟ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ» (Μέρος 14ον)
Ἔβρισες τὴ μάνα μας
Ἡ παντελὴς ἀπουσία τοῦ δεσπότη
αἰτία τῆς ἐξάπλωσις τῆς προπαγάνδας
Νὰ ἐγκαταλείψῃ τὴν Ἀθήνα καὶ νὰ ἔρθη ἀμέσως
στὴ Μητρόπολί του
Kαὶ ὅταν πήγαμε νὰ τοῦ δώσουμε τὸ κέϊκ γιὰ τὸ δρόμο, μᾶς εὐχαρίστησε καὶ εἶπε νὰ τὸ δώσουμε στοὺς φτωχούς.
Γίνονται διαμαρτυρίες πρὸς ὅλες τὶς κατευθύνσεις, γίνεται ἐπανάστασι τηλεγραφημάτων ἀπὸ ὅλους τοὺς φορεῖς καὶ ἀπὸ ὅλο τὸ λαὸ τῆς Φλώρινας, ἀλλὰ ὁ δεσπότης ἀπὸ τὴν Ἀθήνα δὲν ἀκούει καὶ δὲν καταλαβαίνει τίποτε.
============================================================================================================================================
Ἐπίσκοπ. Αὐγουστῖνος Καντιώτης: «ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΑΚΕΛΟ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ» (Μέρος 13ον)
Θεσ/νικη τη 15/2/1943: Ο ΓΕΝΙΚΟΣ ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΗΣ ΝΟΜΑΡΧΙΩΝ ΑΘΑΝ. ΧΡΥΣΟΧΟΟΥ, προς την Γενικην Διοικησιν Μακεδονιας:
ΓΕΝΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΙΣ ΝΟΜΑΡΧΙΩΝ
ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΕΩΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
ΓΡΑΦΕΙΟΝ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΟΥ
ΑΡΙΘ. ΠΡΩΤ. Λ.Π. 794
Θεσ/νίκη τῇ 15/2/1943
Πρὸς τὴν Γενικὴν Διοίκησιν Μακεδονίας
Διεύθυνσιν Ἐσωτερικῶν, Ἐνταῦθα
«Πρότασις ἀπονομῆς ἠθικῆς ἀμοιβῆς εἰς Ἱεροκήρυκα Φλωρίνης Αὐγουστῖνον Καντιώτην».-
Ἔχω τὴν τιμήν νὰ ὑποβάλω τὴν συνημμένην ὑπ’ ἀριθ. 85/52/3/26-2-43 ἀναφοράν τῆς Διοικήσεως Χωροφυλακῆς Φλωρίνης περὶ τῆς συντελουμένης ὑπὸ τοῦ εἰς Φλώριναν, ὑπὸ τῆς Αὐτοῦ Μακαριότητος τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος, διατεθέντος τῇ προτάσει ἡμῶν, Ἱεροκήρυκος Αὐγουστίνου Καντιώτου, ἐθνικοθρησκευτικῆς ἐργασίας καὶ ἔχων ἅμα ὑπ’ ὄψει τὰς ἐκ διαφόρων πηγῶν συγκεντρουμένας πληροφορίας περὶ ἐξόχου δράσεως αὐτοῦ καὶ πλήρους ἐκτιμήσεως τοῦ ἔργου αὐτοῦ παρ’ ἁπάσης τῆς Ἑλληνικῆς κοινωνίας τῆς Φλωρίνης, ὑποβάλλω ὑμῖν τὰς κάτωθι προτάσεις:
1) Νὰ ἀπονεμηθῇ αὐτῷ ἐξαιρετικὴ ἠθικὴ ἀμοιβὴ διὰ τὴν ἔξοχον ἐθνικοθρησκευτικὴν αὐτοῦ δρᾶσιν.-
2) Νὰ ἀνανεωθῇ ἐπὶ ἓν ἔτι ἑξάμηνον ἡ ἀπόσπασίς του εἰς τὴν Ἱερὰν Μητρόπολιν Φλωρίνης, καθ’ ὅσον ἤδη λήγει ἡ 4μηνος εἰς ταύτην πρώτη ἀπόσπασις.-
Ο ΓΕΝΙΚΟΣ ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΗΣ ΝΟΜΑΡΧΙΩΝ
ΑΘΑΝ. ΧΡΥΣΟΧΟΟΥ
Κοινοποίησις
-Γραφεῖον Πρωθυπουργοῦ
-Ὑπουργεῖον Ἐθνικῆς Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων.
-Ἱεράν Σύνοδον Ἐκκλησίας Ἑλλάδος
-Γ.Ε.Ν.
Συνεχίζεται
===============================================
Ἐπίσκοπ. Αὐγουστῖνος Καντιώτης: «ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΑΚΕΛΟ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ» (Μέρος 12ον)
EΛΛHNIKH ΠOΛITEIA
ΓENIKH ΔIOIKHΣIΣ MAKEΔONIAΣ
ΔIEYΘYNΣIΣ EΣΩTEPIKΩN
ΑPIΘ. ΠPΩT. E. Π. 387.
Ἐν Θεσ/νίκῃ τῇ 1.6.1943
Πρὸς τὸν κ. Aὐγουστῖνον Kαντιώτην Ἱεροκήρυκα, Ἐνταῦθα
Ἡ Γενικὴ Διοίκησις Mακεδονίας, πληροφορηθεῖσα τὴν ἄοκνον καὶ σοβαρωτάτην ἐθνικοθρησκευτικὴν ἐργασίαν ὑμῶν ἐν τῇ πόλει τῆς Φλωρίνης καὶ τὴν πατριωτικὴν ἐν γένει δρᾶσιν σας ἔναντι τῆς ποικιλοτρόπως δρώσης ἐν τῇ περιοχῇ ταύτῃ ξένης προπαγάνδας καὶ ὑπὸ τῆς ὁποίας συστηματικῶς ἐπιδιώκεται ὁ κλονισμὸς τοῦ Ἐθνικοῦ φρονήματος τῶν Ἑλλήνων τῆς Mακεδονίας καὶ ἰδίᾳ τῶν σλαυοφώνων ἐξ αὐτῶν ἐπαινεῖ καὶ συγχαίρει ὑμᾶς διὰ τὴν καθόλου Ἑλληνοπρεπῆ συμπεριφοράν σας, τὴν ἐπαγωγὸν διδασκαλίαν σας καὶ τὰ ἐπιδειχθέντα ἁγνὰ πατριωτικὰ αἰσθήματά σας κατὰ τὴν κρίσιμον ταύτην περίοδον τοῦ Ἔθνους μας, καὶ συνιστᾷ ὅπως ἀντλοῦντες δύναμιν ἐκ τῶν ἀγαθῶν ἀποτελεσμάτων, ἃ ἀπέφερε τὸ ἔργον ὑμῶν ἐν τῇ ἀκραίᾳ ταύτῃ πόλει τῆς Ἑλληνικῆς Πατρίδος, συνεχίσητε καὶ ἐν τῷ μέλλοντι μετὰ τῆς αὐτῆς θέρμης τὴν ἐκπλήρωσιν τοῦ ἱεροῦ καθήκοντός σας ὡς καλοῦ Ἕλληνος πολίτου καὶ Θρησκευτικοῦ λειτουργοῦ».
Ὁ Ὑπουργὸς Γ.Δ.M.
B. ΣIMΩNIΔHΣ
Kοινοποιεῖται:
1. Γραφεῖον Πρωθυπουργοῦ, Ἀθήνας
2. Ὑπουργεῖον Ἐθνικῆς Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων, Ἀθήνας
3. Ἱερὰν Mητρόπολιν Φλωρίνης
4. κ. Nομάρχην Φλωρίνης»
(Ἡ παραπάνω ἐπιστολὴ φέρει τὴν ὑποσημείωση: «Νὰ ἀποσταλῆ & εἰς τὴν Γενική Ἐπιθεώρησιν Νομαρχιῶν, ἐνταῦθα»)
______
- Αυτοι οι «δοσιλογοι» εκαναν αγωνα για να προστατεύσουν την Μακεδονία μας, από την προπαγάνδα και οι σημερινοί «δημοκράτες» πολιτικοί, την ξεπούλησαν και την γλωσσα και την ιστορία, σε λίγο και τα εδάφη μας στους Σκοπιανοβουλγάρους. αφου αυτο θέλουν οι δολοφόνοι του Ελληνικου λαού!!!
Συνεχίζεται
Ἐπίσκοπ. Αὐγουστῖνος Καντιώτης: «ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΑΚΕΛΟ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ» (Μέρος 13ον)
«Ἂν κάποιος ἦτο φλογερὸς πατριώτης, κινδύνευε καὶ ἀπὸ τοὺς Γερμανοὺς κατακτητάς. Ἐὰν δὲν μ’ ἔδιωχνε ὁ δεσπότης… Τοῦ χρωστῶ εὐγνωμοσύνη ποὺ μ’ ἔδιωξε καὶ πρόλαβα νὰ φύγω, γιατὶ μετὰ ἀπὸ λίγες μέρες ἔγινε ἀπαγχονισμὸς 15 πατριωτῶν (στὶς 9.8.1943) στὴν Kλαδορράχη καὶ θὰ ἤμουν ὁπωσδήποτε μεταξὺ αὐτῶν. Nὰ μὴν τὶς ζήσουμε ξανὰ τὶς ἡμέρες αὐτές.
Tώρα ἔχουμε τοὺς Σκοπιανούς [νὰ διεκδικοῦν τὴ Μακεδονία], ποὺ εἶναι εἶδος σαλιγκαρίου, τὰ ὁποία εἶναι κρυμμένα δεξιὰ καὶ ἀριστερά, ἀλλὰ μόλις πέσῃ ἡ βροχούλα, τὰ ἔχετε παρατηρήσει, βγαίνουν ὅλα στὴν ἐπιφάνεια (Kατασκήνωσι 4.8.1992).
Ἐκεῖ ὅπου ὠργίαζε ἡ προπαγάνδα
Ὁ Θεὸς νὰ μὴν ἐπιτρέψῃ πόλεμο. Ἐμεῖς τὸν γνωρίσαμε, στὴ νεότητά μας. Ὅταν μπῆκαν μέσα στὴ Φλώρινα οἱ Γερμανοὶ καὶ οἱ Βούλγαροι, ἀλλοιώθηκε ἀμέσως ἡ πόλι.
Τὰ χρόνια ἐκεῖνα ἦρθα ὁλομόναχος στὴ Φλώρινα ὡς ἱεροκήρυκας καὶ ἔκανα περιοδεία στὰ χωριά. Ὅταν πλησίασα σ᾿ ἕνα χωριό, βγῆκαν ὅλοι γιὰ νὰ μὲ ὑποδεχθοῦν. Κάποιος ποὺ μὲ συνώδευε, λέει·Μὴν τοὺς ἔχεις ἐμπιστοσύνη αὐτούς. Βγῆκαν νὰ σὲ ὑποδεχθοῦν, γιατὶ εἶχαν μήνυμα ἀπὸ τὴ Σόφια ὅτι ἔρχεται Βούλγαρος παπᾶς. Μὲ περάσανε γιὰ Βούλγαρο. Βρέ, λέω, τί κάνουμε τώρα; Ἦταν ἡ πρώτη φορὰ ποὺ ἐπεθύμησα νὰ ξέρω Βουλγαρικά. Θὰ τοὺς μιλοῦσα Βουλγαρικά, δὲν εἶναι ἁμαρτία. Πῆρα τότε ἕνα σταυρὸ καὶ τοὺς εὐλογοῦσα. Μὲ ἀκολούθησαν μέσα στὴν ἐκκλησία. Τώρα, σκέφτηκα, πῶς νὰ τοὺς μιλήσω, ποὺ δὲν ξέρω Βουλγαρικά;
Μόλις ἄνοιξα τὸ στόμα μου καὶ ἀκούσανε Ἑλληνικά, κατάλαβαν ὅτι δὲν εἶμαι αὐτὸς ποὺ περιμένανε καὶ ἄδειασε ἡ ἐκκλησία.
Τώρα, μοῦ λένε φύγε, γιατὶ θὰ σὲ τσακίσουν, θὰ σὲ σκοτώσουν. Σηκώθηκα καὶ ἔφυγα νύχτα, καὶ περιπλανόμουν».
Συνετρίβη ἡ προπαγάνδα
Τὸ μοναδικὸ χωριὸ ποὺ εὐχαρίστησε δημόσια καὶ τίμησε τὸν ἐπίσκοπό του, πρὶν ἀπὸ τὴν παραίτησί του, ἦταν τὸ παραπάνω.
Τὸ χωριὸ αὐτό, ποὺ στὸ βάθος ἔκρυβε εὐγενικὲς ψυχές, στέκεται μὲ εὐγνωμοσύνη καὶ σεβασμὸ στὸν ἐπίσκοπό του καὶ τὸν τιμᾶ στὰ γηρατειά του.
Σὲ εἰδικὴ τελετή, ποὺ ἔκανε τῆς 15.8.1998 παρουσία τῶν ἀρχῶν τοῦ τόπου, ἐκφράζει τὴ μεγάλη του ἀγάπη καὶ τὴν εὐγνωμοσύνη στὸν γέροντα ἐπισκοπό τους. Ἀναγνωρίζει τὶς μεγάλες θυσίες του καὶ τὴν προσφορὰ στὸ χωριό τους καὶ ξεπερνᾶ σὲ εὐγενῆ αἰσθήματα πατριωτισμοῦ καὶ ἀγάπης κάποιους ἄλλους ρασοφόρους πού, ἐνῷ εὐεργετήθηκαν μέχρι τὶς τρίχες τῆς κεφαλῆς τους, συμπεριφέρθηκαν ἄθλια στὰ γεράματά του, γιὰ προσωπικά τους ὀφέλη.
Δὲν ἔμεινε ἴχνος τῆς προπαγάνδας
«Σ᾿ ἕνα ἄλλο χωριό, νὰ μὴν ποῦμε τὸ ὄνομά του, πῆγα καὶ τοὺς μίλησα χριστιανικά. Τὴ νύχτα ἔμεινα στὸ σπίτι τοῦ παπᾶ. Κατὰ τὰ μεσάνυχτα ἀκούω μιὰ ὡραία ψαλμωδία στὰ σλαβικά. Ἔχουν μιὰ περιπαθῆ φωνή. Ξύπνησα καὶ ἄκουγα τὸ τραγούδι τους, χωρὶς νὰ τὸ καταλαβαίνω. Ἔρχεται τότε ὁ παπᾶς καὶ μοῦ λέει: Ξέρεις γιατί ἦρθαν αὐτοί; Σὲ εἰδοποιοῦν μὲ τὸ τραγούδι τους νὰ φύγης καὶ νὰ μὴ σὲ βρῆ ὁ ἥλιος.
Σηκώθηκα καὶ ἔφυγα μέσα στὴ νύχτα μὲ τὰ πόδια». (Κατασκήνωσι Αὔγουστος 1993)
Συνεχίζεται
