Διαχειριστές της αμαρτίας.
Νέες πρωτοφανείς δηλώσεις του κοσμικόφρονα Νέας Ιωνίας Γαβριήλ ταράζουν την συνείδηση του ποιμνίου της Εκκλησίας.
Καταϊδρωμένος πίσω από την κατρακύλα της κοινωνίας, ο Νέας Ιωνίας Γαβριήλ εμφανίστηκε στο γυαλί να κάνει και άλλες εκπτώσεις -κάποιος του ‘πε ότι η Εκκλησία βγήκε στο παζάρι. Μετά την αμνήστευση της ομοφυλοφιλίας,[1] ο Νέας Ιωνίας Γαβριήλ βγήκε και είπε ότι οι νέοι σήμερα είναι δύσκολο να παραμείνουν εγκρατείς μέχρι να παντρευτούνε και ότι ο ρόλος της Εκκλησίας είναι να τους βοηθήσει να «διαχειριστούνε» αυτήν την περίοδο της αμαρτίας!
Να διαχειριστούνε, καλά διαβάσατε. Κάτι σαν διαχειριστές πολυκατοικίας. Και έχουμε από τη μία τον Νέας Ιωνίας που αμνηστεύει συνέχεια τα σαρκικά αμαρτήματα και από την άλλη έχουμε τον Περιστερίου που κάνει έξωση στον Αμνό του Θεού που αίρει την αμαρτία του κόσμου, από το Ιερό Βήμα. Καταλαβαίνουμε δηλαδή που το πάνε και οι δυό τους, όπως καταλαβαίνουμε πού το πάει και η διοικούσα Εκκλησία που τους αφήνει τόσον καιρό ανεξέλεγκτους να καταστρέφουν την Πίστη.
Δείτε τις πρωτοφανείς δηλώσεις του εκθεμελιωτή της Πίστεως, την περίοδο μάλιστα των Χριστουγέννων, οι οποίες στην ουσία ακυρώνουν τον λόγο για τον οποίον γεννήθηκε ο Χριστός.
-ΕΡΩΤΗΣΗ: Πώς μπορεί σήμερα σ’ ένα νέο να του λέει ας πούμε ότι «θα κάνεις έρωτα πρώτη φορά όταν παντρευτείς»;
–ΝΕΑΣ ΙΩΝΙΑΣ: Παλαιότερα, και όταν λέω παλαιότερα μιλάμε για πολλά χρόνια πίσω, ο γάμος πότε γινότανε; Γινότανε στην ηλικία των δεκαπέντε δεκατεσσάρων ετών. Γι’ αυτό και τον λόγο η Εκκλησία πήρε την θέση αυτή. Η Εκκλησία τί θέλει αυτήν την στιγμή να στηλιτεύσει; Την έννοια της αμαρτίας. Ότι η αμαρτία δεν πρέπει να είναι επιλογή στην ζωή σου. Αν αυτήν την στιγμή αντιληφθείς αυτό, τότε μπορείς να καθίσεις να συζητήσεις για οποιοδήποτε πράγμα. Όταν εγώ απευθυνόμουνα στα νέα παιδιά, φυσικά και καταλαβαίνω ότι δεν μπορεί ένας νέος άνθρωπος να παραμείνει σε παρθενία μέχρι να πάει στην ηλικία του γάμου. Όταν μάλιστα η ηλικία του γάμου ξεπερνάει πολλές φορές και τα 35 και τα 40 χρόνια. Ποιός θα μείνει παρθένος μέχρι τότε; Να είμαστε ρεαλιστές. Το θέμα είναι ότι αυτή η φάση της ζωής σου όπου ζεις μέσα στην αμαρτία, να αντιληφθείς ότι αυτή η φάση της ζωής σου δεν είναι μία φάση η οποία σε οδηγεί στην απόγνωση, στην απώλεια, και ότι είμαι εδώ για να μπορέσω να σε βοηθήσω να διαχειριστείς την φάση αυτή στην ζωή σου. Ο άνθρωπος ο οποίος ζει μέσα στο νόμο του Θεού, μέσα στο νόμο της Εκκλησίας -και να πούμε και αυτό πολύ απλά- δεν σημαίνει αποκλειστικά ότι ο νόμος του Θεού είναι να παντρεύεσαι στα 14. Μην είμαστε αυτήν την στιγμή εκτός πραγματικότητος. Ο νόμος του Θεού είναι να μπορείς να αποστρέφεσαι την αμαρτία. Θυμάμαι, ο διάλογος ο οποίος άνοιξε για το νομοσχέδιο για τον γάμο των ομοφυλοφίλων, πόσο δύσκολο ήτανε να μπορέσει να καταλάβει το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας τί σημαίνει αμαρτία. Θεωρούσαν την αμαρτία στίγμα. Δεν είναι η αμαρτία στίγμα. Δεν στιγματίζεται ο αμαρτωλός. Ο αμαρτωλός πάει στον παράδεισο. Η οσία η Μαρία η Αιγυπτία είναι πρότυπο αμαρτίας, όπως και πρότυπο αγιότητος.»
Μπερδεμένος και ασυνάρτητος λόγος. Ο Νέας Ιωνίας είπε ότι η Εκκλησία ομιλεί για εγκράτεια μέχρι τον γάμο επειδή οι άνθρωποι παντρεύονταν στην μικρή ηλικία των δεκατεσσάρων δεκαπέντε ετών! Πού λέει στο Ευαγγέλιο ότι όσοι παντρευτούν σε μεγάλη ηλικία δεν χρειάζεται να έχουν εγκράτεια; Πού τα λέει αυτά;
Τί είδους «διαχείριση» μένει να κάνει η Εκκλησία σε έναν νέο που του λέει ότι δεν μπορεί να μην αμαρτάνει; Θα του λέει «προχώρα, μην έχεις ενοχές, μην σε πιάνει απόγνωση, δεν θα απωλέσεις την ψυχή σου». Θα του λέει ψέματα δηλαδή. Και θα παρουσιάζει την απενοχοποίηση της αμαρτίας ως φιλάνθρωπη πράξη, επικαλούμενη κοσμικές αντιλήψεις, όπως ότι απαλλάσσει τον άνθρωπο από τις ενοχές και την απόγνωση.
Και βλέπουμε ολοφάνερα μπροστά στα μάτια μας τον ιερέα να μεταλλάσσεται από διαχειριστής των σωστικών μυστηρίων της Εκκλησίας, σε ψυχολόγος και διαχειριστής πολυκατοικίας για το μπάλανς των κοινόχρηστων του μήνα.
Πως αποστρέφεται κανείς την αμαρτία ζώντας μέσα στην αμαρτία; Κατά την «ολίγον έγκυο» μέθοδο του Νέας Ιωνίας, αποστρέφεται κανείς την αμαρτία όταν την κάνει λίγο, αφού δεν μπορεί να την αποφύγει εντελώς! Όπως με τον ομοφυλόφιλο, που τον συμβούλευε να μην έχει πολλούς συντρόφους αλλά έναν! Πού τα λέει αυτά στο Ευαγγέλιο;
Η αμαρτία δεν είναι έννοια. Η αμαρτία δεν είναι κάποιο κοινωνικό στίγμα. Η αμαρτία είναι η παρακοή στο θέλημα του Θεού που χωρίζει τον άνθρωπο από τον Θεό. Ο αμαρτωλός δεν πάει στον Παράδεισο. Πάει στον Παράδεισο αυτός που ζει εν μετανοία και παλεύει να μην αμαρτάνει. Η οσία Μαρία δεν ήτανε ταυτόχρονα πρότυπο αμαρτίας και πρότυπο αγιότητας. Ο νέος που παίρνει ευλογία να αμαρτάνει και αμαρτάνει είναι πρότυπο αμαρτίας. Πρότυπο αμαρτίας είναι και ο ιερέας που του δίνει την ευλογία να αμαρτάνει όπως και ο επίσκοπός του.
Εάν ο Νέας Ιωνίας πίστευε στα θεραπευτικά και σωστικά Μυστήρια της Εκκλησίας, θα έλεγε ότι με την χάρη του Θεού οι άνθρωποι μπορούνε να στραφούν μακριά από την αμαρτία και ότι οι νέοι μπορούν να παραμείνουν εγκρατείς μέχρι να παντρευτούνε. Ως «πραγματιστής» όμως, και από τους πολλούς διαλόγους με τους προτεστάντες φίλους του, έχει ως μέτρο τα κριτήρια του κόσμου, την ίδια την αμαρτία, και όχι το Ευαγγέλιο. Συνεπώς παρουσιάζει μία Εκκλησία που αντί να εκκλησιαστικοποιεί τον κόσμο, αναπροσαρμόζεται στις απαιτήσεις του κόσμου και συνεχώς εκκοσμικεύεται η ίδια.
Ο «πραγματιστής» Γαβριήλ δεν βλέπει ότι οι νέοι μας σήμερα δαιμονίζονται με αυτά που μαθαίνουν στα σχολεία και ότι αύριο ούτε να περνάνε έξω από τις Εκκλησίες δεν θα μπορούνε. Είναι «πραγματιστής» μόνο όταν πρόκειται να ξεπουλήσει την Ορθοδοξία. Όταν πρέπει να ελέγξει τους ισχυρούς που σπρώχνουν τους νέους στην αμαρτία, τότε δεν είναι «πραγματιστής». Δεν μιμείται τους Αγίους που ήλεγχαν ξανά και ξανά τους διαφθορείς της κοινωνίας. Αυτός διασκεδάζει μαζί τους, αυτοί συνεχίζουν να διαφθείρουν και έρχεται μετά «ως πραγματιστής» να πει ότι η Εκκλησία πρέπει να προσαρμοστεί. Δείτε τον εδώ πως χαριεντίζεται με τον φιλοσοδομίτη Τσούνη στο γήπεδο της ΑΕΚ, και μάλιστα την περίοδο της μεγάλης τεσσαρακοστής.[2]
Ο «πραγματιστής» Γαβριήλ, δεν βλέπει ότι σε μεγάλο βαθμό ο σύγχρονος τρόπος ζωής έχει προκύψει από την απομάκρυνση του ανθρώπου από το νόμο του Θεού; Ρητορικό το ερώτημα. Οι άνθρωποι παντρεύονται αργά γιατί γίνανε υλιστές και φίλαυτοι. Οι απροστάτευτοι νέοι κατακλύζονται από πορνογραφία, ομοφυλοφιλική ατζέντα, φιληδονία και γι’ αυτό είναι επιρρεπείς στα σαρκικά αμαρτήματα. Γιατί δεν βλέπει ο επίσκοπος τον ελέφαντα στο δωμάτιο; Γιατί δεν φωνάζει μαζί με τους άλλους να καθαρίσει η κοινωνία μας από αυτήν την βρώμικη ατμόσφαιρα; Αντί να κάνει το αυτονόητο, επικαλείται τον σάπιο κόσμο για να κατεβάσει το Ευαγγέλιο στο επίπεδό του.
Οι «θεολογία» που παράγουν αυτοί οι άνθρωποι είναι για τους διαφθορείς της κοινωνίας. Αυτούς εξυπηρετεί και κανέναν άλλον. Πράγμα που θα πρέπει να προβληματίσει τα μέλη της Εκκλησίας για το πώς «εκλέγονται» στις θέσεις που κατέχουν.
