«Όταν μου πειράξουν την πατρίδα και τη θρησκεία μου, θα μιλήσω, θα’ νεργήσω κι’ ό,τι θέλουν ας μου κάνουν»
Γιάννης Μακρυγιάννης
Τότε, εκεί που καθόμουν εις το περιβόλι μου και έτρωγα ψωμί, πονώντας από τις πληγές, όπου έλαβα εις τον αγώνα και περισσότερο πονώντας δια τις μέσα πληγές όπου δέχομαι δια τα σημερινά δεινά της Πατρίδος, ήλθαν δύο επιτήδειοι, άνθρωποι των γραμμάτων, μισομαθείς και άθρησκοι, και μου ξηγώνται έτσι:
Ο ιερέας που έχασε την 43χρονη κόρη του σε τροχαίο μιλά, τρεις μήνες μετά το θάνατό της, στην εκπομπή “Μαζί σου” και την Τατιάνα Στεφανίδου.
Λύνει τη σιωπή του για το θάνατο της μαίας κόρης του, στα τέλη του περασμένου Ιουνίου, περιγράφοντας την καθημερινότητά της πριν το μοιραίο ενώ εξηγεί και γιατί τα δέκα εγγόνια του ντύθηκαν στα λευκά στην κηδεία της που πραγματοποιήθηκε στον Ωρωπό. Ο Βενιαμίν της οικογένειας ήταν μόλις 10 μηνών αλλά κανένα από τα υπόλοιπα 9 αδέρφια παρά τον πόνο τους δεν έδειξε απελπισία σε αυτή την δύσκολη στιγμή.
Η Ελληνίδα στην Τουρκοκρατία και στο «21» (μέρος 1ο)
Ένα εξαιρετικό κείμενο, για τις γνωστές και άγνωστες ηρωίδες της τουρκοκρατίας και της Επανάστασης- θα δημοσιευτεί σε δύο μέρη
“Greek Women Imploring at the Virgin of Assistance” 1826. “Ary Scheffer
Ψυχή μεγάλη και γλυκειά, μετά χαράς στο λέω:
Θαυμάζω τες γυναίκες μας και στ’ όνομα τους μνέω.
(Διον. Σολωμού, Ελεύθεροι Πολιορκημένοι)
Από το βιβλίο του Ιωάννου Ν. Παπαϊωάννου, «Ιστορικές γραμμές» Τόμος Γ”
Κάθε φορά που θα μελετούσε κανείς την Ιστορία μας, την Ελληνική Ιστορία, θα κατέληγε να επαναλαμβάνει τους ανωτέρω στίχους του εθνικού μας ποιητού, διαπιστώνοντας ότι οι Ελληνίδες γεμίζουν τις σελίδες της Ιστορίας μας με τις θαυμαστές θυσίες τους.
«Γιατί, ρωτάει στενάζοντας η μάνα, πού ’ναι ο γιος μου; Κι όλες οι μάνες απορούν πού να ’ναι το παιδί! Γιατί, ρωτάει ο σύντροφος, πού να ’ναι ο αδερφός μου; Κι όλοι του οι σύντροφοι απορούν, πού να ’ναι ο πιο μικρός!.. Ήταν γενναίο παιδί. Tο κορμί του, σιωπηλό ναυάγιο της αυγής Kαι το στόμα του, μικρό πουλί ακελάηδιστο… Ω! μην κοιτάτε, από πού του ’φυγε η ζωή. Μην πείτε πώς ανέβηκε ψηλά ο καπνός του ονείρου Έτσι λοιπόν η μια στιγμή παράτησε την άλλη Kι ο ήλιος ο παντοτινός έτσι μεμιάς τον κόσμο!» Οδυσσέας Ελύτης
Ο νεαρός αγωνιστής Ευαγόρας Παλληκαρίδης, οραματιστής και ποιητής, γεννήθηκε στο χωριό Τσάδα, της επαρχίας Πάφου, στις 27 Φεβρουαρίου 1938. Γονείς του ήταν ο αστυνομικός Μιλτιάδης Παλληκαρίδης και η Αφροδίτη Παπαδανιήλ και είχε ακόμα τέσσερα αδέρφια, τον Λευτέρη, τον Ανδρέα, τη Γεωργία και τη Μαρούλα. Ήταν το τέταρτο παιδί της οικογένειας, η δε καταγωγή του πατέρα του ήταν από τη Λάπηθο Λάρνακας και ο ίδιος ήταν εγγονός του Θεοδώρου Παλληκαρά, απ’ τον οποίο πήρε το επίθετό του. Στην οικογένεια του Ευαγόρα ανήκει -δεύτερος ξάδερφος- και ο ήρωας Στέλιος Μαυρομμάτης, επίσης απαγχονισθείς ήρωας της ΕΟΚΑ.
Ως παιδί, ο νεαρός Ευαγόρας φοίτησε στο δημοτικό σχολείο Τσάδας και ακολούθως, στη Νεοφύτειο Αστική Σχολή Κτήματος και συνέχισε τις σπουδές του στο Ελληνικό Γυμνάσιο Πάφου. Παιδί πολύ προικισμένο, με σπάνιο χάρισμα στη γνώση, μας άφησε ένα πλούσιο πνευματικό έργο, που αποδεικνύει περίτρανα πως αν οι βρετανοί δυνάστες δεν είχαν κόψει τόσο βάναυσα και νωρίς το νήμα της ζωής του, η Κύπρος και ο Ελληνισμός θα είχαν κερδίσει ένα ακόμα λαμπρό πνεύμα, έναν άνθρωπο που είχε με βεβαιότητα πάρα πολλά να προσφέρει στα Ελληνικά γράμματα, τις επιστήμες και τον πολιτισμό.
4 ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ [Δεν έχεις ξαναδιαβάσει κάτι τέτοιο]
-Άνεμος 9-10 μποφώρ στο Αιγαίο, απόλυτο σκοτάδι, καταιγιστική βροχή. Ο τέλειος καιρός για τους Έλληνες πιλότους. Εκείνη την ώρα θα πολεμάγαμε.1 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2023 10:02
Συγκλονιστική η μαρτυρία του, αγρίως απίθανη η ζωή του! Ο Νίκος Πουλιάσης, απόστρατος σήμερα της Πολεμικής Αεροπορίας, άξιο τέκνο της Ρόδου και της Μονολίθου, σε μία αφήγηση που κόβει την ανάσα, αποκαλύπτει τη ζωή των πιλότων που υπερασπίζονται την πατρίδα και τότε και σήμερα. Δεν έχω λόγια να προλογίσω. Μία βαθιά υπόκλιση αρμόζει και μια προσεκτική ανάγνωση!
Συνέντευξη στη Ροδούλα Λουλουδάκη/Ροδιακή
«Είμαι Ροδίτης από τη Μονόλιθο, μου λέει. Η μητέρα μου είναι η Αυγή, το γένος Σεΐτη, δασκάλα που γνώρισε τον πατέρα μου τον Κερκυραίο όταν εκείνος ήρθε στη Ρόδο και υπηρετούσε ως ενωμοτάρχης. Είμαι και των δύο πελαγών, αλλά πάντα αισθανόμουν πιο πολύ Ροδίτης.
"...Πετάω για τον Πατέρα μου που καμαρώνει στην άκρη στο χωράφι όταν περνούν τα μαχητικά μας. Πετάω για το παιδί στη Φλώρινα που περπατάει στο χιόνι να πάει στο σχολειό του. Πετάω για τον Παπά μας που κάνει χιλιόμετρα να κάνει Ανάσταση με τους τσοπαναραίους στο ύψωμα της Παναγιάς.
Πετάω για τον ψαρά που βγήκε 4 το πρωί με την ψαρόβαρκα να φέρει το μεροκάματο στη φαμελιά του, Πετάω για τον δασκαλάκο που πληρώνει από την τσέπη του τις φωτοτυπίες στα Άγραφα της Καρδίτσας. Για αυτούς πετάω.
Ο αληθινός Έλληνας κυβερνήτης και Εθνομάρτυρας Ιωάννης Καποδίστριας γνωστός και ως ο άγιος της "πολιτικής" πίστευε στον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό σε αντίθεση με τους σύγχρονους πολιτικούς που είναι υπηρέτες και πιόνια του αντιχρίστου...
Τον δολοφόνησαν έξω από την Εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα στο Ναύπλιο όπου κατευθυνόταν από νωρίς το πρωί για να λειτουργηθεί !
Ήξεραν οι εχθροί του ότι με τον Ιωάννη Καποδίστρια η Ελλάδα θα ήταν αληθινά ανεξάρτητη και ισχυρή και αυτό δεν το ήθελαν με κανέναν τρόπο.....
«Μία κόρη απλή, μεγαλωμένη σ’ ένα βράχο[1], θρεμμένη μέσ’ στη θλίψη, μη αναπνέοντας παρά τον αέρα του πατριωτισμού, θα ακουσθεί άραγε από ένα πλήθος κυριών βυθισμένων στις απολαύσεις της ζωής, τριγυρισμένων, από τα παιδικά τους χρόνια, απ’ όλα τα θαύματα του ανθρωπίνου πνεύματος, τις ωραίες τέχνες και τις πολυτέλειες, συνηθισμένων στην κομψότητα των τρόπων, στον αττικισμό του λόγου; Τόση αντίθεση στον τρόπο της ζωής μας μπορεί τάχα να βοηθήσει στη συνεννόησή μας και δεν κινδυνεύω να γελοιοποιηθώ αν μιλήσω για την επαναστατημένη ηρωική μου πατρίδα σε γυναίκες που δεν ξέρουν ν’ ασχολούνται παρά μόνο με τις επαναστάσεις της μόδας;
Προσευχή του Διάκου την παραμονή της μάχης της Αλαμάνας
T I M A M E Η Ρ Ω Ε Σ και T I Σ Ε Θ Ν Ε Γ Ε Ρ Σ Ι Ε Σ
Για ιδές καιρό που διάλεξε ο χάρος να με πάρει τώρα π’ ανθίζουν τα κλαδιά και βγάζει η γής χορτάρι
Ο μεγάλος αυτός ήρωας και πρωτεργάτης της Εθνεγερσίας του 1821 Αθανάσιος Διάκος (Αθανάσιος Μασαβέτας), γεννήθηκε στη Μουσουνίτσα της Παρνασσίδος το 1788. Σε νεαρή ηλικία μπήκε δόκιμος στο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου της Αρτοτίνας, όπου έμαθε τα πρώτα γράμματα κι αργότερα χειροτονήθηκε διάκονος. Στα είκοσί του άφησε το μοναστήρι και πήρε τα όπλα εναντίον των Τούρκων. Ο Διάκος ήταν άφταστος στ’ αγωνίσματα, στα όπλα και στην ανδρεία. Το 1820 εκλέγεται αρχηγός στο αρματολίκι της Ρούμελης και παράλληλα μυείται στη Φιλική Εταιρεία.
Το 1821 ύψωσε τη σημαία της Επανάστασης στη Λιβαδειά και στις 22 Απριλίου 1821 στη γέφυρα της Αλαμάνας, προσπάθησε ν’ ανακόψει την πορεία του Ομέρ Βρυώνη και του Κιοσέ Μεχμέτ προς την Πελοπόννησο. Ο Αθανάσιος Διάκος έλεγχε το δρόμο από τη Δαμάστα με 500 άνδρες. Το πρωϊ της 23ης Απριλίου ο κύριος όγκος των Οθωμανών, μ’ επικεφαλής τον Κιοσέ Μεχμέτ προσπαθεί να περάσει από την Αλαμάνα.
Ο Διάκος βλέπει πως ο αγώνας είναι άνισος, όμως αρνείται να φύγει για να σωθεί! Μένει και πολεμά μέχρις εσχάτων. Πληγώνεται στην μάχη και πέντε Αλβανοί τον πιάνουν αιχμάλωτο και τον μεταφέρουν στη Λαμία. Οι Τούρκοι του λένε να προσκυνήσει και να συνεργαστεί μαζί τους, για να του χαρίσουν τη ζωή του. Ο Διάκος αρνιέται λέγοντάς τους : «Εγώ Γραικός γεννήθηκα, Γραικός θε να πεθάνω». Αφού αρνήθηκε να συνεργασθεί με τους Τούρκους, έπρεπε να τιμωρηθεί παραδειγματικά! Έτσι τον θανάτωσαν με ανασκολοπισμό! Το άλικο αίμα του πότισε το δένδρο της λευτεριάς κι η θυσία του έγινε φωτεινό παράδειγμα για τους αγωνιζόμενους Έλληνες.
Προσευχή του Διάκου την παραμονή της μάχης της Αλαμάνας
Ποίημα μοναδικό, που ενέπνευσε γενιές με πατριωτισμό, αγάπη, θαυμασμό, πνεύμα ηρωικό και θυσίας για την πατρίδα μας !!!
Τα αριστουργήματα αυτά δεν τα διδάσκονται σήμερα οι μαθητές μας με εντολές του υπουργείου παιδείας, για αυτό βγάζουμε απάτριδες διεθνιστές, μηδενιστές, γενίτσαρους, διεστραμμένους νέους και κατ' επέκταση ακατάλληλους πολίτες.
Η μέριμνα του υπουργείου παιδείας, εδώ και 40 χρόνια, εξαντλείται στην αποχριστιάνιση, στο γκρέμισμα των ιδανικών του γένους μας, στον πολυπολιτισμό, στη σεξουαλική απελευθέρωση, στη "φυλομετάβαση" και κάθε διαστροφή της ανθρώπινης οντότητας.
Εργαλεία στο γκρέμισμα, δυστυχώς, οι απαίδευτοι συνάδελφοί μου όλων των βαθμίδων, με φωτεινές εξαιρέσεις λειτουργών, δασκάλων, καθηγητών που το έργο τους το ανήγαγαν σε θυσιαστική ιεραποστολή για να κρατήσουν ανόθευτη την Ορθόδοξη και Εθνική μας Παράδοση γαλουχώντας τα παιδιά μας.
ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΒΟΥΛΗΣ, ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΑΝ ΑΝΑΞΙΟ ΤΟΝ ΗΡΩΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ, ΣΤΡΑΤΗΓΟ ΓΡΙΒΑ...
Το Χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου!
Η Βουλή των αντιπροσώπων στην Κύπρο αποβάλλει τον Γεώργιο Γρίβα –Διγενή από την ελληνική Ιστορία της νήσου!
Γράφει ο Κωνσταντίνος Χασόγιας.
Τα νέα που μας έρχονται από την μεγαλόνησο της μαρτυρικής Κύπρου είναι απογοητευτικά για τον Ελληνισμό, αν και αναμενόμενα αφού η Αριστερά, εδώ και χρόνια, δολοφονεί συστηματικά τη μνήμη των αντιπάλων της. Κι ο Γρίβας ήταν δηλωμένος αντίπαλος της! Έπειτα, λοιπόν, από την απόφαση της ολομέλειας της Βουλής της Κύπρου ότι ο Γ. Γρίβας είναι πλέον: «Ανάξιος κάθε είδους τιμής!» όπως αναφέρει η ιστοσελίδα dialogos. com. Cy. (https://dialogos.com.cy/apofasi-voylis-anaxios-eidoys-timis-o-georgios-grivas/) στις 02-12-2022.
“Με 23 ψήφους υπέρ και 15 κατά, η Ολομέλεια της Βουλής υπερψήφισε το ψήφισμα που κατέθεσε το ΑΚΕΛ για τη Δημοκρατική Αντίσταση, με αφορμή την 7η Δεκεμβρίου, Ημέρα Μνήμης των Μαχητών της Αντίστασης. Καταψήφισαν μόνο ο ΔΗΣΥ και το ΕΛΑΜ.
Στο ψήφισμα γίνεται ρητή αναφορά στο ρόλο του Γρίβα, ο οποίος χαρακτηρίζεται ως ανάξιος κάθε είδους τιμής από την πατρίδα.”
8 Σεπτεμβρίου 1944, ώρα 5:30 το πρωί. Στρατιωτικά γερμανικά οχήματα με ανοικτές τέντες, διασχίζουν την Ιερά Οδό και καταλήγουν στην αρχή μιας μικρής χαράδρας κοντά στη Μονή Δαφνίου, λίγο πριν από την ανηφοριά που βρίσκεται το Χαϊδάρι. Εκεί σταματούν και κατεβάζουν 59 Έλληνες. Τους τοποθετούν σε σειρά και ετοιμάζονται για την εκτέλεση. Ξεχωρίζουν τις εννέα γυναίκες που θα εκτελέσουν πρώτες, πριν από τους άντρες.
Και ενώ όλοι παγώνουν, μια γυναικεία φωνή ακούγεται θαρρετά: «Θάρρος παιδιά! Ζήτω η πατρίδα μας. Μη λυγίσετε παιδιά!». Ύστερα παίρνει μια-μια τις μελλοθάνατες τις βάζει σε κύκλο κι αρχίζει να τραγουδά το τραγούδι του Ζαλόγγου.
Η Μονή Σέκου βρίσκεται στην Β.Α.Ρουμανία. Εκεί κατέφυγε μετά την αποτυχία του κινήματος των παραδουνάβιων χωρών ο Γεωργάκης Ολύμπιος και ο Ιωάννης Φαρμάκης με 380 αγωνιστές. Η Μονή Σέκου η οποία είναι χτισμένη σαν ένα μεσαιωνικό κάστρο πρόσφερε ασφάλεια. Οι Τούρκοι προσπάθησαν με διάφορους τρόπους να μπουν στο μοναστήρι αλλά δεν τα κατάφεραν. Έκαψαν το ξύλινο εκκλησάκι του Αϊ Νικολάου για να καταλάβουν τα τείχη, αλλά τίποτα.
Στις 8-9 Σεπτεμβρίου 1821 οι Τούρκοι κάνουν νέα επίθεση και τους ζητούν να παραδοθούν. Ο Γεωργάκης Ολύμπιος με 11 συντρόφους αποσύρθηκε στο κωδωνοστάσιο, έβαλαν φωτιά στην μπαρουταποθήκη και ανατινάχηκαν. Μετά από πολλές μέρες μεγάλης αντίστασης οι Τούρκοι υποσχέθηκαν ότι αν ανοίξουν τις πόρτες δεν θα πειράξουν κανένα από τους διαβιούντες εκεί.
Ξημερώνει Κυριακή του Θωμά 27 Απριλίου του 1941 τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής μπήκαν στην Αθήνα. Η πόλη είναι έρημη και όλα τα σπίτια και τα μαγαζιά κλειστά. Γιατί; Οι Γερμανοί έχουν εισβάλλει στην Αττική και είναι καθ' οδόν για την πρωτεύουσα.
Οι Αθηναίοι πραγματικά δεν ξέρουν πώς να αντιδράσουν και οι περισσότεροι αυτοβούλως αποφασίζουν να μείνουν μέσα στα σπίτια τους όχι μόνο να γα μην κινδυνεύσουν από τους Γερμανούς, αλλά κυρίως για να δείξουν στους κατακτητές πως δεν είναι ευπρόσδεκτοι.
Είναι λίγο μετά τις 8 το πρωί και οι Ναζί κατευθύνονται προς την Ακρόπολη προκειμένου να υψώσουν στον Ιερό Βράχο την ναζιστική τους σημαία που θα υποδηλώνει πως αυτός ο τόπος είναι υπό την κυριαρχία του Γ' Ράιχ ένα απόσπασμα υπό τον ταγματάρχηPeterJacobyκαι τον λοχαγόGeorgEbsnits ανέβει στον ιερό βράχο της Ακρόπολης για να κατεβάσει την ελληνική σημαία και στην θέση της να υψώσει τη γερμανική (σβάστικα).
Ο επικεφαλής του γερμανικού αποσπάσματος ζήτησε από τον εύζωνα ονόματι Κωνσταντίνος Κουκίδης (ή Κουκκίδη) που φρουρούσε την σημαία μας στον Ιερό Βράχο της Ακροπόλεως, να την κατεβάσει. Ο γενναίος εύζωνας, άτεγκτος και αποφασισμένος… αρνήθηκε σθεναρά! Μια ξερή διαταγή του επικεφαλής τους, έκανε έναν στρατιώτη να κινηθεί, ενώ οι συνάδελφοί του κρατούσαν ακίνητο τον Εύζωνα, απειλούμενο με τα προτεταμένα πολυβόλα και περίστροφα. Ο Ναζί υπέστειλαν την ελληνική σημαία.
.jpg)
