Φιλανθρωπική εκδήλωση της μητρόπολης Λάρισας” που γίνεται με “Τσάι”

Αγώνας - Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης  Α.Φ.176

ΤΑ ΤΣAΓΙΑ…

       Δυό φορές το χρόνο βλέπουμε – μετά από αλλεπάλληλες ανακοινώσεις στους ναούς και στα Μ.Μ.Ε. – την “ωραία φιλανθρωπική εκδήλωση της μητρόπολης Λάρισας” που γίνεται με “Τσάι” για φιλανθρωπικούς σκοπούς, αλλά και την μεγάλη επιτυχία που είχε η λαχειοφόρος που και αυτή γίνεται συγχρόνως με το τσάι.

       Φέτος ήταν κατάμεστη η αίθουσα του ξενοδοχείου που πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση όπως έγραψαν οι εφημερίδες και το είδαμε κι εμείς. Τα χρήματα που εισπράχθηκαν από τις κάρτες (προσκλήσεις) ανήλθαν περίπου στις 10.000 ευρώ και από τη λαχειοφόρο σε άλλα τόσα, σύμφωνα με πληροφορίες.

         Επειδή πολλοί ενδεείς μας παραπονέθηκαν, ότι άλλοι έφυγαν άπρακτοι όταν ζήτησαν οικονομική βοήθεια και άλλοι μετά βίας έλαβαν ένα πεντάευρο προφασιζόμενοι διάφορες δικαιολογίες, ερωτούμε: Πόσα ευρώ θα αντιστοιχούσαν στον κάθε επαίτη;

Εσείς κάνετε τους υπολογισμούς σας κι εμείς, καλοπροαίρετα, θα επανέλθουμε εν καιρώ.

Aυτά είναι «κουρελούδες του διαβόλου»Ο Γέρων Παίσιος

Αγώνας - Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης Α.Φ.176

«Οταν μαζεύονται οι μάγοι, οι πυρολάτρες, οι Προτεστάντες, ένα σωρό - άκρη δεν βρίσκεις - για νά φέρουν την ειρήνη στον κόσμο, πως να βοηθήσουν; Ο Θεός να με συγχωρέση αυτά είναι κουρελούδες του διαβόλου. Γίνεται ειρήνη με αμαρτωλό συνεταιρισμό»;

(Λόγοι, Τόμος Β’ σελ. 355)

«Θα έλθουν ημέρες, οπότε οι χριστιανοί θα προσθέτουν

και θα αφαιρούν και θα μεταβάλουν τας βίβλους των αγίων Ευαγγελίων»

Ο αββάς Παμβώ, έστειλε κάποτε τον μαθητήν αυτού εις την Αλεξάνδρειαν, διά να πωλήση τα εργόχειρα τα οποία είχον αμφότεροι κατεργασθή.

Ο μαθητής επήγεν εις την πόλιν και έμεινε δέκα έξ ημέρας· εκοιμάτο δε τας νύκτας μέσα εις τον νάρθηκα της εκκλησίας του αγίου αποστόλου Μάρκου. Εκεί παρηκολούθησε την ακολουθίαν της εκκλησίας, έμαθε μάλιστα και τροπάρια.

Όταν επέστρεψεν εις το Ασκητήριον, ακούει τον Γέροντα Παμβώ να του λέγει:

- Τέκνον μου, σε βλέπω να είσαι ταραγμένος. Μήπως σου συνέβη κανένας πειρασμός εις την πόλιν;

Απεκρίθη ο μαθητής και λέγει:

- Γέροντα, μου φαίνεται ότι εκακοσυνηθίσαμεν εδώ πέρα εις την ερημίαν και χάνομεν τας ημέρας μας και αμελούμεν, διότι μήτε κανόνας ψάλλομεν, μήτε τροπάρια. Εις την Αλεξάνδρειαν όπου επήγα, είδα τα τάγματα της εκκλησίας πώς ψάλλουν και έκτοτε με συνεπήρε πολλή θλίψις επειδή εμείς δεν ψάλλομεν.

Λέγει εις αυτόν ο Γέρων:

- Ουαί και αλλοίμονόν μας, τέκνον! Έφθασαν πλέον αι ημέραι κατά τας οποίας οι μοναχοί θα αφήσουν την στερεάν τροφήν, καθώς είπε το Άγιον Πνεύμα, και θα καταγίνονται με τα άσματα.
Αλλά ποία κατάνυξις και ποία δάκρυα προέρχονται από τα μελωδήματα αυτά, την στιγμήν οπού οι ψάλλοντες στέκονται μέσα εις την εκκλησίαν, ή εις τας αίθουσας και σηκώνουν την φωνήν των ωσάν τα βόδια; Όταν ευρισκώμεθα ενώπιον του Θεού, οφείλομεν να παραστέκωμεν με μεγάλην κατάνυξιν και όχι εν μετεωρισμώ. Διότι οι μοναχοί δεν εξήλθαν εις την έρημον διά να διαχύνωνται ή να μελωδούσιν άσματα, ή να ρυθμίζουν ήχους, ούτε διά να σείουν τα χέρια των και να μετακινούν τα πόδια των. Παρά μόνον χρεωστούμεν με φόβον και τρόμον Θεού, με δάκρυα και με στεναγμούς, με ευλαβικήν και κατανυκτικήν και μετρίαν και ταπεινήν φωνήν να προσφέρωμεν τας προσευχάς προς τον Θεόν. Σου λέγω ακόμα και τούτο, τέκνον μου, ότι θα έλθουν ημέρες, οπότε οι χριστιανοί θα προσθέτουν και θα αφαιρούν και θα μεταβάλουν τας βίβλους των αγίων Ευαγγελίων και των Αγίων Αποστόλων και των Θεσπεσίων Προφητών και των Ιερών Πατέρων και θα μαλακώνουν τας Αγίας Γραφάς και θα γράφουν τροπάρια και άσματα και λόγους τεχνολογικούς. Και ο νους των θα ξεχυθή εις αυτούς, θα απομακρυνθή δε από τα Θεϊκά Πρότυπα. Και διά τούτον τον λόγον οι Άγιοι Πατέρες είχαν προαναγγείλλει ότι οι μονασταί της ερήμου πρέπει να γράφουν τους βίους των Πατέρων όχι επάνω εις μεμβράνας, αλλά επάνω εις χάρτινους διφθέρας, διότι η ερχομένη γενεά θα τους μεταβάλη σύμφωνα με την ιδικήν των αρέσκειαν. Όθεν το κακόν οπού μέλλει να προέλθη θα είναι φρικτόν.

Κατόπιν λέγει ο μαθητής:

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ 16ον

 Αγώνας - Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης Α.Φ.176

Στον Ρωμαιοκαθολικισμό έχουμε το «κατά φύσιν ζήν», ήτοι, ο άνθρωπος δεν έπαθε τίποτε κατά την πτώση, μόνον ότι ύστερα από την πτώση του έφυγε από αυτόν η Θεία Χάρις. Τούτο δεν είναι σωστό γιατί έτσι υποτιμάται η σοβαρότητα της αμαρτίας στον άνθρωπο. Βάσει της θεωρίας αυτής ο Ρωμαιοκαθολικισμός δίνει μεγάλη σημασία, στην εν λόγω περίοδο, της Φυσικής γνώσεως του Θεού από τον άνθρωπο [Β΄ Βατικάνιος Σύνοδος]. Ο Προτεσταντισμός βασίζεται στον Αυγουστίνο, ο οποίος παραδέχεται, ότι η ύλη είναι κακή [Νεοπλατωνισμός].

Η Ορθόδοξος Εκκλησία δεν δέχεται ούτε το κατά φύση ζήν των Στωικών, γιατί ο άνθρωπος διά της αμαρτίας αμαύρωσε το αρχέγονον κάλλος, ούτε και το «παρά φύσιν», αλλά το «κατά Χάριν» ζήν. Επομένως, η φύση του ανθρώπου δεν είναι αμαρτωλή, αλλά η βούληση αυτού, η οποία είναι και η αιτία της αμαρτίας, που διαστρέφει και αμαυρώνει τη φύση του ανθρώπου. Η βούληση λοιπόν του ανθρώπου καθίσταται κακή.

Το κουρεμα πριν απ’ το κουρεμα

Αγώνας - Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίση α.φ.176

Πολύς λόγος γίνεται για το κούρεμα του ασήκωτου χρέους της χώρας μας. Πανηγυρισμοί από τους μεν, διότι, όπως υποστηρίζουν, πετύχαμε κούρεμα του χρέους μας 50% μετά από μαραθώνιες διασκέψεις, συζητήσεις, πιέσεις και αντεγκλήσεις των μεγάλων και ισχυρών της Ευρώπης. Άλλοι όμως επιμένουν ότι η αλήθεια είναι πως αυτή τη στιγμή βρίσκεται η χώρα μας σε κατάσταση αφόρητης φτώχειας. Το δε κούρεμα όχι μόνο την επέτεινε, αλλά και την επιμήκυνε. Κανένας δεν υπάρχει σ’ αυτό τον τόπο που να αισθάνεται ευτυχής για το κούρεμα αυτό. Ούτε καν και αυτοί που αγωνίστηκαν για να το εξασφαλίσουν...

Ωστόσο κανείς δεν φαίνεται να προβληματίζεται για το πώς φτάσαμε ως εδώ. Διότι πριν από το κούρεμα αυτό προηγήθηκε άλλο κούρεμα! Εκείνου του κουρέματος είναι καρπός αγλαός και ώριμος το τωρινό οδυνηρό οικονομικό κούρεμα του ασήκωτου χρέους μας. Ποιό είναι αυτό το κούρεμα;

Δεν χρειάζεται σοφία για να το εντοπίσουμε. Ένα αντικειμενικό βλέμμα χωρίς πολιτικές παρωπίδες, κομματικές και συντεχνιακές προκαταλήψεις, το διαπιστώνει.

ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΟΙ ΣΤΟΧΑΣΜΟΙ

 Αγώνας - Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης  α.φ.176

“Μη αγνόει σεαυτόν”

(Σωκράτης)

“Χριστιανοί στη σκέψη και το σχήμα,

ιδανιστές στην πίστη του υψηλού

λυτρώστε τη ζωή μας απ’ το κρίμα

κι αύριο θάστε απ’ τη γη γι’ αλλού”.

(Ρώμος Φιλύρας)

Το έτος 2011 έδυσε, τέθηκε στα αρχεία της αιωνιότητας του χρόνου και παρεχώρησε τη θέση του στο νέο έτος 2012. Στο απερχόμενο έτος επιτεύχθηκαν σκοποί αγαθοί, εκπληρώθηκαν πόθοι συγγενείς, σημειώθηκαν επιτεύγματα προόδου. Παρατηρήθηκαν όμως παράλληλα αποτυχίες και παραλείψεις, σφάλματα μικρά ή μεγάλα και ολιγωρίες αδικαιολόγητες. Τα προκύπτοντα συμπεράσματα από τα προαναφερόμενα επισυμβάντα πρέπει να αποτελέσουν το υπόβαθρο, το γνώμονα, τον παλμό και την πνοή στις επιδιώξεις του νέου έτους.

«Η Ψαλμωδία είναι θυσία στο Θεό»

Αγώνας - Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης α.φ.176

Η ψαλμωδία είναι προσευχή και μέσα στον ορθόδοξο ναό διαφυλάσσεται η κατανυκτική ατμόσφαιρα και ανυψώνεται ο νους και η καρδιά προς το Θεό. Μέσα στο ναό, στο λιβάνι, στο γονάτισμα, την υπερβατικότητα, την συντριβή και την ταπείνωση και κάτω από τον απαλό ήχο της ψαλμωδίας, η ψυχή απαλλάσσεται από τον φόβο, την αυταρέσκεια, την επιτήδευση και από το βάρος της αμαρτίας. Και αυτό επιτυγχάνεται με την απαλότητα της φωνής και όχι με θορυβώδη μουσικούς ήχους, ξεφωνητά, κούφια λόγια, άτακτες φωνές και γρυλίσματα και τούτο γιατί ο αμαρτωλός δεν σώζεται με την ομορφιά της ψαλμωδίας, αλλά με το φόβο στο Θεό. Η ψαλμωδία είναι μια θυσία στο Θεό όπου τα χείλη αισθάνονται αγαλλίαση και η ψυχή λύτρωση. Μοναδικός σκοπός της ψαλμωδίας είναι να υποβοηθήσει το λαό του Θεού να οικειοποιηθεί την αλήθεια του Χριστού, γι’ αυτό και τους πρώτους αιώνες ο πιστός λαός παρακολουθούσε στους ναούς με χαμηλή φωνή τους ύμνους.

Κάρτες κατάσκοποι: Η «Κάρτα Πολίτη και η Φορολογική κάρτα»

Αγώνας - Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης α.φ.176

     Και ενώ η «σοσιαλιστική» Κυβέρνηση του Μνημονίου ετοιμάζεται να φέρει στην Ελλάδα την «ΚΑΡΤΑ ΠΟΛΙΤΗ» με το τσιπ, την ίδια ώρα η Βρετανία την καταργεί πλήρως, για λόγους ακριβώς σεβασμού της ατομικής Ελευθερίας του Πολίτη και του Ατόμου!

«Κάρτα Πολίτη»

- Ηλεκτρονική Ταυτότητα με chip

Η περιλάλητη ηλεκτρονική κάρτα με τσιπ, που ονομάστηκε «ΚΑΡΤΑ ΠΟΛΙΤΗ» για να δώσει την ψευδαίσθηση της οικειότητας και της φιλικότητα προς τον χρήστη-θύμα, τα στοιχεία, αλλά και τη ζωή του οποίου με τα προσωπικά του μυστικά θα αποθηκεύει, όχι μόνο σε τσιπ, αλλά και σε βάσεις δεδομένων, μπορεί να εξελιχθεί σε έναν άνευ προηγουμένου εφιάλτη για το λαό μας, που έχει δώσει μέσα στους αιώνες τιτάνιους και επικούς αγώνες για την Ελευθερία! Η ηλεκτρονική Κάρτα-Ταυτότητα, θα μπορεί να έχει αποθηκευμένα όλα τα στοιχεία μας, την οικογενειακή μας κατάσταση, τις διευθύνσεις κατοικίας μας, όλες κατά σειρά ετών, τον ΑΜΚΑ, αλλά και δακτυλικά αποτυπώματα, ψηφιακές σαρώσεις του προσώπου μας, αλλά και ψηφιακές σαρώσεις της ίριδας του ματιού μας μελλοντικά, το φάκελο με το ιστορικό της υγείας μας καθώς και πλήθος άλλων στοιχείων, άλλων ορατών και άλλων πιθανών «κρυφών», τα δεύτερα εκ των οποίων θα μπορούν να αναγνωσθούν μελλοντικά μόνο με ειδικό λογισμικό… για λόγους δήθεν …κρατικής ή διακρατικής ασφαλείας…

Οι Ηλεκτρονικές Κάρτες-Ταυτότητες θα διαθέτουν τσιπς αποθήκευσης δεδομένων, τα οποία θα μπορούν να διαβάζονται από έναν card reader συνδεδεμένο σε Η/Υ…Ταυτοχρόνως και επειδή τα στοιχεία μας θα αποθηκεύονται και σε Βάσεις Δεδομένων του «Κράτους», είναι ευνόητο, πως θα κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή να χρησιμοποιηθούν από την εκάστοτε εξουσία, ή τους διαχειριστές τους συστήματος, ενώ είναι δυνατόν τα δεδομένα αυτά να περιέλθουν και σε τρίτους ή ξένα κέντρα, ιδιώτες ή οργανώσεις, ή Διεθνείς «Οργανισμούς», βάση συμβάσεων ή διακρατικών συμφωνιών, με αποτέλεσμα τα προσωπικά μας στοιχεία να είναι δυνατόν να βρεθούν π.χ. σε βάσεις δεδομένων των ΗΠΑ ή της Γερμανίας και από εκεί ποιος ξέρει ακόμη πού και σε ποιους!

Πρόκειται για εφιάλτη!

Για διεθνές «σκλαβοπάζαρο»!

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ: ΠΟΡΕΙΑ ΚΑΤΑ ΚΡΗΜΝΩΝ

Αγώνας - Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης Α.Φ.176

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος συνεχίζει ἀκάθεκτος τὶς συμπροσευχές του μὲ τοὺς ἀρχηγοὺς τῶν διαφόρων θρησκειῶν τοῦ κόσμου, προκειμένου νὰ ἐπικρατήσει ἡ εἰρήνη καὶ νὰ λυθοῦν τὰ σοβαρὰ κοινωνικὰ προβλήματα, ποὺ ἀντιμετωπίζουν οἱ ἄνθρωποι – σύμφωνα πάντα μὲ τὸν ἰσχυρισμό του.

Οἱ κινήσεις αὐτὲς εἶναι θεατρικὲς καὶ οἱ «προσευχές» του δὲν γίνονται εὐπρόσδεκτες ἀπὸ τὸν Θεό, γιὰ τὸν ἁπλούστατο λόγο ὅτι ὑποδεικνύονται ὑπογείως ἀπὸ τοὺς ἰσχυροὺς τῆς γῆς καὶ γιατὶ ἐπιπλέον ἀπευθύνονται σὲ ψεύτικους θεούς. Ἡ συμμετοχὴ τῶν Ὀρθοδόξων στὶς συμπροσευχὲς μὲ τοὺς ἀλλόθρησκους συνιστᾶ πτώση, γιατὶ ἐθελοντικὰ ἐξισώνονται μὲ τοὺς ἄλλους θρησκευτικοὺς ἡγέτες καὶ προδίδουν τὴν Ὀρθόδοξη πίστη.

Προσωπικά, κάθε φορὰ ποὺ βλέπω τοὺς θρησκευτικοὺς ἡγέτες σὲ κοινὴ προσευχή, μοῦ ἔρχεται στὸ νοῦ ἡ ἀρχὴ τῶν συγκοινωνούντων δοχείων. Δυστυχῶς, ἡ ἀληθινὴ πίστη νοθεύεται ἀπὸ τὶς αἱρέσεις καὶ τὶς ψεύτικες θρησκεῖες.

Ἡ στάση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου στὶς συμπροσευχὲς αὐτὲς εἶναι προκλητικὴ γιὰ τοὺς Ὀρθοδόξους. Ἔχει τὴν ψευδαίσθηση ὁ Παναγιώτατος ὅτι σύντομα θὰ μᾶς ὁδηγήσει ἐκεῖ ποὺ αὐτὸς ἐπιθυμεῖ. Κάνει λάθος ὅμως. Οὔτε καὶ βοηθᾶνε οἱ συνεχεῖς μεταμορφώσεις του, ποὺ μὲ βαθιὰ λύπη παρατηροῦμε κατὰ καιρούς.

Στὴν Πόλη ἐμφανίζεται ὡς ὁ ἀμετακίνητος Πατριάρχης τοῦ Γένους τῶν Ἑλλήνων, στὸ Ἅγιον Ὄρος γίνεται φιλομόναχος καὶ ἀνύστακτος ὑπερασπιστὴς τῆς Ὀρθοδοξίας, στὴν Ἑλλάδα εὐλογεῖ καὶ παρηγορεῖ τοὺς χειμαζόμενους ἀπὸ τὴν οἰκονομικὴ κρίση, καὶ ὄχι μόνο, ἀδελφούς, ἐνῶ στὸ Βατικανὸ ἀγάλλεται ἀσπαζόμενος τὸν αἱρετικὸ Πάπα καὶ στὸ Παγκόσμιο Συμβούλιο τῶν Ἐκκλησιῶν γίνεται ἕνα μὲ τὶς ἀμέτρητες παραφυάδες τῶν Προτεσταντῶν. Ἐπίσης ὁ Πατριάρχης ἀποφεύγει νὰ μιλήσει γιὰ τοὺς ἐχθροὺς τῆς πίστεως, γιατὶ ὁ σκοπός του εἶναι νὰ ἐπικοινωνεῖ μὲ αὐτούς, προκειμένου νὰ γίνουν πράξη τὰ σχέδια τῶν ἰσχυρῶν τῆς γῆς, οἱ ὁποῖοι θέλουν ὅλες οἱ θρησκεῖες νὰ γίνουν μία, γιὰ νὰ καταδυναστεύουν τοὺς λαοὺς εὐκολότερα.

Καὶ φτάνουμε στὸ κρίσιμο ἐρώτημα. Ποιὰ πρέπει νὰ εἶναι ἡ στάση μας ἀπέναντι στὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη; Ἀπαντῶ ὡς ἑξῆς:

ΚΑΤΑΦΕΡΕΤΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΙΡΕΣΕΩΣ ΑΛΛΑ ΔΙΚΑΙΩΝΕΙ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ

ΟΤΑΝ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΚΛΩΤΣΑ «ΤΗΝ ΚΑΡΔΑΡΑ ΜΕ ΤΟ ΓΑΛΑ»

Ο ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ κ. ΙΕΡΟΘΕΟΣ:

Ἡ προώθηση κάθε αἱρετικῆς καινοτομίας, ὅπως ὁ Οἰκουμενισμὸς καὶ ἡ μεταπατερικὴ θεολογία, θὰ ἦταν δύσκολο νὰ εὐοδωθεῖ, ἂν δὲν βοηθοῦσαν στὴν ἑδραίωσή της οἱ ἐπίσκοποι καὶ κάποιοι σημαίνοντες θεολόγοι.

Ἐπειδὴ τοῦτο τὸ γνώριζαν καλὰ οἱ Πατέρες, μᾶς ἐδίδαξαν ὄχι ἁπλῶς τὸν ἔλεγχο κάθε αἱρετικῆς δοξασίας, ἀλλὰ τὴν ὀνομαστικὴ ἀναφορὰ τῶν αἱρετιζόντων καὶ τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ ὅσους εἴτε διδάσκουν αἱρετικὲς διδασκαλίες, εἴτε συγκαταβαίνουν καὶ ἀνέχονται τὴν ἐξάπλωση ὁποιασδήποτε αἱρέσεως.

Ὑπῆρξε ἡ γνωστὴ πρωτοβουλία τῆς Συνάξεως τῶν ἱερέων καὶ μοναχῶν νὰ πραγματοποιηθεῖ μιὰ Ἡμερίδα, στὴν ὁποία θὰ καταγγελθεῖ ἡ μεταπατερικὴ θεολογία. Καὶ πράγματι ἔγινε στὶς 15 Φεβρουαρίου στὸν Πειραιᾶ, ὀργανωθεῖσα ἀπὸ τὸν τοπικὸ μητροπολίτη κ. Σεραφείμ, ὁ ὁποῖος (μαζὶ μὲ τὸν μητροπολίτη Ναυπάκτου) δὲν δέχεται νὰ κατονομάσει τοὺς αἱρετικοὺς οἰκουμενιστὲς (διαχριστιανικούς, διαθρησκειακούς, μετα-πατερικοὺς ἢ νεο-πατερικούς).

Αὐτὴ ἡ ἀντιπατερικὴ νοοτροπία, ἐπικράτησε καὶ στὴν Ἡμερίδα. Πρωτοφανὲς στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας, νὰ καταφέρονται οἱ ποιμένες κατὰ μιᾶς αἱρέσεως, ἡ ὁποία ἀριθμεῖ δεκάδες χρόνια, καὶ νὰ μὴν τολμοῦν νὰ κατονομάσουν τοὺς ἀρχηγοὺς τῆς αἱρέσεως, τοὺς διακινητές της καὶ τοὺς ὀπαδούς της. Καὶ αὐτὸ ἀκολούθησαν καὶ οἱ ἄλλοι ὁμιλητές, ἀκόμα καὶ ὁ καθηγητὴς δογματικῆς στὸ Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης κ. Τσελεγγίδης, τοῦ ὁποίου ἡ θαυμάσια εἰσήγηση ἀπέδειξε ἄνευ ἀμφιβολίας, ὅτι οἱ μεταπατερικοὶ θεολόγοι βρίσκονται ἐκτὸς τοῦ κλίματος καὶ τῆς διδασκαλίας τῆς Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας.

Ἀλλὰ ἐκεῖνος ποὺ προκάλεσε ἀλγεινὴ ἐντύπωση στὸ ἀκροατήριο (σὲ μέρος τοῦ ἀκροατηρίου, ἂν θέλετε), ἦταν ὁ μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεος. Στὴν εἰσήγησή του, βέβαια, ἀνέλυσε μὲ θαυμάσιο τρόπο τὸ θέμα του, «Ἡ μεταπατερικὴ θεολογία ἀπὸ ἐκκλησιαστικῆς προοπτικῆς» καὶ μᾶς ἔδωσε πολλὰ στοιχεῖα, ὥστε νὰ μποροῦμε νὰ κατανοήσουμε τὶς παγίδες καὶ τὶς ἐκτροπὲς τῆς μετα-πατερικῆς θεολογίας.

Ὅμως, κι αὐτὸς δὲν κατονόμασε τοὺς μεταπατερικοὺς ποιμένες καὶ θεολόγους ποὺ διαστρέφουν τὴν ὀρθόδοξη διδασκαλία. Μίλησε ἀορίστως γιὰ μεταπατερικὴ σκέψη καὶ μεταπατερικὴ θεολογία, ἡ ὁποία «εἶναι ξένη πρὸς τὴν θεολογία τῆς Ἐκκλησίας μας», «ἀναιρεῖ τὶς (Ἅγιες) Γραφές». Μίλησε γιὰ τοὺς «λεγόμενους μετα-πατερικοὺς θεολόγους», οἱ ὁποῖοι εἶναι πολλοὶ καὶ διαφέρουν μεταξύ τους ὡς πρὸς τὶς τάσεις καὶ οἱ ὁποῖοι «ἀσεβοῦν σὲ βάρος τῆς λατρείας καὶ τῆς προσευχῆς». (Ἐφ’ ὅσον εἶναι πολλοί, ἄρα, ἐκτὸς ἀπὸ ὅσους γνωρίζουμε, ὑπάρχουν κι ἐκεῖνοι τοὺς ὁποίους ἀγνοοῦν οἱ πιστοί). Τέλος διαπίστωσε ὅτι «εἰσάγεται ἕνας μετανεωτερικὸς στοχασμὸς καὶ στὴν πραγματικότητα ἐκπροτεσταντίζεται ὅλη ἡ Ὀρθόδοξη Παράδοση τῶν Προφητῶν, Ἀποστόλων καὶ τῶν Πατέρων».

«ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΤΡΟΠΗ ΕΠΙΔΟΞΩΝ ΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΘΕΟΛΟΓΩΝ»

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν στηρίζει τὴν

«ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ  ΕΚΤΡΟΠΗ  ΕΠΙΔΟΞΩΝ  ΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΩΝ  ΘΕΟΛΟΓΩΝ»

Ὁ καθηγητὴς Τσελεγγίδης τονίζει:

Ἡ μεταπατερικὴ θεολογία δὲν ἔχει ἁπλῶς χαρακτῆρα «πατρομαχίας, ἀλλὰ κυρίως συνιστᾶ μία θεομαχία»

Στὴν Ἡμερίδα ποὺ πραγματοποιήθηκε στὶς 15 Φεβρουαρίου 2012 στὸν Πειραιᾶ καὶ στὸ Στάδιο «Εἰρήνης καὶ Φιλίας» μὲ θέμα «Πατερικὴ Θεολογία καὶ Μεταπατερικὴ Αἵρεση», μίλησε καὶ ὁ καθηγητὴς θεολογίας κ. Δημ. Τσελεγγίδης.

Ἡ εἰσήγησή του εἶχε τὸν τίτλο: «Νεοπατερικὴ ἢ νεο-βαρλααμιτικὴ θεολογία; Ἄγνοια ἢ ἄρνηση τῆς ἁγιότητας; Κριτήρια τοῦ ὀρθοδόξως καὶ ἀπλανῶς θεολογεῖν». Καὶ ὑπότιτλο: «Ἡ ὑπεροψία καὶ ἡ θεολογικὴ ἐκτροπὴ τῶν ἐπίδοξων μεταπατερικῶν θεολόγων». Ἀσφαλῶς (ὅπως συμβαίνει σὲ παρόμοιες περιπτώσεις) τὸ κείμενο αὐτὸ θὰ δημοσιευθεῖ, μαζὶ μὲ τὶς ἄλλες εἰσηγήσεις (ὅπως τοῦ μητροπολίτη Ναυπάκτου Ἱερόθεου, τῶν πρωτοπρεσβυτέρων καθηγητῶν π. Γ. Μεταλληνοῦ καὶ π. Θ. Ζήση κ.ἄ.) στὴν πληρότητά του ὡς γραπτὸς λόγος, μὲ τὶς στίξεις, τὴν προσθήκη ὅσων δὲν ἀναγνώστηκαν λόγῳ ἐλλείψεως χρόνου, καὶ μὲ τὶς ὑποσημειώσεις.

Ἐπειδὴ ὣς τὴν δημοσίευση θὰ παρέλθη ἀρκετὸς χρόνος –καὶ τὰ γεγονότα τρέχουν– σκεφτήκαμε πὼς ἡ ἀπομαγνητοφώνηση ἑνὸς τμήματος τῆς εἰσηγήσεως αὐτῆς ἦταν ἀναγκαία τώρα, γιατὶ α) γιὰ πρώτη φορὰ ἐπίσημα σὲ Ἡμερίδα ἀποκαλύπτεται μὲ ὑπεύθυνο θεολογικὸ λόγο, πὼς ἡ μεταπατερικὴ θεολογία ἀποτελεῖ μέρος τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ προσβολὴ τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας (ἔστω κι ἂν δὲν κατονομάστηκαν ἀπὸ τὸν ὁμιλητὴ οἱ μεταπατερικοὶ θεολόγοι) καὶ β) καθόσον ἡ «Ἀκαδημία Θεολογικῶν Σπουδῶν» Βόλου ἀνακοίνωσε μιὰ Ἐκδήλωση-Διάλεξη ποὺ διοργανώνει στὶς 5 Μαρτίου 2012! Καὶ ποῦ θὰ γίνει αὐτὴ ἡ Διάλεξη; Στὴν Ἀθήνα καὶ στὴν αἴθουσα Ἐπιμορφωτικῶν ἐκδηλώσεων τῆς Ἱ. Ἀρχιεπισκοπῆς!

Δηλαδή, τὴν στιγμὴ ποὺ ἕνα μεγάλο τμῆμα τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας ἐδῶ καὶ καιρὸ (καὶ μὲ τὴν ἐν λόγῳ Ἡμερίδα) καταδικάζει τὴν μεταπατερικὴ θεολογία καὶ τὴν Ἀκαδημία τοῦ Βόλου, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καὶ ὁ Δημητριάδος Ἰγνάτιος, συνεχίζουν ἀπτόητοι τὸ διχαστικό τους ἔργο καὶ

Ι) Ἤδη στὶς 2 Δεκεμβρίου 2011 ὁ κ. Ἱερώνυμος δέχτηκε στὸ Ἀρχιεπισκοπικὸ Μέγαρο «τὸ Δ. Σ. τῆς Ἀκαδημίας Θεολογικῶν Σπουδῶν Βόλου, μὲ ἐπικεφαλῆς τὸν Πρόεδρό του ...Δημητριάδος κ. Ἰγνάτιο» καὶ τότε, εἶχε τὴν εὐκαιρία «ὁ Μακαριώτατος νὰ ἐκφράσει τὴν εὐαρέσκεια καὶ ἱκανοποίησή του γιὰ τὴν πλούσια καὶ καρποφόρα δράση τῆς Ἀκαδημίας Θεολογικῶν Σπουδῶν, ἐνῶ δὲν παρέλειψε νὰ ἐπαναλάβει τὴ στήριξη καὶ ἐκτίμησή του γιὰ τὸ πρωτοποριακὸ ἔργο ποὺ ἐπιτελεῖται στὸ Βόλο. Σημείωσε δὲ ὅτι ... ἡ Ἐκκλησία μας ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ φωνὲς σὰν τῆς Ἀκαδημίας τοῦ Βόλου, γι’ αὐτὸ καὶ ἐνθάρρυνε τοὺς ὑπευθύνους της νὰ συνεχίσουν στὸν ἴδιο δρόμο, ἀψηφώντας τὶς ἀνοίκιες καὶ ἄδικες ἐπιθέσεις» ἐναντίον της!

Μεταπατερικών έργα και ημέραι. Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών Βόλου

ΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΕΡΓΑ  ΚΑΙ  ΗΜΕΡΑΙ
του Ιωάννου  Ν.  Μαρκά
 

Εισήγηση στην ημερίδα "Πατερική θεολογία ακι μεταπατερική αίρεση" Ιεράς Μητροπολεως Πειραιώς, ΣΕΦ 15-2-2012

ΕΙΣΑΓΩΓΗ-ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ

Σεβασμιώτατοι,  σεβαστοί Πατέρες,
ελλογιμότατοι κ. Καθηγητές,  αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, 

Οφείλουμε εξαρχής να σημειώσουμε ότι η εισήγησή μας θα περιοριστεί σχεδόν αποκλειστικά στη δράση της «Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών» της Ι.Μ. Δημητριάδος, και σε μια ενδεικτική δραστηριότητα ορισμένων προσώπων που συμμετέχουν στα προγράμματά της, και τούτο διότι, κατά την ταπεινή μας εκτίμηση,το συγκεκριμένο θεολογικό ίδρυμα υπήρξε το πρώτο που,επισήμωςστον ελλαδικό χώρο, καθιέρωσε και θεμελίωσε τον όρο της «μεταπατερικότητας» με το γνωστό τετραήμερο συνέδριο που έλαβε χώρα μεταξύ 3-6 Ιουνίου 2010... 

Αυτό ασφαλώς δεν σημαίνει πως η «Ακαδημία» και οι συντελεστές της γέννησαν την «μεταπατερικότητα», ούτε ότι έξω από αυτήν δεν δραστηριοποιούνται εντόνως οι γνωστοί «μεταπατερικοί» κύκλοι, αφού το «μεταπατερικό» ζήτημα είναι τόσο παλαιό, όσο και η παναίρεση του Οικουμενισμού, η οποία για να προωθηθεί βασίστηκε εν πολλοίς στην περίφημη «υπέρβαση των Πατέρων». Εκτιμούμε όμως πως αξίζει τον κόπο να ερευνηθεί, στα πλαίσια μιας σύντομης εισηγήσεως, ειδικότερα η περίπτωση της «Ακαδημίας», εις τρόπον ώστε να προσεγγιστούν «τα έργα και οι ημέρες» των μεταπατερικών συντελεστών της, που τόσο θόρυβο έχουν προκαλέσει σε ολόκληρο τον Ορθόδοξο θεολογικό κόσμο.  

Για πολλούς βεβαίως, ίσως να ακούγεται λίγο παράξενο και να απορούν, πως είναι δυνατόν μια «ακαδημία θεολογικών σπουδών» να δημιουργεί τόσο θόρυβο και τόσες αντιδράσεις γύρω από το όνομά της. Είναι άραγε τόσο έντονο το πρόβλημα της λειτουργίας της και σε ποιά σημεία μπορεί να εστιαστεί αυτό; Εν πρώτοις, και πολύ γενικά και πρόχειρα, μια πρώτη απάντηση μπορεί να δοθεί στο γεγονός πως πρόκειται για ένα θεολογικό ίδρυμα στον ελλαδικό Ορθόδοξο χώρο, που παράγει ένα «νέο κύμα» θεολογίας, ένα είδος «θεολογικών σπουδών» αλλιώτικο από όσα μέχρι τώρα γνωρίζαμε, ένα καθαρά «νεοεποχίτικο» μοντέλο εργαστηριακής θεολογίας του συγκρητισμού, με μία εξειδικευμένη επιστημονική ομάδα εργασίας, που οι διασυνδέσεις της δείχνουν να ξεπερνούν τα στενά όρια του επιστημονικού-θεολογικού χώρου. Το πρόβλημα εν ολίγοις δεν είναι επιφανειακό ή μονοδιάστατο, όπως ίσως να θεωρούν κάποιοι, αλλά σύνθετο και πολυεπίπεδο, με βαθύτερες ρίζες και άρα δύσκολο ως προς την προσέγγιση και αντιμετώπισή του. Αυτό που πρίν από μερικές δεκαετίες φάνταζε ως «περιθώριο», σήμερα είναι το κυρίαρχο ρεύμα στο θεολογικό χώρο και μάλιστα στον ορθόδοξο. 

Η «Ακαδημία του Βόλου» είναι καρπός και κατάκτηση του εκσυγχρονιστικού πνεύματος που έχει μεταλαμπαδευτεί από τη Δύση στην καθ’ ημάς Ανατολή. Η τακτική που ακολουθήθηκε και ακολουθείται είναι απλή και καλά σχεδιασμένη: καθηγητές-ινστρούχτορες της «Νέας Εποχής» επιδίδονται στην «εκπαίδευση» των κατάλληλων προσώπων, με σκοπό να γίνουν οι επόμενοι «κήρυκες» και «ιεραπόστολοι» της «νεοεποχίτικης θεολογίας» του διαχριστιανικού και διαθρησκειακού συγκρητισμού, σε ένα ορθόδοξο πλήρωμα εντελώς ακατήχητο και απληροφόρητο, σχετικά με τις πραγματικές τους προθέσεις. Αρωγός σε αυτήν την προσπάθεια είναι πλέον και μέρος του εκκλησιαστικού κατεστημένου, το οποίο δειλά-δειλά αρχίζει και βγαίνει σε τούτο το εκσυγχρονιστικό προσκήνιο, στηρίζοντας και υποθάλπτοντας εμπράκτως τη νέα αυτή θεολογία και τους επίσημους φορείς της. Όπως θα παρατηρήσουμε εντός ολίγου, όλη αυτή η λεπτή και ασυναίσθητη αποστασία στο χώρο της θεολογίας, σε συνδυασμό με τον εισαγόμενο-δυτικό τρόπο ζωής που έχει επικρατήσει στο καθημερινό γίγνεσθαι, διαμορφώνει στον Ορθόδοξο κόσμο, με αργά αλλά σταθερά και μεθοδικά βήματα, μια ψευδο-χριστιανική πνευματικότητα, μια θεολογική καρικατούρα, που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στο «θρησκευτικό τσουβάλιασμα» των λαών, μέσω της Πανθρησκείας και του Οικουμενισμού, δηλαδή στη «νέα θρησκευτική συνειδητότητα» του πλανητικού συστήματος. 

ΣΚΟΠΟΣ-ΔΟΜΗ-ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΤΗΣ «ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ» ΤΟΥ ΒΟΛΟΥ 

Η «Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών» φαίνεται να υπηρετεί πιστά, ένα τέτοιο εκσυγχρονιστικό σχέδιο[1].Ένας εκ των στενών συνεργατών της «Ακαδημίας», ο γνωστός δημοσιογράφος της «Καθημερινής», Σταύρος Ζουμπουλάκης, σε άρθρο του στο περιοδικό που διευθύνει [2], με τίτλο Το ανανεωτικό εγχείρημα της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών, εξέφρασε ακριβώς αυτόν τον ενθουσιασμό, της κυήσεως μιας «ουσιώδους αλλαγής στη θεολογική σκέψη στην Ελλάδα». Η αποψή του έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον επειδή εκφράζει το σύνολο σχεδόν των συμμετεχόντων σε αυτό το περισπούδαστο θεολογικό «thinktank»(=δεξαμενή σκέψης) και μας παρουσιάζει τον οδοδείκτη πάνω στον οποίον κινείται το ίδρυμα και οι εκπρόσωποί του. Πρώτο στοιχείο, το γεγονός ότι «η Ακαδημία είναι εντελώς απαλλαγμένη από κάθε θεολογικό αντιδυτικισμό». Η αγιοπατερική θέση, πως ο δυτικός χριστιανισμός είναι –στην μετά το Σχίσμα εποχή- αίρεση, χαρακτηρίζεται γελοία και παράλληλα αναγνωρίζονται ως «κολοσσιαία» ονόματα, «θεολόγοι» της Δύσεως, όπως ο Θωμάς Ακινάτης και ο Λούθηρος. Δεύτερο στοιχείο, κατά τον κ. Ζουμπουλάκη, είναι ότι η «Ακαδημία» αντιστέκεται στον εξωραϊσμό και στην εξυμνητική εικόνα του Βυζαντίου, ενώ παράλληλα επαίρεται για το ότι έρχεται να αποδαιμονοποιήσει το Διαφωτισμό, και να τον προσεγγίσει χωρίς σκοταδιστικό και φανατικό πνεύμα, ασκώντας ταυτόχρονα κριτική στην Εκκλησία, για τον τρόπο με τον οποίο τον πολέμησε. Ένα τρίτο στοιχείο, πραγματικό επίτευγμα για τους «ακαδημαϊκούς» θεολόγους, είναι η συνομιλία με εξωεκκλησιαστικούς διανοούμενους και στοχαστές «που δεν είναι χριστιανοί αλλά αγνωστικιστές ή άθεοι». Αυτή η «θεολογική» στροφή, βοηθάει τα μέγιστα ώστε τα θέματα που ανοίγει η «Ακαδημία» να χαρακτηρίζονται από μία «εξωστρέφεια», να «είναι στραμμένα δηλαδή προς την κοινωνία και τον πολιτισμό». 

Τί είναι όμως ακριβώς το συγκρότημα που εμείς γνωρίζουμε ως «Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών» της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος και το οποίο έκανε την εμφάνισή του για πρώτη φορά εν έτει 2000; Στην πραγματικότητα είναι μία Μη Κυβερνητική Οργάνωση, με την επωνυμία «ΜΚΟ Ακαδημία Δημητριάδος», με επικεφαλής πρόεδρο τον οικείο μητροπολίτη, κ. Ιγνάτιο, που ακολουθεί την κλασσική τακτική που συνηθίζουν όλες οι ΜΚΟ, να συμμετέχει σε «ανοιχτά» χρηματοδοτικά προγράμματα των κυβερνήσεων. Όπως άλλωστε έχει λεχθεί ευφυώς, εάν επιθυμεί κάποιος να λάβει κυβερνητικό χρήμα με τη σέσουλα, καλά είναι να ιδρύσει μια ...μη κυβερνητική οργάνωση. Η αλήθεια είναι πως μέχρι πρότινος, αποτελούσε μια εύλογη και έντονη απορία, από που χρηματοδοτείται ένα τέτοιο ίδρυμαεις τρόπον ώστε να εκτελεί πανάκριβα συμπόσια και συνέδρια, ή να εκτελεί προγράμματα και αποστολές «εκτός έδρας», ακόμη και σε μακρινά μέρη του εξωτερικού[3]και γενικά πως είναι δυνατόν εν μέσω οξείας οικονομικής κρίσης, ένας τέτοιος «οργανισμός» να δουλεύει με «φουλ τις μηχανές». 

Το ενδιαφέρον λοιπόν στοιχείο, είναι ότι έχουμε να κάνουμε με ένα ίδρυμα, που ενώ ο τίτλος του και το καταστατικό του «φωνάζουν» πως δεν έχει σχέση με κράτη και κυβερνήσεις, εν τούτοις η χρηματοδότησή του σε αρκετές περιπτώσεις είναι κρατική. Άλλωστε μόλις πρόσφατα αποκαλύφθηκε, ότι η ΜΚΟ «Ακαδημία Δημητριάδος», στήθηκε στην ουρά μαζί με άλλες 174 ΜΚΟ, για να διεκδικήσει (και να μοιραστεί με όσες επιλεγούν) 280 εκατομμύρια ευρώ για «κοινωνική εργασία», σε πρόγραμμα του Υπουργείου Εργασίας[4]. Επιπλέον, ενδεικτικό είναι το παράδειγμα μίας ημερίδας που διοργανώθηκε πέρυσι, τον Απρίλιο του 2011, στην Αθήνα και στο ξενοδοχείο «Κάραβελ», σχετικά με «τη σημασία του διαθρησκειακού και διαπολιτισμικού διαλόγου» [5] και στην οποία πρωταγωνιστικό ρόλο είχε η «Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών». Η ημερίδα αυτή διοργανώθηκε από την πρεσβεία της Ινδονησίας στην Αθήνα, υπό την αιγίδα (και άρα τη χρηματοδότηση) των υπουργείων Εξωτερικών της Ελλάδας και της Ινδονησίας. Την ημερίδα παρακολούθησαν θρησκευτικοί λειτουργοί, πανεπιστημιακοί καθηγητές, πρέσβεις και υψηλόβαθμα στελέχη διπλωματικών αντιπροσωπειών στην Αθήνα, περισσοτέρων των 20 κρατών, δημοσιογράφοι αλλά και φοιτητές. Μεταξύ άλλων διαβάστηκε μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Αθηνών από εκπρόσωπό του, δείγμα της υψηλής στήριξης που έτυχε από όλους τους χώρους –και τον εκκλησιαστικό-, ενώ εντύπωση προκάλεσε η ποικιλία των εισηγητών: μουσουλμάνοι πανεπιστημιακού επιπέδου, μία προτεστάντισσα «ιερέας», ορθόδοξοι πανεπιστημιακοί καθηγητές, ο «ιθύνων νους» της «Ακαδημίας», κ. Παντελής Καλαϊτζίδης, αλλά και εκπρόσωπος του Ελληνικού Ιδρύματος Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (του γνωστού ΕΛΙΑΜΕΠ), η καθηγήτρια Άννα Τριανταφυλλίδου, ερευνήτρια του ως άνω κέντρου, το οποίο χρηματοδοτείται αφειδώς από τα «OpenSocietyFoundation» του Σόρος, το ίδρυμα Φόρντ, το ίδρυμα Μάρσαλ, την Παγκόσμια Τράπεζα και άλλα σχετικά «ευαγή» ιδρύματα[6]. 

Ανάμεσα σε όλους αυτούς τους «κολοσσούς» -όλως τυχαίως- πρωταγωνιστεί και η «ταπεινή» «Ακαδημία του Βόλου». Και το εξίσου ταπεινό ερώτημα που προκύπτει είναι,ποιος ο λόγος να ενδιαφέρονται τα ΥΠΕΞ Ελλάδας καιΙνδονησίας για τον διαθρησκειακό διάλογο;Για ποιο λόγο ΜΚΟ παγκοσμίου βεληνεκούς, με στελέχη πασίγνωστα στη «Λέσχη Μπίλντεμπεργκ» και στις πολυεθνικές υπερ-στοές, που οικοδομούν ανοιχτά πλέον  την ιδέα της «παγκόσμιας διακυβέρνησης», χρηματοδοτούν τέτοιου είδους διαθρησκειακές ημερίδες; Και πως γίνεται ένα θεολογικό ίδρυμα μιας Ορθόδοξης Μητροπόλεως να συνεργάζεται με όλους αυτούς; Απλούστατα διότι από κοντά με την παγκόσμια διακυβέρνηση, ακολουθεί και η ιδέα της θρησκευτικής ομογενοποίησης, μέσα από ένα κάλεσμα των θρησκειών σε ειρήνη, ανοχή και καταλλαγή. Και η αποστολή της «Ακαδημίας», όπως θα καταδειχθεί στην αμέσως επόμενη ενότητα, με τα «προγράμματα» και «συνέδρια» που διογανώνει, είναι ακριβώς αυτή[7]. 

Ενα θρΙλερ με τον τΙτλο «ο Πρόξενος»

Αγώνας - Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών ΛαρίσηςΑ.Φ.176

«ο Πρόξενος»

- Έλα Α4, εδώ Α2· ο “Πρόξενος” πέρασε το σημείο “δέλτα”, αναλάβατε εσείς…

Για Τρίτη φορά μέσα σε μισή ώρα αναφέρονταν στην συνομιλία αστυνομικών της τροχαίας η λέξη “Πρόξενος”.

- Ρε παιδιά, έρχεται κανένας πρόξενος στη Λάρισα και δεν το πήραμε χαμπάρι;

Η ερώτηση έκανε το γύρο των δημοσιογραφικών τραπεζιών. Δεν βρήκε απάντηση και πήρε το δρόμο της διασταύρωσης στις επίσημες πηγές. Νομαρχία, Δήμος, υπηρεσίες, κανείς δεν περίμενε κάποιο διπλωμάτη!

Το μυστήριο λύθηκε το επόμενο πρωινό, στο προαύλιο της Εκκλησίας, όπου ακόμη μία φορά Αγωνιζόμενοι είχαν συγκεντρωθεί για να αποδοκιμάσουν τον … Ιγνάτιο. Ένας απ’ αυτούς λέει στο φίλο του: «Μέσα είναι ο “Πρόξενος”».

Το πώς οι Αγωνιζόμενοι είχαν σπάσει τον αστυνομικό κώδικα και γνώριζαν περισσότερα και από τους δημοσιογράφους, αυτό δεν είναι αξιοπερίεργο.

… Για ένα πράγμα τουλάχιστον πρέπει να παραδεχθεί κανείς τους «Αγωνιζόμενους Χριστιανούς». Ότι βρίσκονται σε ετοιμότητα, συγκεντρώνονται έγκαιρα και σπεύδουν αμέσως… Οι «Αγωνιζόμενοι Χριστιανοί» διατηρούν ένα άριστο δίκτυο πληροφοριών. Δεν υπάρχει περίπτωση να πατήσει ο Ιγνάτιος το πόδι του στην πόλη και να μη το μάθουν, μου έλεγε ένας εξ’ αυτών. Διαθέτουν κινητά τηλέφωνα, πληροφοριοδότες στους Ιερούς Ναούς…, ομάδες που περιπολούν – ακόμη και νύχτα – από εκκλησία σε εκκλησία, «σκάνερ» που παρακολουθεί τις επικοινωνίες της αστυνομίας. Επίσης βρίσκεται πάντα σε επιφυλακή μία ομάδα κρούσης έτοιμη να κινηθεί με το πρώτο «σύρμα».

Ο μητροπολίτης Ιγνάτιος γνωρίζει ότι δύσκολα θα βρεθεί στη Λάρισα χωρίς να τον εντοπίσουν. Έρχεται λοιπόν αιφνιδιαστικά, σαν Ιερέας κομάντος, χωρίς να ενημερώσει την αστυνομία… Έρχεται, λειτουργεί και φεύγει. Σύμφωνα με πληροφορίες, ξεκινά νωρίς το απόγευμα από την Αθήνα και διανυκτερεύει κάπου έξω από την πόλη… Από τη Λάρισα ξεκινά νωρίς το πρωί αυτοκίνητο (με τοπικές πινακίδες) έμπιστου προσώπου, το οποίο τον παραλαμβάνει για να τον μεταφέρει σε ιερό ναό της πόλης. Την άφιξή του δεν γνωρίζουν καλά καλά ούτε οι ιερείς του ναού… (εφημ. “Κυριακάτικη”, 1995). Ήταν 25 Δεκέμβρη, πριν από δέκα έξι (16) χρόνια, όταν οι καμπάνες άρχισαν να χτυπούν χαρμόσυνα και οι ψάλτες να ψάλουν τις γιορταστικές καταβασίες «Χριστός γεννάται δοξάσατε…». Τότε οι ευρισκόμενοι στο ναό ακούν θόρυβο και, ανημέρωτοι για το τι επρόκειτο να διαδραματισθεί, βλέπουν ξαφνικά τον δεσπότη Ιγνάτιο να χώνεται από το παραπόρτι στο ιερό του Αγίου Κων/νου και Ελένης. Ο κόσμος λαχτάρησε. Οι ιερείς τάχασαν και οι επίτροποι άρχισαν να σφραγίζουν τις πόρτες “μην μπει μέσα ο εχθρός”. Κάποτε τελείωσε η Θεία Λειτουργία και ο κόσμος έφευγε όπως-όπως, γιατί μύριζε “μπαρούτι”. Τα τηλέφωνα των αστυνομικών τμημάτων πήραν… φωτιά! – Ήρθε ο … Πρόξενος, ήρθε ο … Πρόξενος – Όβερ. Έπρεπε όμως να οργανωθεί και η αποχώρησή του… Πρόξενου. Οι περισσότεροι αστυνομικοί γιόρταζαν τα Χριστούγεννα με τις οικογένειές τους. Τότε τα περιπολικά άρχισαν να γυρίζουν από σπίτι σε σπίτι και από χωριό σε χωριό να μαζέψουν αστυνομική δύναμη! Βλέποντας την απροθυμία των αστυνομικών – χρονιάρα μέρα – αναγκάστηκαν οι επικεφαλείς να φέρουν μεγάλη κλούβα (φωτογραφία) στις 12:30, να την παρκάρουν έξω από την πόρτα του ναού – όπως γίνεται στο τσίρκο όταν θέλουν να μεταφέρουν άγριο ζώο από το κλουβί – να επιβιβάσουν τον … Πρόξενο σ’ αυτή και να τον μεταφέρουν στη Σαλαμίνα. Αυτά τα τραγελαφικά, τα ακατανόητα και θλιβερά, που συνέβησαν, όταν το ημερολόγιο έγραφε Χριστούγεννα 1995, και αποτέλεσαν τις σκοτεινές σελίδες της τοπικής εκκλησιαστικής ιστορίας, ήρθαν στο νου μας, όταν ο ίδιος «Πρόξενος» 16 χρόνια μετά και την ίδια ημερομηνία (25/12/2011) μιλούσε για αγάπη στον πλησίον. Αγάπη φαρισαϊκή, δεδομένου ότι 33 οικογένειες, εξ αιτίας του, περνούν γολγοθά, απειλούμενες να χάσουν τα σπίτια τους, γιατί τόλμησαν να του υποδείξουν την αντιχριστιανική και παράνομη συμπεριφορά του. Παρ’ όλα αυτά εμείς του ευχόμαστε χρόνια μετάνοιας, καθ’ ότι στο τέλος, του Χριστού το θέλημα θα επικρατήσει, διότι όπως λέγει ο απόστολος Παύλος, ζούμε «θλιβόμενοι αλλ’ ου στενοχωρούμενοι, απορούμενοι αλλά ουκ εξαπορούμενοι, διωκόμενοι αλλ’ ουκ εγκαταλειπόμενοι, καταβαλλόμενοι αλλ’ ουκ απολλύμενοι, πάντοτε την νέκρωσιν του Κυρίου Ιησού εν τω σώματι περιφέροντες, ίνα και η ζωή του Ιησού εν τω σώματι ημών φανερωθή» (Β΄ Κορ. δ΄ 8-10).

Τι έπαθε ο εισαγγελέας που αδίκησε τον Άγιο Νεκτάριο

Τι έπαθε ο εισαγγελέας που αδίκησε τον Άγιο Νεκτάριο

Κάποτε ένας Άγιος Γέροντας συκοφαντήθηκε άδικα και απειλήθηκε από ένα εισαγγελέα με χυδαίο και βάναυσο τρόπο... Ο κόσμος, της εποχής εκείνης τον γιουχάριζε, τον κορόιδευε, τον ειρωνευόταν, τον κατηγορούσε. Ο κόσμος και οι άρχοντές του, ταπείνωσαν τον Άγιο εκείνο Γέροντα, όμως ο Θεός τον δόξασε και θα τον δοξάζει εις πάντας τους αιώνες.
  Στο παρακάτω συγκλονιστικό κείμενο θα διαβάσετε τι έκανε και τι έπαθε ο εισαγγελέας που κατηγόρησε άδικα τον Άγιο Νεκτάριο. Βρωμερές συκοφαντίες Πολλά όμως διασπείρονταν από τους κακούς ανθρώπους στην Αθήνα περί του Πενταπόλεως και της ανεγέρσεως της Μονής.
 Πολύ τον κατέτρεξε και ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Μελέτιος Μεταξάκης. Αυτός διετέλεσε και Οικουμενικός Πατριάρχης και Πατριάρχης Αλεξανδρείας. Αυτός ο δυστυχής ήταν μασώνος μοντέρνος, νεωτεριστής και έκανε πολύ κακό στην Εκκλησία. Αλλά και ποία διαφορά στο τέλος των δύο Ιεραρχών.
Ο Μεταξάκης, που έκανε τόσα εις βάρος της Ορθοδοξίας, είχε οικτρό τέλος. Τον βρήκαν ένα πρωί κάτω από το κρεβάτι του νεκρό και με την γλώσσα του έξω. Αυτήν ακριβώς την γλώσσα, που έλεγε αυτά στον Άγιο και τόσα εις βάρος της Ι. Παραδόσεως και της Ορθοδόξου Εκκλησίας!  

Εξ αντιθέτου, ο Πενταπόλεως, που έμεινε πιστός εις την Ι. Παράδοση και υπέμεινε τους πειρασμούς και διώξεις, είχε άγιο τέλος και σήμερον τιμάται, όχι μόνο από το Πανελλήνιο, αλλά και από όλη την Υδρόγειο.
  Είναι αληθές, ότι ο Θεός παρεχώρησε να περάσει και εκεί πολλές θλίψεις και πίκρες. ΙΙαρ’ όλη την εκεί εργασία του, πολλοί κακοί, άνθρωποι, όργανα του διαβόλου έλεγαν, ότι ο Άγιος είναι υποκριτής και, ότι όλα αυτά που κάνει, είναι υποκριτικά.
 Έφτασαν μάλιστα στο σημείο να τον κατηγορούν για ανηθικότητες και, ότι το Μοναστήρι το κατάντησε άντρο ακολασίας! Διέδιδαν, ότι οι Μοναχές γεννούσαν νόθα παιδιά και τα πετούσε στο πηγάδι. Κάποια μητέρα, μάλιστα, που την έλεγαν στην Αίγινα Κερού είχε μια κόρη 16 ετών χαριτωμένη, συνετή, φρόνιμη και θεοφοβούμενη.
 Η μητέρα αυτή είχε μανία καταδιώξεως προς την κόρη της και πολλές φορές επιχείρησε να την σκοτώσει. Το δυστυχισμένο αυτό πλάσμα βρήκε καταφύγιο στο Μοναστήρι του Αγίου Νεκταρίου. Ο Άγιος, πονόψυχος καθώς ήταν, το δέχτηκε και το προστάτεψε. Η Κερού δεν μπορούσε να το χωνέψει και άρχισε να συκοφάντη τον Άγιο. Ο Εισαγγελεύς πήρε την κατάθεση και την επομένη πήγε αγριεμένος στην Αίγινα με δυο χωροφύλακες. Παραβίασε την πόρτα, παρά τους κανονισμούς του Μοναστηριού, και μπήκε κατ’ ευθεία στο διαμέρισμα του Αγίου. Οι Μοναχές αναστατώθηκαν και άρχισαν να κλαίνε.
Ο Δεσπότης σηκώθηκε με το συνηθισμένο Χριστιανικό του χαμόγελο να τους υποδεχτεί. Ο Ανακριτής έξω φρενών, είπε εις τον εβδομηκονταετή τότε γέροντα: —Βρε παλιοκαλόγερε!... που είναι τα παιδιά που κάνεις; (Επακολούθησε αισχρότατη φράση). Αυτά κάνεις εδώ πέρα;
 Κατόπιν τον έπιασε από το ράσο και τον απειλούσε, λέγοντας: Θα σου ξεριζώσω τα γένια τρίχα, τρίχα.
Ο Άγιος δεν έβγαλε λέξη. Μόνον με το χέρι του έδειχνε ψηλά και έλεγε: —Βλέπει ο Θεός. Ξέρει ο Θεός!!
 Και πράγματι! «ἔστι δίκης ὀφθαλμός, Ὅς τά πάνθ’ ὁρᾶ». Ο ασεβέστατος Εισαγγελεύς σε μια εβδομάδα αρρώστησε βαριά. Είχε τρομερούς πόνους από την αρρώστια του.
Το χέρι εκείνο, που έπιασε και κουνούσε τον Άγιο, ξεράθηκε. Τότε το συναισθάνθηκε και ζήτησε να τον πάνε μπροστά στον Άγιο, για να τον συγχωρέσει. Πράγματι τον πήγαν. Έπεσε στα πόδια του Αγίου, μαζί με την γυναίκα του και ζητούσε να τον λυπηθεί.
Ο Άγιος προσευχήθηκε στο Θεό πολύ. Ήταν ο μακάριος ανεξίκακος και μακρόθυμος. Τον συγχώρησε με την καρδιά του. Τού Εισαγγελέως έπειτα από δύο χρόνια του κόψανε το χέρι. Εκείνο το χέρι που κουνούσε, από το γιακά του ράσου, τον Άγιο. Το Μοναστήρι του όμως, παρ’ όλα αυτά, πρόκοψε. Εν τω μεταξύ η Αδελφότης μεγάλωσε, γιατί προσετέθησαν και άλλες Αδελφές και μάλιστα μορφωμένες. Έγινε ένα πνευματικόν κέντρο, που ξεκούραζε ψυχικά και φώτιζε τους ανθρώπους.

proskynitis.blogspot.com

Και ένας να μείνης, μείνε πιστός!

Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης Α.Φ.176

http://www.agonas.org/

του μακαριστού Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου,

Κάθε φορά, ποὺ γίνεται θεία λειτουργία, διαβάζονται δύο ἱερὰ ἀναγνώσματα, εὐαγγέλιο καὶ ἀπόστολος. Καὶ τὰ δύο περιέχουν λόγια μεγάλα καὶ ὑψηλά, ποὺ ἐὰν ὁ ἄνθρωπος τὰ ἐφήρμοζε ἡ γῆ θὰ γινόταν παράδεισος. Σήμερα θὰ προσπαθήσω –μὲ ἁπλᾶ λόγια ὥστε νὰ μὲ καταλάβουν καὶ οἱ πιὸ ἀγράμματοι–νὰ ἐξηγήσω ἕνα λόγο ἀπ᾽ αὐτὰ ποὺ ἀκούσαμε· λόγο ὄχι ἀπὸ τὸ εὐαγγέλιο (τὸ γνωστὸ περὶ Ζακχαίου), ἀλλὰ ἀπὸ τὸν ἀπόστολο. Ἡ πρώτη φράσι ποὺ εἶπε σήμερα ὁ ἀπόστολος εἶνε· «Πιστὸς ὁ λόγος καὶ πάσης ἀποδοχῆς ἄξιος»(Α΄ Τιμ. 4,9). Τί σημαίνουν τὰ λόγια αὐτά; Ὁ ἀπόστολος ἀπευθύνεται στὸ μαθητή του Τιμόθεο ποὺ ἐγκατέστησε ἐπίσκοπο στὴν Ἔφεσο, τὴ μεγάλη πόλι τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, καὶ τοῦ λέει· Παιδί μου, πρόσεχε, πρόσεχε. Δεξιὰ - ἀριστερά, παντοῦ, παραμονεύουν ἐχθροὶ ποὺ ζητοῦν ν᾽ ἁρπάξουν τὸν πολύτιμο θησαυρό. Καὶ ὁ θησαυρὸς δὲν εἶνε διαμάντια, χρυσάφι, ἀσήμι· εἶνε ἡ πίστις μας.

Πατερική Θεολογία και μεταπατερική αίρεση

Πατερική Θεολογία και μεταπατερική αίρεση

Ημερίδα της Μητροπόλεως Πειραιώς (15-2-2012)

ομιλητές:

Δημήτριος Τσελεγγίδης, Καθηγητής Πανεπ. Θεσσαλονίκης

Πρωτοπρ. Γεώργιος Μεταλληνός, Ομοτ. Καθ. Πανεπ. Αθηνών

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Ομοτ. Καθ. Πανεπ. Θεσσαλονίκης

Ιωάννης Μαρκάς, Ερευνητής

Λάμπρος Σιάσος, Καθ. Πανεπ. Θεσσαλονίκης

Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος 

Ιωάννης Κουρεμπελές, Αναπλ. Καθ. Πανεπ. Θεσσαλονίκης

 

Ημερίδα.Πατερική Θεολογία καί μεταπατερική αἵρεση 

Μία συγκινητική ιστορία ενός ηλικιωμένου ανθρώπου

 «Δεν με γνωρίζει, αλλά εγώ εξακολουθώ να ξέρω ποια είναι.»

Ήταν πρωί, περίπου 8:30, όταν ένας ηλικιωμένος περίπου 80 χρονών, με ράμματα στον αντίχειρά του, έφτασε στο νοσοκομείο . Είπε ότι ήταν βιαστικός, και ότι είχε ένα άλλο ραντεβού στις 9:00.

Η νοσοκόμα που τον ανέλαβε τον έβαλε να καθίσει κάπου, γνωρίζοντας ότι θα έπαιρνε πάνω από μια ώρα για να τον δει κάποιος γιατρός. Τον είδε να κοιτάει επίμονα το ρολόι του και επειδή δεν ήταν και πολύ απασχολημένη αποφάσισε να δει τη πληγή του. Αφού το εξέτασε προσεκτικά, είδε ότι η πληγή στον αντίχειρα είχε επουλωθεί και έτσι μίλησε με τους γιατρούς για να αφαιρέσουν τα ράμματα.

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ

 http://www.agonas.org/
Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης Α.Φ.176

Αποκαλυψη

του ΑΓΙΟΥ  Ιωαννου  ΤΟΥ   θεολογου

Ομιλίες εις την Αποκάλυψιν του Ιωάννου

του μακαριστού γερόντος Αθ. Μυτιληναίου

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Είναι ένα αληθινό αριστούργημα το βιβλίον της Αποκαλύψεως. Έχει ενότητα^, έχει συμμετρία,^. έχει ευρυθμία,^. έχει δύναμιν λόγου,^. έχει παρά την πτωχεία των λέξεων, πλούτο χρωμάτων και τόνων^, έχει μία αφάνταστη ποικιλία θεμάτων, έχει μία πλαστικότητα,έχει μια ζωηρότητα και μια παραστατικότητα το βιβλίο αυτό, τόση, που συναρπάζει εκείνον που το διαβάζει.

 Για κανένα άλλο βιβλίο δεν γράφηκαν τόσα βιβλία. Για κανένα! Ακόμη και για το πιο κλασσικό βιβλίο στην ανθρωπίνη Ιστορία, στην ιστορία της ανθρωπίνης γραμματείας! Κανένα άλλο βιβλίο δεν είχε τόσες συγγραφές γι’ αυτό. Πάρα πολλά βιβλία έχουν γραφή, γράφονται και θα γράφωνται για το βιβλίον της Αποκαλύψεως. Αληθής πλούτος πραγματικά! Είναι βαθυστόχαστο βιβλίο^. αφυπνιστικό συνειδήσεων^. συναρπαστικό! Με σκηνικά^. του ουρανού και τη γη! Ο χρόνος στον οποίον κινείται, που δεν χωράει η ανθρώπινη Ιστορία, είναι η παγκόσμια Ιστορία και η Αιωνιότητα!

Εφέτος η χάρις του Θεού μας δίδει ως ευκαιρίαν σποράς του λόγου Του το βιβλίον της Αποκαλύψεως.

 Η Αποκάλυψις είναι το τελευταίο βιβλίο της Καινής Διαθήκης αλλά και ολοκλήρου της Αγίας Γραφής.

 Το βιβλίον αυτό, της Αποκαλύψεως, αποτελεί την κατακλείδα της Αγίας Γραφής και έχει ικανή αντιστοιχία με το πρώτο βιβλίον αυτής, την Γένεσιν, μετά της οποίας αποτελεί άξονα πτώσεως - σωτηρίας. Το βιβλίον της Γενέσεως αναφέρει την ιστορία της πτώσεως^. το βιβλίον της Αποκαλύψεως αναφέρει την ιστορία της ανορθώσεως, της σωτηρίας.

 Πράγματι εις το βιβλίον της Γενέσεως περιγράφεται η δημιουργία του κόσμου και του ανθρώπου^. είναι η ωραία αυτή ανατολή του κτιστού ορατού κόσμου.

 Αλλ’ οι άνθρωποι έπεσαν^. έπεσαν εις την αμαρτία τη υποβολή του διαβόλου. Έκτοτε εισήχθη η αμαρτία, η φθορά και ο θάνατος. Τα πάντα έμοιαζαν ότι είχαν ματαιωθή^. είχε ματαιωθή το ωραίο σχέδιον του Θεού, να φθάση δηλαδή η κτίσις κοντά στον Θεό, να ενωθή μαζί Του και να θεωθή.

 Αλλ’ ό,τι ο Θεός δημιουργεί, αγαπητοί μου, ούτε εκμηδενίζεται ούτε ματαιούται! Και δια την ανακαίνισιν του παλαιωθέντος εν αμαρτία κτιστού ορατού κόσμου οικονομήθη το μυστήριον της Ενανθρωπήσεως του δευτέρου προσώπου της Αγίας Τριάδος, του Ιησού Χριστού.

 Ο κόσμος όμως δεν εδέχθη τον Ιησούν Χριστόν, και Τον εσταύρωσε.

 Και πάλι δεν εματαιώθη το σχέδιον της σωτηρίας, διότι με τον Σταυρόν μεν ενικήθη ο διάβολος, με την Ανάστασιν δε του Χριστού ενικήθη ο θάνατος και η φθορά.

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ Ο ΠΑΠΑΣ

Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης Α.Φ.176

                     ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ Ο ΠΑΠΑΣ

Όσο περνάει ο καιρός τόσο περισσότερο πέφτουν οι μάσκες. Οι πολιτικοί ηγέτες έχουν καταντήσει απλοί μεσάζοντες της εξουσίας και η δύναμη των κρατών έχει εξασθενήσει. Αυτοί που κάνουν κουμάντο πλέον, είναι οι ηγέτες του χρηματοπιστωτικού τομέα των επιχειρήσεων, της αμυντικής πολεμικής βιομηχανίας κ.α. οι οποίοι ελέγχουν ακόμη και τα εθνικά κοινοβούλια. Έχουν ιδρύσει “φιλανθρωπικές” οργανώσεις, όπως είναι οι Bildeberg Group, Rhodes Trust, Bohemian Club, Council on Foreign Relations, Skull and Bones…, με μοναδικό σκοπό, κάποια στιγμή, ολόκληρος ο πλανήτης να καθοδηγείται από λίγους ανθρώπους, και, αντί πολλών και διαφορετικών ηγεσιών, να υπάρχει μία και μοναδική κυβέρνηση, μία Παγκόσμια Κυβέρνηση με ένα ενιαίο νόμισμα μιας και μοναδικής τράπεζας για ολόκληρο τον πλανήτη. Αυτοί οι λίγοι θα επιβάλουν νόμους και κανόνες, θα παρακολουθούν τους πάντες και τα πάντα, θα ελέγχουν την ελευθεροτυπία συγκεντρώνοντας τα Μ.Μ.Ε. και μέσω της ελεγχόμενης προπαγάνδας θα καλλιεργήσουν “φωτισμένη” προσωπικότητα ηγέτη – μαριονέτα για την ανάγκη μιας παγκόσμιας κυβέρνησης, ως φυσικής κατάληξης της ανθρώπινης ιστορίας και προόδου (sic).

Μπορεί όλα αυτά, πριν μερικά χρόνια, να ακούγονταν απίστευτα. Σήμερα όμως, που οι εξελίξεις και οι μεταβολές πραγματοποιούνται με καταιγιστικούς ρυθμούς, τίποτε δεν πρέπει να μας παραξενεύει δεδομένου ότι σ’ αυτό συμβάλλουν και οι χριστιανικές εκκλησίες όπως κατ’ επανάληψη έχουμε γράψει.

Το Βατικανό έχει δημοσιεύσει (24/10/2011) έκθεση για την οικονομική κρίση, τις αιτίες δημιουργίας και τον τρόπο αντιμετώπισής της, η οποία γράφτηκε από τον Καρδινάλιο Peter Turkson επικεφαλής του τμήματος σύνταξης αυτού του εγγράφου-έκθεσης με ευθύνη του Ποντιφιακού Συμβουλίου. Σ’ αυτό περιγράφει, με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες, το πώς οραματίζονται κάποιοι τον κόσμο μας, καθώς και τη σταδιακή δημιουργία μιας υπερεθνικής αρχής και εξουσίας.