Τί δέν θά ψηφίσουμε στίς ἐπερχόμενες ἐκλογές

Γράφει ὁ Δημήτρης Νατσιός, Δάσκαλος Κιλκίς

Ταλαντοῦχος της πένας, δεινός σαρκαστής καί «ἀδέσποτός» της νεοελληνικῆς πνευματικῆς ζωῆς, ὁ Ἐμμανουήλ Ροϊδης, μᾶς ἄφησε στά κείμενά του - «κλαυσιγελώτων» θά ἔλεγαν οἱ ἀρχαῖοι – καί μία παραστατική ἐξεικόνιση τοῦ ἑλληνικοῦ κομματισμοῦ. Γράφει: «Οἱ Ἕλληνες διαιροῦνται εἰς τρεῖς κατηγορίας: α) εἰς συμπολιτευομένους, ἤτοι ἔχοντας κοχλιάριον νά βυθίζωσιν εἰς τήν χύτραν τόν προϋπολογισμοῦ, β) εἰς ἀντιπολιτευομένους, ἤτοι μή ἔχοντας κοχλιάριον (= κουτάλι) καί ζητοῦντας παντί τρόπω νά λάβωσι τοιοῦτον, γ) εἰς ἐργαζομένους, ἤτοι (= δηλαδή) οὔτε ἔχοντας κοχλιάριον οὔτε ζητοῦντας, ἀλλ’ ἐπιφορτισμένους νά γεμίζωσι τήν χύτραν διά τοῦ ἱδρῶτος αὐτῶν». («Τά Ἀνθελληνικά», ἔκδ. «Ροές»). Ἐκλογές, λοιπόν. Ἀλλά τί ἐκλογές; Ἐν μέσω πολέμου. «Πόλεμο τῆς γενιᾶς του» δέν ὀνόμασε τήν κρίση ὁ θλιβερός δημαγωγός τοῦ ΠΑΣΟΚ; Καί ἐπειδή «πόλεμος πάντων μέν πατήρ, πάντων δέ βασιλεύς», ὁ πόλεμος, κατά τόν Ἠράκλειτο, εἶναι δημιουργική πηγή ἀξιῶν, οἱ«πολεμικές ἐκλογές» τῆς 6ης Μαΐου εἶναι μία λαμπρή εὐκαιρία νά ποδοπατηθεῖ καί νά ἐξαφανιστεῖ ἡ ἄρχουσα, διεφθαρμένη, ὑποκριτική καί ἀνίκανη, τάξη ἀπό ἐμᾶς, τούς ἐσαεί κοχλιαροφόρους πολίτες. Τουλάχιστον σ’ αὐτές τίς ἐκλογές γνωρίζουμε τί δέν θά ψηφίσουμε.

Ἐπειδή χρωστᾶμε σ’ ὅσους πέρασαν, θά ‘ρθοῦνε, θά περάσουν, στούς ἀγέννητους καί σ’ αὐτούς πού μᾶς παρέδωσαν, μέ τό αἷμα καί τόν τίμιο ἱδρώτα τους, τήν Ἑλλάδα, πού εἶχε καμάρι τῆς τά Εἰκονοστάσια τῶν ἁγίων καί....

 τῶν ἡρώων της, πρέπει στίς ἐπερχόμενες ἐκλογές νά διαπομπευτοῦν οἱ ὀρδές τῶν λαφυραγωγῶν, οἱ ἀπομυζητῆρες τῶν κόπων τοῦ λαοῦ, οἱ πολύχρωμες κουρελοῦδες, τά κόμματα ἐξουσίας καί παραεξουσίας.

    Ποιοί κυβέρνησαν τόν τόπο ἀπό τό 1981 κυρίως καί ἐντεῦθεν; Τό ΠΑΣΟΚ, ἡ ΝΔ (ἐσχάτως μαζί μέ τόν καρατζαφέρειο τυχοδιωκτισμό) καί οἱ ἀριστεροί. Οἱ ἀριστεροί πού μετά τό ’90 καί τήν πτώση τοῦ ὑπαρκτοῦ, περιστρέφονται γύρω ἀπό τόν ἄταφο νεκρό, τόν σοσιαλισμό, πού κανείς δέν τολμάει νά θάψει, ἐλπίζοντας ἴσως στό θαῦμα τῆς νεκροφάνειας. Ἀρκετοί ἀρνήθηκαν νά παραδεχτοῦν πώς αὐτό πού εἶχαν ἐκλάβει σάν ἐνσάρκωση τῆς Ἰδέας καί τοῦ ἀφιέρωσαν τήν μοναδική καί ἀνεπανάληπτη ζωή τους, ἀποδείχτηκε ὄχι ἁπλῶς πελώριο φιάσκο – «πουκάμισο ἀδεινό» – ἀλλά σωστή τετρατογονία. Αὐτοί - καί εἶναι βαθύτατα ἀνθρώπινο- γιά νά συνεχίσει νά ἔχει νόημα ἡ ζωή τους, παρέμειναν καί πυκνώνουν τίς τάξεις τοῦ ΚΚΕ. Μέ τήν ἴδια ἀόριστη, ξύλινη καί ἀμήχανη πολλές φορές γλώσσα, ἐπιμένουν στήν ἰδεοπενία τους, ἐλπίζουν στά ἀποκαΐδια τῶν συνθημάτων τους. Εἶναι παρελθόν.

Οἱ περισσότεροι, ὅσοι αὐτοπροσδιορίζονται, μέ τό ἐν εἴδει φωτοστεφάνου ἐπίθετο, ἀριστεροί (ἤ προοδευτικοί) ἀνήκουν στούς λιμασμένους γιά χρῆμα, μεγάλη ζωή καί δόξα Γραικύλους τῆς σήμερον, πού ἀναρριχήθηκαν «σαλιγκαροειδῶς». Γνωστό τό ἀνέκδοτο γιά τόν σαλίγκαρο πού βρέθηκε στή σκεπή τοῦ ὑψηλότερου μεγάρου τῆς πρωτεύουσας. Πῶς βρέθηκες ἐσύ ἐδῶ πάνω; Τόν ρωτοῦν. Καί ἐκεῖνος ἐξομολογεῖται: Ἕρποντας, γλείφοντας καί μέ τά κέρατά μου!...

Αὐτοί ἔγιναν συνδικαλιστές, καθηγητές Πανεπιστημίου, πολιτευτές τοῦ ΠΑΣΟΚ, μεγαλοστελέχη τῆς δημόσιας διοίκησης, «διανοούμενοι», μαγαρίζοντας μέ τίς τιποτένιες ἰδεοληψίες τούς τά πάντα. Κατέστρεψαν τήν Παιδεία, μετατρέποντας τά σχολεῖα σέ ἐκκολαπτήρια κουκουλοφορίας, ἀποκόπτοντας ταυτόχρονα τίς ρίζες πού ἄρδευαν τό σχολεῖο μέ τά ζωηφόρα νάματα τῆς ἐξόχου παράδοσής μας, κατασπίλωσαν καί συκοφάντησαν τήν μάνα τοῦ λαοῦ μας, τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, γιά νά χαθεῖ ὁ ἐσωτερικό ἔλεγχος, νά καταντήσουν ὅλοι εἰκόνα καί ὁμοίωση δική τους. (Πρίν ἀπό τόν κοινωνικό ἐκφαυλισμό, τό ἠθικό δίλημμα ἦταν «κλέβω ἤ δέν κλέβω». Τά τελευταία χρόνια, μετά τό «προοδευτικό» μπάζωμα τῆς συνείδησης, τό δίλημμα εἶναι «θά μέ πιάσουν ἤ δέν θά μέ πιάσουν». Ἡ διαφορά εἶναι τεράστια). Μετέτρεψαν τήν πατρίδα μας σέ ἀνθρώπινη χωματερή, μέ τήν ἐλπίδα ὅτι κάποτε ἀπό τούς λαθρομετανάστες θά ἐξασφαλίζουν τήν εἴσοδό τους στήν Βουλή. Πράκτορες προδοτικῶν ἰδεῶν καί εἰσπράκτορες τῶν γενναίων ἐπιχορηγήσεων. ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ καί ἐκεῖνο τό οἰκολογικό ἀπόστημα στοιβάζουν τήν κυρίαρχη τάξη τῆς πατρίδας. (Καί ἀναφέρομαι στήν κορυφή, στούς ἐπαΐοντες, στούς δανειοσυντήρητους θολοκουλτουριάρηδες τοῦ Κολωνακίου τύπου Ρεπούση καί Τατσόπουλου καί ὄχι στούς ἁπλούς ψηφοφόρους - κοχλιαροφόρους τους). Καί τό νοσηρό φαινόμενο, «Χρυσή Αὐγή», σ’ αὐτούς ὀφείλεται, γιά νά δυσφημιστεῖ ἡ χώρα μας. Ἡ Ἀστυνομία εἶναι καθηλωμένη. Τρέμουν οἱ ἀστυνομικοί μήν τούς βρεῖ κανένα κακό καί τούς κατασπαράξουν οἱ ἐπαγγελματίες ἀριστεροί τῶν ΜΚΟ. (Πότε θά μάθουμε πόσα ἑκατομμύρια καί ποιοί οἱ «ὑπερασπιστές τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων» ποῦ τά ροκάνισαν;).

Πρίν καταπιαστῶ μέ τά δύο κομματικά «παχνιά» πού μετέτρεψαν τήν πολιτική ἀπό ἄσκηση θυσίας σέ ἄσκηση ληστείας, παραθέτω τόν περίφημο ὁρισμό-μαστίγωμα τῶν κομμάτων ἀπό τόν Παπαδιαμάντη: «Ἡ γενεαλογία τῆς πολιτικῆς εἶναι συνεχής καί γνήσια κατά τούς προγόνους. Ἡ ἀργία ἐγέννησε τήν πενίαν. Ἡ πενία ἔτεκε τήν πείναν. Ἡ πείνα παρήγαγε τήν ὄρεξιν. Ἡ ὄρεξις ἐγέννησε τήν αὐθαιρεσίαν. Ἡ αὐθαιρεσία ἐγέννησε τήν ληστείαν. Ἡ ληστεία ἐγέννησε τήν πολιτικήν. Ἰδού ἡ αὐθεντική καταγωγή τοῦ τέρατος τούτου. Τότε καί τώρα πάντοτε ἡ αὐτή. Τότε διά τῆς βίας, τώρα διά τοῦ δόλου καί διά της ...βίας. Πάντοτε ἀμετάβλητοι οἱ σχοινοβᾶται οὗτοι οἱ Ἀθίγγανοι, οἱ γελωτοποιοί οὗτοι πίθηκοι (καλῶ δέ οὕτω τούς λεγόμενους πολιτικούς).

 Μαῦροι χαλκεῖς κατασκευάζοντες δεσμά διά τούς λαούς ἐν τή βαθυζόφω σκοτία τοῦ αἰωνίου ἐργαστηρίων τῶν...». (ἔκδ. «Βαλέτας», Δ, 134). Ὅλο τό συνονθύλευμα τῶν μετρίων καί τῶν ἀθλίων, πού μώρανε τήν ζύμη καί ἀλλοίωσε τό φύραμα, ἐπιζητᾶ τήν συνενοχή μας στό διαρκές ἔγκλημα. Νά νομιμοποιήσουμε μέ τίς κάλπες καί τήν ψῆφο μας τήν καταστροφή τῆς πατρίδας μας, τοῦ ἐξευτελισμοῦ τοῦ λαοῦ μας. Καί ἐν πρώτοις, ἡ ΝΔ τοῦ κ. Σαμαρά. (Ὁμολογῶ «ἐν συντριβή καί μετανοία» ὅτι ἔσπευσα νά τόν ψηφίσω στίς κομματικές ἐκλογές γιά νά μήν ἐκλεγεῖ ἡ κυρία Ντόρα. Λάθος. Καλύτερα τό γνήσιο, ὁ ἀπροκάλυπτος νεοταξικός κανιβαλισμός, παρά τό κακέκτυπο, κρυμμένο κάτω ἀπό τό κέλυφος τῆς δῆθεν ἀντίστασης στά Μνημόνια, καρυκευμένο μέ πατριωτικές κορῶνες). Γιατί νά ψηφίσουμε τήν ΝΔ ἤ τό ΠΑΣΟΚ; Γιά νά τό ἐκλάβουν οἱ «ἑταῖροι» καί τό ΔΝΤ ὡς ἐπιβράβευση τῶν ληστρικῶν μέτρων; Γιά ποιό μετεκλογικό χάος μιλοῦν, ὅταν βιώνουμε ἤδη τό χάος καί τά ἐρείπια;                Ἀκοῦμε ὅτι οἱ Εὐρωπαῖοι θά χαροῦν μέ τήν ἀνάδειξη τῶν «δύο» σέ κυβερνητική συμμαχία. Μά αὐτό ἀρκεῖ γιά νά μήν τούς ψηφίσουμε. Οἱ σοφοί μας πρόγονοι ἔλεγαν: «Ἐπαινούμενος γάρ ὑπό τῶν ἐναντίων ἀγωνιῶ μή τί κακόν εἴργασμαι», ὅταν σέ ἐπαινοῦν καί χαίρονται οἱ ἐχθροί σου, πρέπει νά ἀγωνιᾶς, νά σκέφτεσαι τί κακό πράττεις. Γιά ποιά ἀνανέωση ὁμιλοῦν, ὅταν οἱ νέας ἐσοδείας ὑποψήφιοι εἶναι ἤ πορφυρογέννητοι γόνοι κομματικῶν δεινοσαύρων ἤ ἄβουλα κομματικά μειράκια; Ποιός πιστεύει τίς πομφολυγώδεις μεγαλοστομίες καί ἀερολογίες τοῦ ἀρχηγοῦ τοῦ κόμματος ποῦ ὑπῆρξε ἀπό τό ‘81, ἡ «νόσος τῆς πόλεως»; Τοῦ κόμματος πού ἐξέθρεψε ὅλα τά κοινωνικά ἀποβράσματα, τούς καταχραστές καί τούς λωποδύτες;

      Γιατί νά ψηφίσουμε τά κόμματα πού μᾶς φτύνουν κατάμουτρα, τιμώντας μέ τήν συμπερίληψή τους στά ψηφοδέλτια, ὀνόματα ὅπως Παπακωνσταντίνου, Μ. Βαρβιτσιώτης, Διαμαντοπούλου, Μπουμποῦκος, Πρωτόπαπας ἤ Σηφουνάκης καί πολλῶν ἄλλων δημοπιθήκων; 

      Γι’ αὐτά τά δύο κόμματα, γιά τούς ἀνθρώπους πού τά ἐνσαρκώνουν, ἰσχύει αὐτό πού ἔγραφε ὁ Φώτης Κόντογλου, πρίν ἀπό 50 περίπου χρόνια, καί περιέχονται στό θαυμάσιο βιβλίο τοῦ «Μυστικά Ἄνθη», σελίδα 338:

«Τίμια ἀδέρφια μου, Ἕλληνες καθαρογεννημένοι, ξερριζῶστε αὐτά τά φαρμακερά βρωμοχόρταρα... Καθαρίστε ἀπό τήν πνευματική πανούκλα τήν δυστυχισμένη τήν Ἑλλάδα, γιά νά μπορέσουμε νά δουλέψουνε οἱ ἄξιοι δουλευτάδες. Τά σκουλήκια, γιά νά σώσουνε τήν τιποτένια ὕπαρξή τους, δέν ἀφήνουνε καμμία ἄξια ψυχή νά ὀρθοποδήσει, ἀπό συμφέρον κι ἀπό φθόνο.

       Ὅλοι τοῦτοι οἱ πνευματικοί σαλταδόροι ἔχουνε πιάσει τά πόστα, ὅλα τά πόστα, κι ἡ δύναμή τους εἶναι ἡ ἱερή συμμαχία πού ἔχουνε κάνει μεταξύ τους, ἐνῶ ὁ καθένας εἶναι σάν μία μυτζήθρα πού παριστάνει τό κάστρο. Ἀλλά εἶναι δεμένοι μεταξύ τους, ὅπως εἶναι οἱ κάμπιες κολλημένες ἡ μία στόν πισινό της ἄλλης. Μόλις τίς χωρίσει κανένας ψοφᾶνε. Ἔτσι πρέπει νά γίνει μ’ αὐτούς τούς νεκροθάφτες κάθε ἀξίας, τίς ἀνθρωποκάμπιες πού μαραζώνουνε τό πνευματικό ὁλόδροσο δέντρο τῆς φυλῆς μας...».

ακτίνες

ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ; ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΕ ΕΜΠΟΛΕΜΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ;

     

     Το μήνυμα που σας προωθώ λέει στο τέλος "προώθησε το αν συμφωνείς". Όχι μόνο συμφωνώ αλλά και υπερθεματίζω. Μόνο οι αθεράπευτα αφελείς και ηλίθιοι δεν το καταλαβαίνουν. Παλιότερα έλεγα σε συζητήσεις με φίλους ότι ο συμβατικός πόλεμος είναι ασύμφορος από κάθε άποψη. Οι θεωρητικοί του πολέμου έλεγαν ότι σκοπός του πολέμου είναι να επιβάλεις τη θέληση σου στον αντίπαλο. 

       Με τον συμβατικό πόλεμο αυτό σήμαινε αμέτρητες εκατόμβες θυμάτων και τρελά έξοδα. Άρα δε συμφέρει. Ο "μοντέρνος" στρατός δεν έρχεται πλέον στα σύνορα σου οπλισμένος σαν αστακός αλλά αποτελείται από ένα ρακένδυτο και αμέτρητο πειναλέο πλήθος κάθε ηλικίας.

       Ένας στρατός ακατανίκητος απέναντι στον οποίο είναι τελείως άχρηστα τα παντός είδους σύγχρονα οπλικά συστήματα. Στη συνέχεια έρχεται ο ΕΧΘΡΟΣ  και με λογιστικά τερτίπια κυριεύει σταδιακά την οικονομία σου ενώ εσύ δυσκολεύεσαι ακόμα να συνειδητοποιήσεις ότι έχεις κατακτηθεί με όλη τη σημασία της λέξεως. 

       Ξυπνάς μια ωραία πρωΐα και διαπιστώνεις ότι είσαι πλέον μειονότητα στη χώρα σου για την οποία έχυσες ποταμούς αίματος για να την απελευθερώσεις και να την κρατήσεις ελεύθερη. 

     Όλα αυτά γίνονται βέβαια με την τακτική του "σαλαμιού", με την εφαρμογή του πειράματος του βάτραχου στην κατσαρόλα. Να γιατί συμφωνώ με το μήνυμα που σας προωθώ.

---

ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΕ ΕΜΠΟΛΕΜΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ;

ΝΑΙ.....

ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ;

ΝΑΙ.....

ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΑΠΟ ΑΕΡΟΣ;

ΝΑΙ, ΜΕ ΨΕΚΑΣΜΟΥΣ ...ΚΑΙ ΕΠΕΤΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ......

ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΑΠΟ ΞΗΡΑ;

ΝΑΙ, ΑΦΟΥ ΜΑΣ ΚΑΝΑΝΕ  ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΥΠΟΔΟΧΗΣ ΚΑΙ  ΑΠΟΘΗΚΗ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ....ΚΑΙ ΕΠΕΤΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ......

ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΑΠΟ ΘΑΛΑΣΣΑ;

ΝΑΙ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΟΖ, ΤΑ ΝΗΣΙΑ, ΤΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ ....ΚΑΙ ΕΠΕΤΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ......

ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ;

ΝΑΙ, ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΜΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΤΡΕΧΑΜΕΝΟΥΣ ΤΩΝ......

ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ;

ΝΑΙ ΜΕ ΜΕΤΑΛΑΓΜΕΝΑ ΕΙΔΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ...ΚΑΙ ΕΠΕΤΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ......

ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ;

ΝΑΙ ΜΕ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΙΤΩΝ, ΤΟ ΑΔΙΚΟ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΙ ΤΑ ΧΑΡΑΤΣΙΑ ...ΚΑΙ ΕΠΕΤΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ......

ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ;

ΝΑΙ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΙΕΡΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΚΛΑΔΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ / ΜΑΓΟΥΣ  ΤΗΣ ....ΚΑΙ ΕΠΕΤΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ.

ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ;

ΝΑΙ, ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ, ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΔΙΛΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΚΒΙΑΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΞΑΤΟΜΙΚΕΥΜΕΝΕΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΣΤΟΧΟΠΟΙΗΣΕΙΣ  ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΟΥΜΕ ΓΙΑ 1-2 ΜΗΝΕΣ  ....ΚΑΙ ΕΠΕΤΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ.

ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ;

ΝΑΙ ΠΡΩΤΟΣΤΑΤΟΥΝΤΟΣ ΤΟΥ ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΚΕΛΟΥΣ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ   ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΩΝ  ΤΟΥ  ΜΕ ΟΤΙ ΤΟ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ ΕΠΙΖΗΜΙΟ. ....ΚΑΙ ΕΠΕΤΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ.

ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΤΟΜΕΑΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΕΠΙΘΕΣΗ;

ΟΧΙ....

ΟΙ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΕΧΟΥΝ ΣΤΟΧΟ ΤΗΝ ΥΠΟΤΑΓΗ ΜΑΣ;

ΟΧΙ, ΕΧΟΥΝ ΣΤΟΧΟ ΤΗΝ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΜΑΣ.

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΑ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΣΕ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΕΝΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΘΡΟΑ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ ....ΚΑΙ ΕΠΕΤΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΠΟΥ ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΕΠΙΘΕΣΗ;

ΟΧΙ, ΟΛΗ Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΔΕΧΕΤΑΙ ΕΠΙΘΕΣΗ, ΑΛΛΑ  Η  ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΩΣ ΠΙΛΟΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ.

ΕΧΟΥΜΕ ΕΛΠΙΔΑ Η ΕΙΜΑΣΤΕ ΧΑΜΕΝΟΙ;

ΝΑΙ, Η ΕΛΠΙΔΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ, ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΗ  ΚΑΙ ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΗ ΦΥΣΗ ΜΑΣ, ΣΤΑ ΠΑΝΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΙΔΕΩΔΗ, ΣΤΟΥΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΦΙΛΕΛΛΗΝΕΣ,  ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ,  ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥΣ ΜΑΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ ....ΚΑΙ ΕΠΕΤΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ.

ΔΙΕΔΩΣΕ ΤΟ ΑΝ ΣΥΜΦΩΝΕΙΣ

ΦΙΛΙΑ

ΝΙΚΟΛΑΣ

Όνειρο γιου... 20ούς για ΕΚΤΡΩΣΗ «αδελφού» μετά από αυτόν... πριν 17 χρόνια!

«Μητέρα, απόψε είδα ένα όνειρο και δεν φεύγει από το μυαλό μου. Ήμουν στο σπίτι και μπήκε ένας νεαρός, 2-3 χρόνια μικρότερος μου, και μου είπε: Είμαστε αδέλφια. Αλλ' εμένα η μητέρα μας δεν με άφησε να είμαι μαζί σου σήμερα. Δεν με άφησε να παίξω ποτέ μαζί σας, να γελάσω και να κλάψω. Τότε εγώ του απάντησα ότι δεν έχω αδελφό. Μόνο μια αδελφή 2 χρόνια μεγαλύτερη. Αυτός όμως επέμενε και μου είπε να σε ρωτήσω τι έκανες κάποιο πρωινό του Μαρτίου και να σου πω ότι, όπως μεγαλώσαμε εμείς, θα μεγάλωνε κι αυτός».

Η μητέρα, όταν άκουσε αυτά, λιποθύμησε! Και, όταν συνήλθε, ομολόγησε στα παιδιά της τι είχε κάνει εκείνο το πρωινό...

Ότι δηλαδή, όταν έμεινε έγκυος στο 3ο «παιδί» τους, το συζήτησαν με τον άνδρα της, την αδελφή της και μια φίλη, όπως γίνεται συνήθως, και αποφάσισαν να μη γεννηθή αυτό το παιδί. Έτσι προχώρησαν στην έκτρωση του....

Συχνά, όταν το θυμόταν, μελαγχολούσε και έκλαιε για πολλά χρόνια, οπότε συνέβη το προηγούμενο όνειρο στο γιό της...

Είναι το μόνο θανάσιμο αμάρτημα, που και εξομολογούμενο με ταπείνωση και ειλικρίνεια, συγχωρείται ασφαλώς, αλλά ΔΕΝ ΛΗΣΜΟΝΕΙΤΑΙ. Παραμένουν και επανέρχονται οι τύψεις ισόβια! Και γίνεται αυτό, για να μην επαναλαμβάνεται, αλλά και διηγούμενο να προφυλάσσει και σωφρονίζει τους «αγνοούντας» και ολιγοπίστους.

(Τα ανωτέρω είναι από το περιοδικό ΠΟΛΥΤΕΚΝΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ (Π.Ε.ΦΙΠ.) Αθηνών).

Βγάλε τό Σταυρό, ἀλλιῶς ἀπολύεσαι!

Μέ ἀφορμή πρόσφατη ἀνάρτησή μας, μία ἀναγνώστρια μᾶς ἀπέστειλε τή δική της προσωπική ἐμπειρία στήν Ἀγγλία, πού περιγράφει τήν ἐπιμονή τῆς ἐταιρίας ὅπου δούλευε νά ἀφαιρέσει τόν Σταυρό πού φοροῦσε. Ἐμεῖς τή συγχαίρουμε γιατί προτίμησε νά ἀπολυθεῖ, τήν πρώτη μάλιστα ἡμέρα ἐργασίας, παρά νά ἀφαιρέσει τό ἱερό σύβολο τοῦ Σταυροῦ. Τέτοιοι νέοι μας γεμίζουν ἐλπίδα!

Ἤμουν φοιτήτρια σέ ἐπαρχιακή πόλη τῆς Ἀγγλίας τό 2001, στό Λίνκολν συγκεκριμένα, πρίν μετατεθῶ στό Λονδίνο γιά σπουδές καί περισσότερες εὐκαιρίες ἐργασίας. Χρειάστηκε νά ἐνισχύσω λίγο τό εἰσόδημά μου κι ἔτσι ἐπίασα δουλειά σέ ἐργοστάσιο συσκευασίας λαχανικῶν μόνο γιά τό Σαββατοκύριακο. Ἦταν τό πρῶτο Σαββατοκύριακο πού ξεκινοῦσα τή δουλειά, θυμᾶμαι ὅτι θά ἐρχόταν τό πουλμανάκι τοῦ ἐργοστασίου νά μᾶς πάρει ἐμένα καί ἄλλους φοιτητές ἀπό τήν ἑστία στίς 5 τό πρωί. Φτάσαμε στό ἐργοστάσιο, μᾶς καλοδεχτήκανε, μᾶς ἔδωσαν εἰδικές φόρμες, μπότες καί γάντια καί μᾶς ἐξήγησαν τί θά κάναμε γιά 6 ὧρες. Ἐγώ ἤμουν στόν τομέα, ὅπου ἔπρεπε νά βγάζω τά πλυμένα μαρούλια  ἀπό τήν κορδέλα καί νά τά τοποθετῶ σέ ἄλλη γιά νά πᾶνε γιά συσκευασία.

Φοροῦσα τόν Σταυρό μου, ὅπως πάντα τόν φοράω, γιά φυλαχτό καί εὐλογία. Ἦταν ἀπό τό Ἅγιο Ὅρος,  ξύλινος μέ....

 τόν Ἐσταυρωμένο πάνω του. Θεώρησα ὅτι ἔπρεπε νά τόν βγάλω ἔξω ἀπό τό πουλόβερ πού φόραγα ἀλλά μέσα ἀπό τή φόρμα. Ἡ κορδέλα ἔτρεχε γρήγορα, τά γάντια ἐμπόδιζαν τά χέρια μου νά πιάσουν γρήγορα τά μαρούλια, τά χέρια μου πάγωναν ἀπό τό κρύο νερό καί ἔκανα προσευχή νά μέ βοηθήσει ὁ Θεός νά πάω καλά στή δουλειά μου.

Κάποια στιγμή ἦρθε ἡ ὑπεύθυνη, ἡ ὁποία μου ζήτησε πολύ εὐγενικά νά βγάλω τόν Σταυρό μου γιατί, ὅπως εἶπε, δέν ἐπιτρέπεται νά φορᾶμε κοσμήματα σέ ὥρα ἐργασίας. Τῆς ἀπάντησα τό ἴδιο εὐγενικά ὅτι τόν Σταυρό δέν τό φοράω γιά κόσμημα ἀλλά γιά προστασία καί εὐλογία. Αὐτή συνέχισε νά ἐπιμένει ὅτι δέν τήν ἐνδιαφέρει γιά ποιό λόγο φοράω τόν Σταυρό καί ὅτι ἔπρεπε νά τόν βγάλω ἄμεσα. Τῆς εἶπα ὅτι εἶναι σύμβολο τῆς πίστεώς μου, ἕνα ἱερό σύμβολο γιά μένα, καί ὅτι εἶναι ὁ Σταυρός πού σταυρώθηκε ὁ Θεός πού πιστεύω. Μοῦ ἀπάντησε ξανά ὅτι μέ καταλαβαίνει ἀλλά πρέπει νά τόν βγάλω γιά νά μή πέσει στά μαρούλια καί μπεῖ σέ συσκευασία. Μοῦ εἶπε ὅτι μόνο οἱ βέρες ἐπιτρέπονται. Ἐκείνη τήν ὥρα μου ἦρθε νά βάλω τά γέλια ἀλλά δέν τό ἔκανα.

Τήν ρώτησα γιά ποιό λόγο ἐπιτρέπουν τίς βέρες καί μοῦ ἀπάντησε ὅτι εἶναι ἱερό σύμβολο γάμου.  Τῆς ἐπανέλαβα ὅτι καί ὁ Σταυρός γιά ἐμένα εἶναι ἱερό σύμβολο πίστεως καί δέν τόν βγάζω, καί ὅτι ὁ Σταυρός δέν θά πέσει στά μαρούλια γιατί εἶναι μέσα ἀπό τή φόρμα πού φοράω καί τόν φοράω γιά προστασία. Μοῦ δήλωσε ὅτι ἄν δέν τόν βγάλω τόν Σταυρό θά πρέπει νά φύγω ἀπό τή δουλειά. Τῆς ἀπάντησα ὅτι τόν Σταυρό δέν πρόκειται νά τόν βγάλω καί προτιμῶ νά φύγω ἀπό τή δουλειά. Μέ ὁδήγησε στά ἀποδυτήρια, τούς παρέδωσα τή φόρμα καί τίς μπότες καί ἔφυγα.

Τό συμβάν τό ἀνέφερα στό γραφεῖο εὑρέσεως ἐργασίας ὡς ἀπαράδεκτο καί καταχρηστικό. Δέν γνώριζα ἄν καλύπτεται νομικά ἡ ἀπαγόρευση νά φοράει κάποιος τόν Σταυρό του. Καί βέβαια δέν ξανασυνεργάστηκα μέ τό συγκεκριμένο γραφεῖο.

Δύο ἡμέρες ἀργότερα μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ, βρῆκα ἐργασία σέ ἑλληνικό ἑστιατόριο ὅπου εἴχαμε μία πολύ καλή συνεργασία καί ἀκόμα καί τώρα μετά ἀπό τόσα χρόνια διατηροῦμε μία πολύ καλή φιλία.

Ποτέ ξανά ὅσα χρόνια καί ἄν ἔμεινα Ἀγγλία καί ὡς ἀπόφοιτη ἀπό τή σχολή μου, ἐργαζόμενη σέ ἑταιρεῖες καί γραφεῖα δέν ἀντιμετώπισα τέτοιο θέμα ξανά οὔτε ἄκουσα φίλους μου νά τό ἀντιμετωπίζουν.

Πάντως εἶναι ἰδιαίτερα θλιβερό τό γεγονός νά ζητεῖται ἀπό τή μία νά ἀφαιροῦν οἱ πιστοί τόν Σταυρό ἐν ὥρα ἐργασίας καί ἀπό τήν ἄλλη νά ἐπιτρέπουν τίς βέρες  πού ἀσφαλῶς κρύβουν μεγάλο κίνδυνο εἰδικά σέ μία χειρωνακτική ἐργασία μέ μηχανήματα.

Χρυσή.

"Έχουμε ευθύνη" - Γέροντας Παΐσιος

- Χρειάζεται διάκριση. Είναι φορές πού δεν πρέπει να μιλήσουμε καί άλλες φορές πού πρέπει να ομολογούμε με παρρησία το «πιστεύω» μας, γιατί φέρουμε ευθύνη, αν δεν μιλήσουμε.
Σ' αυτά τά δύσκολα χρόνια ό καθένας μας πρέπει να κάνη ότι γίνεται ανθρωπίνως καί ότι δεν γίνεται ανθρωπίνως να το αφήνει στον Θεό. Έτσι θα έχουμε ήσυχη την συνείδηση μας ότι κάναμε εκείνο πού μπορούσαμε. Αν δεν αντιδράσουμε, θα σηκωθούν οι προγονοί μας από τους τάφους.

Εκείνοι υπέφεραν τόσα για την πατρίδα και εμείς τι κάνουμε γι' αυτήν; Ή Ελλάδα, ή Ορθοδοξία, με την παράδοση της, τους Αγίους και τους ήρωες της, να πολεμήται από τους ίδιους τους Έλληνες και εμείς να μη μιλάμε! Είναι φοβερό!

Είπα σε κάποιον. «Γιατί δεν μιλάτε; Τι είναι αυτά πού κάνει ό τάδε;». «Τι να πεις, μού λέει, αυτός όλος βρωμάει». «Αν βρωμάει όλος, γιατί δεν μιλάτε; Χτυπήστε τον». Τίποτε, τον αφήνουν.
Έναν πολιτικό τον έφτυσα. «Πες, τού λέω, "δεν συμφωνώ μ' αυτό". Τίμια πράγματα. Θέλεις να εξυπηρετηθείς εσύ καί να ρημάξουν όλα;». Αν οι Χριστιανοί δεν ομολογήσουν, δεν αντιδράσουν, αυτοί θα κάνουν χειρότερα. Ενώ, αν αντιδράσουν, θα το σκεφθούν. 'Αλλά και οι σημερινοί Χριστιανοί δεν είναι για μάχες. Οι πρώτοι Χριστιανοί ήταν γερά καρύδια· άλλαξαν όλο τον κόσμο. Καί στην βυζαντινή εποχή μιά εικόνα έβγαζαν από την Εκκλησία καί αντιδρούσε ό κόσμος.
Εδώ ό Χριστός σταυρώθηκε, για να αναστηθούμε εμείς, καί εμείς να αδιαφορούμε! Αν ή Εκκλησία δεν μιλάει, για να μην έρθει σε ρήξη με το κράτος, αν οι μητροπολίτες δεν μιλούν, για να τά έχουν καλά με όλους, γιατί τους βοηθάνε στα ιδρύματα κ.λπ., οι Αγιορείτες πάλι αν δεν μιλούν, για να μην τους κόψουν τα επιδόματα [3], τότε ποιος θα μιλήσει;

Σώσε μας από δαύτους Κύριε!

Χωρίς Εσένα δεν θέλω να σωθώ. 

Μου το υπόσχονται από την τηλεόραση, από το τηλέφωνο, από παντού. 
Ομως κάτι είναι μοναχικό μέσα μου, μετά από τα λόγια τους, κάτι περισσεύει ανικανοποίητο και είναι αυτό που αφαιρεί το χρώμα από τα νυχτερινά μου όνειρα.
Εγώ θέλω όνειρα με φως Κύριε και μέρες με λιακάδα. 
Κουράστηκα στους χειμώνες τους, βαρέθηκα να τους βλέπω γραβατωμένους και χαμογελαστούς -την ώρα που χάνονται τα πολύτιμά μας-. 
Κύριε θέλω ένα καντηλάκι, λίγο λιβάνι, μια σημαία περήφανη, ένα πρόσφορο στην πετσέτα της μάνας μου, θέλω Εσένα για λιμανάκι και την καμπάνα του εσπερινού -σαν υπόσχεση πως δεν θάρθει βράδυ δίχως Σου-.
Θέλω τους Φίλους μου στο εικονοστάσι, την Μάνα μας να ρίχνομαι στην ποδιά Της όταν κλαίω και τον Σταυρό Σου -για νάχει έρμα το καράβι του βίου μου και της πατρίδας μου το τρεχαντήρι-.
Ισως να ζητώ πολλά αλλά ξέρω πως Εσύ λίγα δεν δίνεις.
Δώσε Κύριε να μην σωθώ, αν ο τόπος της "σωτηρίας" είναι ξενητεμένος από την Χάρη Σου.
Δώσε μου Κύριε πατρίδα την ελπίδα Σου και ανάπαυση την σιγουριά της Ανάστασης Σου.
Είμαι κουρασμένη Χριστέ μου. Δεν μπορώ να τους ακούω. Και η πατρίδα μου το ίδιο.....
Σώσε μας από δαύτους Κύριε!

πηγή