Λυκ. Νάνης, Η στάση της "επίσημης" Εκκλησίας έναντι του υπό ψήφισιν "αντιρατσιστικού"

Η στάση της "επίσημης" Εκκλησίας έναντι του υπό ψήφισιν "αντιρατσιστικού"

Νάνης Λυκούργος, ιατρός

 

Εκείνο, που αυτές ιδίως τις ημέρες με θλίβει ιδιαιτέρως, όπως και πολλούς άλλους αδελφούς, είναι η στάση της "επίσημης" Εκκλησίας έναντι του υπό ψήφισιν "αντιρατσιστικού", στην πραγματικότητα σφόδρα ρατσιστικού σε βάρος των αντιφρονούντων, νομοσχεδίου.
Ουδεμία συλλογική επισκοπική αντίδραση. Ουδεμία πνοή αγωνιστικότητας. Θλιβερός συμβιβασμός. Καμία ντουφεκιά στον αντίχριστο καίσαρα. Μονάχα μεμονωμένοι επίσκοποι, εμπνευσμένοι κληρικοί και μοναχοί, ιστολόγια, αδελφότητες και σύλλογοι διέσωσαν την αξιοπρέπεια και το κύρος της στρατευομένης Εκκλησίας η οποία προώρισται να διεξαγάγει κραταιές μάχες κατά του εν τω κόσμω πολυειδώς και πολυτρόπως δρώντος κακού.

Θλίψη απέραντη μας καταλαμβάνει!

Λ.Ν.

Παρέλαση Υπερηφανείας: Περιμέναμε αντίδραση της Εκκλησίας, αλλά ...νέκρα!!!

Παρέλαση Υπερηφανείας: Περιμέναμε αντίδραση της Εκκλησίας, αλλά ...νέκρα!!!

Γράφει ο Αρχ. Ιωήλ Κωνστάνταρος,

Ιεροκήρυξ Ι. Μ. Δρ. Πωγ. &Κονίτσης

e-mail: ioil.konitsa@gmail.com

Οπωσδήποτε δεν ήταν κι αυτό τυχαίο, αφού τίποτε στη ζωή μας δεν έρχεται “εική και ως έτυχεν”. Και το σημειώνω αυτό διότι καθώς μία των περασμένων ημερών σκεπτόμουν τις σύγχρονες κοινωνικές πληγές που μαστίζουν τον κόσμο ολόκληρο, και καθώς έπεσε ο κονιορτός των “περιέργων” παρελάσεων στην πρωτεύουσα και στην συμπρωτεύουσα, έλαβα μια επιστολή. Μια συγκλονιστική επιστολή, όπως και οι ίδιοι θα διαπιστώσετε στην συνέχεια, από μία πολύ πονεμένη ψυχή.

Καθώς διάβαζα τα όσα όντως ρεαλιστικά και με θλίψη μού έγραφε (φαντάζομαι πως οι οφθαλμοί θα είχαν μεταβληθεί σε πηγές...), με βασάνιζε η σκέψη εάν θα μπορούσα, κάποιες τουλάχιστον θέσεις και σκέψεις που έχει αποτυπώσει, ανωνύμως να τις κοινοποιήσω. Από την αμηχανία όμως με έβγαλε το υστερόγραφο που ακολουθούσε και μου παρέχει την άδεια: “...Εάν θέλετε (μου γράφει) μπορείτε να επιλέξετε όποια σημεία νομίζετε από τα γραφόμενά μου, ώστε να μάθουν και άλλοι κάποια πράγματα. Γνωρίζω ότι θα το θέλατε.  Μπορείτε να το πραγματοποιήσετε”.

Η Μασονία στον κρατικό μηχανισμόν και στην ΕΚΚΛΗΣΙΑ...

 

(Μπορεῖτε νὰ δεῖτε καὶ τὰ ἄκρως ἐνδιαφέροντα ἄρθρα τοῦ Μοναχοῦ Σεραφείμ, Η Μασονία και οι Πατριάρχες. Η μασονική προώθηση του Οικουμενισμού, http://www.katanixis.blogspot.gr/2013/12/blog-post_9911.html).

Η Μασονία στον κρατικό μηχανισμό,

στρατό, εκκλησία και παιδεία…

Ένα αόρατο δίχτυ πάνω απο τηνΕλλάδα!!!

                                                             

                                                                                 Πηγή: "Κατάνυξις"

 Η διείσδυση των μασόνων σε όλους τους καίριους τομείς του κρατικού μηχανισμού και γενικότερα της οικονομικής, επιστημονικής και κοινωνικής ζωής του τόπου γίνεται με μεθοδικότητα και με πρακτικό στόχο την τοποθέτηση ή τον έλεγχο ανθρώπων σε θέσεις «κλειδιά» από τις οποίες επηρεάζεται η λήψη αποφάσεων. Από τα πανεπιστημιακά ιδρύματα ως τα υποκαταστήματα Τραπεζών και από τις δημόσιες επιχειρήσεις ως τις επαγγελματικές οργανώσεις, οι μασόνοι προσπαθούν να προωθούν μέλη τους σε καίριες θέσεις. Το αποκορύφωμα βέβαια της προσπάθειάς τους είναι ο έλεγχος της πολιτικής ζωής του τόπου και η διείσδυσή της στο Στρατό.

Χάρη στους επιδέξιους μηχανισμούς πολυάριθμα μέλη εισέρχονται στην οργάνωση της μασονίας όχι για κοινωφελείς σκοπούς αλλά από προσωπικά κίνητρα και ατομικά οφέλη. Εισέρχονται στη μασονία για να αναρριχηθούν στις δημόσιες υπηρεσίες και να ελέγχουν την κρατική εξουσία όπως και για να υποστηριχθούν με μυστικό τρόπο στις διάφορες επαγγελματικές απασχολήσεις τους.

Στενή είναι η σχέση της μασονίας με την κρατούσα μεγαλοαστική τάξη. Κανένας φτωχός και κανένας κοινωνικά αποτυχημένος δεν γίνεται δεκτός στη μασονία. Χαρακτηριστικά της μασονίας είναι η μυστικότητα των συνεδριάσεων, η επιμελής επιλογή των μελών και η αναγνώρισή τους με συμβολικές χειρονομίες.

Μυστήριο στην Ελλάδα παραμένει η λειτουργία του πολυώροφου κτιρίου της οδού Αχαρνών στην Αθήνα.

ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Ὀμιλία στήν Κοίμηση τῆς Θεοτόκου (ἁγ. Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ)

Ἄν ὁ θανατος τῶν ὁσίων εἶναι τίμιος καί ἡ μνήμη δικαίου συνοδεύεται ἀπό ἐγκώμια (Παρμ. 10,7), πόσο μᾶλλον τή μνήμη τῆς ἁγίας τῶν ἁγίων, διά τῆς ὁποίας ἐπέρχεται ὅλος ὁ ἁγιασμός στούς ἁγίους, δηλ. τή μνήμη τῆς ἀειπάρθενης καί Θεομήτορος, πρέπει νά τήν ἐπιτελοῦμε μέ τίς μεγαλύτερες εὐφημίες;
Αὐτό πράττουμε ἑορτάζοντας τήν ἐπέτειο τῆς ἁγίας κοιμήσεως ἤ μεταστάσεώς της (μεταβιώσεως), πού ἄν καί μέ αὐτή εἶναι λίγο κατώτερη ἀπό τούς ἀγγέλους, ὅμως ξεπέρασε σέ ἀσύγκριτο βαθμό καί τούς ἀγγέ­λους καί τούς ἀρχαγγέλους καί ὅλες τίς ὑπερκόσμιες δυνάμεις μέ τήν ἐγγύτητά της πρός τόν Θεό καί μέ τά ἀπό πα­λαιά γραμμέ­να καί πραγματοποιηθέντα σ' αὐτή θαυμάσια.
Ὁ θάνατός της εἶναι ζωηφόρος, μεταβαίνοντας σέ οὐράνια καί ἀθάνατη ζωή, καί ἡ μνήμη τούτου εἶναι χαρμόσυνη ἑορτή καί παγ­κόσμια πανήγυρις, πού ὄχι μόνο ἀνανεώνει τή μνήμη τῶν θαυμα­σίων τῆς Θεομήτορος, ἀλλά καί προσθέτει τήν κοινή καί παράδοξη συνάθροιση τῶν ἱερῶν Ἀποστόλων ἀπό κάθε μέρος τῆς γῆς γιά τήν πανίερη κηδεία της, μέ θεολήπτους καί θεοφάντορας ὕμνους, μέ τίς ἀγγελικές ἐπιστασίες καί χοροστασίες καί λειτουργίες γι’ αὐτήν.

Άγ. Ιουστίνος Πόποβιτς: Ἡ ἐκκλησία εἶναι μία, οἱ αἱρέσεις εἶναι πολλές!

http://paterikiparadosi.blogspot.gr/

Τὸ πρόβλημα γιὰ τὴν σημερινὴ Ἐκκλησία, δὲν εἶναι μόνο οἱ Οἰκουμενιστές, ἀλλὰ καὶ οἱ κάθε λογῆς ὀρθόδοξοι, ποὺ ἀπέναντι στὴν κατεπείγουσα ἀνάγκη ἑνότητας γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῆς καλπάζουσας παναίρεσης τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀρνούμαστε τὴν "ἑνότητα τοῦ πνεύματος", ἀρνούμαστε τὴν ὁμόνοια, καὶ ἄρα δὲν ἔχουν -δυστυχῶς- ἐφαρμογὴ καὶ σὲ μᾶς τὰ τοῦ Κυρίου:

«Οὐ περὶ τούτων δὲ ἐρωτῶ μόνον, ἀλλὰ καὶ περὶ τῶν πιστευσόντων διὰ τοῦ λόγου αὐτῶν εἰς ἐμέ, ἵνα πάντες ἓν ὦσι, καθὼς σύ, πάτερ, ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν σοί, ἵνα καὶ αὐτοὶ ἐν ἡμῖν ἓν ὦσιν, ἵνα ὁ κόσμος πιστεύσῃ ὅτι σύ με ἀπέστειλας. καὶ ἐγὼ τὴν δόξαν ἣν δέδωκάς μοι δέδωκα αὐτοῖς, ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς ἕν ἐσμεν, ἐγὼ ἐν αὐτοῖς καὶ σὺ ἐν ἐμοί, ἵνα ὦσι τετελειωμένοι εἰς ἕν, καὶ ἵνα γινώσκῃ ὁ κόσμος ὅτι σύ με ἀπέστειλας καὶ ἠγάπησας αὐτοὺς καθὼς ἐμὲ ἠγάπησας» (Ἰω. ιζ΄ 20-23).

Ἀποτέλεσμα αὐτῆς τῆς ἄρνησης ἑνότητας εἶναι ἡ διάβρωση τῆς Πίστεως καὶ ἡ ἔλλειψη σθεναρῆς ἀντίστασης,  ποὺ ἐπιτρέπει στὸν Οἰκουμενισμὸ νὰ ἐπεκτείνεται σχεδὸν ἀνενόχλητα. Καθένας ἐκφράζει δικῆς του ἐμπνεύσεως ποιμαντικὴ ἀντιμετώπιση τῆς αἱρέσεως, ἀγνοώντας τὴν δισχιλιόχρονη πρακτικὴ τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως ἐκφράστηκε ἀπὸ τὸν ἀπόστολο Παῦλο (καὶ τὸν εὐαγγελιστὴ Ἰωάννη) καὶ ἐφαρμόστηκε ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Πατέρες ὅλων ἀνεξαιρέτως τῶν αἰώνων: «αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ πρώτην καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ».

Μὲ ἀφορμὴ ἕνα σημαντικὸ μικρὸ κείμενο τοῦ ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς, ποὺ παραθέτουμε παρακάτω, ἐπισημαίνουμε:

α) Ὡς πρὸς τὴν κοινὴ ἀντιμετώπιση τῆς αἱρέσεως:

Παρατηρεῖται τὸ παράδοξο, ὅλοι οἱ ἀγωνιζόμενοι κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ νὰ προτείνουν τὴν δικῆς τους ἐμπνεύσεως τακτική, ἐπικαλούμενοι ὄχι τὰ κείμενα τῶν Πατέρων, ἀλλὰ ἄλλους λόγους: λόγους διακρίσεως, οἰκονομίας, ὑπακοῆς, ἑρμηνείας κ.λπ. (Πόσο αὐτὸ διαφέρει ἀπὸ τοὺς νεο-πατερικοὺς θεολόγους, τοὺς ὁποίους κατηγοροῦμε;)

Αν ο Σύρου καθαιρέσει τον Αποτειχισθέντα Ιερομόναχο!

πηγή : http://paterikiparadosi.blogspot.gr/

 

Θυμίζουμε τί γράφει περὶ Ἀποτειχίσεως ὁ π. Ἐπιφάνιος:

 Ἡ ἀποτείχιση εἶναι, «κανονικὸν δικαίωμα... Ἄν τις, χρησιμοποιῶν τὸ δικαίωμα αὐτοῦ, παύσῃ τὸ μνημόσυνον,  καλῶς ποιεῖ! (Τὰ Δύο Ἄκρα, σελ. 90).

«Ἂν δὲ ἡ συνείδησίς τινος δὲν ἀνέχηται νὰ μνημονεύῃ τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ, ἔχει τὸ δικαίωμα, προβαίνων ἔτι περαιτέρω, νὰ παύσῃ τὸ μνημόσυνον του, συμφώνως τῶ ΙΕ΄ Κανόνι τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου. Τοῦτο ὅμως εἶνε τὸ ἔσχατον βῆμα, εἰς ὃ δύναται νὰ προχωρήσῃ, ἂν θέλῃ νὰ μὴ εὑρεθῆ εἰς σχίσματα καὶ εἰς ἀνταρσίας" (στὸ ἴδιο, σελ. 89).

 «Ὁ παύων τὸ μνημόσυνον τοῦ οἰκείου Ἐπισκόπου Κληρικός, ἀρκεῖται εἰς τοῦτο, ἀποφεύγει νὰ μνημονεύει ἑτέρου καὶ ἀναμένει ἐν ἠρεμίᾳ συνειδήσεως τὴν κρίσιν τῆς Συνόδου» (στὸ ἴδιο, σελ. 76. Ἡ ἀραίωση τῶν γραμμάτων τοῦ π. Ἐπιφανίου).

Ἐρωτοῦμε: Ἄν –ὅπως ἀκούστηκε– ὁ Μητροπολίτης Σύρου κινήσει τὴν διαδικασία καθαίρεσης τοῦ ἀποτειχισθέντος Ἱερομονάχου, ὅπως κάνουν οἱ Οἰκουμενιστὲς Ἐπίσκοποι, θὰ συμφωνήσουν μαζί του;

Τὴν ἴδια ἐρώτηση ἀπευθύνουμε καὶ πρὸς τοὺς ἀντι-Οἰκουμενιστὲς Πατέρες καὶ περιμένουμε τὶς ἀπαντήσεις τους.

Καὶ τέλος· τὰ ἐκκλησιαστικὰ ἱστολόγια, ποὺ συνεχῶς δημοσιεύουν τὶς προκλητικὲς ἐνέργειες τῶν Οἰκουμενιστῶν καὶ τῶν Παπικῶν, μαζὶ μὲ ἄλλες ἀνούσιες εἰδήσεις, αὐτὴν τὴν προβλεπόμενη ἀπὸ τὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας καὶ Ἱεροὺς Κανόνες ἐκκλησιαστικὴ ἐνέργεια, γιατί τὴν ἔθαψαν;