ΓΕΡΟΝΤOΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ AΠΟΣΤΑΓΜΑΤΑ ΣΟΦΙΑΣ ΚΑΙ ΘΕΙΟΥ ΦΩΤΙΣΜΟΥ

ΓΕΡΟΝΤOΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ

(1927-2006)

ΑΠΟΣΤΑΓΜΑΤΑ ΣΟΦΙΑΣ ΚΑΙ ΘΕΙΟΥ ΦΩΤΙΣΜΟΥ

«Γιά νά γίνει κανείς σοφός, πρέπει νά μελετᾶ, νά εἶναι παρατηρητικός, δέν θέλει τεμπελιά, θέλει ἐργατικότητα, ἐρευνητικότητα, πολλή ταπείνωση, νά μήν λέει πώς τά ξέρει. Ἡ ἀληθινή σοφία ἔχει βασική προϋπόθεση τήν ταπεινοφροσύνη. Δέν μετέρχεται πάθη, ἀκριβῶς γιά νά ἔχει μία διαύγεια τοῦ νοῦ, νά ἀποφύγει ὅλες ἐκεῖνες τίς ἀναθυμιάσεις ἑνός κακοῦ ἑαυτοῦ καί τῶν παθῶν, γιά νά γίνει ἕνας σοφός ἄνθρωπος».

(Σειράχ, ὁμιλία 6η)

Μία ἐκπληκτική θεολογική προσέγγιση

τοῦ Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

γιά τό φῶς καί τήν πυρηνική ἐνέργεια

Πρόλογος

Ὁ Γέροντας Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος μᾶς ἄφησε μιά μεγάλη πνευματική κληρονομιά. Μᾶς παρέδωσε ἕναν τεράστιο ἀριθμό κατηχητικῶν ὁμιλιῶν, κατανεμημένων σέ διαφορετικές θεματικές σειρές.

Ἀκούσαμε καί συλλέξαμε ἀπό μεγάλο ἀριθμό ὁμιλιῶν, κατά τήν κρίση μας, ἀναφορές τοῦ πατρός Ἀθανασίου, πού μᾶς ἔκαναν ἰδιαίτερη ἐντύπωση καί ἀφοροῦσαν τό φῶς καί τήν πυρηνική ἐνέργεια .

Τίς παρουσιάζουμε σέ αὐτό τό βιβλιαράκι καί εὐελπιστοῦμε νά γίνουν ἀφετηρία προβληματισμοῦ.

Στό τέλος κάθε ἀναφορᾶς ὑπάρχει ἡ παραπομπή της, προκειμένου νά μπορεῖ ὁ κάθε ἀναγνώστης νά ἀνατρέξει στή συγκεκριμένη σειρά καί ὁμιλία γιά περαιτέρω ἐμβάθυνση.

Εἴθε ὁ Ἅγιος Τριαδικός Θεός δι’ εὐχῶν τοῦ μακαριστοῦ Γέροντά μας π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου νά εὐλογήσει τήν πνευματική καρποφορία στίς ψυχές ὅλων μας.

Παντελῆς Γκίνης (Π. Γ.)

«Καί εἶπεν ὁ Θεός γενηθήτω φῶς καί ἐγένετο φῶς.

Καί εἶδεν ὁ Θεός τό φῶς, ὅτι καλόν

καί διεχώρισεν ὁ Θεός ἀναμέσον τοῦ φωτός καί

ἀναμέσον τοῦ σκότους.

Καί ἐκάλεσεν ὁ Θεός τό φῶς ἡμέραν καί τό σκότος ἐκάλεσεν νύκτα.

Καί ἐγένετο ἑσπέρα καί ἐγένετο πρωΐ ἡμέρα μία».

(Γένεσις 1, 3-5)

«Ἀγαπητοί μου, δέν ξέρω ἄν σᾶς τό ἔχω ξαναπεῖ, μόνο αὐτόν τόν στίχο ἄν γνώριζα ἀπό τήν Ἁγία Γραφή, θά πίστευα στό Θεό. Καί θά ἤμουν σέ θέση νά δοξάζω μέρα-νύχτα τό Θεό, ὅτι ὁ Θεός ἔκανε τό σύμπαν ξεκινώντας ἀπό τό φῶς. Εἶναι μεγαλειῶδες!».

(Ἀποκάλυψις, ὁμιλία 82η)

«Εἶπεν ὁ Θεός “γενηθήτω φῶς” καί ἐγένετο φῶς». Ὁ Θεός ἔκανε τό φῶς, τά φυτά, τά ψάρια, ὅ,τι λέει γίνεται. Ξέρετε δέ τί σοφία εἶναι, ἄν πάρει κανείς αὐτά κατά γρᾶμμα καί τά δεῖ μέ τά σημερινά δεδομένα τῆς ἐπιστήμης; Ξέρετε τί σοφία βγαίνει; Πόσες φορές σᾶς ἔχω μιλήσει, καί σέ σᾶς καί στούς μεγάλους, στά θέματα τοῦ φωτός! Ἐμένα μέ ἔχει καταπλήξει αὐτό, ὅτι τήν πρώτη μέρα ἔχομε τή δημιουργία τοῦ φωτός! Καί ὅταν εἶδα σέ ἕνα βιβλίο ἀτομικῆς ἐνεργείας νά λέει -εἶναι θρίαμβος αὐτό, ὅταν τοῦ αἰῶνα μας ἐπιστήμονες ἀνακάλυψαν ὅτι πράγματι τό πρῶτο πρᾶγμα πού ἔγινε μέσα στή δημιουργία ἦταν τό φῶς! Πώ, πώ, … ὅταν τό εἶδα γραμμένο, … πώ, πώ …, χοροπηδοῦσα, πανηγύριζα, καί πανηγυρίζω ἀκόμα! Δέν μπορῶ νά πάρω ἀλληγορίες στήν Ἁγία Γραφή, ὅταν ἔχω καί αὐτές τίς μαρτυρίες! Ἀλλά δέν θά στηριχθῶ στήν ἐπιστήμη, ὄχι! Ἁπλῶς ἔχω καί μιά φωνή ἀπό ἐκεῖ».

(Ἀνώτερο Κατηχητικό Σχολεῖο, ὁμιλία 660ή)

«Ἐάν ἀναλάβοιμι τάς πτέρυγάς μου κατ’ ὄρθρον καί κατασκηνώσω εἰς τά ἔσχατα τῆς θαλάσσης»

(Ψαλμός 138ος,9)

(Μετάφραση τῶν Ο΄)

[Ἐάν ἀποκτήσω πτέρυγας καί κατά τά χαράματα μέ αὐτάς πετάξω πρίν ἀνατείλη ὁ ἥλιος καί κατασκηνώσω εἰς τά ἄκρα τῆς ξηρᾶς καί τῆς θαλάσσης ἐκεῖ ὅπου δύει ὁ ἥλιος, ἐκεῖ Σύ ὑπάρχεις]

(Ψαλτήριον, Ι. Κολιτσάρα)

«Ἄν ἀναλάβω τάς πτέρυγας τοῦ ὄρθρου, τῆς αὐγῆς καί τρέξω μέ τήν ταχύτητα τοῦ φωτός …

(Μετάφραση ἐκ τοῦ Ἑβραϊκοῦ)

«Ὁ ἀποστέλλων τό φῶς, καί πορεύεται, ἐκάλεσεν αὐτό, καί ὑπήκουσεν αὐτῷ τρόμῳ»

[Ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος διατάσσει τό φῶς καί πορεύεται, τό προσκαλεῖ, καί ἐκεῖνο ὑπακούει εἰς Αὐτόν μετά τρόμου]

(Βαρούχ 3, 33, Π.Δ., Τόμος 6, Ι. Γιαννακόπουλου)

«Αὐτός ὁ στίχος 9 τοῦ Ψαλμοῦ 138 εἶναι πολύ ποιητικός! Ἀλλά περισσότερο εἶναι στό ἑβραϊκό κείμενο. Ἀκοῦστε τή μετάφραση ἐκ τοῦ ἑβραϊκοῦ, γιατί ἔχομε τή μετάφραση τῶν Ο΄. Ἀκοῦστε την: «Ἄν ἀναλάβω τάς πτέρυγας τοῦ ὄρθρου, τῆς αὐγῆς καί τρέξω μέ τήν ταχύτητα τοῦ φωτός … »! Μάλιστα, μέ κατέπληξε αὐτή ἡ φράση! Ταχύτητα τοῦ φωτός! Μέ κατέπληξε! Δέν ξέρω ἑβραϊκά, θά ἤθελα νά τό ἔβλεπα αὐτό, θά μέ ἐνδιέφερε πάρα πολύ, θά μέ ἐνδιέφερε ἀπό φυσικῆς πλευρᾶς. Μποροῦσαν οἱ Ἑβραῖοι νά μιλᾶνε γιά ταχύτητα τοῦ φωτός;».

(Ψαλμοί, ὁμιλία 12η)

«Πρέπει νά ποῦμε κάτι πιό ξεχωριστό γιά τό φῶς. Θά ἔλεγα αὐτή τήν παράγραφο, προσέξτε την, ἐμένα κυριολεκτικά μέ ἔχει γοητεύσει. Ἐλπίζω νά μπορέσω νά σᾶς βοηθήσω νά γοητευθεῖτε καί ἐσεῖς μέ τήν παρουσία τοῦ φωτός. Προφήτης Βαρούχ, 3ο κεφάλαιο: «Ὁ Θεός στέλνει τό φῶς καί πηγαίνει, τό ἀνακαλεῖ καί ἐπιστρέφει τό φῶς μέ τρόμο»! Ὅλα ὑπακούουν στό Θεό καί τό φῶς ὑπακούει στό Θεό. Ἐδῶ λέει στό φῶς «πήγαινε καί ἔλα», φανερώνει κάτι. Πρίν ἀπό δύο-τρία χρόνια, ὅπως ἔχομε ἐδῶ τήν κατασκήνωση, ἦταν ἀγόρια [ἡ ὁμιλία ἔγινε τό 2001]. Ἕνας μαθητής Γυμνασίου ἀπό τόν Ἀμπελῶνα, ὅταν τούς εἶπα αὐτό, ὅτι ὁ Θεός λέει «πήγαινε» καί πηγαίνει τό φῶς, «ἔλα» καί ἔρχεται, ἐρωτῶ. Δέν θά περίμενα ἀπάντηση, ἀλλά καμιά φορά ὁ Θεός φωτίζει τά παιδιά πολλές φορές καί λένε καταπληκτικές ἀπαντήσεις. «Σᾶς θυμίζει τίποτα αὐτή ἡ ἱστορία;». Καί τί μοῦ λέει αὐτό τό παιδί, ξέρετε; Ὅτι τό φῶς ἔχει ταχύτητα! «Μπράβο, παιδί μου», τοῦ λέω «μπράβο!». Ἔχει ταχύτητα, καί εἶναι γνωστή ἡ ταχύτητα τοῦ φωτός. Ὅλα μέ τάξη εἶναι στό σύμπαν καί ὅλα ἐκπλήσσουν τούς ἀστρονόμους!».

(Σειράχ, ὁμιλία 291η)

«Ὁ τότε κόσμος ὕδατι κατακλυσθείς ἀπώλετο,

[Ὁ τότε κόσμος -στήν ἐποχή τοῦ Νῶε-, ἀφοῦ κατακλύστηκε μέ νερά, χάθηκε,]

οἱ δέ νῦν οὐρανοί καί ἡ γῆ τῷ αὐτοῦ λόγῳ τεθησαυρισμένοι εἰσί πυρί τηρούμενοι εἰς ἡμέραν κρίσεως καί ἀπωλείας τῶν ἀσεβῶν ἀνθρώπων»

[οἱ δέ σημερινοί οὐρανοί καί ἡ γῆ διά τοῦ αὐτοῦ προστακτικοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀποταμιευμένοι καί φυλαγμένοι διά τό πῦρ καί διατηροῦνται διά τήν ἡμέραν τῆς κρίσεως, ἡ ὁποία θά εἶναι καί ἡμέρα καταστροφῆς τῶν ἀσεβῶν]

(Πέτρου ἐπιστολή Β΄, γ, 6-7

Π. Τρεμπέλα)

«Νά εἴχαμε καιρό νά τό ἀναλύσουμε πολύ–πολύ καί μέ τά σύγχρονα δεδομένα πού γνωρίζουμε ἀπό τή χημεία καί τή φυσική. Ἀλλά θά μείνω στό χωρίο μέ δύο ἐξηγήσεις. Ἀπόστολος Πέτρος, ἐπιστολή Β΄, κεφάλαιο γ, 6-7: «Ὁ τότε κόσμος [στήν ἐποχή τοῦ Νῶε] ὕδατι κατακλυσθείς ἀπώλετο [κατακλύσθηκε καί χάθηκε], οἱ δέ νῦν οὐρανοί καί ἡ γῆ τῷ αὐτοῦ λόγῳ τεθησαυρισμένοι εἰσί πυρί τηρούμενοι εἰς ἡμέραν κρίσεως καί ἀπωλείας τῶν ἀσεβῶν ἀνθρώπων». Ὅσες φορές ἔχω διαβάσει αὐτό τό χωρίο, μέ πιάνει ρῖγος! Σᾶς τό λέω ἀλήθεια, γιά τήν ἀλήθειά του καί γιά τη φοβερότητά του. Δηλαδή «τότε ξέσπασαν οἱ καταρράκτες τοῦ οὐρανοῦ καί ἔπνιξαν τούς ἀνθρώπους. Τώρα, τό σύμπαν, οἱ οὐρανοί καί ἡ γῆ, στήν ὁποία πατᾶμε, μέ τό λόγο τό δικό Του εἶναι θησαυρισμένοι μέ τή φωτιά»! «Θησαυρίζω» θά πεῖ κρύπτω. Νά τό ποῦμε ἁπλοελληνικά, μέ τό λόγο τοῦ Θεοῦ, οἱ ὑλικοί οὐρανοί καί ἡ γῆ μας ἔχει κρυμμένη φωτιά! Τό πῦρ πού κρύπτεται στήν ὕλη εἶναι ἡ πυρηνική ἐνέργεια. Κάτι πού ἦταν ἀκατανόητο λίγα χρόνια πρίν, ὅτι ὁ Θεός ἔκρυψε φωτιά μέσα στήν ὕλη. Ἀκατανόητο! Αὐτή, λέγει, θά χρησιμοποιηθεῖ γιά τούς ἀσεβεῖς ὡς τιμωρία. Ἀλλά εἶναι καί γιά τήν ἀλλαγή τοῦ σύμπαντος. Αὐτό τό δεύτερο εἶναι μεγαλειῶδες! Θά γίνει ἀνακατάταξις τοῦ σύμπαντος, καί θά χρησιμοποιηθεῖ, οὔτε λίγο οὔτε πολύ, ἡ πυρηνική ἐνέργεια! Πέστε μου, δέν εἶναι καταπληκτικό;».

(Ἠσαΐας, ὁμιλία 58η)

«Καί εἶδον οὐρανόν καινόν καί γῆν καινήν,

ὁ γάρ πρῶτος οὐρανός καί ἡ πρώτη γῆ ἀπῆλθον»

[Τότε εἶδα ἕναν καινούριο οὐρανό καί μία καινούρια γῆ,

διότι ὁ πρῶτος οὐρανός καί ἡ πρώτη γῆ εἶχαν ἐξαφανιστεῖ]

(Ἀποκάλυψις, κα,, 1)

«Μᾶς κάνει ἐντύπωση αὐτό πού εἶπε ὁ Ἀπόστολος Πέτρος, ὅτι ὁ Θεός ἐθησαύρισε, ἀποταμίευσε μέσα στήν ὕλη πῦρ, ὄχι μόνο γιά νά ἀλλάξει ὁ κόσμος, ὅταν θά ἔχομε τόν καινούριο κόσμο, κατά τό: «Εἶδα καινούριους οὐρανούς καί καινούρια γῆ», πού λέει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης, ἀλλά καί γιά νά τιμωρηθοῦν οἱ ἁμαρτωλοί. Δέν μποροῦσαν νά τό ξέρουν αὐτό οἱ ἀρχαῖοι, εἶναι ἀληθινά θεόπνευστο ὅτι ἡ ὕλη ἔχει ἀποταμιευμένη ἐνέργεια, ἡ γνωστή μας πυρηνική ἐνέργεια. Ὅταν τό πρωτοδιάβασα αὐτό, ἐδῶ καί κάποια χρόνια πίσω, μοῦ εἶχε κάνει κατάπληξη. Ὁ Θεός θησαυρίζει, κρύβει μέσα στήν ὕλη τό ὑλικό ἐκεῖνο πού θά ἀναποδογυριστεῖ τό σύμπαν ὁλόκληρο καί θά τιμωρηθοῦν καί οἱ ἀσεβεῖς ἄνθρωποι! Μέ καταπλήσσει πραγματικά!».

(Πρός Ρωμαίους, ὁμιλία 17η)

«Μιά πέτρα κρύβει φωτιά μέσα. Τόν καιρό πού συνετέθη καί ἐναπετέθη στή γῆ περιέκλεισε πῦρ. Ὅταν τήν βλέπεις, τήν πιάνεις, τή χαϊδεύεις, δέν ἀντιλαμβάνεσαι τίποτα. Γιά χτύπησέ την νά δεῖς, θά βγάλει φωτιά ἀπό μέσα. Ἔτσι εἶναι οἱ ἐντολές. Περιέχουν μέσα τό Θεό. Ὅταν τίς κτυπήσεις, τίς ἐφαρμόσεις, τίς τηρήσεις, τίς ψαχουλέψεις καλά-καλά, τίς ζήσεις, τίς βιώσεις, ἔ, τότε, ξεπηδᾶ ἀπό ἐκεῖ μέσα ὁ Θεός».

(Σειρά Β΄, ὁμιλία 185η, β΄)

Ἐπιμέλεια

Παντελῆς Γκίνης

                                                      Λάρισα 2012

Ο όσιος Φιλόθεος Ζερβάκος, η Πανορθόδοξος Σύνοδος και οι "φωτισμένοι" ιεροκήρυκες της συγχύσεως, μηδενιστές των αγώνων των άλλων !

Ο όσιος Φιλόθεος Ζερβάκος, η Πανορθόδοξος Σύνοδος και οι "φωτισμένοι" ιεροκήρυκες της συγχύσεως, μηδενιστές των αγώνων των άλλων !

ΣΧΟΛΙΟ της Πατερικης Παραδοσης: Ὑπάρχουν κάποιοι ποὺ στὴν ἐποχὴ τῆς συγχύσεως παρουσιάζονται ὡς ἔχοντες τὴν ὑψίστη γνώση, ὡς οἱ κριτὲς τῶν πάντων, οἱ ἴδιοι ὅμως οὐδέποτε παραδέχονται τὰ λάθη τους. Γράφουν πάντα μὲ τέτοιο ἀμφίσημο τρόπο, ποὺ ὅ,τι καὶ νὰ γράψεις θὰ σοῦ ἀπαντήσουν αἰνιγματωδῶς. Ἀκόμα καὶ ὅταν χρησιμοποιοῦν ἁγιογραφικὰ καὶ Πατερικὰ κείμενα, τὰ χρησιμοποιοῦν μονοσήμαντα καὶ μεμονωμένα, καὶ ἀρνοῦνται νὰ τὰ δοῦν στὸν καθρέπτη τῆς «συμφωνίας τῶν Πατέρων».

Παραθέτουν κείμενα ἀπὸ συγκεκριμένους Ἁγίους, ποὺ θεωροῦν πρώτης κατηγορίας, λοιδοροῦν δὲ ὅσους Ἁγίους χρησιμοποιοῦν ἄλλοι, θεωρώντας τους ὡς Ἁγίους δευτέρας κατηγορίας, ὡσὰν τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ποὺ λαλεῖ μὲ τὸ στόμα τῶν προφητῶν καὶ τῶν Ἁγίων, νὰ εἶναι: Α΄ κατηγορίας Πνεῦμα, ὅταν ὁμιλεῖ μὲ «πρωτοκλασάτους» Ἁγίους καὶ Β΄ κατηγορίας —ὑποδεέστερο Πνεῦμα— ὅταν ὁμιλεῖ μὲ Β΄ κατηγορίας Ἁγίους!

Ο Αγιορείτης Ιερομόναχος και Ιεραπόστολος Θεολόγος Χρυσανθακόπουλος διηγιέται θαυμαστές εμπειρίες του από τον Γέροντα Παϊσιο

Ο Γέροντας πολύ συμπονούσε τις ψυχές των βρεφών των εκτρώσεων μετά από ένα φρικτό όραμα που είδε...

http://paterikiparadosi.blogspot.gr/

…Ἀναξίως, ἀλλὰ κάνοντας ὑπακοή, ἦλθα νὰ δώσω μιὰ προσωπικὴ μαρτυρία γιὰ ἕναν θαυμαστὸν Ἅγιο ποὺ ἡ Ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἔβαλε στὴν ζωή μου, ποὺ δὲν ἀξιώθηκα νὰ τὸν μιμηθῶ, ἀλλὰ προσπαθῶ νὰ ζῶ μὲ τὴν εὐχή του.

Μέσα στὴν χαρὰ τῆς σημερινῆς παρουσιάσεως ἐπιτρέψτε μου νὰ σᾶς ἀναπτύξω μερικὲς ἐμπειρίες ποὺ βίωσα καὶ δὲν εἶναι καταγεγραμμένες στὸν τόμο ποὺ ἐκδίδεται σήμερα.

Ἡ μικρὴ μαρτυρία ποὺ σᾶς καταθέτω ἀρχίζει ἀπὸ τὸ 1972 ποὺ σὰν φοιτητής, στὴν δεύτερη ἐπίσκεψί μου στὸ Ἅγιον Ὄρος, γνώρισα ἕναν Ἄνθρωπο, ὅπως ὁ Θεὸς θέλει τὸν Ἄνθρωπο, Εἰκόνα Του ζωντανὴ μπροστά μου, τὸν Ἅγιο Παΐσιο. Κάθε φορὰ ποὺ συναντοῦσα τὸν Γέροντα, εἶχα τὴν συναίσθησι ὅτι μοῦ μιλοῦσε ὁ Θεός. Ὁ ἴδιος ἐξαφανιζόταν μέσα στὴν Ἀγάπη, στὴν Ταπείνωσι, στὴν Πραότητα, στὴν Διάκρισι. Δὲν στεκόταν μπροστά μου σὰν μία προσωπικότητα, ἀλλὰ ἦταν διάφανος, ὥστε μέσω αὐτοῦ νὰ βλέπω καὶ νὰ ἀκούω τὸν Θεό, διότι «ζοῦσε οὐκέτι αὐτός, ἀλλὰ ζοῦσε ἐν αὐτῷ ὁ Χριστός».

Σὲ μία ἀπὸ τὶς πρῶτες συναντήσεις μας, στὸ Κελλὶ τοῦ Τιμίου

Σταυροῦ, μοῦ ἐξηγοῦσε πὼς τὰ ἄγρια ζῶα δὲν φοβοῦνται, ἀλλὰ σέβονται καὶ ἀναγνωρίζουν τὸν ἄνθρωπο ποὺ ἔχει Χάριν Θεοῦ, ἐνῶ τὰ ἥμερα ζῶα παίρνουν τὶς συνήθειες καὶ τὸν χαρακτήρα τοῦ κυρίου τους. Μεταξὺ ἄλλων μοῦ ἔλεγε ὅτι τὸν πλησιάζουν τὰ λαγουδάκια καὶ τὰ ἀγριογούρουνα καὶ τὰ σταυρώνει στὸ μέτωπο καὶ δὲν τὰ πιάνουν τὰ βόλια τῶν κυνηγῶν. Μιὰ ἡμέρα τὸν ἀκολουθούσα σὲ ἕνα μονοπάτι στὴν Καψάλα κοντὰ στὸ Κελλί του. Βάδιζε σὰν κουρασμένος πατώντας μιὰ δεξιὰ καὶ μιὰ ἀριστερὰ στὸ μονοπάτι. «Γέροντα, σᾶς πονοῦν τὰ πόδια σας;» τὸν ἐρώτησα. «Δὲν βλέπεις, εὐλογημένε», μοῦ ἀπάντησε «τὰ μυρμήγκια ποὺ προχωροῦν στὴν μέση του μονοπατιοῦ;».

Μοῦ εἶχε συστήσει τότε νὰ διαβάσω τοὺς ἀσκητικοὺς λόγους τοῦ Ἀββᾶ Ἰσαάκ. Δὲν εἶχα ὅμως χρόνο, γιατί σπούδαζα στὸ Πολυτεχνεῖο. Πῆρα ἀργότερα τὸ βιβλίο μαζί μου στὸ Παρίσι, ὅπου ἔκανα μεταπτυχιακά. Ἐκεῖ, σὲ μία ἥσυχη σοφίτα, βλέποντας τὰ καμπαναριὰ τῆς Παναγίας τὸ 1977, ὁ Ἀββᾶς Ἰσαὰκ μὲ βοήθησε νὰ ἀποφασίσω νὰ ζήσω σὰν Μοναχὸς κοντὰ στὸν Γέροντα. Ὅταν ἐπέστρεψα στὴν Ἑλλάδα, ἐκεῖνος μὲ προέτρεψε νὰ ὑπηρετήσω πρῶτα τὴν στρατιωτική μου θητεία καὶ μετὰ νὰ πάω στὸ Ἅγιον Ὄρος.

Ὅσο ὑπηρετοῦσα στὸν στρατό, μὲ παρηγοροῦσε μὲ τὴν προσευχή του καὶ τὶς ἐμπειρίες του ποὺ μοῦ διηγεῖτο. Πολλάκις ἔχουν γραφεῖ τὰ θαύματα ποὺ ἔζησε, ἡ αὐτοθυσία, ὁ τρόπος καὶ τὸ φιλότιμο μὲ τὸ ὁποῖο ὑπηρέτησε. Στὴν διάρκεια τῶν μαχῶν, μέσα στὸν ἐμφύλιο, μοῦ εἶπε ὅτι τὸν ἔστειλαν κάποτε σὲ ἕνα κοντινὸ χωριὸ νὰ ἀγοράση τρόφιμα γιὰ τὴν διμοιρία του. Ἀφοῦ ψώνισε, τράβηξε γιὰ τὸ βουνό. Τότε βγῆκε ἡ γυναίκα ποὺ εἶχε τὸ μπακάλικο καὶ τοῦ φώναξε ἀπὸ μακρυά: «Στρατιώτη, γύρνα πίσω, ξέχασες τὸ ὅπλό σου». Τὸ ἀληθινὸ ὅπλο τοῦ Γέροντα ἦταν ὁ στρατιωτικὸς καὶ ὁ πνευματικὸς ἀσύρματος, μὲ τὸν ὁποῖον ἔσωζε σώματα καὶ ψυχές.

«Η ΜΕΓΑΛΗ ΔΙΑΦΘΟΡΑ, Η Ελλαδική Ορθοδοξία θύμα των οικουμενιστικών ανοιγμάτων...

Μὲ τίτλο «Η ΜΕΓΑΛΗ ΔΙΑΦΘΟΡΑ, Ἡ Ἑλλαδικὴ Ὀρθοδοξία θῦμα τῶν οἰκουμενιστικῶν ἀνοιγμάτων τοῦ κ. Χριστόδουλου», δημοσίευσε ὁ «Ὀρθόδοξος Τύπος» (14 Ἰουλίου 2006, φ. 1651, σελ. 1 καὶ 5) ἄρθρο τοῦ ἀείμνηστου Ἰωάννη Κορναράκη.

Προχθὲς (12/7/2015) συμπληρώθηκαν δύο χρόνια ἀπὸ τὴν κοίμησή του. Δημοσιεύουμε τὸ ἀξιόλογο ἐκεῖνο ἄρθρο, ποὺ περιέχει βαρυσήμαντες ἐπισημάνσεις, τὶς ὁποῖες, τὸ καθημερινῶς ἐπιβαρυνόμενο ἀπὸ τὸν Οἰκουμενιστικὸ ἰό ἀνοσοποιητικὸ σύστημα τῶν ὀρθοδόξων, παραβλέπει!

Στὸ ἄρθρο αὐτὸ ὁ Κορναράκης, διαπιστώνει ὅτι ὁ Ἀρχιεπ. Χριστόδουλος τότε (ἕνα μεγάλο μέρος τῶν Ἐπισκόπων σήμερα) «δείχνει νὰ ἔχει ξεχασμένη τὴν ὀρθόδοξη αὐτοσυνειδησία του», τὴν συνείδηση ὅτι «ἀνήκει στὴν Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία!».

«Λεκτικῶς βέβαια, δὲν παύει νὰ χρησιμοποιεῖ τοὺς ὅρους Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καὶ Ὀρθόδοξη Παράδοση, ἀλλὰ μόνο στὶς περιπτώσεις, ποὺ εἶναι ἀνάγκη, οἱ ὅροι αὐτοί, νὰ λειτουργήσουν ὡς ἐγγύηση δῆθεν τῆς Ὀρθοδοξίας… τῶν οἰκουμενιστικῶν του ἀνοιγμάτων!

»Εἶναι γνωστὴ πλέον ἡ μέθοδος τῆς Νέας Ἐποχῆς, ἡ ὁποία, μέθοδος, μὲ ἐργαλεῖο τὴ διγλωσσία, ἀναιρεῖ μιὰ δοκιμασμένη ἀλήθεια, ἀφοῦ προηγουμένως τὴν ἐπικαλεσθεῖ καὶ τὴν τονίσει ὡς ἐπιχείρημα μιᾶς συγκεκριμένης θέσεως, γιὰ νὰ ἀκυρώσει στὴ συνέχεια μὲ τὴν “ἀλήθεια”, ποὺ ἐκείνη θέλει νὰ σερβίρει! Ὅλοι οἱ οἰκουμενιστὲς κληρικοὶ καὶ θεολόγοι ἐκθέτουν τὶς ἀνορθόδοξες θεωρίες τους “πλουμισμένες” μὲ τοὺς ὅρους Πατερικὴ θεολογία, Ὀρθόδοξη Παράδοση!».

Καὶ ἀναφέρει τὸ παράδειγμα τῆς ἀποδοχῆς ἀπὸ ΟΛΟΥΣ τοὺς Ὀρθοδόξους Ποιμένες (πρωτίστως) τοῦ καταστατικοῦ τοῦ Π.Σ.Ε. (εἴτε θεωρητικά, εἴτε στὴν πράξη), σύμφωνα μὲ τὸ ὁποῖο τὸν χαρακτηρισμὸ «Ἐκκλησία» τὸν χρησιμοποιοῦμε πλέον γιὰ «κάθε προτεσταντικὴ ὁμάδα ἢ σωματεῖο. Μιὰ τέτοια, ὅμως, ἀναγνώριση βρίσκεται ἄραγε στὰ ὅρια τῶν Ἐκκλησιολογικῶν ὁρίων τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως; Ἀσφαλῶς ὄχι! Ἀλλὰ τότε ποῦ μετατίθεται, ἡ πίστη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, σύμφωνα μὲ τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως, στὴ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ;». Ἀσφαλῶς στὸ περιθώριο τῶν οἰκουμενιστικῶν ἀνοιγμάτων, δηλ. στὸ περιθώριο τῆς Ὀρθοδόξου αὐτοσυνειδησίας ὅλων τῶν οἰκουμενιστῶν τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας.

Σημαντικὴ εἶναι καὶ ἡ παρακάτω διάκριση περὶ ταῆς οἰκονομίας, ποὺ πιπιλίζουν σήμερα οἰκουμενιστὲς καὶ οἱ λεγόμενοι «ἀντι-Οἰκουμενιστές»!

«Ὁ ὅρος οἰκονομία εἶναι μονοσήμαντος στὸ ἐκκλησιαστκὸ λεξιλόγιο! Εἶναι ὅρος ἀποκλειστικὰ ποιμαντικὸς καὶ δὲν ἔχει σχέση μὲ θεολογικές-δογματικὲς μειοδοσίες πρὸς τοὺς αἱρετικούς! Ἡ κατ’ οἰκονομία θεολογία δὲν εἶναι ὀρθόδοξη θεολογία ἀλλὰ αἱρετικὸ κατασκεύασμα γιὰ οἰκουμενιστικὰ ἀνοίγματα!».

Στὴν συνέχεια τὸ φωτοτυπημένο ἄρθρο τοῦ Κορναράκη.http://paterikiparadosi.blogspot.gr/

ΤΑ ΚΙΝΗΤΡΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΞΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΣΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ

Ἄραγε ἤθελε αὐτὰ τὰ πανηγύρια ο ταπεινός Γέροντας; Ἀπ᾽ ὅτι ξέρω ἀπὸ τὸν σεβαστό μας Γέροντα Αὐγουστῖνο, ποὺ στὸ ἴδιο ορθόδοξο πνεύμα κινοῦνταν καὶ οἱ δυο, δὲν τὰ ἤθελαν

 Πηγή: "Αυγουστίνος Καντιώτης"

 Ὁ πατριάρχης Βαρθολομαῖος χρησιμοποίησε τον Γέροντα ὡς δόλωμα στους πιστούς, ὅταν ἔπεσε ἡ δημοτικότητά του στὴν Ἑλλάδα, μετὰ τὴν δεύτερη  ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα στὴν Κωνσταντινούπολη.

Έκανε τὴν ἁγιοκατάταξή του Γέροντος Παϊσίου, γιὰ νὰ ἀποκατασταθεῖ ὁ ἴδιος στὰ μάτια τῶν πιστῶν! Ἀν τὸν τιμοῦσε πραγματικὰ θὰ κρατοῦσε τὴν ορθόδοξη γραμμή του, θὰ βάδιζε στὰ ἴχνη τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Ἑκκλησίας καὶ δὲν θὰ γινόταν ὁ μεγαλύτερος προδότης τῆς Ορθοδόξου πίστεως.

Ἔκανε πανηγυρική θεια λειτουργία καὶ «τίμησε» τὸν Γέροντα!!! Ἔτρεξαν καὶ οἱ πιστοί γιὰ νὰ συμπροσευχηθοῦν μαζί του. Το σχέδιό του πέτυχε. Μπῆκε σὲ μιὰ ορθόδοξη Μονή καὶ τὴν ἐμόλυνε ο αιρεσιάρχης.

Ἄραγε ἤθελε αὐτὰ τὰ πανηγύρια ο ταπεινός Γέροντας; Ἀπ᾽ ὅτι ξέρω ἀπὸ τὸν σεβαστό μας Γέροντα Αὐγουστῖνο, ποὺ στὸ ἴδιο ορθόδοξο πνεύμα κινοῦνταν καὶ οἱ δυο, δὲν τὰ ἤθελαν. Ὁ Γέροντας Παΐσιος καὶ ὁ π. Αὐγουστῖνος βάδισαν στὰ ἴχνη τῶν ἁγίων Πατέρων καὶ ἦταν ἑτοιμοι νὰ πεθάνουν για τὴν Ὀρθοδοξία. Δὲν τοὺς ενδιέφερε ἡ προβολή καὶ ἡ ἁγιοποίησή τους. Ὁ π. Αὐγουστῖνος ἔλεγε: Ευτυχῶς φωνάζω καὶ ἐλέγχω καὶ δὲν διατρέχω τὸν κίνδυνο νὰ ἁγιοποιηθῶ.

Οι κατασκευασμένοι Πρωθυπουργοί της Ελλάδας

 Οι Πρωθυπουργοί της Ελλάδος είναι κατασκευασμένοι σε μασονικά κέντρα με τον έναν ή τον άλλο τρόπο από το παγκόσμιο κύκλωμα που διοικεί τον κόσμο και εμφανίζεται με διάφορες ονομασίες, όπως Νέα Τάξη Πραγμάτων, Διεθνής Σιωνισμός, Λέσχη Μπίλντεμπεργκ, Τριμερής Επιτροπή κ.λ.π..

Έλεγε ο άγιος γέροντας Παΐσιος: «Εμείς είχαμε τον φόβο του Θεού, αλλά τον χάσαμε και δεν τον αφήσαμε κληρονομιά στην επόμενη γενιά, γι” αυτό τώρα νομιμοποιούμε τις εκτρώσεις, τον πολιτικό γάμο… Όταν παραβαίνει ένας άνθρωπος μια εντολή του Ευαγγελίου, ευθύνεται μόνον αυτός. Όταν όμως κάτι που αντίκειται στις εντολές του Ευαγγελίου γίνεται από το κράτος νόμος, τότε έρχεται ή οργή του Θεού σε όλο το έθνος, για να παιδαγωγηθεί».

Σήμερα δυστυχώς βάλαμε μέσα στη Βουλή ανθρώπους να μας διοικούν των οποίων το ιστορικό είναι πολύ επιβαρημένο. (Από το βιβλίο του Ιερομονάχου Χριστοδούλου Αγιορείτου «Ο γέρων Παΐσιος»)

Τώρα για να γίνει κανείς πρωθυπουργός πρέπει να είναι Μασόνος… Ας τους δίνει ο Θεός μετάνοια, να τους πάρει… να βγουν καινούργιοι… Μακκαβαίοι!! (δηλ. Μάρτυρες υπέρ πίστεως και πατρίδος. «Ο π. Παΐσιος μου είπε», σελ. 67).

Γιὰ τὸ μέλλον τῶν Μασόνων ο Άγιος εἶχε πεῖ χαρακτηριστικά: «Ὅταν θὰ ἐπικρατήσουν οἱ Ἑβραῖοι, τοὺς πρώτους ποὺ θὰ σφάξουν θὰ εἶναι οἱ Χριστιανοὶ Μασόνοι.» (βλ. βιβλίο «Ὁ πατὴρ Παΐσιος μοῦ εἶπε», ἔκδοση 18η, τοῦ Ἀθανάσιου Ρακοβαλῆ).Δυστυχώς όμως, παραδομένοι στη μέγιστη πλάνη της μασονιάς δεν μπορούν αυτό να το αντιληφθούν.

14 ΙΟΥΛΙΟΥ τοῦ Ὁσίου καὶ θεοφόρου πατρὸς ἡμῶν Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου

Ἡ στάσις τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου
ἔναντι τῶν αἱρετικῶν καὶ ὁ ἀναβαπτισμός
 Εἰσήγηση τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Μαξίμου (Κυρίτση),
Ἡγουμένου τῆς Ἱ.Μ. Ὁσίου Διονυσίου τοῦ ἐν Ὀλύμπῳ
στὸ συνέδριο: «ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΓΕΝΕΣΗ - ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ - ΔΙΑΨΕΥΣΕΙΣ»,
Ἀθῆναι, 20-24 Σεπτεμβρίου 2004
Προέλευση κειμένου: http://www.pigizois.net/I_M_Ag_Dionysioy/

Ὁ ἅγιος Νικόδημος, γνήσιος ἀπόγονος τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας, ἀκολουθεῖ τὴν διδασκαλία τῆς Ὀρθοδοξίας στηριζόμενος στοὺς Ἁγίους καὶ Θεοφόρους Πατέρες. Ἡ διδασκαλία του ἀπορρέει ἀπὸ τὸν ἀσκητικόν του βίον, ἀπὸ τὴν ἀμεσότητα προσεγγίσεως τοῦ Θεοῦ, διὰ τῶν μυστηρίων καὶ τῆς προσευχῆς καὶ ἀπὸ τὴν βαθυτάτην θύραθεν καὶ θεολογικὴ γνώση ποὺ ἀπέκτησε μὲ τὸν ἀπέραντο καὶ σπανίας δεκτικότητος καὶ συστηματικότητος χαρισματικὸ νοῦ του, λέγεται ὅτι τὸ 85% τῶν ἀναγνωσμάτων του τὰ συγκρατοῦσε μὲ τὴν πρώτη ἀνάγνωση...
Οἱ ὀρθόδοξες θέσεις του εἶναι ξεκάθαρες, παρ᾿ ὅλες τὶς ἀντίξοες συνθῆκες μέσα στὶς ὁποῖες ἔζησε καὶ παρ᾿ ὅλα τὰ διάφορα ἀντορθόδοξα Δυτικὰ ρεύματα, ποὺ κυκλοφοροῦσαν στὴν ἐποχή του.
Ἀλλὰ καὶ ἡ στάση του ἀπέναντι στοὺς αἱρετικοὺς τῆς Ἐκκλησίας εἶναι χαρακτηριστικὴ καὶ ἐμφορεῖται ἀπὸ τὸ πνεῦμα τῶν μεγάλων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας.

Γιὰ τὸ θέμα τοῦ ἀναβαπτισμοῦ, ποὺ μοῦ ἀνετέθη νὰ παρουσιάσω στὸ παρὸν συνέδρειο, ὁ ἅγιος Νικόδημος κάνει ἐκτενέστατα σχόλια, στηριζόμενος στοὺς ἑξῆς Κανόνες: 1) στὸν μστ´ (46) τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, 2) στὸν ζ´ (7) τῆς Δευτέρας Οἰκουμενικῆς Συνόδου καὶ 3) στὸν Ϟε´ (95) τῆς ἕκτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου.
1. Ὁ 46ος Ἀποστολικὸς Κανὼν λέγει ἐπὶ λέξει τὰ ἑξῆς: «Ἐπίσκοπον ἢ Πρεσβύτερον αἱρετικῶν δεξαμένους βάπτισμα ἢ θυσίαν, καθαιρεῖσθαι προστάσσομεν, τίς γὰρ συμφώνησις Χριστοῦ πρὸς βελίαρ; ἢ τίς μερὶς πιστῷ μετὰ ἀπίστου;».

Στη μητέρα που έχασε το παιδί της.

Μεγάλου Βασιλείου

Σκόπευα να σιωπήσω απέναντι της κοσμιότητάς σου με τη σκέψη ότι, με την ψυχή συμ­βαίνει, ό,τι και με ένα μάτι που πάσχει από φλεγμονή. Αυτό, δηλαδή το μάτι, και το πιο απαλό πράγμα να το εγγίσει, ερεθίζεται. Έτσι αισθάνεται και η ψυχή, που έχει τραυματισθεί από βαριά θλίψη, όταν πάει κανείς να της μιλήσει...

Γιατί τα λόγια, όσο και αν είναι παρηγορητικά, όταν λέγονται την ώρα που η ψυχή πάσχει και αγωνιά, της φαίνονται πολύ ενοχλητικά. Επειδή όμως σκέφθηκα ότι τώρα έχω να κάνω με χριστιανή, εκπαιδευμένη στα θεία από πολύ καιρό και πεπειραμένη στα ανθρώπινα, θεώρησα ότι δεν θα ήταν σωστό να παραλείψω το καθήκον μου.

Γνωρίζω ποιά είναι τα σπλάγχνα των μητέρων και ιδιαίτερα όταν θυμηθώ τους δικούς σου καλούς και ήμερους τρόπους προς όλους, λογαριάζω πόσο μεγάλος πρέπει να είναι ο πόνος για τη συμφορά που σ’ έχει βρει τώρα.
Έχασες γιό, τον οποίο, όσο ζούσε, μακάριζαν όλες οι μητέρες και εύχονταν τέτοιοι να είναι και οι δικοί τους γιοί. Και όταν πέθανε, έκλαψαν σαν να είχε θάψει κάθε μία τον δικό της. Ο θάνατος εκείνου υπήρξε πλήγμα για τις δύο πατρίδες, για τη δική μας και για τη χώρα των Κιλίκων. Μ’ εκείνον μαζί έπεσε και το μέγα και ένδοξο γένος, κατέρρευσε, σαν να μετακινήθηκε η βάση του.

Δημήτριος Νατσιός, Ἡ μάνα: ἐλπίδα καὶ θεμέλιο τοῦ Γένους!

Ἡ μάνα: ἐλπίδα καὶ θεμέλιο τοῦ Γένους!

Γράφει ο Δημήτριος Νατσιός, Δάσκαλος

Ἀπ’ οὖλα τὰ λαλούμενα καλοχτυπᾶ ἡ καμπάνα
Κι ἀπ’ οὖλα τὰ γλυκύτερα, γλυκύτερ’ εἶν’ ἡ μάνα
(δημοτικὸ)

 Στὴν ἀρχὴ τῶν ἀπομνημονευμάτων του, ὁ στρατηγὸς Μακρυγιάννης, διηγεῖται τὸ πῶς σώθηκε ὁ ἴδιος καὶ ἡ φαμελιά του ἀπὸ τοὺς Τούρκους τοῦ Ἀλήπασα. «Γκιζεροῦσαν δεκαοχτὼ ἡμέρες εἰς τὰ δάση κι ἔτρωγαν ἀγριοβέλανα καὶ ἐγὼ βύζαινα», γράφει. Θέλησαν νὰ περάσουν ἕνα γεφύρι ποὺ τὸ «φύλαγαν οἱ Τοῦρκοι» καὶ γιὰ νὰ μὴν κλάψει ὁ νεογέννητος Μακρυγιάννης καὶ «χαθοῦνε ὅλοι», τὸν ἄφησαν στὸ δάσος. «Τότε μετανογάει ἡ μητέρα μου καὶ τοὺς λέει: «Ἡ ἁμαρτία τοῦ βρέφους θὰ μᾶς χάση», τοὺς εἶπε «περνᾶτε ἐσεῖς καὶ σύρτε εἰς τὸ τάδε μέρος καὶ σταθῆτε… τὸ παίρνω κι ἂν ἔχω τύχη καὶ δὲν κλάψη, διαβαίνουμε». Νίκησε τὸ ἀνίκητο μητρικὸ ἔνστικτο. Καί, γράφει ὁ πολύπαθος ἀγωνιστής, «ἡ μητέρα μου καὶ ὁ Θεὸς μᾶς ἔσωσε» (ἔκδ. «Ζαχαρόπουλος», σελ. 178).

Έσπειραν τον τρόμο επιβίωσης και την "ανάγκη" της ηλεκτρονικῆς κάρτας σε έναν ολόκληρο Ορθόδοξο λαό σε χρόνο dt! Tυχαίο;...

"Ίνα μή τις δύνηται αγοράσαι ή πωλήσαι ει μη ο έχων το χάραγμα"! -Το "αγοράσαι ή πωλήσαι" οφθαλμοφανές! Το χάραγμα;

Πηγή: "Κατάνυξις"

 

Ἡ ἀποστολή ἐξετελέσθη! Ὅλα ἦταν προσχεδιασμένα! Ἤθελε ἠλεκτρονική κάρτα γιά ὅλους! Τά κατάφερε;...

"ἵνα μή τις δύνηται ἀγοράσαι ἢ πωλῆσαι

εἰ μὴ ὁ ἔχων τὸ χάραγμα"

(Ἀποκ. 13, 17)

Ἀφιερωμένο γιά πολλοστή φορά σέ ὅσους κοιμοῦνται ὄρθιοι

(ἤ ἔχουν ἄλλους λόγους καί παραπλανοῦν τόν κόσμο...).

Ἐπίσης καί σέ ὅσους ἔχουν καταπιεῖ τόν λοστό

καί δέν βγάζουν ἄχνα περί κάρτας πολίτη

καί ὑποχρεωτικῶν τσιπαρισμένων πιστωτικῶν καρτῶν.

Ἐπίσης καί σέ ὅσους παραλείπουν ἀθεολογήτως

νά ἀναφερθοῦν:

στά ρηθέντα τῶν Ἁγίων, στό χάραγμα, τό 666, τόν Ἀντίχριστο,

τήν ἀπώλεια Χάριτος,

τήν ἀπώλεια τῆς σφραγίδας τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος,

μιλᾶνε γιά "πολιτικοοικονομικές ἐλευθερίες"

καί ὄχι γιά τήν μετάλλαξη τῆς θεόσδοτης φύσεως

τοῦ ἀνθρώπου

 ἀπό ἔμψυχη εἰκόνα τοῦ Θεοῦ σέ ρομπότ δεδομένων

καί γιά τήν διαγραφή ἀπό τό Βιβλίο τῆς Ζωῆς,

...

μόνο τίς τελευταῖες ἡμέρες πού τρέχουν τά γεγονότα ταχέως

κι ἐπειδή λαμβάνουμε ὑπόψιν τά ρηθέντα τῶν Ἁγίων

 σχετικά μέ τό θέμα,

 τά γεγονότα καί μιλᾶμε μέ ἀποδείξεις, ΕΓΚΑΙΡΩΣ,

σᾶς ἔχουμε παρουσιάσει τά ἑξῆς ἄρθρα:

ΟΜΙΛΙΑ π. ΕΥΘΥΜΙΟΥ (Βίντεο): Όχι μόνο δεν θέλουμε να αγωνιστούμε κατά των Οικουμενιστών, αλλά δεν θέλουμε ούτε και να μάθουμε για τον Οικουμενισμό!

ΟΜΙΛΙΑ π. ΕΥΘΥΜΙΟΥ (Βίντεο): Όχι μόνο δεν θέλουμε να αγωνιστούμε κατά των Οικουμενιστών, αλλά δεν θέλουμε ούτε και να μάθουμε για τον Οικουμενισμό!

Περὶ θαύματος ἁγίας Εὐφημίας.

     

Καὶ οἱ  αἱρετικοί μονοφυσίτες πίστευαν ὅτι θὰ κάνει θαῦμα γι’ αὐτούς, ἀλλὰ ἡ Ἁγία τοὺς ἀπογοήτευσε! Ὅταν ἔβαλαν τοὺς Τόμους μὲ τὰ ὀρθόδοξα καὶ κακόδοξα Δόγματα, ὁ Ὀρθόδοξος Τόμος ἔμεινε στὴν ἀγκαλιά της, ἐνῶ ὁ αἱρετικὸς πετάχτηκε στὰ πόδια της!

Περὶ τῆς Πανορθοδόξου Συνόδου:

   

Σ’ αὐτήν —οἱ νέο-πατέρες Οἰκουμενιστὲς ποὺ θὰ τὴν πραγματοποιήσουν— θὰ τὰ βροῦνε μὲ τοὺς αἱρετικούς! Μὲ τὴν πανορθόδοξο Σύνοδο θὰ ἀνοίξει τὸ δρόμο γιὰ τὸ σφράγισμα καὶ τὸν ἐρχομὸ τοῦ Ἀντιχρίστου!  Κι ἂν τὴν δεχθοῦμε θὰ γίνουμε κι ἐμεῖς αἱρετικοί, χωρὶς νὰ σημαίνει ὅτι τώρα εἴμαστε κατὰ πάντα ὀρθόδοξοι, ἀφοῦ ἔχουμε ἀναιμικὴ Πίστη καὶ δὲν θέλουμε νὰ ἀγωνιστοῦμε γιὰ τὰ θέματα τῆς Πίστεως καὶ ἤδη ἀκολουθοῦμε τὴν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

   Σήμερα ὄχι μόνο δὲν θέλουμε νὰ ἀγωνιστοῦμε κατὰ τῶν Οἰκουμενιστῶν, ἀλλὰ δὲν θέλουμε οὔτε καὶ νὰ μάθουμε γιὰ τὸν Οἰκουμενισμό! Δὲν εἴμαστε ἕτοιμοι νὰ θυσιαστοῦμε γιὰ τὸν Χριστό. Κλείσανε οἱ Τράπεζες καὶ πανικοβληθήκαμε. Κι αὐτὸ τὸ γνωρίζουν οἱ ἄνθρωποι αὐτοί καὶ τὸ πιστοποίησαν. Ἐξαρτώμαστε ἀπὸ τὸ χρῆμα, ὄχι ἀπὸ τὸ Θεό!