ΟΜΙΛΙΑ του π. Σάββα στη ΛΑΡΙΣΑ και ΨΗΦΙΣΜΑ αποκηρύξεως-από το ΛΑΟ του ΘΕΟΥ- της Συνόδου της Κρήτης

Αγωνιστικό μήνυμα από την Λάρισα !

Ο Λαὸς τοῦ Θεοῦ άποκηρύσσει την λεγόμενη «Μεγάλη καὶ Ἁγία Σύνοδο» τῆς Κρήτης στην οποία  ἀποφασίστηκαν ἐπισήμως Οἰκουμενιστικὲς κακοδοξίες

http://agonasax.blogspot.gr/2016/09/blog-post_19.html

    

   Πραγματοποιήθηκε χθὲς στὴν Λάρισα μιὰ ἐνδιαφέρουσα ὁμιλία ἀπὸ τὸν π. Σάββα Λαυρεώτη στὸ ξενοδοχεῖο «Metropol»(*). Τὸ θέμα ἦταν: «ΟΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΛΕΓΟΜΕΝΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΚΑΙ ΑΓΙΑΣ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΣΥΝΟΔΟΥ ΕΝ ΚΟΛΥΜΠΑΡΙΩ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ».

   Ἡ αἴθουσα τοῦ ξενοδοχείου ἦταν κατάμεστη ἀπὸ τοὺς ἑκατοντάδες Λαρισαίους καὶ Βολιῶτες, ἀλλὰ καὶ πιστοὺς ἀπὸ ἄλλα μέρη τῆς Ἑλλάδος.

    Παρὼν στὴν ἐκδήλωση ἦταν, ἐκτὸς ἀπὸ τὸν π. Σάββα καὶ τὸν π. Εὐθύμιο Τρικαμηνᾶ, καὶ ὁ Ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ Φιλώτα Ἀμυνταίου π. Παΐσιος Παπαδόπουλος, ποὺ πρόσφατα διέκοψε τὸ Μνημόσυνο τοῦ μητροπολίτη Φλωρίνης Θεοκλήτου.
    Ἐκτὸς ἀπὸ τὴν κατατοπιστικὴ ὁμιλία τοῦ π. Σάββα Λαυρεώτη (τὸ βίντεο μὲ τὴν ὁμιλία ἑτοιμάζεται καὶ σύντομα θὰ τὸ ἀναρτήσουμε), σημαντικὲς ὑπῆρξαν οἱ ἐρωτήσεις τῶν ἀκροατῶν, οἱ παρεμβάσεις καὶ ἀπαντήσεις τοῦ π. Παϊσίου καὶ τοῦ π. Εὐθυμίου, ἀλλὰ καὶ τὸ  ΨΗΦΙΣΜΑ ποὺ ἐγκρίθηκε καὶ ἔχει ὡς ἑξῆς:

  Ἐπειδὴ ὀρθοδόξως οἱ ἀποφάσεις κάθε Συνόδου ἀναγνωρίζονται ἢ καταδικάζονται ἀπὸ τὸν Λαὸ τοῦ Θεοῦ, ἐμεῖς, μετὰ καὶ τὴν ὁμιλία τοῦ π. Σάββα, ποὺ ἄλλη μιὰ φορὰ ἀπέδειξε ὅτι στὴν λεγόμενη «Μεγάλη καὶ Ἁγία Σύνοδο» τῆς Κρήτης ἀποφασίστηκαν ἐπισήμως Οἰκουμενιστικὲς κακοδοξίες, ὡς τμῆμα τοῦ Λαοῦ τοῦ Θεοῦ

ΔΕΝ ΑΠΟΔΕΧΟΜΕΘΑ ΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ

καὶ καλοῦμε τὸν Ὀρθόδοξο Λαό, παραμερίζοντας τὴν «κακὴ ὑπακοὴ» σὲ κακόδοξους Ἐπισκόπους νὰ τὴν καταδικάσει.

____________________

(*)  Ἡ ὁμιλία εἶχε ὀργανωθεῖ ἀπὸ τὸν «Ὀρθόδοξο Χριστιανικὸ Ἀγωνιστικὸ Σύλλογο “Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης” καὶ τὴ Σύναξη Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν Λαρίσης.

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ στην ομιλία του π. Σάββα την Κυριακή στην Λάρισα 18 Σεπτεμβρίου 2016

 ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Σᾶς προσκαλοῦμε στήν ἐνδιαφέρουσα ὁμιλία τοῦ ὁσιολογιωτάτου  Γέροντα Σάββα Λαυρεώτου,

μέ θέμα:

« ΟΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΛΕΓΟΜΕΝΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΚΑΙ ΑΓΙΑΣ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΣΥΝΟΔΟΥ ΕΝ ΚΟΛΥΜΠΑΡΙΩ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ»

πού θά πραγματοποιηθεῖ τήν Κυριακή  18 Σεπτεμβρίου  2016  καί ὥρα 6.00 μ.μ. στήν αἴθουσα ἐκδηλώσεων τοῦ Ξενοδοχείου «ΜETROPOL» στή Λάρισα (ὁδός Ρούσβελτ 14).

                                                                       Μετά τιμῆς

Ὀρθόδοξος Χριστιανικός Ἀγωνιστικός Σύλλογος «ΑΓ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΤΟΥΔΙΤΗΣ» καί Σύναξη Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν Λαρίσης.

π. Σάββας Λαυριώτης-Ομιλία στο ηρωϊκό Ναύπλιο.

https://www.youtube.com/watch?v=fB-fMyvRPRM

Θυμίζουμε τις νέες ομιλίες αύριο και μεθαύριο σε Καρδίτσα και Λάρισα, δείτε εδώ.

ΣΧΙΖΕΤΕ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΤΕ!

Παναγιώτατε,

Ὡς πιστὸ τέκνο τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, σεβόμενος τοὺς θεσμοὺς καὶ τὴν τάξη τῆς Ἐκκλησίας καὶ θέλοντας νὰ παραμείνω Ὀρθόδοξος μέχρι τὸ τέλος τῆς ζωῆς μου, σᾶς καταθέτω τὰ ἑξῆς:

Μέχρι τώρα ἀπευθυνόμασταν καθηκόντως εἰς τὴν Ἱερά Κοινότητα καὶ στὰ Μοναστήρια ὅπου ἀνήκουμε, διὰ νὰ δηλώσουμε τὴν ἀντίθεσή μας μὲ τὰ δικὰ σας οἰκουμενιστικὰ φρονήματα, τὶς δηλώσεις σας καὶ τὶς πράξεις σας.

Ἐξαντλήσαμε κάθε ἀνθρώπινη δυνατότητα μέσω γραμμάτων, ὁμιλιῶν καὶ παρεμβάσεων νὰ ἐπισημάνουμε τὸν ὀλισθηρὸ δρόμο ποὺ ἀκολουθεῖ­τε ἐσεῖς καὶ ἡ ἀδιαφόρως χειραγωγούμενη, ἀπὸ ἐσᾶς, μοναστηριακὴ διοίκηση τοῦ Ἁγίου Ὄρους, παρὰ καὶ τὴν προσφάτως δημοσίευση τῶν πρακτικῶν τῆς Διπλῆς Συνάξεως τοῦ Ἁγίου Ὄρους τοῦ 1979, ὅπου σύσσωμοι τότε οἱ Ἁγιορεῖτες ἀπορρίπτουν συλλήβδην τὴν ὕπαρξη χάριτος στοὺς Παπικοὺς ἀπευθυνόμενοι πρὸς τὸ Πατριαρχεῖο¹. Καταδείξαμε ἐξαντλητικὰ τὸν ρόλο σας, ὡς πρωτεργάτη τῆς οἰκουμενιστικῆς  ἀντίχριστης αἵρεσης. Ἀπειληθήκαμε, ἐκβιαστήκαμε καὶ ἐξοριστήκαμε, γιατὶ ἀντιστεκόμαστε στὴν πνευματικὴ χολέρα καὶ τὸν ψυχικὸ θάνατο ποὺ ἐμβάλλετε στὸ ποίμνιο τοῦ Χριστοῦ, μέσω τῆς ἀντίθεης κακοδοξίας ποὺ ἐπιμόνως ὑπηρετεῖτε .

Νέα διαμαρτυρία για διώξεις μοναχών Ι.Μ. Μεγίστης Λαύρας

Επιστολή Ομάδας προσκυνητών Αγίου Όρους επαρχίας Αλμυρού Ν. Μαγνησίας

                                   Κυριακή 11 Σεπτεμβιού 2016

                        

Ομάδα προσκυνητών Αγίου Όρους επαρχίας Αλμυρού Ν. Μαγνησίας.

Χαίρετε εν Κυρίω.

  Με λύπη και προβληματισμό πληροφορηθήκαμε ότι αρκετοί Αγιορείτες πατέρες και ειδικά Μοναχοί της Ι.Μ. Μεγίστης Λαύρας υπόκεινται εις διώξεις λόγω της διαφωνίας τους με τις αποφάσεις  της Πανορθόδοξου Συνόδου.

   Ευχόμεθα,προσευχόμεθα και παρακαλούμε θερμώς όπως αναθεωρήσετε τις αποφάσεις σας τις οποίες πλήθος πιστών Χριστιανών κρίνει ως υπερβολικές και ενάντιες στην ελεύθερη έκφραση γνώμης των Ορθοδόξων Πατέρων.

Ευχαριστούμε

Ἡ σύγχυση τῶν καιρῶν ὡς συνοδὸς καὶ ἀρωγὸς τῆς παναίρεσης τοῦ οἰκουμενισμοῦ

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου, Κλασσικὸς φιλόλογος, Ἱστορικός

«Οὐαὶ οἱ λέγοντες τὸ πονηρὸν καλὸν καὶ τὸ καλὸν πονηρόν, οἱ τιθέντες τὸ σκότος φῶς καὶ τὸ φῶς σκότος, οἱ τιθέντες τὸ πικρὸν γλυκὺ καὶ τὸ γλυκὺ πικρόν. Οὐαὶ οἱ συνετοὶ ἐν ἑαυτοῖς καὶ ἐνώπιον αὐτῶν ἐπιστήμονες» (Ησαΐας ε΄ 20-21).

Γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ κατανοήσουμε τὴν διδασκαλία καὶ τὸν πραγματικὸ χαρακτήρα τῆς Ἐκκλησίας ἀπαιτεῖται «σοφία» ὄχι κοσμική, ἀνθρώπινη, ἀλλὰ θεία· ἀπαιτεῖται «νοῦς», «νοῦς Χριστοῦ» [Α΄ Κορ. β΄ 16 ], δηλαδή χάρισμα ἐξ οὐρανῶν καὶ προϊὸν καθαρῆς καὶ ἁγνῆς πίστης, ταπείνωσης, πνευματικῶν ἀγώνων καὶ ἀγαθῆς προαίρεσης, μὲ τὰ ὁποῖα θὰ μπορέσει νὰ γνωρίσει κανείς, παρὰ τὶς ἁμαρτίες του - διότι οὐδεὶς ἀναμάρτητος - τὴν Ἀλήθεια καὶ νὰ ἀποφύγει τὴν διαστρέβλωση καὶ τὴν σύγχυση. Δυστυχῶς ὅμως ἀκόμα καὶ γιὰ τοὺς πλέον ἀκατήχητους εἶναι πιὰ γεγονός ἀδιαμφισβήτητο, ὅτι στὶς μέρες μας ἐπικρατεῖ ἐντὸς τοῦ χώρου τῆς Ἐκκλησίας μία πρωτοφανὴς σύγχυση ὡς πρὸς τὰ δόγματα καὶ τὸν σωτηριολογικὸ χαρακτήρα Της καὶ ὡς πρὸς τὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων. Σύγχυση καὶ ἀπάτη. “Σημεῖα” τῶν ἐσχατολογικῶν χρόνων, τοῦ Ἀντιχρίστου, σύμφωνα μὲ τὶς προφητικὲς ἐπισημάνσεις τοῦ ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν Παύλου «Ἐν ἐσχάταις ἡμέραις ἐνστήσονται καιροὶ χαλεποί· ἔσονται γὰρ οἱ ἄνθρωποι φίλαυτοι, βλάσφημοι, ἀνόσιοι, ἄστοργοι, ἄσπονδοι, διάβολοι, τετυφωμένοι, κατεφθαρμένοι τὸν νοῦν, ἀδόκιμοι περὶ τὴν πίστιν. πονηροὶ δέ ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι» (Β΄ Τιμ. κεφ. 3). Αὐτὴ ἡ διχάζουσα καὶ παραπλανοῦσα σύγχυση ἀρχίζει ἀπὸ τοὺς οἰκουμενιστὲς “ποιμένες” τῆς Ἐκκλησίας (τοὺς Ἱεράρχες), καὶ λειτουργεῖ διαβρωτικὰ στὸ γεμάτο ἀγαθὴ ἐμπιστοσύνη ἀλλὰ καὶ πολλὲς φορὲς ἄβουλο καὶ ἀκατήχητο ποίμνιο.

Ομιλία του π. Σάββα την Κυριακή στην Λάρισα 18 Σεπτεμβρίου 2016

Ομιλία του Γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου Η θεολογία του Σταυρού Θέμα:20ον μέρος 2ον Κυριακή 25-3-1979

Ομιλία του Γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

Κυριακή 25-3-1979 

Θέμα:20^ον  μέρος 2^ον

 Η θεολογία του Σταυρού

http://agonasax.blogspot.gr/2016/09/20-2-25-3-1979.html

(Ακριβής απομαγνητοφώνηση ομιλίας από τον        κ. Αθανάσιο Καραμ....)

     Και τώρα, αγαπητοί μου, ερχόμεθα εις την συνέχεια του περασμένου θέματός μας, σ’ ένα ακόμα βαθύτερο νόημα του μυστηρίου του Σταυρού. Αν λάβετε δε υπόψιν ότι το βάθος της θεολογίας του Σταυρού είναι ανεξάντλητον, ουδέποτε θα εξαντληθεί εις τους αιώνας, όσο και αν οι αιώνες βαθαίνουν μέσα εις το μυστήριο αυτό. Φυσικά εδώ δεν γίνεται καμία άλλη απόπειρα, παρά μία προσπάθεια ενός γενικού σκαριφήματος, μιας στοιχειώδους αντιλήψεως του μυστηρίου της θεολογίας του Σταυρού. Και σήμερα θα είναι ειδικά ως προς τον Σταυρόν το τελευταίο μα θέμα, διότι πρώτα ο Θεός, από την ερχόμενη Κυριακή θα εισέλθομε σε ένα άλλο κεφάλαιον, εις την ταφήν του Κυρίου και την εις Άδου κάθοδον του Κυρίου.

     Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς γράφει τα εξής: «ὁ τοῦ Χριστοῦ σταυρός προανεκηρύτετο καί προανετυπούτο μυστικῶς εἰς γενεών ἀρχαίων καί οὐδείς ποτέ κατηλλάγη τῷ Θεῷ χωρίς τῆς τοῦ σταυροῦ δυνάμεως. Καί ὥσπερ μήπω ὄντος τοῦ ἀνθρώπου τῆς ἀμαρτίας τοῦ υἱοῦ τῆς ἀνομίας, τοῦ Ἀντιχρίστου, λέγω, ὁ ἠγαπημένος τῷ Χριστῶ φησί Θεολόγος· καί νῦν ἀγαπητοί ὁ Ἀντίχριστος ἐστίν, οὕτω καί ὁ σταυρός ἵνα τοῖς προγενεστέροις καί πρό τοῦ τελεστῆναι. Ὁ γάρ μέγας Παῦλος σαφέστερον ἡμᾶς διδάσκων, ὅτι μήπω παραγενόμενος ἐν ἡμῖν ἐστίν ὁ Ἀντίχριστος φησίν ὅτι τό μυστήριον αὐτοῦ ἐνεργεῖται ἐν ἡμῖν. Οὕτω δή καί ὁ τοῦ Χριστοῦ σταυρός μήπω γεγονός ἐν τοῖς προπάτορσιν ἦν· το γάρ μυστήριον αὐτοῦ ἐνηργεῖτο ἐν αὐτοῖς».

     Είναι πραγματικά εξαιρετικώς σπουδαία αυτά τα οποία μας λέγει ο μεγάλος αυτός ομολογητής του 14^ου αιώνος. Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς.

ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΛΕΓΟΜΕΝΕΣ «ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΕΣ ΣΥΝΟΔΟΙ» ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΣΥΝΟΔΟΙ Ή ΑΠΛΑ ΣΥΝΕΔΡΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ; Του Κυρ. Κυριαζόπουλου

ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΛΕΓΟΜΕΝΕΣ «ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΕΣ ΣΥΝΟΔΟΙ» ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΣΥΝΟΔΟΙ; Του Κυρ. Κυριαζόπουλου

ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΛΕΓΟΜΕΝΕΣ «ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΕΣ

Ή ΗΜΙ-ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΕΣ ΣΥΝΟΔΟΙ» ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΣΥΝΟΔΟΙ

 Ή ΑΠΛΑ ΣΥΝΕΔΡΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ;

Του Κυριάκου Κυριαζόπουλου

καθηγητή (επ.) του Εκκλησιαστικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του Α.Π.Θ.

ΣΧΕΔΙΑΓΡΑΜΜΑ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ;

ΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΤΟ ΑΠΛΑΝΩΣ ΘΕΟΛΟΓΕΙΝ (Ή ΑΛΑΘΗΤΟ) ΣΤΗ ΜΙΑ, ΑΓΙΑ, ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ;

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ

ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΛΕΓΟΜΕΝΕΣ «ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΕΣ ΣΥΝΟΔΟΙ» ΟΝΤΩΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΣΥΝΟΔΟΙ, ΟΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΙΣΧΥ,  Ή ΣΥΝΕΔΡΙΑ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ, ΟΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΣΤΕΡΟΥΝΤΑΙ ΟΠΟΙΑΣΔΗΠΟΤΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΚΑΝΟΝΙΚΗΣ ΙΣΧΥΟΣ, ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΑΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΔΕΣΜΕΥΤΙΚΟΤΗΤΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΣΕΣ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ;

ΑΝ ΑΥΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΔΡΙΑ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ, ΤΟΤΕ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΣΥΓΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΕΣ ΣΥΝΟΔΟΙ;

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

………………………………………

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

          Διαπιστώσαμε ιδίως από τον μη έγκυρο –για τους λόγους τους οποίους εξηγούμε στην περίληψη κανονικο-δογματικής μελέτης μας με θέμα «Αξιολόγηση της λεγόμενης ‘Αγίας και Μεγάλης Συνόδου’» (ἐδῶ)–  Κανονισμό της λεγόμενης «Αγίας και Μεγάλης Συνόδου» της Κρήτης (17/6-27/6/2016) τη λειτουργία μιας δήθεν «Πανορθόδοξης Συνόδου», η οποία δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το γνήσιο συνοδικό θεσμό, αλλά δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα Συνέδριο Αυτοκέφαλων Εκκλησιών, το οποίο στην πραγματικότητα έχει μόνο συμβουλευτικό χαρακτήρα και καμία απολύτως συνοδική εξουσία.

          Η διαπίστωση αυτή μας οδήγησε στη εξέταση όλων των μορφών τέτοιων Συνεδρίων Αυτοκέφαλων Εκκλησιών τα οποία, μετά την Οικουμενιστική Εγκύκλιο του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως του 1920, λειτούργησαν και λειτουργούν στην πράξη μετονομασμένα ψευδεπίγραφα ως «Πανορθόδοξες ή Ημι-πανορθόδοξες Σύνοδοι», τα πορίσματα της οποίας εξέτασης αναπτύσσουμε στα οικεία κεφάλαια της παρούσας μελέτης. Διότι το Συνέδριο Αυτοκέφαλων Εκκλησιών μετονομασμένο έτσι λειτουργεί στην πράξη ως η Ανώτατη Αρχή της Ορθόδοξης Εκκλησίας εν γένει (σαν «Αγία Έδρα ή Βατικανό» της Ορθόδοξης Εκκλησίας).

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ;

ΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΤΟ ΑΠΛΑΝΩΣ ΘΕΟΛΟΓΕΙΝ (Ή ΑΛΑΘΗΤΟ) ΣΤΗ ΜΙΑ, ΑΓΙΑ, ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ;

Η Συνοδική Λειτουργία της Εκκλησίας, κατά τους Αποστόλους και τους Πατέρες,  στηρίζεται στα δύο βασικά δόγματα της Εκκλησίας, το Τριαδολογικό και το Χριστολογικό. Όπως τα Τρία Πρόσωπα της Μίας ως προς την ουσία Της Τριάδος  λειτουργούν συνοδικά, έτσι και η στρατευομένη Εκκλησία πρέπει να λειτουργεί συνοδικά (Αγ. Ιουστίνου Πόποβιτς, Τριαδική Συνοδικότητα, η Εκκλησία ως Μυστήριο του Χριστού, Ορθόδοξη Φιλοσοφία της Αλήθειας – Δογματική της Ορθόδοξης Εκκλησίας, τομ. 4, σελ. 187-188, γαλλική έκδοση). Όπως στο Πρόσωπο του Δευτέρου Προσώπου της Αγίας Τριάδος, δηλ. του Κυρίου Ιησού Χριστού,  λειτουργούν συνοδικά οι δύο φύσεις Του (Αγ. Μαξίμου του Ομολογητή, Επιστολή 5, Ελληνική Πατρολογία, τομ. 91, σελ. 484), έτσι και στο Σώμα του, και ειδικότερα στη στρατευομένη Εκκλησία Του, πρέπει να λειτουργούν συνοδικά ο θείος και ο ανθρώπινος παράγοντας, το Άγιο Πνεύμα και οι πιστοί, οι οποίοι στις διάφορες μορφές Εκκλησιαστικών Συνόδων [1) της Συνόδου της Αυτοκέφαλης Εκκλησίας, 2) της Τοπικής ή Αγίας και Μεγάλης Συνόδου ή 3) της Οικουμενικής Συνόδου], εκπροσωπούνται από τους Επαρχιούχους Επισκόπους των κατά τόπους Εκκλησιών ή Επισκοπών τους, οι οποίοι έχουν την αποστολική εξουσία και διακονία να αποφασίζουν ψηφίζοντας όλοι τους, Μαζί με το Άγιο Πνεύμα -αλλά όχι με εμπαιγμό του Αγίου Πνεύματος (όπως έπρατταν οι ψευδο-σύνοδοι που αναφέρονται στην Εκκλησιαστική Ιστορία)- επί δογματικών και ποιμαντικών θεμάτων των αντίστοιχων εκκλησιαστικών περιφερειών, ενώ οι πιστοί (λοιποί κληρικοί, μοναχοί και λαϊκοί) έχουν, δυνάμει της ειδικής ή της γενικής ιερωσύνης τους, το δικαίωμα και το καθήκον να αποδέχονται ή να απορρίπτουν ιδίως τις συνοδικές αποφάσεις που αφορούν σε θέματα πίστεως (Αγ. Ιουστίνου Πόποβιτς, ο.π., σελ. 192-196. Επίσης, Ι. Καρμίρης, Η διοργάνωσις της επιγείου Εκκλησίας και η σχέσις αυτής προς την επουράνιον, Εκκλησιολογία, σελ. 365-808).

Τατουάζ ή δερματοστιξία και επιπτώσεις

Γι’ αυτό δεν θα κάνω τατουάζ

Κοτζάμπασης Ιωάννης

Και εντομίδας ου ποιήσετε επί ψυχή εν τω σώματι υμών και γράμματα στικτά ου ποιήσετε εν υμίν· εγώ ειμί Κύριος ο Θεός υμών. Λευιτικόν κεφ. 19, στιχ.28

Δεν θα κάμετε εντομάς στο σώμα σας, ούτε θα χαράξετε γράμματα στο δέρμα σας. Εγώ είμαι Κύριος ο Θεός σας.

Γι’ αυτό δεν θα κάνω τατουάζ

Τι είναι το τατουάζ

Το τατουάζ ή δερματοστιξία όπως είναι και η επιστημονική ονομασία του, είναι ένα μόνιμο σημάδι ή σχέδιο που δημιουργείται στο δέρμα με την εισαγωγή ειδικών χρωστικών ουσιών στην εσωτερική στοιβάδα του, το λεγόμενο κυρίως δέρμα ή χόριο. Τυπικά, ο τεχνίτης δημιουργίας τατουάζ, χρησιμοποιεί μία φορητή συσκευή με την οποία μία ή περισσότερες μικρές βελόνες τρυπούν επαναλαμβανόμενα το δέρμα, εγχέοντας με κάθε τρύπημα μικροσκοπικές σταγόνες από τη χρωστική ουσία. Η διαδικασία αυτή, που γίνεται χωρίς αναισθητικό, προκαλεί μικρή αιμορραγία και ελάχιστο, έως σοβαρό πόνο, ανάλογα με το όριο αντοχής κάθε ατόμου και με το σημείο του σώματος, όπου γίνεται το τατουάζ.

Γιατί κάνουν κάποιοι τατουάζ.

Το τελευταίο διάστημα όλο και περισσότεροι νέοι ,αλλά και μεγαλύτερης ηλικίας άνθρωποι, εμφανίζονται με διάφορες παραστάσεις σε διάφορα σημεία του σώματος , τα κοινώς λεγόμενα τατουάζ. Τα προηγούμενα χρόνια, τα τατουάζ ήταν «προνόμιο» των ναυτικών ,των φυλακισμένων και ατόμων περιθωριακών που ήθελαν να αποκαλύψουν την ταυτότητά τους, σε ποια ομάδα ανήκουν, τις πεποιθήσεις τους κ.α.. Σήμερα, παγκόσμια, αλλά και στη χώρα μας ειδικότερα, άτομα από όλες τις κοινωνικές τάξεις προστρέχουν να χαράξουν στο σώμα τους διάφορες παραστάσεις, γιατί έχει γίνει πλέον μόδα.

Ομιλία του π. Σάββα την Κυριακή στην Λάρισα 18 Σεπτεμβρίου 2016

Η παναίρεση του οικουμενισμού και ο ύπουλος διωγμός κατά της Ορθοδοξίας...!

ΕΚΔΗΛΩΣΗ – ΟΜΙΛΙΑ

  Φέρεται εις γνώσιν των ευσεβών χριστιανών ότι το Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου και ώρα 5.00 μ.μ. στην αίθουσα του ξενοδοχείου «Κιέριον» θα πραγματοποιηθεί ομιλία από τον Γέροντα Σάββα Λαυριώτη με θέμα:

«Η παναίρεση του οικουμενισμού,

ο ύπουλος διωγμός κατά της Ορθοδοξίας

και η σύγχρονη αποστασία».

    Παρακαλούμε να τιμήσετε με την παρουσία σας την εκδήλωση.

Φίλοι του Αγίου Όρους Ν. Καρδίτσας

Γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου Η θεολογία του Σταυρού θέμα: 19ον μέρος 1ον

                                Ομιλία του Γέροντος

Αθανασίου Μυτιληναίου

Κυριακή 18-3-1979

 θέμα: 19^ον  μέρος 1ον

Η θεολογία του Σταυρού

ΑΚΡΙΒΗΣ ΑΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ

κ. ΑΘΑΝΑΣΙΟ ΚΑΡΑΜ..............

     Θα παρακαλέσω πολύ στο σημερινό μας θέμα, αν και πάντα ξέρω ότι σας κουράζω λίγο, βαθαίνοντας στον Κύριον, του προσώπου του Ιησού Χριστού, θα παρακαλέσω σήμερα λίγο υπομονή, γιατί πιθανώς να σας κουράσω. Αλλά, κάποτε τα πράγματα έρχονται έτσι που… πρέπει να κουραστούμε. Μην περιμένομε, δηλαδή, πάντοτε ο λόγος του Θεού να είναι εύκολος, εύληπτος και ευχάριστος. Κάποτε πρέπει να καταβάλωμε προσπάθεια να τον καταλάβωμε. Δεν σας κρύβω, αγαπητοί μου, ότι για να καταλάβω κάποτε κάτι, κι αυτό είναι πολύ συχνά, διαβάζω και ξαναδιαβάζω, εύχομαι και προσεύχομαι και ξαναδιαβάζω και επανέρχομαι και επανέρχομαι και επανέρχομαι για πολύ καιρό για να καταλάβω κάτι. Λοιπόν, όπως βλέπετε, ο λόγος του θεού θέλει να βιάζεται και βιαζόμενος να κατακτάται. Γι’ αυτό δεν θα διαμαρτυρηθείτε αν σήμερα ο λόγος του Θεού θα είναι λίγο βαθύτερος και λίγο δυσκολότερος.

     Ο σταυρικός θάνατος του Χριστού είναι ένα μυστήριον. Έχει όχι μόνον ένα ηθικό, αλλά και ένα μυστηριακό και λειτουργικό νόημα. Είναι το Πάσχα της Καινής Διαθήκης, που η μυστηριακή σημασία αποκαλύπτεται εις αυτόν τον Μυστικόν Δείπνον, για τον οποίον σε παρελθόντα θέματα, περυσινά είχαμε ομιλήσει. Φαίνεται ίσως παράξενο ότι η Ευχαριστία, δηλαδή το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, που έλαβε χώρα για πρώτη φορά εις τον Μυστικόν Δείπνον, προηγείται του Γολγοθά. Διότι εκεί, στο υπερώον, ο Ιησούς είπε εις τους μαθητάς του «λάβετε, φάγετε, τοῦ ἐστί το  σῶμα μου. Πίετε (ἐε τοῦ ποτηρίου) πάντες τοῦτο ἐστί τό αἷμα μου».  

Ο Σταυρός Του Κυρίου, το Τίμιο Ξύλο αποτελείται από κέδρο,πεύκο και κυπαρίσσι

Το Τίμιο Ξύλο αποτελείται από κέδρο, πεύκο και κυπαρίσσι, το οποίο οι προσκυνητές των Αγίων Τόπων, το συναντούν και στις δύο μορφές του: την φυσική σαν δέντρο και στον Ι.Ν. της Αναστάσεως, σαν προσκύνημα, το εμποτισμένο Τίμιο Ξύλο, με τις θείες ρανίδες αίματος Του Σταυρωθέντος Χριστού. (Ζωντανό καθώς αφομοιώνει θαυμαστά, το φυσικό ξύλο από έτος σε έτος, οπότε δεν ελαττώνεται), Ζωοδόχο (γιατί δέχτηκε το Αίμα της Ζωής=Χριστός) και Ζωοπάροχο, εκ του πρώτου θαύματος (και όχι μόνο) στην ανεύρεσή του από την Αγία Ελένη, της αναστάσεως της νεκρής διερχόμενης Ιουδαίας).

Δημήτριος Τσελεγγίδης, Θεολογική ΤριλογίαἩ «Τριλογία» αὐτή ἀναφέρεται στήν «Ὑπεραξία τῆς ἁγιοπνευματικῆς ἑνότητας τῆς Ἐκκλησίας», στήν «βάναυση κακοποίηση τῆς ἑνότητας τῆς Ἐκκλησίας» καί στήν «ταύτιση τῆς Ἐκκλησίας μέ τήν Διοίκησή της».

Δημήτριος Τσελεγγίδης, Θεολογική Τριλογία με αφορμή την Μεγάλη Σύνοδο.

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΣΧΟΛΗ

ΤΜΗΜΑ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ

ΤΟΜΕΑΣ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Ι. ΤΣΕΛΕΓΓΙΔΗΣ

Θεσ­σα­λο­νί­κη 30/8/2016

Πρός

Την Ἱ­ε­ρά ύ­νο­δο

τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος

Ἰ. Γεν­να­δί­ου 14

115 21 Ἀ­θή­να          

Κοι­νο­ποί­η­ση:

Πρός ὅ­λους τούς Ἱ­ε­ράρ­χες

τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος

Μα­κα­ρι­ώ­τα­τε Ἅ­γι­ε Πρό­ε­δρε,

Σε­βα­σμι­ώ­τα­τοι Ἅ­γιοι Ἀρ­χι­ε­ρεῖς,

Ἐν ὄψει τῆς συγκλήσεως τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας, θά ἤθελα νά θέσω ὑπόψη Σας μία μικρή «Τριλογία» μου, ἐπειδή πιστεύω, ὅτι θά μποροῦσενά συμβάλει κάπως στή στήριξη τῆς ἑνότητας τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ἡ «Τριλογία» αὐτή ἀναφέρεται στήν «Ὑπεραξία τῆς ἁγιοπνευματικῆς ἑνότητας τῆς Ἐκκλησίας», στήν «βάναυση κακοποίηση τῆς ἑνότητας τῆς Ἐκκλησίας» καί στήν «ταύτιση τῆς Ἐκκλησίας μέ τήν Διοίκησή της».

Α΄. «Η ΥΠΕΡΑΞΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΟΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ»

Ἡ λεγόμενη Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος τῆς Κρήτης συγκλήθηκε, κατά τούς ἐμπνευστές καί διοργανωτές της, γιά νά ἐκφράσει τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας. Ἀλλά ὁ λόγος τῆς συγκλήσεως Πανορθοδόξου Συνόδου, γιά ἀνάδειξη τῆς ἑνότητας τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι ἄγνωστος καί ξένος πρός τήν ἱστορία τῶν Συνόδων τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἡ ἀλήθεια τῶν πραγμάτων, πού προέκυψαν ἀπό αὐτήν τήν σύγκληση, ὄχι μόνον δέν δικαίωσαν τήν φιλόδοξη στοχοθεσία, ἀλλά ἀνέδειξαν καί τήν κεκαλυμμένη πονηρία τῶν διοργανωτῶν της. Ἄς δοῦμε, ὅμως, ποιά εἶναι ἡ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας, καθεαυτήν, καί μέ ποιόν τρόπο τήν «διακήρυξε» ἡ συγκεκριμένη αὐτή «Σύνοδος».

Ἡ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας, ὡς θεμελιώδης ἰδιότητά της, εἶναι δεδομένη ἀπό τήν ἴδια τήν φύση τῆς Ἐκκλησίας καί ἐκφράζει τήν αὐτοσυνειδησία της, ἡ ὁποία διατυπώθηκε ἱστορικά στόν Ὅρο - Ἀπόφαση τῆς Β΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου (381), ὁ ὁποῖος ἀπετέλεσε καί τό Σύμβολο τῆς Πίστεως τῆς Ἐκκλησίας.

Στό Σύμβολο τῆς Πίστεως, ὁμολογοῦμε ὅτι πιστεύουμε «εἰς Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικήν καί Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν». Ἄν, ὅμως, ἡ Ἐκκλησία εἶναι «Μία» –κατά τό Σύμβολο τῆς Πίστεώς μας- τότε, δέν μποροῦν, κατά κυριολεξία, νά ὑπάρχουν ἑτερόδοξες-αἱρετικές Ἐκκλησίες.