18. Η Θεσσαλία από την αναρχία στήν πρώτη οθωμανική κατάκτηση (1371- 1392)
Του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου δασκάλου - συγγραφέα
Η ΠΡΟΫΠΑΡΧΟΥΣΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΙΑ: Οι μέρες της σερβικής κυριαρχίας, στην οποία αναφερθήκαμε σε προηγούμενα άρθρα μας, το 1371 είχαν πια παρέλθει. Ο Συμεών Uros πέθανε λίγο νωρίτερα, στις αρχές του ίδιου έτους. Ο γιος του Ιωάννης Uros εξουσίασε τα Τρίκαλα για λίγο, ίσως λιγότερο από ένα χρόνο, υπό τον τίτλο Ιωάννης Uros Δούκας Άγγελος Κομνηνός Παλαιολόγος, αυτοκράτωρ Ελλήνων και Σέρβων. Η ψυχή του όμως, μη όντας πλασμένη για την κοσμική εξουσία, δόθηκε στο Χριστό με συνέπεια την αναχώρησή του από τα εγκόσμια. Έλαβε το μοναχικό σχήμα (Ιωάσαφ) και φέρεται ως ο δεύτερος κτήτορας – ιδρυτής της Ι. Μ. του Μεγάλου Μετεώρου. Αντικαταστάτης του στην εξουσία ήταν ο Αλέξιος Άγγελος Φιλανθρωπινός, ο οποίος ήταν συγγενής με τη σερβική βασιλική οικογένεια, καθώς είχε νυμφευτεί μια ανεψιά του κυβερνήτη της Ηπείρου (Ιωαννίνων) Θωμά Preljubovic. Ο Αλέξιος έφερε το βυζαντινό τίτλο του καίσαρα, τον οποίο κατείχε, όπως προαναφέραμε ο πατέρας του Θωμά, Γρηγόριος Preljub. Το 1382 ο Αλέξιος αναγνώρισε το Μανουήλ Β΄ της Θεσσαλονικης ως εξουσιαστή του. Ανάμνηση αυτών των χρόνων αποτελεί μια εικονογραφική παράσταση της Ι. Μ. του Μ. Μετεώρου: σ’ αυτήν εικονίζονται ο Ιωάννης Uros ως μοναχός Ιωάσαφ και ο Θωμάς με τη σύζυγό του.