Ρωτήσαν έναν σύγχρονο
Γέροντα: Γέροντα πώς να κάνω προσευχή;
Και εκείνος απάντησε: Να
νιώθεις την παρουσία του Χριστού παιδί μου!
Και πως γίνεται αυτό;
Να, πως ενώ εγώ είμαι εδώ,
ξέρω ότι οι Πατέρες είναι δίπλα; Έτσι να νιώθεις, ότι στο διπλανό δωμάτιο είναι
ο Χριστός μας! Τόσο κοντά και τόσο αδιάλειπτα!
Πήγα και εγώ κάποτε στην
Παναγούδα στον Άγιο Παϊσιο και τον ρώτησα: Γέροντα πως θα κάνω καρδιακή
προσευχή; Όλο αποσπάται ο νους μου!
Και μου δίνει ένα τόσο
δυνατό χτύπημα στην πλάτη! Ακόμα τον θυμάμαι τον ξαφνικό πόνο! «Ένιωσες τίποτα
καλογέρι; με ρώτησε…
Ναι, Γέροντα το ρωτάτε;
πόνεσα πολύ!
Μα που αλλού Γέροντα, στο
μέρος που με χτυπήσατε!
Στον πόνο δηλαδή ευλογημένε!
Έτσι και με την προσευχή γίνεται! Για να κατέβει ο νους στην καρδιά, πρέπει
εκείνη να συντριβεί και να πονέσει! Στον πόνο της θα πάει ο νούς σου! Έτσι
μόνο θα κατέβει!»
Ο άνθρωπος σήμερα
αυτοκαταδικάζεται! Στην κόλαση οι αμετανόητοι και μόνο θα υποφέρουν και επειδή
δεν θα μπορούν να ικανοποιήσουν το πάθος τους!
Μην εμποδίζετε την
ανεξάντλητη αγάπη του Θεού! Αυξήστε τα δοχεία της! Να είστε ευλογημένοι παιδιά
μας! Σας περιμένουμε να ξαναρθείτε με την χάρη του Θεού!
Τα τελευταία του λόγια σαν
επίλογος στο φετινό οδοιπορικό μας!
Κάθε φορά μια πρωτότυπη
κατακλείδα πρέπει να υπάρξει, ένα νέο συμπέρασμα να επιστεγάσει όλα τα θαυμάσια
που ζήσαμε ξανά στον αχαμήλωτο Άθωνα.
Τι είναι αυτό που οδηγεί εδώ
πάνω όλους αυτούς τους ανθρώπους άραγε; Γιατί προσεύχονται, γιατί αγρυπνούν,
γιατί νηστεύουν, γιατί θυσιάζουν το εγώ τους; Την απάντηση μας την έδωσε ένας
πεφιλημένος Φιλαγιορείτης Γέροντας του έξω κόσμου!
Κάθε προσευχή, κάθε
μετάνοια, κάθε αγρύπνια, κάθε νήστεμα, κάθε ταπείνωμα του θέλω τους, ένα σ
αγαπώ στον Χριστό μας! Τόσο ξεκάθαρα και απλά! Χωρίς προσμονές για
ανταλλάγματα!
Μόνο για την δική Του αγάπη!
Όλα για Εκείνον και από Εκείνον σε μια υπερκόσμια προσαρμογή. Μονάδα μέτρησης η
προσευχή!
Οι αποστάσεις μετριούνται
και υπολογίζονται με τα ελέησον και τους Χαιρετισμούς της Κυρίας Θεοτόκου!
Η ευχή γίνεται αυτόνομη
μονάδα μέτρησης της ταχύτητας! Απλησίαστη η ταχύτητα της ευχής! Μας φέρνει
αυτοστιγμεί σε όλα όσα και πάλι αξιωθήκαμε να βιώσουμε στο Όρος!
Δεν θα το ξεδιψάσουμε ποτέ
το καθάριο του νερό!
Έλεγε ο νηπτικός πατήρ
Αιμιλιανός: «Το Άγιο Πνεύμα γεμίζει και τον κόσμο και την οικουμένη. Όπως το
σφουγγάρι, όταν μπει στο νερό, γεμίζει νερό, έτσι και το Άγιο Πνεύμα ώς «ὕδωρ
τό ἁλλόμενον» γεμίζει τον κόσμο». Γεμίζει τον κόσμο και του Αγίου Όρους το ύδωρ
το αλλόμενον!
Αδιόρατα, μα εγνωσμένα! Ένα
σφουγγάρι η ψυχή μας, καρτερά να οδηγηθεί επί ζωής πηγάς υδάτων (Αποκ. ζ΄ 17), να
βουτηχτεί και πάλι στα έμψυχα αναβλύσματά του.
Γένοιτο!
Πηγή: Εδώ.
