8 Ιουλ 2020, 8:52 μ.μ. (πριν από 2 ημέρες)
|  | |||
ΠΡΟΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΚΑΙ ΜΗΤΕΡΕΣ
[Η καθαίρεσι για τη πίστι φέρει μεγαλύτερο Στεφάνι]
Ὄντως, ὅταν κάποιος καθαιρεθῆ ἀπὸ τὸ ἀξίωμά του γιὰ νὰ μὴν ἀναγκασθῆ νὰ διαπράξη ἢ νὰ ὑπομείνη κάτι ἀνάξιο τῆς τιμῆς τῆς ἱερωσύνης, τότε καὶ τὴν τιμωρία ἐκείνων οἱ ὁποῖοι ἀδίκως τὸν καθήρεσαν ἐπιβαρύνει καὶ τὸν δικό του μισθὸ αὐξάνει.
Ὁ γὰρ οὐκ ἐπιθυμῶν ἐπὶ ταύτης δειχθῆναι τῆς ἐξουσίας οὐδὲ τὴν καθαίρεσιν αὐτῆς δέδοικεν͵ οὐ δεδοικὼς δὲ μετὰ τῆς προσηκούσης Χριστιανοῖς ἐλευθερίας πάντα πράττειν δύναιτ΄ ἄν. Ὡς οἵ γε φοβούμενοι καὶ τρέμοντες κατενεχθῆναι ἐκεῖθεν πικρὰν ὑπομένουσι δουλείαν καὶ πολλῶν γέμουσαν τῶν κακῶν καὶ ἀνθρώποις καὶ Θεῷ προσκρούειν ἀναγκάζονται πολλάκις.
Δεῖ δὲ οὐχ οὕτω διακεῖσθαι τὴν ψυχήν͵ ἀλλ΄ ὥσπερ ἐν τοῖς πολέμοις τοὺς γενναίους τῶν στρατιωτῶν ὁρῶμεν καὶ πολεμοῦντας προθύμως καὶ πίπτον τας ἀνδρείως͵ οὕτω καὶ τοὺς ἐπὶ ταύτην ἥκοντας τὴν οἰκονομίαν καὶ ἱερᾶσθαι καὶ παραλύεσθαι τῆς ἀρχῆς ὡς Χριστιανοῖς ἐστι προσῆκον ἀνδράσιν͵ εἰδότας ὡς ἡ τοιαύτη καθαίρεσις οὐκ ἐλάττονα φέρει τῆς ἀρχῆς τὸν στέφανον. Ἰ. Χρυσόστομος
[Δεν ἤμουν ἄξιος να πάθω τίποτε χάριν τῆς ἀληθείας]
Ἐγώ γνωρίζω καλά πώς δέχθηκα δικαίως τίς κατηγορίες τους. Ὄχι ὅτι δέν ἔγραφα σύμφωνα μέ τούς πατέρες. Αὐτό μέ τήν χάρι τοῦ Χριστοῦ τό φύλαξα στά γραπτά μου· ἀλλά ὅτι ἔγραψα γιά πράγματα, γιά τά ὁποῖα δέν ἤμουν ἄξιος καί, παρόμια μέ τόν Ὀζά (Β’ Βασ. στ’ 6-7), ἐπεχείρησα μέ τό λόγο νά κρατήσω τό ὄχημα τῆς ἀλήθειας πού κινδύνευε νά ἀνατραπεῖ.
Βέβαια, ἡ τιμωρία πού ἐγώ δέχθηκα ἀπό τό Θεό δέν ἦταν σέ βαθμό ὀργῆς, ἀλλά παιδαγωγίας μέ μέτρο. Γι’ αὐτό καί δέν παραχωρήθηκε νά ὑπερισχύσουν ἐναντίον μου οἱ ἐπιτιθέμενοι. Ἀλλά κι’ αὐτό μᾶλλον ὀφείλεται στήν ἀναξιότητά μου. Δέν ἤμουν φαίνεται ἄξιος οὔτε ἱκανός νά πάθω τίποτε γιά χάρι τῆς ἀλήθειας καί νά γίνω μέ χαρά συγκοινωνός τῶν παθημάτων τῶν Ἁγίων.
(Φιλοκαλία Δ’, Ἀντωνίου Γ. Γαλίτη, Ἁγ. Γρηγορίου Παλαμᾶ, πρός τήν Μοναχή Ξένη).
