Ω, Θεέ μου, ο άνθρωπος για τον άνθρωπο λύκος;
(Η
εφημερίδα μας, μετά από κάθε μεγάλη θρησκευτική και εθνική εορτή, αφιερώνει
κάποιο σχετικό άρθρο μ’ αυτή. Φέτος, αντ’ αυτού, θα αναφερθούμε στο
συγκλονιστικό γεγονός της σταύρωσης του παπα-ΓεώργηΣκρέκα, που συνδέεται με την
απελευθέρωση της Ελλάδας από την Γερμανική κατοχή, τον εμφύλιο και τις
συνέπειές τους).
Το μαρτύριο του Ιερέα π. Γεωργίου Σκρέκα από το χωριό Μεγάρχη Τρικάλων
μοιάζει με το θείο δράμα.
Το χωριό Μεγάρχη, με τους 1100 κατοίκους, έχει την δική του τραγική
ιστορία. Την έγραψε με την υπέρτατη θυσία του στο βωμό του καθήκοντος ο
πολύτεκνος ιερέας (6 παιδιών, το μεγαλύτερο 12 χρόνων και το μικρότερο 6 μηνών)
Γεώργιος Σκρέκας.
Γι’ αυτόν τον πολύτεκνο ιερέα, τον καλό λευίτη και στοργικό πατέρα, με το
πλούσιο κοινωνικό και πολύπλευρο έργο του, έγραψε ο μητροπολίτης Λήμνου και
μετέπειτα Τρίκης και Σταγών Διονύσιος στο βιβλίο του. «Εκτελεσθέντες και
μαρτυρήσαντες κληρικοί 1941-1949» και με υπότιτλο «Πιστοί άχρι θανάτου».
Περιγράφοντας τον μακαριστό π. Γεώργιο μας λέγει: «… Είχε ψυχή λεπτή, ευγενική και άγια. Πιστός,
ενάρετος, γεμάτος δραστηριότητα, ολιγόστευε τον πόνο, εγλύκαινε την πικρία,
εθεράπευε και ομόρφαινε τας ασχημίας».
«Με
την προσωπική επέμβασή του εξηφανίζοντο αι έχθραι, τα μίση και αι αίριδες
μεταξύ του ποιμνίου του.
Εκαλλιέργει
ακούραστα τας ψυχάς των χριστιανών του και εφύτευεν εις αυτούς ελπίδα και χαρά
και όνειρα και σκοπούς. Ήτο φάρος και οδηγός των χριστιανών του, πάντα πρόθυμος
για κάθε εξυπηρέτηση.
Κι
αυτά που συνιστούσε στους άλλους, τα ζούσε ο ίδιος πρώτα …».
Ήταν το καύχημα της Μητρόπολης και αγαπητός στην γύρω περιοχή. Φάρος και
οδηγός των πιστών αποτελούσε παράδειγμα αφοσίωσης και αγάπης στον Κύριο, στην
πατρίδα και την οικογένεια.
Αγωνιζόταν να θωρακίση τις ψυχές των απλών χωρικών ανθρώπων από την
προπαγάνδα της αθεΐας και της παραπληροφόρησης.
Ο αγαθός λευίτης πληροφορήθηκε ότι οι αντάρτες έκαναν συμβούλιο και
αποφάσισαν να τον απογυμνώσουν από κάθε περιουσιακό στοιχείο.
