“ΒΑΡΔΑΣ-ΣΟΣ”, ΠΑΓΙΔΕΥΕΙ: ΥΠΟΣΧΕΣΙΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΑΣ, ΤΟΥΣ ΔΕΛΕΑΖΟΥΝ ΚΑΙ ΕΞΑΠΑΤΟΥΝΤΑΙ

                     

 “Προσωπικός Ἀριθμός”, “Ἀριθμοποίησις τοῦ Προσώπου”  = Νόμος Μεν. Κουτσόγιωργα. Αἰσχρός θάνατος νομοθέτου

 

 “ΒΑΡ^ΔΑΣ-_ΣΟΣ”, ΠΑΓΙΔΕΥΕΙ: ΥΠΟΣΧΕΣΙΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΑΣ, ΤΟΥΣ ΔΕΛΕΑΖΟΥΝ ΚΑΙ ΕΞΑΠΑΤΟΥΝΤΑΙ 

 Ἐξαγίασε “τά Μπόλια”,  Ἐγκαθιστῶ σε  Προκαθήμενο

Γράφει ο θεολόγος Παναγιώτης Κοσμίδης 

{Ἰούδας αὐτοβούλως προσέρχεται νά προδώση}  [Πληρῶστε με, νά προδώσω]: «Τότε πορευθεὶς εἷς τῶν δώδεκα͵ // ὁ λεγόμενος Ἰούδας Ἰσκαριώτης͵ // πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς 26.15 εἶπεν͵ // Τί θέλετέ μοι δοῦναι // κἀγὼ ὑμῖν παραδώσω αὐτόν; // οἱ δὲ ἔστησαν αὐτῷ // τριάκοντα ἀργύρια. // 26.16 καὶ ἀπὸ τότε ἐζήτει εὐκαιρίαν // ἵνα αὐτὸν παραδῷ.» (Ματθ. κστ 14-16) [Αὐτοπροαιρέτως]: «Μόνος, ἑκουσίως, ἕνας ἀπό τόν ἀριθμό τῶν δώδεκα, ὁ λεγόμενος Ἰούδας ὁ Ἰσκαριώτης, προςῆλθε στούς Ἀρχιερεῖς καί εἶπεν: Τί θέλετε νά μοῦ δώσετε καί ἐγώ θά παραδώσω σέ σᾶς αὐτόν (τόν Κύριο); // Οἱ δέ ἐτοποθέτησαν μπροστά του τριάντα ἀργύρια. // καί ἀπό τότε ζητοῦσε εὐκαιρία νά προδώση τόν Κυριο».

 

Α.  ΔΟΥΛΙΚΟΙ ΦΙΛΟΔΟΞΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ

 

i.       Στρατηγός Βάρδας: «Σέ Χρίω Πατριάρχη»

Κατὰ τὰ χρόνια τοῦ Βυζαντίου, τὸ 858 μ.Χ., ὁ παντοδύναμος στρατηγὸς καὶ Καῖσαρ Βάρδας, ἐκ Παφλαγονίας, ἀδελφὸς τῆς αὐτοκράτειρας Θεοδώρας, παραδυναστεύων τοῦ ἀνεψιοῦ του, αὐτοκράτορος Μιχαὴλ Γ΄, ἐξεδίωξε τὸν Πατριάρχην Ἰγνάτιον, διὰ λόγους πολιτικοὺς καὶ ἠθικούς.

Ἡ ἀφορμὴ ἐδόθη κατὰ τὰ Θεοφάνια τοῦ 858, ὅτε ὁ Ἰγνάτιος ἠρνήθη νὰ μεταδώσῃ τὴν Θείαν Κοινωνίαν εἰς τὸν Βάρδαν, ἐπειδὴ ἐκεῖνος εἶχεν ἐκδιώξει τὴν νόμιμον σύζυγόν του καὶ συζοῦσε μὲ τὴν γυναῖκα ἑνὸς γιοῦ του, παρά τὰς ἐπανειλημμένας νουθεσίας τοῦ Πατριάρχου.

Διὰ τὴν ἀσέλγειαν ταύτην τῆς αἱμομιξίας, ὁ Βάρδας ἐπίεζε τοὺς ἐπισκόπους νὰ καθαιρέσουν τὸν Ἰγνάτιον. Ἐπειδὴ ὅμως πολλοὶ ἀρχιερεῖς ἔλαβον τὸ μέρος τοῦ Πατριάρχου, ὁ Βάρδας ἐπενόησε δόλιον τέχνασμα. “Δόλωμα Βάρδα”:

Ὑπεσχέθη εἰς ἕκαστον μητροπολίτην τὸν πατριαρχικὸν θρόνον, προτρέπων δολίως ὁ ἴδιος νὰ ἀποποιηθῇ ἀρχικῶς τὴν θέσιν, ἐπικαλούμενος μετριοφροσύνην, ἵνα φανῇ ὅτι δέχεται μετὰ ἀπὸ ἐπίμονον πρόσκλησιν τοῦ βασιλέως. Ἔτσι καὶ ἔπραξαν πάντες· ὅλοι ἀρνήθησαν, ἀλλ᾿ ἔχοντες ἤδη καί παγιδευθεῖ καί προδώσει τὸν Ἰγνάτιον.

Ὁ Βάρδας, τέλος, ἐπέλεξε τὸν λαϊκὸν Φώτιον, πανεπιστήμονα καὶ ἐνάρετον καθηγητήν, τὸν μέλλοντα Ἅγιον καὶ Μέγαν Φώτιον. Ἐκεῖνος ὅμως ἠρνεῖτο ἐπιμόνως νὰ ἀποδεχθῇ τὸ πρόκριμα. Ὁ στρατηγὸς τότε τὸν ἐνέκλεισε εἰς τὴν φυλακήν, στὰ ὑπόγεια τοῦ παλατίου· ἀλλ᾿ ὁ Ἅγιος παρέμεινε ἀκλόνητος εἰς τὴν ἄρνησίν του.

Ὅτε δὲ ἐπεβλήθη ἀναγκαστικὴ ἀσιτία, ὁ Φώτιος, μὲ ὀδύνην καρδίας, τελικῶς ἀπεδέχθη τὴν ἀθρόαν χειροτονίαν του εἰς Ἐπίσκοπον καὶ Πατριάρχην.

 

ii.     Μ. Φώτιος: Ὄχι στόν Παπισμό,

Ὁ Μέγας Φώτιος, πολλαπλῶς, ἀντιπαρῆλθε ὑπερβατικῶς τήν ἰσχύ τοῦ Βάρδα. Θρηνεῖ καὶ ὀδύρεται ἐκ βαθέων διὰ τὰς πολιτικὰς διώξεις, ἃς ὑπέστησαν οἱ Ἰγνατιανοί. Ὁ ἴδιος, ὑπερβαίνων τὸν παλαιὸν διχασμόν, ὑπηρέτησε τὸν Ἅγιον Ἰγνάτιον κατὰ τὰ τελευταία ἔτη τῆς ζωῆς του, μὲ ἀληθινὴν ἀγάπην καὶ ταπεινοφροσύνην. Ἀποδεικνύεται, ὅτι ἡ ἁγιότης δύναται νὰ καταβάλῃ τὰ ἀνθρώπινα πάθη καὶ τὰς ἐκκλησιαστικὰς ἔριδας.

Συγκλονιστικὰ καὶ μεγαλειώδη παραμένουν τὰ ἀνδραγαθήματα τοῦ Μεγάλου Φωτίου. Πρῶτιστα, οὔτε ἐνέδωκε οὔτε συνεφώνησε νὰ ὑποτάξῃ τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἀνατολῆς εἰς τὸν Παπισμόν, παρά τὰς διαρκεῖς πιέσεις τῶν αὐτοκρατόρων καὶ τῶν πολιτικῶν ἀνδρῶν. Ἐστάθη ἀκλόνητος, ὡς στῦλος τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ φύλαξ τοῦ Ἀνατολικοῦ Πνεύματος.

 

Β.  ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ ΡΑΒΙΝΙΚΟΙ ΛΕΒΕΙΑΘΕΙΟΙ

 

iii.   Ἐπίσκοποι ἐξαγοράζονται μέ 30+ Ἀργύρια

Θὰ ἀντιτείνετε, ἴσως, ὅτι παρόμοια συνέβαιναν τότε, κατὰ τὴν ἐποχὴν τοῦ Βυζαντίου, μὲ τοὺς πανίσχυρους αὐτοκράτορας, καὶ ὄχι κατὰ τὴν ἐποχὴν μας, ὅπου ἡ Ἐκκλησία κατέστη ἐλευθέρα ἀπὸ κρατικὰς ἐπεμβάσεις καὶ πιέσεις.

Ὄχι! Πληροφορούμεθα στὸ φύλλον τοῦ Ο.Τ., ἀριθμ. 2380, τῆς 10/12/2021, ἐν ἄρθρῳ μὲ τίτλον· «Μὲ 30+ Ἀργύρια ἐκλογὴ Προκαθημένων». Ἐκεῖ καταχωρεῖται ἀποκαλυπτικὴ μαρτυρία, περὶ μυστικῶν καὶ σκοτεινῶν διεργασιῶν ἐντὸς τῆς ἐκκλησιαστικῆς πρακτικῆς, ὑπὸ ἑνὸς ἐπωνύμου Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος, ὅστις ἀπεκάλυψεν:

«Τὸ Ἅγιον Πνεῦμα ἀποτελεῖ τὸν μέγαν ἀντίπαλον τοῦ ἑκάστοτε Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος, ὅπου ὑφίσταται “Ἀποστολικὸν Πατριαρχεῖον”. Ἐπὶ πᾶσαν αἴτησιν ἢ πίεσίν του, ἡ ἀπάντησις τοῦ Ἱερωμένου εἶναι ὅτι θὰ ἀποφασίσῃ ἡ Ἱερὰ Σύνοδος, ἐμπνεομένη ἀπὸ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα — ἐπιχείρημα ἀκαταμάχητον· ὅμως παρακάμπτεται σχετικά εὔκολα, ἀλλὰ μὲ περισσότερα ἀπὸ τριάκοντα (30+) Ἀργύρια» (Ἄγγελος Βλάχος, 1915–2003, ἐγγονὸς τοῦ Ἀγγέλου Βλάχου τῆς “Καθημερινῆς”, ἐκ τοῦ ἔργου: «Μιὰ φορά καὶ ἕναν καιρὸ ἕνας διπλωμάτης»).

Καὶ πάλαι, ὡς καί νῦν, ὁ Ἰησοῦς φαίνεται «ἐν μέσῳ ἀθλίων ρασοφόρων σταυρούμενος», ἀνάμεσα εἰς ἐπιόρκους καὶ φιλοδόξους κληρικούς, οἵτινες θραύουν ἀνενδοιάστως τὰ πτερά τῆς δόξης τῆς Ἐκκλησίας.

 

iv.   Πατριάρχες, Προκαθήμενοι, Μετακινούμενα Πιόνια

Ἄς μνημονεύσωμεν μερικὰ βροντερά περιστατικὰ τῶν τελευταίων δεκαετιῶν, ὅπου ἡ ρασοφοροῦσα φιλοδοξία ἀντετάχθη τῆς Ἱερᾶς Κανονικότητος καὶ τῆς θεολογικῆς ἀκεραιότητος. Ἄθλιαι πολιτικαί πιέσεις, ἐπέβαλον διαρκεῖς ἀνομίας, καθόσον ἡ κοσμικὴ ἁλκή ἀντεστρέφετο πρὸς τὰ ἱερὰ δρώμενα. Καταχωροῦμε, ἐνδεικτικά δρώμενα τῆς κοσμικῆς ἐπεμβάσεως ἐπὶ τῶν ἱερῶν θεσμίων.

1ον. Τὸ 1948, ἐξωπετάχθη ἀνάλγητα ὁ τότε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, ὁ Μάξιμος. Ἐν τῇ θέσει του “ἐξελέγη” (= “ἐπεβλήθη”), κατά προσταγήν τοῦ Τροῦμαν, τοῦ μασόνου, ὁ “φίλος” του καὶ ἐπίσης μασόνος, Ἀθηναγόρας. Ὁ νέος Πατριάρχης μετεκομίσθη εἰς τὴν Πόλιν μὲ τὸ προεδρικὸν ἀεροπλάνον, τὴν περίφημον “Ἱερὰν Ἀγελάδα”.

2ον. Τὸ 1958, ὁ Πρωθυπουργὸς Κωνσταντῖνος Καραμανλῆς (ὁ θεῖος) ἀπαίτησε τὴν ἐκλογὴν τοῦ Ἰακώβου Κουκούζη (1958–1996) ὡς Ἀρχιεπισκόπου Ἀμερικῆς, θέτων ἐν διαθεσίμῳ δύο ἀντιτιθεμένους ἐκλέκτορας.

3ον. Τὸ 1962, μετὰ ἀπό ὑπογείους πιέσεις τοῦ πρωθυπουργοῦ Κων. Καραμανλῆ (θείου), “ἐψηφίσθη” (= “κατεστάθη”) Ἀρχιεπίσκοπος πάσης Ἑλλάδος, ὁ Ἰάκωβος Βαβανάτσος. Μετὰ δωδεκαήμερον, ὑπὸ τὴν ἔξαρσιν δημοσιευμάτων περὶ τῆς ἠθικῆς του ὑποστάσεως, ὑπεχρεώθη εἰς παραίτησιν.

Τοῦτο ἀνέκυψε μετά ἀπὸ ἕνα καυστικὸ δημοσίευμα, “τετραγωνάκι” τῆς ἐφημερίδος “Times” τοῦ Λονδίνου, ὅπου ἀπεκαλύπτετο, πώς, ὁ Πρωθυπουργὸς ὑπεστήριζε τὸν προωθηθέντα, καθότι μετεῖχε τοῦ αὐτοῦ “κλάμπ”, τῆς αὐτῆς ἠθικῆς παρεκτροπῆς. Τὸ γεγονὸς τοῦτο ἀποκαλύπτει τὴν ἀνθρωπίνην ἀδυναμίαν ἔμπροσθεν τοῦ ἱεροῦ καθήκοντος.

4ον. Ὁ πραξικοπηματίας Δημ Ἰωαννίδης “ἐξέλεξε”, (1974), μὲ κολοβὴν Σύνοδον, Προκαθήμενον τὸν Σεραφείμ Τίκα, ἀποδεικνύων ὅτι ἡ βία καὶ ἡ ἐπικυριαρχία δύνανται νὰ προσπεράσουν τοὺς Ἱεροὺς Κανόνας τῆς Ἐκκλησίας.

5ον. Τὸ 1991, διὰ τὸν θρόνον τῆς Κωνσταντινουπόλεως διεξήχθησαν σκοτειναὶ μηχανορραφίαι.

α) Παρητήθη, ὑπὸ ἐκβιασμὸν τοῦ Τούρκου Πρωθυπουργοῦ Μεσούτ Γιλμάζ, ὁ Μητροπολίτης Ἰωακεὶμ Ἀραμπατζόγλου.

β) Προεβλήθη καὶ τέλος ἐπεβλήθη ὁ Μητροπολίτης Βαρθολομαῖος Ἀρχοντώνης.

γ) Ὁ Πρωθυπουργὸς τῆς Ἑλλάδος, Κωνσταντῖνος Μητσοτάκης, ἀντέδρασε σθεναρῶς, ἐπειδὴ εἶχεν ἐνημερωθῇ ὑπὸ τῶν Ὑπηρεσιῶν, περὶ τοῦ βεβαρημένου φακέλου τοῦ ὑποψηφίου.

δ) Ἄβουλος, ὑπεχώρησε, κατ’ ἀξίωσιν τοῦ Προέδρου τῆς Οὐασιγκτῶνος, τοῦ  Τζόρτζ Χέρμπερτ Οὐόκερ Μπούς (George H. W. Bush).

6ον. Ὁ Ἕλλην πράκτωρ τῆς CIA, Τζον Κυριάκου, στὶς 11/3/2025, ἐνεκάλεσε    τὸν Πατριάρχην, ὅτι ἐχρηματίσθη μὲ εἴκοσι ἐκατομμύρια (20.000.000) $, ἐκ μέρους τῆς Χίλαρυ Κλίντον, ἵνα δημιουργήσῃ τὴν ψευδοεκκλησίαν τῆς Οὐκρανίας. Ἀλλόκοτα, τὴν ἑπομένην (12/3/2025), ἀνεκάλεσε τὴν ἀποκάλυψιν, γεγονὸς ὅπερ ὑποδηλοῖ ὑποδόριες μεθοδεύσεις. Παρά τὰς ἀναφυεῖσας βαρυτάτας ὑποψίας, οὐδεμία ἐπίσημος ἀντίδρασις ἢ διάψευσις ἐξεδόθη ἐκ τοῦ Βοσπόρου.

 

v.     Ἐπίσκοποι, ἠχώ κάθε “Εὐδοξίας”

Περιττὸν νὰ ἐμβαθύνωμεν πλέον· τὰ κατατεθέντα, ὡς καὶ τὰ πλεῖστα ἀποσιωπημένα περιστατικά, μαρτυροῦσιν ἐναργέστατα τὴν ἐπικυριαρχίαν τοῦ κόσμου καὶ τὴν ἀπόπειραν ὑφαρπαγῆς τῆς Ἱερᾶς Δομῆς τῆς Ἐκκλησίας.

Κατὰ λογικὴν συνέπειαν, πᾶς ρασοφόρος ὃς ἀμέτρως φιλοδοξεῖ νὰ καταστῇ ἀρεστὸς εἰς τὴν πολιτικὴν ἐξουσίαν, ἵνα “προαχθῇ”, καθίσταται ἠχὼ μίσους καὶ εἰρωνείας τῆς ἑκάστης βασιλίσσης “Εὐδοξίας”, ἀπέναντι εἰς τὸν κάθε “Χρυσόστομον” καὶ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν.

Ἐν τούτῳ διαφαίνεται ἡ διαχρονικὴ μάχη μεταξὺ πνευματικῆς ἀκεραιότητος καὶ κοσμικῆς φιλοδοξίας· ὅμως ὁ Κύριος, ἀπαρασάλευτα, διαφυλάσσει πάντοτε τὴν Ἱερὰν Ὁλκάδα Του, καὶ καθὼς ἐπεβλέπει ἐπὶ τὰ πτηνὰ τῆς δόξης Του, ἀκυροῖ τὰς ἐπιβουλὰς τῶν μισοθέων.

 

Γ.  “ΕΞΑΓΙΑΣΕ” ΜΠΟΛΙΑ ΚΑΙ “ΓΑΜΟ” ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΩΝ

 

vi.   “Σφράγισμα” Ἱ. Ναῶν: Χρίει Ἀρχιεπισκόπους

Οἱ ἐπίορκοι ρασοφόροι δὲν ἐνθυμοῦνται νὰ ἀερίσουν καὶ νὰ ἀρωματίσουν τὴν δυσώση ψυχὴν των, ἡ ὁποία ἀσφυκτιᾷ ἀπὸ βατράχους καὶ ὄφεις. Ὡς ἔγραψεν ὁ Γεώργιος Διλμπόης στὰ Κοχλίδια: «Κρατοῦν τὰ Ἅγια Λείψανα μὲ λασπωμένα χέρια». Ἀντιθέτως, οἱ ἀληθινοὶ ἐπαναστάται τοῦ Χριστοῦ εὐτρεπίζουσι τὴν ψυχὴν των μὲ τὴν χάριν καὶ τὴν εὐωδίαν τῆς ἁγιότητος.

Ὅταν ἡ διοικοῦσα Ἐκκλησία “μετρᾷ” δειλὰ τὰ λόγιά της ἐπὶ καυτῶν θεμάτων, τοῦτο σημαίνει ὅτι σύρεται ὑπόδουλος εἰς τὰς χεῖρας τῆς κρατικῆς ἐπικυριαρχίας.

Ἄς ἀναλογισθῶμεν τὴν αἰσχρὰν καὶ σκοτεινὴν τριετίαν 2021–2023, ὅτε ὁ λεγόμενος κορωνοϊὸς καὶ τὰ ἐκτρωματικὰ, πειραματικὰ ἐμβόλια ἐπεβλήθησαν ὡς δῆθεν σωτήρια τοῦ γένους. Ἐπ’ ἀφορμῇ ταύτης τῆς περιόδου, ἐπικαιροποιεῖται ἡ λεγομένη “Παγίς τοῦ Βάρδα” — τὸ δόλωμα τοῦ στρατηγοῦ Βάρδα, ὃς ἐξηπάτησε Ἐπισκόπους καὶ καθῆρε τὸν Ἅγιον Ἰγνάτιον.

1ον. Ὑπουργὸς Δημοσίας Τάξεως, ἐπισκέπτεται Μητροπολίτην μειωμένων ἀξιακῶν καὶ διανοητικῶν προτερημάτων.

— «Νὰ σφραγίσωμεν, Σεβασμιώτατε, τὸν θεσπέσιον Καθεδρικόν Ναόν σας μὲ κορδέλας, ἵνα διασωθῶσιν οἱ πιστοὶ ἀπὸ τὸν θανατηφόρον κορωνοϊόν. Καὶ… ἐγὼ θὰ σᾶς προβάλλω, θὰ σᾶς διαφημίσω, θὰ σᾶς προωθήσω διὰ τὸν Ἀρχιεπισκοπικὸν Θρόνον».

— «Βεβαίως, φίλτατε Ὑπουργέ μου!».

Καὶ ὡς ἕπεται, οἱ Ἱερεῖς ἐπευλογοῦσαν ἄδεια στασίδια ἐν τῷ περικλύτῳ Ἱερῷ Ναῷ κατά τήν μεγάλην πανήγυριν

2ον. Ὁ αὐτὸς Ἐπίσκοπος ἐκδέχεται καὶ ἑτέραν δελεαστικὴν πρότασιν·

— «Παραχώρησον τὸν ἐν λόγω Ναόν σου, ἵνα “λειτουργήσωσιν” οἱ ψευδομητροπολῖται τῆς Οὐκρανίας, καὶ ἐγὼ σὲ προωθῶ πρὸς τὴν Ἀθήναν!».

Δυστυχῶς, ἡ πνευματικὴ ἀσέβεια καλύπτεται ὑπὸ μανδύαν συνεργασίας, καὶ ἡ ἐξουσία καθίσταται ὁ νέος ἀφέντης τῶν ἀσθενῶν τῆς πίστεως.

 

vii. Ἐμβόλια: Προκρίνουν Προκαθήμενο

3ον. Μητροπολῖται, Δελφῖνοι (Α’, Β’, Γ’, Δ’, Ε’), διετάχθησαν νὰ προβαίνωσιν εἰς Μαύρην Προπαγάνδαν, ὑπὲρ τῶν “Μπολίων” καὶ “διαβολίων”, δῆθεν πρὸς σωτηρίαν τοῦ λαοῦ. Συνάμα, καὶ ὁ Προκαθήμενος, ὑποκύψας εἰς πιέσεις, ἀπεφάνθη: -«Ἀπὸ δῶ ὁ τάφος, ἀπὸ κεῖ τὰ ἐμβόλια».

Σχεδόν ἁπαξάπαντες, ὁμοθυμαδὸν διετυμπάνισαν, ὡς “Nαπολεοντίσκοι” καὶ “Πάπαι”:

·          Ὅστις δὲν ἐμβολιάζεται, φονεὺς ἐστίν· κεῖται ἔξω τῆς Ἐκκλησίας, ὡς αἱρετικός.

·          Οἱ “Βατσῖνες”, ἀποδεδειγμένως, εὐλογοῦνται, ὡς ἱερὰ καὶ σωτήρια φάρμακα· τοῦτο καταδεικνύει ἡ θεοποιημένη ἀλάθητος Ἐπιστήμη.

·          Αὐταί οὐκ ἔχουσι σχέσιν μὲ ἐκτρωματικὰ κύτταρα νηπίων.

·          Ἕτερος Ἐπίσκοπος δὲ, ἐμβολιάσθη, ἀντὶ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, ὡς ἀντιπρόσωπος καί “ἐμβολίας”.

·          Καὶ ἕτερος, γελοιογραφῶν φαιδρῶς, ἐδημοσίευσε σκυλάκιον, ὅπερ τόν ἐρωτᾷ: «Ἐμβολιάστηκες;» — καὶ ὁ Δέσποτας, ἀπαντᾷ ἐνθουσιωδῶς: «Βεβαίως!», μέ ... πολλά θαυμαστικά.

·          Προσέτι, ὑπερφίαλος, “Φιλο-Ουκανο-Σιων-Ναζιστής”, προκειμένου νὰ ὑπαρακοντίσῃ τοὺς συναιτίους, ἐπεχείρησε νὰ μεταλλάξῃ τοὺς Ἱεροὺς Ναούς … εἰς ἐμβολιαστικὰ κέντρα αἴσχους.

Δικαίως ἐπικαιροποιοῦμε τὴν μετά πόνου ψυχῆς περιγραφικήν κραυγήν τοῦ Μητροπολίτου π. Αὐγουστίνου Καντιώτου:  «Ἔξω κλῆρον νέον Κλῆρον!».

Φυσικῶς, ἡ Ἐκκλησία δὲν ἐκδιώκει κανέναν· ἀλλ’ ἀπορρίπτει καταστάσεις βδελυράς ἐπὶ τῶν Ἱερῶν Θυσιαστηρίων. Βδελύσσεται πᾶσαν Μαφιόζικην «Ὀμερτά» καὶ «Κώδικα Σιωπῆς» ἐπὶ ζητημάτων Πίστεως καὶ Ἠθικῆς.

Ἀλλ’ ὁ ὄντως πιστὸς Χριστιανός ἀπαιτεῖ: «Ἡ Ἐκκλησία νὰ παραμένη Ὀρθόδοξη, καὶ ἄς ἀνάψῃ ὅποιος θέλει κερί»(Χαρ. Φλωράκης).

 

viii.             Γάμος ὁμοφυλοφίλων καί υἱοθεσία τέκνων

Ἡ ἴδια “Παγίδα τοῦ Βάρδα” καὶ ἡ αὐτὴ μεθοδεία ἐπανελήφθη ἐπὶ ἑτέρου, ἀκραιφνοῦς ἠθικοῦ ζητήματος. «Διέλαθες, Ἐπίσκοπε, τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες;»

·     «Σεβασμιώτατε, βουβάσου, γιὰ τὸν προοδευτικὸν νόμον — τὸν γάμον τῶν ὁμοφυλοφίλων», τὸν λεγόμενον νόμον τῶν Σοδόμων, τὸν “Σοδομονόμον”. «Καὶ θὰ σὲ προωθήσω, ὡς νεωτεριστὴν, μέ εὐρυτάτη διάνοια, πρὸς τὸν θεσπέσιο Θρόνον τῶν Ἀθηνῶν».

«Κατάπιε τὴν “υἱοθεσία” τέκνων, ὑπὸ τῶν διεστραμμένων, καὶ θὰ σὲ ἐνδιαφερθῶ προσωπικῶς».«Θὰ σὲ ἐγκαταστήσω Προκαθήμενον, ἐὰν συνηγορήσῃς!»

Καὶ οἱ πλεῖστοι Ἀρχιερεῖς, ἐδάγκωσαν μανιωδῶς τὸ ἄγκιστρον — τὸ “Βάρδειον Δόλωμα” — ριφθέν ἐκ τῆς ἀσεβεστάτης κυβερνήσεως.

Ἡ σιωπὴ ἐπὶ ζητημάτων σωτηρίας δὲν ἐπιφέρει εἰρήνην, ἀλλὰ συνενοχή. Καὶ ὅπου ἡ Ἀλήθεια σιωπᾷ, ἐκεῖ ὁ Ἀντίχριστος περιτριγυρίζει.

Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, οὐδόλως ἐξαγιάζει τὴν ἀμαρτίαν, ἀλλὰ, θεραπεύει τὸν μετανοοῦντα ἁμαρτωλόν· δὲν ὑποκύπτει εἰς πιέσεις ἢ “ἐπιχορηγήσεις” ἀνάκτων, ἀλλὰ παραμένει στῦλος καὶ ἑδραίωμα τῆς Ἀληθείας.

Ὁ δὲ Ἅγιος Ἰωάν. Χρυσόστομος, δηλοποιεῖ πρὸς τοὺς μωροφιλοδόξους: «Περιφρόνησε τόν πλοῦτο // καί θά εἶσαι πλούσιος. // Περιφρόνησε τή δόξα, // καί θά καταστῆς ἔνδοξος. // Μή ἐπιδιώκεις νά τιμωρήσης τούς ἐχθρούς σου // καί τότε θά πετύχης τήν τιμωρία τους» (Ἰ. Χρυσόστομος).

 

Δ.  ΕΓΚΡΙΣΙΣ ΑΡΙΘΜΟΠΟΙΗΣΕΩΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΟΣ

 

ix.   “Προσωπικος ἀριθμός”: “Ἀριθμοποίησις” τοῦ προσώπου

Νέα κρατικὴ ἐπέλασις ἀνακύπτει ἐπὶ τοῦ ζητήματος τῆς ἐλευθερίας τοῦ πολίτου. Ἡ ἐπιβολὴ τοῦ ἀναφερομένου ὡς “Προσωπικοῦ Ἀριθμοῦ”, ἀνασυνθέτει μορφὴν “Ψηφιακοῦ Δεσποτισμοῦ”, ἢ, κατ’ ἄλλους, “Ἠλεκτρονικοῦ Ναζισμοῦ”. Ὁλόφτυστος πρός τὸ ρατσιστικὸν ὑπάνθρωπον “Κίτρινο Ἄστρο τοῦ Δαβίδ” (1941), ὃ ἔραπτον οἱ Γερμανοὶ ἐπὶ τῶν Ἑβραίων, κατὰ τὸν Β’ Παγκόσμιον Πόλεμον.

Τὸ ἴδιο καὶ νῦν, ἐπιχειρεῖται ἡ σφράγισις καὶ ἡ ἀριθμοποίησις τοῦ προσώπου, ἡ “Ἀποπροσωποιποίησις”, παράλληλα πρός τὴν “Ἀπεθνοποίησιν”, ὑπὸ τὸ πρόσχημα τῆς διοικητικῆς ἐξυπηρετήσεως. Λάβετε Νούμερο· ἐσεῖς νούμερα, σάν τοὺς ἐγκλείστους εἰς φυλακάς καὶ στρατόπεδα συγκεντώσεως.

Ἐπαναφέρουν τὸ παλαιὸν μέτρον, ὃ ἐπιχειρήθη καὶ ὑπὸ τοῦ Μενίου Κουτσόγιωργα, ἀντιπροέδρου τῆς Κυβερνήσεως, μέ τὸ Ν. 1599/1986 (ΦΕΚ Α’ 75/11.6.1986), διά τόν “Ἑνιαῖον Κωδικόν Ἀριθμόν Μητρώου (Ε.Κ.Α.Μ.)”. Ὁ βδελυρὸς ἐκεῖνος Νόμος, ἐξακολουθεῖ μὲν νὰ ὑφίσταται, δέν κατηργήθη, ἀλλ’ οὐδέποτε ἐφηρμόσθη.

Εἰδικά, ὁ νομοθέτης διεπομπεύθη, ἀπὸ μίαν δημοσιογραφικὴν ἀνθρωποφαγίαν. Στὴ συνέχεια, ὑπέστη αἰσχρῶς καὶ αἰφνιδίως, ἐγκεφαλικόν μέσα στὶς δικαστικὲς αἰθούσες καί «ἀπέθανε καὶ ἐτάφη». Ἆραγε τραγικὴ εἰρωνεία τῆς ἱστορίας ἢ καταφανής Θεοδικία;

Ἐπεξηγοῦμε πῶς, ἡ προπαγανδιστικὴ ἐξοικείωσις τῶν πολιτῶν, κυρίως τῶν παιδικῶν ἐγκεφάλων μὲ τὴν ἰδέαν τῆς “Ἀριθμοποιήσεως” τῆς προσωπικότητος — καὶ ἡ ἐπιβολὴ ψηφιακοῦ ἐλέγχου σὲ ψηφιακὴ ἀόρατον φυλακήν — ἀποκαλύπτει τμῆμα ἐνὸς σατανικοῦ, παγκοσμίως ἀλαμποῦς σχεδίου τυραννίδος.

Σχεδόν πᾶσα ἡ νῦν Ἐκκλησιαστικὴ Διοίκησις, εἰδικά οἱ μωροφιλόδοξοι, ὑποκύπτουν: «Ἡσυχάσατε, Δελφῖνοι, καὶ ἐνθρονίζω ὑμᾶς στόν Θρόνον».

Ξαναεπιρρίπτεται τὸ “Δόλωμα τοῦ Βάρδα”, γιὰ τὸν Πυρίκαυστον, καὶ ὄχι Ἀλεξίπυρον Θρόνον. Καὶ οὕτως ἅπαντες συνεμορφώθησαν πάλιν, πρὸς τὰς ὑποδείξεις, ὡς «ἀπραγότεροι βατράχου καὶ ἀφωνότεροι ἰχθύος».

 

Ε. ΑΘΗΝΑ, ΚΥΠΡΟΣ, ΚΡΗΤΗ, ΣΙΝΑ: ΠΡΟΣΤΑΖΕΙ Ο ΒΑΡΔΑΣ

 

x.     “Δόλωμα Βάρδα” ἐγκολποῦται καί ὁ κ. Ἱερώνυμος

Ἀνάλογον “Παγίδα τοῦ Βάρδα”, χρησιμοποιεῖ, κατ’ ἐξακολούθησιν, καὶ ὁ Προκαθήμενος τῆς Ἑλλάδος.

Εἰς κάθε ἀντίδρασιν “Δελφίνου”, τὸν κολακεύει καὶ τοῦ ὑπόσχεται παραίτησιν ὑπέρ του. «Ἔχω ὄνειρα γιὰ σένα», ψιθυρίζει γεροντικῶς, μὲ νωθρόν, μειλίχιον τόνον. Ἄφρων πειρασμὸς, ὑπόσχεται φῶς, ἐνῶ ἄγει εἰς σκότος.

Μεταφορικῶς, ὡς ἀπὸ Μουσουλμάνον, ποὺ κατεῖχε δύο γυναῖκες: παρέδωσε εἰς αὐτές ἀπὸ μίαν ὄμορφην γαλάζια χάντρα καὶ ἐδήλωνε μυστηριωδῶς: «Ὅποια κατέχει τὸ κόσμημα, αὐτήν ἀγαπῶ περισσότερο». Ἔτσι, ἀμφότερες, ἀφελῶς εὐφραινόταν, ἀγνοοῦσαι ὅτι κατέστησαν θύματα διακεκριμένης πλάνης.

Κατά τόν ἴδιο τρόπο, καὶ νῦν, ὁ “Διπλωματικὸς Βάρδας” κολακεύει, ἐγκλωβίζει, χαϊδεύτι καὶ σιγά-σιγὰ ἐξουδετερώνει κάθε μηχανορραφία ἐναντίον του.

 

xi.   “Παγίδα Βάρδα” εἰς Κύπρο, Κρήτη και Σινᾶ

Ἀνάλογες κωμικές πιέσεις ξετυλίγονται εἰς ὁλόκληρον τὴν νοσταλγουμένην Ρωμιοσύνην:

·     Κύπρος (2025): Ἀπομάκρυνσις, ἄνευ δίκης, τοῦ Μητροπολίτου Πάφου, καθότι, δὲν ἐπαγιδεύθη εἰς τά θέλγητρα ἐκκλησιαστικῶν καὶ πολιτικῶν ἀφεντάδων. Κατόπιν, ἐπέπεση σιωπὴ ὡς καταπέτασμα ἐνοχῆς.

·     Κρήτη (2025): Ἐν Χανίοις, ὁ σκιώδης καὶ ἀφορισμένος ἄρχων, ἀπαιτεῖ Ἐπίσκοπον ὁμόφρονα. «Αὐτόν διορίζω» — καὶ θά ἐκτελεσθῆ ἡ μιαρά βουλή. Καισαροπαπισμὸς καὶ βδελυρὰ κατάλυσις τῆς κρητικῆς ἐλευθερίας.

·     Σινᾶ (2025): Ἐκλογὴ νέου Ἀρχιεπισκόπου, κατ’ ἐντολὴν, πιεστικὴν τῆς αὐτῆς ἀφορισμένης ἐξουσίας. μετά ἀπὸ συγκλονιστικά σκάνδαλα. Ἡ “ἐκλογή” (= “προσταγή”), “παμψηφεί”, ἀποκαλύπτει ἐναργέστατα, ἐκβιασμόν ἄνευ προηγουμένου πρὸς τοὺς ἐγκαταβιοῦντας, ἐν τῆ Ἱ. Μονῆ ἁγίους Πατέρας. Ἐξελέγη κληρικὸς, ὁποῖος διαμένει ἐπὶ ἔτη ἐν Ἀθήναις, ἀπολειφθεὶς τῆς ἁγίας ἐρήμου.

Αἰτιολογία: Βαρεῖα ἀσθένεια· ἀλλὰ τώρα, ἆραγε, αὐτομάτως ἰάθη ἡ νόσος ἢ ἐπαλαιώθη ἡ λοιδορία; Ἐν Σινᾷ, ὅπου ὁ Μωϋσῆς ἔλαβε τὸν Νόμον, νῦν νομοθετεῖ ὁ “Βάρδας”!

 

ΣΤ. ΑΦΕΛΕΙΣ, ΠΑΓΙΔΕΥΜΕΝΟΙ, ΦΙΛΟΔΟΞΟΙ ΡΑΣΟΦΟΡΟΙ

 

xii. Πλειοδοτοῦσα Διοίκησις τῆς Ἐκκλησίας

Ἡ ἱστορία ἐπαναλαμβάνεται, ὡς παρωδία, καὶ μὲ ἄλλη ὄψιν φαίνεται ὡς διδακτικὸν παράδειγμα. Αὐτοεξευτελισμός τοῦ Προκαθημένου. Προέτρεξε ἡ ΔΙΣ, νὰ πλειοδοτήσῃ εἰς μέτρα στὸ ζήτημα τοῦ Κορωνοϊοῦ καὶ τῆς “Βατσῖνας”, καίτοι ἡ Πολιτεία δὲν εἶχε ἐξαγγείλει τίποτε. Μόνη της ἐπέβαλλε τὴν σφράγισιν τῶν Ἱ. Ναῶν καὶ τῶν Ἱ. Μονῶν.

Ἐμφανίζεται πρὸς τοὺς ἀφελεῖς, ὡς νὰ ἐπιχειρῇ συντονισμένη “ἀντίδρασιν», καὶ ἡ Κυβέρνησις δῆθεν “ὑποχωρεῖ”, σεβομένη προσχηματικῶς τὸ πνευματικὸν κῦρος τῆς Ἐκκλησίας.

Ἡ ἐπικοινωνία τῶν δύο Φορέων ὑπῆρξε ἀντιπαράθεσις συμπαιγνίας· πλεκτάνη κοινολογοῦσα τὴν ὑποδόριον ὑποταγήν τῶν Ἐπισκόπων. Αὐτοί, ἀνδρειομένα τάχα, προέτρεχαν τῶν ἀθλίων κυβερνιτικῶν μέτρων. Δολοπλοκίες καὶ μηχανορραφίες συνενόχων. Εἰς τούς Ἱ. Ναούς ἐξεφωνοῦντο, ἀντί κηρυγμάτων οἱ ἄθλιες κρατικές “ΚΥΑ”.

Ἀκόμη καὶ ὁ ἴδιος ὁ Διάβολος, ἀδυνατεῖ νὰ σχεδιάση ἀνάλογον μυθολογίαν κολασίμων ραδιουργημάτων· καθότι αὐτὸς δὲν εἶναι ἐπιδεκτικός συνεργίας, ἀλλ’ ἐξ προαιρέσεως, κατέστη ἀνίκανος πρὸς κάθε συνεργασίαν.

Πέραν τούτων, οἱ πιστοί ὀρθοφρονοῦν, μέ τὴν χάριν τοῦ Παναγίου Πνεύματος. Δὲν εὐτελίζεται ἀπὸ τὴν ἀνικανότητα σκιωδῶν ρασοφόρων· ἀντιθέτως, προβάλλουν καὶ ἀναζωπυροῦν τά ἀχώρητα Μυστήρια τῆς εὐσεβείας. Καταδεικνύουν. ὅτι ἡ ἀκραιφνής ἰσχύς δὲν ἔγκειται εἰς τὴν ἐπιβολὴν κανονισμῶν ἢ ἐξουσίας, ἀλλὰ εἰς τὴν ἀλήθειαν, τὴν ὑπομονὴν καὶ τὴν μυστικὴν ζωήν.

 

xiii.             Ἀνικανότης πρό τῆς ἀνοικτῆς Πύλης τῆς Ἱστορίας

Ἡ Ἑλλαδικὴ Ἐκκλησία, ἐν μιᾷ ἐποχῇ καθοριστικῇ διὰ τὸν Ἑλληνισμόν, ὅπου ἡ Ὀρθοδοξία δύναται νὰ ἀναδειχθῇ ὡς πνευματικὸς φάρος ἀντιστάσεως, ὑποβαθμίζεται, ἀποσυντίθεται, καὶ προκαλεῖ δημοσίαν χλεύην. Ὑπὸ τὴν προβληματικὴν διαποίμανσιν τῶν Προκαθημένων, κατήντησεν ἡ Ἐκκλησία νὰ προκαλῆ ἀποστροφήν καὶ οἶκτον.

Προσβλητικὴ ἡ μαρτυρία Καρδιναλίου–Διπλωμάτου τοῦ Πάπα, πρὸς συντάκτην τῆς Newsletter (Ἐποπτεία), Νοέμβριος 1991: «Ἡ ἀνικανότης τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας, προκειμένου νὰ διέλθῃ τὴν ὁλάνοιχτον πύλην τῆς Ἱστορίας, ἐπιτρέπει στὸν Πάπαν νὰ τὴν κλείσῃ κατάμουτρα τοῖς Ἕλλησιν».

Ὑπάρχει ἐλπίς, ἀκαταίσχυντος. Ἐκεῖ, — ἐν τῇ Δύσει — ὅπου «ὁ Θεὸς δὲν κατοικεῖ πλέον ἐν ταῖς Ἰταλικαῖς Ναοῖς, ἀφοῦ ἐπωλήθησαν καὶ μετεβλήθησαν εἰς τράπεζας, μπαρ καὶ συνεργεῖα», ἐκεῖ «ἀνατέλλει ὁ ἥλιος τῆς Ὀρθοδοξίας». Ἐκεῖ, ὅπου ὁ κόσμος ἔπαυσεν νὰ προσεύχῃ, ἐκεῖ θὰ ἀνατείλῃ ἡ ἀναστάσιμος ἰαχή.

Ὦ φρίκη! Ἡ Ἐκκλησία, ποὺ ἐγέννησε τὸν Φώτιον καὶ τὸν Χρυσόστομον, νὰ λοιδορεῖται ὑπὸ αἱρεσιαρχῶν Λατίνων! Ζῆ Κύριος ὁ Θεός, πού καθοπλίζει τοὺς πιστούς· ἐκεῖ, ὅπου ἡ ἀνικανότης φύεται, ἡ Χάρις ὑπερπερισσεύει.

 

xiv.             Ἐκκλησία ὄχι, παγερό Μουσεῖο

Ἡ Ὀρθόδοξος Ρωμιοσύνη τῶν Θεοφόρων Πατέρων, δὲν ἀποτελεῖ ἄζωον νεκροταφεῖον, οὔτε μουσεῖον ἐρειπίων, ἀλλὰ φυτώριον ζώσης ἐλπίδος καὶ γεννήτραν νέων ἰδεῶν, ἐδραιουμένων ἐπὶ τῶν ἀρχῶν τῆς ἀληθοῦς Πίστεως καὶ τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως. Συγκροτεῖ εὔκαρπον ἄλσος, ὅπου ἡ ἀλήθεια ἀναβλαστάνει διὰ πᾶσαν τὴν ἀνθρωπότητα.

Σοφῶς, ὁ λόγος τῶν Ποντίων διασώζει ἔκφρασιν βαθεῖας σημασίας· “τρανὸ μικρὸ λιθάριν” — ἕνα ταπεινὸν, ἀλλ᾿ ἀναγκαῖον στήριγμα ἐνὸς μεγάλου καὶ σεμνοῦ οἰκοδομήματος. Ἔτσι καὶ ἡ Ρωμιοσύνη, ἀποτελεῖ μικρὸν λιθάρι, ἀλλ᾿ ἀκλόνητον, ὅπερ συγκρατεῖ καὶ συγκροτεῖ τὸν κόσμον. Κατέχει δέ συνείδησιν ἀταλάντευτον Αὐτοκρατορικήν, μᾶλλον Κοσμοκρατορικήν.

 

xv. Ρεαλισταί: Ἀναζητοῦμε τό ἀδύνατο

Οἱ λεγόμενοι “Παπα–Νάτοι” καὶ “Παπα–Δοῦλοι”, “Βάρδοι” καὶ “Βάρσοι”, ἐν παραισθήσει, φαντασιώνονται γεωπολιτικὴν ἐπικυριαρχίαν. Δεδουλωμένοι, ὡς φαιδρὰ παίγνια τῶν ἰσχυρῶν τοῦ κόσμου, τούς διαφεύγει, πώς, ἡ Ὀρθοδοξία δὲν ἐξαρτᾶται ἀπὸ διπλωματίαν· ἡ δύναμίς της μόνον ἡ Ἀλήθεια τοῦ Κυρίου.

Κάθε Ἱ. Ναός, κάθε Ἱ. Μοναστήριον, δὲν λογίζεται κτίσμα, ἀλλὰ περίλαμπρος, ἀκατάλυτος “Ἀκρόπολις” τῆς Ῥωμαίϊκης ψυχῆς. Οἱ πιστοί κληρονομοῦμε στὰ τέκνα μας τὸ Βασίλειόν τους, καὶ ἀτενίζομεν, ἐν τοῖς ὀφθαλμοῖς αὐτῶν τὸ μέλλον.

Θιασῶτες Κοσμοκρατρικοί, ρεαλισταί ... μά ἀναζητοῦμε τὸ ἀδύνατον· καὶ διὰ τοῦ Θεοῦ τὸ ἀδύνατον καθίσταται δυνατὸν καί ἐφικτόν.

 

{Κατέστησαν φίλοι-δοῦλοι Καίσαρος}  [Καί ὄχι τοῦ Χριστοῦ]: «ἐκ τούτου // ὁ Πιλᾶτος ἐζήτει ἀπολῦσαι αὐτόν· // οἱ δὲ Ἰουδαῖοι ἐκραύγαζον λέγοντες͵ // Ἐὰν τοῦτον ἀπολύσῃς͵ // οὐκ εἶ φίλος τοῦ Καίσαρος· // πᾶς ὁ βασιλέα ἑαυτὸν ποιῶν // ἀντιλέγει τῷ Καίσαρι» (Ἰωάνν. ιθ’ 12). [Τά βάζεις μέ τήν Ἐξουσία]: «Ἀπό τήν διαπίστωσι τῆς ἀθωώτητος, //  προσπαθοῦσε ὁ Πιλάτος // νά ἐλευθερώση τόν Κύριο. // τότε οἱ Ἰουδαῖοι ἔκραζον λέγοντας. // Ἐάν Αὐτόν ἀπολύσης // δέν εἶσαι φίλος τοῦ Καίσαρος. // Καθόσον, καθένας πού ἀποκαλεῖ τόν ἑαυτό του Βασιλέα, // ἀντιπαρατίθεται πρός τόν Καίσαρα»._

 

ΦΩΤΟ-ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΘΕΜΕΛΙΩΣΙΣ ΚΑΙ ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΙΣ

 

	Μ. Φώτιος
	Καῖσαρ Βάρδας

 

 

	Μητροπολίτης Δημητριάδος Ἰγνάτιος
	Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ἱερόθεος
	Μητροπολίτης Λαρίσης Ἱερώνυμος
	Μητροπολίτης Λαρίσης Ἱερώνυμος

 

---