Σταυρωθήτω
Τοῦ Κωνσταντίνου Κούκη
Φιλολόγου
Φιλολόγου
Ἡ
καύχησις ἀλλά καί τό ὄνειδος νά κατασφραγίζουν μαζί τήν ἀφετηρία τῆς
σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου. Ἐσταυρωμένος ὁ ἀνεύθυνος γιά νά αὐγάσει ἡ νέα
ἡμέρα τῆς ζωῆς γιά τό γένος τῶν ἀνθρώπων. Μαινόμενος ὁ ὄχλος. Καύχηση
γιά τόν ἀνεύθυνο καί μαζί ἀνεξίτηλο τό ὄνειδος γιά τό λαό πού δάνεισε
τήν φωνή του γιά νά προσφέρει καί ἐπαναλάβει περισσῶς τήν λέξη τῆς
καταδίκης «Σταυρωθήτω».
Σταυρωμένος Μέγας Ἀρχιερέας καί Σταυρωμένη Ἀρχιερωσύνη
Σταυρωμένος Μέγας Ἀρχιερέας καί
Σταυρωμένη Ἀρχιερωσύνη
Ὁμιλία πού ἔγινε στό διετές μνημόσυνο
τοῦ Μακαριστοῦ Μητροπολίτη
Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Κυροῦ Νικοδήμου
(29-3-2015)
Τοῦ Ἀρχιμ. Εἰρηναίου Μπουσδέκη
«Χριστός
παραγενόμενος ἀρχιερεύς... διά τῆς μείζονος καί τελειοτέρας σκηνῆς,...
εἰσῆλθεν ἐφ’ ἅπαξ εἰς τά ἅγια αἰωνίαν λύτρωσιν εὑράμενος»(Ἐβρ. Θ΄ 11-12)
Ὁ Σταυρωμένος Μέγας Ἀρχιερέας καί ἡ Σταυρωμένη Ἀρχιερωσύνη.
Ὁ
συγγραφέας τῆς πρός Ἐβραίους ἐπιστολῆς μᾶς φέρνει σήμερα μπροστά στό
μεγάλο γεγονός τῆς προσφορᾶς τῆς ὑπέρτατης θυσίας ἀπό τόν Ἀρχιερέα
Χριστό. Προσέφερε τόν ἴδιο τόν ἑαυτό Του, τό ἀνεκτίμητο αὐτό καί
πολύτιμο θῦμα. Προέβη σέ μιά ἀκραία μορφή αὐτοθυσίας χάριν τῶν ἀνθρώπων.
Κι ἔτσι ἔσωσε ὅλο τό γένος τῶν ἀνθρώπων.
Ἐκεῖνο
πού μᾶς προβληματίζει σήμερα εἶναι τό ἑξῆς. Μπορεῖ ὁ σημερινός Ἀρχιερέας
τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ νά ἀκολουθήσει μιά διαφορετική πορεία; Νά περάσει τήν
ἐπίγεια ζωή του μέσα στή δόξα, τόν πλοῦτο, τίς ἀνέσεις, τίς τιμές καί
τούς ἐπαίνους καί νά διακονήσει ἐπάξια τό μυστήριο τῆς Ἀρχιερωσύνης πού
τοῦ ἐμπιστεύτηκε ὁ Μεγάλος Ἀρχιερέας Χριστός;
Ἄς
προσηλώσουμε τό βλέμμα μας στόν Σταυρωμένο Μέγα Ἀρχιερέα Χριστό. Καί ἄς
ἐντοπίσουμε τήν προσοχή μας στό χρέος γιά σταυρωμένη Ἀρχιερωσύνη τῶν
σημερινῶν λειτουργῶν τοῦ Ὑψίστου.
Στήν Κουκουσό τῆς Πάρνηθας
Στήν Κουκουσό
τῆς Πάρνηθας
ἄλλως,
Ἡ ἐκδημία ἑνός ἁγίου ἱεράρχου
στόν τόπο τῆς ἄδικης ἐξορίας του
Τοῦ Δημητρίου Ν. Παπουτσιδάκη
Δικηγόρου
Δικηγόρου
Εἶναι
δόγμα: Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἁγία καί ἄμωμη. Καί παραμένει τέτοια
στούς αἰῶνες. Ἡ ἀλήθεια αὐτή δέν ἀμφισβητεῖται. Τοῦτο ὅμως δέν σημαίνει
ὅτι εἶναι ἅγιοι καί ἄμωμοι στό σύνολό τους καί ὅσοι κατά καιρούς Τήν
ἐκπροσωποῦν. Ἡ ἐκκλησιαστική ἱστορία δέν ἔχει νά παρουσιάσει τήν
καλύτερη εἰκόνα γιά ὁρισμένα πρόσωπα, πού μέ τόν ἕνα ἤ τόν ἄλλο τρόπο
εἰσχώρησαν στό χῶρο τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐξουσίας. Αὐτό ἀποτέλεσε ἀνέκαθεν
μέγα πρόβλημα γιά τήν Ἐκκλησία, πού χάραξε βλαπτικά τήν αἰώνια πορεία
Της.
Σέ μιά
ἐποχή πού, γιά τήν παραπάνω ἐκκλησιαστική παθογένεια, τά προβλήματα τῆς
τοπικῆς μας Ἑλλαδικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας εἶχαν σωρευθεῖ καί προκαλοῦσαν
σημαντική τροχοπέδη στό ἔργο πού ὄφειλε νά ἐπιτελεῖ, ἀναδείχθηκε στό
πηδάλιο Αὐτῆς μιά ἐξέχουσα προσωπικότητα, ἡ τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου
Ἱερωνύμου. Τό ἐπιτελεῖο του ἀποτελέσθηκε ἀπό μορφές ἀνεπανάληπτης
πνευματικῆς συγκρότησης, πού κλήθηκαν νά ἀντιμετωπίσουν τίς παρεκτροπές
πού εἶχαν κατακλύσει τόν ἐκκλησιαστικό χῶρο. Αὐτό ἦταν ἕνας ἐξυγιαντικός
ἄθλος, πού «θά χρειαζόταν διακόσια χρόνια» νά ὁλοκληρωθεῖ, κατά τήν
ἔκφραση τοῦ ἑνός ἀπό τούς ἐκλεγέντες στούς ἐπισκοπικούς θρόνους
«Ἱερωνυμικούς» Μητροπολίτες, τοῦ πρόσφατα ἐκδημήσαντος στόν Κύριο
μακαριστοῦ Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος κυροῦ Νικοδήμου.
Στιγμές ἀδυναμίας
Στιγμές ἀδυναμίας
Προσωπικό: Γιά τό ἀρχεῖο τοῦ Μητροπολίτη Ἀττικῆς ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ
Τοῦ Νίκου Β. ΚΑΜΒΥΣΗ
τῆς Ἐθνικῆς Ἑταιρείας Ἑλλήνων Λογοτεχνῶν
τῆς Ἐθνικῆς Ἑταιρείας Ἑλλήνων Λογοτεχνῶν
Τό αἰσθάνομαι ἐσώτερα, ὡς δίστομον ρομφαία
ὄχι μόνο δέν εἶμαι ἕτοιμος νά σταθῶ μπροστά Σου
μ’ ἀκόμα Σέ ἀμφισβητεῖ ἡ σκέψη μου, κι’ ἡ λογική μου!...
Καί μόνο ἀπό συνήθεια ὑψώνεται τό βλέμμα μου
Τήν ὥρα αὐτή, πού ἡ προσευχή στό στόμα μου
Χάνει τά λόγια της.
Θέλω νά πῶ γιά τίς ἀραχνιασμένες Ἐκκλησίες
Πού ἀπάντησα στή Σινασό, στήν Καισάρεια, στήν Καρπασία.
Γιά τίς καρδιές πού γέρασαν κι’ ἀργοπεθαίνουν
γιά ὅσους κουράστηκαν νά περιμένουν τήν Θεϊκή Δικαιοσύνη!
Στόν ἀπόηχο τῆς Κοιμήσεώς του
Σεβ. Μητροπολίτης Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος
Κυρός Νικόδημος
(Στόν ἀπόηχο τῆς Κοιμήσεώς του)
ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΛΩΛΗ
ΕΠΙΤΙΜΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΕΦΕΤΩΝ
ΕΠΙΤΙΜΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΕΦΕΤΩΝ
Τήν 1η
Ἀπριλίου ἐκοιμήθη ὁ πνευματικός μας πατέρας, ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Ἀττικῆς
καί Μεγαρίδος Κυρός Νικόδημος. Ὁ μακαριστός Ἱεράρχης ἀποτέλεσε ἐξέχουσα
φυσιογνωμία, πού ὡς ἀστέρας πρώτου μεγέθους διέλαμψε στό ἐκκλησιαστικό
στερέωμα. Διακρινόταν ὄχι μόνο γιά τή σοφία τῆς σκέψεώς του καί γιά τή
δύναμη τοῦ λόγου καί τῆς γραφίδας του, ἀλλά πρό πάντων καί κυρίως γιά
τήν ἁγία βιοτή του, τό ἄψογο ἦθος του, τόν ἔνθεο ζῆλο του, τό ἀκέραιο
ἐκκλησιαστικό του φρόνημα, τήν ἐντιμότητα καί τήν ἀγωνιστικότητά του, τή
βαθιά θεολογική του κατάρτιση καί τό σπουδαῖο πατερικό θεολογικό του
στοχασμό.