Γράφει ο Γιάννης Φρύδας ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 54 Γιάννα μου, η επιτροπή γιατί είναι λερωμένη;

Υπό την αιγίδα τους
Αραία, αραία και μακρέα,
για να φαινόμαστε καμιά ’κατοσταρέα!
οπλαρχηγός Λέκκας, το 1821

Γιάννα μου, η επιτροπή γιατί είναι λερωμένη;

Πέντε ποτάμια τ’ν έπλεναν κι έβαψαν και τα πέντε…

         

Γιάννα μου κι οι επίτροποι κάθονται στριμωγμένοι.

Μην μας παρεξηγήσουνε και προπαντός οι ξένοι!...

Γράφει ο Γιάννης Φρύδας
ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 54
Και υπό την καταιγίδα τους…

  Η Αμάλθεια είναι κατά μία μυθολογική εκδοχή (υπάρχουν κι άλλες) η γίδα που έδινε το γάλα της, για να μεγαλώσει ο Δίας τα χρόνια που ήταν κρυμμένος σε μια σπηλιά. Μια μέρα ο ζωηρός Ζεύς (είχε και χαϊδευτικό το τσογλάνι) της έσπασε το κέρατο κι έμεινε η Αμάλθεια κουτσοκέρα (επομένως άλλη είναι η γίδα της φωτογραφίας που βλέπετε). Ο Δίας κατάλαβε τη ζαβολιά του και, για να διορθώσει λίγο τα πράγματα, έκανε το σπασμένο κέρατο να είναι πάντα γεμάτο με όλα τα αγαθά (κάτι σαν σούπερ μάρκετ Βασιλόπουλος και του πουλιού το γάλα να καταλάβετε). Έτσι το «κέρας της Αμάλθειας» έγινε το σύμβολο της αφθονίας.

  Μεγαλώνοντας ο Δίας, για να πάρει την εξουσία απ’ τον πατέρα του, έκανε πόλεμο.  Μην κοιτάτε τώρα που οι δικοί μας πολιτικοί την παίρνουν κληρονομικά! Επειδή χρειάστηκε να έχει και μια ασπίδα της προκοπής, για να την κατασκευάσουν, πήραν το δέρμα της Αμάλθειας. Αυτή ήταν η αιγίδα. Μετά το κέρατο η γίδα έχασε και το τομάρι της. Υποθέτω ότι το κρέας της το μαγείρεψαν (άλλο βραστό, άλλο με μανεστράκι) κατά τον πόλεμο κι αργότερα ο Δίας, όταν πήρε την κυβέρνηση και την εξουσία (όχι σαν κάτι άλλους αχαΐρευτους…) την έκανε αστέρι στον αστερισμό του Ηνίοχου με το όνομα Αίγα.

  Τα υπόλοιπα τα ξέρετε. Ο Δίας αποδείχτηκε κι αυτός κέρατο και μάλιστα βερνικωμένο. Από καβγά  σε καβγά πήγαινε κι όποιους δεν συμπαθούσε τους έριχνε έναν κεραυνό και τους έστελνε για αποθήκευση στις γενικές αποθήκες του αδερφού του Άδη και τους έτρωγε το σκοτάδι… Ο Δίας, επίσης, ίδρυσε και τη ΔΕΗ, επειδή είχε άφθονο  ρεύμα από τους κεραυνούς και η οποία, αντί να μας πετάει κεραυνούς, μας στέλνει κάτι λογαριασμούς σκέτα αστροπελέκια…

Καταιγίδες και …κάτ’ οι γίδες!

  Είπε ένας κάποτε στην Αργιθέα:  «Τ’ απουγιουματάκι να πάμι απάν’ στ’ ράχη να μάσουμε τα γίδια μας κι να τα κατιβάσουμι στα μαντριά, ιπειδής ταχιά θα χ’μάσει! Άκ’σα του ράδιου π’ του ’πι καθαρά. Έρχουντι βρουχές κι κάτ’ οι γίδις!... Πώς ξέρουν αυτοίνοι μέσα στου ράδιου, πού τα ’χουμι ιμείς τα γίδια;»

  Κάπως έτσι, όταν βλέπω γίδα ο νους μου πάει στην αιγίδα (της το παίρνουμε το τομάρι) κι από εκεί στην καταιγίδα; (παίρνουν άλλοι το δικό μας τομάρι) Αναπλάθεται αυτόματα ο συνειρμός «γίδα, αιγίδα, καταιγίδα», όπως το σύνθημα «Ελευθερία, ισότης, αδελφότης», το «Ελλάς – Γαλλία – συμμαχία» και «το Πασόκ στην κυβέρνηση ο λαός στην εξουσία»…

  Όταν ακούς αιγίδα, ψάχνεις να βρεις ποιος προσφέρει το τομάρι. Πας στοίχημα ότι κάθε φορά το βάζει ο λαός; Δεν πας, επειδή το γνωρίζεις. Γι’ αυτό, όταν ακούς αυτή τη λεξούλα, καλά είναι για λόγους στοιχειώδους άμυνας να αναφωνείς «οχ!», όπως βλέπεις στις οδηγίες παρακάτω:  

Είναι υπό την αιγίδα του δήμου… Οχ! (σκέτο)

Είναι υπό την αιγίδα του υπουργείου… Οχ! Όχ! (δίκανο)

Είναι υπό την αιγίδα του πρωθυπουργού… Οχ! Όχ! Όχ! (σποραδικά πυρά)

Είναι υπό την αιγίδα του κράτους και της επιτροπής… Οχ! Όχ! Όχ! Οχ! Όχ! (τώρα βάλι κι μι του πουλυβόλου! τιβ! καβ! μπιβ! κα κα κα κα κα!  …κι μη γιλάτι ισείς οι Γρυμπιανουσιλ’πιανίτις  κι οι υπόλοιπις πατουσιές τ’ς κοιλάδας Αχιλώου!...)

  Να μην σου διαφεύγει, επίσης, και η ευθύνη της γίδας, γι’ αυτά που παθαίνει το τομάρι της…

  «Ό,τι κάνει η γίδα στο πουρνάρι (ή αλλού συμπληρώνω), το βρίσκει στο τομάρι»

  Αντιστοίχως, να σκέφτεσαι κι εσύ τις δικές σου ευθύνες…

Μια φωτογραφία γίδας…

  Μια φωτογραφία γίδας μαύρης και με στοιχεία ασπρόγκεσας …

Μια φωτογραφία γίδας μαύρης, με στοιχεία ασπρόγκεσας και στειρουπούλας ηλικιακά (μετράτε την στο κέρατο, αν δεν πιστεύετε!)…

Μια φωτογραφία γίδας μαύρης, με στοιχεία ασπρόγκεσας, στειρουπούλας ηλικιακά και με διπλόκυπρο …

  Δεν θέλω να αποκαλύψω άλλα ευαίσθητα δεδομένα της γίδας, επειδή δεν γνωρίζω άλλα. Όσοι περίεργοι απευθυνθείτε στον Γιώργο Δήμο, ο οποίος μου έστειλε τη φωτογραφία!...

  Όμως, όταν αυτή η γίδα στέκει ΄΄σούζα΄΄ κατά τη φωτογράφιση, το ζήτημα δεν είναι πόσες λέξεις είναι μια φωτογραφία. Τόσες που βλέπετε καθημερινά, ελπίζω όλοι να το γνωρίζετε. Το ζήτημα είναι τα ερωτήματα που προκαλεί αυτή  η φωτογραφία. Γιατί, δηλαδή, πανηγυρίζει η γίδα;

  Για το νέο ασφαλιστικό; Δεν νομίζω να νοιάζει τη γίδα, πότε θα πάρει σύνταξη ο γιδοβοσκός.

  Για τα κολλέγια της Κεραμέως, τα οποία ανοίγουν δρόμους στα κολλεγιόπαιδα και κλείνουν δρόμους στα κολλιγόπαιδα της φτωχολογιάς; Ίσως…

  Για την εκλογή γυναίκας Προέδρου της Δημοκρατίας; Χλωμό το βλέπω… Οι γίδες δεν πανηγυρίζουν άσκοπα για ασήμαντα πράγματα σαν τους ανθρώπους…

  Για την επιτροπή  του 2021 και την πρόεδρο Γιάννα; Αυτό συγκεντρώνει τις περισσότερες πιθανότητες. Ξέρει η γίδα πόσα θα γίνουν υπό την αιγίδα της!…

  Συνεχίστε εσείς την αναζήτηση κι άλλων λόγων, οι οποίοι μπορεί να προκάλεσαν αυτή την έκδηλη χαρά της γίδας κι εγώ θα πάω στην επιτροπή της Γιάννας, μιας και το ’φερε η κουβέντα και επ’ αυτού  …δεν σηκώνω κουβέντα!...

Γιάννα μου, η επιτροπή (ηπειρώτικο τραγούδι, συρτό στα δύο)

  Ας ξεκινήσω σήμερα αφιερώνοντας ένα τραγούδι στην επιτροπή, η οποία  είναι πολύτιμη κι έχει πολύ ψωμί ακόμη για εμάς τας σατιρικάς εκπομπάς, αλλά  μην περιμένετε κι εσείς να φάτε!... Πάει ο Πάγκαλος που τα τρώγατε μαζί…

  Η επιτροπή είναι και κάτι σαν τους βαρβάρους του Καβάφη. Τι θα γίνουμε μετά χωρίς αυτήν; Όμως, ας μην απελπιζόμεθα! Κάτι θα βρούμε πάλι να γιορτάσουμε σ’ αυτή τη χώρα, να διορθώσουμε δεν βρίσκουμε κάτι…

Γιάννα μου, η επιτροπή γιατί είναι λερωμένη;

Πέντε ποτάμια τ’ν έπλεναν κι έβαψαν και τα πέντε…

                                              (καπνιά τα ποτάμια, λέμε)

Γιάννα μου κι οι επίτροποι κάθονται στριμωγμένοι.

Μην μας παρεξηγήσουνε και προπαντός οι ξένοι!...

  Ούτε στην παραλία της Σμύρνης δεν συνωστίζονταν τόσοι, πώς να μην είναι στριμωγμένοι; «Πολλά νομά σ’ ένα δωμά, πού να ξαπλώ να κλείσεις μά…» Τριάκοντα κι εν τα πρώτα μέλη της επιτροπής! Θα ακολουθήσουν κι άλλα. Αρκεί να έχουν τα απαραίτητα προσόντα με τα διακριτά στοιχεία να έχουν περάσει επιτυχώς ειδικές εξετάσεις και  ικανότητα στην προπαγάνδα, για να προπαγανδίσουν αυτά που πρέπει να προπαγανδίσουν.

  Το στοίχημα, λέει, είναι να ολοκληρωθεί η διαδικασία χωρίς εθνικούς πόρους. Άρα, χρειάζονται πόροι. Ποιος θα βάλει αυτούς τους πόρους, χωρίς να βάλει και τους δικούς του όρους; Ποιος θα πληρώσει την αιγίδα τους; (μόνο το μάρμαρο ξέρουμε ποιος το πληρώνει…) Πώς να μην γελάνε οι γίδες και ιδίως τα παρδαλά κατσίκια; Λέτε να έπιασε τόπο η παραίνεση για εθελοντισμό της υφυπουργού Δόμνας Μιχαηλίδου; Διά παν ενδεχόμενον καλώ υμάς, διά μίαν εισέτι φοράν, να αναφωνήσομεν στεντορεία φωνή: Ζήτωωωωω!!!!!  (να λείπουν τα ου! Δεν θέλω ου!)

  Προσωπικά, δεν έχω καμία εμπιστοσύνη συνολικά σ’ αυτή την επιτροπή, ακόμα κι αν δεν βάζω στο ίδιο τσουβάλι όλα τα μέλη της. Αυτή είναι η γνώμη μου, την διατυπώνω ευθέως και, Θεού θέλοντος, θα συνεχίσω να το κάνω, για όσο θα γράφω.

Θεωρώ ότι η επιτροπή σ’ αυτούς τους επετειακούς εορτασμούς της, θα επιχειρήσει να μας στριμώξει απειλώντας να μας κολλήσει την κάθε ταμπέλα (του ρατσιστή, του εθνικιστή, του ξενοφοβικού, του συντηρητικού, του σκοταδιστή, του ……………),  για να αποδεχτούμε σιωπηλοί την πολυπολιτισμικότητα της νέας εποχής τους. Μακάρι να διαψευστώ και με χαρά να αναγνωρίσω το λάθος μου, αλλά η σύνθεσή της και όσα άκουσα ή διάβασα ως τώρα δεν μου επιτρέπουν να έχω άλλη γνώμη.

  Τι δουλειά έχει στην επιτροπή ο ιστορικός Μαρκ Μαζάουερ, ο οποίος θεωρεί την ελληνική επανάσταση «εθνικιστική εκδήλωση»; Πιστεύω αν ζούσε κι ο Φαλμεράιερ θα τον έβαζαν κι αυτόν. Τι υπηρετεί η παρουσία του Σύρου φοιτητή; Οι τόσοι Έλληνες φοιτητές άχρηστοι είναι, κανένας  δεν τους κάνει για να βάλουν; Ας έπαιρναν έναν απ’ τη Σύρο, απ’ τη Λέσβο, απ’ τη Μυτιλήνη… Με ποια κριτήρια επελέγη ο δεσπότης Ιγνάτιος του Βόλου κι όχι κάποιος άλλος; Έμπαινε όποιος είχε τα καλύτερα γένια ή όποιος είχε τα καλύτερα χτένια;

  Έχει, βέβαια, και αδυναμίες η επιτροπή. Υπάρχει ένας Μάρκος Βερέμης, αλλά τι να σου κάνει ανάμεσα σε τόσους βερεμιάρηδες, αν δεν είναι ο  διαχρονικός Θάνος Βερέμης; Ίσως να έβαλαν τον Μάρκο, για να τιμήσουν τον Μάρκο Μπότσαρη… Πού είναι η Ρεπούση; Πολύ άδικο που δεν την συμπεριέλαβαν στην κομπανία! Τόση δουλειά τους έβγαλε, δεν έπρεπε να της φερθούν έτσι!… Με την ίδια αχαριστία φέρθηκαν και στον Αντώνη Λιάκο (άλλος λαμπρός αστέρας), ο οποίος προσπέρασε την πικρία του και συμβούλεψε εγκαίρως, διότι εφοβήθη σφόδρα μην πάρουν οι εορτασμοί αντιτουρκικό χαρακτήρα. Ηρέμησε, Αντώνη! Θα το παρουσιάσουμε ως αγώνα μπάσκετ μεταξύ Ολυμπιακού – Φενέρμπαχτσε, αν και τους έχουμε ένα άχτι, επειδή μας πήραν τον Σλούκα… Άι σιχτίρ! (αεί σε οικτίρω! Μπορεί να είναι κι έτσι)

  Ας αφιερώσουμε στην επιτροπή και  δυο ποιήματα:

«Αυτό το λόγο θα σας πω, δεν έχω άλλο κανένα,
μεθύστε με τ’ αθάνατο κρασί του Εικοσιένα!»     

                                                                          Κωστής Παλαμάς

Πιείτε και τσίπ’ρα μπόλικα, που σας κερνάει η Γιάννα

και μην κοιτάτε αν είν’ καλά ή είναι χαλασμένα!

                                                                          Κάποιος Παλαμάς από Κουμπουριανά

Μπαρμπα-Γιάννη Μακρυγιάννη

Μπαρμπα-Γιάννη Μακρυγιάννη, δεν μας τα ’γραψες καλά.

Η επιτροπή της Γιάννας θα μας μάθει τα σωστά.
Δες ο Έλληνας τι κάνει, για ν’ ανέβει πιο ψηλά.

Και τα κόκαλα ξεχνάει, των Ελλήνων τα ιερά…

Μπαρμπα-Γιάννη Μακρυγιάννη, πάρε μαύρο γιαταγάνι

Τη βουλιάξαμε τη χώρα και μας πήρε το ποτάμι…
κι έλα στη ζωή μας πίσω, το στραβό να κάμεις ίσο.

Αλλά, τι να πρωτοϊσιάσεις και για ποιο να σου μιλήσω;

Μπαρμπα-Γιάννη Μακρυγιάννη, δεν μας τα ’γραψες σωστά.

Ότι πρέπει να γλεντάμε, έστω και με δανεικά.

Το φιλότιμο δε φτάνει για να πάει κανείς μπροστά.

Γιατί αυτό το πετυχαίνει, όποιος έχει τα λεφτά…

Έκανες καμπόσα λάθη, όχι ορθογραφικά

και γι’ αυτό σ’ έχουνε σβήσει από όλα τα σχολειά.
Μπαρμπα-Γιάννη, αν γυρνούσες πάλι πίσω στη ζωή,

θα σε κόβανε κι εσένα από την επιτροπή…

(οι μαύροι στίχοι είναι του Νίκου Γκάτσου, αλλά ήθελαν συμπλήρωμα)

Επιστολή μυστήριο από τον Καραϊσκάκη

  Μια μέρα, μέσα Γενάρη, με πήρε τηλέφωνο απ’ το Λεοντίτο ο Ναπολέων:

̶ Γιάννη, έχου ένα γράμμα για τ’ ισένα. Ταχιά θα πιράσου να στου δόκου. Θα σι ματαπάρου τ’ν ώρα π’ θα διάβου, μην αναμιρί’εις π’θινά.

̶  Γράμμα θ’κό μ’ στ’ Λιουντίτ; Κι πώς βρέθ’κι σι σένα για να του φέρ’ς;

̶  Ιγώ δεν είμι ταχυδρόμους; Ποιος θα στου ’φιρνι, ου μυλουνάς;

̶  Σάματι ισύ δεν ήσαν παλιά κι λίγου μυλουνάς; Αστόχ’σις;

̶  Καλά λες! Ήμαν κι μυλουνάς, αλλά δεν είχα μυαλό να κάτσου στου μύλου, ήθιλα να κουσεύου όση μιρούλα έχει ου Θιός. Του γράμμα αυτό, για να ξέρ’ς, του ’βρα απάν’ στουν πλάτανου, σι νια γράδα.

̶ Τι χάλιβις απάν’ στουν πλάτανου; Κόλλ’σι κάνα μιλίσσι κι ανέφ’κις να του μά’εις;

̶ Τι χαζουκουβιντιά’εις; Μιλίσσι του Γινάρη;

̶  Γιατί ου άλλους δεν πήγι για τυρί τ’ Αϊ-Θανασιού;

̶ Καφιτζής είσι ή ανακριτής; Ανέφ’κα να ξιστουλίσου τουν πλάτανου. Ιμείς στ’ Λιουντίτ’, ιπειδή έχουμι πουλλά ιλάτια, δεν ξέρουμι ποιο να στουλίσουμι τα Χριστούγιννα κι στουλίζουμι τουν πλάτανου π’ τουν έχουμι έναν, αλλά μα τουν έναν!… Όσα κουρδουμπούλια έχει τόσα λαμπάκια τ’ βάνουμι! Φιγγουβουλάει ούλου του χουριό.

̶ Απού ποιον είνι; Τι γράφει απ’ όξου; Αν είνι απού κανιά ιφουρία απαράτα του αυτού! Σκάλουσι πάλι απάν’ κι πέτα του σι κανιά κ’φάλα ή τσούξ’του φουτιά κι κάψ’του!

̶ Καραϊσκάκ’ς, γράφει απάν’ απάν’  κι στουν πάτου λέει: να τεθεί υπ’ όψιν καφετζή…

̶ Τι λες, αρέ Ναπουλέου! Απ’ τουν Καραϊσκάκη; Άιτι, καημένι Καραϊσκάκη! Ισύ μας θ’μάσι  ακόμα, ιμείς  σ’ αστόχ’σαμαν…  Έτσι είνι, Ναπουλέουν.  Οι παλιοί  έγραφαν.

Γιατί έγραφαν; Για να τ’ς διαβάζουμι ιμείς οι νιότιροι κι να μην κάνουμι τα ίδια λάθια. Όμους, ιμείς τ’ν έκουψαμαν τ’ν αλληλουγραφία μι τ’ς παλιοί. Δεν τσακώνει κανένας μουλύβι στου χέρι. Ούτι γράφουμι ούτι διαβάζουμι…

Επιστολή Καραϊσκάκη στην επιτροπή 2021

  Αυτή δεν ήταν επιστολή!... Ήταν καμένο γράμμα!... (πού να το ’καιγε κι ο Ναπολέων!...) Μόλις το διάβασα, κατάλαβα ότι είναι  κατάλληλο από 17 ετών και πάνω, αν και σήμερα μάλλον κάποιοι εβδομηνταεφτάρηδες θα κοκκίνιζαν κι όχι οι δεκαεφτάρηδες. Παρά ταύτα η κατάταξίς του έγινε με βάση τας αυστηράς σχετικάς προδιαγραφάς, (σταμάτα να γελάς!) τας οποίας ορίζει το Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο και δεν θα πάμε κόντρα στις ανεξάρτητες αρχές εμείς τα εξαρτημένα (από διάφορες εξαρτήσεις) άτομα. Θα πεις, τώρα, σάμπως διαβάζουν οι δεκαεφτάρηδες  να κινδυνέψουν; Έτερον εκάτερον και κολοκύθια στο πάτερον, αλλά σε κάθε περίπτωση οι νόμοι που δεν μας ενοχλούν πρέπει να τηρούνται!

  Η επιστολή απευθυνόταν προς την Επιτροπή 2021. Εκτός της επιστολής είχε  μέσα ένα σημείωμα που έλεγε: « Έμαθον περί του ορισμού επιτροπής εορτασμού επί των 200 ετών από επαναστάσεως 1821. Μη γνωρίζων διεύθυνσιν, κινητόν και ακίνητον της κοτσαμπάσαινας Γιάννας, (Τι κινητό κι ακίνητου καπιτάνιου;  Ξέρ’ς πόσα κινητά κι ακίνητα έχει η Γιάννα;) για  να ομιλήσω επ’ αυτού την γνώμην μου κι αλλουνών αγωνιστών τες γνώμαις, καταφεύγω εις ταύτην την επιστολήν. Δέον είναι, όπως αποσταλεί εις εφημερίδας, ιστοσελίδας, σάιτς και μπλογκς, ίνα καταστούν τα διαλαμβανόμενα γνωστά τοις πάσι, και ανυπερθέτως εις την επιτροπήν και τας υποεπιτροπάς της (θα φάτε και τέτοιες στη μάπα, τέτοια όρνια που είστε!...).

                                                                                                              Έρρωσθε!

  Έβαλε και το έρρωσθε. Σου λέει, ας βάλου κι ένα αρχαίου μην πέσει σι κάναν Γρίβα κι ξιφτιλ’στού...

  Ας βάλω κι εγώ μια σημείωση απαραίτητη για τους μη Αργιθεάτες: Στο Λεοντίτο υπάρχει γιγάντιος πλάτανος, που αποτελεί μνημείο της φύσης και της ιστορίας. Στον πλάτανο αυτόν συνήθιζε να ξεκουράζεται ο Καραϊσκάκης, όταν είχε εδώ το στρατηγείο του. Ο ήρωας πέρασε στο Λεοντίτο και κάποια απ’ τα παιδικά του χρόνια.

Οι δημοσιεύσεις της επιστολής Καραϊσκάκη

  Έδωσα την επιστολή στους εκδότες μου να την δημοσιεύσουν, αλλά μάλλον φοβήθηκαν κι αυτοί μην έχουν κάνα μπλέξιμο με βάση τις διατάξεις του νόμου 5060/1931 περί ασέμνων δημοσιευμάτων. Δείτε παρακάτω τις δημοσιεύσεις τους:

  Ο Κώστας Π. Τσιάκαλος στο katafylli.gr

«Μπιπ, μπιπ, μπιπ, μπιπ, μπιπ, μπιπ, μπιπ, μπιπ, μπιπ, μπιπ, μπιπ, μπιπ, μπιπ, μπιπ, μπιπ, μπιπ, μπιπ, μπιπ, μπιπ, μπιπ, μπιπ…» Το πήρε κορνάροντας απ’ τον Στέφο Ζάχο στα Νιχώρια κι έφτασε στη γέφυρα Καταφυλλίου. Παραλίγο να περάσει απέναντι στ’ Αυλάκι. Είδε, όμως, ότι το τελευταίο κομμάτι της επιστολής ήταν δημοσιεύσιμο και το έβαλε αλλά με διαφορετικά και μικρότερα γράμματα. Έλεγε:

  «Αφήστε τις γιορτές και τα πανηγύρια! Κοιτάξτε να ισιάξετε αυτόν τον τόπο που εμείς λευτερώσαμε, όπως έλεγε κι ο Θόδωρος ο Κολοκοτρώνης, κι αν δεν μπορείτε, τουλάχιστον προσπαθήστε να μην τον ξανασκλαβώσετε!»

  Ο Θανάσης Καραγιώργος στο e-argithea.gr

Ο Θανάσης το δημοσίευσε στα κινέζικα. Μπορεί να μην βγήκε τόσο πιστά η μετάφραση, όμως, βγήκε μια χαρά ο ίδιος από τη δύσκολη θέση…

离开节日和节日！看看我们解放的地方，正如西奥多罗斯·科洛科特罗尼斯常说的，如果你不能，至少尽量不要再奴役他！

Δοκιμασία πατριδογνωσίας

    Για να μην σας βάλει καμιά επιτροπή να τα μάθετε με το ζόρι, καλά είναι ν’ αρχίσετε τη μελέτη της πατριδογνωσίας. Αν απαντήσετε σε δυο απ’ τις παρακάτω ερωτήσεις, θα πάρετε μέρος στην κλήρωση για τη γίδα της φωτογραφίας μαζί με τον κύπρο της. Οι ξανθιές μπαίνουν στην κλήρωση και με μία σωστή απάντηση.

  Ποια βουνοκορφή των Βραγκιανών ονομάζεται Ελληνικά; (Παρακαλώ να λείπουν τα μειδιάματα, οι ειρωνικοί και σαρδόνιοι γέλωτες!)

  Όταν ο φελλός γράφεται με ένα ν, ο Φέλλος ο λιασκοβίτικος με τι  γράφεται;           

  Ποίον εν τη Αργιθέα χωρίον (ο Θεός να το κάνει χωρίον…) και δια το οποίον  εις το επόμενον Καφενείον θα έχομεν ειδικόν αφιέρωμα, ονομάζετο Βουκοπολέσιον;

  Οι απαντήσεις στο επόμενον…

Κουβέντα κουβεντούλα την τρώει ο λύκος τη βετούλα

  Πολλή γίδα έπεσε στο σημερινό Καφενείο! Ας το κλείσουμε σιγά σιγά, γιατί κοντεύουμε να το καταντήσουμε γιδομάντρι! Ούτε που κατάλαβα πόσο γρήγορα μαζεύτηκαν τόσα! Βλέπετε, βοηθάει πολύ η επικαιρότητα. Τι να πρωτοπροσέξουμε; Τον χορό της γίδας; Τους κορυφαίους χορούς; Τους κορυφαίους των χορών ή  της τραγωδίας μας τον χορό;

  Λόγω πληθώρας (ή λόγω πληθωρισμού) ύλης η δημοσίευση κάποιων θεμάτων αναβάλλεται, αλλά μην ανησυχείτε δεν θα τα χάσετε! (που και να τα χάσετε, τίποτε δεν θα χάσετε…) Τα βάλαμε στο ψυγείο και θα τα σερβίρουμε την άλλη φορά. Τόσα μπαγιάτικα έως μουχλιασμένα καταναλώνουμε κάθε μέρα, τα καλοσυντηρημένα θα μας χαλάσουν!...

Προειδοποίηση…

  Προς πάσαν κατεύθυνσιν και κατευθυνόμενους που θέλουν να μας κατευθύνουν…

  Είπε κάποιος κάποτε, προσπαθώντας να περιγράψει και να παρουσιάσει  τους Έλληνες: (και μάλλον το έκανε με επιτυχία)

«Είναι να τους θαυμάζεις για τα προτερήματά τους και να τους λυπάσαι για τα ελαττώματά τους».

  Μπορεί οι Έλληνες να έχουμε τα κουσούρια μας να κάνουμε επαναλαμβανόμενα λάθη να είμαστε  αμελείς κι  αδιάφοροι για την ιστορία μας, αλλά γνωρίζουμε κάτι πολύ καλά. Αυτή η μικρή μας χώρα είναι πολύ μεγάλο μέγεθος! Όχι, επειδή μεγαλούργησε στις ένδοξες ιστορικές περιόδους της, αλλά και επειδή άντεξε στις μεγάλες καταστροφές της. Ας μην απατούν οι προσωρινές της ήττες! Εμείς οι λίγοι ξέρουμε αραία, αραία και μακρέα να γινόμαστε κι ας μην είμαστε πολλοί, «…ότι η τύχη έχει τους Έλληνες πάντα λίγους…», καθώς έλεγε ο αθάνατος Μακρυγιάννης!

  Μπορεί ο Κώστας Βάρναλης να προχωρά σε μια διαπίστωση αφύπνισης με τον στίχο του «Εδώ ’ναι η στάχτη ενός λαού, που ήταν αιώνια φλόγα», αλλά γνωρίζει ότι ο λαός αυτός αναγεννήθηκε πολλές φορές μέσα απ’ τις στάχτες του. Οι πέτρες, το χώμα και τα κλαριά μας, δίνουν σιωπηλά και καθημερινά τη βροντερή τους και αδιάψευστη μαρτυρία. Επομένως

δεν θα δεχτούμε να μας κάνουν μαθήματα πατριδογνωσίας οι απάτριδες…

Το

σπουδαίο

φυσικό και ιστορικό

 μνημείο

του

τόπου μας

  Ο

χιλιετής

πλάτανος του Λεοντίτου