Πληροφορηθήκαμε από προηγούμενο
δημοσίευμα της Κατάνυξης , “Η ΠΟΕ προσέφυγε στο ΣτΕ, για να ακυρωθεί η
απόφαση της Ιεραρχίας για το Ουκρανικό”, τα εξής: Μία ἀπὸ τάς
θεμελιώδεις ἀρχάς ποὺ διέπουν τὴν δρᾶσιν τῆς Διοικήσεως εἶναι ἡ ἀρχὴ τῆς
νομιμότητος. Συμφώνως πρός τὴν ἀρχὴν αὐτὴν ἡ Διοίκησις, εἰς τὴν ὁποίαν
συμπεριλαμβάνεται καὶ ἡ Ἐκκλησιαστικὴ Διοίκησις, πρέπει νὰ δρᾶ συμφώνως
πρός τοὺς συγκεκριμένους ὁρισμοὺς τῶν νόμων. Οἱ νόμοι αὐτοὶ διέπουν
ἀφενὸς τοὺς «τύπους», τὴν διαδικασίαν δηλαδὴ ποὺ πρέπει νὰ τηρηθῆ διὰ
τὴν λῆψιν τῶν διοικητικῶν ἀποφάσεων καὶ ἀφετέρου τὸ περιεχόμενον τῶν
ἀποφάσεων αὐτῶν.
Ἂν οἱ νόμοι αὐτοὶ παραβιασθοῦν, τότε ἡ διοικητικὴ
ἀπόφασις εἶναι «ἐλαττωματικὴ» καὶ εἶναι δυνατὸν νὰ ἀκυρωθῆ κατόπιν
προσφυγῆς εἰς τὰ ἁρμόδια δικαστήρια…………………………. εἰς τὸ ἄρθρον 19 τοῦ
Κανονισμοῦ ὑπ’ ἀριθ. 1/1977 («Περὶ ἐργασιῶν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς
Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος») ὁρίζεται ὅτι «Μετὰ τὸ πέρας τῆς
ἐπὶ ἑκάστου θέματος συζητήσεως, ἐφ’ ὅσον ὑφίσταται ἀνάγκη λήψεως
ἀποφάσεων, αὗται ἐξαγγέλλονται ὑπὸ τοῦ Προέδρου εἰς πρότασιν ἢ
προτάσεις, ἐπὶ τῶν ὁποίων καλεῖται ἕκαστος τῶν Συνέδρων νὰ ψηφίση μὴ
ἐπιτρεπομένης αἰτιολογήσεως τῆς ψήφου…». Ὁ τύπος δὲ αὐτὸς ἀξιολογεῖται
ὡς «οὐσιώδης», διότι ἡ παράλειψίς του ἢ ἔστω ἡ πλημμελὴς τήρησίς του
συνεπάγεται ὅτι ἡ ἀπόφασις ποὺ ἐνδεχομένως «ληφθῆ» μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον
δὲν θὰ εἶναι νόμιμος.
Στην παρούσα απόφαση η Ολομέλεια του
Συμβουλίου της Επικρατείας αποφάνθηκε ότι δεν έχει τη νομική δυνατότητα,
ως δικαστικός σχηματισμός, να ελέγξει την απόφαση της Ιεράς Συνόδου της
Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, με την οποία αναγνωρίζεται το
δικαίωμα του Πατριαρχείου να ανακηρύξει ως αυτοκέφαλη την Ουκρανική
Εκκλησία, καθώς αυτό το θέμα αφορά αποκλειστικά εσωτερικό εκκλησιαστικό
ζήτημα.
Μα δεν ζήτησε η ΠΟΕ, αγαπητό ΣτΕ, να
ελέγξετε την απόφαση αυτή καθ’ εαυτή, αλλά τη διαδικασία λήψης της
απόφασης, δηλαδή τη μη σωστή τήρηση της ψηφοφορίας και της τήρησης
πρακτικών, όπως διαβάζουμε εδώ Η ΠΟΕ ΠΡΟΣΕΦΥΓΕΝ ΕΙΣ ΤΟ ΣτΕ, ΔΙΑ ΝΑ
ΑΚΥΡΩΘΗ Η ΑΠΟΦΑΣΙΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ.
Ως Έλληνες ορθόδοξοι χριστιανοί, πολίτες
αυτής της χώρας, γινόμαστε μάρτυρες της καταπάτησης του Συντάγματος
“κατ΄εξακολούθησιν” τα τελευταία δέκα τουλάχιστον χρόνια. Έχουμε γίνει
μάρτυρες της εργαλειοποίησης του δικαστηρίου σας. Αντιλαμβανόμαστε ότι,
όπως το ΣτΕ παρακολουθεί την κακοποίηση του Συντάγματος της Πολιτείας
χωρίς να παρεμβαίνει , ως όφειλε, έτσι θα παρακολουθήσει και την
καταστρατήγηση των ιερών κανόνων της Εκκλησίας, που επιχειρείται αυτή τη
στιγμή από την αμαρτωλή κεφαλή της Εκκλησίας μας, τους οποίους ιερούς
κανόνες δεσμεύεται να προστατεύει από το άρθρο 3 του Συντάγματος, το
οποίο ορίζει τα ακόλουθα: 1. Επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα είναι η
θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού. Η Ορθόδοξη
Εκκλησία της Ελλάδας, που γνωρίζει κεφαλή της τον Κύριο ημών Ιησού
Χριστό, υπάρχει αναπόσπαστα ενωμένη δογματικά με τη Μεγάλη Εκκλησία της
Κωνσταντινούπολης και με κάθε άλλη ομόδοξη Εκκλησία του Χριστού και
τηρεί απαρασάλευτα, όπως εκείνες, τους ιερούς αποστολικούς και
συνοδικούς κανόνες και τις ιερές παραδόσεις. Είναι αυτοκέφαλη,
διοικείται από την Ιερά Σύνοδο των εν ενεργεία Αρχιερέων και από τη
Διαρκή Ιερά Σύνοδο που προέρχεται από αυτή και συγκροτείται όπως ορίζει ο
Καταστατικός Χάρτης της Εκκλησίας, με τήρηση των διατάξεων του
Πατριαρχικού Τόμου της κθ’ (29) Ιουνίου 1850 και της Συνοδικής Πράξης
της 4ης Σεπτεμβρίου 1928.
Κι εμείς ως ορθόδοξοι χριστιανοί πολίτες
αυτού του Κράτους και απόγονοι των Ελλήνων αγωνιστών του ένδοξου
ελληνικού απελευθερωτικού αγώνα του 1821, οι οποίοι με αίμα συνέταξαν τα
πρώτα Συντάγματα-προγόνους του σημερινού- στο όνομα της Αγίας και
Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος , αισθανόμαστε το ακροτελεύτιο άρθρο
του Συντάγματος να μας καλεί και να μας δεσμεύει και βοούμε “ ΠΑΡΟΝΤΕΣ”-
“ ΠΑΡΟΥΣΕΣ”.
Άρθρο 120: (Ακροτελεύτια διάταξη)
4. H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται
στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να
αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το
καταλύσει με τη βία.
Για μας η παραβίαση των ιερών κανόνων
είναι ανώτερη ακόμη και από την παραβίαση του Συντάγματος. Είχαμε την
ευλογία οι ευλογημένοι μας πρόγονοι να ενισχύσουν την ισχύ των ιερών
κανόνων, εντάσσοντας την τήρησή τους υπό την προστασία και του
Συντάγματος, καθώς στην Ελλάδα απολαμβάνου(α)με ευλογημένη συναλληλία
Κράτους και Εκκλησίας. Κι αυτό γιατί, όπως το Σύνταγμα είναι ο ανώτατος
νόμος της Πολιτείας στον οποίο πρέπει να υπακούει η πολιτική εξουσία και
στην ουσία είναι ο νόμος που περιορίζει την κρατική αυθαιρεσία, έτσι
είναι ανάγκη να προστατεύεται και η Πίστη από την αυθαιρεσία των
εκκλησιαστικών αρχόντων, όταν αυτοί μολύνονται από τα ποικίλα πνεύματα
της πλάνης ή, εξυπηρετώντας αλλότρια συμφέροντα κοσμικών δυνάμεων,
προσπαθούν με τυρρανικό τρόπο να τα επιβάλλουν στο σώμα της Εκκλησίας,
αλλοιώνοντας το δόγμα στο όνομα του οποίου είναι γραμμένο το Σύνταγμά
μας, όπως αποτυπώνεται στην προμετωπίδα του “ Εις το όνομα της Aγίας και
Oμοουσίου και Aδιαιρέτου Τριάδος”. Το Σύνταγμα δεσμεύει όλους τους
νόμους και την διοίκηση από την προμετωπίδα του μέχρι και το
ακροτελεύτιο άρθρο του. Και το παραμικρό “και” του Συντάγματος είναι
δεσμευτικό και δεσμεύει κάθε ρανίδα του αίματός μας, γιατί είναι
γραμμένο στο όνομα της αποκαλυφθείσης Πίστης μας, της μόνης αληθινής
Πίστης που σώζει τον άνθρωπο από την αμαρτία και τον αιώνιο πνευματικό
θάνατο.
katanixi.grhttps://orthodoxostypos.gr
