"ΕΝΟΧΟΣ"
Σου φόρεσε μάσκα και γάντια, σε υποχρέωσε να στέλνεις sms για να βγαίνεις από το σπίτι σου και πειθαρχώντας συναίνεσες στην εδραίωση της σκλαβιάς και της απαξίωσης σου. ΕΝΟΧΟΣ.
Σου επέβαλε πρόστιμα γιατί θέλησες να αναπνεύσεις ελευθέρα και να μαζέψεις λίγο Ήλιο. Τα πλήρωσες. ΕΝΟΧΟΣ.
Σε έκανε να νιώθεις μουδιασμένος όποτε έβλεπες αστυνομικό και κρύφτηκες. ΕΝΟΧΟΣ.
Σου επέβαλε να κυκλοφορείς ακόμη και στον καθαρό αέρα μασκοφορεμένος εισπνέοντας τα εμπνεόμενα και υπάκουσες. ΕΝΟΧΟΣ.
Σου επέβαλε να μασκαρέψεις το παιδί σου, δεν έβγαλες άχνα. (και μια διαπίστωση: ο Έλληνας που κάποτε για τα παιδιά του και για την τσέπη του μπορούσε να μεταμορφωθεί σε superman, πλέον το κάνει μόνο για την τσέπη του). ΕΝΟΧΟΣ.
Σου έθαψε πατέρα και μανά και αδέλφια σαν τα σκυλιά μέσα σε μια σακούλα, μα εσύ παρέμεινες απαθής. ΕΝΟΧΟΣ.
Σου κάρφωσε τον στυλεό στο ρουθούνι προκειμένου να εργαστείς για ένα κομμάτι ψωμί, ψιλορώτησες αλλά το δέχθηκες χωρίς αντιρρήσεις. Στον ξανακάρφωσε για δεύτερη φορά μέσα στην εβδομάδα και η δεύτερη θα γίνει τρίτη και η τρίτη τέταρτη μέχρι να τρυπηθείς. Θα σκύψεις το κεφάλι σε όλα. Ο σβέρκος σου ακόμη αντέχει. ΕΝΟΧΟΣ.
Σε μάντρωσε στο σπίτι από τις 9 ως τις 5 με την αισχρή δικαιολογία ότι πρόκειται για ένα απαραίτητο μετρό και φυλακίστηκες χωρίς να ουρλιάξεις. Θα σε ξαναπαντρέψει, είσαι πια ένας καλά εκπαιδευμένος πειραματάνθρωπος. ΕΝΟΧΟΣ.
Σου απαγόρευσε να βολτάρεις στις πλατείες, σου απαγόρευσε να επισκέπτεσαι τους συγγενείς και τους φίλους σου, σου πρότεινε με τρόπο να δοκιμάζεις έξω από τα μαγαζιά ρούχα και παπούτσια που θέλεις να αγοράσεις, το έκανες και αυτό και ξεγυμνώθηκες στα πεζοδρόμια. ΕΝΟΧΟΣ.
Πάτησε η φασιστική του μπότα ακόμη και στο σπίτι σου και σου υπέδειξε με ποιον τρόπο θα ψήσεις το αρνί το Πάσχα. Στον φούρνο με πατάτες. Το δέχθηκες και αυτό. ΕΝΟΧΟΣ.
Σου στέρησε γιορτές, ήθη και έθιμα του τόπου σου, ενώ την ιδία στιγμή εγκαθιστούσε δίπλα σου ανθρώπους από ξένους και μακρινούς τόπους που κυκλοφορούν ανεξέλεγκτοι, αμπόλιαστοι, ατεστάριστοι, που γιορτάζουν ελευθέρα τα δικά τους έθιμα, ενώ εσύ κοιτάζεις αποχαυνωμένος. Εκείνοι δεν αποτελούν κίνδυνο για την δημόσια υγεία. Σε χαλάσει, αλλά ακόμη κοιτάζεις. ΕΝΟΧΟΣ.
Ήρθε το εμβόλιο. Ούτε που ξέρεις τι είναι, κανένας δεν αναλαμβάνει καμιά ευθύνη, κανένας δεν σε πείθει, και όμως πας να τρυπηθείς. Πρώτα με το μαλακό... σιγά σιγά, να μην τρομάξεις. Μετά επί πληρωμή, 150 ζεστά. Μετά χωρίς σάλιο. Σαν βιασμός "σε θέλω -> μα θα σε πληρώσω -> θα μου κάτσεις, θες δεν θες". Μια δόση, μετά δύο, οι δύο δόσεις έγιναν τρεις, και οι τρεις θα γίνουν τέσσερις και πέντε και... Εντωμεταξύ, δίπλα σου οι εμβολιασμένοι συνεχίζουν να νοσούν, να νοσηλεύονται στις ΜΕΘ, να έχουν σοβαρές παρενέργειες, να πεθαίνουν. Και όμως πας να τρυπηθείς. Τα συζητάς, μιλάς για τις ανησυχίες σου, έχεις σοβαρές ενστάσεις, και όμως πας να τρυπηθείς. ΕΝΟΧΟΣ.
Το ΣΥΝΤΑΓΜΑ, άγρια βιασμένο και καταξεσχισμένο μπρος στα μάτια σου, οι ελευθερίες σου πάνε περίπατο μαζί με το χαμόγελο και την υγεία σου, ψυχική και σωματική. Η ζωή σου από καιρό μέσα στο μνήμα, και εσύ κοιτάζεις σαν ναρκωμένος πρεζάκιας, βγάζοντας αντεργατικές κορώνες για το Οβιέδο και τα ανθρώπινα δικαιώματα και απαριθμώντας άρθρα του Συντάγματος.
Έστω και τώρα, έστω και έτσι διάβασες. Έμαθες: Είσαι πια αδικαιολόγητος. ΕΝΟΧΟΣ.
Υπάρχει κατάλληλη στιγμή για να ξυπνήσεις? Υπάρχει ακόμη ψυχή άλλα και χρόνος; Η πλέον μπήκες στο παιχνίδι τόσο βαθιά, που έγινες ο ίδιος το παιχνίδι;
Μην περιμένεις σωτήρες. Οι λειτουργοί της έρημης της δικαιοσύνης κρύβονται και σωπαίνουν.
Η Εκκλησία πέταξε Θεό και πετραχήλι και άρπαξε τα τριάκοντα αργύρια, ένα αντίτιμο σιωπής και προδοσίας.
Αντιπολίτευση δεν υπάρχει, είναι όλοι τους όψεις του ιδίου νομίσματος, συμπαίκτες, συνεργάτες, σύμμαχοι.
Άνθρωποι που θα μπορούσαν να κάνουν την διαφορά, τηρούν σιγήν ιχθύος και είναι το ίδιο ένοχοι στα δικά μου ματιά, όσο και οι εφιάλτες-δικτατορίσκοι που μας κυβερνούν.
