Ελευθέριος Ανδρώνης
Οι δραστηριότητες ενός δισεκατομμυριούχου εκπέμπουν 1 εκατ. φορές περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα από τον μέσο άνθρωπο – Κι όμως για την κλιματική «κρίση», την πληρώνει ο απλός λαός
Μετά την «πρόβα – τζενεράλε» της διετίας της πανδημίας, είναι πασιφανές πλέον πως ο αυταρχισμός στην «δημοκρατική» Δύση διογκώνεται με πρόσχημα την κλιματική και την ενεργειακή κρίση. Με αφορμή την COP27 και την διάσκεψη του ΟΗΕ για το κλίμα, διαπιστώνουμε πως ο οικοφασισμός παραμένει στην κορυφή των ιδεολογημάτων της Νέας Τάξης Πραγμάτων.
Το αφήγημα της κλιματικής κρίσης περιλαμβάνει μια μακρά ατζέντα μέτρων που έχουν ως στόχο την μαζική χειραγώγηση των κρατών. Εξοντωτικοί «πράσινοι» φόροι, συστήματα παρακολούθησης για την κατανάλωση ενέργειας, αστυνομοκρατία, κατάργηση συνταγματικών δικαιωμάτων, ενεργειακά lockdown, μέχρι και διατροφικές αλλαγές με προτάσεις που φέρνουν σκουλήκια και αλεσμένα έντομα στο τραπέζι μας. Κοινωνίες ολόκληρες θυσιάζονται στον βωμό της παγκόσμιας «οικολογικής» δικτατορίας, που θα αποτελέσει και την βάση για την εγκαθίδρυση μιας πανθρησκείας με φιλοπεριβαλλοντικό προσωπείο.
Όπως έγινε στην πανδημία, έτσι και στο πεδίο της λεγόμενης κλιματικής κρίσης, ο απλός πολίτης γίνεται το απόλυτο πειραματόζωο, και ο μόνιμος αχθοφόρος του βάρους της κάθε τεχνητής ή υπαρκτής κρίσης.
Τρανό παράδειγμα στη χώρα μας, το επιτελικό φιάσκο με την «κακοκαιρία» EVA, όπου μια φυσιολογική φθινοπωρινή καταιγίδα παρουσιάστηκε από τα MME, τους μετεωρολόγους και την κυβέρνηση, σαν να επρόκειτο να συμβεί ένας δεύτερος κατακλυσμός του Νώε.
Σε όλη αυτή την κινδυνολογική προπαγάνδα στοχοποιείται αποκλειστικά ο απλός πολίτης και πουθενά δεν γίνεται λόγος για τους πραγματικούς υπαίτιους για την ρύπανση και την καταστροφή του πλανήτη.
Ο απλός πολίτης είναι αυτός που πιέζεται να εγκαταλείψει τους κινητήρες εσωτερικής καύσης, να βγάλει ενεργειακή ταυτότητα, να αλλάξει τις οικιακές συσκευές του, να δεχθεί την απόσυρση του φθηνού λιγνίτη, να περιορίσει τα ταξίδια του, να εγκαταλείψει το αυτοκίνητο του, να πληρώσει φόρο για την πλαστική σακούλα, να «σώσει» το περιβάλλον με το… χάρτινο καλαμάκι.
H «ελίτ» δημιουργεί την επιβάρυνση του πλανήτη
Μπορεί τα κράτη της Δύσης να εγκαταλείπουν με γοργούς ρυθμούς την κοινή λογική, όμως ο κάθε σκεπτόμενος πολίτης (ένα είδος που τείνει προς… εξαφάνιση πλέον) μπορεί εύκολα να συμπεράνει πως η κλιματική κρίση σε συντριπτικό ποσοστό αφορά την επιχειρηματική δράση της παγκόσμιας «ελίτ», και όχι τα λαϊκά στρώματα.
Αυτό επιβεβαιώνει με τον πιο εμφατικό τρόπο και μια έρευνα που δημοσιεύθηκε από την Oxfam (ένα παγκόσμιο κίνημα κατά της κοινωνικής ανισότητας, με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο), όπου αποδεικνύεται πως ένας δισεκατομμυριούχος ευθύνεται για ένα εκατομμύριο φορές μεγαλύτερες εκπομπές άνθρακα σε σχέση με τον μέσο άνθρωπο. Και αυτές οι εκπομπές άνθρακα κατά 70% προέρχονται από τις επενδύσεις τους και κατά 30% ρυπαίνουν την ατμόσφαιρα με τον τρόπο ζωής τους.
Η έρευνα στηρίζει τα ευρήματα της στην λεπτομερή ανάλυση των επενδύσεων 125 από τους πλουσιότερους δισεκατομμυριούχους του πλανήτη.
Σύμφωνα με την σχετική έκθεση, οι επενδύσεις των δισεκατομμυριούχων παράγουν κατά μέσο όρο 3 εκατ. τόνους διοξειδίου του άνθρακα ανά άτομο τον χρόνο, το οποίο είναι ένα εκατομμύριο φορές υψηλότερο από τον μέσο όρο των 2,76 τόνων εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα ανά άτομο που παράγει το φτωχότερο 90% του πλανήτη.
Η έρευνα διαπιστώνει πως αυτές οι μερικές δεκάδες δισεκατομμυριούχων, με τις επενδυτικές δραστηριότητες τους, έχουν αποτύπωμα άνθρακα που ισοδυναμεί με τις εκπομπές ολόκληρων κρατών, όπως είναι η Γαλλία, η Αργεντινή ή η Αίγυπτος.
Ακόμα και αν βγάζαμε από το κάδρο τις εκπομπές αερίων που προέρχονται από τις επενδύσεις των κροίσων, και μόνο ο τρόπος ζωής τους που περιλαμβάνει για παράδειγμα την χρήση ιδιωτικών τζετ, γιοτ και στόλων αυτοκινήτων, υπερβαίνει κατά χιλιάδες φορές την ρύπανση που προκαλεί ένας μέσος άνθρωπος.
Αυτοί που δημιουργούν το πρόβλημα, παρουσιάζουν και την «λύση»
Βλέπουμε λοιπόν πως στο επίκεντρο της κλιματικής απειλής βρίσκεται κυρίως η απληστία της «ελίτ», που ζει τον καπιταλιστικό «παράδεισο» της, δρώντας παρασιτικά εις βάρος των λαών και του πλανήτη. Το συντριπτικά μεγαλύτερο μερίδιο της ρύπανσης γίνεται από τις «επενδύσεις», αυτές που τόσο αγαπά η νεοφιλελεύθερη «αριστεία» του Μαξίμου να φέρνει στην Ελλάδα. Ακόμα και οι λεγόμενες «πράσινες» επενδύσεις, αντί να βελτιώνουν τους δείκτες περιβαλλοντικής προστασίας, τους επιδεινώνουν έτι περαιτέρω.
Οι «επενδυτές» από την μια πλευρά καταστρέφουν το περιβάλλον και από την άλλη εμφανίζονται ως σωτήρες του περιβάλλοντος. Η ίδια η «ελίτ» δημιουργεί το πρόβλημα και ταυτόχρονα επιβάλλει και τις «λύσεις».
Κι όμως, ενώ το πρόβλημα το δημιουργούν οι μεγαλοκαρχαρίες της διεθνούς σκακιέρας, η κινδυνολογία τεχνηέντως στρέφεται προς την βάση της κοινωνικής πυραμίδας, δημιουργώντας μαζικό ενοχικό σύνδρομο στους λαούς, αίσθηση απελπισίας και φόβο. Δημιουργείται δηλαδή το κατάλληλο ψυχολογικό υπόβαθρο για να εφαρμοστούν τα μέτρα που θα φέρουν την ολοκληρωτική καθυπόταξη των λαών.
Παράλληλα, στους λοβοτομημένους λαούς προβάλλονται μερικά οικολογικά «τοτέμ» τύπου Γκρέτας, ώστε να δημιουργείται η εντύπωση πως η «πράσινη» ανάπτυξη που προβάλει η Νέα Τάξη Πραγμάτων, έχει και χαρακτήρα… «επανάστασης». Στο παιχνίδι της δημιουργίας μια συλλογικής «οικολογικής συνείδησης» έχουν μπει δυναμικά και οι μεγάλες περιβαλλοντικές οργανώσεις, που βεβαίως χρηματοδοτούνται αδρά από περιώνυμες δυναστείες και μεγιστάνες όπως το ίδρυμα Rockefeller, το ίδρυμα Bill and Melinda Gates, ο George Soros κ.α.
Κραδαίνοντας το αφήγημα της κλιματικής κρίσης, οι ηγέτες της Δύσης αρχίζουν να παρουσιάζουν ως «απειλές», την γεωργία και την κτηνοτροφία, όταν βέβαια αυτές βρίσκονται εκτός του ελέγχου της βιομηχανίας τροφίμων που μονοπωλούν οι πολυεθνικές. Έτσι επιδιώκουν να συγκεντρώσουν τον έλεγχο της παραγωγής τροφίμων και να συντρίψουν τους ανεξάρτητους αγρότες και κτηνοτρόφους. Επομένως στοχοποιείται όλο και περισσότερο η διατροφική αυτάρκεια, η ανεξαρτητοποίηση από τους μεσάζοντες, η απεμπλοκή από τις εφοδιαστικές αλυσίδες, και η κατοχή και χρήση γης.
Η «ελίτ» παρουσιάζει ένα όραμα δήθεν «βιωσιμότητας» που περιλαμβάνει δραστικούς περιορισμούς στην ενέργεια, στην κατανάλωση κρέατος, στις μετακινήσεις, στην κατοχή ακίνητης και κίνητης περιουσίας, και ασφαλώς στο βιοτικό επίπεδο.
Ασφαλώς οι επιδιώξεις των πολιτικών που βρίσκονται σε συνεργασία με τους δισεκατομμυριούχους, δεν έχουν καμία σχέση με την διατήρηση του περιβάλλοντος ή την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Πίσω από αυτές τις πολιτικές, είναι οι ίδιοι ηγέτες που με περισσή ευκολία κάνουν απειλητικές δηλώσεις για σενάρια πυρηνικού ολοκαυτώματος, με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία…
sportime.gr
