Ἀναδιφώντας στό προσωπικό του φάκελο βρήκαμε μιά Ἐπιστολή πρός τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη κυρό Δημήτριο τήν ὁποία ἔστειλε ἀπό τήν Παραμυθιά στίς 23 Αὐγούστου 1972. Γράφει τά ἑξῆς:
Παναγιώτατε,
Ἐλάβομεν τηλεγράφημα Ὑμετέρας Παναγιότητος καί τό ὑπ’ ἀρ. πρωτ. 449 εἰρηνικόν ὑμῶν γράμμα, δι’ ὅ ἀναγγέλλετε ἡμῖν τά τῆς ἀναδείξεως καί καταστάσεως Ὑμῶν εἰς τόν Πρωτόθρονον Πατριαρχικόν Θρόνον. Δοξάσαμε τόν Θεόν διότι ᾠκονόμησεν οὕτως τά πράγματα καί ἀπεκλείσθησαν διαβεβλημένα καί τῇ ἠθικῇ καί τῇ πίστει ὀρθῇ πρόσωπα. Πιστεύομεν ὅτι εἶσθε θεοπρόβλητος. Ἔχομεν δι’ ἐλπίδος, ὅτι θά ὀρθώσητε τό ἀνάστημά σας καί «θά βάλλετε εἰς τήν θέσιν των» τά κακῶς ἔχοντα ἐν τῷ Πατριαρχείῳ ἤτοι τήν ἐπιζημίαν τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀχαλίνωτον τάσιν πρός Ἕνωσιν μέ τούς αἰωνίως ἀμετανοήτους καί ἐπιβουλευομένους τήν Ὀρθόδοξον κατ’ Ἀνατολάς Ἁγίαν Ἐκκλησίαν ἡμῶν, τήν ὄντως Ἐκκλησίαν.
Παναγιώτατε Πάτερ καί Δέσποτα, βαθυσεβάστως παρακαλοῦμεν καί ἱκετεύομεν γονυκλινῶς: Δηλώσατέ το μετά παρρησίας καί ἀπεριφράστως ὅτι δεχόμεθα διάλογον μέ τούς «Καθολικούς» καί Προτεστάντας καί Ἀντιχαλκηδονίους, ὑπό τόν ρητόν ὅρον ὅπως ἕκαστος, ὅσον ἀφορᾶ τό Δόγμα, θελήσει νά παραδεχθῇ ἀνεπιφυλάκτως πάντα τά ὑπό τῶν ἑπτά Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων θεσπισθέντα καί οὐδέν πέραν τούτων. Ἐπιτραπείτω μοι, μέ τόν ὀφειλόμενον σεβασμόν, νά προσθέσω ἀκόμη ὅτι πρέπει τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον, πρωτίστως, νά προσέξῃ τήν ἕνωσιν τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί εἶτα νά προχωρήσῃ μετά περισκέψεως πολλῆς εἰς διάλογον διά τήν ἕνωσιν μετά τῶν αἱρετικῶν. Ἐν ἐναντίᾳ περιπτώσει, θά γίνῃ τό ἀντίθετον. Ἡ Ὀρθοδοξία θά κομματιασθῇ πρός χαράν τῶν παπικῶν καί τῶν ἄλλων ἐχθρῶν τοῦ Σταυροῦ. Ἀλλά τότε τί λόγον θά δώσωμεν εἰς τόν Θεόν ἐν ἡμέρᾳ Κρίσεως; Ἐλπίζοντες ὅτι θά ἀναθεωρήσετε τά ὅσα ἐδηλώσατε, ὅτι θά ἀκολουθήσετε πιστῶς τήν γραμμήν τοῦ Προκατόχου σας ὅσον ἀφορᾶ τήν ἕνωσιν, συγχαίρομεν Ὑμᾶς θερμῶς ἐπί τῇ ἀναδείξει σας ὡς Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου καί εὐχόμεθα ἐκ βάθους καρδίας, ὅπως Κύριος ὁ Θεός ἡμῶν χαρίζηται Ὑμῖν μακροζωΐαν καί δυνάμεις πολλάς σωματικάς καί πνευματικάς, ἵνα φέρητε εἰς αἴσιον πέρας τήν ὑψηλήν ἀποστολήν σας πρός δόξαν τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ Οὐρανίου Αὐτῆς Δομήτορος.
Ἐπί τούτοις δηλοῦμεν, Παναγιώτατε, πρίν ἤ λάβωμεν τό τίμιον Ὑμῶν γράμμα, ἐμνημονεύσαμεν τοῦ ὀνόματός Σας ἐν Ὕδρᾳ εὑρισκόμενοι καί συλλειτουργοῦντες μετά τοῦ ἁγίου Ὕδρας ἐν τῇ ἱερᾷ Μονῇ Προφήτου Ἠλιοῦ ἐπί τῇ Ἁγίᾳ Αὐτοῦ μνήμῃ. ἐξακολουθοῦμεν δέ μνημονεύοντες Ὑμῶν ἐν ταῖς Ἱεραῖς Λειτουργίαις. πλήν δέν διστάζομεν νά δηλώσωμεν ὅτι διατελοῦμεν πάντοτε ἐν ἐπιφυλακῇ καί εἰς περίπτωσιν πού ἤθελε διαπιστωθῇ ἀνορθόδοξός τις ἐνέργεια τοῦ Πατριαρχείου, δίχα συμφώνου γνώμης πασῶν τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, θά διακόψωμεν καί Ὑμῶν τό μνημόσυνον, διότι δέν τό ἀνέχεται ἡ συνείδησις ἡμῶν νά μνημονεύσωμεν τῆς Κεφαλῆς Ὑμῶν ὡς ὀρθοτομούσης, ἐνῶ δέν ὀρθοτομεῖ.
Τέλος, ἐπικαλούμενοι τάς θεοπειθεῖς εὐχάς, τῆς Ὑμετέρας Σεπτῆς Κορυφῆς, ἐκφράζομεν τήν εὐγνώμονα εὐχαριστίαν ἡμῶν πρός τόν Οἰκουμενικόν Πατριάρχην διά τοῖς ἐπί τοῖς ὀνομαστηρίοις ἡμῶν εὐχάς Αὐτοῦ καί διατελοῦμεν μετά σεβασμοῦ βαθέως τῆς Ὑμετέρας Παναγιότητος.
Ὁ ἁγιασμένος Μητροπολίτης Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας κυρός Κοσμᾶς, στή νεκρολογία του γιά τόν ἀείμνηστο Ἱεράρχη γράφει τά ἑξῆς: «Δέν μᾶς μίλησε κανείς γιά τόν ἀείμνηστο ἅγιο Γέροντα π. Παῦλο Καρβέλη, Μητροπολίτη Ἁγιᾶς καί Συκουρίου τοῦ ἀπό Παραμυθίας. Οὔτε μελετήσαμε τά τῆς ζωῆς του σέ κάποιο βιβλίο. Ζήσαμε κοντά του. Τόν εἴδαμε, τόν ἀκούσαμε καί τόν παρακολουθήσαμε καί πήραμε τό ἄρωμα τῆς εὐσεβείας καί τῆς ἁγιότητός του…
Ὅσο πρᾶος καί ταπεινός ἦταν στή διακονία του καί στήν καθημερινή του ἐπικοινωνία μέ τούς χριστιανούς, ὅταν θιγόταν ἡ ὀρθόδοξος πίστις, ἡ ἀλήθεια, ἡ Ἐκκλησία μας, οἱ ἱεροί Κανόνες, ἡ ἱερά Παράδοσις, τόσο ὕψωνε τή φωνή τοῦ ἀγῶνος καί τῆς ὁμολογίας».
Ἅγιε Γέροντά μου,
Ἡ ἐποχή στήν ὁποία ζοῦμε εἶναι ἀντιχριστιανική καί ἀνθελληνική. Ὁ θρησκευτικός συγκρητισμός, ὁ Οἰκουμενισμός καί ἡ μεταπατερική θεολογία, ὡς δαιμονική ἐπιδημία ἀμβλύνουν τήν ὀρθόδοξη αὐτοσυνειδησία καί ταυτόχρονα τήν ταυτότητα καί τόν χαρακτῆρα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαῖος μέ πλειάδα Κληρικῶν καί Θεολόγων νοθεύουν τό Ὀρθόδοξο Δόγμα προκαλώντας σύγχυση στό ὀρθόδοξο πλήρωμα. Ἡ Μασσωνία καί ὅλες οἱ σατανικές δυνάμεις, μέ τήν ἀντίθεη καί ἐθνομηδενιστική συμπεριφορά τῶν πολιτικῶν καί τή δική μας ἀδράνεια, ὑποσκάπτουν τά θεμελιώδη ἰδανικά τῆς Πατρίδος μας. Βιώνουμε μέ πόνο, τήν προγραμματισμένη κακοποίηση τῆς ἐθνικῆς ὑποστάσεως μέ τήν ἀθρόα εἰσροή τῶν μεταναστῶν. Ὁ θεσμός τῆς παραδοσιακῆς οἰκογένειας πλήττεται ἀπό τά φαινόμενα τῆς διαστροφῆς, τοῦ ἐκμαυλισμοῦ καί τοῦ ἐκχυδαϊσμοῦ. Ἡ παιδεία ἀπώλεσε τόν προσανατολισμό της. Ἡ πνευματική καί οἰκονομική χρεωκοπία εἶναι γεγονός. Ἡ ἐποχή μας εἶναι ἐσχατολογική.
Ἱκέτευε τόν Κύριο καί Θεό μας, νά ἀγωνιστοῦμε μέ τη χάρη τοῦ Θεοῦ γιά τήν κάθαρσή μας ἀπό τά πάθη γιατί ὅπως λέει ὁ σοφός Παροιμιαστής: «Δικαιοσύνη ὑψοῖ ἔθνος, ἐλασσονοῦσι δὲ φυλὰς ἁμαρτίαι» (14,34). Νά διατηρήσουμε ἀνόθευτη τήν Εὐαγγελική, Ἀποστολική καί Πατερική Παρακαταθήκη. Νά σεβαστοῦμε τήν ἑλληνορθόδοξη παράδοση. Νά ἀποκτήσουμε ἡρωϊκό, ὁμολογιακό καί μαρτυρικό φρόνημα γιά τή σωτηρία τῆς ἀθανάτου ψυχῆς μας.
Ἀφιερώνουμε ἕναν ὕμνο, ὑιικώς καί εὐγνωμόνως, πρός τιμήν τοῦ Ἁγίου Ἱεράρχου.
