Φώτιος Μιχαήλ
Ἡ νηστεία εἶναι ἡ πρώτη ἐντολή τοῦ Θεοῦ στόν Ἀδάμ. Οἱ πρωτόπλαστοι ἔχασαν τόν Παράδεισο λόγῳ ἀνυπακοῆς στήν ἐντολή τῆς νηστείας.
Ὁ προφήτης Ἠσαΐας λέγει: «ὅταν νηστεύουμε, νά ἀποφεύγουμε κάθε διαμάχη καί ἔριδα καί ἐπίσης νά καταργοῦμε κάθε σύνδεσμο ἀδικίας».
Ὁ Μωϋσῆς, πρίν ἀνεβεῖ στό ὄρος Σινά γιά νά παραλάβει τίς Δώδεκα Ἐντολές, ἐνήστευσε ἐπί σαράντα ἡμέρες.
Οἱ Νινευίτες, μέ τήν νηστεία ἔδειξαν στόν Θεό τήν μετάνοιά τους καί γλύτωσαν τήν καταστροφή.
Οἱ Ἀποστολικοί Κανόνες ὁμιλοῦν γιά τήν νηστεία. Ἡ νηστεία ἀποδεικνύει, μαζί μέ τήν ἐλεημοσύνη, τήν πίστη μας στόν Θεό.
Ὁ Χριστός εἶναι τό καλύτερο παράδειγμα. Μέ τήν σαρανταήμερη νηστεία δέχθηκε τίς προσβολές τοῦ διαβόλου καί δέν πειράχθηκε.
Ὁ ἅγιος Ἰωάνης ὁ Πρόδρομος δέν διέθετε οὔτε κρεβάτι οὔτε τραπέζι. Ἡ ζωή του ἦταν μία συνεχής νηστεία. Γιά τόν Τίμιο Πρόδρομο ὁ ἴδιος ὁ Κύριος εἶπε: «οὐκ ἐγήγερται ἐκ γεννητοῖς γυναικῶν μείζων Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ».
Ἀποσπάσματα ἀντιγραφέντα ἀπό τό βιβλίο ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ τοῦ π. Δανιήλ Pupaza, ἐκδόσεως τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως Σωτῆρος Σοχοῦ Λαγκαδᾶ.
