Στέφανος Δαμιανίδης: [...] έρχεται το παιδί από το σχολείο...
Μπαμπά, να κάνουμε, λέει, χάλογουιν.
Να στολίσουμε χάλογουιν το σπίτι.
Εκεί δεν πρέπει να πούμε εμείς... Όπα ρε, τι είναι αυτά που λες;...
Νεκτάριος Δαπέργολας: Προφανώς είναι, ένα ακόμη νεοεποχήτικο δηλητήριο που το έχουν εισαγάγει στη ζωή μας και κοντεύει πλέον να γίνει θεσμός.
Μιλάμε για μια κανονική εισβολή, όπως είπατε, μέσα στις ελληνικές οικογένειες και στα ελληνικά σχολεία και δημόσια και ιδιωτικά, σε όλη την γκάμα, απ' τα νηπιαγωγεία και απ' τα λεγόμενα κέντρα δημιουργικής απασχόλησης μέχρι δημοτικά και γυμνάσια.
Είναι μια αδιανόητη υστερία για ένα δαιμονικό παγανιστικό έθιμο του αρχαίου δυτικού κόσμου που βέβαια συνεχίζει και σήμερα να είναι το ίδιο δαιμονικό και έχει κατονομαστεί μάλιστα και ως μια απ' της κυριότερες σατανιστικές γιορτές από γνωστούς σατανιστές, όπως π.χ. ο ιδρυτής της λεγόμενης εκκλησίας του σατανά στην Αμερική.
Και αυτό το έσχος, γιατί πρόκειται για έσχος πραγματικό, με τις μάγισσες, τα ξόρκια, τους νεκρούς που υποτίθεται ότι περιφέρονται αυτή τη μέρα στη γη, μας το φέραν και στην Ελλάδα και το ΄χουν ουσιαστικά επιβάλλει, ανεπίσημα βέβαια, αλλά ουσιαστικά σε βαθμό που αν αντιδράσεις πάλι να ακούς τα ίδια.
Ότι είσαι οπισθοδρομικός και ψεκασμένος και λοιπά. [...]
