Ανεξαρτήτως πώς αντιλήφθηκε την στιγμή της φάσης η διαιτητής του αγώνα Βασιλική Τσαρούχα, δεν νοείται να χρεώνεται με διπλό φάουλ και τεχνική ποινή τον καλαθοσφαιριστή του ΠΑΟΚ με την αιτιολογία ότι έκανε τον Σταυρό του… ειρωνικά.
Στο άκουσμα της είδησης, όταν με ενημέρωσε ένας καλός μου φίλος απόρησα και ψάχνοντας έπεσα πάνω της.
Άργησα αλλά τελικά αντιλήφθηκα πώς η διαιτητής έδωσε την ποινή διότι εξέλαβε ως ειρωνική την κίνηση.
Γεγονός ωστόσο που δεν δικαιολογεί μια πολύ άσχημη απόφαση.
Μια απόφαση η οποία εκτός από το τιμωρητέο της στόμφο, θα πρέπει να γίνει το έναυσμα ώστε να μην επαναληφθεί ξανά καμία είδους τέτοια ποινή.
Διότι προκαλεί το θρησκευτικό αίσθημα του κάθε ανθρώπου το οποίο είναι υψίστης σημασίας και ιερό.
Γεγονός που αξίζει να αναφέρουμε σήμερα σχετικά με την τιμωρία, καθώς ή 19η Νοεμβρίου είναι η Παγκόσμια ημέρα κατά της κακοποίησης των παιδιών, ότι αυτή θα πρέπει να έχει μια παιδαγωγική αξία και όχι υπό τη μορφή εκδίκησης ή επειδή κάποιος αν όχι αθλητής το ίδιο μας το παιδί «μας πάτησε τον κάλο», έθιξε τον εγωισμό μας, αναίρεσε το κύρος μας ως γονέα ή ως άτομο όπου μας έχουν καθορίσει να κρατάμε την τάξη και ισορροπία σε έναν αθλητικό αγώνα ή ακόμη σε έναν επί μέρους τομέα της καθημερινής μας εργασίας ως προϊστάμενος.
Θέλει καθημερινή εγρήγορση ώστε να μην ξεπερνάμε τα όρια της καλής εννοούμενης υπακοής είτε ως παιδιά, εργαζόμενοι, αθλητές είτε από την άλλη πλευρά της επιβολής της εξουσίας μας τιμωριτικά ως γονείς, προϊστάμενοι, διαιτητές.
Κάλλιστα ο αθλητής δικαιούται να διαφωνήσει με μία απόφαση, πόσο μάλλον όπως φαίνεται και στην στιγμή του βίντεο να απορήσει και να επικαλεστεί τον Ύψιστο ώστε να μην χάσει την ψυχραιμία του και φθάσει στο σημείο της τεχνικής ποινής.
Αντί αυτού βλέπουμε την ίδια την διαιτητή, να εξαντλεί την αυστηρότητα της και δυστυχώς να προβαίνει, ακουσίως θέλουμε να πιστεύουμε, στην πέραν του δέοντος απόφαση.
Στο άκουσμά της και μόνο σε δυσαρεστεί και σε βάζει στην διαδικασία να ασχοληθείς με αυτή ώστε να εκφράσεις την δυσανασχέτηση σου με απώτερο σκοπό να γίνει αντιληπτό το ατόπημα από τους θεσμούς και να αποφευχθεί εν τη γενέσει του μια τέτοια ατυχής «έμπνευση».
Άραγε αν μας έκρινε ο Θεός με το ίδιο μέτρο όπου εμείς τιμωρούμε όσους θεωρούμε ότι σφάλανε στο πεδίο δράσης μας και χώρο εργασίας μας, τι θα απογίναμε ως άνθρωποι;
Να ευχόμαστε σε αναγνώριση του λάθους της κυρίας Τσαρούχα; Να ελπίζουμε στην ενθάρρυνση να κάνει πιο συχνά και ορθά τον Σταυρό του όπως και πραγματοποίησε ο Βαγγέλης Μαργαρίτης;
Να έχουμε σκοπό επίσης την εξάλειψη φαινομένων που προκαλούν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και εν γένει το θρησκευτικό αίσθημα σε κάθε επίπεδο και δεν αναφερόμαστε μόνο στον χώρο του αθλητισμού.
Και μιας και είμαστε ήδη στη Σαρακοστή Χριστουγέννων.
Είθε η ανερχόμενη περίοδος της αναμονής για τον εορτασμό της Γεννήσεως του Σωτήρα μας και Λυτρωτή Ιησού Χριστού, να γεννήσει στην φάτνη της καρδιάς μας την ελπίδα και αλήθεια της ζωής, την οδό της Σωτηρίας μας, το παιδί αυτό που κρύβουμε μέσα μας και δια της μετάνοιας και αγνότητας θέλουμε να φέρουμε στο σήμερα της λογικότητας στην ενήλικη ζωής μας.
Η στιγμή που η Βάσω Τσαρούχα αποβάλλει τον Μαργαρίτη!
