ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΠΑΝΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΑΓΑΘΑ ΚΑΙ ΑΞΙΕΣ

 

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ  ΚΑΙ  ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

ΠΑΝΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΑΓΑΘΑ  ΚΑΙ  ΑΞΙΕΣ
«Τιμῆς ἠγοράσθητε·
μή γίνεσθε δοῦλοι ἀνθρώπων»

                                           (Α΄ Κορ.7,23)*

 

Βαρθολομαῖε, πᾶμε Μεσολόγγι ...

 

Βράδυ  Σαββάτου, τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Δικαίου καί Τετραημέρου Λαζάρου, τῆς 10^ης Ἀπριλίου 1826, τότε. Ἴδιο βράδυ, σήμερα, 2024!

Πέρασαν 198 χρόνια. Ὅμως, ποιά καρδιά μπορεῖ νά μείνῃ ἀδάκρυτη ἀπόψε; Ποιά μάτια δέν θέλουν νά δοῦν, ἔστω φευγαλέα, τήν ὥρα τῆς ἀνίκητης πορείας τῶν Ἐλεύθερων Πολιορκημένων τοῦ Μεσολογγίου πρός τήν ἀθανασία;

Μόνον ἑνός! Τοῦ ἀπάτριδος, ἀνθέλληνος, βυσσοδομοῦντος κατά τῆς Μητρός Ἐκκλησίας Οἰκουμενιστοῦ Κληρικοῦ,  τοῦ διατεινομένου ὅτι 400 χρόνια εἴμασταν μιά χαρά μέ τούς συμπατριῶτες του Τούρκους, καί πέντ’ ἕξ «ξεβράκωτοι(!)»  μᾶς διέκοψαν τήν «φιλάδελφον καί εἰρηνικήν συμβίωσιν(!)», καί μᾶς εἰσήγαγαν εἰς τάς περιπετείας τοῦ 1821 καί ἐπέκεινα.

 Τοσαύτη ἠθελημένη τυφλότης, καιροσκοπία καί ἀνατροπή τῆς ἱστορικής ἀληθείας, πρός στήριξιν τῆς, ἐν τῇ μανιακῇ αὐτοῦ σπουδαρχίᾳ, πρωτοκαθεδρίας του!

Ποίῳ χρόνῳ;!... Ὑπομνήσεως αὐτοῦ … «ἀπέχεσθαι τῆς πρωτοκαθαδρίας», ἵνα μή καί τῆς ὑπό τοῦ Ἰούδα νοσήσεως προσβληθῇ.

 Ἀλλά τί λέγω; Ὑπερηκόντησε καί τοῦτον εἰς φιλαργυρίαν καί προδοσίαν.

Ἐάσωμεν αὐτόν βυθίζεσθαι ταῖς ἀκορέστοις λοιμικοῖς νοσήμασιν, ἐν οἷς μόνος ἠθέλησεν εἰσελθεῖν, εἰς τό «ἁμαρτάνειν αὐτοκατακρίτως»· καί, τέλος «ἀπολεσθῆναι οἰκείᾳ αὐτοῦ βουλήσει»,  «μή ὑπείκων τοῖς τοῦ Θεοῦ νοήμασι καί προστάγμασιν»!

Ἀποπτύουσα τούς Μισέλληνες καί τιμῶσα τούς Φιλέλληνες ἡ γῆ τοῦ Μεσολογγίου, σάν στοργική μάνα, ἀγκάλιασε τά παιδιά της! Τούς πρόσφερε γαλήνη αἰώνια καί μνήμη παντοτινή! Καί δέχεται ἀκόμη σήμερα τούς ἀπογόνους τους, πού ΄ρχονται σεμνοί προσκυνητές μέ πόνο βουβό, ἀλλά μέ τό σκίρτημα τῆς ὑπερηφάνειας στήν ψυχή.

Στ’ Ἀλωνάκι, Γυναῖκες κι’ ἄνδρες, Ἕλληνες καί Φιλέλληνες μαζί, παιδιά κι’ ἀνήμποροι, ὑπέγραφαν μέ τίς τελευταίες ρανίδες τοῦ αἵματός τους, τό Συμβόλαιο Ἐλευθερίας τῆς Ἑλλάδος. Ἡ ὑπογραφή αὐτή ἦταν λίγη, μάταιη, δέν ἔπρεπε;

Ἐθελοθυσία, Γενναιότητα, Αὐταπάρνηση, μιά Ἰδέα, μιά Ἀξία, μιά Ἀρετή!!! ...  θέριευαν στά στήθη τῶν Πολιορκημένων, μέρα μέ τή μέρα.

Λευτεριά! Ἡ πιό γλυκιά, ἀλλά καί ἡ πιό ματωμένη λέξη στόν κόσμο!!

Οἱ Ἥρωες φωνάζουν ἀπ’ τόν τάφο τους. «Ἐδῶ εἴμαστε! Κάμαμε τό χρέος!  Δώσαμε μιά Πατρίδα, σ’ ἕνα Ἔθνος ὁλόκληρο! Κάμετε τώρα κι’ ἐσεῖς τό δικό σας χρέος».

Ὁ Λόρδος Βύρων, Φιλέλληνας θερμός. Ἄφησε τήν ἀσφάλεια τῆς πατρίδας του, γιά νά προστρέξῃ στό πλευρό τῶν Ἑλλήνων. Ἔμπρακτα ὑπογράμμισε τήν λέξη «ἀλληλεγγύη»!

Ἐμεῖς, ... τί κρίμα!  Τό Ἱερό Κείμενο τῆς «Ἀπόφασης τῆς Ἐξόδου», καίτοι χαραγμένο, τόχουμε περιφρονημένο σέ μιά γωνιά, ἀντί νά διδάσκεται στά Σχολεῖα ὅλης τῆς Ἑλλάδος! Νά μάθουν τά παιδιά μας, τά Ἑλληνόπουλα, πώς ἡ Ἐντιμότητα, ἡ Καρτερία καί ἡ ἀληθινή Πίστη στήν Πατρίδα, μποροῦν νά περιγραφοῦν μέ τίς πιό ἁπλοϊκές λέξεις. Ἀρκεῖ τά χέρια πού κρατοῦν τή γραφίδα, νά εἶναι ἄτρεμα!!

Καψάλης. Ὁ στοργικός πατέρας τῶν παιδιῶν, τῶν γυναικῶν καί τῶν ἀνήμπορων. «Ἀντιφέγγισε ὅλος ὁ κάμπος» ἀπό τήν ἀξιοπρέπεια τοῦ δαυλοῦ, πού μαζί μέ τούς καπνούς, ὕψωνε στόν οὐρανό τίς ἀμόλυντες ψυχές τῶν ἀμάχων!

Ἐπίσκοπος Ρωγῶν καί Κοζύλης, Ἰωσήφ. Τό Δισκοπότηρό του κι’ ὁ Σταυρός, ἡμέρεψαν τίς ἀγριεμένες ἀπ’ τόν πόλεμο καρδιές, πού ἀλαφρωμένες πλέον ἀπ’ τά ἀνθρώπινα πάθη καί τά δεινά, θά συναντοῦσαν σέ λίγο τό Θεό καί Πατέρα τους!

Δημήτριος Μακρῆς, Νότης Μπότσαρης, Κίτσος Τζαβέλας, «Δρόμο ν’ ἀνοίξουν τά σπαθιά! Νά κρατηθῇ ἡ ἐλπίδα ζωντανή»! Κι’ ὅσο τά χέρια βαστοῦσαν ἀκόμη δύναμη, οἱ Ἐξοδίτες μποροῦσαν νά ἐλπίζουν.

 Θέληση, πείσμα κι’ ἀγώνας! Δρόμος ἀνάκατος μέ θάνατο καί φωτιά… Ἕως κάμποσοι νά σωθοῦν… Νά φτάσουν ὄρθιοι, ὠχροί καί κατάκοποι στό τέλος τῆς μαρτυρικῆς τους πορείας!...

Ὁ Τύμβος τῶν Ἡρώων. Τό ἐλάχιστο χρέος τῆς Ἐλεύθερης πλέον Ἑλλάδος. Κλείνει στά σπλάχνα του τή δύστυχη ἀλλά ἀποφασισμένη Μεσολογγίτισσα μάνα, πού ἄφηνε ἄταφο τό παιδί της, γιά νά ὁδεύσῃ λίγο ἀργότερα μαζί του πρός τήν ἀθανασία... Τόν ἀνώνυμο ἀγωνιστή, πού κράτησε στά σκελεθρωμένα χέρια του τό πολυτιμότερο ἀγαθό. Τό δικαίωμα στήν Ἐλευθερία!

Μπροστά στό ἴχνος τοῦ Τείχους, πού ἔκλεισε μέσα του ὅλα τά βάσανα, ἀλλά καί τή δύναμη τῶν ὑπερασπιστῶν του, στέκεται ἡ Ἑλλάδα! Κλίνει τό γόνυ εὐλαβικά σ’ αὐτούς πού διεκήρυξαν παντοῦ, πώς ἐτούτη ἡ γῆ δέν σηκώνει σκλαβωμένες ψυχές. Δέν δέχεται νά βηματίσουν πάνω της ἀλυσοδεμένες συνειδήσεις!

Ἕλληνες καί Φιλέλληνες, Ἡ γενιά μας γεννήθηκε στή σκιά καί τή βαρύτητα τῶν Ἐλεύθερων Πολιορκημένων! Μποροῦμε νά σταθοῦμε ἄξια ἀπέναντί τους; Ἔχουμε τή δύναμη νά σηκώσουμε ψηλά ὅ,τι αὐτοί – ὡς πιστοί στρατιώτες τῆς Πατρίδος – ὑπηρέτησαν ἕως τήν τελευταία τους πνοή;

 Τί θά τούς ἀπαντούσαμε σήμερα, ἐάν μόνον μᾶς κοιτοῦσαν μέ τήν φλογερή ματιά τους; Ὅτι χάσαμε τό βῆμα μας; Ὅτι ἡ συνήθεια μᾶς ἔβγαλε ἀπό τό δρόμο τῆς ἀρετῆς, στόν ὁποῖο οἱ ἴδιοι καί οἱ παλαιότεροί τους βάδισαν μέ σεμνότητα, ἀξιοπρέπεια, κι’ ἐντιμότητα; Ὅτι λυγίσαμε κάτω ἀπό τό βάρος μιᾶς πλαστῆς –πολλές φορές – ὑλικῆς εὐημερίας, κι’ ἀφήσαμε παράμερα τίς πραγματικές ἀξίες; Τίς ἀξίες γιά τίς ὁποῖες ἐκεῖνοι θυσίασαν μέν τή ζωή τους, φώτισαν ὅμως τίς συνειδήσεις, ὄχι μόνο τοῦ λαοῦ μας, ἀλλά ὁλόκληρου τοῦ κόσμου;!!! Οἱ ἀερικές τους μορφές θά μᾶς ἔδειχναν σιωπηλά, θαρῶ, τό Μεσολόγγι!

Τό Μεσολόγγι, ἦταν, εἶναι καί θά παραμείνῃ ἡ Κιβωτός τοῦ Ἔθνους μας! Θά εἶναι τό αἰώνιο σύμβολο, τό λάβαρο μιᾶς θυσίας, πού μπροστά της λύγισαν ἀκόμη καί οἱ πιό ἄκαμπτες συνειδήσεις. Καί πάντα θά βρίσκεται ἐδῶ νά καλῇ μέ τήν τρανή φωνή τό λαό μας σέ συλλογισμό, ἐγρήγορση καί πνευματική ἀνάταση, πού τόσο ἔχει ἀνάγκη.

Γιατί ἡ Ἱερή Πόλη, εἶναι ἡ Ψυχή τοῦ Γένους τῶν Ἑλλήνων!

Κι’ ὅσο αὐτή ἡ πολιτεία θά στέκεται ἐδῶ, βαστώντας μέ τά δυναμωμένα χέρια τῶν παιδιῶν της τά Ἱερά Κειμήλια τῆς Ἱστορίας της, τόσο ἡ Ψυχή αὐτοῦ τοῦ Γένους θά εἶναι πανίσχυρη, γνήσια κι’ ἀποφασιμένη!

Βαρθολομαῖε,  ἔχασες πού δέν ἦρθες κοντά μας νά ἀναβαπτισθῇς. Ἀλλ’ ἐσύ, α λα «Νεεμάν» παρ’ Ἐρντογκάν, ἔχεις «Ἀβανά καί Φαρφάρ» -  Βόσπορο δά! Τσουρούκλες ἀπ’ τά λασπόνερα τής λιμνοθάλασσας τοῦ Μεσολογγίου θά καταδεχθῇς νά φᾷς τῶν Βαΐων;

Φάτε, λοιπόν μαζί τσί Ψαρούκλες σας!!

Μήπως θυμάσαι κάποιου τά λόγια;…

 «Σήμερα τῶν Βαΐων, ἄς φάμε στό τραπέζι ψάρια. Ποιός ξέρει, ἄν τήν ἄλλη Κυριακή δέν τρῶνε αὐτά ἀπό ἐμᾶς»!;

Ὤ! ὁ δειλανδρήσας καί τά πάντα προδόσας, Δημήτριε Ἀρχοντώνη, ὑπέρ τῆς σεαυτοῦ σωτηρίας καί διαφυγῆς ἀπό παντός κινδύνου καί τραγικότητος, εἰς ἥν ἔδει σε ὑπέρ Χριστοῦ ὁλοθύμως εἰσελθεῖν καί θάνατον δέξασθαι καί προσφοράν ζῶσαν ἑαυτόν προσενεγκεῖν!

 Πήγαινε στή Βαβυλώνα       
στό Θιβέτ, τήν Καρχηδόνα,
καί ἀνέβα καί σ’αὐτές
τοῦ Ὀλύμπου τίς κορφές,
στῆς Αἰγύπτου τίς ἐρμιές,
ὡς τήν Κίνα κι’ ὡς τή Ρώμη,
 ἀπ’τό Νεῖλο στόν Εὐφράτη,
τρέξε καί στό Καπιτώλιο
 καί στό Βράχο τόν αἰώνιο.
Θαὕρῃς φῶτα. Χίλια  φῶτα.
 Μά δέ θέ νά βρῇς τό Φῶς!».
 «Ἀπ’ τή Φάτνη ὡς τό Σταυρό.
 Κεῖθε θέ νά βρῇς τό Φῶς»,
 Ἀρχοντώνη μου. Ἀμ, πῶς;! ...

Ἀλλά, ξέχασα. Ἐσύ μέ τόν Πάπα τὄχετε στήν τσέπη τό φῶς...

Γιά σᾶς, καί  «ἡ βασιλεία τοῦ θεού, (πού) οὐκ ἔρχεται μετά παρατηρήσεως»(Λουκ.17,20), ἔεερχεται καί παρά ἔεερχεται· ἀρκεῖ νά τῆς κλείσετε ραντεβοῦ «Ἐλέῳ καί ἐπιπέδῳ Ὑμετέρῳ»!!!

Πατριάρχα μου, «Βλέπε μή τις περαιτέρω πλήρως σέ πλανήσῃ» (Μαρκ.13,5).

Γελᾶς ἔ; Ξεπερασμένα πρό πολλοῦ αὐτά. Μᾶς βλέπεις ἀξιοθρήνητα ἀνθρωπάκια!

Νιώθω, ὅτι «οὐκ ἔχω ποιμένα»(Μάρκ.6,34).

Ἆ;!.. «Τί σέ μέλει ἐσένα»;;;

«Εἰ δοκεῖς ἐστάναι, βλέπε ... ὅτι πέπτωκας» (Α΄Κορ.10,12), ἀπό ἐτῶν,   μάλιστα ἀρξάμενος πίπτειν καί αἱρετιάζειν.

 Καί, τί μ’ αὐτό; Σκασίλα σου; Κάτι τρέχει στά γύφτικα;!!! ...

«Μή γίνου παιδίον ταῖς φρεσί-Παλίμπαις»(Α΄Κορ.14,20). «Τῇ κακίᾳ νηπίαζε» (Α΄Κορ.14,20).

«Κἄν ἀπέλειπες σύνεσιν, συγγνώμην ἔχομεν πρός σε. Οὐκ ἀτιμάζομέν σε»(Σοφ.Σειρ.3,13).

«Ὅσω μέγας εἶ, τοσοῦτο ταπεινοῦ σεαυτόν»(ἔ.ἀ.στίχ.18).

Ποῦ αὐτογνωσία καί αὐτοσυνειδησία;

Ἄν...παντοῦ «ψαρόκολλα», καί ὁ θρόνος σου ἔχῃ «βίδες»; Μπουλονόκλειδα δέν βρίσκεις νά ξεβιδωθῇς, νά ἀποδεσμευθῇς καί ἀποτραβηχθῇς ἀπό τά θέλγητρα, τίς τιμές, τά μεγαλεῖα καί τήν καλοπέραση· γνώριζε ὅτι …

Στό Ἀριθ.4,3,23,30,39,43,47 & 8,24-25 σέ χρειάζεται ὁ Θεός, ἀπό 25 ἐτῶν μέχρι τά 50 νά ἱερουργῇς. Γιατί τό πᾶτε,  καί στά 110;

 Ὁ Καντιώτης σοῦ ’φτεγε, πού τάχε 400 τά μυαλά του;

Μέ ποιό μέτρο μετρᾶς καί μετρᾶτε; Δέν μᾶς παρατᾶτε;!

 Ὡς ποῦ θά τό πᾶτε; Τό: «Μέ λένε Ρίζο κι’ ὅπως θέλω τά γυρίζω!», πέθανε στό Ελλάδα. Στό Ἰσταμπούλ ἰσχύει;

 Ὡς πότε ὁ σκοπός θά ἁγιάζῃ τά μέσα;

Σημείωσις: * Α΄Κορ.7,23  «Τιμῆς ἠγοράσθητε.

       Μή γίνεσθε δοῦλοι ἀνθρώπων».

 

 

Γειά σας καί χαρά σας,

                                                 ἡρωϊκά παιδιά,

σ’ ἐσᾶς ἀνήκει ἡ δόξα

καί ἡ ἐλευθεριά!

 

Στό Youtube, ἀναζητήσατε τό ἆσμα «Ὦ! Κολυμβήθρα Ἱερά τοῦ Γένους, Μεσολόγγι». Ποίησις:Παναγιώτη Παναγιωτούλη

                             Μουσική:Τερψιχόρης Παπαστεφάνου

                                    
                                                     Ἱερεύς Ἰωάννης Νικολόπουλος
                                                                   ΚΑΛΑΜΑΡΙΑ
                                                                       28.4.2024
                                                             (Κυριακή τῶν Βαΐων)
                                         [Ἡμέρα, Ἡρωϊκῆς Ἐξόδου τοῦ Μεσολογγίου]