του Δημ. Κ. Αναγνώστου, Θεολόγου
Είναι τώρα πολύς καιρός που παρακολουθούμε με θλίψη μία αλλαγή, αν όχι «μετάλλαξη», στην όλη στάση και συμπεριφορά του Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιεροθέου (Βλάχου). Αλλαγή, η οποία έχει αρνητικό πρόσημο, αφού διαφοροποιεί την εικόνα του παραδοσιακού Επισκόπου που ενδιαφερόταν αποκλειστικά για την πνευματική στήριξη των πιστών και την υπεράσπιση της ορθοδόξου αληθείας, σε πολυπράγμονα Μητροπολίτη που ευκαίρως ακαίρως αποφαίνεται επί παντός επιστητού, ακόμη και εκτός των αρμοδιοτήτων και γνώσεών του. Καί, κυρίως, εκπλήσσει δυσάρεστα ταυτιζόμενος ακρίτως με θέσεις και απόψεις που εκφράζουν το «πολιτικώς ορθόν» ή, επί εκκλησιαστικών υποθέσεων, τις νεοπαπικές επιδιώξεις και τους οικουμενιστικούς σχεδιασμούς του Φαναρίου.
Η αφετηρία αυτής της αλλαγής, χωρίς να υπεισερχόμεθα σεβαθύτερα αίτια και τυχόν προδιαθέσεις, έχουμε εκτιμήσει ότι μπορεί να εντοπιστεί χρονικά και σημειολογικά στην απόφαση της συμμετοχής του στη διαβόητη πλέον «Σύνοδο της Κρήτης» που πραγματοποιήθηκε τον Ιούνιο του 2016 στο Κολυμπάρι Χανίων, και, κυρίως, στη στάση του εντός και έναντι αυτής. Εκεί, εκτιμούμε ότι ο πολύς Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος διακινδύνευσε σοβαρώς και τελικώς έπληξε ανεπανόρθωτα το θεολογικό του κύρος.
Η «Σύνοδος της Κρήτης» απεδείχθη «ζυγός» (ζυγαριά) Ορθοδοξίας, των μέν (όσων συμμετείχαν και την αναγνωρίζουν) καταγομένων εις Άδην (απιστίας και ανυποληψίας) τω βάρει της βλασφημίας (δια της συμφωνίας προς τις «αποφάσεις» της), των δε (όσων αρνήθηκαν για λόγους Πίστεως να συμμετέχουν ή διαφώνησαν με την αντικανονική σύγκληση και τις κακόδοξες αποφάσεις της) κουφιζομένων πταισμάτων προς γνώσιν (δια της Ομολογίας) Θεολογίας. Μόνον που στην περίπτωση αυτής της αντι-Συνόδου, δυστυχώς, δεν υπήρξαν….«δε»! Όλοι οι συμμετασχόντες, είτε συμφωνούντες, είτε παγιδευθέντες, βαρύνονται με τις βλασφημίες της. Αυτό ισχύει και για όσους δεν την αποκηρύσσουν ή σιωπηρώς την ανέχονται.