ΑΓΩΝΑΣ ΨΑΛΤΙΚΑ ΛΑΜΠΔΑΡΙΟΥ αρ.φυλ.206-207 ΙΟΥΛΙΟΣ -ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2014

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ :"ΑΓΩΝΑΣ " ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΛΑΡΙΣΑΣ  αρ.φυλ.206-207

http://www.agonas.org/
ΔΕΣΠΟΤΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΑ ΝΗΣΙΑ ΦΙΤΖΙ  
 Εκεί εθεάθησαν να απολαμβάνουν, κατάλληλα ενδεδυμένοι, γλυκά και τον εξαίρετο καφέ εσπρέσσο L’ epicier με κάτι χονδρά πούρα στο στόμα, που είχαμε να τα δούμε από την εποχή Ουίνστον Τσώρτσιλ.

Φiτζι, Φiτζι-φουτς… Φiτζι, Φiτζι-φουτς…

       Ο ρομφαιάτος «Νεωκόρος», κάποιο πρωινό μετά την ενθρόνιση του νέου δεσπότη Ιωαννίνων, άκουσε πράγματα που τον έκαναν έξω φρενών. Τι είναι αυτά που ακούω σήμερα; Αναρωτήθηκε. Κι επειδή οι νεωκόροι είναι οι άνθρωποι που ακούν και βλέπουν τα πάντα μέσα και έξω από την Εκκλησία, έβαλε και ξαναέβαλε το αυτί του για να διαπιστώσει ότι δεν έκανε λάθος. Μιλούσαν συνθηματικά. Ακούστηκαν οι λέξεις: μαμά, κόρη, αδελφή, Χίλαρη, Γάλτς… κάτι για «ψιλά» εκατομμύρια και εξέφραζαν την αγωνία για την μεταφορά τους με την πτήση. Αυτό που επαναλάμβαναν ήταν το Φουτς, Φίτζι, Φίτζι… Ακολούθησαν ευχές για καλό καλοκαίρι και ότι θα έφευγαν για Νορβηγία.

Θεέ και Κύριε, τί θα ακούσω ακόμα έλεγε και ξαναέλεγε!

Σταυροκοπήθηκε και ζήτησε τη βοήθεια του συνονόματου αρχαγγέλου, αφού πρώτα του άναψε μια μεγάλη λαμπάδα…

      Δεν πέρασαν κανά δυο μέρες και ήρθαν τα μαντάτα.

Φίτζι, Φίτζι είναι νησιά που απέχουν από την Ελλάδα 16.614 χλμ. Είναι σύμπλεγμα 300 νησιών περίπου στη μέση του Ειρηνικού. Απευθείας πτήση δεν υπάρχει, γι’ αυτό η “ομάδα” πήγε μέσω Νορβηγίας. Οι φωτογραφίες που ήρθαν είναι αποκαλυπτικές. Έξω από την πόλη Ναντί έχει εξωτικούς καφενέδες. Εκεί εθεάθησαν να απολαμβάνουν, κατάλληλα ενδεδυμένοι, γλυκά και τον εξαίρετο καφέ εσπρέσσο L’ epicier με κάτι χονδρά πούρα στο στόμα, που είχαμε να τα δούμε από την εποχή Ουίνστον Τσώρτσιλ.

Για τα λίγα “ψιλά”, την ωραία διαμονή και τη λέξη Bula (Μπούλα) που χρησιμοποιούσαν όποιον συναντούσαν… θα επανέλθουμε.

Μόλις όμως έγιναν γνωστά και άρχισαν να συζητούνται στα εκκλησιαστικά στέκια ανέλαβε να καθαρίσει ο νέος υποψήφιος παπα-υποστράτηγος της Χωροφυλακής απειλώντας τον νεωκόρο, ότι έχει “ράμματα για την γούνα του” και θα τον πάρει ο Πηνειός…!!!

Τους πhρε

Είδε και απόειδε ο δεσπότης Ιγνάτιος ότι, ούτε η εγκύκλιος 298/4.4.14 με τις απειλές («ότι εφεξής ουδεμίαν επιείκιαν θα επιδείξωμεν…») ούτε το “εγκύκλιον σημείωμα” προς τους προϊσταμένους και τα Εκκλησιαστικά Συμβούλια («ή φέρνετε αυτά που σας ζητάω ή σας στέλνω τον εντιμότατον Κύριον… επίτιμον Οικον. Επιθεωρητήν και πρώην ελεγκτήν της Εκκλησίας για να προβεί σε “άτυπον έλεγχο”») έπιασε, πήρε κάποια μέρα τη δεσποτική μαγκούρα και ξεκίνησε, παίρνοντας αμπάριζα τους ναούς.

Το τί έγινε δεν περιγράφεται. Επίτροποι μας μετέφεραν σκηνές «απείρου κάλλους» (αλλοφροσύνης). Είδαν τον υποτιθέμενο μειλίχιο, πράο, καλοσυνάτο… να ορμάει στα διαχειριστικά βιβλία και να τα ελέγχει ο ίδιος. Πληροφορούμαστε ότι οι ιερείς της πόλης με τους επιτρόπους τον περιμένουν οπλισμένοι με την… σκανδάλη στο χέρι, έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τον αγαθό και… ανάργυρο δεσπότη!

Τελευταία πληροφορούμαστε ότι ξήλωσε τον έμπιστό του παπά που ήταν επιφορτισμένος με τα έσοδα ενοικίων χωραφιών, διότι δεν έπιασε τον “στόχο”, και τώρα οι παπάδες των χωριών περιμένουν τη δική τους σειρά να τους πάρει αμπάριζα.

Δεσποτικo DELIRIUM

Τί παθαίνουν οι δεσποτάδες όταν μυρίζονται λεφτά, δεν περιγράφεται. Οι αισθήσεις τους βρίσκονται σε συναγερμό. Ξεχνούν τα πάντα μπροστά στο σκοπό (χρήμα). Παθαίνουν ό,τι και το λαγωνικό όταν εντοπίσει (φερμάρει) το θύμα του. Οι μύες του συσπώνται· τρελαίνεται κυριολεκτικά· δε μπορεί να ησυχάσει. Παθαίνει amok – delirium, που λένε. Αυτό έπαθε κάποιος, όπως μας τα περιέγραψαν κάτοικοι κάποιου χωριού. Εμείς όμως έχουμε τις επιφυλάξεις μας, γι’ αυτό, περιμένουμε να δούμε τί θα αποκαλύψει ο χρόνος. Έμαθε ο δεσπότης – λένε – ότι κάποιος Ναός πήρε από κτηματική αποζημίωση μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ και τρελάθηκε ο άνθρωπος. Τόσα λεφτά – σκέφτηκε – μόνο η μητρόπολη (!) πρέπει να διαχειρίζεται (γιατί;) κι έβαλε σε ενέργεια το σχέδιο. Έριξε την πρώτη ΦΟΛΑ. Κάλεσε τον παπά και με ύφος προβληματισμένο του λέγει: «Ξέρετε, πάτερ, η μητρόπολη έχει μεγάλες δυσκολίες ως προς τη λειτουργία των ιδρυμάτων γι’ αυτό…».

Κέρβερος ο παπάς, ούτε καν το συζήτησε.

Δεύτερη ΦΟΛΑ ο δεσπότης:

«Ξέρεις, επειδή τα χρήματα είναι πολλά και κινδυνεύουν, πρέπει να τα διασφαλίσει η μητρόπολη που γνωρίζει και αποτελεί εγγύηση».

Ανένδοτος ο παπάς.

Τί είναι τούτος; Αναλογίστηκε ο δεσπότης, και ρίχνει την τρίτη ΦΟΛΑ:

Τον καλεί στο γραφείο του επισκοπείου όπου βρίσκονταν συναγμένο όλο το επιτελείο των πονηρευομένων (Πρωτοσύγκελος, Αρχιερατικός, Γραμματείς και υπεύθυνοι φιλανθρωπικών σκοπών) και αφού του τράταραν κρύο νερό με μαστίχα Χίου, ευδιάθετος του λέγει: «καλό μου παιδί, όλοι εμείς σκεφθήκαμε ότι δεν μπορεί ένας ιερέας με τόσα προσόντα να εργάζεται σε χωριό, γι’ αυτό αποφάσισα να σε φέρω στην πόλη…». Δάγκωσε ο παπάς τη ΦΟΛΑ, κι αφού μέσα του ικανοποιήθηκε από την αναγνώριση των… προσόντων και την υπόσχεση της μετάθεσής του στην πόλη, απάντησε όλος ταπείνωση: «Να ’ναι ευλογημένο, Σεβασμιώτατε!». Αμέσως άλλαξαν τα πάντα στο χωριό. Παπάς δικός τους, ταμίας του χεριού τους και οι υπόλοιποι, ό,τι πει ο παπάς. Δεν άργησε όμως το μαντάτο να μαθευτεί γιατί κάποιος έριξε από ελικόπτερο φέιγ-βολάν στο χωριό. Την άλλη μέρα τρέξαν στο δεσπότη. Τί θα κάνουμε τώρα, Σεβασμιώτατε;

Μην στενοχωριέστε^. το θέμα αφήστε το επάνω μου^. εσείς θα πείτε ότι τα χρήματα τα δώσαμε να τα φυλάξει η μητρόπολη^. εξ άλλου δικά σας είναι!

Τι λέτε; το θέμα τελείωσε εδώ; ΜΠΑ!

Γ) ΕΚΛΟΓΕΣ ή ΔΙΟΡΙΣΜΟΙ ;

«Δεν πρόκειται για εκλογές ιεραρχών, αλλά για διορισμό» (Θηβών Ιεώνυμος 2003).

Ο δημοσιογράφος Κων. Σακελλαρίου περιγράφει με γλαφυρό τρόπο την εποχή εκείνη, ποιόν, και πώς θα εκλέξουν - “διορίσουν” στη μητρόπολη Λάρισας.

Ο χουντικός αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ κάλεσε 5-6 βολικά “πνευματικά παιδιά” και τους πρότεινε:

Άντε ρε, να σε κάνω δεσπότη στη Λάρισα.

Μακαριώτατε ευχαριστώ αλλά δεν πάω στη Λάρισα γιατί είναι άλλος εκεί!

Τι λες μωρέ, εσύ είσαι για την Λάρισα!

Δεν μπορώ Μακαριώτατε γιατί είναι ο Θεολόγος… Μούγκρισε ο Σεραφείμ…

Σ’ αυτό το στιλ έγιναν οι δεσποτοποιήσεις όλων σχεδόν των “πνευματικών του παιδιών” (sic).

Εκνευρισμένος ο Σεραφείμ για την απροθυμία τους φώναξε: “Φέρτε δω, βρε, τον… καφ... Ιγνάτιο…”.

Τα υπόλοιπα τα δημοσιεύει η τοπική εφημερίδα “ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ” στις 25-5-1996, πώς δηλαδή έγινε ο “εκλογικός” διορισμός:

«Ο αρχιεπίσκοπος – τον καλεί και του λέει ότι θα τον προτείνει για την Λάρισα. Ο π. Ιγνάτιος (Λάππας) φανερά έκπληκτος τον ακούει και συγκατανεύει χωρίς να το σχολιάσει. Λίγο μετά η είδηση μαθαίνεται μεταξύ των Σεραφειμικών μητροπολιτών».

Και συνεχίζει στο φετινό ημερολόγιο τσέπης ο ίδιος ο Ιγνάτιος (σελ. 14):

«Θάταν σκόπιμο να αναφερθώ, είκοσι χρόνια μετά, σ’ αυτούς που με ανέδειξαν και μ’ έστειλαν εδώ, πατέρα και Επίσκοπο. Στον μακαριστό Θεσσαλό άνδρα, τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος Σεραφείμ, στην Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας που με ανέδειξε ποιμένα και Αρχιερέα αυτής της ιστορικής Ιεράς Μητροπόλεως και σ’ όλους, έναν προς έναν, πριν και μετά ευεργέτες μου…» (!).

Δηλαδή και ο ίδιος ομολογεί, και ευχαριστεί όλους – ένα προς ένα, μαζί με τον Σεραφείμ και όλους τους συνεργούς του που τον έκαναν δεσπότη! Όσο για το Άγιο Πνεύμα, που όλοι επικαλούνται, αυτό στέκονταν μακρυά και παρακολουθούσε τα διοριστήρια στην αίθουσα των συνεδριάσεων της “Αγίας Συνόδου”.

Δυστυχώς οι άνθρωποι έχουν πάθει πόρωση και δεν ακούν τη φωνή του Κυρίου, δύο χιλιάδες χρόνια τώρα, που φωνάζει δυνατά:

«Πάσα αμαρτία και βλασφημία αφεθήσεται τοις ανθρώποις, η δε του Πνεύματος βλασφημία ουκ αφεθήσεται τοις ανθρώποις… ούτε εν τω νυν αιώνι ούτε εν τω μέλλοντι (Ματθ. 12, 31-32).

(Δ΄) ΕΚΛΟΓΕΣ ή ΔΙΟΡΙΣΜΟΙ;
(ΚΑΙ ΣΥΣΤΑΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ  ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΜΜΕΝΑ ΒΟΥΡΛΑ ...)

Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το χώμα στο μνήμα του μακαρίτη Σεργίου Γρεβενών (τον θυμόμαστε οι Λαρισαίοι για τα ψέματα που έγραφε στην ανακριτική έκθεση σε βάρος του μακαριστού Θεολόγου, και γιαυτό πήγε ο ίδιος κατηγορούμενος) και νάτος ο Φθιώτιδος Νικόλαος, την επομένη της κηδείας, να στέλνει συστατική επιστολή προς όλα τα μέλη της Ιεραρχίας, και να τονίζει ότι δεν χρειάζεται να… επικαλεστούμε το Άγιο Πνεύμα για δεσπότη στα Γρεβενά γιατί έχω δικό μου παιδί με όλα τα… προσόντα για το αξίωμα του Αρχιερέα και ποιμενάρχη της ιεράς αυτής Μητροπόλεως. Είναι όντως:

Πεπαιδευμένος κληρικός.

Άριστος χειριστής του προφορικού και γραπτού λόγου.

Συγγραφεύς ιστορικών, Θεολογικών και εποικοδομητικών βιβλίων.

Ιεροπρεπής εις την ζωήν του.

Ηγούμενος της Ι.Μ. Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Καμένων. Βούρλων και Προϊστάμενος του Ι.Ν. Αγ. Παντελεήμονος της λουτροπόλεως.

Ανήγειρεν τον πρώτον στην Ελλάδα ιερό ναό του Εθνομάρτυρα Χρυσοστόμου Σμύρνης εντός του μοναστηρίου.

Έχει εθνική συνείδηση ιδιαίτερα για την ευαίσθητη περιοχή των Γρεβενών.

Και τελειώνει:

«Σημειώνω, ότι δια την υποψηφιότητα αυτού έχομεν την σύμφωνον γνώμην του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου και πολλών Ιεραρχών, οι οποίοι γνωρίζουν καλώς τον υποψήφιον και εκτιμούν την προσφοράν του εις την εκκλησίαν. Η παρούσα παρακλητική και συστατική επιστολή μου δεν έχει καμμίαν σχέσιν με τα τυπικώς λεγόμενα και γραφόμενα δια την περίπτωσιν…».

Κατά τα άλλα θα κάνουν θεία Λειτουργία στο παρεκκλήσι της Μονής Πετράκη για να κατέβει το Αγ. Πνεύμα να τους «φωτίσει» χωρίς κανείς να είναι στην Λειτουργία και ο υποψήφιος με το μήνυμα γραμμένο θα περιμένει στο διάδρομο να το διαβάσει.

Ω!! «άγιοι» δεσποτάδες, όλα αυτά δεν είναι ύβρεις στο πρόσωπο του Θεού, και βλασφημία του Αγίου Πνεύματος;

TΟΣΗ  ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΣΤΗ ΛΑΡΙΣΑ ;

Κυριακή 24 Ιουλίου 2014 σ’ όλους τους ναούς της Λάρισας, διαβάστηκε εγκύκλιο - κήρυγμα του δεσπότη προς τους ευλαβείς χριστιανούς από τις διδαχές του αγίου Κοσμά του Αιτωλού (ημέρα μνήμης του) που προέτρεπε τους χριστιανούς να μην εργάζονται τις Κυριακές, ούτε οι ίδιοι, ούτε να παίρνουν άλλους στη δούλεψή τους.

Με αυτές τις διδαχές ο άγιος, καθιέρωσε την Κυριακή ως αργία στο σκλαβωμένο γένος, αντί του Σαββάτου των Εβραίων που ίσχυε μέχρι τότε, και γι’ αυτό οι τουρκοεβραίοι τον κρέμασαν.

Ο κόσμος που πέρναγε μπροστά από το επισκοπείο την Κυριακή το πρωί μέχρι το μεσημέρι σταυροκοπιόνταν βλέποντας το εργοτάξιο που δούλευε μέσα και έξω, - έσπαζαν μπετά - , έσκαβαν, έριχναν τσιμέντα κ.α. - και έλεγαν «μνήσθητί μου Κύριε» τι άλλο θα δουν τα μάτια μας ακόμα;

Άραγε για ποιά Κυριακή αργία μας διάβασαν σήμερα στις εκκλησίες, και για ποιόν πατροΚοσμά;

Εκκλησιαζόμενος σταμάτησε σε παρέα που παρακολουθούσε τα έργα δίπλα από μια πινακίδα που έγραφε «ΠΡΟΣΟΧΗ ΕΚΤΕΛΟΥΝΤΑΙ ΕΡΓΑ». Άκουσε κάποιον να μονολογεί «παπαδιά αυτά που λέω στην εκκλησία δεν είναι για μας, είναι για τους άλλους!» Και όλοι κούνησαν τα κεφάλια.

Θεέ μου, Θεέ μου, πώς μας ανέχεσαι με τόση υποκρισία;

Η ΣΦΑΓΗ ΤΩΝ 12 ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΩΝ (1974-2014) ΟΙ ΜΑΥΡΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ :"ΑΓΩΝΑΣ " ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΛΑΡΙΣΑΣ  αρ.φυλ.206-207

http://www.agonas.org/

ΙΣΤΟΡΙΚΑ  ΓΕΓΟΝΟΤΑ

     Στη δωδεκαετία από 4 Ιουνίου 1949 έως 14 Φεβρουαρίου 1962 είχαμε την άνοδο στον αρχιεπισκοπικό θρόνο πέντε (5) επισκόπων (Σπυρίδωνος, Δωροθέου, Θεοκλήτου, Ιακώβου, και Χρυσοστόμου) με έργο ανύπαρκτο. Η χώρα είχε εξέλθει από έναν πόλεμο, μια εμφύλια διαμάχη με πολλά τραύματα και ο διοικητικός μηχανισμός της Εκκλησίας ήταν σε εξάρθρωση και εξαθλίωση. Το κύρος του κλήρου ήταν πεσμένο από την συχνή παρουσία σκανδάλων (κυρίως σαρκικών).

     Κι ενώ βρισκόμασταν στην κατάσταση αυτή, τους δεσποτάδες απασχολούσε ένα και μόνο πρόβλημα: το μεταθετό. Το θέμα έρχονταν και ξανάρχονταν στο καντράν της επικαιρότητας διότι η υπάρχουσα κατάσταση εμπόδιζε τις φιλοδοξίες πολλών δεσποτάδων να μεταπηδήσουν από τις μικρές και φτωχές μητροπόλεις στις μεγάλες και πλούσιες. Για το θέμα αυτό έχουν γραφεί τόμοι και τόμοι χαρακτηρίζοντάς το αντικανονικό, κατά τους Ιερούς Κανόνες, και επάρατο.

     Η κατάσταση ήταν ανυπόφορη. Το γεγονός και μόνο ότι από τις 14 κενωθείσες μητροπόλεις κατά την πρώτη τριετία επί Αρχιεπ. Θεοκλήτου, οι 10 πληρώθηκαν με μετάθεση, ανάγκασε την Πολιτεία να επέμβει νομοθετικά, διότι αυτό μαρτυρούσε πολλά. Ο τότε Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων Γ. Βογιατζής με το Νόμο 3952/Απρ. 1959 που συμπληρώθηκε μεταγενέστερα με το Βασ. Διάταγμα (Δεκ. 1959) κατάργησε το μεταθετό για όλες τις μητροπόλεις, πλην Αθηνών, Πειραιώς και Θεσσαλονίκης, χωρίς όμως να εμποδίζεται και γι’ αυτές η εκλογή δια χειροτονίας.

Από το 1961 δημιουργούνται χηρεύουσες Μητροπόλεις, οι οποίες παρέμειναν κενές ολόκληρη πενταετία, αρνούμενοι να τις πληρώσουν εκβιάζοντας την πολιτεία να επαναφέρει το μεταθετό.

   Ο ΙΑΚΩΒΟΣ ΒΑΒΑΝΑΤΣΟΣ  ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

Στις 8 Ιανουαρίου 1962 κοιμήθηκε ο Αρχιεπ. Θεόκλητος (Παναγιωτόπουλος). Η εκλογή του νέου Αρχιεπισκόπου δημιούργησε φοβερό σεισμό στον περίβολο της Εκκλησίας. Πλήγωσε συνειδήσεις και σκανδάλισε ψυχές. 

Τριάντα τρεις δεσποτάδες, αρχιθύτες του Ιησού Χριστού, ταγμένοι πρόμαχοι των Ιερών Κανόνων, έδωσαν την ψήφο τους για να εκλεγεί Αρχιεπίσκοπος ένα πρόσωπο που οι ίδιοι το κατηγορούσαν και το σχολίαζαν, σαν πρόσωπο που δεν τιμούσε το ανδρικό του φύλο.

    Η 13^η Ιανουαρίου είναι η αποφράδα ημέρα γιατί ανέβηκε στον πρώτο θρόνο της Ελληνικής Εκκλησίας ο Ιάκωβος Βαβανάτσος δακτυλοδεικτούμενος από την κοινή γνώμη.

     Η επαίσχυντη αυτή πράξη μιας μεγάλης ομάδας δεσποτάδων συνετάραξε το πανελλήνιο και έκανε την ελληνική Εκκλησία στόχο σχολίων και πονηρών ψιθύρων έξω και από τα ελληνικά σύνορα.

    Έντεκα μονάχα ημέρες μετά την εκλογή του και την πομπώδη ενθρόνισή του (Αρχιεπ. Ιάκωβου Βαβανάτσου) αναγκάστηκε να παραιτηθεί γιατί η ατμόσφαιρα είχε τόσο φορτιστεί ώστε και η ελάχιστη παραμονή του να γίνεται άκρως επιβλαβής, αλλά και οι πάσης φύσεως κληρικοί να κρύβουνε τους εαυτούς των, γιατί η παρουσία τους προκαλούσε τη χλεύη και την απαξίωση.

Και φθάσαμε στο οδυνηρό σημείο, ενώ ο Αρχ/πος Ιάκωβος είχε παραιτηθεί πιεζόμενος και από τον τότε Πρωθυπουργό της χώρας Κ. Καραμανλή, αυτός (ο Ιάκωβος) να ελέγχει και να κατευθύνει τη πλειοψηφία στην Ιεραρχία από τα παρασκήνια.

ΝΕΟΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ  ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ Β’

Κάτω από τις συνθήκες αυτές γίνεται η εκλογή και ανάδειξη του νέου Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου του Β΄ (Χατζησταύρου) καταλαμβάνοντας θρόνο που δεν είχε κενωθεί κανονικά. Η πράξη ποτέ δεν αμφισβητήθηκε ούτε τέθηκε σαν θέμα, και έτσι έγινε αποδεκτός από την Ιεραρχία.

    Οι τριάντα-τρεις δεσποτάδες, που ήταν οι κυρίως υπεύθυνοι για την εκκλησιαστική τραγωδία, δεν σταμάτησαν και πάλι να πιέζουν τον νέο Αρχιεπίσκοπο και τις Κυβερνήσεις (τα χρόνια αυτά είχαμε πολλές εναλλαγές Κυβερνήσεων) για την αποδοχή του μεταθετού. Παρ’ όλα αυτά το αίτημά τους δεν ικανοποιήθηκε.

     Τον Οκτώβριο όμως του 1965 κατόρθωσαν οι νοσταλγοί του μεταθετού να εκδοθεί μια Υπουργική Πράξη, «Περί τρόπου πληρώσεως κενών Μητροπολιτικών εδρών και εφημεριακών θέσεων», που έδινε τη δυνατότητα, μόνο για μία φορά, να πληρωθούν οι δύο κενές έδρες του Πειραιά και των Σερρών με μετάθεση.

Την ημέρα που συνεδρίαζε η Ιεραρχία εξεδόθηκε απόφαση του ΣτΕ που ανέστειλε την εφαρμογή της ως άνω απόφασης εξαιτίας προσφυγής του Ελευθερουπόλεως Αμβροσίου.

Στην Ιεραρχία που συνεδρίαζε προκλήθηκε μεγάλη ένταση. Άναψαν πάθη και αποφάσισαν να αγνοήσουν την απόφαση της αναστολής του ΣτΕ και να προχωρήσουν σε εκλογές. Σε όλα αυτά πρωτοστατούσε ο Αργολίδος Χρυσόστομος που ενδιαφέρονταν για την μητρόπολη Πειραιώς.

Μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση η Κυβέρνηση Στ. Στεφανόπουλου με υπουργό Εθνικής Παιδείας τον Στ. Αλαμάνη δημοσίευσε το Βασιλικό Διάταγμα, με το οποίο όριζε τη λήξη των εργασιών της Ιεραρχίας και το θυροκόλλησε στην είσοδο του μεγάρου της Ιεράς Συνόδου. Ο Ελασσώνος Ιάκωβος ξέσκισε το διάταγμα, το πέταξε και συνέχισαν τις εκλογές. Ο γέροντας Αρχιεπίσκοπος αρνήθηκε να συνεχίσει. Η ομάδα της ανταρσίας τον απείλησε, πως αν δεν συγκατατεθεί να προεδρεύσει στις συνεδριάσεις της Ιεραρχίας και δεν προχωρήσει σε μεταθέσεις και σε εκλογές νέων Μητροπολιτών, θα συνεδριάσει το σώμα χωρίς τον πρόεδρο – αρχιεπίσκοπο – και θα κηρύξει «εν χηρεία» τον αρχιεπισκοπικό θρόνο.       

Την επομένη ημέρα ο Αρχιεπίσκοπος αποφάσισε να μην μεταβεί στην Ιεραρχία (λόγω ασθενείας), οπότε δεν θα ήταν δυνατόν να συνεχιστούν οι εκλογές. Τον μετέφεραν όμως (απεσταλμένος των “36”) σχεδόν δια της βίας και του εδήλωσαν απερίφραστα ότι εάν το επαναλάβει, θα προχωρήσουν εις την αντικατάστασή του… “Παραδοθήκατε άνευ όρων εις τους άρχοντας της Πολιτείας!” τον κατηγόρησε ο νεοεκλεγείς μητροπολίτης Πειραιώς κ. Χρυσόστομος (τέως Αργολίδος), σε μια δραματική συνομιλία και χαρακτήρισε την «ασθένειά του “διπλωματικήν”». (Εφημ. “Μεσημβρινή” 19-11-1965).

Η ένταση κι από τις δύο πλευρές ήταν αμείωτη. Το κράτος ανυποχώρητο, δεν εννοούσε να εκδώσει διατάγματα καταστάσεως των νέων Μητροπολιτών, και η Ιεραρχία, οχυρωμένη στις απόψεις της αύξησε την έξαψη και η αντιμαχία που κράτησε περίπου ένα χρόνο. Τελικά κατορθώθηκε μια προσέγγιση. Η Εκκλησία δέχθηκε να ακυρώσει τις δύο Μητροπολιτικές μεταθέσεις και να τις επαναλάβει. Και η Κυβέρνηση των λεγόμενων «αποστατών» με Πρόεδρο τον Στ. Στεφανόπουλο και με εισηγητή τον υπουργό Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων θέσπισε το Ν.Δ. 4589/1966 (Ε.τ.Κ. Α΄ 239) που «νομιμοποιούσε» την εκλογή των νέων Μητροπολιτών αλλά έβαζε όριο ηλικίας εξόδου από την ενεργό υπηρεσία των αρχιερέων, οικονομικό έλεγχο και ρύθμιση των εσόδων τους.

Έτσι, με το Βασιλικό Διάταγμα της 24^ης Ιανουαρίου 1967 (Ε.τ.Κ. Γ΄ 27.1.67) επί κυβερνήσεως Ιωάννου Παρασκευόπουλου και με υπουργό Παιδείας τον καθηγητή Ι. Θεοδωρακόπουλο, υλοποιήθηκε το Νομοθετικό Διάταγμα 4589/66 που θεωρούσε τους εν λόγω επισκόπους ως «Αυτοδικαίως αποχωρήσαντες του Μητροπολιτικού των θρόνου, ως έχοντες ήδη καταληφθεί υπό του ορίου ηλικίας κατά την έναρξιν ισχύος του άρθρου 4 του Ν.Δ. 4589/1966».

Αμέσως όμως, μετά την αναγνώριση των νέων μητροπολιτών και την κύρωση των μεταθέσεων, άρχισε ένας νέος πεισματικός δεσποτικός αγώνας για την κατάργηση του ορίου ηλικίας.

Αρκετοί υπέργηροι Μητροπολίτες με τη δημοσίευση του Νόμου αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν, μερικοί κατέφυγαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας για την ακύρωση του Νόμου ως αντισυνταγματικού. Η πλειοψηφία της Ιεραρχίας αρνήθηκε να εφαρμόσει το Νόμο και να κάνει καινούργιες εκλογές με την ελπίδα ότι θα κατορθώσουν να καταργήσουν την επίμαχη διάταξη.

συνεχίζεται στο επόμενο

π. ΑΝΑΡΓΥΡΟΣ ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΣ Ένας Ερημiτης μέσα στον κόσμο 20 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΟΥ (1994-2014)

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ :"ΑΓΩΝΑΣ " ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΛΑΡΙΣΑΣ  αρ.φυλ.206-207

http://www.agonas.org/

Βιογραφία
   Ο π. Ανάργυρος Σταματόπουλος καταγόταν από το Ψάρι της ορεινής Κορινθίας, ένα χωριό που βρίσκεται σε υψόμετρο 800 μέτρων περίπου(1). Γεννήθηκε στις 21 Μαΐου του 1916 από τους ευσεβείς γονείς Δημήτριον και Παναγιώτα, που είχαν άλλα δυο παιδιά αφιερωμένα, τον Αρχιμ. π. Φώτιο και τον Βλάσιο υπεύθυνο του τυπογραφείου της Αδελφότητας “Η ΖΩΗ”. 

     Ο  π. Ανάργυρος σπούδασε την ιερά επιστήμη της Θεολογίας παίρνοντας το πτυχίο του τον Νοέμβριο του 1939. Εδώ (στην Αθήνα) γνώρισε έναν φωτισμένο άνδρα, τον προϊστάμενο της Αδελφότητος π. Σεραφείμ Παπακώστα. Τον Σεπτέμβριο του 1940 κατετάγη στο στρατό ως αξιωματικός πεζικού και από εδώ αρχίζουν τα πρώτα ιεραποστολικά του πετάγματα, ασκούμενος εις την κατήχηση και το κήρυγμα του θείου λόγου. Όργωσε με τα κηρύγματά του τις μονάδες του Στρατού(2).

     Το 1943 η Αδελφότητα τον έστειλε στην Πάτρα για να καλύψει τις εκεί πνευματικές ανάγκες. Στην Πάτρα εργάστηκε με ζήλο και αυταπάρνηση καθ’ όλην την διάρκεια της παραμονής του εκεί. Επίσκοπος ήταν ο Αντώνιος και τον διαδέχθηκε το 1944 ο Θεόκλητος Παναγιωτόπουλος ο μετέπειτα αρχιεπίσκοπος Αθηνών.

           Ο π. Ανάργυρος στην Κύπρο

      Για να αποδώσει περισσότερο πνευματικούς καρπούς και να γίνει δύναμη ζωογόνος φόρεσε το ιερό σχήμα του κληρικού, χειροτονηθείς στις 20 Αυγούστου του 1947 σε Διάκονο, και τον Αύγουστο το 1949 σε πρεσβύτερο. Ήταν η χρονιά (1949) που ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου, Μακάριος ο Β΄ ζήτησε από την Αδελφότητα να στείλει έναν ιεροκήρυκα για να υπηρετήσει την Εκκλησία της Κύπρου και το εκεί χριστιανικό έργο, γιατί ήταν η εποχή που είχε μεγάλη ανάγκη η Κυπριακή Εκκλησία.

Ο απαίδευτος θεατρίνος Γκλέτσος Απόστολος, δήμαρχος της Στυλίδος, διαταράσσει θρησκευτική συνάθροιση Αγιασμού έναρξης της σχολικής χρονιάς

κ. Νικόλαε Φθιώτιδος , εκτός από την μεριμνά σας για την "αγία" Αθανασία του Αιγάλεω, και την τοιχογράφηση του ειδώλου σας υπεράνω του Ιησού Χριστού, επιληφθείτε και διδάξετε την ιστορία του απολυτίκιου του Τιμίου Σταυρού στον Απόστολο Γκλέτσο της Στυλίδος.



Ο ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ ΘΑΥΜΑΖΕΙ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΥΠΕΡΑΝΩ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ


 

Ένεκα των εκπτώσεων των δεσποτάδων φθάσαμε εδώ. Κάντε και επίπληξη στον παραδοσιακό Ιερέα... γιατί δεν έκανε τα κέφια του θεατρίνου... άλλωστε για σας οι Παραδοσιακοί πατέρες είναι ακραίοι ...

Όταν οι Φθιωτείς εγερθούν δεν θα προλάβετε να πάτε στην ιδιωτική σας έπαυλη- προσκύνημα στη νήσο Τήνο, ούτε στην Στυλίδα δεν θα προλάβετε να φθάσετε...
Μέμνησο των παθημάτων των ομογάλακτων φίλων σας μοιχεπιβατών της Λάρισας Ιγνάτιου Λάππα και Δημητρίου Μπεκιάρη.

Ο «βάρβαρος»  της Στυλίδας

Κατά τον αγιασμό για την έναρξη της σχολικής χρονιάς, ο δήμαρχος Στυλίδας απαίτησε από τον ηλικιωμένο ιερέα να αλλάξει την λέξη «βασιλεύσι» με το «ευσεβέσι» στο απολυτίκιο του Σταυρού.

Θεώρησε ο θεατρίνος ότι η τελετή είναι …παράσταση και μπορούσε να δώσει σκηνοθετικές οδηγίες!!!

Μου θυμίζει τον δημοκράταρο χωριάτη ,που έπαψε να εκκλησιάζεται αφού ο ψάλτης εξυμνούσε !!! τον βασιλιά πρίν την Μεγάλη Είσοδο με το «ως τον Βασιλέα των όλων υποδεξόμενοι»!!!

Στις 14 Σεπτεμβρίου του 614,ψάλλοντας τον ίδιο ύμνο (που δεν άντεχε να ακούσει ο πολύς δήμαρχος) μαζί με  τον λαό, ύψωνε τον Τίμιο Σταυρό στο Γολγοθά μετά από νίκη κατά των Περσών ,που Τον είχαν πάρει ως λάφυρο.

Ο ίδιος ύμνος αντηχούσε και στην Πόλη  σε δύσκολες στιγμές αλλά και σε ευχαριστηρίους τελετές. Και να φανταστεί κανείς πως το Βυζάντιο δεν είχε βασιλείς ,όπως οι εχθροί του (Πέρσες κ.α.) αλλά αυτοκράτορες!!!που δεν αντιδρούσαν σαν τον δήμαρχο.

Το να απαιτήσεις ετυμολογική εξήγηση της λέξεως «βασιλεύς» από τον ναρκισσευόμενο, τσαμπουκαλή αποτυχημένο ηθοποιό ούτε να το σκεφτείς.

Πιστεύει πως ο ύμνος αυτός γράφτηκε στο παλάτι του …Τατοϊου εξυμνώντας τους βασιλιάδες (τρομάρα του)…

Για τους Βαρβάρους… τι είπαν οι πρόγονοί μας

  Ο Θαλής ή ο Σωκράτης ευχαριστούσε την τύχη που τον έκανε άνθρωπο κι όχι ζώο, άνδρα κι όχι γυναίκα, Ελληνα κι όχι βάρβαρο.!!!

Ο Ισοκράτης «προσδιόρισε» πως:  Ελλην είναι ο μετέχων της Ελληνικής παιδείας.

Υπάρχει και το «πας μη Ελλην, βάρβαρος».

Ο εν λόγω δήμαρχος «μετέχει της Ελληνικής παιδείας»;

Και επειδή υπάρχει και ο αντιρατσιστικός νόμος να θυμίσω πως  για τους Εβραίους, οι μη Εβραίοι είναι εθνικοί…

Ασκληπιάδης.

ΓΕΡΟΝΤOΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΧΡΟΝΟΥΣ

Συλλογή ἀναφορῶν
 τοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου
 γιά τούς ἔσχατους χρόνους.

 Πρόλογος

  Ὁ Γέροντας Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος μᾶς ἄφησε μία μεγάλη πνευματική κληρονομιά. Μᾶς παρέδωσε ἕναν τεράστιο ἀριθμό κατηχητικῶν ὁμιλιῶν, κατανεμημένων σέ διαφορετικές θεματικές σειρές.

 Ἀκούσαμε και συλλέξαμε ἀπό μεγάλο ἀριθμό ὁμιλιῶν, κατά τήν κρίση μας, ἐνδεικτικές ἀναφορές τοῦ πατρός Ἀθανασίου, πού μᾶς ἔκαναν ἰδιαίτερη ἐντύπωση καί πού ἀφοροῦσαν τά σημεία τῶν ἔσχατων χρόνων.

Εἴθε ὁ Ἅγιος Τριαδικός Θεός δι΄εὐχῶν τοῦ μακαριστοῦ Γέροντά μας π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου να εὐλογήσει μας πνευματική καρποφορία μας ψυχές ὅλων μας.  

Π.Γ.

                         

Ο ΛΑΡΙΣΗΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΠΡΟΛΟΓΙΖΕΙ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ ΛΑΡΙΣΗΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 1991

«Ἀπολύτως πιστεύω, ὅτι ἔχομε ἤδη μπεῖ στό προοίμιο, ἄν ὄχι στό κύριο θέμα τῆς ἐποχῆς τοῦ ἀντιχρίστου, στό προοίμιο τῶν ἐσχάτων».

(Σειράχ, ὁμιλία 279η, 1-5-2001)

«Ὑπάρχει μία αἴσθηση τῆς ἐκκλησιαστικῆς συνείδησης, ὅτι ὁ ἀντίχριστος δέν θά ἀργήσει νά ἔρθει, ἐπειδή ζοῦμε ἐσχάτους καιρούς. Θά σᾶς θυμίσω, γιά νά δεῖτε τήν ἐκκλησιαστική συνείδηση, τό ἀπολυτίκο τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου, πού ἐκεῖ λέγει ὅτι: «Ἐφάνη εἰς τούς ἐσχάτους καιρούς», ἐνῶ δέν ἔχομε ἄλλα ἀπολυτίκια, ψάξτε ὅλα τά ἀπολυτίκια τῶν ἁγίων ὅλων τῶν αἰώνων, δέ θά δεῖτε πουθενά νά ὑπάρχει αὐτός ὁ χαρακτηρισμός, «ἔσχατοι καιροί».

(Πράξεις, ὁμιλία 120ή) 

«Ἐγώ πιστεύω, ἀπολύτως πιστεύω, ὅτι ἔχομε ἤδη μπεῖ στό προοίμιο, ἄν ὄχι στό κύριο θέμα τῆς ἐποχῆς τοῦ ἀντιχρίστου, στό προοίμιο τῶν ἐσχάτων, τό πιστεύω. Θά δοῦμε χειρότερα ἀπό ἐκεῖνα πού ζοῦμε, ἔχομε ὄχι μακρύ μέλλον, νά δοῦμε … τά χειρότερα … [ἡ ὁμιλία ἔγινε στίς 1-5-2001]».

(Σειράχ, ὁμιλία 279η)

«Ἄς ἀφυπνιστοῦμε. Μᾶς ἀποχριστιανίζουν λίγο-λίγο καί μᾶς εἰσάγουν σιγά-σιγά,  λίγο-λίγο στήν εἰδωλολατρία. Ὄχι κάποια πρόσωπα σημαίνοντα, ἀλλά καί αὐτόν τόν λαό. Γι’ αὐτό τό λόγο σᾶς τά εἶπα αὐτά, γι’ αὐτό καί τά θέματά μου περί εἰδωλολατρίας εἶναι ἐκτενῆ. Μή μοῦ πεῖτε ὅτι βρίσκομαι ἐκτός πραγματικότητας. Γνωρίζω πολύ καλά, ἀπό τή στιγμή πού κάποια χρόνια πίσω ἀντελήφθηκα τή δράση τῆς εἰδωλολατρίας, ἔμεινα ἔκπληκτος. Ἐσεῖς δέν ἐκπλήσσεστε; Ἐγώ ἔμεινα ἔκπληκτος καί δέν μπορῶ νά ἡσυχάσω ἀπό τότε. Τόν καιρό δέ πού κάναμε τό Βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως, ἑρμηνεία, θυμᾶστε πού τοῦ δείχνει ὁ ἄγγελος τοῦ Ἰωάννη τό θηρίο: «Τό βλέπεις αὐτό τό θηρίο; Εἶναι τό θηρίο τῆς εἰδωλολατρίας, ἦταν, δέν εἶναι, θά εἶναι». Τί θά πεῖ αὐτό; Ἦταν στόν κόσμο ἡ εἰδωλολατρία διάχυτη. Ἦρθε ὁ Χριστός, τήν κατήργησε. Ὁ Χριστός εἶναι τό Φῶς πού ἔλαμψε στόν κόσμο. Σβήνει τό φῶς τοῦ Χριστοῦ. «Ἦταν, δέν εἶναι, ἀλλά θά ξαναεῖναι πάλι». Πού σημαίνει ὅτι οἱ χριστιανικοί λαοί θά ξαναγυρίσουν στήν εἰδωλολατρία! Αὐτό δέν σᾶς συγκλονίζει; Καί λέει τοῦτο: «Πηγαίνει στήν ἀπώλεια», γιατί λίγο θά μείνει, στήν τελευταία φάση, ὁ κόσμος στήν εἰδωλολατρία. Καί μετά πάει στήν ἀπώλεια. Αὐτό, ξέρετε τί σημαίνει; Ὅτι βρισκόμαστε στίς παραμονές τῆς Δευτέρας τοῦ Χριστοῦ Παρουσίας, δηλαδή στό τέλος τῆς Ἱστορίας!

(Ἰεζεκιήλ, ὁμιλία 13η)

Ποια είναι η θέση του πιστού λαού μέσα στην Εκκλησία; Ποιμέμες Λυκοποιμένες κολλήματα Ιερωσύνης- Οικουμενιστές πατριάρχες και αρχιεπίσκοποι ομιλία Γέροντος Αθανάσιου Μυτιληναίου Βίντεο