(Σημαντικότατη Μελέτη εμβριθής και απολογητική - διαδώστε τη - προωθήστε τη)
Κάποιοι λοιπόν κατακαημένοι αναζητητές
του αρχαιοελληνικού μεγαλείου, μπολιασμένοι με μίσος εναντίον του Εβραϊσμού και
άλλων εθνοτήτων, πιστεύουν ότι έτσι –προσκυνώντας το Δία με την παρέα του και θεοποιώντας
κι άλλους επιφανείς Έλληνες της αρχαιότητας -θεμελιώνουν «όπως πρέπει» τη
φιλοπατρία τους.
Αριστείδης
Π. Δασκαλάκης: «Ήταν
ο Μέγας Αλέξανδρoς Θεός;».
«Πρεσβύτατον των όντων
Θεός, αγέννητον γαρ· μήτε αρχήν έχον
μήτε τελευτήν» (Θαλής)
Μας
λέει ο Θαλής, ότι ο Θεός είναι άναρχος, αϊδιος και αθάνατος. Τον 6ο
αιώνα π.Χ. Είναι ο σπερματικός λόγος που φύτευσε ο Θεός στην ψυχή του
κατ’εικόνα Του, πλάσματός Του.
Στην εποχή μας βέβαια, υπάρχει η τάση
στην πατρίδα μας κάποιων πλανεμένων μυαλών, να ασπάζονται ιδέες και θρησκείες άλλων
εποχών. Είναι οι λεγόμενοι νεοπαγανιστές. Δεν είναι οπαδοί αιρέσεων
χριστιανικών αλλά άκουσον άκουσον, του δωδεκάθεου. Και διαφόρων άλλων
παρακλαδιών του.
Αυτή η νέα λατρεία, έχει γεννηθεί πάλι
ως ένα κακέκτυπο της αναβίωσης των Ελληνικών ιδεωδών. Και την πρεσβεύουν και
Έλληνες βουλευτές ή πρώην βουλευτές περίεργων νεοναζιστικών κομμάτων.
Ουσιαστικά η αγάπη (πάλι η αγάπη
κακοποιείται) προς τον Ελληνισμό, εξοβελίζει το Βυζάντιο, τον Ευαγγελισμό των
Εθνικών, των Ελλήνων, το κήρυγμα του Αποστόλου Παύλου, τον ίδιο το Χριστό και
αποδέχεται μόνο την επίσημη θρησκεία των αρχαίων. Απορρίπτει και τα ερείσματα
της εποποιίας του 1821 και του ‘40.
Και απ’ αυτό το νοσηρό θαυμασμό, δεν
γλύτωσε ούτε ο μέγας στρατηλάτης. Ο παγκόσμιος στρατηγός. Ο Αλέξανδρος.
Θεοποιήθηκε και κακοποιήθηκε.